De cultuur van de universele religie

Puja toespraak, Bordi, India, 7 februari 1985

Nederlandse vertaling versie datum 2022-0404

Vandaag is de tweede dag van onze nieuwe reis naar het slagveld. We moeten mensen winnen met  liefde, mededogen, genegenheid en waardigheid. Als we zeggen het is Vishwa Dharma, het is een universele religie waartoe we behoren, is het allerbelangrijkste, de essentie daarvan, is vrede. Om te beginnen moet de vrede van binnen zijn. Je moet in jezelf vredig zijn Als je niet vredevol bent, als je trucjes uithaalt met je ego, als je jezelf tevreden stelt door te zeggen dat je vredig bent, dan vergis je je helaas. Vrede moet in jezelf  worden genoten. Het moet binnenin je gevoeld worden. Geef jezelf geen verkeerde bevrediging, geef  jezelf geen verkeerde opvattingen. Bedrieg jezelf niet.

Vrede moet in jezelf gevoeld worden en als je dat niet voelt, zou je niet moeten komen en mij vragen: “Moeder, waarom voel  ik het niet.” Omdat ik je niet ga vertellen dat er iets mis met je is. Je moet ervoor zorgen dat je je vredig voelt van binnen. Het is niet zo dat als je buiten te veel stilte hebt je je vredig voelt. De vrede moet in jezelf zijn. Je hebt het. Jouw Spirit is absoluut vredevol, Avyagra, zonder rusteloosheid. Er is geen rusteloosheid in je Spirit. Absoluut vredig en stabiel. Het is aan jou om het te voelen. Het is niet aan iemand anders om je te certificeren. Dit is één ding. Ten tweede, als ik je iets vertel, denk je dat ik het jou niet vertel. Het registreert niet in je hersenen.  Je denkt dat ik het vertel aan X.Y.Z maar niet aan jou. Jij zit er niet in. Dat is  nog een teken dat er geen vrede is. Omdat er geen vrede is, is er geen registratie. Wat er ook in je hoofd opkomt, dat gaat lukken. Maar wat ik vind, is dat mensen die concave  persoonlijkheden hebben, die dan aannemen. Degenen die convex persoonlijkheden hebben, registreren niets. De registratie is zo slecht dat, wat ik ook zeg, het geen enkel effect op hen heeft. Anders is alles wat ik zeg een mantra.

Het zou direct effect op je moeten hebben en je zou dat effect moeten voelen, die penetratie in je. Maar of het voor iemand anders is, alsof  het niet voor jou is. Dit laat zien dat er geen vrede  binnenin je is. Alleen de innerlijke vrede kan registeren wat gunstig is, wat voedzaam is voor je groei. Dus probeer vrede met jezelf te sluiten. Vecht niet met jezelf, “Waarom zou ik het  doen?” “Ik ben zo slecht, ik zou het niet gedaan moeten hebben!” Dit alles zouden we niet moeten doen. Probeer allereerst niet met jezelf te vechten. Dan vecht je met mij: “Waarom ben ik zo? Waarom moet het bij mij zo zijn? Waarom catch ik? Waarom…..?” Hoe moet ik zulke vragen beantwoorden? Het is heel agressief. Ik denk dat het een zeer agressieve houding is van veel Sahaja  yogi’s om me zo’n vraag te komen stellen. ”Waarom?” Omdat ik je niet kan vertellen wat er met je verkeerd is omdat het niet zit in mijn cultuur. Je moet zelf  uitvinden wat er verkeerd is met je. Maar het is niet “wat er verkeerd is met je, wat het probleem is.” Wat goed is bij jou, is de houding.

Wat goed met je is, zet je voet erop, Vestig jezelf op dat punt. En ontwikkel jezelf dan hoger. Vrede is de grondtoon, zoals ik al zei, voor universele groei van deze religie. Het wordt door veel dingen verstoord. Allereerst zoals ik zei, door jezelf. Je zou geen rare ideeën over jezelf moeten hebben. Mensen hebben heel rare ideeën. Ik zie Sahaja yogi’s, zodra ze realisatie krijgen, of iets beters overkomt hen, beginnen ze anderen te vertellen hoe te mediteren, hoe op te staan, hoe een bandhan te geven, hoe dit en dat te doen. Het is heel, heel armoedig, het is erg laag. Probeer in jezelf te assimileren. Groei eerst in jezelf, die groei zelf zal anderen laten zien hoe men zou moeten zijn. Je eigen karakter, je eigen temperament, je eigen natuur, je eigen gedrag. Dit alles zal anderen vertellen dat dit een geweldige man is en ze zullen proberen jouw  voorbeeld  te volgen. Voorbeeld is het beste onderwijs. Als een boom klein is, zelfs als het zegt, “ik ben groot,” gaat niemand onder een dwergboom zitten. Maar als het een grote boom is en je kunt de schaduw zien dan weet iedereen dat het een grote boom is en dan kunnen ze komen om eronder te zitten.

