Devi Puja – Ganapatipule, India – 7 januari 1990
NlTVD2019-0901
In India geloven we dat, dat God zelf gaat incarneren met zijn Vishnu Principe als er sprake is van het afnemen van de deugdzaamheid, om te proberen die op een hoger plan te brengen. Elke incarnatie heeft veel werk verzet – (Maharathi: “Wie is daar aan het praten? Ze moeten niet zo hard praten.”) en ze hebben ook werk binnen in ons verricht. Dit is nu de kennis die we in India hadden, lang geleden al, maar toen er over incarnaties gesproken werd, gingen mensen die aanbidden in de vorm van beelden of een soort van afbeeldingen die op de markt verkocht werden en door mensen waren gemaakt die niet het recht hadden om dat te doen. Maar in de Purana’s staat geschreven dat wij beschikken over enkele van de plaatsen waar veel – (Marharathi: “Wie is dat? Verwittig de politie. Wat is er aan de hand? Wat zijn de chauffeurs aan het doen?”)
Ze zeggen dat in veel plaatsen in India en overal op de wereld Moeder Aarde prachtige godheden heeft gecreëerd om de mensen uitleg te geven of om een soort overeenstemming te maken bij wat er zoal in die oude boeken is beschreven. En die worden allemaal Swayambu’s genoemd, die zijn vanzelf tot stand gekomen. Tenzij je een gerealiseerde ziel bent kun je niet uitmaken of ze echt zijn of niet. Je moet over vibraties beschikken om in te zien dat ze in sterke mate vibraties uitstralen. Een steen gaat vibraties uitzenden, maar die heeft een vorm, die heeft een constante factor, hoe is dit tot stand gekomen? Er zijn in dit land heel wat wonderen gebeurd door die incarnaties zoals Ramadasa die de guru van Shivaji Maharaj was. Er wordt beweerd dat hij in zijn tijd Moeder Aarde vijfhonderd Hanumana’s – zeggen ze – heeft laten manifesteren. Ik weet niet of het aantal juist is of niet, hoeveel het er zijn. Maar die ene – ze vonden een beeld in de wateren van Angapur. Het was Ramadasa die het had gevonden en het was daar gebleven en er was een beeld van nog een andere godin, Anglaidevi – dat zal wel Engeland betekenen denk ik, een godin die uit Engeland komt moet wel Anglaidevi zijn. Hoe dan ook.
Ze wilden die beelden daar dus weghalen en men zegt dat de beelden niet van hun plaats kwamen, dus moesten ze om vergiffenis vragen en met heel veel moeite konden ze die beelden toen verplaatsen naar een plek die Chaphal heet, waar ze worden bewaard. Waarom ze het naar Chaphal brachten, wel omdat daar een gecreëerde Hanuman was en van die Hanuman wilden ze de aanblik veranderen, de architecten, dus gingen ze de diepte in om uit te zoeken wat de – hoe ver die steen naar beneden ging. Het ging dus dieper en dieper en dieper omlaag tot, ik weet niet, ze gingen duizenden meters diep en ze zagen dat die nog steeds op die ene rots overeind bleef staan, dus gaven ze het maar op en hielden ze het zoals het was. Allerlei van zulke wonderen zijn hier gebeurd om aan te tonen dat het swayambu’s zijn. Maar toen begonnen mensen beelden te maken en gingen ze die aanbidden en toen nog meer beelden maken om te aanbidden. En dientengevolge kwamen er incarnaties, nog meer incarnaties, zoals we menen dat Dattatreya, de primordiale meester, zijn incarnatie op deze aarde aannam, en de meesten van hen probeerden dan later duidelijk te maken dat we het niet over de bloem moeten hebben maar dat we over de honing moeten spreken en dat we bij die honing moeten zien te geraken. Zo begonnen ze over de Ruh te spreken, over de allesdoordringende kracht, over Brahmachaitanya, praktisch allemaal spraken ze zo. Niet in het begin, zou ik zeggen, maar later toen ze merkten dat de mensen alleen maar ijverig elke steen vereerden, daarvandaan haalden, daar neerzetten – ik bedoel ze werden gewoon steenaanbidders. Dus kwam een ander soort religie in zwang, waarin verkondigd werd dat we moeten geloven in God Almachtig en dat we hem alleen moeten vereren als een abstracte god. Deze abstractie bleek dan ook weer tevergeefs te zijn, want als je het over een bloem hebt dan vereer je de bloem en als je praat over het abstracte, dan praat je alleen maar. Het is praten, praten, praten. Daarmee bereik je de honing niet. Dus ook al spreek je over de honing, wat is het nut om erover te spreken?
