Trigunatmika Puja – Den Haag, Nederland – 5 Juli 1985

We zijn dus in Holland, dat het heilige land van Europa is en er stroomt heel veel water door het heilige land van Europa. Het ligt op een lager niveau dan Moeder Aarde en de zee stroomt er doorheen. Het is hier dus een goede combinatie van de zee en de aarde. De zee zuivert dus en Moeder Aarde zegent de bevolking van Holland. Maar als ze hun verankering verloren hebben en ze in de verkeerde richting wegdrijven, dan kan datzelfde heilige land een hel worden. We moeten dus heel voorzichtig zijn en erop toezien dat we op deze plek meer en meer Sahaja yogi’s creëren. Zoals ik het karakter van de westerse mensen begrijp, vind ik dat ze van nature extreem agressief zijn en in het algemeen erg egoïstisch. Je moet niet denken dat ik over jullie spreek, maar ik zeg dat jullie Sahaja yogi’s zijn, jullie behoren tot het koninkrijk van God, maar ik spreek in het algemeen nu. Houd je ogen open terwijl ik spreek. Ik weet niet waarom mensen de ogen sluiten, ik begrijp het niet. Nu we in het heilige land zijn, zien we dat Moeder Aarde de zee heeft toegestaan om naar binnen te stromen en het is een hele goede plek voor mij om je iets te zeggen. Hier heeft de zee haar toevlucht genomen in de Moeder. De guru heeft zichzelf begrensd met de moederlijke kwaliteiten. Een mens voelt zich veiliger op de grond dan op zee of in de lucht.

Vandaag is voor mij dus de beste gelegenheid om te zeggen dat we na de guru puja moeten begrijpen dat heilig zijn betekent dat je de guru tattwa toe moet staan te circuleren in het moederprincipe of dat de guru tattwa gecontroleerd, geleid en mooi gemaakt moet worden door het moederprincipe. Alleen Moeder Aarde is mooi, omdat ze zoveel variaties kan scheppen, zoveel drama’s, zoveel toneelstukjes. Elk ander element, als je het bekijkt, heeft niets in zich. Zij is het dus die kan scheppen. We zouden dus de moederlijke kwaliteit meer moeten ontwikkelen en proberen ons guru principe te verbinden met die moederlijke, mooie, creatieve kracht, zodat we onze aanwezigheid heel aangenaam maken, heel geschikt, heel mooi, vol interesse en variaties, elke keer nieuwe bloemen, elke keer nieuw fruit, elke keer een nieuw, nieuw ontwerp. Aangezien de Kundalini gemaakt is van Moeder Aarde, zijn we heel goed in staat om dat te doen. Er zijn guru’s en guru’s en guru’s, maar niemand is tot nu toe zo’n meester van de Kundalini als jij. Als ze dat waren, hadden ze realisatie aan duizenden gegeven. Waarom, omdat je moeder doorgedrongen is in je guru principe en je Kundalini heeft laten opstijgen, je de krachten heeft gegeven om de Kundalini omhoog te brengen, door je zevende chakra te openen, zo duidelijk. Dat is nog nooit bij iemand gebeurd, zelfs incarnaties konden dat niet doen bij grote groepen, zoals jullie het doen. De Kundalini stroomt uit je handen. Ganesha is actief in jou, maar het zou je nooit ego mogen geven of de strengheid of de zwaarte van de zee, maar het zou je de schoonheid van Moeder Aarde moeten geven. Moeder aarde is altijd groter dan de zee, want zij moet de zee bevatten.

