MARATHI TRANSLATION (Hindi Talk) Scanned from Marathi Chaitanya Lahiri

जुम्डी लाकांची प्रगति पाहून खूप आनंद झाला फलकतत्यातील आणि या वहरामध्ये अनेक लोक खूप गहन साधक आहेत हे मी जाणते त्यांना जजून समजले नाडी की, अरवी वैळ आली आहे की व्यना ते शोधत आडेत ते त्यांना मिळणार नुम्हा लोकांना त्यांच्यापर्यंत पौहौोचले पाहीजे शोधित आहेत. यासाठी जपला क्स्तार चारी बाजूंना करणे आवश्यक अाहे -पण त्यावरोबरच आपल्याला आपती थाविलसुध्दा वादवली पाडीने प्र्यलित केले पाडीजे. ज्याला पाहून लोक औवळसतील ही काड़ी विशेष व्यक्ति आडे घ्यानधारणा करणे लुम जरूरीचे ज्षाहे · आणि अथा लोकाचा शोध यैतता पाडीजे, जे सत्याला आपले जीवनसुष्दा परिवर्तित केले पाठीजे आापले जीवन सुध्दा एका अतूट ज्यौतीप्रमाणे कलफत्ता एक परर गजबजाटाचे थडर आहे . जाणि जाती त्याला वैळ कमी मिळतो. हा जो केऊ आापण आफल्या डातामध्ये राला आहे. तो फकत उत्यानासाठी य आपल्या आातील याच्या गजबजाटामध्ये मनुष्य बुडून प्रगातसाठी आहे – जपल्याला जर आतून स्वतःला पुर्णपने जाणून घ्यावयाचे असेल तर आपण योडा केळ रोज त्यासाठी ध्यानधारणा करणे आवश्यक आाडे संध्याकाकळी जाणि सकाळी चीड़ा केक त्यागमध्ये जे करतात व करीत नाहीत त्यामध्ये पुष्कक फरक येतो. विशेषत: जे लोक बाहयात मूप कार्य करीत आहेित, णि सहजयोगासाठी सूप मेडनत पेत आहेत इकडे तिकडे फिरत आहेत, रूहानी शक्ति आहे, जी दैवी शवित आडे ती हळ इळ कमी होत जाते त्यासाठी अ्षा लोकानी ध्यानघारणी जरू लोकांशी गप्पागोष्टी करीत आहेत लेक्वर्स देतात, समजावतात त्यांची जी करणे जास्तच आवश्यक आहे । आणि झोपण्यापूर्वी थोड़ा केळ घ्यान करा. आणि सकाळी आयोळ कैल्यावर पौड़ा कैळ घ्यान करा, है पुरसे आहेण जैव्हा ध्यान करता त्यावेळी आपले ध्यान नीट आले है कसे जळवणार? च्या् करताना जापल्याला नि्विचारिता प्रसथापित केली पाहीजे त्यावेळी आपल्याला “हे नाही”, “हे नाही” परत पाठयले पाहीजे असे करता करती पहिला स्वास धेतांना आपल्याला आपल्यामध्ये निर्विधारिता आलेली दिसून येईल अयत फोटो समोर ठेवला पाहीजे, आणि त्याच्यासमोर दिवा लावून पाय पाण्यात ठेवून बसले पाहीचे ज्या वेळी निर्विचारिता येईल आणि दोन्ही हातामध्ये चैतन्य वाहू लागेल तेहा आपण पाय पुसून जमीनीवर ध्यानामध्ये बसावै . ध्यानामध्ये बसून ध्यानामधील गहनता आपण समजून घ्या मग विचार येणे सुर झाले तर त्यांना पर सांगायचे, “हे नाही”, , “मा” थांबू शकतात जर शाती नसली तर जापली अंतयामीची प्रगति कशा प्रकारे डाऊ शकेल? ज्याप्रमाणे भूकंप येत आडे, तर मूकपामध्ये कोणत्याही झाडाची प्रगति होऊ श्वकत नाही. तर त्यावेळी मनुष्य एका विचारांच्या जाळयात जडकला असतों त्यायेळी त्याची प्रगति होणे असम्भव असते . त्यामुळे