Dat hoef je niet te zeggen. Op dezelfde manier, als je groeit, je hoeft niet te bevestigen, “Ik ben geweldig,” het werkt gewoon. Nu drukt de innerlijke vrede in de eerste plaats uit, als vrede met anderen. Dat is het eerste teken van manifestatie van vrede. Zo iemand gebruikt geen harde woorden, geen wrede woorden. Maar hij is ook niet iemand die  ondoeltreffend is. Hij is erg effectief en gebruikt hele lieve en aardige woorden. Misschien begint hij met harde woorden, wordt hij milder  en komt hij neer op een positie waarin hij zowel effectief is als zeer mild en lief. Zo’n persoonlijkheid moet van buitenaf worden ontwikkeld. Dus vrede met je vrienden, vrede met Sahaja yogi’s. Als je niet vredevol kunt zijn met Sahaja yogi’s dan ben je niet goed. Absoluut niet goed. Als je een andere Sahaja yogi ontmoet kun je blaffen als honden tegen elkaar, Kun je? Je laat drie yogi’s bij elkaar, je eindigt met een groot blafsysteem. Ze kunnen het niet in zichzelf regelen. Als er honderd zijn, dan is het oké. Maar je kunt er hier en daar niet drie of vier achterlaten. Dus de vrede moet er zijn met je broers en zussen. Ze zijn allemaal geboren vanuit mijn Sahasrara en niemand heeft het recht te beledigen, sarcastisch te zijn. Dingen zeggen die schadelijk zijn.

Dat is geen vriendschap, dat is geen vriendschap. Het is een soort van zeer subtiele vijandschap die je in je hart draagt. Dat kan geen vergeving zijn. Als je sarcastische dingen zegt tegen anderen ben je niet in de cultuur van Universele Religie. Je moet respectvol zijn. Hoe meer jullie respectvol zijn tegen elkaar, des te beter zal het zijn. Ik weet niet hoe ik jullie dat moet vertellen. Maar stel dat er een Sahaja yogi is, je zou hem niet moeten aanspreken zoals je Tom, Dick en Harry zou aanspreken. Zoals. Er is iets gaande. “Eh, Meneer X, kom hier!” Nu zeggen mensen zelfs geen meneer meer. Alsjeblieft probeer hun achternaam te gebruiken.  Meneer zo, Meneer zo, Meneer zo. Zou beter zijn. Omdat deze moderne stijl van niet de achternaam gebruiken heeft het respect voor elkaar  naar beneden gebracht. Maar ik denk dat Sahaja yogi’s een nieuwe methode moeten proberen en me nog betere methoden moeten voorstellen, hoe ze elkaar kunnen aanspreken, op zo’n manier dat je anderen respecteert. Dat respect zal die vrede in elkaar creëren. Plots kom je met opmerkingen naar buiten. Zeer nare opmerkingen zijn het.

Er zit geen gevoel in. Dat is niet onze cultuur. Wij behoren tot de Universele Religie, hoe kan het die cultuur zijn? Dus wanneer je probeert vredevol te zijn met je broers en zussen, probeer extreem respectvol te zijn. Als je brieven naar elkaar schrijft, zeg je, mijn lieve broer in Sahaja Yoga, zus en zo.” Ik heb gezien dat alle communisten dat doen. Iedereen die tot een partij behoort, doet dat. Het is een soort respect dat ze hebben. Jullie kunnen niet spreken als mensen van de straat en gewone mensen omdat jullie echt  bijzonder zijn en alles wat buiten gewoon is, moet via jullie tot uitdrukking  worden gebracht. Laten we, terwijl ik met jullie over deze nieuwe cultuur praat, begrijpen hoe mensen in veel landen culturen en culturen hebben overgenomen. Japan, ik weet het, is sterk beïnvloed  door de modernisering. Maar Zen leerde hen een bepaald soort cultuur waarin, stel dat je ziet dat twee Japanners een auto hebben en ze elkaars auto kapotmaken, dan zeggen ze niets. Ze komen uit de auto, de een zal voor de ander buigen, de ander zal voor de een buigen en in de auto stappen en weggaan. Als ze dan iets moeten  claimen, gaan ze naar de rechtbank, maar daar  vechten  ze niet, want wat is de noodzaak?

