Dag voor Sahasrara Puja, Wenen, 4 Mei 1985 Oostenrijk
Het vestigen van Nirvikalpa
Het is zo fijn om te zien dat er zoveel Sahaja yogi’s zijn gekomen om de Sahasrara-dag mee te vieren. Zonder de doorbraak van de Sahasrara zouden we de spirituele groei ‘en masse’ niet bereikt kunnen hebben. Maar de Sahasra heeft, wat het brein betreft, in het Westen te veel problemen opgeleverd en de zenuwen zijn zo in elkaar verstrengeld, de een op de ander. De Sahasrara openhouden zou heel gemakkelijk moeten zijn als het westerse brein zou kunnen begrijpen en zich daar bewust van kan zijn wie jullie Moeder is. Als jullie Moeder de Godheid van de Sahasrara is, dan zal de enige manier om de Sahasrara open te kunnen houden totale overgave zijn.
Daarom is het dat velen mij vragen: “Hoe doen we dat?” Dat is een hele rare vraag. Dat is niet relevant. Als je Sahasrara geopend werd door iemand, en gelukkig is dat de Godheid die zich hier tegenover jullie bevindt, dan zou het ’t gemakkelijkste zijn om je over te geven, maar dat is het niet. Het is moeilijk omdat de aandacht, die door de hersencellen heen naar boven gekomen is, en zich door middel van de hersencellen tot uitdrukking brengt, bezoedeld is, onzuiver is, destructief is. Dat tast de zenuwen aan en als de zenuwen aangetast zijn, dan kan het licht van de Spirit niet op de zenuwen schijnen. En dan voel je het onvermogen om je over te geven.
Normaal gezien behoort het ’t simpelste te zijn om te doen. Dus moeten we onszelf mentaal aanpakken. We moeten onszelf toespreken en tegen onszelf zeggen: “Waar ben je mee bezig?” Wat is overgave? Dat is vreugde. Dat is alleen maar vreugde. “Waarom kan ik me dan niet overgeven? Waar schort het aan bij mij? Zit ik op zo’n laag niveau? Ben ik diegene die net zei dat ik een zoeker was maar ben ik dat helemaal niet? Ben ik dan een onoprecht mens dat ik me niet kan overgeven? En zo ja, wat maakt mij dan trots op mezelf? Als de situatie zo is, waarom ben ik dan zo ingenomen met mijn ego?”
Wat heb je om over te geven? Een druppel moet oplossen in de oceaan om oceaan te kunnen worden. En een druppel kan niet groter worden dan de oceaan – toch? Waar bestaat die overgave dan uit? Overgave van onze conditioneringen, van ons ego en de kunstmatige hinderpalen die we om ons heen hebben opgeworpen.
Je kunt dat mentaal aanpakken. Je kunt dat emotioneel aanpakken en ook fysiek kunnen we onszelf aanpakken. We kunnen onszelf aanpakken door middel van mantra’s, door naar onszelf te kijken, door zelfkennis. Maar je moet weten dat dit de allergrootste kans is -voor jou- niet voor het Goddelijke. Als je niet beschikbaar bent dan kan het Goddelijke zijn eigen wegen zoeken om zich het allerbest tot uitdrukking te brengen. Zelfs om te begrijpen hoe immens die opdracht is, moet je hart vol overgave zijn.
Als je dat alleen mentaal benadert, dan ontwikkel je een enghartig ego alsof jij geweldig werk aan het verrichten bent. Zoals toen ik telefoneerde naar Amerika, om te zeggen dat ik zou komen, er is daar een heel belangrijke wetenschapper in Los Angeles, iemand uit India, uit Maharasthra. Hij ontving net niet de Nobel Prijs- zulk een grote wetenschapper. Hij belde me meteen terug, en hij zei: “Moeder, ik zal naar New York komen om u te verwelkomen. Ik neem veertien dagen vrij. Als u hier bent, dan wil ik bij u zijn. Wat moet er anders gebeuren? Zoals het nu gaat doe ik Sahaja Yoga zo’n beetje tussendoor erbij als het me uitkomt, als ik er tijd voor heb, dat is toch waar ik mee bezig ben, nietwaar? Maar ik zou graag met u naar Europa reizen naar al die verschillende plaatsen en daar met u samen enige tijd doorbrengen. Wat heb ik hier anders te doen?”
