Shri Chandrama Puja, Vaitarna (Indië), 18 Februari 1984
EnTVD 2016-0218 NlTVD2020-0309
Jullie prijzen de Indiërs zeer en Ik prijs hen ook met jullie.
Maar we hebben bepaalde zeer slechte eigenschappen, en een daarvan is dat we zeer rommelige mensen zijn. Onze esthetiek is zo vreselijk dat we het verschil niet begrijpen tussen een plastic zak en een zilveren kan, zulke rommelige dingen hebben we. En ik denk dat ik jullie zou verzoeken om erop aan te dringen om dingen zelf te regelen, want dan zullen ze dingen oppikken en leren die ze moeten doen.
Je moet veel van hen leren, maar ze moeten ook wat van jullie leren, en het zijn zeer belangrijke dingen. Omdat het allemaal coëfficiënten maakt, het maakt een sfeer, en iets aangenaams voor de Goden. Maar dit is het karakter van een Indiër, Indiaas karakter, dat wat er ook mis is, waar dan ook, wat de conditie ook is – ga maar door. Zie geen kwaad. Zwijg erover. Het is zo.
Als iets slecht is, laat het dan zijn zoals het is. Laat het roesten, laat het – absoluut tot het zo verrot is, dat het op je hoofd zal vallen, dan mag je een beetje steun geven. Dat is ons karakter. We zijn te tolerant met alles, en dat heeft ons geleid tot dit soort van een incompetentie om te werken.
Maar als je de Ritambhara prAgnya ziet, kijk naar de Ritambhara prAgnya, hoe ze werkt, hoe ze prachtig alles doet, hoe ze alles zo mooi creëert. Er is zoveel netheid als je naar een jungle gaat, zul je niets vies, smerig of ruikend vinden – niets daarvan. Alles gewassen en opgeruimd. De natuur werkt in mooie cirkels.
Alles komt zo mooi tot zijn recht, dat als we onszelf ‘natuurlijk’ noemen, moeten we begrijpen dat Ritambhara prAgnya het meest natuurlijke is. En hoe Ritambhara prAgnya werkt is met volledige netheid en volledige zuiverheid van het geheel. De Indiërs zullen persoonlijk zeer, zeer schoon zijn, ze zijn ongetwijfeld extreem schoon. Maar collectief begrijpen ze de netheid niet. Als je hun wegen ziet, als je de buitenkant van hun huizen ziet, het is allemaal vies.
En dat is waar ik onze Indiase mannen de schuld zal geven, zie je, ze zijn er zich extreem van bewust dat ze mensen zijn. Zie je, we hebben slechts twee rassen in India: Vrouwen en mannen. Er is geen derde ras. Mannen worden niet verondersteld om werk te doen, binnen, buiten, waar dan ook. Ze zorgen niet voor de buitenkant van het huis. In Engeland merk ik dat mannen de hele tijd aan het vegen zijn, zwabberen, alles buiten doen. Ze doen het maaien van het gazon, het verzorgen van de tuin, alles. Hier zullen de mannen gewoon staan met hun handen in hun zij en de vrouwen commanderen, of zo niet de vrouw, dan de bedienden en zo.
En wat er ook mag zijn, de vrouw kan dominant zijn wat het geld betreft, maar al deze dingen gaat de man niet doen. Hij geeft het gewoon op. Hij zal zeggen: “Ik word niet verondersteld al deze dingen te doen.” Dat is de reden waarom we collectief in dit land nooit schone mensen kunnen zijn, omdat onze mannen gewoon gaan zitten. Ze zullen niets doen, ze zullen gewoon niets doen. Alleen de vrouwen worden verondersteld alles te doen, en zo is onze collectieve netheid nul, absoluut nul.
Bijvoorbeeld, als er een toilet is dat niet werkt in Engeland, kan ik geen enkele man bedenken die vijf minuten wil gaan zitten. Hij zal het zelf doen, hij haalt er een loodgieter bij, hij zal het op de een of andere manier doen, proberen het in orde te maken. Hier is het niet in orde? Het maakt niet uit: het is oké. Nee, zie geen kwaad – trek uw plan.