En ik vroeg Japanners, “Hoe ga je er mee om?” Dus ze zeiden, “Maar waar is het voor nodig om daar op straat te vechten? Want als het moet worden betaald, gaat het immers de verzekering betalen. Als de auto kapot is, oké, ze gaan ons betalen. Waarom tegen hem schreeuwen?” Het is heel verstandig en praktisch, denk ik. Waarom zou je je adem voor niets verspillen? Je krijgt niets. Maar ik kende mensen die rijden en ze beschimpen elke persoon die ze tijdens het rijden tegenkomen. Ik bedoel, het is echt de vloek van het leven, de manier waarop sommige mensen rijden. En op dezelfde manier waarop ze rijden in hun leven. De hele tijd dit vervloeken. “Die is als dit, deze is slecht, die doet zo.” Zelfs in Sahaja  Yoga. Ze denken dat ze het recht hebben iedereen te kritiseren, behalve henzelf. Dus om deze vrede met anderen te bewaren, moet je in een verontschuldigende stemming zijn. “Ik hoop dat ik deze fout niet heb gemaakt, Ik hoop dat ik je geen pijn heb gedaan, ik hoop dat ik je spullen niet op een verkeerde manier heb behandeld.” Zoals dat. Wees in een verontschuldigende stemming. Je kunt dat onder Indiërs vinden. Indiërs hebben dat soort probleem, ze hebben meer een verontschuldigende stemming. Soms is het onmogelijk hen te overtuigen. Ik  geef je een voorbeeld. We gingen naar Sangli en jullie waren s ’ochtends zo druk en het eten was niet klaar.

Dus ze zeiden, “We kunnen ons eten niet hebben omdat het nu laat is  en het zal later zijn, dus het is beter te gaan slapen.” Ze voelden zich erg gekwetst, weet je. Ze dachten dat het hun fout was. Nu staat geregistreerd dat we ze geen eten hebben gegeven, het is vreselijk wat we hebben gedaan. En toen moest ik ze ervan overtuigen  dat ze op geen enkele manier gekwetst zijn, ze zijn blij dat ze niet eten, ze hebben teveel gegeten.” “Nee, maar toch zal het ons aangerekend worden dat we ze geen eten hebben aangeboden en dat ze zonder eten sliepen.” Het was onmogelijk hen te overtuigen, tot het einde, ze voelden zich de hele tijd verontschuldigend. Zie je, in de Indiase cultuur hebben we iets  heel geweldigs, zoals Japanners, zoals ik je vertelde, dat we meer in de verontschuldigende stijl zijn. Nooit agressief. Nooit proberen fouten te vinden bij anderen, maar we ontdekken fouten in de manier waarop wij hebben gefaald, hoe we hebben gefaald. Dit is iets om geleerd te worden van Indiërs, als ze hun cultuur al hebben behouden. Het is eigenlijk in hun bloed. Dus zo zal onze cultuur zodanig zijn dat we volledige vrede in onszelf tot uitdrukking zullen brengen. En je moet weten dat je in één lichaam actief bent. Jullie zijn actieve cellen in één lichaam. Alle cellen van het lichaam zijn nooit actief.

Maar degenen die actief zijn, moeten vrede met elkaar hebben, anders, wat zal  er met dat arme lichaam gebeuren? Dus probeer vrede te sluiten. Het tweede wat je kunt doen om vrede  te sluiten is minder praten. Als er ruzie is of zoiets, blijf dan gewoon stil. Zie je het zal een beter effect hebben. Als twee mensen ruziën, probeer het nooit op te lossen, maar blijf gewoon stil. Stilte is erg belangrijk. Meer te zwijgen. Maar het moet niet een ander extreem worden zoals de Engelse cultuur, dat ze gewoon niet praten, wat het ook is. Ze praten niet, maar, ze denken teveel. Je moet zwijgen met het gevoel dat, ”Moge God deze mensen met enig gevoel zegenen.” Het moet geen bevroren zee zijn, maar vrede. Dus in deze nieuwe cultuur, moeten we extreem vreedzame mensen zijn. En op jullie gezichten zou die vrede uitgedrukt moeten zijn. Mensen moeten begrijpen dat jullie vredevol zijn. Dat is waarom ik zeg, als je netjes gekleed bent, je haar netjes zit, zullen mensen zich goed voelen. Als je anders iemand tegenkomt met verward haar, weet je dat hij al gestoord is. God weet wat er gebeurd is. Van welke ruzie komt deze man?