त्यायेळी आपल्याला श्ांत, हिथित करणे कावश्यक असते त्यासाठीसुध््ा दोन मंत्र आहेत व्यामुळे आपल्यामघ्ये पृथम शांती प्रस्थापित होते. इळहकू आपल्याला आश्चर्य वाटेल, डे सर्व प्रयास करण्याची जरूरच पड़णार नाही. आपण एकदम निर्विचार कहाल: तसेच कोणतीही सुंदर किंया कलात्मक यस्तु पाहून आपण एकदम निर्वेचार वहाल- हकू छळू ही संवय वाढत जाईल. आणि जसजवी याढेल तसतरी आपली आांतली प्रगति डोत जाईल- जापण पका दालनामध्ये आलात, पण आफली दालनामध्ये सुध्दा आफ्ल्याला जावयाचे आहे यासाठी ध्यानयारणेने गहनेत उतरने जवश्यक आहे याची जोळस ही की जेव्हा आपण ध्यानयारणैतून जठाल, त्यावेळी आपल्याला मनाला उठावे, असे वाटत नसेल घोड़ा केक परत तुम्डी त्याच ध्यानामध्ये वंग असाल – आपल्याला असे बाटत असेल की, आपल्याला सुप आनंद मिळती आहे – एकदम आपण उठू यकत नाही. जर ध्यानधारणेनंतर आपण स्वतःचे चित्त कुठल्या दुस-या गोष्टीकडे धेऊत जात असाल, जसे, जेवायचे आहे, समजा, की ध्यान लागले नाड़ी. कारण ध्यानाजून सुटणे थोडेसे , “नैति”, “नैति” या त-हेने आपल्या विचारोंना “हे नाही”, किंवा क्षमा आणि स्वतःला समजावून घ्यायचे जाहটे – . झौपायचे आहे, किंवा बाहेर जायचे आाहे तर 21

Marathi Translation (Hindi Talk) इकू हई आपलती अंतली प्रगति होत राठील आणिः जैी आपण बाहयात कार्य कराल, कठीम असते. गाकारे तेड़ा आपल्याला आश्चर्य वाटेल की आपली शवित कीण होत नाही, उत्तट याढते जाहे . असे पाहिते गेले कहे की जे लवकर पार आाल्यावर दुस-यांना जागृति देऊ इचिछतात आणि त्यांच्या पकडेत येतात. खरे तर १कँचेस पकड नसते. ज्याप्रमाने कोषत्याही बैरोसीटर मच्ये किंवा यंत्रामुळे आपण समर्ज शकता की इये पूर निषत आहे किंया इथे प्रकाश आहे, त्याप्यारे आपण आपल्या आंतमध्ये समजू शकती क स्कृলजे अतिप्तता आली पाडीले मग अापल्याला पकड़ येगार नाही तुम्ही कितीही लोकांवर हात फिरवा, कितीही जणांना जागृति या प्रकारचा निकयांन स्वमाव झाला पाईीजे काहीडी कार्य बारा. कितीही रोग ठीक नाही. पण ही दथा जान्याधियाय जर आपण तोक्कांना डातात घेऊ लागला तर करा. आफल्यामध्ये त्याचा काही परिणाम होणार मुश्किल होईल ) दुसरी गोष्ट अरी की, आापण लोक पार झाला जाहात, जापण सूम उच्च ल्थितीप्रत आाला आहात अडचणीनंतर डी गोप्ट डोते तर आपल्याला मौठया असे लोक भेटतील जे आत्तात्ताच सहजयोगात आले आहेत- डे समजून घैतले माहीजे की, आत्ता आले आडेत आणि आात्ताब कुठली जाकमक गोष्ट करता कामा नये आफ्ल्या प्रेमाने, लूप कटाक्षाने, सांमाळून , जमेत तर काही लाण्यापिष्याची व्यक्त्या करा ज्यायोगे ते लोक आपल्याला इतके कारण सयुसंत लोक तर डातामध्ये दांडका पैऊनच बसतात त्याप्रमाणे झालं नाही पाहीजे. त्यांना हे समजलै की, सर्व आपले भाऊषहिण आहेत