Maar zoals ik hoorde komen mensen op verschillende tijden aan voor de Sahasrara Dag. Ik was verbaasd. Dit is een typisch westerse opvatting. ‘Tussendoor’, Sahaja Yoga wordt vooral ‘tussendoor’ bedreven. Het moet goed uitkomen. Het beste in een weekend, dan kunnen we tussendoor ook nog voor vakantie naar Wenen gaan. En daar kunnen we natuurlijk tussendoor een puja bijwonen en tussendoor zal Moeder onze Kundalini laten opstijgen. Zij zal de Godheden in ons laten ontwaken en dan zullen wij tussendoor van de zegeningen genieten. Er kan voor God niets opgeofferd worden. Geen tijd, ze hebben geen tijd. Alles gaat tussendoor. Het is nogal verbazingwekkend. Voor oorlog geven mensen hun leven. Voor destructieve zaken werken ze keihard, dag en nacht. Maar voor het opbouwen van de mensheid, voor het ultieme goddelijke doel, in het Westen, hoeveel zijn er die zich daar werkelijk aan overgeven? Als het schikt, dan staan we klaar. Sahaja. “Dit is Sahaj stijl. We moeten het Sahaj doen.” Dat heb ik menigmaal gehoord, en er zijn er heel wat die zo’n houding aannemen ten opzichte van Sahaja Yoga. Daar verbaas ik me soms wel over.
Als ik naar een dorpje ga nemen mensen veertien dagen verlof, of een maand. In Rahuri nemen de mensen een maand vrij om zich voor te bereiden op mijn komst. Een dag vrij nemen is heel wat voor hen. Zij zijn de mensen die het verdienen. Het gaat niet om hoe je je kleedt en wat je eet en wat je hebt. Het gaat om wat je kunt geven en opgeven. Het clichématige van het wereldse leven moet doorbroken worden, dat moeten we begrijpen. Het is een ontwikkeling van mensen die als slaven geketend zijn; geketend door verlangens, geketend door zelfgenoegzaamheid, geketend door lethargie, geketend door ego als een blok aan het been. We moeten onszelf dus gaan begrijpen. Iedereen moet zichzelf gaan begrijpen, en inzien dat de verlossing van de wereld door jullie moet gebeuren. Jullie zijn uitverkoren voor het emanciperen van de hele mensheid. Het Goddelijke wil dat jullie als een kanaal functioneren, omwille van de zaligmaking van dit universum, omwille van de ultieme expressie van de liefde van God. Terwijl ik dit zeg zie ik ineens automatisch het ego opkomen. Integendeel, een overgeven om je vaten te kunnen vullen met de zegen, de goddelijke zegen, zodat als je naar anderen toegaat je de schoonheid en liefde van God over hen kunt uitschenken. Aan jou de taak om een goed inzicht in jezelf te krijgen en niet aan anderen. Geef niemand de schuld.
Het is zo waardevol dat de grootsheid van deze momenten die we samen doorbrengen niet in woorden te beschrijven valt. Jullie moeten het voelen, binnen in jezelf welke opdracht je gegeven werd. Door je eigen Spirit, door de staat waarin jij verkeert kun je de opdracht uitvoeren. Maar gebrek aan zelfvertrouwen kan je niet de kracht van overgave verlenen. Overgeven is het openstellen van de Sahasrara, en die helemaal openhouden, opdat de staat van Nirvikalpa in ons wordt gevestigd. Er zou een gestadige ontwikkeling moeten zijn in de vorderingen, een gestadige verbetering van het zich openen. Hebben jullie wel eens een lotus of een andere bloem zien bloeien, die in bloei staat en dan tussendoor weer niet in bloei, dan bloeiend, dan verwelkend, dan weer bloeiend. Hebben jullie dat merkwaardige fenomeen in de natuur wel eens gezien? Je ontkiemt, dan ga je weer ten onder, dan kom je weer op en je vergaat weer. Hebben jullie ooit een boom gezien die groot wordt, en dan weer in de modder terechtkomt, weer tevoorschijn komt , en weer in de modder belandt, en anderen de schuld geeft? Hebben jullie wel eens een dier gezien dat als het begint te groeien, een lilliputter wordt, weer verder groeit en opnieuw een lilliputter wordt?