Iemand moet aan zijn haar hebben getrokken. Of er moet iets mis zijn gegaan met hem, de manier waarop hij verward is. Dus als je netjes gekleed bent, laten mensen zich niet afschrikken, omdat ze denken, “Nee, nee, dit kan niet, want zie je, ten slotte, hij heeft geen ruzie gehad. Hij komt gewoon rustig vanuit zijn huis.” In onze cultuur, is netheid heel belangrijk. Netheid van denken, netheid van geest, netheid van lichaam, netheid van gedrag. Hoe je dingen netjes doet is heel belangrijk in onze cultuur. Dat is heel, heel belangrijk! Wat er voor sommige mensen heel raar uitziet. Omdat, of je de vork op deze manier of die manier vasthoudt, maakt geen verschil voor mij. Het maakt niet uit hoe je je vork of mes vasthoudt aan tafel. Dat is niet zo belangrijk. Maar het is beslist belangrijk hoe je de Aarti vasthoudt, hoe hoe je de puja dingen vasthoudt, hoe je mijn foto’s vasthoudt. Hoe je de dingen vasthoudt die van andere Sahaja yogi’s zijn, hoe je de dingen respecteert die voorspoedig zijn. Dus dat moet je in jezelf hebben. De netheid van vroomheid, voorspoed, van heiligheid. Dat moet met zeer grote zorg en begrip gebeuren en met die gewichtigheid van voorspoed moet je lopen. Met die gewichtigheid  van voorspoed. Jullie zijn wandelende voorspoed op deze aarde, jullie zelf. Jullie zijn vrede op deze aarde. Maar de manier waarop vrede in dit vat wordt gegoten, moet schoon zijn, moet netjes zijn en moet zo worden gegoten dat niets gemorst wordt. Dus om vrede te hebben, de beste manier om je gedachten op een rijtje te zetten, is aan goede dingen denken. Denk aan de bloemen niet aan de doornen. Welke goede dingen anderen voor je hebben gedaan. Welke goede dingen er zijn. Wat zijn de mooie momenten die je had, en tel je zegeningen. Tel je zegeningen.

Anders kun je geen vrede creëren. ( Moeder zegt iets in het Marathi). Je hoeft niet op dat alles te letten. Houd je aandacht op vrede. Bewaar de vrede vanbinnen, met je aandacht vanbinnen.  Eigenlijk, als je echt al mijn woorden in je brein laat doordringen, weet ik zeker dat ik de resultaten zal bereiken, maar met een convexe geest is het erg moeilijk. Je laat het gewoon  binnen.  Het andere aspect van vrede is: probeer nooit iets te ondersteunen dat onbesuisd is of destructief is. Iets dat destructief is moet nooit ondersteund worden. Maar iedereen die is gemarteld, aangevallen of gedomineerd, moet worden beschermd en ondersteund. Als je de kracht van vrede hebt, kun je het gewoon doen door daar te staan. Je hoeft niet te vechten voor je vrede. Maar als het erop aankomt…. iemand als Hitler toen hij kwam, moesten mensen vechten voor hun vrede.  Nu moet het tweede deel van onze cultuur gelukzaligheid zijn. Mensen zouden gelukzaligheid in ons moeten zien werken. Mensen zouden het gevoel moeten hebben dat er gelukzaligheid is. Als iemand gelukkigzalig is, ziet hij er gelukzalig uit. Hij straalt gelukzaligheid uit. Hij  straalt het uit. Hij ziet er niet uit als een ellendig, ongelukkig, wezen, dat de hele tijd moppert, chagrijnig is of zich zorgen maakt over kleine dingen. En niemand heeft het recht om iemands gelukzaligheid te verstoren. Als iemand in een zalige staat verkeert, probeer diegene dan te kopiëren en dat te worden.