त्याभुळेच हैं लोक जमू शकतात. आणि जास्ती करून मी पाहितं आहे की, एमादेच लौक असे येतात सहजयौगात, की जे फार जार्त शिस्त शिकवतात. इथे मय्यकर काही समजणार नाहीत उभे रहायचे नाही, असे करायचे नाही- खास सहजयोगात किस्त काही नाही, कारण आपला आत्मा इतका प्रकाशवान आहे की, त्या प्रकाशात हळ हळे जापण स्वतः च स्वतःता पडातौ आणि मन हळू हळू आपण स्वतःवरच हसू लागती. ज्याप्रमाणे आपल्याला आपत्ती प्रगति मिळाती त्याप्रमाणे डळू हळ स्वतःची प्रगत प्राप्त करून अतील हा प्रकाश स्वतःच्या व्यवहारावरपण पडतो आणि दुस-याज्याडी सहजयोगामच्ये सही स्वरूप प्राप्त होते. साली स्वरूप तत्वामध्ये आण कीणत्याही गोष्टीला फव्त पहातो. त्याविएयी विचार करीत नाही. कोणत्याही गोष्टीकडे पाहून त्याची प्रतिकिया होता नये [प्रोतिकिया मोठी जानंवदायी किडा आहेत्याबदूदल कसलीच लालसा नसते. जसा पक गालिचा आहे, जर त्याबद्दल विचारच आपल्या आत त्याची काही प्रतिक्रिया येऊ नये तर निरांजनाकडे पहा, म्हणजे न डोता त्या गोष्टीला फव्त पहाणे ही सर्वात येत राडिले की, जर डा माझा जाहे तर, जळणार तर नाही, सराब तर होणार नाही, जर दुस-याचा असेल तर केवढयाचा जाडे, कुछुन पैतला, तर या विचारांमुके त्याचा आनंद तर आपल्याला मिळालाच नाही: तर जसे निर्विचारतेमच्ये आल्यावर, ज्याप्रमापे पक सरोवर पकदम शांत त्यात एक लाटडी नाही, तरंगही नाही, जसे कांत जापले मनच जाईल, आणि त्या शांत मनात सरोवरामध्ये न्याच्या चारी बाजुला सुंदर निसर्ग आहे त्यामच्ये पूर्मपमे प्रतिबिंबित जहे जाणि जो दिसतही आहे. जो असेच आपलेही मन डोऊन जाते. एकदा एक साधक कुंडलिनी ते एकदम आांत आले, कारण स्यांना एकदम जापीवा झाली की, श्री माताजीवरोबर जे आहेत त्यांच्यामधून चैत्य लहरी वाह लागल्या उहेत त्या स्यांना समजन्या – त्यांनी त्यांना मिठी मारली, ते त्यांना ओळखतही नक्हते तरीहीं। जणि सगळे अादित झाले या प्रकारे आपम अव्हा सहजयोगीयांना मेटाल ते्हा आफत्याला असे अनुभवाला येईल, आमच्या पाया पडावयास आले आाष पकदम त्यांची जागृत झलीदुस-या खोलीत जे लोक बसले होते, जसै काही मी स्वतःताच भेटतो आह. नामदेव जेजा गोरा कुंभाराला भेटले तेउडा त्यांनी म्हटले की, मी तर इथे निर्गुण वयायला आलो डोतो. तो] सारा निर्मुण साकार झाला आहे. या प्रकारची समजणूक, आणि जाणीव, एक संताची दुस-या संतासाठी अमु क्षकते- आजयंत तर सद्वेष, इ्ि यामच्येच राहात आहे, पण जेव्हा तो सहजयोगी बनती तेहा, दुसरा सहजयोगी त्याला अशा परकारचा वाटतो की, “मला समजलेला जो निर्गण होता तो सगुणात उभा राहीलेला निग्ुण डा आहे .” मया प्रकारचे क्षपापसाभाधील परेम जै आहे ते सूम सुक्ष्म, सुप गइन, लूप आनंद्रदायी होऊन जाते। 22

