Nederlandse vertaling versie datum 2023-0305

Het principe van Brahma

Vandaag wil ik ergens over spreken waar ik het waarschijnlijk nooit eerder over heb gehad. Of anders heb ik er niet zo uitgebreid over gesproken. Het gaat over het principe van Brahma. Wat is het principe van Brahma? Hoe kan het bestaan? Hoe wordt het geboren? Hoe manifesteert het zich? En hoe kan het tegelijk gehecht en onthecht zijn? Het principe van Brahma verschilt van Brahma zelf, wat de beschrijving betreft. Net zoals de principes die ik volg verschillen van wie ik ben. Het is een zeer subtiel onderwerp, dat ware meditatieve aandacht vereist. Zet dus de kritiek van je verstand uit, zoals je zojuist je schoenen uit hebt gedaan. Hebben jullie allemaal je schoenen uit gedaan? Doe dat alsjeblieft, en luister gewoon naar me met een subtielere aandacht.

Kunnen jullie naar voren komen? Kom allemaal naar voren, zodat zij die later komen er nog bij kunnen. Kom maar naar voren! Ik vind het beter als jullie naar voren komen, want we hebben hier geen microfoon. Het is beter dat jullie naar voren komen, hierheen.  Net zoals de principes waar jij je op baseert verschillend zijn van wie jij bent, zo is ook het principe van Brahma verschillend van de Brahma zelf; het is Brahma en het ligt besloten in de Brahma. Maar de Brahma zelf wordt ondersteund door dit principe. Qua dimensie kun je zeggen dat Brahma breder en groter is, en je zou het zelfs dieper kunnen noemen, maar het principe is subtieler. Dit principe staat samen met Brahma aan het begin van het universum, van de creatie. Het bestaat al helemaal in het begin van dit eeuwige spel van creatie, vernietiging en ondersteuning daar tussenin, en in het Sanskriet noemen ze dit sthiti oftewel de ‘staat van uitvoering’. In alle drie deze stadia verandert het Brahma principe van vorm, afhankelijk van de inhoud. Zoals hoe het licht er hier nu uitziet: de schaduw lijkt op de vorm van de bol die het omhult. Dat waar het ‘op lijkt’ is de Maya, de illusie. Iets dat anders lijkt dan wat het is, dit fenomeen is de Maya, de illusie.

Zo handelt het principe ook, het geeft een impuls aan de Brahma, en in de Brahma bestaan alle krachten die later de creatie tot ontstaan brengen. Dus dit principe, dat de goddelijke kracht is, het aura daarvan, oftewel dat wat het ondersteunt is de complete Brahma; en deze Brahma heeft drie krachten: het eerste is die van het ontstaan, de tweede van de creatie, en de derde van de ondersteuning. Dit principe is de pulserende kracht van de Brahma, en wordt vertegenwoordigd als Aum. Als wij ‘Aum’ zeggen, dan is dit hetzelfde als ‘Amen’ in de christelijke gebeden. Het is hetzelfde als Aum, er is geen verschil. Als wij ‘Aum’ zeggen, dan handelt dit principe in de vorm van Aum, alsof je dat wat er op je voorhoofd staat van binnen kunt zien. Dit principe kunnen we ook wel de foetus noemen, het is de foetus van de goddelijke kracht. Vervolgens verdeelt ditzelfde principe, dat je ook wel het zaad kan noemen, zich in drie kanalen en treedt binnen in de creatieve, ondersteunende en bestaande kracht van de Brahma Tattwa en manifesteert zich hierin.

We hebben hier niets om te schrijven, anders kon ik het jullie tonen. Maar het dringt hierin door, zoals de rivieren stromen en doordringen in de aarde en haar voeden; op dezelfde manier stroomt, pulseert en voedt het principe van Brahma de haar omringende kracht van Brahma. Dus wanneer de aandacht -ook wel Maha Chitta genoemd- of noem het de aandacht van God, op dit principe is gericht, dan ziet Brahma dit niet. Kunnen jullie volgen? Wanneer de aandacht [van God Almachtig] van dit principe wegdrijft, dan verlaat ze het niet. Wanneer de rivier stroomt, verlaat ze haar bron niet. Zodra ze in de Brahma doordringt, begint ze te creëren. Dit principe is onthecht, net zoals het licht of de elektriciteit in deze bol onthecht is. Maar het is wel doordringend; het kan er doorheen in deze kamer doordringen, terwijl het toch onthecht blijft. Ik zou geen gepaste vergelijking kunnen geven met Brahma, want dat is een absoluut gegeven, en het absolute kan nergens mee vergeleken worden; men noemt het ook wel atula, dat wat nergens mee vergeleken kan worden.

