Shri Buddha Puja – Brighton, Engeland – 26 mei 1983

Deze keer was er geen regen zie je, we gingen naar de zee in Melbourne. Ik zei dat het fijn zou zijn naar Melbourne te gaan en we gingen naar de zee, ik maakte er een Ganesha en zij een Shiva en ze vereerden de … Dus, en zij maakten ook een … een Kundalini en dan hebben ze gebeden. En het regende, regende en regende, het goot zie je, het kwam bij bakken naar beneden, bij bakken, het was … Ik heb nooit eerder zo’n regen gezien, het goot bij bakken. En in één dag, viel er in Sydney vier inches regen, kun je dat geloven? En de puja vond binnen plaats en buiten … regen Op mijn verjaardag! Bakken en bakken water. En er was een droogte, weet je, ze waren zo bang.

Yogi: Moeder, we hoorden dat de hele tent naar beneden was gekomen omdat er zoveel regen was gevallen. Robert vertelde ons dat Moeder.

Shri Mataji: en zie je, de Sahaja yogi’s genoten zoveel van de manier waarop het werd uitgespeeld. En de rivier liep over en stroomde binnen in alle pubs en spoelde alles schoon, weet je, het bracht … Zie je, alsof ze naar binnen ging, alle flessen spoelde, alles, en alle flessen werden … sommige lege flessen dreven, de plastic flessen dreven en andere zonken. Alles werd gewassen en spoelde aan. Maar het water kwam alleen in de pubs. De krant schreef dat de regenval enorm was, maar de rivier was heel oordeelkundig. Er was ook die brand die uitbrak voor ik naar Adelaide ging. Er was een heel felle brand in Adelaide en ze beschreven hem als volgt … Kun je deze hier zo bovenop plaatsen? En ze beschreven dat het vuur zo oordeelkundig was, en ze zagen in de heuvels vuurballen opstijgen, sommige huizen binnengaan en sommige huizen ontwijken. Sommige huizen werden volledig uitgebrand, andere niet. En de mensen die niet geleden hadden kwamen naar mijn programma en zeiden: “Nu weten we waarom we daarvan gespaard werden!” En ze konden de vuurballen zien. Kun je je vuurballen voorstellen die ergens vandaan komen? Ik bedoel, ze weten niet hoe ze gevormd werden en zo’n heel grote ballen zie je, rolden gewoon de heuvel op. En ze konden het zien weet je, hoe de ballen de heuvel oprolden, ze naar boven rolden, zomaar de huizen in.

Ze konden gewoon niet begrijpen wat er met het vuur aan de hand was. Maar het beste was het spoelen van de pubs. Want gewoonlijk hebben ze al deze pubs op de rivieroever zie je. En al deze zaken, hoe noem je ze, deze dingen die ze hebben om te bruinen, deze matrassen, zonnematrassen en zomeer. Alles werd overspoeld en naar binnen gebracht. Ik vond het erg plezierig. En de Sahaja yogi’s waren er zo blij mee, heel blij. Ze vroegen me: “Waarom is God kwaad op ons hier in Adelaide?” Adelaide is net zoals Parijs. Voor Australië is het net zoals Parijs. Het is erg promiscue, er gebeuren allerlei schunnige dingen, er gebeuren alle soorten verschrikkelijke dingen. Het is zoals Soho zie je? Daarom werd Adelaide gekozen door het vuur om het uit te branden Toen ik naar de heuvels ging kijken waar het vuur had huisgehouden, was er niets, alles was zwart, allemaal zwarte heuvels! Er was geen blaadje, geen enkel blad. En het was echt verrassend: dit huis was uitgebrand, dit niet dat huis was uitgebrand, dat niet. Je kon het zo duidelijk zien. En wat gebrand had was volledig uitgebrand. Ik weet niet hoe het zelfs de bakstenen en alles uitbrandde, het was volledig zwartgeblakerd.

Het is heel interessant hoe de natuur soms terugslaat. Zo ging ik eens naar Guntur zie je, ik zei hen: “Je zou geen tabak meer mogen telen.” Ze voerde al die tabak uit naar Engeland, stel je voor. En ze hadden … in het huis zag je alle mogelijke Engelse tegels en Engelse … hoe noem je ze, deze grote ouderwetse douches zie je, zo’n enorm grote douches zie je: je staat er onder en dan krijg je iets als een stortvloed over je heen. Alles Engels. En de badkuipen, Engelse badkuipen, alles hadden ze in huis, omdat ze die tabak naar hier uitvoerden zie je? Dus zei ik: “Je zou dat niet mogen doen, je had dat niet mogen doen.” Dus zeiden ze: “Maar weet u Moeder, we geven het aan de Engelsen, niet aan de Indiërs.” Ik zei: “Dan nog, je had het niet mogen doen, het is verkeerd.” Tot een yogi: en ik denk dat je dezelfde vergissing begaat als ik. Dat is juist, dat is juist. Dan gebeurde er … Ik zei hen gewoon: “Je zou dit niet mogen telen, het is niet goed en of het om Engelsen of Indiërs gaat, je begaat zonden. Je zou dat niet mogen doen, waarom teel je dat?” Ik zei: “Je kunt hier even goed, hoe noem je het, katoen telen, je kunt hier Egyptische katoen telen. Waarom wil je dit doen?”

Sommigen van hen namen me ernstig, anderen werden heel kwaad zie je. Toen ik aankwam waren er bijna vijftig auto’s om mij te ontvangen. Maar toen ik vertrok kwamen maar twee of drie mensen naar me toe. Ze waren dus heel kwaad hierover. Ik verwittigde hen: “Als je hiermee doorgaat, dan zal de zee, die heel nabij is, terugslaan. Ze zal kwaad op je zijn, luister naar me.” En ze waren zo boos op mij, Ze kwamen geen afscheid van me nemen omdat ik hen dat zei. Wat gebeurde er nu datzelfde jaar? Een tyfoon kwam over Guntur. Er was nog nooit één geweest. En alles werd vernietigd, heel hun oogst werd vernietigd. Ze kunnen er geen tabak meer telen. En ondertussen is de regering van Engeland gestopt met de invoer van tabak uit die streek. Ze werden dus dubbel getroffen zie je, dubbel. Maar zij die waren begonnen met het telen van katoen waren helemaal in orde. Want al dit zoute water ging in de grond, nu kunnen ze dit dus niet meer telen. En ze zeiden dat ze dit nooit hadden meegemaakt. Daarna kwamen ze naar Delhi om me te vragen: “Moeder u+D159 moet nog eens komen, we hebben spijt van wat we gedaan hebben.” Ik zei: “Kijk, om eerlijk te zijn heb ik niets gedaan. Ik heb nooit aan enige vernietiging gedacht, maar jullie hebben dit aangebracht.