Marathi Translation (Hindi Talk) आपल्याता हे समजून पेतले पाहीजे की, आपण सूप सूक्ष्म आणि खूप मजबूत धागयांनी कधने गेले आहोत- जापापसांतील प्रेम याहून मोठी जानंदाची कोणतही गोष्ट नाही. मता खूप तोकोंच्यामध्ये अशी गोष्ट असते की, माझा मुलगा, माझी बहिम, माझा भाऊ, माझे घर, हे जे ममत्य आाडे हैं सुध्दा कापते पाहीजे या ममत्याला तर एकदम करमी केले पाडीजे अणि यातून सुटल्यावरच आपल्यात पकदम जार्त आनंद येईल “माझे” ड़ी जी भावना आहे, ती आपल्याला अत्यापासून दूर करते मी कोण आहे? मी आल्मा आहे आणि जो म्डवेत हा माझा आत्मा आहे, तर तो सहजयोगी नाडी. त्याचे तर फवत परमेश्वराशी नाते जाहेअणि आपन्याचीसुध्ा असे नाते आहे, जसा माळ्या आतत बणारा रस असतो, “माझे” पम प्रेमाची इत्या आहे आमण पक्त एका चैंबाने सागर डोऊन जाता पडता. या प्रकारेच मनुष्य वर्तमानात येऊ वकतो. जेव्ही ममत्व सुटते के आपल्या त एक मोठे औदोलन होते . ज्यामुळे आपण अल्यंत क्षवितशाली बनता. आणि तीच श्रक्ति कार्यान्वित छोते. आि तीच सामुहिकतेशध्यै सूप महान कार्य करणारी आहे आणि सा-या जगाचा उध्यारसुध्दा न्याच शक्तिमुळे होऊ शकतो) एक नवी यात्रा सुरू हछोत आहे, सडजयोगात पक नवी यात्रा जज सुरू होत आरे ची हो यात्रा शाहे की आता आम्डी एका महान अंदोलनामच्ये आलो आहोत जिथे आम्हाला स्वतःजे प्रश्न राहिले नाही. सा-यांचे प्रस्न आात्मा जापल्या जागेवर पकटा उभा आहे त्याचा “माझा” कोणी नाही· जो सगळ्यांना रस देतौ पण कशालाही चिकटत नाही. ा या अमर्यादिततेमच्यैव आनंद आाहे कारण आपष समुदावरोवर उठतता आनि प आमचे प्रश्न झाले आहेत. सान्या जगाचे प्रश्न आमचे झाले आाहेत. यासाठी एक प्रबलत्य गाडीजे एक मोठेपण पाहीजे एक उत्तुंगता पाडीजे ज्यामुके जापन सारे प्रश्न व्यवस्यित जिम्मेदारी सर्वया तुम्हा लोकांबार आहे.सर्व सहजयोग्यांची जिम्मेदारी सूप जास्त क्हे बापण लोकोनी सहजयोगाचा पाठू शरकू आणि त्याचे उत्तर देऊ यकु याची फायदा घ्यावा, लाम घ्यावा, त्यात रूजावे असे नाही. हे सर्वांच्या परी घरी पाहीजे आणि है सर्वांना आनंद देते जर हे कार्य करताना, आपण लोकांनी कुठल्या प्रकारची कमजोरी दालविली किंवा कोणत्याही प्रकारची दिलाई केती तर आपण त्यासाठी जिम्मेदार राहाल आणि ही फार चुकीची गोष्ट होईल त्यामुळे सहजयोगामध्ये स्थित झाकेत्या लोकांनी कृक्षाप्रमाणे उभे राडीलं पाडीजे- कलकत्त्यामध्ये सान्या डिंदुस्यानचे मर्म अडकले आहे . आपली प्रगति करने आाक्श्यक आहे इतरांची प्रगति करा जाणि आपले व्यक्तिमत्य विशाल बनवा- जैव्हां फल्या आंतमघे असे विचार येतील की, माझा मुलगा असा आहे, माझे घर असे आाहे, त अशा “माइया” विज्ञारोंना दूर ठेवा. तेहां जापण विशाल वाल आणि अशा विशाल सोकांची या क्या नांदोलनाला गरज आहे. आणि याची तयारी पूर्ण झाली पाहिजे हे वर्ष