Zelfs die kolossale paleizen die zo prachtig voor ons gebouwd werden, zien jullie dat die ineens klein worden, in elkaar storten en zich dan weer gaan opvullen. Alleen de ballon van het ego en het superego doen dat. En als je daarmee vereenzelvigd wordt, dan worden jullie ook heel eigenaardige persoonlijkheden. De lotus van jullie Saharara is nu geopend. En moet verder en verder en verder opengaan en niet plotseling verleppen, en dan weer opengaan, en opnieuw verwelken. Het is een heel ingewikkeld fenomeen, wat je in het Westen kunt tegenkomen en waar je zo nu en dan raar van kunt staan te kijken. Voor mij is het soms heel schokkend om te zien. Ineens komt er iemand met: “O, ik ben hier toch zo zenuwachtig over. Ik ben daar toch zo zenuwachtig over.” En iemand anders komt me vertellen: “Ik wil nu bij Sahaja Yoga weggaan.” En weer een ander komt zeggen: “O, het is me teveel, ik kan er niet meer mee doorgaan.” We moeten dan ook beseffen dat er iets heel eigenaardigs in ons is, iets absurds. Het gebeurt daardoor. We gaan de hele tijd voorwaarts en weer achterwaarts, vooruit en achteruit. Waarom dat heen-en-weer slingeren? Dat kan de Sahasrara niet zijn. De Sahasrara is geen slinger, maar een lotus. De slinger is dus de chitta, de aandacht; de aandacht die van links naar rechts gaat en weer van rechts naar links, de hele tijd door.
Maar het gebied van de Sahasrara is het Koninkrijk van God. Wanneer de Brahmarandra zich volledig opent, dan openen zich de hemelen binnen in jou. De Kundalini, die opgestegen is en jou je zelfrealisatie gegeven heeft, creëert die subtiele opening, waardoorheen het Goddelijke al zijn subtiliteit in jouw brein gaat schenken. Maar als je ervan beide zijden druk op uitoefent met die ballonnen, dan weer open, dan weer dicht, dan weer open, dan trekt het Goddelijke de aandacht terug. Dat moet je weten. De aandacht wordt teruggetrokken en als dat vaak gebeurt, dan maakt het Goddelijke zich daar niet druk om. Jij bent het dus die die staat moet zien te bereiken en ieder van ons kan die staat van Nirvikalpa bereiken. Daarin zit nu juist de vooruitgang. Na (het bereiken van) Nirvikalpa kun je niet terugvallen. Als iemand toch nog op en neer, op en neer blijft gaan, dan zou hij moeten weten dat hij het punt nog niet bereikt heeft en dat hij zichzelf onder ogen moet nemen en zichzelf moet toespreken: “Nee, ik moet in Nirvikalpa zijn, vanwaar ik niet meer terug zal vallen.”
Mensen die zich niet in het Nirvikalpa stadium bevinden, zullen niet gered worden. Het spijt me zeer dat ik dat moet zeggen. Zij zullen niet gered worden. Zij zullen gestraft worden. Misschien niet op dezelfde manier als degenen die geen gerealiseerde zielen zijn, maar ze zullen niet op de zetels in het Koninkrijk van God Almachtig plaatsnemen. Jullie moeten minstens het stadium van Nirvikalpa bereiken. Geef niet de schuld aan wat voor omstandigheden dan ook. Niet de schuld aan je vader of je moeder, je broer, de sfeer, of dit of dat. Je hoeft niemand de schuld te geven. “Doordat er iemand kwam, werden wij beïnvloed.” Wat is er aan de hand met jullie? Hier ben ik, jullie worden niet door mij beïnvloed. Hoe laten jullie je beïnvloeden door iemand die zo stompzinnig is, dat is duidelijk, zo dominerend? Dat wil zeggen – wat is jullie niveau? Morgen ga ik jullie dus vertellen, heb ik besloten, hoe je in de staat van Nirvikalpa kunt verkeren. Zoals ik al zei, kunnen we dat mentaal benaderen; maar mentaal, stel dat ik zeg dat je dit medicijn moet innemen en je neemt dat medicijn niet in, dan is dat gewoon een mentaal gebeuren. Het medicijn blijft op de kast liggen, net zoals jullie, precies hetzelfde. En dan zeggen jullie: “Ja Moeder, we hebben naar uw lezing geluisterd.”