Maar ik heb je gezegd dat de zee boos zou worden.” Maar ze zeiden: “Moeder, het gebeurde zo snel.” Ik zei: “Niet zo snel, want er zijn acht maanden geweest om jullie manier van doen te veranderen.” Stel je voor, alleen om die tabak naar jullie te exporteren en die badkuipen naar ginder te krijgen. Weet je, ze hebben een soort van minderwaardigheidscomplex, dat als ze leven zoals de Engelsen, badkuipen en zomeer hebben, ze dan hogere persoonlijkheden worden. Maar daarom tabak aan de Engelsen verkopen, stel je voor! Het wordt allemaal zichtbaar, je zult zien dat alles wat ik zeg zichtbaar zal worden. Ik was blij te horen dat er een programma werd gegeven over al deze verschrikkelijke ziekten die veroorzaakt worden door dit liederlijk leven en zomeer. Ik ben heel blij. Laat de mensen het nu leren. Ze lachten me uit en zeiden onder andere dat ik Victoriaan was. Laat hen nu leren wat het betekent! Nu is iedereen nogal waakzaam. In … vertelde je me, ik denk … Ze vertelde me dat er in Engeland tienduizend mensen aan deze ziekten lijden. Kun je dat geloven? Tienduizend mensen! En ze noemden mij ‘victoriaans’. Is Gavin aangekomen? Waar? Ik zeg gewoon … Kom maar. Hij geeft ook dingen voor de puja, hier. Je kunt dat papier eruit nemen.

Nu denk ik dat we hier een doek zouden moeten leggen, een soort van … oude handdoek of zoiets, of we leggen één van de doeken daar zodat dit stukje proper blijft. Ik heb je geen zilveren schotel gegeven, is het niet? Ik heb het waarschijnlijk aan een ander centrum gegeven, ik weet het niet. Het kwam van diezelfde winkel zie je, waar ze 100% zilver hadden dat ik voor puja kocht. Ik weet niet aan wie ik er één gaf. Zijn ze nu allemaal hier? Is Jane er? Is ze aangekomen? Neen? Yogini: Ja Moeder, ze is hier. Shri Mataji: Waar is ze? Yogi: Ze is nog buiten. Shri Mataji: Goed, roep ze nu allemaal naar binnen. Jullie kunnen een beetje naar voor opschuiven denk ik. Maar waarom hier niet iets open te spreiden om het … Yogi: Het komt eraan Moeder, het doek komt eraan. Shri Mataji: … Zag je die lijnen, lijnen van energie? Stel je voor! Yogi: Het is erg interessant. Er zijn zo veel zodiakale lijnen die hier gevonden werden. Shri Mataji: Zodiakale lijnen? Yogi: Ja, ze vonden ze door … Shri Mataji: Deze energielijnen maken de zodiak (dierenriem)? Yogi: Ja. Shri Mataji: Dat wist ik niet. Ik dacht …

Wat zijn dan de zodiakale tekens? Welke zijn er daar? Yogi: Alle twaalf tekens van de dierenriem. Shri Mataji: Ze zijn er alle twaalf? In een cirkel? Yogi: Ja. Shri Mataji: En je ontdekte ze met een magneet? Yogi: Ik denk dat hij er veel vond met een wichelroede. Shri Mataji: Met een wichelroede? Yogi: Ja. Alleen met dat. Shri Mataji: Met dat? Of vonden ze het met een magneet? Yogi: Of ze vonden ze ook door oude lijnen van de begrenzingen. Shri Mataji: Aan de begrenzingen van wat? Yogi: Waterlopen en de begrenzingen tussen de … Shri Mataji: Is dat zo? Yogi: Ja. Shri Mataji: Maar eigenlijk, zie je, als je een magneet neemt, zal hij op dat punt zakken, zie je? Als je dat dan volgt, vormt het een lijn. Dat is de beste wetenschappelijke methode. Wichelroedelopen werkt ook zo. Wat gebeurt er? Het is de magneet, goed? En als de magneet … Zie je, op bepaalde punten zijn de magnetische lijnen sterk Want het magnetisme is de essentie van Moeder aarde, goed? De uiting ervan. Ik bedoel, het is de geurigheid, maar de geurigheid bevat het magnetisme, zie je, de geurigheid komt uit de magneet (het magnetisme). Nu, dit magnetisme van moeder aarde vormt lijnen. Zie je, het beweegt niet alleen op een geurig punt, het beweegt in alle richtingen.

Maar normaal beweegt het in lijnen. En deze lijnen kun je gemakkelijk vinden als je een magneet gebruikt, zie je, een krachtige magneet en je beweegt deze magneet over moeder aarde. Je zult zien dat hij begint te zakken. Dan beweeg je hem en je zult zien dat hij daar niet zakt, je beweegt hem naar die kant en boven de lijn … Het is de gemakkelijkste methode want wichelroedelopen kan soms boothish zijn, het kan. Maar ben je zeker dat het met de wichelroede gedaan wordt … ? Yogi: Ik denk dat ze een combinatie van verschillende methodes gebruiken. Er is zeker al die ene die het boek geschreven heeft waarin … Shri Mataji: Over het gebruik van de wichelroede? Yogi: Het gebruik van de wichelroede als één van de methodes. Shri Mataji: Maar wichelroedelopen kan door de wetenschap aangekaart worden.

Yogini: Een degelijke opmeting gebeurde in Glastonbury met een luchtfoto. Shri Mataji: Eh? Yogini: Die van Glastonbury werd ook ontdekt door een luchtfoto. Yogi: Als u wil kunt u de grenzen van het veld zien en zomeer. Shri Mataji: Hoe? Een luchtfoto, hoe? Yogi: Ze konden zien dat de grenzen van het veld een patroon vormden en nog andere dingen. Shri Mataji: Een veld? Yogi: Ja. Het zijn oude grenzen tussen verschillende delen. Shri Mataji: Oude? Yogi: Ja. Yogini: Velden en wegen en waterlopen en … Shri Mataji: Het onbewuste moet het zo opbouwen. En de oude volkeren die er leefden waren veel gevoeliger, veel reactiever op het onbewuste zie je, want ze waren niet zo artificieel. Maar als we artificieel worden, wat gebeurt er dan, we worden bedekt met zoveel hindernissen dat we niet kunnen … dat we niet gevoelig zijn voor de ingevingen van het onbewuste. En als je de ingevingen van het onbewuste niet kunt voelen zie je, dan begin je … weer te overwegen. Overwegingen halen je uit die gevoeligheid.

Maar als je een natuurlijk en eenvoudig iemand bent, dan ben je ook nogal gevoelig. Dan ben je erg gevoelig. Je kunt naar voor komen. Ik denk dat je nu best naar voor komt. Kom gewoon naar voor. Kom naar voor, het kan. Kom maar. Kom gewoon naar hier. Eigenlijk zouden de nieuwe mensen vooraan moeten zitten, degenen die van Brighton zijn. Dat zou beter zijn, denk ik. Kom naar voor. De mensen van Brighton zouden … de mensen van Brighton zouden vooraan moeten komen, zoveel als … Gavin, kom aan deze kant, ik denk dat het beter is. Want je moet … Nu. Kom maar, zit neer, zit neer. Het is een … Je kunt aan die kant blijven. Wie is er nog? Is er nog iemand buiten? Nick, als je kunt … Er is … dit … aan de andere kant van Nick kunnen ook nog een paar mensen zitten. Het is een heel fijne zonnige dag, niet? Yogi: Hebt u graag dat dit raam een beetje open staat Moeder? Shri Mataji: Open? Yogi: Hebt u graag dat dit raam een beetje open staat Moeder? Shri Mataji: … Ik denk dat het beter is als je deze opent. Yogi: Het is open.