Wat mensen zich dan afvragen is: “Wat is God?” Deze vraag dient zich aan. “Waar is God? Wat is hij ? Wat heeft hij  te maken met Brahma, en met het principe van Brahma?” God is het principe, hij is de aandacht, hij is de vreugde en hij is de waarheid. En de Brahma die hem omringt is zijn kracht, doordrongen van en verlicht door zijn bestaan. Diezelfde Brahma heeft het vermogen om zichzelf te transformeren in de creatieve, de ondersteunende en wat je noemt de bestaande of destructieve krachten. We kunnen zien hoe een piepklein zaadje een boom kan manifesteren. Maar we vragen ons nooit af waar de kiempjes vandaan komen, hoe er wortels uit groeien, wat de bloemen creëert, en wat het geur geeft – want zaadjes hebben geen geur. Maar er is absoluut een mechanisme, microscopisch klein, in het zaadje geplaatst. En het zaadje is de vorm waarin er geen beweging is, geen manifestatie en geen creatie. Zo kan ook Brahma in zaadvorm bestaan.

Dus de ondersteunende kracht of de creatieve kracht in ons, of de destructieve kracht -de kracht van de linkerkant, genaamd astitwa- de kracht van het bestaan, deze worden allemaal gemanifesteerd door het principe van Brahma, maar op zichzelf zijn ze niets. Je hebt dus Sat Chit Ananda – waarheid, vreugde en aandacht, de natuur van Brahma, en dat is God. “Maar wat is Shakti dan,” is de volgende vraag. De Shakti is de volledige Brahma plus de kracht van God. Zoals de zaadlobben in het zaadje, die de primula ondersteunen. Met behulp van de zaadlobben neemt de primula alle krachten om de mooiste bloemen en vruchten te creëren. Ook de wortels worden gecreëerd. De voeding daarvoor wordt voorzien door de zaadlobben, die ze ondersteunen. Het principe dat dit doet, de genererende kracht, de kiemkracht, dat is de kracht die we de Shakti noemen. Het zaadje zelf is slechts materie, het heeft het bewustzijn niet om dit te doen. Dit is een zeer subtiel gegeven, probeer het te begrijpen. Het zaadje kan zichzelf niet doen ontkiemen. Het heeft een andere kracht in zich, daar geplaatst door God, die het laat ontkiemen. Maar het kan dit niet zelf. Die kracht is de God in het zaadje en ook in de grond. En de kiemkracht is de Shakti, de kracht die het laat gebeuren terwijl het zaadje zich er niet van bewust is. Als je het menselijk stadium hebt bereikt moet je die kracht kennen, en je moet je ook bewust zijn van die kracht, namelijk de zelfrealisatie.

De kracht die jou heeft gecreëerd, en die je deze drie krachten heeft gegeven: Ida Nadi, Pingala Nadi, je Kundalini, alles, degene die van dit alles het verlangen is. We kunnen een vergelijking maken om dit te kunnen begrijpen. Neem de eigenaar van een huis… Ik hoop dat deze vergelijking werkt, want de menselijke geest is zo in de war. Stel dat de eigenaar van een huis het huis binnenkomt met zijn geld en alles creëert wat hij wil veranderen aan zijn huis. Vervolgens vertrekt de meester weer, hij is er niet meer. Als je nu ziet hoe een huis gemaakt wordt, dan zie je de kracht van alle werklui die erbij betrokken waren, en degene die alles heeft uitgevoerd. Maar je weet niet door wiens verlangen het werd gecreëerd. Zo kun je ook zien dat je lichaam werd gecreëerd, je kunt zelfs het verstand zien dat je hebt, je kunt je emoties zien, dat is er allemaal.