आपणां सर्वांना मरमराटीचे गाइल अशी आशा जाडे फार जिथेष वर्ष आाहे है : आणि या वर्षी कलकत्यांत सूप लोक सहजयोगांत येतील असे मला बाटते प्रेमाने जवशाने समजावून, त्यामुळे आपण लोकांनी उभे हाहाणे, पुदे होऊन कधी कधी आकरमक असतात. अडकले आहेत- कधीकधी चुकीच्या गोष्टीसुध्दां सांगतात द्ये सगळे कोणत्या ना कौणत्या गाळ्यांत रशियांत तर ना त्यांना मिती ना, ना त्यांचा कोणी गुरू पकदम कोरे कागढ़, साफ प्लेट असते तसे लोक होते. स्ूप सहजपगे सगळ्यांना पार केले इधे तर जसे आडे की ना इकडचे ना तिकडचे मी नाहीतर त्या गुरूचा जडे – आपण स्वत: च नाही. त्यामुळे स्यूप जाणून संयरून गौष्टी कैल्या पाडिजैत आणि इचे आणली रोग आहे हा . जागृति करणे जोप्यत तै काी ब्ान बेत नाहीत तर ते गुरू कसे डोतात? गुरूचा जर्य आहे तान देणारे- ब्वान म्हणजे आफल्या नसांवर है बैक्य कार्य आहे हे जापण जाणणे जोपर्यंत है दिले नाही तोपयंत अशा मौष्टीमध्ये फसणेसुच्दां आणि अशाप्रकारे आपण अनेक लोकांना यातच्े वरदान या, आणि त्यांना सु्बी फरा. या गुरुचा, इथे की गुरूने दर्शन करायता जाणे गुरुबे काम आहे बोध देणे. वर्शन देणे नाही. लोकांमध्ये पक प्रकारे स्वतंःला नष्ट करणे जीहेआपण सोक रूप मोठे साध डोतां आणि आपण प्राप्त केले 23

Marathi Translation (Hindi Talk) आपल्यामच्ये ज्या काही कमतरता आहेत त्या जाफ्ल्या स्वतःच्या आाहेत. त्या पका भागामध्येही आहेत आणि पूर्ण मार्गाती आहेत मुसलमान, खिश्चन जणि क्प धांचे लोक हेच प्रतिपादन करतील, की किती शोध येतला पण या झाला नाही. याचे कारण है सर्व मनुम्यांनी बनविलेले धर्म आाहेत ज्यांनी घर्म बनविले, ते राहिले नाही. आत आपण लोकांनी जो धर्म बनवायचा आहे, तो स्यरा घर्म आहे मुनप्याने पर्म तयार केला असेल तर तो चकीचा असणारच कारण मनुष्याचा अजून परमात्म्याशी सेबंध जता नकहता. त्यांनी तर चांगल्या मल्या चर्माना चुकीच्या रस्त्यावर आणुन सोडलें पण आाता आपणाला जो घर्म बनवायचा आहे तो विश्वधर्म बनवायचा आहे- स्पांत माणसाच्या स्या चुका ईकोफल्याडी प्रकारच्याई आाहेत त्या वेतां नयेत कारण हा देवी आहे आाणि आपण लोकांनी आत्मसाक्षात्कार प्राप्त केला आहे तेवहो इनामदारीने याता असे केले पाहिजे की जो शुष्ट आहे, जंतर्यामीच आहे . यापकारे प्रत्येक माणूस जेव्डों कल की आम्डी यामघ्ये जे मिळवले आहे ते सत्य भिळथले आहे . आणि मर असे डोडल की ज्या धर्मात आाम्डी काी होतो त्या धम्चि सत्य जम्डी बरधे मिळषले आाणि ते आमच्या अंत जागृत झाले आडे मानवाने केलेन्या कोणत्याही धर्मचे आपण पालन करा. जापण कोणाचा सून कर राकता, चोरी करु शकता, कोणाचा सत्यानाथ करू सकता, कोणतेही पापकर्म करू शकता पण सहजयोगांत नात्यावर आपण सरोल्वर धा्मिक बनता पण जे तोक नीवन येतात, त्यांच्याशी