Het hoofdthema van de puja morgen zal dus, zoals ik al besloten had, gaan over dat je je in de staat van Nirvikalpa moet bevinden. Je kunt zeggen dat deze Sahasrara dag een heel belangrijke dag is want nooit eerder heb ik zo’n ultimatum gesteld. Omdat we nu zijn gevestigd als Vishwa Dharma, als de universele religie. Wij zijn niet zoals in andere godsdiensten waarbij, na de dood van de incarnaties, door mensen een godsdienst werd opgestart en dat ze daar dan mee deden wat ze maar wilden. In het tijdsbestek van ons leven nu zullen we onszelf tot instrument gaan maken dat de Vishwa Dharma representeert. We moeten sterke godheden in ons hebben. We hebben ze door allerlei fouten verzwakt, maar dat hindert niet. Ze zijn zwak omdat wij niet van oudsher de kracht in ons hebben, maar dat hindert niet. Maar nu deze Religie werd ingesteld, mogen we geen ‘zwarte vlekken’ meer hebben. We hebben zoveel keuzes gemaakt en ons geoefend en dergelijke en nu moeten jullie allemaal in de boot springen. We hebben geen tijd meer om te treuzelen. Degenen die achterblijven, worden achtergelaten. Het is een heel intense periode nu, dat moeten jullie snappen. De intensiteit van deze periode is niet ‘tussendoor’. Het is geen Sahaja Yoga meer, nu is het Maha Yoga. En jullie moeten maha worden, jullie moeten groot worden, anders kunnen jullie hier niet zijn. Al die dingen, daar moet je uit zien te springen.
Morgen zal ik al het mogelijke proberen te doen van mijn kant, ik zal het uitwerken. Maar het is een belangrijke zaak, dat kan ik je wel vertellen, zodanig dat als ik eenmaal de Religie tot stand gebracht heb, ik er geen enkele bres in wil zien. Dit heb ik ontweken omdat ik niet helemaal zeker was. Nu weet ik zeker dat er velen zijn die ‘Nirmalites’ genoemd kunnen worden. Want geen zwarte vlekken meer op de mooie sari van jullie Moeder. Het moet absoluut van de hoogste kwaliteit zijn. Langzamerhand raakten we eraan gewend mensen los te laten, en we werkten dat geleidelijk aan uit, maar nu is er geen tijd meer. Zoals ik jullie gezegd heb, ga ik terug naar India. Morgen zal ik aan jullie kunnen vertellen hoe jullie geleidelijk aan tot bij jullie Sahasrara konden komen. En hoe je om bij Nirvikalpa te komen, werkelijk volkomen toegewijd moet zijn. Er is geen sprake van comfort als je bij Sahaja Yoga komt. Het is (een) Sahasrara dag, jullie moeten de Himalaya oversteken. Als je leest over het leven van de mensen die op reis waren en probeerden tot op de Kailashaberg te komen, dan zal je weten welke ontberingen zij hebben doorstaan. Ik heb jullie zachtjesaan, zoetjesaan meegevoerd tot dit punt maar raak daar niet door verwend. Jullie zullen allemaal als een nachtkaars uitgaan tenzij je in de Nirvikalpa staat verkeert.
Het spijt me dat ik dat hier in Oostenrijk moet zeggen. Dit is de plek die het einde van onze reis naar links en rechts zou moeten afbakenen. Maar “omdat mijn man zo is, omdat mijn vrouw zus is, en mijn kind zo.” Jullie worden daar niet voor verontschuldigd. Aan wie ben je dat aan het vertellen? Aan je eigen Spirit? Zeg het maar tegen je Spirit, begrijpt die dat? Het neemt je vibraties weg, het neemt je vreugde weg, het ontneemt jou je positie. Nirvichara is heel gemakkelijk te vestigen, maar ook dat lukt sommige mensen niet. Laat staan Nirvikalpa? Je moet dat heel serieus gaan aanpakken.