En je kunt zien dat je een mens bent. Je kunt ook zien dat je heel ver staat van de dieren. En met de nodige wijsheid kun je ook inzien dat je veel wijzer bent dan alles wat tot hiertoe gecreëerd werd, als je je gezond verstand gebruikt.  Maar de kracht van het verlangen, de verlangende kracht oftewel de projecterende kracht; of degene die de eigenaar is van dit alles, de bezittende kracht. Ik bedoel, ik weet niet in hoeverre je de meester van dit alles begrijpt. Hij is de God. En de kracht van zijn verlangen -Mahakali’s kracht is zijn verlangen- manifesteert al het andere. Hij manifesteert zijn verlangen, en zijn kracht van Mahakali die je hier aan de linkerkant ziet, die in de mens tot uitdrukking komt als de Ida Nadi, zij creëert de rest van het universum en al het andere later. Maar eerst komt alleen het verlangen. En degene die verlangt is de God. In ons is hij geplaatst in ons hart, weg van al het vuil. En hij  verlangt alleen maar. Wij kennen hem niet, maar hij kent ons. Eén ding weten we absoluut zeker, en dat is dat hij ons kent. Er is absoluut iemand die ons gadeslaat, in de [Bhagavad] Gita “Kshetr Agnya” genaamd. Hij die de kenner van het veld is.

De kenner van het veld is er. Wanneer jij ook de kenner van jouw veld wordt, ben je gerealiseerd: dit is de zelfrealisatie. Hoe goedkoop mensen kunnen praten over de zelfrealisatie, ik ben werkelijk geschokt. Hoe mensen zo’n edel onderwerp onder handen kunnen nemen en het proberen te manipuleren voor geld! Denk je eens in! Van dit niveau tot dat niveau, het is echt te erg. Ik bedoel, alleen mensen kunnen zoiets doen, echt waar. Niemand kan dit doen zoals mensen. Zelfs rakshasa’s weten dat dit een goddelijke kracht is die je absoluut niet mag misbruiken. Dus dit principe is werkzaam in de materie. Zoals een elektromagnetische kracht, kun je stellen. Maar het is niet de elektromagnetische kracht; door haar werk ontstaat de elektromagnetische kracht. Kun je dat volgen? Snap je het? Hier heb je bijvoorbeeld elektriciteit, maar degene die de elektriciteit doorstuurt is de persoon die zich daar bewust van is. Maar voordat je het stadium van de zelfrealisatie hebt bereikt ben je je hier niet bewust van, heb je er geen controle over en kun je er niet mee werken.

Het werkt uit zichzelf, en daarom noemen dokters dit ‘het autonome zenuwstelsel’ en psychologen ‘het onbewuste’. Pas na de realisatie wordt dit alles van jou, in de zin dat je het van de andere kant ziet. Tot dan toe heb je dingen van daaruit gezien, en nu zit je naast mij en begrijp je het hele verhaal. Maar dit principe van Brahma heeft ook een gemoedstoestand. Het kan zich in een staat bevinden waarin het geen plicht heeft, het is nergens toe verplicht, het bestaat gewoon. Het heeft geen plicht. Het is niet de plicht van de eigenaar van een huis om er iets aan te veranderen. Het is zijn impuls: als hij het wil doen, dan doet hij het; anders kan hij leven als een kluizenaar. Hij heeft geen plichten. Ik hoop dat je de ware betekenis van ‘eigenaar’ begrijpt, want menselijke wetten zijn maar vreemd: ook al ben je de eigenaar, toch mag je niet veel doen. Maar denk eerder aan een ‘absolute eigenaar’ van deze plaats, een absolute eigenaar. Ja, het is waar, je lacht wel, maar in Oxted hadden we een huis in eigendom, maar we mochten geen boom kappen, we mochten geen boom planten, we mochten niets aan de haag veranderen, je mocht dit en dat niet…

Maar hij is de absolute eigenaar. Besef de betekenis van het woord ‘absoluut’. Er zijn geen wetten, alleen zijn eigen wetten tellen. Zijn wetten gelden. Geen enkele andere wetten zijn op hem van toepassing. Dan zou je kunnen vragen: “Hoe komt het dan, Moeder, dat men zegt dat we vrij zijn, dat ons de vrijheid is gegeven?” De enige vrijheid die je hebt is de vrijheid om voor hem te kiezen; in jouw eigen voordeel, niet in dat van hem. Jij zal Sahaja Yoga niet tot voordeel zijn door in Sahaja Yoga te komen; dat heb je helemaal mis. Nee, Sahaja Yoga heeft geen plichten. Het is maar een idee; het heeft geen problemen. Het staat in eigen meesterschap, en maakt zich niet druk of je komt of gaat. Het is nishprayojana [doelloos], Het is zonder prayojana – zonder oorzaak. Het is oorzaakloos, en maakt zich nergens druk om. Daarom moet het een vorm aannemen waarin het wel betrokken moet zijn. En dan creëert het, als de meester van een huis die zich nergens iets van aan hoeft te trekken. Hij is de meester, wie zou hem moeten bekritiseren?