Shri Mataji: Is het open? Dat is goed. Vandaag is het een goede dag om naar Brighton te komen want het is de verjaardag van Boeddha. Vandaag is het Boeddha’s verjaardag, de verjaardag van de Heer Boeddha. Jullie hebben allemaal gehoord over zijn verjaardag en dat zijn moeder droomde van een olifant, een grote witte olifant, voor Boeddha geboren werd. En er werd ook voorspeld: “In jouw familie zal een kind geboren worden dat ofwel een grote heilige ofwel een grote koning zal zijn.” die in het Sanskriet een “chakravarti” genoemd wordt. Dat betekent: “Hij die de heerser van de hele wereld is.” De vader maakte zich dus zorgen en dacht dat hij zijn zoon moest betrekken bij het familieleven, bij het materiële leven en hem alle pleziertjes van het leven moest geven. Hij bouwde dus voor hem een heel speciale plek, een prachtig paleis om in te leven. En daar liet hij hem huwen met een meisje dat Yashodhara heette en een heel erg mooie vrouw was.

Hij gaf hem alle mogelijke genot van het leven, deed alles wat hij kon om deze jongen te verleiden en weg te houden van ascetisme. Je kent ook het verhaal dat hij op een dag de straat op ging, dat hij drie soorten mensen zag en zich afvroeg: “Waarom moet iemand oud worden?”, “Waarom moet iemand lijden?” en “Waarom moet iemand sterven?” Deze drie dingen maakten dat hij zich vragen stelde en hij probeerde te gaan begrijpen waarom deze dingen mensen overkomen. Zo begon het onderzoek. Op die manier kwam hij op een punt waarop hij geen comfort meer kon verdragen en evenmin alle gehechtheden die zijn vader om hem heen had gewikkeld. Hij had een zoon wiens naam Rahul was en hij verliet zijn zoon en zijn vrouw om de waarheid te zoeken. Nu, ik zou zeggen dat hij vanuit de verkeerde kant naar de waarheid begon te zoeken, want hij wou weten waarom mensen zoveel miserie hadden. En zo begon hij van de buitenkant, het collectieve, naar het midden toe. Als we miserie om ons heen zien, zoals veel mensen het zien, dan zeggen ze: “Wat met anderen? Zal iedereen zijn zelfrealisatie krijgen? Zal iedereen dit krijgen?” Zie je? Ik heb het gevoel dat dit uit de verkeerde kant komt, want eerst en vooral moeten we weten: zijn wij in orde? Hebben we … zijn wij perfect? Zijn wij vol vreugde? Hebben wij de absolute kennis gekregen?

Als je vanaf dit punt begint is het altijd beter. Omdat hij vanuit het verkeerde punt startte, door vanuit het collectieve te zoeken hoe hij de miserie van de mensen kon verwijderen, moest hij een hele omweg maken. Hij las dus alle boeken en veda’s over dit onderwerp, hij ging naar grote pundits, naar alle grote geleerden om hen te ontmoeten, om hen te vragen waarom deze drie zaken bestonden: namelijk de ziekte, de gezondheid of de ellende van het fysieke lichaam, dan de dood en de ouderdom. Hij ging het veel mensen vragen. En ze zeiden: “Je moet sterven omdat je geboren bent.” En dan zeiden ze: “Je moet oud worden omdat je zo geboren wordt en je moet lijden omdat je zonden begaat.” Hij was niet tevreden met dit antwoord. Dus bleef hij zoeken, zoeken en zoeken. En dan werd hij het moe, hij had er totaal genoeg van. Toen ging hij naar een plek die Gaya genoemd werd, het is heel dicht bij Patna ik heb die plek gezien en ook de boom, en hij ging onder een banyanboom zitten waar hij in slaap viel omdat zijn zoektocht hem zo had vermoeid. Na zijn slaap stond hij op en plots kreeg hij zijn zelfrealisatie. En hij dacht dat het hele drama voorbij was. Nu was zijn moeder zelf de Adi Shakti die hem op de wereld zette maar ze stierf onmiddellijk na de geboorte van het kind.

En hij kreeg zijn zelfrealisatie. Nu was er op het moment dat hij zijn zelfrealisatie kreeg, niemand die hem kon zeggen wat dat was, wat zelfrealisatie betekende. Er was niemand om het te decoderen, om te praten over dingen die hij moest begrijpen. Maar door zijn onvermoeibaar zoeken en zo’n vurig verlangen, rees de Shuddha Iccha, de Kundalini zelf op, natuurlijk zegende de Adi Shakti hem en hij kreeg zijn zelfrealisatie onder de banyanboom. Nu moest elke incarnatie die op deze aarde kwam … samacharya, afhankelijk van de tijd, de noden van die tijd, eerst en vooral actie ondernemen. Ten tweede werd de nood aan een incarnatie om op deze aarde te komen eerst in de mensen gecreëerd. Veronderstel dat er een tijd was met teveel ritualisme, Brahmanisme of priesterschap en de mensen probeerden over te gaan op kunstmatige rituelen en zo meer, dan moest er een incarnatie op deze aarde komen om die ideeën te corrigeren. Zoals Krishna die op een bepaald moment kwam en zei dat dit alles ‘leela’ was en hij schrapte puja’s en al de rest, niets aan te doen, geen puja, niets. Je zult enkel ‘raas’ hebben, vreugde beleven. Het is allemaal een spel, zie je? In die tijd bracht hij dat concept in het bewustzijn van de mensen, namelijk dat de hele wereld ‘leela’ is, een spel van Gods eigen opwellingen.

Je geniet er gewoon van. En zo creëerde hij dit wonderlijke ‘holi’ festival dat we in Delhi hadden. Ik weet het niet … was er iemand van jullie hier voor de Holi? Neen? Was je daar? Yogi: Twee jaar geleden. Shri Mataji: Neen, maar deze keer was je er niet. Goed. Je krijgt er misschien foto’s van. Goed. Toen Boeddha kwam was het eerste probleem dus ook dat hij dacht dat het beter was niet over God te praten. Want op zijn zoektocht, vertelde iedereen hem dat het antwoord was: “Het is God die het doet. Hij straft je. Het is God die je oud doet worden. Het is God die … ” “Maar wat is deze God uiteindelijk? Waarom doet hij het?” Ze zeiden: “Je vraagt het beter aan God.” “Waar is deze God?” Zoals gewoonlijk legde iedereen alle schuld bij God. Zelfs vandaag wordt dat zo gedaan, het is niet zo nieuw en niet zo ongewoon zou ik zeggen. Dus ging het van: “Dit moet in elk geval door God zijn gedaan.” zie je. Als je jezelf de hals oversnijdt: “God heeft het mes in mijn hand gelegd en hij heeft me de hals overgesneden.” Zie je, hij dacht dus dat hij beter niet over God praatte. Want iedereen brengt het terug naar God. Toen zeiden mensen die hij ontmoette: “Nu ben ik God geworden.” Hij zei: “Hoe?”