Dit is misschien de laatste Sahasrara dag die we in Europa vieren, misschien, ik weet het niet. Het is niet zo dat Moeder alleen maar blij is als er mensen van groter verdienste aanwezig zijn, of van groter kaliber, dat is niet zo. Ik ben zeer begaan met degenen die de weg kwijtraken, die achterblijven. Maar soms, is mijn ervaring, denk ik dat die mensen verwend worden. Mijn liefde is er niet voor om jullie te verwennen, niet om jullie te bederven, maar is er voor jullie emancipatie, en het is aan jullie om te genieten van de heerlijkheid van Gods zegeningen over jullie. Als er toch mensen zijn die niet rechtvaardig, niet oprecht zijn, die op dharma niveau niet deugen, wat kan ik hen dan zeggen? En als zij dan ook niet eens de Spirit zijn, wat moet ik dan met hen aanvangen?
De ideologieën, de besprekingen, de discussies en argumenten leiden je daar niet heen. Nee, dat doen ze niet. Het is meditatie. Wat meditatie is, in feite is het dat je jezelf onder ogen ziet en corrigeert met het volledige inzicht in wat jij bent. We moeten ideale menselijke wezens voortbrengen. Dat is Vishwa Dharma. Overigens zijn er veel dharma’s aan de gang. Zoveel religieuze activiteiten in naam van alle grote incarnaties, die allerminst in de buurt van die incarnaties bleven maar juist tegenovergesteld daaraan.
Deze staat van Nirvikalpa moet tot stand gebracht worden, voor eens en voor altijd. Zodat ik tot dan geen moeite met jullie zal hebben. De groep mensen die morgen Sahasrara zal bijwonen, moet die staat kunnen bereiken, anders zijn ze net zoals de mensen die nog beginnelingen zijn. Of ze voor de eerste keer komen, of voor de tiende keer, elfde keer, de honderdste keer, wat maakt het uit? Voor mij is het duidelijk. Ik heb weinig tijd, want het instrument moet in orde zijn. Ingeval je de groei van het instrument op een behoorlijke manier dient te bespoedigen, zo dat Gods liefde stroomt en dat de God van die liefde daar gelukkig mee is, dan moeten we zulke mooie bloemen in het leven roepen dat hij dat zal waarderen, en dat hij niets tenietdoet. De Toeschouwer van dit spel moet tevreden gestemd worden zodat hij zijn destructie opschort. Daarom zei ik dat de tijd dringt, er is weinig tijd.
Als wij willen dat onze kinderen opgroeien in het Koninkrijk van God, zij werden als grote heiligen geboren, als wij hen ten volle de kans op vreugde willen bezorgen, laten we dan allereerst fatsoenlijke ouders worden en geen mensen die maar met illusies blijven voortleven. Niet alles in Sahaja Yoga kan verklaard worden. Ik kan dat niet uitleggen, dat kan ik niet, omdat jullie niet over dat begripsvermogen beschikken.
Zoals Grégoire eens zei: “Moeder, ik wil graag dat de zon schijnt”, omdat mensen hem gezegd hadden dat het dat weekend slecht weer zou worden, en er geen zon zou zijn. Binnen een kwartier scheen de zon, binnen een kwartier! De wind begon te waaien en alle wolken gingen mooi om Wenen heen hangen, als een Sahasrara, en de hemel opende zich, net zoals ik graag wil dat jullie Sahasrara zich opent. De hele natuur doet zo haar best om het op te lossen, maar jullie moeten leren om met je Spirit samen te werken. En dat is niet een ‘tussendoor’ samenwerking. Het gaat om de Spirit te zijn, om de Spirit helemaal te worden. Dat is heel belangrijk. Niets mag dat tegenhouden.