Wie zou hem moeten tegenspreken? Wie zou hem uitdagen? Wie gaat hem een limiet opleggen? Hij is de meester van alles. De absolute meester! Hij is God, dat betekent dat hij niet alleen almachtig is, maar dat hij de meester is van al wat hij heeft geschapen. Hij is de meester; als hij het wil zal hij  het doen, anders niet. Uit zijn eigen impuls doet hij iets. Hij is dus onbekommerd, maar dan neemt hij een vorm aan, soms, van een persoon die iets wil doen. Hij wil betrokken zijn, en puur uit impuls raakt hij  betrokken en begint te creëren. En dan creëert hij. Hij creëert dit universum, en hij creëert jou. Hij creëert omdat hij door vele ogen wil zien wat hij heeft gemaakt. Daarom creëert hij zijn eigen kinderen, laat ze opgroeien, en geeft hen ogen zodat ze kunnen zien wat hij heeft. Hij geeft hen hun kracht om te zien. Deze essentie van Brahma is de Ganga Tattwa; in het Sanskriet wordt hij het Ganga principe genoemd. Hierover [Muladhara] moeten we begrijpen dat dit het eerste principe is, namelijk het principe van onschuld. Dat is een principe van heiligheid, een principe van eerbaarheid in ons. Dat is het principe waarmee we onszelf beschermen en respecteren. Dat principe is op deze aarde geïncarneerd, zoals ik jullie heb verteld. Hij werd gecreëerd als Ganesha, maar hij incarneerde als Jezus Christus. Hij is de Brahma Tattwa. Hij is onthecht, en daarom kon hij herrijzen.

Geen enkele andere incarnatie kon herrezen worden. Hij werd niet geboren; het was een idee, een verlangen. En daarom herrees hij. Vragen jullie je misschien af of er iets moeilijk kan zijn voor God? Ik bedoel, voor een Indiër is het heel eenvoudig om te begrijpen dat Ganesha door Parvati werd gecreëerd. Ja! Zij creëerde hem. Hier kunnen we nooit aan twijfelen, want hij is nu eenmaal God. Hij is een absolute persoonlijkheid, hij kan doen wat hij maar wil. Natuurlijk doet hij wel dingen die jouw verstand kan bevatten, dat probeert hij toch. Maar als hij iets heeft gedaan dat jij niet kunt bevatten, dan zou je dat niet moeten afdoen als iets ‘mythologisch’, of iets dat nergens op slaat en dat je niet hoeft te geloven. Want als je dat zegt, zijn jullie dan de absolute mensen die hem kunnen beoordelen?  Laten we beseffen dat we dat niet zijn, maar dat moeten we wel zijn! Hij wil dat jij je bewust bent van hem.

En in deze creatie, wanneer hij  creëert, dan creëert hij zichzelf als het Ene Oerwezen. Hij wordt dat; Hij eigent zich de positie toe van het Ene Oerwezen. En vervolgens selecteert hij zijn cellen die een belangrijke rol te spelen hebben, die moeten ontwaken. En het zijn de hersencellen die bewust zijn. Heb je je ooit afgevraagd hoe deze hersencellen zoveel kunnen weten? Hoe kunnen ze dit allemaal? Een kleine jongen vroeg het me ooit, omdat het hem erg interesseerde, maar slechts zeer weinig mensen vragen mij: “Hoe kan het dat er zwaartekracht is? Waarom is dit rood? Waarom is dat groen? Hoe is dat zo gekomen? Wie heeft dat georganiseerd?” We nemen dingen als vanzelfsprekend, alles zien we als vanzelfsprekend. Dat is het enige probleem met mensen, dat ze alles als vanzelfsprekend zien. Als we nu eens niet alles als vanzelfsprekend zouden nemen, en in alle nederigheid zeiden: “O Heer, we weten zo weinig over u, we zouden het zo graag leren,” dan neemt hij je mee en laat je plaatsnemen in zijn brein, zodat je je bewust wordt van de krachten van zijn brein, van zijn hart, waarmee hij van je houdt, waar hij de oceaan van compassie is, en jij een druppel wordt in die oceaan. En ook jij creëert je eigen golven en zo spring je op en neer en geniet je van die compassie van hem.