Zo hebben we nu al eeuwen geleefd, denk ik, en het is hoog tijd dat alle Sahaja yogi’s zichzelf veranderen. Nu, hier zitten veel kunstenaars in dit deel, maar de mannen doen niets – puja, de vrouwen doen het wel. En de vrouwen weten niet hoe ze het moeten doen, zodat de hele zaak absoluut klungelig kan zijn. Het is een soort van een karakter bij ons, we doen het op deze manier.
Maar verder hebben we zoveel kwaliteiten. We hebben zo veel kwaliteiten, je kunt je niet voorstellen hoeveel we door onze traditie hebben meegekregen. We zijn zeer nederige mensen, we zijn extreem liefdevol, aanhankelijk, we gaan tot het uiterste om anderen te dienen. We zijn geen sluwe mensen, we zijn niet nauwgezet, we rekenen niet uit. We zijn zeer gastvrij. Al deze dingen zijn er ongetwijfeld.
Maar deze dingen, die we van jullie moeten leren, het gaat misschien om het grofstoffelijke, dat lijkt zo, maar het is het niet. Net nu als je ziet dat als het degelijk gedaan is, als het mooi gedaan is, ik bedoel, dan ben ik er in ieder geval erg blij mee. En iedereen is er blij mee.
En als iemand de film bekijkt dan zal hij ook blij zijn om deze film te zien: goed gemonteerd, helemaal netjes en verzorgd.
Ook een soort van begrip, dat dit de verering van de Adi Shakti is, en je kunt er geen vrijheden mee nemen. Stel je voor, in deze gewone tempels, ze geven zoveel geld uit – zelfs de muren, de deuren, de ramen, alles van zilver. Ze doen zoveel om dat te creëren. Maar als jullie het missen, de Indiërs, zeg ik, dan wordt het erg gevaarlijk voor jullie. Je moet begrijpen dat je niet zomaar kunt spelen – gewoon: “Moeder komt eraan” – Niemand kwam zelfs maar om mij op te wachten. Iemand had naar me toe moeten komen- Ik liep in mijn eentje. Dit is niet de manier om je te gedragen, en de Indiërs moeten deze dingen leren, dat iemand me moet komen ophalen! Immers, je ziet het, al deze protocollen zullen ze van jullie leren, van de Indiërs; en als je er geen protocol over hebt, hoe krijgen ze het dan? Dit is dus wat men moet begrijpen, dat zoals Engelsen moeten leren van de Fransen en de Fransen moeten leren van de Duitsers, en de Duitsers moeten leren van bijvoorbeeld de Oostenrijkers, of Oostenrijkers moeten van de Zwitsers leren, wat het ook is.
Het is heel belangrijk, dat de Indiërs moeten leren van het westerse volk. Bepaalde dingen, de manier waarop ze hun vrouwen respecteren, dat als eerste: de manier waarop ze hun vrouwen respecteren. Natuurlijk moet men niet tot het uiterste gaan dat de vrouwen gewoon domineren, de hele tijd. Ik bedoel, Amerikaanse vrouwen zijn wel zo, Ik heb gezien hoe vrouwen verschrikkelijk zijn, Maar toch zou Ik zeggen dat je het moet leren, moet leren hoe je de vrouwen kunt respecteren. Vrouwen zijn mensen. Je moeder is een vrouw, en je moet leren hoe je een vrouw moet respecteren. En als je niet weet hoe je de vrouw moet respecteren, dan weet Ik zeker dat in dit land geen gelukzaligheid kan zijn, wat je ook probeert. Dus de mannen moeten leren, ze moeten weten hoe ze met hun zusters moeten praten, hun moeders en hun vrouwen.
Maar als er een vrouw is die domineert, zie je, als er een dominante vrouw is, dan wordt ze een eerste minister in dit land. Dat is wat we zijn. Als je een dominante vrouw krijgt, dan kan ze het wel aan. Als ze een eenvoudige vrouw is, is ze goed, ze is religieus, ze is onderdanig, dan is ze klaar. Als ze domineert, dan zijn mannen bang voor zulke vrouwen. Dit is erg triest en dat geeft een heel slecht beeld.