Ik hoop dat de aankondiging van vandaag ons allemaal zal helpen om inzicht in onze verantwoordelijkheden te verkrijgen ten opzichte van onszelf en ten opzichte van onze Schepper. Het is mooi om mij te prijzen vanwege mijn liefde, het is mooi om mij te prijzen omwille van wat er ook maar gebeurd is, maar eerlijk gezegd, weet ik niet of jullie mij prijzen. Ik voel die lofprijzingen niet omdat ik mijn Zelf ben, ik ben niet mijzelf. Ik zie mezelf apart staan en dan zeg ik tegen mezelf: “Kijk, jij bent de Adi Shakti, oké, maar je hebt je kinderen verwend. Je hebt hen niet helemaal recht gedaan. Ze vatten alles zo gemakkelijk en zo gewoon op.”
Dus morgen moeten jullie vanuit je hart een belofte afleggen. Het zijn niet de woorden die tellen. Het moet gedrevenheid vanuit jouw wezen zijn, wat het bewijs moet leveren, dat jullie ervan moet overtuigen dat we ons geheel en al overgeleverd hebben. En de effecten daarvan zullen jullie in je eigen persoonlijkheid voelen, in je eigen wezen, in hoe je je manifesteert.
Met zoveel heiligen hoef ik me geen zorgen te maken over de verspreiding van Sahaja Yoga. Want er zijn er die jullie omlaag trekken, er zijn van die koppige mensen, en er zijn nog steeds mensen die bezeten zijn, en van die klagende zielen zijn er. Schenk maar geen aandacht aan hen, ze gaan allemaal verloren, doet er niet toe.
We moeten de grote dag voor onszelf in het leven roepen, waarop we vol trots zijn, omdat wij behoren tot die grote religie van de Waarheid. Er is tot nog toe geen religie geweest, die de religie van de Waarheid is, er wordt wat beoefend, er wordt wat gepredikt, en dat heeft niets met de incarnatie van doen. Jullie moeten iets uitdragen waardoor mensen gaan zeggen: “We zien onze Moeder in deze persoon.”
Vandaag is het een dag waarop ik enkele kinderen wil zegenen. Ik heb veel kinderen gezegend. Ik zou ook graag alle ouders zegenen zodat ze inzien dat ze een flinke bijdrage moeten leveren aan de opvoeding van de kinderen. Er zijn in Engeland enkele hele goede bandopnames gemaakt over hoe je kinderen kunt helpen om goed op te groeien in dit krankzinnige westerse leven. En degene die de grootste vijand van jullie was, werkte op deze plek. Hij is het die jullie gedupeerd heeft en jullie tot het begaan van zonde tegen de Heilige Geest gebracht heeft, zonde tegen jullie Moeder. Nu op dit moment, op deze plaats, moeten we ons gezicht afwenden van alles wat voorbij is, en in het nieuwe domein van vreugde en blijdschap opgaan. Ik verzeker jullie dat, met jullie toewijding, dat het goed zal komen.
Maar overdenk nu eens wat we tot zover opgegeven hebben? Geen offer is teveel, maar hebben we wel iets opgeofferd? Dat zal jullie doen inzien dat jullie Moeder je voor de tweede keer het leven heeft geschonken, zonder een enkel probleem. Zij heeft alle barensweeën op zich genomen. Nu zijn jullie groot geworden en je moet begrijpen dat nu jullie volwassen mensen zijn, je je niet als een kind kunt gedragen. Dat is nu voorbij. Nu jullie volwassen mensen zijn, moet je verantwoordelijkheid opnemen voor deze Maha Yoga en voor dat grote dharma wat we gevestigd hebben. Het dharma wat alle dharma’s tot een geheel samenvoegt. Het dharma wat iedereen zuivert, die naderbij komt. Het is de oceaan van alle rivieren. Alle rivieren stromen naar deze grote oceaan van Vishwa Dharma.
Dus moeten we onszelf naar het nieuwe model vormen, naar de nieuwe ritmes, de nieuwe muziek van de goddelijke fluit. En als dat niet gebeurt, dan denk ik niet dat westerse mensen veel kans maken. Als jullie gekomen zijn voor de Sahasrara, wees dan voorbereid. Morgen zou ik het graag zoveel mogelijk uitwerken.
Vierentwintig uur ben ik aan het werk en ik verspil niet één minuut. En ik hoop dat jullie op dezelfde manier je vierentwintig uren zult besteden aan jullie emancipatie en aan die van het hele universum.
Moge God jullie allen zegenen!