Je bent maar een druppel, maar je bent ook de oceaan. Dit verduidelijkt ook wat Kabira zegt. Want zie je, deze grootse mensen hebben hem beschreven, maar nu krijgt dit voor jou meerdere betekenissen. De menselijke rede kan al deze zaken nooit verklaren. Daarom moet je rede plaatsmaken voor vibratorisch bewustzijn. Dat niveau is het absolute minimum waarmee je God kunt beginnen te begrijpen. Op dit niveau kun je hem niet begrijpen. Dus kom hier niet met het idee dat jij God iets te bieden hebt, nee! Jij moet nemen; je kunt hem niets geven. Maar als jij jezelf in alle nederigheid uitdrukt, dan houdt hij daarvan. De meester houdt ervan als een klein kind hem bloemetjes geeft. Als een kleine baby bloemen geeft aan haar moeder, dan is de moeder blij. Niet ‘blij’, maar het Sanskriet heeft er een woord voor, kautupa. Ik weet het niet, het Engels heeft daar geen woord voor. Sorry. Kautupa is het geluk, de vreugde die je voelt als je het kind naar je toe ziet komen, als je het kind de liefde op haar eigen manier ziet beantwoorden.

Wat kunnen kinderen anders doen, begrijp je? Laatst gaf mijn kleinkind me bijvoorbeeld 2 cent. Hij zei: “Grootmoeder, hier kun je een sari mee kopen, hou het maar goed bij je.” Hij had het ergens gevonden en hij zei: “Ik heb het niet zelf verdiend, maar ik geef het aan jou, zodat jij het kunt houden en er een sari mee kunt kopen.” De gevoelens die er dan opkomen, dat is de kautupa. Het gevoel dat je dan van binnen ervaart in een moederhart, dat is de kautupa. De lieflijkheid en de schoonheid ervan kun je niet bevatten met je droge rede, die je volledig kan verschroeien. Het heeft geen gevoelens, geen gevoeligheid, niets. O God, dit ego, echt waar; dit zogenaamde ego heeft mensen echt volledig verschroeid, ontdaan van alle schoonheid die in hen stroomde, en van alle gevoeligheid. En de vreselijke boeken en afschuwelijke dingen die men je heeft geleerd hebben je beroofd van al wat mooi was in jou. Zulke prachtige bloemen werden gecreëerd, die zulke heerlijke geuren verspreidden, en ze zijn compleet verschroeid voel ik, door het dwaze ego van mensen, dat zo beperkt is. Het werd je enkel gegeven om het één en ander te begrijpen, maar je hebt jezelf volledig bedekt met deze modder, en het is zo moeilijk, vind ik, zo moeilijk. Ik kan een paar voorbeelden geven. Laatst kwam er een jongen naar me toe, samen met een vriend die een zeer diepe Sahaja yogi is, moet ik zeggen. Hij is hier vandaag niet.

En alleen om deze Sahaja yogi een plezier te doen zei ik: “Goed dan, ik zal hem meenemen.” Ik ontdekte dat de jongen een vreselijk schuldgevoel in zich droeg, door iets gruwelijks dat hij had gedaan, echt gruwelijk. Toen zei ik hem: “Je hebt een schuld, maar die is nu vergeven, dus laat het los. Probeer het.” Maar niets werkte bij hem, zo egoïstisch was hij, zo egoïstisch; en dat terwijl hij nog maar zo jong was. Ik bedoel, als hij ook maar een beetje waarheidsgetrouw was geweest, dan zou ik hebben gezien dat hij vond dat hij er iets aan moest doen. Maar niets daarvan. Hij ging terug en zei tegen de Sahaja yogi: “O, volgens mij is ze maar een doodgewone huisvrouw, meer niet. Neem haar toch niet zo serieus.” Toen zei de Sahaja yogi: “O, werkelijk? Wat krijgen we nu! Hoeveel mensen heb jij genezen? Ik heb gezien hoe zelfs mensen met kanker genezen werden door haar. Ik heb het met mijn eigen ogen gezien, hoe de Kundalini opsteeg, en hoe mensen hun realisatie kregen. Er is zoveel dat ik met mijn eigen ogen heb gezien, moet ik dat allemaal ontkennen en jou geloven?” Ik had nooit gedacht dat hij zo oppervlakkig zou zijn, maar dat was zijn antwoord. Maar zoals ik al zei kun je een zekere positie innemen waarin je betrokken bent. En als ik de positie inneem waarin ik bekommerd ben om jou, dan vind ik dat je nog steeds ongelooflijk onwetend bent. Maar als je dit tenminste ziet, en als je hulp vraagt, dan zou je die moeten krijgen; want de creatie moet worden vervolmaakt, het moet vervuld worden.