Je moet het te pakken zien te krijgen. Daarvoor moeten we bijen worden en daarom is het belangrijk dat je je zelfrealisatie krijgt. En in welke religie dan ook, zelfs in de islam, wordt gezegd dat je een wali moet worden. In het christendom wordt gezegd dat je opnieuw geboren moet worden. In het boeddhisme wordt gezegd dat je Boeddha moet worden, dat je op de hoogte moet zijn. Wat Mahavira betreft, hij heeft gezegd dat je je zelfrealisatie moet krijgen. Lao Tse heeft dat gezegd. Je moet gewoon vanaf Socrates beginnen. Natuurlijk, Plato en die lui kunnen we vergeten want ik denk dat zij niet veel gevoel voor spiritualiteit hadden. Maar de meesten van die mensen hebben over zelfrealisatie gesproken. En er bestaat geen religie waarin ze het niet over zelfrealisatie gehad hebben. Zelfs in de joodse leer, of waar ze geloven in de komst van de Heiland voor hun verlossing, zelfs die hebben erover gesproken. Het staat dus allemaal beschreven in de Koran. Er is een complete Sura gewijd aan de ene gezondene, dat wil zeggen de Avatara, de incarnatie. En ook is er gezegd dat “je zult het niet geloven, je zult het niet aanvaarden” en al die dingen. Dus nu, sinds jullie gerealiseerde zielen zijn, nu pas begin je in te zien dat al dat gepraat vergeefs is. Je moet een gerealiseerd mens worden. Als je je zelfrealisatie krijgt, dan alleen kun je over die oppervlakkige illusies heenstappen en kun je er diep op ingaan. Al deze illusies komen in alle landen voor, in alle streken en daarom is er een probleem en hebben we mensen zien lijden onder de kwellingen van het fundamentalisme. Daar heb ik ook een les aan gewijd, aan para-modernisme, waarbij ik gesproken heb over Rusland, dat Rusland zich daar nu aan onttrokken heeft.
Aan een kant hebben ze zich onttrokken, de rest van de mensen, wie gaan die nu bevechten? Als er een andere kant is die niet gaat vechten, wordt die kant over het hoofd gezien en weten ze niet wat ze met hun bewapening en zo moeten aanvangen. Dat was het grote werk van Gorbachov, denk ik, hij is een gerealiseerde ziel, hij kon dus het punt zien, en de manier waarop hij dat voor elkaar gekregen heeft is geweldig. En nu is fundamentalisme het hoofdprobleem en dat komt voort uit onwetendheid – uit onwetendheid en ook uit zelfzucht omdat mensen willen zeggen: “Dit is mijn religie, dit is mijn profeet, dit is mijn guru, dit is mijn reli… meester” en dat soort dingen. Maar in feite horen ze bij geen enkele partij, bij niemand – zij horen bij de hele wereld. Het valt te begrijpen dat je iets tot stand brengt om je te beschermen tegen andere partijen, maar om jezelf ertoe aan te zetten om een onwaarheid in het leven te roepen dat is verbijsterend – heel verbijsterend, ik begrijp mensen niet. Bij zulk een onwaarheid, daar sluiten ze zich graag bij aan en zo velen zullen zich daar bij aansluiten. Zelfs zonder nadenken, in het besef dat ze allemaal omwille van zulke nonsens samenspannen. Omwille van nonsens spannen mensen altijd samen, maar voor iets zinnigs willen ze geen begrip opbrengen.