De man zei: “Ik ben nu God.” “Wat … waarom …” Want hij kon mensen hypnotiseren, hij zei: “Ik ben nu God geworden. ” Stel je voor! Hij (Boeddha) dacht dus dat het erg gevaarlijk was over God te praten want mensen nemen God in eigen handen en gebruiken dit in hun eigen voordeel, ze zeggen altijd: “Oh, dit is wat God moet doen en God heeft het gedaan en ik ben met God verbonden en ik zal het God vertellen. Hij schrok ervan en zei: “Het is beter niet over God te praten.” Want dat brengt de aandacht van mensen op ritualisme, op kunstmatige zaken. Ze bouwen de ene tempel na de andere en doen al die vreselijke zaken die men niet zou mogen doen. Als je naar het zuiden gaat zul je het zo zien in de tempels. Ze scheren de hoofden van de vrouwen, ze scheren ze volledig. En ze moeten … er is een bestrating met keien helemaal om de muren van de tempel heen. En de vrouwen die hun hoofden kaalscheren rollen langs de muren zie je. Soms moeten ze het wel 1008 keer doen, al rollend, stel je voor. En er wordt water over hen gegoten, zie je. God weet wat het ritueel is, waar het vandaan komt, zie je. De arme vrouwen blijven zo dus rollen, rollen en rollen en iemand giet de hele tijd water over hen, emmer na emmer. Hun echtgenoot en broers brengen de ene na de andere, zie je, de ene is leeg en er komt een andere.

De arme vrouwen rollen zo op die slijkerige, hobbelige ondergrond. Ik bedoel, ik was geschokt toen ik dit zag. Ik zei: “Wat is dit?” En later, zie je, werden ze modern, dus begonnen ze het haar in het buitenland te verkopen. Zo werd de hele zaak een grote handel in Madras zie je. Dit haar werd in verschillende opgeblazen kapsels verwerkt en naar Engeland en andere plaatsen verstuurd. Dus, ik bedoel dat in de naam van God belachelijke dingen werden gedaan, er werden belachelijke dingen gedaan! Hij dacht dus: “Het is beter niet over God te praten. De eerste stap is zelfrealisatie.” Ik kan wel zeggen dat hij een fantastische Sahaja yogi was. Want hij zei: “Niets aan te doen, spreek niet over God en zomeer, eerst krijg je je zelfrealisatie.” Dat was de eerste voorwaarde. “Vestig ze! Tenzij je je zelfrealisatie hebt gevestigd is er niets aan te doen.” Hij begon dus zijn eigen methode om Buddhi, de kennis van Boeddha, te verspreiden, je kunt het ook Boeddhisme noemen. Natuurlijk werd het later Boeddhisme. Alles begon vanuit het idee dat mensen eerst Boeddha zouden moeten worden. “Boeddha” betekent “zelfgerealiseerd”, “Boeddha” is “weten”. “Boeddha” betekent “hij die weet”, betekent “hij die een gerealiseerde ziel is.” Wat zegt hij dus? “Buddham sharanam gacchami”, “Ik buig” neen, het is “Ik geef me over”, “sharanam” betekent “ik geef me over” “Ik geef me over aan de Boeddha’s” dat betekent aan alle Sahaja yogi’s.

Jullie zijn allemaal Boeddha’s, want jullie weten. Als je weet, ben je de Boeddha. Nu hebben jullie, zonder al die nonsens van verzaking, het scheren van het hoofd, het dragen van dat gewaad en zomeer, jullie zelfrealisatie bereikt. Het is een kleinere omloop of een kortere weg. Waarom? Omdat hij van de andere kant begon. Als hij op een directe manier vanuit hemzelf begonnen was, was het beter geweest. Praktischer zie je. Ik zal je zeggen waarom. Veronderstel dat je je huis wilt herstellen. Je hebt daarvoor dus gereedschap nodig. Maar veronderstel dat je bezorgd bent over alle huizen van de wereld, en je begint de herstellingen, dan herstel je die huizen niet en ook niet het jouwe. Eerst moet je dus op jezelf oefenen. Breng eerst je aandacht op jezelf. Het is ook een methode waardoor je vermijdt de hoofdpunten te zien, de werkelijkheid te zien, te zien dat je de hele wereld niet kunt verbeteren als je niet in orde bent. Als je aandacht dus naar andere dingen gaat, moet je weten dat er eerst en voorals met jou iets verkeerd is dat gecorrigeerd moet worden. Daarom had hij ook zoveel tijd nodig voor zijn omzwervingen. Hij moest zijn vrouw opgeven, zijn familie opgeven, alles opgeven en zijn zelfrealisatie verkrijgen. Want door alles op te geven besefte hij dat hij ze moest verkrijgen. Het is een omslachtige manier.

Maar je kunt gewoon zeggen: “Het bestaat niet, niets, laat me eerst in orde komen.” en dat is het. Dat is Sahaja Yoga. En wat gebeurde er, het werd voor mensen een methode om God te bereiken. Veel mensen denken dat we moeten lijden zoals Christus om God te bereiken. Je moet de wereld verzaken en dan God bereiken. Eigenlijk is het verzaken van de wereld en dat alles gewoon een mythe. Hoe verzaak je de wereld? Het is een mythe! Wat verzaak je? Ik bedoel, je kunt hier in geen geval iets van meenemen, is het niet? Ik bedoel, kun je zelfs maar, laat ons zeggen een draadje meenemen? Niets! Als je hier aankomt, kom je zo, je wordt geboren met gesloten vuisten. Als je gaat, zijn de handen zo open. Heb je ooit een dood lichaam gezien? De handen zijn altijd zo, er is niets, ze zijn leeg. Je gaat gewoon zo. Je neemt van hier dus niets mee. Die verzaking van “ik verzaak dit, ik verzaak dat, ik geef dit op, ik geef mijn vrouw op, ik geef dat op” heeft geen betekenis. Want het is een geestestoestand waarin je wezen … ik weet het Engels woord niet voor … aan niets blijft vasthangen, hoe noem je dat? Yogi: Bevrijd? Shri Mataji: Hm? Ik weet het niet. Zie je, een substantie die aan niets blijft plakken. Ik bedoel, we hebben allerlei soorten plakpleisters.

Yogi: Onthecht, Moeder? Shri Mataji: Neen, neen, maar die kwaliteit. Het is een kwaliteit van het karakter dat aan niets blijft plakken. Het blijft aan niets plakken, ik bedoel, je plaatst het hier en het zal eruit komen. We kunnen zeggen, de zeep … of zo iets dat … Yogi: Zoals kwik, Moeder. Zoals kwik dat gewoon vloeit. Shri Mataji: Ah! Zoals kwik! Maar kwik kun je soms nog aanbrengen, weet je, met hitte en … maar het is iets dat boven kwik staat, het is absoluut, het plakt aan niets, zie je? Je wordt gewoon zo. Oh je draagt dit, je draagt dat, je hebt dit, goed, het is … je bent nooit … De naam van de Godin is Nirmama. Nirmama. Dat betekent dat voor haar niets haar eigendom is, zie je, zij blijft aan niets hangen. Zij bevindt zich in alles maar blijft aan niets hangen. Kijk bijvoorbeeld naar het licht hier. Het blijft aan niets plakken, het bestaat op zichzelf. Het blijft aan niets plakken. Dit is de beste beschrijving, het blijft aan niets plakken. Alles wat probeert eraan te blijven plakken, wordt verbrand. Dat is een goed idee. Zo is het dus, dit noemt men een verlicht iemand. Die aan niets blijft plakken! En wat ook te dicht in de buurt komt, wordt verbrand. Zo iemand is dus aan niets gehecht. Maar dat is niet mentaal, zodat je kunt zeggen: “Oh, ik ben niet aan jou gehecht!” Zie je, vooral in dit land komt het veel voor, vooral: “ik haat je!”