De zee kan nooit groter zijn dan Moeder Aarde. Soms lijkt ze, de zee, groter, maar de zee wordt omvat door Moeder Aarde. Ze kan er niet buiten. Moeder aarde is dus altijd groter, breder, wijder dan de zee. Je moet dus begrijpen dat als de Kundalini opgestegen is, je alle zeven chakra’s geworden bent en niet alleen de guru chakra en als je de guru chakra geworden bent, is deze ook aan alle kanten begrensd door Moeder Aarde. Onder deze omstandigheden, als we zo vaardig zijn, geven we realisatie aan zoveel mensen. Als we zoveel dingen bereiken, als we gewoon nederig, aangenaam, mooi kunnen worden, dan kunnen we meester worden van de hele wereld, maar ik merk in de stijl van Sahaja yogi’s, vooral in het Westen en verwesterde Indiërs, dat er nog zoveel ego wordt geuit in hun taalgebruik, in hun gedrag. Ze zijn niet in staat het te zien, denk ik soms, maar het is beter om het te zien. Eerst moet je je lief gedragen, misschien, maar je moet het zo leren. Als je niet begrijpt dat al je leiderschap, al je guru tattwa volledig afhangt van het liefhebbende vermogen van je Moeder, van haar geduld. Ik word boos, maar misschien eens in de tien of twaalf jaar, zoiets, zelden. Dat is beter, dan heeft de boosheid enige betekenis, maar als je de hele tijd humeurig bent of je probeert op te scheppen of je hebt zoveel ego dat je blijft opkomen voor verkeerde dingen, dan kun je niet efficiënt zijn. Wat ik ook gezien heb, is dat ego geen onderscheidingsvermogen heeft, ego heeft helemaal geen onderscheidingsvermogen. Als je egoïstisch bent, is het onderscheidingsvermogen het eerste wat je verliest. Welk nut heeft dan deze nonsens van een ego dat je geen onderscheidingsvermogen geeft? En mensen die een groter ego hebben, doen zich dan altijd gelden en jij moet het ermee eens zijn. Je bent meer onder de indruk van mensen die een groter ego hebben dan dat van jou en je houdt van mensen zonder enig ego, zodat je hen kunt onderdrukken, maar het onderscheidingsvermogen is erg zwak. Dat kun je merken.

Laatst was een man gekomen die een of andere mantra van zijn guru had gekregen. Hij kon niets horen tegen zijn guru. Waarom? Omdat zijn ego die guru gekozen heeft, omdat het ego heeft gekozen, hoe kan het ego fout zijn? En het ego is altijd fout, onmiskenbaar fout. Alles staat op zijn kop als je gericht bent op het ego. Geleidelijk zul je leren dat de mensen in het Westen een gebrek aan gezond verstand hebben. Ze hebben in alles een compleet gebrek aan gezond verstand. Ik bedoel, als ze gezond verstand hadden, zouden er veel minder problemen zijn, maar het gezond verstand ontbreekt en ik merk hetzelfde bij Sahaja yogi’s. Ze missen gezond verstand. Je moet zo wijs worden dat je van nature gezond verstand hebt, maar we hebben een gebrek aan gezond verstand. Zoals vandaag, (mag ik wat water), vandaag besprak ik zeg maar de arbeidsproblemen, wat een heel algemeen probleem is, wat een heel algemeen probleem is. Jullie hebben een arbeidsprobleem. Je hebt bijvoorbeeld werkloosheid. Nu is het hele systeem van arbeidsuren, dat hier is opgebouwd en dat wij ook hebben overgenomen, zij het niet in die mate, heel absurd.

Stel bijvoorbeeld dat je om vier uur opstaat. Ik bedoel, dat is een natuurlijk een hele grote veronderstelling, maar stel je voor dat we om vier uur opstaan en we nemen ons bad. ’s Morgens is het heel vredig, we kunnen mediteren, we kunnen doen wat we willen. Dan maken we al het werk af dat we moeten doen, maken ons klaar. Zorg dat je klaar bent, neem je ontbijt of thee of wat je ook wilt hebben. Dan ben je om acht uur klaar voor het werk. Stel dat je om acht uur naar je werk gaat. Dan kun je heel gemakkelijk van acht tot één uur werken, heel gemakkelijk, geen probleem. Dan kom je om één uur terug naar huis, eet je lunch een hou een siësta. Als je ongeveer twee uur siësta kunt houden tot drie, vier uur, dan ga je om vijf uur weer aan het werk. Dan kun je van vijf tot elf werken zonder je moe te voelen, na elf uur zou je het wel kunnen zijn. Zo verzet je veel meer werk, met veel minder slaap en je blijft fris en jong, maar het vereist, gezond verstand. Hoe kan nu de werkloosheid opgelost worden? Sommige mensen kunnen ’s morgens werken, sommigen kunnen ’s avonds werken. Nu degenen die ’s morgens werken, de dames kunnen in het huis zijn, de mannen kunnen buitenshuis zijn. Dan komen de mannen ’s avonds thuis en kunnen huishoudelijk werk doen. De dames kunnen het in hun huis doen of als ze in het huis zijn, kunnen de mannen creatief werk doen, zoals beelden maken, handwerk, handgemaakte dingen. Zo krijgt iedereen werk, ze worden creatievere, veel gelukkigere mensen en het is zo gemakkelijk het probleem op te lossen. Maar er is werkloosheid, vanwege werkloosheid zijn er zoveel problemen. Het is heel gemakkelijk om het probleem van werkloosheid op te lossen, je hoeft geen uitkering of zoiets te geven.