Maar mensen worden jaloers op zulke mensen die vreugdevol zijn en proberen te storen. Dat is waarom veel heiligen werden gemarteld, omdat ze zulke vreugdevolle en blije mensen waren. We moeten van binnen genieten van onze gelukzaligheid, dat is belangrijk. Misschien ben je je niet bewust van de vreugde die je hebt. Helemaal niet bewust. Nooit eerder waren er zoveel gerealiseerde mensen. Nooit eerder in de geschiedenis kwam Adi Shakti zelf op deze aarde om jullie problemen op te lossen. Nooit eerder, dat mensen met een heel gewone inspanning, met heel weinig zoeken, met heel weinig begrip deze realisatie hebben gekregen. Het is soms, alsof een steen plotseling een diamant wordt. Je kunt een diamant uit een diamant slijpen. Zo’n gelukzalige toestand waarin je je bevindt. Het is een enorme gelukzaligheid die is gekomen. Het is zo effectief. Ik weet  het zelf niet wanneer ik ze zie. Ik ben echt verbaasd hoe dat werkt. Gelukzaligheid kan alleen komen door dankbaarheid. Alleen door je hart te vergroten met dankbaarheid. Gelukzaligheid is de beloning van dankbaarheid. De dankbaarheid die niet alleen wereldse of alleen gesproken lippendienst is, maar uit het hart komt, komt uit het hart, dankbaarheid van het hart.

En de gelukzalige mensen zijn nooit jaloers op anderen, want wat is groter dan gelukzaligheid? Gelukzaligheid heeft zoveel dimensies dat je voorbij het domein van oorzaak en gevolg gaat. Alle engelen, alle gana’s zijn er om je te helpen. Je weet dat dit werkt. Zo werkt het, dat…Maar je neemt het als vanzelfsprekend aan. Je hebt dat effect van de gelukzaligheid niet in je als je weet dat dit is gebeurd, dat is gebeurd. Wat een zegen! Je kruist je hart als je je gelukzalig voelt. Leg je hand op je hart en voel het. Kijk gewoon.  Voel de gelukzaligheid zo, leg jullie handen op je hart. Voel de zaligheid! Er is een enorme gelukzaligheid in ons.  Hoe vaak is het ons overkomen dat God zo vriendelijk is geweest. Willen jullie alsjeblieft je handen kruisen, degenen die daar zitten, alsjeblieft. De andere dame ook. Waar kijkt ze naar? Je zit op een stoel, moet je naar iedereen kijken die komt? Dat is niet nodig! Voel het. Moge God jullie zegenen. Dus als je deze gelukzaligheid overal vindt, ook in een klein ding vind je dat er gelukzaligheid is. Zen leerde dat aan mensen. Zij zagen gelukzaligheid in het zien van alleen een mos, een klein beetje mos en als je de mos ziet zeg je, “O God, wat een prachtig stuk is het.” God heeft dat kleine mos geschapen en dat mos heeft al die kleine tentakels en die gelukzaligheid. Maar ijdele mensen kunnen nooit gelukzaligheid voelen. Ijdelheid doodt gelukzaligheid. Ego doodt gelukzaligheid. Ooit was Shiva een enorm fort aan het bouwen. En daar gebeurde het zo dat hij in ego terecht kwam. Hij voelde, “kijk vanwege dit werk zijn er zoveel mensen in dienst.” Toen verscheen zijn guru Ramdasa op het toneel. Hij is zelf de controleur van ego, omdat hij de incarnatie van Hanumana was. Dus hij kwam en zei, “Oké, ik wil dat je één ding voor mij doet.”

Hij zei, “Ja mijnheer, wat wilt u dat ik doe?” Hij zei, “Je breekt deze rotsblok die hier ligt, zo’n grote rotsblok, beetje bij beetje.” Dus het begon te breken toen de mensen erop sloegen. En binnenin zat een kleine steen, net als een kokosnoot en nam die in zijn hand en brak het. En daar was water met een kikker erin. En hij realiseerde zich, Shivaji, dat, “Als God deze kikker heeft geschapen, heeft hij hem ook water gegeven. Wie ben ik om dit ego te hebben?” Dus vreugde kwam in hem, dat, God voorzag mij van alles. Het is gewoon een rode loper-behandeling voor mij. Wat heb ik gedaan? Niets. Het is zo prachtig. Hoeveel hebben deze zegeningen gekregen? Heb medeleven voor hen. Heb compassie voor hen, degenen die dat niet hebben. Maar gelukzaligheid komt tot je  door je zelfvertrouwen, als je geen zelfvertrouwen in jezelf hebt, kan er geen gelukzaligheid zijn. Het ergste tegen vertrouwen is: “Wat moet ik dan doen? Hoe kan ik het krijgen? Waarom heb ik het niet?” Is het ergste. Je vecht de hele tijd tegen jezelf. Je bent dat, zittend op dat en nog steeds zeg je, “Waarom zou ik het niet hebben,” dus wat te antwoorden? Ik bedoel, je wilt het gewoon vragen omdat je het moet vragen? Het is er. Waarom vraag je? Voel het gewoon!  Als dat lukt, dat je voelt waar je zit, dan zal het je verbazen dat je vrede hebt met jezelf en dat er  gelukzaligheid is.

