پوجای ایستر، “شما باید عمودی رشد کنید” ایستبورن، انگلستان، 22 آوریل 1982 امروز اینجا هستیم تا رستاخیز مسیح را ستایش کنیم؛ و نیز از او تشکر کنیم که به ما زندگی ایده‌ال یک قدیس را هدیه کرده است، قدیسی که باید برای خیرخواهی تمام دنیا کار کند. ما از مسیح صحبت می‌کنیم، ما سرود شری گانشا را می‌خوانیم، ما می‌گوییم که به او ایمان داریم، به خصوص ساهاجایوگی‌ها حس می‌کنند که او بزرگترین برادری هست که دارند. و سرسپردگی فوق‌العاده‌ای را می‌بینم که به خصوص در بین ساهاجایوگی‌های غربی برای مسیح وجود دارد، چرا که شاید آنها با مذهب مسیحیت متولد شده بودند، شاید؛ یا شاید آنها فهمیده‌اند که زندگی مسیح یک زندگی خاصی است. ولی برای ساهاجایوگا او باید بسیار بیش از اینها باشد و برای شما ساهاجایوگی‌ها. خیلی از مردم به خیلی از دیتی‌ها ایمان دارند. مثلا بعضی به شری کریشنا ایمان دارند، بعضی به شری راما، بعضی به بودا، بعضی به ماهاویرا و بعضی به مسیح، در سرتاسر دنیا، آنها به یک وجود بالاتری ایمان واقعی دارند. اما پیش از هر چیز، این ایمان بدون اتصال است، و به نوعی وهم‌اندیشی مبدل می‌شود که آنها فکر می‌کنند مسیح متعلق به آنهاست، راما متعلق به آنهاست یا شری کریشنا متعلق به آنهاست و این که آنها مالکان همه این دیتی‌ها هستند، چون مجبورند به آنها ایمان داشته باشند. و به همین شکل بیشتر اعتقادات به وجود آمده است. و با آن‌که آنها با شور و شوق به مسیح ایمان دارند، همه این باورها شکست خورده است، چون با Read More …