Nu komen we dus bij het punt van de puja want er zijn zo veel nieuwe Sahaja yogi’s die wellicht niet weten wat een puja is. Welnu, jullie geloven allemaal dat ik de Adi Shakti ben en jullie hebben daar bewijs voor. Puja is een van de manieren waarop je daar meer bewijs voor kunt krijgen. Want als je de puja doet dan zal dat mijn godheden, die zich in mijn chakra’s bevinden, opgetogen en blij maken en dan willen ze graag nog meer vibraties uitstralen. Ik bedoel dan beginnen ze meer vibraties uit te zenden… (“Linker Swadishthan”) – en als ze meer vibraties gaan uitzenden, dan zul je verrast zijn hoezeer je na de puja overspoeld gaat worden dat je je gewoon tot een veel hoger niveau opgeheven voelt. Natuurlijk is het waar dat je je gedurende de puja al hoger opgetild voelt worden. En voor een poosje kun je dat vasthouden. Sommige mensen behouden dat definitief, maar sommige mensen gaan als een jojo op en neer. Ze hebben niet de capaciteit om het in stand te houden. Daarom moet men in gedachteloos bewustzijn mediteren om die staat te bewaren, die hogere staat. Maar de puja van, alleen van de Godin is geoorloofd, de puja van de God is geoorloofd, we moeten alleen wel weten wie die God of wie die Godin is. Dus het blindelings doen van puja van iedere persoon, wie dan ook, die naar voren komt, die dit of dat zegt, mag niet geaccepteerd worden.
Het zal je verbazen dat gedurende de eerste vier jaar ik niet eens toestond dat ze wat voor puja dan ook hielden. Zelfs als ze zeiden: “U bent onze guru, dus moet u ons toestaan om de guru-puja te doen.” “Niets daarvan”, zei ik. “Dat wil ik niet.” Toen pas, na vier jaar, op Navaratri dag wilden ze een puja hebben. Ik zei: “Goed. Jullie kunnen het doen, maar voor heel weinig mensen.” En toen vonden ze dat die puja hen zoveel vibraties had gegeven, zoveel verheven spiritualiteit en ze hadden ineens zoveel dimensies gevoeld dat ze me toen gingen verzoeken: “Moeder, u moet me een puja vergunnen.” Zelfs in India waar we een puja-systeem hebben, hebben mensen geen idee hoe je het echt moet doen. Het was heel pijnlijk, maar ik moest alles stuk voor stuk uitleggen: “Doe dit zus, doe dat zo, je moet het zo hebben”, op die manier werkte het. De eerste keer dat ik naar Delhi kwam, dat zal jullie verwonderen. Dat was … als iemand die foto te pakken kan krijgen.. ik deinsde gewoonweg terug. Ik kromp gewoon ineen. Mijn hele lichaam was ineengeschrompeld. Ik was zo dun geworden door de schok omdat ze allerlei plastic hadden gebruikt en daar dingen bij hadden gebruikt, allerlei soorten dingen. “Oh God”, zei ik, “Wat nu?” Het was dus ook niet gebruikelijk dat ze me van tevoren geld of zoiets mochten geven; Ik zei toen: “Goed, begin met een penny.” Ze begonnen met een penny. Geleidelijk verhoogden ze dat, omdat ik dacht: “Ze weten niet dat je zilver moet gebruiken.” En toen, met dat geld, zei ik: “Goed, ik zal zilver kopen. Ik zal er mijn naam opzetten, het is dus mijn eigendom, dus wat jullie me ook gegeven hebben is van mij, zogenaamd, en ik vertrouw het jullie toe.”