Dus ik heb het gevoel dat als Ritambhara PrAgnya alles zo goed uitwerkt; als je ziet hoe ze in de natuur alles prachtig creëert, hoe ze de dingen kiest, hoe ze de dingen plaatst, hoe de kleuren veranderen. Je zult nooit iets luidruchtigs vinden, iets wat je tegenhoudt, alles wat destructief, vulgair of naakt is – niets. Je vindt er alles zo mooi gemaakt, dat het een inspiratie creëert in een menselijke geest, in een menselijk hart dat ook van een steen kan zijn. Zelfs de Fransen, zie je, worden geïnspireerd door Ritambhara PrAgnya. Zo kunnen jullie zich voorstellen dat mensen met stenen harten geïnspireerd raken, mensen die erg grappige ideeën hebben over mensen kunnen zich laten inspireren door Ritambhara PrAgnya.
Dus waarom kunnen wij, de Sahaja yogi’s, geen inspiratie opdoen van Ritambhara PrAgnya en proberen om alles aardig, mooi te laten lijken, en het moet coëfficiënten hebben waardoor we kunnen beschikken over het juiste kanaal voor onze vibraties. En dit is waar ik voel dat het aan ontbreekt in de coördinatie tussen Oost en West.
Laten we ze dit eenvoudige ding geven om te begrijpen hoe je je vrouwen respecteert, hoe je de esthetiek respecteert, hoe je voor de dingen zorgt. Stel dat Ik in Londen een Puja moet hebben, dan hoef ik al deze dingen helemaal niet te zien. Integendeel, ik ben gecharmeerd door de manier waarop de dingen worden gedaan – altijd. Ook hier werken ze goed, ik zeg niet altijd, maar het had veel beter kunnen zijn, omdat er een film moet worden gemaakt en zo. Maar dit is het probleem dat in onze dagelijkse blik, vooruitzicht, zijn we zo, je zult zien dat overal in de dorpen waar je komt het probleem is, er zijn badkamers, er zijn toiletten, maar nooit onderhouden. Eenmaal beschadigd betekent voor eens en altijd beschadigd. Telefoon is stuk, die is voor altijd stuk. In Amerika zullen de mensen tenminste gaan kopen, ze zullen niet herstellen. Ze zullen een nieuwe gaan kopen. Hier zullen ze geen nieuwe kopen, en ze zullen ook geen vervanging hebben, gewoon doorgaan met wat ze hebben. Dat is een heel slecht karakter dat we hebben, dat we moeten veranderen. We moeten proberen te zorgen dat alles goed werkt.
Als we dit toepassen op de Kundalini, stel dat de Kundalini niet functioneert. Gaan we het opgeven? Als één chakra niet goed is, geven we het dan op? Als er iets mis is met – op dat punt zijn Indiërs heel precies, veel meer dan de Westerse – als de kundalini niet werkt, gaan ze aan de slag. Als een chakra niet werkt, gaan ze aan de slag, en maken ze hem schoon. Omdat zij de wortels zijn, zie je, en de wortel maakt zich niet druk om de schoonheid; maar de boom moet voor de schoonheid zorgen.
Dus dit is een combinatie die goed moet worden uitgewerkt door jullie beiden. En het komt wel goed, denk ik, als je begrijpt welke co-relatie je met elkaar hebt, wat je van hen moet leren en wat zij van jou moeten leren.
Nu, vandaag is een speciale dag waarop ik dacht aan een Puja, want vandaag is de maan – zie je, voor mij hier – en vandaag is de dag, de eerste dag, is de maan aan het wassen. In de wetenschap van Sahaja Yoga, is de maan de Spirit in ons hart. Het is de Spirit in ons hart, wat betekent in Marathi ‘Purnantara’, is de Spirit in ons hart, en ze schijnt als de zon erop weerspiegelt. Als de zon – de zoon, dat is de Zoon van God. Als de Zoon van God weerspiegelt op het hart, dan schijnt de maan in het menselijk hart. Maar als het schijnt als een maan, dan tilt Shiva zelf ze op en zet ze op zijn hoofd.
