سمینار گورو پورنیما؛ بخش دوم، سمینار لوج هیل؛ انگلستان 23 جولای 1983 ساهاجایوگی‌ها بجن “بایا کایا تایا” (مراتی 4) را برای شری ماتاجی می‌خوانند. وقتی مال خداییم، از چه بترسیم؟ نگرانی‌ها را به خدا می‌سپاریم و کاملا محو خدا می‌شویم وقتی مال خداییم، از چه بترسیم؟  جهان سپاسگزار برکات او است. ولی با این همه خداوند به دنیا تعلقی ندارد؛ چرا که او کاملا رها است. وقتی مال خداییم، از چه بترسیم؟ تو شاید هیچ ثروت بیرونی نداشته باشی اما آن گنج حقیقی در درون خود تو است. وقتی مال خداییم، از چه بترسیم؟ همه بیماری‌ها و مشکلات کاملا از بین می‌روند، جایی که پاهای خداوند حضور داشته باشد. وقتی مال خداییم، از چه بترسیم؟ خیلی سخت است… خیلی ممنون. کسی صحبت‌های مرا ترجمه می‌کند؟ یا …. یوگینی: نه. مایلیم شما این را برای ما ترجمه کنید، لطفا. این شعر را یکی از خویشاوندان ما نوشته است. او به مسیحیت گروید ولی انسانی خودآگاه بود؛ و هرگز نتوانست با نظام تغییر مذهب كنار بيايد و نیز نتوانست سبک رفتار هندوها با هم، یعنی سیستم طبقه‌بندی اجتماعی و مانند آن ‌را بپذیرد؛ و او نوشته‌های بسیار خوبی دارد و اشعار خوبی گفته است؛ باید بگویم این یکی از اشعار او است. شعرش چيزي است كه واقعا از کودکی هميشه بر لبم بود و مضمون آن چنین چیزی است: کسی که به خدا رسیده یا کسی که خدا را دارد، چرا بترسد؟ کسی که به اطراف حرکت می‌کند یا کسی که به دور و بر می‌رود… نمی‌دانم کلمه معادل انگلیسی برای سفرهای Read More …