Je kunt niemand haten! Hoe kan dat? En je kunt ook van niemand houden, want die gehechtheid kan je niet beide kwaliteiten geven. Zie je, omdat je aan iemand gehecht bent, zeg je dat je die persoon haat en tegelijkertijd zeg je dat je van die persoon houdt. Dat is omdat dit de tweeledige kwaliteiten van gehechtheid zijn, zie je? Eens je gehecht bent, zijn die twee zaken er. Op het ene moment haat je, op het andere moment heb je lief, dan weer haat je, dan heb je lief en je weet niet wat er met jou aan de hand is. Het is zo dat het verstand die eigenschap heeft om ofwel mentaal gehecht te zijn ofwel mentaal onthecht te zijn. Maar eigenlijk, stel dat je heel erg van iemand houdt. Nu zul je zelfs niet samen sterven, wat je ook probeert. Je kunt niet samen sterven. De ene moet eerder sterven, de andere later. Het antwoord op de vraag die hij stelde … Wat is de oorzaak van al deze zaken? Hij zei dus dat het kwam door het verlangen. Door het menselijk verlangen worden al deze problemen veroorzaakt, zoals de dood, de oude dag of ziekte, ze worden veroorzaakt door verlangen. Zie nu hoe we hem zouden moeten begrijpen in Sahaja Yoga taal. Zoals je weet is het verlangen de linkerkant.

De linkerkant geeft je de dood. Als de linkerkant veel gebruikt wordt, kom je uiteindelijk tot de dood als hij uitgeput is. Als de linkerkant op is … het verlangen, dan word je ook ziek. En als de linkerkant teveel gebruikt wordt, dan komt je oude dag. Natuurlijk is het de rechterkant die het uitvoert, maar het is de linkerkant die het doet ontstaan. Als je geen verlangen hebt, zul je niet in de rechterkant gaan. Eerst is er het verlangen, het startpunt is het verlangen. Hij kwam tot dat punt, zeker en vast, maar hij zei niet duidelijk wat verlangen betekent. Verlangen betekent de linkerkant. Als we het zuivere verlangen hebben, dat is de Kundalini, dan worden al deze zaken geneutraliseerd. Als de Kundalini opstijgt, het zuiver verlangen, het ware verlangen, het enige verlangen, dan geeft zij jou het absolute, waardoor je niet oud wordt, waardoor je niet dood gaat en waardoor je niet ziek wordt. Omdat je dat bereikt wat eeuwig is, dat niet sterft. Je wordt de spirit. Als je wilt sterven, dan sterf je. Als je opnieuw geboren wilt worden, dan word je opnieuw geboren. En je hebt die aard van de zelfrealisatie in je, het sterft niet. Dat is wat je meeneemt. Nu neem je je zelfrealisatie mee als je sterft. Wat hij dus wou zeggen was dat we sterker moesten worden in het niet hebben van verlangens. Nu … want zie je, zijn doortocht ging als volgt: hij ging van het ene naar het andere, gaf dit verlangen op, dan dat verlangen, dat verlangen en uiteindelijk kwam hij bij de Kundalini.

Er is een gezegde: “Yan, neti, neti vachanair, nigamo avochus” Als je blijft zeggen: “Niet dit, niet dit, niet dit, niet dit” dan kom je tot een punt waar je zegt: “Wat blijft er dan uiteindelijk over?” Dat is dan het verlangen dat het zuiverste is, het verlangen dat de Kundalini is. Je zegt bijvoorbeeld: “Ik wil een huis, neen, neen, ik wil geen huis, ik wil een auto, neen, geen auto. ik wil geen echtgenote, ik zal naar geen enkele vrouw kijken. Ik wil er niets mee te maken hebben. Ik geef dit op, ik geef dat op, ik geef dat op, dat en dat.” tot je een punt bereikt dat een absoluut punt is. En daar besef je dat de Kundalini opstijgt. Maar ik denk dat het te ver gaat. Waarom niet beginnen vanaf de Kundalini? Het is eenvoudig. Sahaja Yoga is dus andersom dan de rest, namelijk dat je beter start met de Kundalini en je linkerkant neutraliseert. Zie je het punt nu? Daarom werd Boeddha altijd gezien als een atheïst. Dat was hij niet. Hij was geen atheïst. Maar hij en Mahavira, die tijdsgenoten waren, beslisten als gedragslijn te stellen dat: “Laat ons de naam van God niet in de buurt hebben.” Want eens je begint met de zaak van God, worden er grootse filosofieën opgebouwd en mensen eigenen ze zich toe. Ik bedoel, dat is wat ze worden!

Eigenlijk wordt iemand die de Gita leest, een soort van Krishna, Krishna zelf, de manier waarop hij praat. Mensen kunnen … hoe ze praten kan je shockeren, alsof ze Shri Krishna zijn en Arjuna advies geven, weet je, terwijl ze op een strijdwagen zitten. Ze gedragen zich zo, weet je, het is hun stijl. Ik ontmoette iemand die Chinmayanand genoemd werd en ik was verwonderd hoe hij sprak, ik was verbaasd. Ik bedoel, hij gedroeg zich zoals Shri Krishna, hij zag er natuurlijk verschrikkelijk uit, maar hij dacht dat hij Shri Krishna zelf was, zie je. Zo gebeuren er bij mensen identificaties als ze over God beginnen praten of over zijn manier van doen en handelen. Hij zei dus: “Goed, laat dat terzijde, spreek alleen over zelfrealisatie. Dat is de eerste stap.” En Mahavira deed met hem mee.

Het heeft in die tijd heel veel geholpen, aan alle mensen die in de naam van ritualisme handelden zeiden ze: “Het is heel moeilijk weet je! Hindoeisme is het allermoeilijkst! Je moet op zondag vasten door de zon, op maandag door de maan, op dinsdag door mars” en zo verder en verder. “En wanneer eet je dan?” Als je God wilt bereiken, dan moet je om vier uur je bad nemen, dit doen, dat doen, je hoofd scheren en dan word je een sanyasi. En je kunt dit niet eten, dat niet eten en je kunt dit niet doen, ze startten al deze rituelen. Maar hij had het gevoel dat, veronderstel dat je boete begint te doen, dan is het gedaan met de helft van je verlangens: je bent een sanyasi, je doet het werk van God en je hebt geen nood aan een familie of zoiets, dus is het gedaan met de helft van je verlangens.

Als je een familie hebt, dan wil je er iets voor doen, dan moet je er voor zorgen en dat moet allemaal gebeuren. Maar hij besefte niet dat hij een gerealiseerde ziel was, anderen waren dat niet. Zie je, als een gerealiseerde ziel dat doet, maakt het voor hem geen verschil, of hij al dan niet een familie heeft, maakt geen verschil voor een gerealiseerde ziel omdat hij niet gehecht is. Maar voor iemand die geen gerealiseerde ziel is … veronderstel dat hij zijn auto opgeeft, zijn huis opgeeft en naar de Himalaya gaat. Wat gaat hij daar dan doen? Hij zal een hut hebben en prikkeldraad om zijn huis. Hij zal misschien denken aan een huis in Georgiaanse stijl, om een engelsman te zijn. Want volgens hem is de Georgiaanse stijl zonder pretentie. De conclusie is: “We kunnen dat wel hebben want we zijn tenslotte sanyasis.” Ik zeg het je, dat is typisch. Ons hele westerse brein gedraagt zich zo, zie je, dat we geen pretentie mogen hebben. “Het is erg overladen” is het woord dat ze zullen gebruiken. Zelfs als je een klein beetje versiert: “Oh, het is erg overladen!” Ze willen alles effen, leeg, zie je?