Dus de mensen die gezegend zijn door de Zoon van God, die worden gewekt door de Zoon van God, dat wil zeggen dat het Shri Ganesha is of Heer Jezus Christus, één van hen, als ze het hart van de mens verlichten, dan wordt het een stralende maan. En de ‘amavasya’, de dag als het de donkerste nacht is, is wanneer iemand helemaal geen gerealiseerde ziel is. De gerealiseerde ziel is als de volle maan.
Nu is het vandaag de dag als de maan klein is, een graad minder. Het is een belangrijke dag voor ons omdat dit de eerste dag is van de wassende maan. En dat is de dag dat we onze maan in onszelf in orde moeten maken, dat we beginnen met groeien graad per graad. Tot zestien graden gaan we verder met groeien En als dat gebeurt, realiseren we ons niet dat er geen schittering is. Het stralen verdwijnt.
En we moeten voorzichtig zijn, we moeten ervoor zorgen, en we moeten het uitwerken zodat we de verering doen op de dag van de wassende maan. Het kan met veel dingen groeien.
Zie je, we hebben zoveel manieren om het licht dat God ons in ons hart heeft gegeven, dat de Spirit is, te laten verdwijnen. Een van hen, een heel belangrijke, is dat we erover nadenken. Het begint al als we erover gaan nadenken, het rationaliseren ervan.
Je moet weten dat als Ik spreek, Ik eigenlijk niet praat. Eigenlijk zijn het allemaal mantra’s, en wat Ik ook doe, Ik werk het zo uit dat wat Ik zeg in jou werkt. Het is de Krita Yuga, en het komt goed. Als Ik dat zeg, wordt het hele machinepark opgestart. Dus als Ik iets zeg, als je het in je hoofd begint te reflecteren ben je weg, omdat je niet ontvangt wat Ik probeer te doen. Als het een mantra is, dan betekent het dat wat Ik ook zeg, die geluidsgolven het wezen in jullie creëren dat Ik beschrijf. Dus op dat moment, als je er eenmaal aan begint te denken, dan kan je het niet ontvangen, omdat je een gedachtebarrière hebt opgeworpen. Dus als Ikpraat, probeer het dan gewoon te ontvangen. Zeg gewoon “ja, ja” binnen, zodat je het in jezelf krijgt.
Dit is dus één van de grootste problemen van vandaag, is dat wat je ook zegt iedereen moet antwoorden, iedereen moet ruzie maken, iedereen moet het zeggen, “Nee, dit zou zo kunnen zijn, dat zou kunnen, er zijn alternatieven, dit, dat” – zo gaat het maar door. Dat is helemaal niet nodig. En als je daar mee begint, dan worden alle Goden en Godinnen één voor één boos, en dat is hoe je je licht in jezelf begint te verliezen.
Dus dit is het meest onaangename voor Goden en Godinnen, dat je Me niet herkent. Dat je Mij niet volledig herkent. Dat jullie nog steeds ruzie met Mij hebben. Toch beginnen jullie vragen te stellen. Toch begin je Mij alternatieven te geven. Absoluut, dit is gewoon niet nodig voor jou om te blijven ruziën, om erover te blijven discussiëren. Het is gewoon dat je in je opneemt, watIk ook zeg, en die integratie zelf zal die nieuwe dimensies in je openen, die God wil openstellen.
Dus geef je ego beter op die manier over. Ego is degene die je iets laat zeggen, iets betwisten, iets bespreken. En dat is het grootste probleem, dat Ik heb gezien wanneer de eerste dag van het groeien begint.