Je geeft hen hun loon en laat ze kortere tijd werken. Als je ze dingen laat maken en verkopen, zullen ze meer geld hebben of ze kunnen mooie dingen om zich heen hebben. Anders kun je verschrikkelijke dingen hebben, zoals dat (wijst naar een lamp). Je kunt dus veel dingen hebben die handgemaakt zijn en machinegemaakte dingen, wat je maar wilt hebben. Er zou evenwicht moeten zijn. Met gezond verstand zouden we moeten weten hoe ver we kunnen gaan, hoe ver om tot evenwicht te komen. Als een machine als gek doordraait, hebben we er geen controle over. Want we denken dat we geld krijgen, maar dat is niet zo. Na verloop van tijd moeten de machines stoppen. Je moet dus doorgaan tot … ik probeer de guru tattwa in de moeder tattwa te stoppen, dat is praktisch. Gezond verstand moet dus toegepast worden en dat kan alleen gebeuren als er geen ego is. Met ego kan er geen gezond verstand zijn. “Omdat ik het leuk vind, doe ik het”. Maar dit “ik” is het ego dat blind is, dat geen discretie heeft, dat dom is. Uiteindelijk doen we dus domme dingen. Er zou gezond verstand moeten zijn, wat men kan leren door van dit ego af te komen. Nu zeggen mensen: “Moeder, hoe kom je van je ego af?” Dat is heel gemakkelijk: in Sahaja Yoga moet je links 108 keer naar rechts brengen. In Sahaja Yoga moet je mensen vergeven. En je kunt naar jezelf kijken. Zie eerst en vooral: kijk je naar anderen of kijk je naar jezelf? Om te beginnen.

Er was bijvoorbeeld een dame die met me mee reisde, een hele oude dame en ze zei: “Deze man is knap, deze man is niet knap, deze vrouw ziet er goed uit, ze is mooi” op die manier. Ik zat maar naar haar te kijken. Ik zei: “Deze dwaze vrouw, ze zal echt gek geworden zijn tegen de tijd dat we uitstappen. Ze blijft elke persoon bekijken, iedereen beoordelen, wie knap is, wie niet. En iedereen die zij knap vond, vond ik lelijk. Dus ik gaf het op. Ik zei: “Besluit jij maar, ik heb dit soort dingen nog nooit geprobeerd”. Dan: “Deze man is niet goed, hij is heel heetgebakerd, hij is dit, hij is dat, hij praat op die manier, hij loopt op die manier, hij zou niet zo moeten uitzien”, bezorgd over andere mensen. Als je ze iets vertelt, schudden ze de hele tijd zo (zijwaarts) met hun nek, “Oh, hoe heb je dat kunnen doen?” Maar je doet het zelf. Als ze ja moeten zeggen, dan doen ze het tien keer ja: ja, ja, ja. Als ze nee moeten zeggen, dan gaan ze er maar mee door: nee, nee, nee, nee. Er is geen gezond verstand. Waarom je nek zoveel bewegen? Als iemand iets zegt, hoef je niet de hele tijd te reageren. En dan is er nog iets, innerlijke reactie. Eerst is er het uiterlijk, iedereen zien, iedereen beoordelen, “Oh, ik vind dit station niet prettig, er is teveel stof, deze badkamer is niet goed, die kamer is niet goed, dat ding is niet goed”, op die manier, alsof je de koningin van Engeland bent. Het zou zelfs meer dan dat kunnen zijn, want zij mag niet eens haar eigen jurk uitkiezen, het parlement moet dat beslissen. Het arme mens kan helemaal geen ego hebben, arm ding.