Maar wat met het innerlijke? Waarmee is het gevuld? Dit … opgevuld met alle soorten rum, en zo meer. Maar het uiterlijke zou absoluut flauw moeten zijn. Het eten zou niet mogen … indien mogelijk, gewoon in zijn natuurlijke vorm. Als dat niet is, laat het dan geen smaak hebben. Het zou zo flauw moeten zijn dat elke gast die naar je huis komt van honger omkomt, zie je? Al deze rare ideeën, doorspekt met ascetisme … dan hebben we andere mensen zoals de Shambala’s die nu naar de Gobi woestijn gaan. Zie je, ze dachten dat deze woestijn niet genoeg was, laat ons naar de Gobi woestijn gaan. Nu gaan ze dus naar de Gobi woestijn. Al deze absurde ideeën kwamen uit het Boeddhisme en ook het Jainisme. Jainisten gingen in het vegetarisme naar een ander uiterste. Want Boeddha zelf was geen vegetariër, wist je dat? Het zal je verrassen, hij was zelf geen vegetariër, Mahavira evenmin. Vegetarisme was voor hen een filosofie. Het was niet zoiets als helemaal geen vlees eten. Want Boeddha zelf stierf toen hij naar een volgeling ging die een jager was … een Shikari. En de jager had een wild everzwijn gedood.

Hij zei dat het wild everzwijn net gedood werd en dat het enige tijd zou duren om het te bereiden, het was maar half gebakken, zie je. Ik bedoel, omdat hij een Indiër was kon hij geen halfgaar voedsel eten en hij werd er onwel van. Ik denk dat zijn lever problemen kreeg en daar stierf hij van, zie je? Ik bedoel, ik kan zelf geen halfgaar voedsel eten, zie je? “Dit wordt nu halfgaar geserveerd” Halfgaar is verschrikkelijk, maar we eten het omdat het “pretentieloos” is of zoiets, zie je? De mensen heben het idee dat het niet … dat het kort bij de natuur is, zie je? Zo is het nu. Maar het is allemaal uit overweging! Innerlijk ben je gehecht, als je je uiterlijk zo gedraagt, zul je het niet worden. Zoals hippies een idee hebben: als ze zich gedragen als primitieven, dan worden ze primitief. Dat kan niet, jullie brein is modern! Gewoon door zo te leven, zie je, door een pruik als een hippie te dragen, kan ik zo primitief worden? Dat kan ik niet, mijn brein is modern, zie je? Dat is wat mensen niet begrijpen, dat we te overwogen zijn. En al deze overwegingen kunnen alleen verminderd worden als je Zelf in je aandacht komt. Anders zijn het alleen onze mentale projecties. Al dit ascetisme en deze ideeën kwamen geleidelijk aan. Iedereen die op deze aarde kwam, ze hebben voor zichzelf echt een zootje gemaakt. En de warboel rond Boeddha ging tot zo’n uiterste dat je erdoor geschokt zult zijn. Het nam vele vormen aan.

Maar ik hoorde van mijn schoonzoon dat hij enkele grotten bezocht waar de eerste boeddhisten leefden. De Boeddhisten van het eerste uur leefden in grotten want ze werden niet ondersteund door koningen of wie ook. Ze hadden het dus heel moeilijk en leefden in grotten. En mijn schoonzoon vertelde me dat er in de grotten geschriften aanwezig waren in het Sanskriet, in Pali en Indisch schrift, die zeiden dat een spontaan gebeuren de zelfrealisatie voortbrengt. Hij nam er foto’s van. Het is dus duidelijk. Zie je, ze wisten van Sahaja Yoga. Ze kenden het. Maar dan, zoals elke religie een warboel is geworden en een rare soort van, we kunnen zeggen, een rare soort van uitdrukking, zo is het ook met het Boeddhisme gegaan. Het werd Mahayan, Hinayan, allerlei. Maar één van hen werd Vidhitama genoemd. Hij vluchtte uit India, vestigde zich in Japan en startte de religie van het Zen systeem, waarin hij het spontane gebeuren bewaarde. Dat werd dus gehandhaafd. Een andere was de stijl van Lao Tse, die niet over God of Boeddha sprak, maar over de Tao zelf, de energie, of we kunnen zeggen, over de Adi Shakti. Van hem kwamen dus deze twee goede zaken. Terwijl ze op zoek waren in de geschiedenis van China kwamen ze er op uit dat de Adi Shakti daar lang geleden leefde als Quan Yin.

Zo werd Quan Yin voor veel Boeddhisten gevestigd als de Godin. Boeddha kreeg dan ook een andere vorm, want er was in die tijd een enorme competitie tussen het Hindoeïsme, de Hindoes van die tijd, en de Boeddhisten. Ze wilden dus … omdat het voor gewone mensen heel moeilijk is om de filosofie te begrijpen … ze dachten dus: “We moeten maken dat Boeddha gezien wordt zoals hij was en zoals hij zal zijn.” Ze vormden dus een … zie je, zoals je zegt: “Er gaat een Maitreya komen”, “De toekomstige Boeddha is Bodhisattwa” en ze begonnen zijn standbeelden en zomeer te maken. Ze maakten van Boeddha de God. Ze begonnen hem te gebruiken om de goddelijke Kracht voor te stellen, door hem vormen te geven en zo gebeurden veel dingen. Maar Boeddha zelf was zo bang van ritualisme dat hij … ze zeiden: “Je zou niets mogen vereren, je zou geen tempels mogen bouwen.” Zie je, ze vonden een achterpoortje: “Als er geen tempels mogen gebouwd worden, dan bouwen we stupa’s”

Nu plaatsten ze in de stupa’s de tand van Boeddha, ik moet zeggen dat dat redelijk was, maar Boeddha had natuurlijk gezegd het niet te doen, en ze deden het. Hij had twee volgelingen, Sariputta en Moggallana genaamd. Ze waren heel goede volgelingen van hem en hun beenderen werden verzameld na hun crematie en werden in de stupa’s geplaatst. Het was zeker een redelijke zaak, ze daar te plaatsen. Natuurlijk zouden beenderen en zomeer beter niet verstoord worden want het is niet goed, het schept een probleem voor het lichaam. Als ze tenminste in Moeder Aarde geplaatst waren, dan was het in orde geweest, maar ze plaatsten ze in kisten. Nu was de eerste kist was van goud, de tweede van zilver, de derde van ijzer, de vierde van hout, zo iets, ze werden gemummificeerd. Maar dat was verkeerd, want als je op die manier lichaamsdelen van deze grootse mensen bijhoudt, kan dat hun wedergeboorte hinderen, of het lichaam waarin ze willen reïncarneren, zie je. Maar haar is in orde, nagels zijn in orde. Maar je zou niet zomaar een lichaamsdeel mogen bijhouden. En dit soort zaken brachten andere zinloze ideeën voort bij verschrikkelijke mensen. Wat deden ze?