Vandaag is dus de eerste dag dat we moeten zeggen dat ons ego niet moet beginnen alles naar beneden te halen. Het was leuk om te dansen, te genieten, alles, maar als je dan gaat zitten – terwijl je danst kan je niet denken, Godzijdank! Maar zodra het allemaal voorbij is, ga je zitten, begint het brein weer verder te gaan “tak, tak, tak, tak”…. en dan beginnen we na te denken. En als we eenmaal beginnen na te denken, dan verliezen we het licht dat we ontvangen hebben. Dus de maan is begonnen met groeien. En op dat punt moet men voorzichtig zijn, want dat is het belangrijkste. Als je het de eerste keer niet laat gebeuren, dan kan het stoppen. Het is heel eenvoudig te begrijpen dat als je ene heel klein stukje van een sari kan vasthouden, dat hij niet zal wegblazen, omdat je hem vasthoudt..
Dus helemaal aan het begin van het groeien van de maan, als je er voorzichtig mee bent, als je er alert voor bent, zal het nooit gebeuren; wat je ook bereikt hebt, zal worden volgehouden, en dan kun je het vermeerderen, Maar dat is het zeer belangrijke punt dat we missen, en dat is waarom we veel problemen hebben en veel problemen in Sahaja Yoga.
Dus nu je in beweging bent voor je verdere reis, zo velen van jullie zijn voor het eerst gekomen, Ik moet je vertellen: niet denken! Niet nadenken! Hierin moet je leren van de Indiërs.
Ze denken niet na over deze dingen. Maar ze moeten wel nadenken, want als ze denken dan zullen ze beginnen na te denken over de praktische dingen waaraan ze moeten denken. Ik bedoel, je denkt niet na. Je geeft alles op wat onzinnig is waar je over nagedacht hebt.
Dus denk er niet aan, niet nadenken, doe geen moeite! Probeer subtieler en subtieler te zijn en niet verkeerd geïdentificeerd met uw etiketten die aan de buitenkant zijn – zoals haken, zie je. En de geest is als een haak. Ik heb gezien dat jullie allemaal een haak aan de buitenkant hebben en alle garens haken er omheen, dan gaat er weer een ander garen omheen en haken er omheen. En de hele geest is vastgemaakt aan die haak, dat is Mr. Ego.
Als je je touwtjes op de een of andere manier kunt doorknippen en zeggen: “Ik ga niet nadenken. Ik ben hier gekomen voor mijn spirituele groei. Laat me zijn wat ik ben. Als Moeder iets zegt, zal ik ernaar luisteren. “Ze wijst me terecht, ik zal ernaar luisteren, Ze doet iets, wat Ze ook doet, laat me eens kijken… ik ben hier toch gekomen om mezelf uit te beitelen, laat haar me beeldhouwen, laat de natuur me beeldhouwen, laat de hele atmosfeer me beeldhouwen, Puja zou me moeten vorm geven.” Maar je wordt als een mooie, we kunnen zeggen een jade in de handen van het Goddelijke, en laat het Goddelijke al het moois in jou naar boven halen.
Laat het Goddelijke gewoon de schoonheid naar boven halen, en dan kun je genieten van je schoonheid. Maar als je je aan al die oude dingen overlevert, dan zal het erg moeilijk zijn. Dus nu het de eerste dag is, Ik ben begonnen op de dag als de maan op het punt staat te groeien, zie je. Ik hoop dat jullie allemaal heel voorzichtig zijn.
Wees alert! Je moet heel alert zijn. Je moet verder gaan dan de tijd. Je hoeft niet aan eten te denken. Als je af en toe niet eet, maakt het niet uit. Niemand gaat dood. Ik zeg het je! We eten dagenlang niet, er gebeurt ons niets. Dus het eten is niet gekomen, de tijd voor ontbijt, de tijd voor het avondeten – Ik bedoel, eten is een religie, denk Ik, zodat alles een tijd heeft. Hier is er geen tijd voor iets. We doen het wanneer we zin hebben, zie je? Laten we dat doen.
We moeten dus voorbereid zijn op een mooie grondige reiniging, en een zeer plezierige tijd. Deze twee dingen kunnen hand in hand gaan, als je gewoon accepteert dat je niet hoeft na te denken. Als je niet denkt, kan alles gedaan worden zonder enig probleem, en je zult erg genieten van het leven.
Dus dat is één ding.