च्चा करतांना खूप सांभाकून गोष्टी करा कारण त्यांच्यावर आकरमण डोते आहे, अशी कदाचित त्यांना जाणीव होऊ शकते तेहां लूप संभाून त्यांना समजाविले पाडिजे की धर्म भापल्या आंत जागृत झाला पाहिजे असे येशु खिस्ताने सांगितले आहे की आपले डोळे “निरंजन” झाले पाहिजेत पण कुठल्या ख्िश्चन माणसाचे डोळे निरंजन आहेत का? या प्रकारे या महान लोकांनी लूप मौठयामौठया गोष्टी केल्या पण ते झालेच नाही. त्यायागे विरुष्ध गौष्ट होते तर यांना इळूंडळ समजावले पाडिजे कारण है अँधरांतून परकाशाकडे येत आहेत त्यांना अनुभव देतांना या मुकी्या समजामचून कादून घेतले पाहिजे त्यांना घर्मांमध्ये स्थित केले पाहिजे घर्माची धारणा त्यांच्या आंत झाली पाछिजे जो ज्याठिकाणांहन येईल त्या सर्वाचा हिविकार कैला पाहिजे, सामुद्धिकतेतसुध्दां आहेत. या सर्व कमतरता पहिल्या पाहिजेत हिंदू, चर्मात काही फायडा त्यांत नकलीपणा कित्कुल असता कामां नये जर आपग सर्वाचे भलेच करू शकता. कारण यांच्यामध्ये अनेक लोक असे आहेत जे स्वरोस्षर सत्याच्या शोधांत आडेत. सल्याच्या मारगविर चालणा-यांनाच परमात्या मिळ शकतो- ज्योतीचे कार्य कार्य जहे? ज्योत जोपर्यंत जळत राहाते तेहां सर्व काम डोते. तीचें कार्य अक्षतं प्रकाश देणे – जो प्रकाश बुम्डी प्राप्त केला तोच तुम्हाला सर्वांना पावयाचा आहे.आणि पूर्ण आत्मविश्वासासह , काडी घायरण्याची गोष्ट नाही. छोटी मुलं मुप आत्मविश्वासी उ्यक्ति असतात. आणि ती कशाचीडी पर्वा करीत नाहीत- त्यांना जे योग्य वाटतं ते सांगतात- प जेवहां आम्डी लोक मोठे डोतो, तेहां बुष्दीत खूप गोष्टी भरलेल्या असतात सूपसे संस्कार झालेले असतात. ज्यांच्यामधून निषणे कठीण असते – की आपल्याता एका अतीव समजदारौने, जाणीवने, एका प्रगत्भतेने, पाहिजे. सबईधदुद्धत परेम डचिसे मिजे- कारण ही प्रेमशवित आाहे.आणि तिलाच प्राप्त केलें पाहिजे. ही सर्वात पोडिली बुआा आहे आंदिशकि्तिची अर्दरशमितमधूनच सर्व शक्या निधाल्या आाहेत महाकाली, महालक्ष्मी, महासरस्वती आणि याचा तिय्ही सक्या परत त्यांट्यामध्येंच सामावून जातात. नाही. कारण सर्व च्छबर त्यांचे प्रभुत्व आहे .आ संभाकतात. ज्याला आपण परम्युटेशन्स जाण कोम्बिनेशन्स म्डणतो त्यांना प्रत्येक सूक्ष्म, सूक्ष्म गौष्ट नाहीत असते जसे, कोणत्याही जवतरणाला पहा, ते पुर्णं आहे. आणि नापले जे उत्यान आले आहे, पगतिनदर्शक माईलस्टोन म्हणून उमे आहे पण पत्येकाच कार्य पकाच प्रकारचं होतं. जसे देवीचे कार्य डोते. दुष्टांचा संहार करणे आणि भवतंचे रक्षण करणे यासांठी सुध्यों कृष्णाने लीला रचली होती. ही सगळी तीला तर फवत डी गोष्ट समजून घेतली पाडिले मॅच्युरिटीने, मोठेयणाने सर्वाशी व्यवहार केला आविशनितशिवाय कारडी होऊं शकत आाणि त्याच आडेत ज्या उरप्रकारे चकांव्या आपापसांतील संबंधांना ल्याच्या प्रत्येक पायरीवर 24