En jij moet de betekenis van je bestaan kennen, je moet weten waarom God je heeft gecreëerd, en wat je bent. Dat is een must! Mensen verspillen hun tijd aan van alles en nog wat. Maar er mag geen tijd meer verspild worden, zoveel kan ik je zeggen. In het Westen zie ik zo’n tijdverspilling. En in het Oosten hetzelfde, waar ze nu doen wat jullie al eerder deden: ze proberen bruggen te bouwen en ze proberen ondergrondse spoorwegen aan te leggen. En degenen die eraan hebben meegewerkt plegen nu zelfmoord. Soms vraag ik me af waar ik eigenlijk sta, tussen deze twee uitersten. Wat moet ik doen met deze extremen die zich voordoen? Dus laat alsjeblieft je Mr. Ego buiten samen met je schoenen, zodat we dit kunnen oplossen. Als het niet opgelost raakt, dan is dat niet mijn zorg, en niet mijn probleem. Het is jullie probleem dat het nog niet is opgelost. Als een operatie niet succesvol is, dan kan de dokter aansprakelijk worden gesteld, omdat hij er geld voor krijgt, maar niet Mataji. Niet omdat ik geen geld vraag, maar omdat ik er niet bij betrokken ben. Ik geef er enkel om dat jij je realisatie krijgt. Maar ik vind het niet erg als je die niet krijgt. Kun je dat begrijpen? Ik zal van ‘s ochtends tot ‘s avonds, en van ‘s avonds tot ‘s morgens werken om je je realisatie te geven; maar als je die niet wilt, dan doet dat me niets. En ook als er geen oplossing komt, dan doet dat me niets, zo simpel is het.

Dit is het enige verschil tussen een aardse moeder en ik, de Moeder die je werkelijk de sleutels van jouw Koninkrijk aanbiedt, de sleutels van jouw vreugde, de sleutels van jouw waarheid. Dat moet ik doen. En ik geef je niets door iets van je af te nemen. Dat moet je goed begrijpen, want egoïstische mensen zijn onmiddellijk op hun hoede. Wat moet je weggeven in Sahaja Yoga? Ik neem niets van je af. Ik geef het je, omdat ik het in me heb, en jij mag het hebben omdat je er recht op hebt, dus neem het aan. Maar als je het niet wil hebben, dan ga ik je niet dwingen. Soms haal ik wel trucs uit, dat moet ik toegeven, omdat het me niets doet. En door deze trucs verdwijnen mensen, en verschijnen weer en verdwijnen dan weer. Wees dus voorzichtig wat dat betreft. Dit is het principe van Brahma, dat onthecht is. Het principe van Brahma is onthecht, het handelt en onttrekt dan alle interesse; de interesse verdwijnt en de aandacht verdwijnt. Je bent niet betrokken. Dit principe kan niet overwonnen worden. Het is een op zichzelf staand principe. Het kan geen compromis sluiten, dat is het punt, omdat het absoluut is. Absolute zaken kunnen geen compromis sluiten. Zo zijn er bijvoorbeeld sommige mensen die zeggen… ja, er zijn echt mensen die zeggen: “Mataji zegt dat je een dharmisch leven moet leiden.” Natuurlijk moet je dat. Ik bedoel, ik kan geen realisatie geven aan Mr. Hitler als hij bij me komt. Er zijn dingen waar je geen compromis over kunt sluiten. Je moet er iets voor doen, je moet in de positie verkeren om het te krijgen, en zelfs al krijg je het zonder die positie, dan nog kan dat opgelost worden.