Ze dachten dat: “Als we lichaamsdelen bijhouden van iemand die stierf als een goddelijke persoon, waarom kunnen we niet iemands hand afhakken?” en zomeer. In Tibet en al deze streken, vooral in Ladakh, zie je, was het de gewoonte de handen af te hakken van mensen die overleden, ze deden een groot ritueel voor de doden en zo begonnen ze de richting van de dood uit te gaan. Zo begonnen ze naar de linker kant te gaan. De meeste Boeddhisten gingen naar de linker kant, wat door Boeddha absoluut verboden was, want hij bevindt zich aan de rechter kant. Hij zei: “Verminder je verlangens, volbreng de karma’s zonder het verlangen.” Dat was zijn idee. Activeer je rechter kant zonder het verlangen, dat was zijn filosofie. Maar zij … ze zijn allemaal aan de linkerkant. Ze hebben verlangens, niet alleen verlangens maar wat ze ook doen, doen ze uit verlangen. Het ergste is, zoals de Japanners: ze denken dat je zelfmoord kunt plegen in naam van je land. Met dit verlangen zullen ze zelfmoord plegen. Om hun land te redden kunnen ze zelfmoord plegen. Ik bedoel, het is absurd. Hij zei: “Wat je ook moet doen, doe het zonder het verlangen”? wat voor mensen zeer moeilijk is.

Hoeveel zijn er die handelen zonder verlangen? Wat we ook doen, doen we uit verlangen. Zelfs op een subtieler vlak. Zelfs als we puja doen, is het met het verlangen om onze vibraties te verbeteren. Kun je denken aan een staat die totaal zonder verlangen is? Alleen één persoon heeft dat. Er is geen verlangen, verlangenloosheid. Het geheel wordt uitgevoerd zonder verlangen, er is dus geen teleurstelling. Er is geen droefheid. Je gaat naar Amerika, terwijl je weet dat het een verschrikkelijke ervaring gaat zijn, maar het is een spel, je gaat om het spel te zien. Zonder enige hoop. Misschien groeit het uit tot iets groots, maar er zijn geen verlangens. Zie je, het is zo zonder verlangen, de hele persoonlijkheid is zo dat als ik iets moet verlangen, ik jullie moet vragen: “het is beter dat jullie het verlangen”, want ik heb dat gevoel van verlangen verloren. Ik heb zo dikwijls gezegd: “Het is beter dat jullie het voor me doen.” Tenzij jullie tot mij bidden, kan ik het niet doen. Daarom vraag ik jullie: “Schrijf mij een brief” want, zie je, ik kan niet verlangen, echt niet, ik doe niets! Zonder iets te doen, gebeurt het, waarom zou ik iets verlangen? Ik doe echt niets. Het zal je verrassen, ik doe niets, ik verlang niets, niets van dat alles. Het werkt en ik sla het gade en jullie zeggen: “Moeder u doet het.” Ik ben erg verrast.

Dat is Tao. Als je over de Tao leest, wordt er gezegd dat het niets doet, maar alles werkt uit. Dat is dus wat hij zei, het was allemaal sahaj, dat je zonder verlangens moet zijn en alles doen. En hij is het die ons ego controleert. Want als je geen verlangen hebt, zul je ook geen ego hebben. Ego wordt alleen opgebouwd als je het verlangen hebt om iets te doen. Als je het gewoon doet uit plezier, gewoon uit vreugde, gewoon om het te doen, hoe zul je dan ego opbouwen? Dat kun je niet. Zoals een kunstenaar uit plezier schildert en het dan weggooit. Iets uit plezier creëren, dat is God. Niet met het verlangen om iets te bereiken. Ik bedoel, het verlangen is zo grofstoffelijk, het kan uiterst grof zijn. Het kan subtieler en subtieler worden, dat is de goede manier, maar het kan ook heel erg grof zijn. Zo kunnen sommige mensen, zie je, geloven dat: “Ik zou dit moeten schilderen want dan krijg ik zoveel geld”, of: “Ik kan het aan iemand verkopen die misschien de meest verdorven mens is, maar ik zal het verkopen om meer geld te krijgen.”

Dat is het grofst van alles, zie je, dat je kunt overstappen naar de meest zondige dingen. Ik bedoel, ik weet niet, er kunnen zelfs ergere verlangens zijn dan dat, er kunnen er veel zijn … maar op deze voorspoedige dag zouden we niet mogen denken aan de mensen die zo zijn. Maar als we komen, is het minimum van het minimum, gewoon je puja te doen, gewoon voor de vreugde ervan, zonder enig verlangen. Gewoon voor het plezier! Ik bedoel, we doen zoveel dingen op die manier. We genieten bevoorbeeld van elkaars gezelschap. Gewoon, denk daar gewoon aan! Wij, alle Sahaja yogi’s, genieten van elkaars gezelschap, waarom? Voor helemaal niets, er is … niets. Gewoon … jullie genieten ervan zonder enig verlangen, gewoon omwille van het genieten, genieten. Zie je, als die zuiverheid in ons temperament aanwezig is, dat we alles doen zonder verlangen, dan zijn we van ons ego af, dan is de Boeddha in ons ontwaakt. En dat is de betekenis van Boeddha, dat hij zich vestigde op de plek die de allermoeilijkste is, namelijk aan de linkerkant van je hoofd, zie je. Soms heb ik gezien dat het zich in sommige mensen naar dit punt projecteerde.

Ze lijden verschrikkelijke pijn, weet je, het komt er hier uit, je kunt het je niet voorstellen. Dit verschrikkelijk punt, dat … het is zo raar: soms kan het zo opzwellen, zie je, soms kan het er door komen. Dat is iets verschrikkelijks dat jullie allemaal nogal erg ontwikkeld hebben, zie je. En het neemt verschillende vormen aan, volgt verschillende wegen en werkwijzen. Daarom moeten we zeggen: “Buddham sharanam gacchami” Het betekent: “We geven onszelf over aan Boeddha” Wat zegt hij nog? Het tweede deel is zeer goed: “Sangham sharanam gacchami”, “Ik geef me over aan de collectiviteit, de sangha” “Sangha” is de collectiviteit. “Ik geef me over aan de collectiviteit” Het ego zakt. Eerst en vooral is er Boeddha, die zetelt, die de godheid is, die verlichting is en je zegt: “Ik geef mezelf over aan Boeddha” Ten tweede zeg je: “Ik geef mezelf over aan de collectiviteit” Egoïstische mensen kunnen zich niet overgeven. “Ik geef mezelf over aan de collectiviteit” dus zeggen we: “Sangham sharanam gacchami”, Dat doen we aan de Virata. Wat is het derde? “Buddham sharanam gacchami”, “Sangham sharanam gacchami”, en het derde … “Dhammam sharanam gacchami”, “Dhammam sharanam gacchami”. “Dhamma” betekent religie, het evenwicht. “Ik geef mezelf over aan de religie” is er de essentie van.

Of je kunt het andersom plaatsen, namelijk: “Buddham sharanam gacchami, dhammam sharanam gacchami, sangham sharanam gacchami.” Dat is alles. Als je dat hebt bereikt, dan kunnen we over God praten, niet eerder. Deze drie dingen moeten bereikt worden. In Sahaja Yoga zouden we het als volgt plaatsen: eerst en vooral “Dhammam sharanam gacchami”, “Ik geef mezelf over aan mijn deugden.” Alle verlangens kunnen overgegeven worden aan een deugd: “Is het deugdzaam dit te doen?” Dat kun je doen. Als je op die manier wordt opgevoed, dan zul je het gewoon niet doen, je zult niet het verlangen hebben om iets te doen dat niet deugdzaam en rechtschapen is. Je zult het gewoon niet doen. Dus: “Dhammam sharanam gacchami.” Dan zou je moeten zeggen “Buddham sharanam gacchami”, wat betekent “Ik geef mezelf over aan mijn verlichting.” Dat is de tweede , als je bent opgeklommen. “Ik geef mezelf over aan mijn verlichting”, de verlichting dat ik mijn ‘Spirit’ heb bereikt, het is de ‘Spirit’ die me zal leiden, niet langer mijn fysieke, mentale en emotionele zinloze verlangens.