Marathi Translation (Hindi Talk) र्व केने की. ज्या केने की ज्या ि सर्वना विधने आहे . यामप्ये [गामीयांची करी सोष्ट नाहा सोगननानी जफल्या भंती ेत्या त्यांचा किरबून सत्वीना दिदले बोपा असघुति यी एककर सुंदर घोइा गोडका] [पालून] वला गो मोन वतरण होत लानि गाेनि त्यांनी सात्पकसनिवीन सोस्ट की- अांग – ए [सुंदर र सेनी मग खूप स्यूप न ये नालते गैले। ते केर ाे चालते गैले- लोख स्याह्याकरके ताने नाहीद- े ते केकर वाले सोगीकन गंभीर गोष्टी गरह्पा आणि सर्वसाधार णि कपत्या नित्य जीतनाला लूप्र कीग नवून केसले- सः मातातीवले मतीवने आरण मा बुध्याने सांगीतर् ओ्तां जोपथंत मानव जातीमध्ये मसाथात्कर औन नाहो, तोपयंत तया आ सरक चालते कीण आहे . येशालिस्तानंतर जे स्साधारण ताक आते त्यांनी परत पौनव्ा सांगयावरुन जी मगाची कैली त्याके इरगळी गड़बड आती यापकारे प्रत्येक धर्मामप्ये गडशड होत राहीती- सानि यामुके म पीग साणि अरम्य क झाला. आणि आधुनिक कालांत म-पाचशा लाककांनीी कुंडलिनीवडूत पुकीचे सगिते ् जाडे- सांगाये की मरम्या महे त्य आडे सो] ्म्यरूप वांसाठी आदिशवित्या अवतरगाची गह जहे. सादिशाकितिय है का्यं करे वाकते-तो पर्व पर्कोचे सरम स्वामुळे ययामध्ये काय पय दोष जाहेत ते त्यांना समजेल – आणि ने बोप कादण्यारठी काय केले पाहिजे, दोष हर उतीनासुच्दो कुंडालिनीचे आती प्रश्न असा होता की यानवाता সाणते जाणि तिला मानकमातीमध्ये पैऊन, मानवपमाणे अवतरन ्यासले जागरण कसे होईत इम्हनाईीमधून कुंडालिनचे जागरम कसे क परधम याना घोडया प्रकाशांत पाई वे याडून, त्यांच्यामध्ये ती रविति येजल की स्वतःसा ठीक तत: – रामय ज्यायोग से मातवाता प्राप्त होइल मवतील की वतःकहेत बृष्टी टाकून, पाा पाडाता स्वरःल स हे कार्य असे तोते, की न्यासांडी सर्व देवदेवता सर्व रणे तर्व पु ररचे येणे जरूरी] हजे येगे जरुरी मापुम होते. त्याच शरीरामध्ये धारणा करन या कगत अवलरण य कारण सा-या विश्याचे उत्थान कालयाचे आहे .ज्या परमत्त्याने ही सृष्टी ब्माकती नाहे- ग्याने या विश्वाची रचमा केली आहे, त्योंना हे विश्व मानवाच्या চाताने वसाताला गये जवी हैं वपीन डोणार नाही- आगि यासाठी हे कार्य अल्यंत विषाल माहे होते आणि यासाठी ह कवातण झाने आहे নहीपन मननवर च्ब करत आापल्याला सूळी दिले जागार, असे होगे क्य सुप मेहनतीये काम जह पण राहाणार, हे शक्य नाही यावर मानवाला बातले गाहिजे सयार शाले भाहिसे आहे. पण त्यामध्ये प्रेम, लमजुतदारमणा सहनरीलता महत्य शहे . आणि अशी काही सोध आली है फनत आईच कर शकते – आईचीव थातेत है कर्तू वाकते सागि नसली तर ती क शकलीच नसती- त्यामुळे या अवतरणाच परद की, पौनिमेतच्रा दिवस आहे आणि आज