Tenslotte moet je je in deze cultuur gedragen als mensen met autoriteit. Je hebt de autoriteit  van je Spirit. Je bent geautoriseerd. Je hebt de Spirit. Degenen met autoriteit proberen nooit op te vallen. Omdat ze gezag hebben, wat is er om mee te pronken? Alleen gekke mensen pronken, zie je. Als iemand het etiket op het hoofd plakt, “Ik ben inspecteur generaal van de politie,” zullen mensen zeggen, breng hem naar het gekkenhuis.  Op dezelfde manier zeggen sommige mensen, “Ik ben Sahaja yogi. Wat zeg jij? Ik kan doen wat ik wil!” Hoe moeten we hem dan plaatsen? Je autoriteit is je Zelf, je eigen wezen. Mensen zouden in je moeten zien wie je bent. Je hoeft geen etiketten bij je te dragen als, “Ik ben Sahaja yogi zus en zo.” XYZ nummer. Crimineel Nr. 5, crimineel Nr. 10! Je bent geautoriseerd. Autoriteit is op je gezicht te zien. Maar nu ben je geactualiseerd op autoriteit. Zie je, alle autoriteiten zijn kunstmatig. Bijvoorbeeld, iemand die vandaag premier is, kan een bedelaar op straat worden. Kan zijn. In democratie is alles mogelijk. Hetzelfde geldt voor alle autoritaire regeringen. Dus vandaag ben je misschien iets ’hoogwaardig’, je kunt gewoon naar beneden gaan. Maar een Sahaja yogi zal een Sahaja yogi blijven. Je bent geautoriseerd en geactualiseerd. Betekent dat wat je autoriteit ook is, het is een essentieel onderdeel van je wezen, dat ben je. Zoals je een mens bent, ben je een mens.

Nu kunnen jullie geen staarten laten groeien, ook al wil je dat. Dus nu ben je geautoriseerde, geactualiseerde, volledig gevormde Sahaja yogi’s. Net als sandelhout, sandelhout kun je niet zo noemen door een gelofte af te leggen, “Oh, het is sandelhout.” Het is sandelhout omdat elk deel ervan (microfoon stopt voor enige tijd te werken,  moeder maakt enige grapjes over Indiase elektriciteitsproblemen) de geur heeft van sandelhout. Elk deel van jou, elk beetje van jou moet de geur hebben van Sahaja Yoga. En het mechanisme dat in ons is, faalt niet. Dus je bent niet alleen geactualiseerd, je bent geperfectioneerd. Je bent geperfectioneerd. Je moet dus de waardigheid van die autoriteit in je hebben. En waardigheid is een zeer nederige waardigheid. Waardigheid is nooit arrogant. Het teken van waardigheid is nederigheid. Ik heb jullie een verhaal verteld over iemand die uit ging en hij vroeg een blinde man, een heilige, of hij iemand deze kant op had zien gaan. De heilige zei, “Ja, u bent de koning, ik weet dat mijnheer. Uw  bediende was hier eerst en dan kwam uw minister en nu bent u gekomen.” Hij stond versteld, omdat hij blind was. Hoe kon iemand die blind is deze dingen zien? Hij zei, “Ik kon het opmaken vanuit nederigheid.” Toen uw  bediende kwam, zei hij, “Eh, jij blinde man, Heb je iemand gezien die deze kant op ging?” Toen uw minister kwam zei hij, “heb jij iemand gezien die deze kant op ging?”

Maar toen u kwam zei u, “Mijnheer, het spijt me u zo’n vraag te stellen, maar heeft u gehoord of er iemand langs deze weg kwam?”  Dit is wat het is. Nederigheid is het teken. Hoe je met anderen praat, onmiddellijk zullen mensen weten dat je de autoriteit van God hebt. Kijk naar de nederigheid van het Goddelijke. Hoe het probeert je te plezieren en te amuseren En je gelukkig te maken, in de natuur, ook in de lezingen. (verwijzend naar de manier waarop de microfoon stopte met werken).  Dus nu zullen we onze puja hebben. Ik hoop dat jullie de cultuur van jullie Universele Religie hebben begrepen. Probeer het alsjeblieft aan te nemen.

Moge God jullie zegenen.