En ook zal het principe zelf zich niet in bochten wringen om iets van je te eisen; nee, dat doet het niet. Tot op zekere hoogte, meer niet. Maar het is zo’n levend principe, en ik zal je vertellen over de schoonheid van een levend principe. Misschien ken je het, maar waarschijnlijk niet. Als een principe dood is, zoals een huis dat gebouwd wordt: eerst krijgt het een fundering, dan wordt het opgebouwd, dan neemt het huis vorm aan en wordt het gemaakt. Maar eenmaal het klaar is, is het klaar. Als de fundering dan zwak is, dan is die voor altijd zwak, en je kunt het niet meer verbeteren. Maar een levend principe zal ongeacht de staat van je fundering doordringen in je fundering, in je achtergrond, in alles, en het is in staat om alles te verbeteren. Je hoeft het maar te vragen. Wat je conditioneringen ook zijn, en wat je schuldgevoelens ook zijn, wat je problemen ook zijn, en welke zonden je ook hebt begaan, welke verkeerde dingen je ook hebt gedaan, het levende principe kan erin doordringen en kan het geheel reformeren en transformeren tot de vruchten. Je hebt het gezien in een boom: als een boom ziek is, en je behandelt hem, dan kun je zorgen dat de vruchten zich manifesteren. Maar als je hem vibreert, dan zie je alle schoonheid, dan wordt hij prachtig.

Dit is dus het levende principe, en om die reden zei Christus: “Ik ben de levende God.” Dit is het verschil tussen het levende principe, dat tot leven brengt, of ontwaakt: elk deel van je afgestompte chakra’s, en elk deel van je afgestompte psyche. Het ontwaakt in jou, het geneest in jou, het zuivert in jou, het neutraliseert volkomen al wat vuil, vies en lelijk is, alles wat een zonde genoemd wordt. Niet in woorden, maar in daden, je hoeft er alleen maar om te vragen. Stel je vraag gewoon. Dat is de schoonheid van het levende principe. Daarom worden mensen genezen door Sahaja Yoga, en dat hoeft niet te verbazen, het is gewoon een bijverschijnsel, het is niet van belang. Zelfs als krankzinnigen genezen worden, dan is dat niet verrassend, het is gewoon een bijverschijnsel. Dit komt doordat het een levend principe is dat overal in doordringt; het breekt door in de kleinste deeltjes, geneest ze en maakt ze weer goed en mooi, zoals een bloem. En dat is de belofte. Maar dan komen mensen naar Sahaja Yoga: “Moeder, ik heb een probleem.” Dan vraag ik: “Wat is het probleem?” “Mijn vriend heeft me al lang geen bericht meer gestuurd, wilt u me helpen?” Dit kan me soms echt naar beneden halen. Het is teveel voor me. Maar goed, zelfs dit soort problemen kan worden opgelost. Een Moeder moet nu eenmaal van die onbenullige problemen van haar kinderen oplossen. Maar vraag liever om het hoogste: “Twamekam sharenyam, twamekam varenyam – Je hoeft om niets te vragen, enkel om God.” Vraag nergens anders om. De rest is maar stof, het zal allemaal verdwijnen; het is allemaal chalayman, het komt en gaat, meer niet.

Vraag om het eeuwige, vraag om dat wat stabiel is, vraag om het hoogste en het zuiverste. Laat me niet afdalen tot dat niveau. Want ik speel met je. Als mijn kind ergens om vraagt, dan moet ik wel zeggen: “Goed, hier heb je het.” Maar als je wijzer wordt, dan moet je vragen om het hoogste. Vraag niet om een baan, of zoiets dergelijks. Goed, als je een probleem hebt, dan werkt het, maar je kunt nu begrijpen op welke manier. Voor vandaag is het oké, want ik ben wat teveel in een nishprayovens conditie. Ik zei net nog tegen die mensen: “Ik weet echt niet waar ik over zal spreken.” Maar toch heb ik je iets geleerd, en als je vragen hebt stel ze dan alsjeblieft. Ondertussen zou ik een paar Sahaja yogi’s willen vragen om met deze mensen te spreken, en dan zullen we een meditatie doen. Ik zal nu wat water nemen, als dat er is. Kun je dat sluiten? Kunnen jullie nu met deze mensen spreken? Nee, ga maar gewoon, en hou je even bezig met één of twee patiënten die er zijn. Tum logon ke hath me thanda ka aa raha kuch? Aisa rukh hath, aisa rukh. evoeld? Hou je handen zo.] Jullie moeten allemaal met je handen zo zitten. Beter? Gaat het beter met hem?