Maar wat is het? De ‘Spirit’. Ten derde is er: “Sangham sharanam gacchami”, de overgave aan de collectiviteit, aan het geheel, aan de Virata. Dit is de manier waarop we het moeten uitwerken. Uiteindelijk bereikte hij hetzelfde punt, namelijk “Laat ik vertrekken vanuit mezelf. Vanuit mezelf naar anderen toe, niet van anderen naar mezelf.” Het is zoals een boom van buitenaf behandelen, niet vanaf de wortels. Maar Sahaja Yoga behandelt jou vanaf de wortels. Eerst krijg je je zelfrealisatie, goed? Dan leer je hoe je jezelf overgeeft aan jouw dharma. Dan word je collectief bewust. Collectiviteit is een aard, het is een gevoel van vreugde dat je krijgt van het collectief leven. Tenzij je dat hebt, heb je nog geen yoga bereikt. Boeddha heeft in onze levens een heel grote rol gespeeld en hij is in ons een zeer krachtige energie. Ik ben heel blij dat de Buddha Jayanti hier in Engeland gebeurt, want, zoals we zeggen, is Engeland het hart van het universum … het maakt niets uit als ik ‘hier’ zeg. Is hier iemand die Arabisch is? Ik wil geen enkele Arabier die hier zit voor het hoofd stoten. Goed. En als het het hart is, dan zal alles wat je hier doet in het hele universum circuleren. Als je dus hier je ego kun overkomen, dan kunnen we zelfs het ego van meneer Reagan en deze russen overwinnen. We kunnen dat. Maar begin hier. Het moet teruggedraaid worden zie je: nu moeten zij van jullie leren en jullie niet van hen. Als het zal uitwerken zul je versteld staan.

Het ego is het enige probleem waarmee ik geconfronteerd word als ik naar hun hart reik. Als het ego verwijderd is, zal alles in orde zijn. Voor ons is “Buddham sharanam gacchami” dus een belangrijke mantra. Ik denk dat je deze drie mantra’s elke dag moet zeggen om van dit verschrikkelijk ego af te geraken. Nu, heb je vragen over Boeddha? Ik heb de geschiedenis van zijn hele leven in het kort verteld, wat heel moeilijk is. Het ego is aan het verminderen. Engelsen zijn wijze mensen, mensen met gezond verstand en ze moeten begrijpen dat het een zeer, zeer belangrijke zaak is deze kwaliteiten niet te verliezen en dat ze moeten proberen hun verlichting in orde te brengen zodanig dat het circuleert. Zijn er vragen? Gavin vertelde me gisteren dat het Buddha Jayanti was en ik was heel blij. Want in Engeland heb ik nog niet over Boeddha gesproken, maar wel op andere plekken. Nu … dat is de reden waarom ik vandaag een Boeddha sjaal droeg, zie je, want het suggereert een onthechte geest, zie je, die geen kleur heeft. En … en het is mogelijk een persoonlijkheid te hebben die kleurloos is. Maar je kunt ze met kleuren bedekken om anderen gelukkig te maken. Als je dus een gerealiseerde ziel bent, is wat je ook doet iets natuurlijks. Wat je ook doet. Als ik dit draag, nu ben ik Boeddha.

Doe ik het uit, dan ben ik de Adi Shakti. Het is geen toneel, het is een feit. Maar als je geen gerealiseerde ziel bent, voor je dat bent, is alles wat je doet gewoon een toneelstuk. Dit is bijvoorbeeld iets kunstmatigs, ik plaats mijn hand daar, niets zal branden. Maar als het echt is, dan zal het zeker branden, wat ik ook doe. Zo is het. Als iemand dus echt is, dan is wat hij ook doet geen toneel, het is echt. Daarom zeggen ze: “Zij kan die vorm aannemen, zij kan die vorm aannemen.” Mensen begrijpen niet hoe één persoon zoveel vormen kan aannemen. Het kan! Als het echt is, kan het. Zoals Moeder Aarde echt is en het sap dat van Moeder Aarde komt, neemt zoveel vormen aan. Zie haar kracht! Bloemen, dit bos, verschillende kleuren, geuren … zoveel dingen! Eén Moeder Aarde brengt al deze dingen voort! Omdat ze de werkelijkheid is. De werkelijkheid in haar kan dit voortbrengen. Maar onechte dingen, wat je ook maakt van onechte dingen, kan echt lijken maar is het niet. Laat ons nu de puja hebben.

En over de rituelen zei hij dat ook. Want in die tijd waren de meesten niet gerealiseerd zodat, welke puja ze ook deden, niet echt was, het was niet echt, het had geen betekenis. Het had geen effect, zie je, een onecht iemand te aanbidden, of welke onechte godheid ook, of zij die geen gewone mensen waren, namelijk de gerealiseerde zielen. Wat is het nut ervan dat niet gerealiseerde mensen mij vereren? Ik zou om het even welke niet gerealiseerde persoon, helemaal niet toestaan mij te vereren Zie je, ik zeg altijd aan mensen: Tenzij ze perfecte Sahaja yogi’s zijn en jullie weten of ze goed zijn, breng ze niet naar de puja. Het is meer belastend voor mij dan voor hen. Zie je, ze voelen zich verplicht, het is alsof ze mij aan zich verplichten, dat denken ze door mij te vereren, ik weet het niet, maar ze weten niet hoezeer ze mij belasten door naar hier te komen zonder zelfrealisatie. Zij die dus geen zelfrealisatie hebben zorgen voor last.

Ze helpen me niet. Het idee dat sommige mensen hebben, dat ze zelfrealisatie zullen krijgen als ze naar een puja komen voor hun zelfrealisatie, is niet juist. Je zou iemand die geen gerealiseerde ziel of geen Sahaja yogi is, niet naar een puja mogen brengen. Het geeft last en die persoon begint ook aan dit of dat te twijfelen. Het is beter zoiets niet te doen, want zo iemand is ook halfgebakken. Het heeft dus geen zin me halfgebakken cake voor te schotelen en zo bederf je ook de halfgebakken cake voor goed, want als je een halfgebakken cake uithaalt, dan is hij voor altijd bedorven. Ik kan hem niet eten en jij kunt hem niet opnieuw bakken. Wat is dan het nut iemand die halfgebakken is mee te brengen? Goed? Dus, vanaf volgende keer … je doet dit ook uit medegevoel, ik weet dat je het uit medegevoel doet, maar het is niet … wijs.

Het helpt mij niet en anderen evenmin. Goed? Dus, volgende keer, ook elke keer, moet je een omzendbrief maken waarin staat dat, tenzij je zeker bent van de realisatie van iemand, dat hij gerealiseerd is, je hem niet zou mogen vragen voor de puja. Het is niet goed voor Moeder en het is niet goed voor henzelf. Want ze gaan twijfelen en zomeer en daarna kun je hen niet echt meer zelfrealisatie geven. Weet je nog dat jouw vriend hetzelfde probleem had? Wie was hij? Nick of zo?

Goed.