En op die manier begonnen we met het correcte inzicht in het gebeuren, dat we een bepaald soort metaal moeten gebruiken, een bepaald soort stijl. Die metalen nu hebben een effect op ons, hebben een heel groot effect op ons en met wat voor metaal je de puja doet heeft ook een effect. Het is allemaal een wetenschap van spiritualiteit, die men moet verstaan, dat is heel belangrijk en het moet op een behoorlijke manier gebeuren als je de beste resultaten moet behalen. Het is net als wetenschap. En zo begonnen de puja’s en ik vind dat mensen er nu een behoorlijk goed gevoel voor hebben gekregen. Welnu, het is – vooral in Maharashtra zijn er experts waarmee heel moeilijk te argumenteren valt, zo zeiden ze: ”Moeder, u hoort een – wij horen u een sari te geven.” Maar het zijn zulke experts dat ze zeiden: “Nee, wij moeten u een sari geven.” Toen zei ik: “Goed geef me een gewone sari, ik wil geen dure krijgen.” En toen gingen ze met mij in discussie, over dit en over dat. Het ging maar door en maar door. En toen begonnen ze van: “We kunnen u geen namaak geven.” Ik zei: “Oké, geef me maar wat.” Toen is het begonnen, dat het nu zo kostbaar is geworden. Zie je, ik ben dus blijven verzoeken om nu, voor in de toekomst, probeer te begrijpen dat ik nu oud ben en aan een oude Godin kun je iets eenvoudigs geven. Er is… Maar niemand is bereid dat te accepteren. “We zijn nu zo aan het groeien, zus en zo.” Oké, laten we eens zien hoe we tot overeenstemming kunnen komen met elkaar.
Het zit dus zo dat het geen verschil uitmaakt, maar in zekere zin weer wel door wat voor belang je hecht aan alles wat je wilt doen. Het is heel belangrijk, het gaat om de volledige aandacht, de toewijding en het hele belang wat je hecht aan alles wat je ook maar doet; dat is heel belangrijk. Als je er niet de hoogste prioriteit aan geeft, dan werkt het niet. Het komt gewoon door de manier waarop, dat het niet werkt. Het is dus belangrijk te begrijpen dat als je ook maar enigszins wilt profiteren van deze puja, dat je er dan de hoogste prioriteit aan moet geven. En dan juist vóór de puja, als je brein je wijsmaakt om te twijfelen, zeg hem dan gewoonweg daarmee te stoppen want dat brein kan zich tegen je opstellen. Je moet dus allemaal zo zijn voorbereid op de puja, dat je ontvankelijk bent en kunt ontvangen. Jullie verstaan allemaal redelijk goed Engels. Wat ik nu allemaal heb gezegd, weten jullie al, dat als je een puja uitvoert, de godheden die in mij resideren ten zeerste behaagd zijn. En ze gaan op volle kracht vibraties uitstralen, soms meer dan nodig is – of je ze absorbeert of niet, ook als je zelfs niet in staat bent om die vibraties te absorberen. Als jullie geen van allen de vibraties kunnen absorberen dan veroorzaakt dat veel pijn bij mij. Daarom moeten jullie allemaal met een open mind en een open hart in de puja zitten. Hoe meer overtuiging je hebt, hoe meer je in staat zult zijn om er voordeel uit te halen. Je moet zuiver verlangen hebben. Je moet daar zitten met zuiver verlangen en je moet vragen: “Moeder, alstublieft, kleur mijn innerlijk op zodanige wijze dat die kleur nooit kan vervagen. Kleur mij op een manier dat het nooit verdwijnt. Vul mij op met zo’n kleur.” Verlang op die manier in je hart voordat je gaat zitten (voor de puja). Het is nu al tamelijk laat. Er zijn onnodig politiemensen ingeschakeld. Ik moest ook tijd besteden om me met hen bezig te houden.