आदियाितचीच आापना युजा करणे जसूत चांगले जाहे शाणि है मिळ्यावर दिस्तची जी महामायस्यरूपाची प्रकृति आहे, त्याचे एक मोठे कारण, की जर ती महामाया नसेल तर आपण तिला थी जा गर नाही- वहतयिकतैत जोधयति] नाही· भण किचार सर्व कांडी होऊनच जाते. कारण आफलाता माहीत अहे की महामाग्रास्वरूप आहे, तोपयातव अआपण माड्या जकक येजं ता नाहीतर येऊें शक्त नाही. आपण विचार करता, . या्याजवळ कसे जाणार याग्या पा्या कसै परडाार? च्य करै बोलणार? औ्यसेमुळे वापन स पफच आहोत- आणि डेसुच्दां स्ूप जरूरी होते की, या गहामय्यसूपामध्ये वमही रह नी त्याला करीत रहाणे हरवून न जाता. जसे सागरामध्ये करवून गेले जसे करीरनी संगितसे জম मस्त दूए फिर नाही येऊें शक्स या तर शक्ति आाहेत तर हे महामाय्वरूप चेतत्यामुळे डी गोष्ट सूए ऐाम्य ग्रालती आहे ज या गण तोपोनी पराप्त क्या बोले। आपणा सर्वांना जागूत साहाय्याचे आहे. र्वाता पायने आहे. मी म्हांता हারे या आनंदात पुर्णपणे बोध गन्यावर कोी इरे सकत नाही. डा सानंद काटल्याबाय उम्हंता बैन पडुं देणार नाही- या त-क्ेची] गोष्ट असेल ते्ड तुम्ह सोफाना कार्य साधुसंतंपेक्षा पकप्कारे जधिक आहे. की साधूसंतांनी केणाला जामृति दिली नाही मे उदेश दिला, त्यांना वैणारच नाही. नाही. डा मानंद आटल्याशीवाय जुम्हाता बैन पूड़े देणार समजेल की आपल्याला काय कार्य करन्यते आहे. तर तुमचे समजांविले. 25

Marathi Translation (Hindi Talk) भापने फार्य है आहे की आपण सर्वांना जागृति देणे आणि त्यांना आत्मसक्षात्कारी बनावणे सर्व किस्वाचे उत्ान प्राप्त करणे फार महत्वपूर्ण आणि दिवय कार्य आहे. आणि आणि त्या आंदिशकितव्या आगमनानेच है कार्य सुरू आले आे आणि खुप चांगल्या त-डेते दोत आहे. जापणोला है कछेल अशी जाशा आहे . जसे बरेचसे फोटो येत आहेत जै चमत्कारी आडेत पण हे फोटो दस-था तखाला दायांवतां नयें कारण त्यांचा विश्वासच बसणार नाही. आणि है फोटोी सुध् पमचैतन्य नवित आते तेसध्दा एका साधारण कॅमे-यामध्ये, ज्यांत कोही शंक्ति नाही आणि जर हतका पूकाश माइया डोक्यांत आहे तर लो कोणाता दिसत कसा नाही? फक्त माइया कम-यामध्ये कसा जाला? आपण लोकांसाठी तर मी महामायाच आहे . वासषोठो कार्यारसांठी आदिरशकितिचे आगमन जरूरीं ैति- कदाचित नसेल कॅमे-याच्या जंनले जे अणुरेण आहेत ते मला जाणतात दिले आहे . या जड करतूना स्वतंत्रता नाही ते तर परमात्म्याच्या आाज्ेनेच रहातात. त्यांच्या स्वतंत्रेत कोणत्याही पूकीरची बाघा येऊ नये यासांठी महामायात्वरूप आहे आहोत. ्षामच्ना सारा व्यवडार आपणांप्रसाणेच आाहे .आदिशक्तिची आजची पुजा आणि परमात्म्याने तम्हांला व्यात बालतात. जाणि पशुसच्तां त्यांच्या आारीचय , तुमच्यासारमेव तुम्हां तोकोसाठी संपन्न त अशी आशा आहे . माझे जनंत आशिर्वाद 26