Ze moet kiezen wat voor jurk ze moet dragen voor een bepaalde gelegenheid, als het parlement ja zeg, doet ze hem aan. Als ze nee, nee zegt, een groot probleem voor hen. Maar voor ons, die vrije mensen zijn, moeten we gezond verstand hebben om te begrijpen wat we moeten doen, waar we het doen, wat te bespreken, hoe te spreken, maar als er ego is, dan kun je geen gezond verstand hebben. En dit is de reden, denk ik, dat de westerse mensen zo dom geworden zijn in veel dingen. Wat ik ook zie, ik zie dat het op zijn kop staat. Indiërs, we mogen dan arme mensen zijn, in de dorpen, zijn ze niet zo hoog opgeleid. Jullie zijn allemaal goed opgeleide mensen, alles is daar, maar het is allemaal uit het ego voortgekomen, dus ontbreekt het gezond verstand. Degenen die dus te maken hebben met Moeder Aarde, zoals boeren, hebben enorm veel gezond verstand. Nu dacht ik altijd dat de mensen in Holland een hoop gezond verstand zouden hebben, omdat ze boeren zijn, zie je. Toen ik in 1965 kwam, waren ze beter af, veel beter, niet zo onzinnig. Ze waren goed gekleed, aardig, redelijke, standvastige mensen. Natuurlijk ontmoette ik ook wat oudere mensen, moet ik zeggen, maar ik was verrast dat je op de markt geen transistor kon krijgen die in Holland gemaakt was, je kon helemaal niets krijgen dat in Holland gemaakt was. Dus zei ik: “Hoe kan het dat jullie niets maken, geen machines?” Jullie zeiden: “Waarom zouden we? Voor onze vijfentwintig tulpenbollen, in die dagen, krijgen we één transistor uit Japan, waarom zouden we dan een transistor maken?” Gezond verstand. “Wij sturen 25 bollen van hier”. En ze hadden velden en velden, vol met allerlei soorten tulpen, overal, ik bedoel, toen ik hier kwam.

Dus zeiden ze: “Voor 25 bollen krijgen we een transistor, dus waarom zouden we? We exporteren onze bollen naar hen en we krijgen hun transistors. Waarom zouden we transistors maken?” Toen zeiden ze: “We exporteren onze kaas naar een bepaald land, onze eieren naar Italië, onze kip naar dit land en we krijgen alles wat we nodig hebben.” Ik was verbaasd, zie je ze waren zo, zo trots op hun landbouw en deden zoveel op die manier, wat heel verstandig was en omdat ze met land omgingen, dacht ik te vinden dat de mensen uit Holland de beste zouden zijn, maar toen kreeg ik te horen dat mensen helemaal niet goed meer bij hun hoofd waren. Ze zijn nu als ossen geworden nu, door het land te bewerken zijn ze net ossen geworden, die het land omploegen, zie je. Ik was verrast. Hoe zijn ze als stieren geworden? Ze waren heel redelijke mensen, heel redelijk, boeren die de dingen verstandig deden en de dingen op zo’n mooie manier uitwerkten. Heel onschuldige en eenvoudige mensen en zo naïef dat het schattig was, heel schattig. Toen we hier aankwamen, wilden ze ons blij maken en dus wilden ze de vlag van ons land voor ons neerzetten, en ze zetten de vlag van Pakistan voor ons neer. Ik was dus zo blij dat te zien. En ze spraken over vegetarisme. Want toen we aankwamen, was mijn dochter plotseling vegetariër geworden, omdat ze een vreemde misselijkheid had opgelopen op het schip, zie je. Ze at dus geen vlees of zoiets. Ze zei dus: “Ik ben vegetariër”. Toen zeiden ze: “Prima, wil je dan kip?” Zo eenvoudig waren ze, weet je, heel eenvoudige mensen en nu spreken ze over vegetarisme. Ik ben verbaasd hoeveel ze, tussen ’65 en ’85 alleen, in deze twintig jaar, veranderd zijn.

Het was heel fijn en ze waren niet bezig met al deze oefeningen om af te vallen of aan te komen en langs de weg te joggen. Net nu, gisteren, was ik aan het wandelen en iedereen was als gek aan het joggen. Ze waren heel redelijk, maar ze hebben hun gezonde verstand verloren, omdat ze misschien niet in contact zijn met Moeder Aarde, ze gebruiken teveel machines. Misschien is dat een van de redenen en het moet de lucht zijn die uit het buitenland komt en ze denken dat ze ouderwets zijn, dus moeten ze alles accepteren wat modern is, beschaafd, misschien. Er is een verhaal over een boer die met de trein reisde en er waren een paar ondeugende jongens die uit de stad kwamen, die de boer voor de gek wilden houden. Eén van jongens vroeg hem dus: “Als de eieren hier in dit station verkocht worden voor 20 cent en in het volgende station wordt de kip verkocht voor een gulden, hoe oud ben ik dan?” Gewoon om hem te plagen. De man zei onmiddellijk: “Je moet 22 zijn”. Hij zei: “Hoe weet u dat ik precies 22 ben?” Hij zei: “Omdat mijn broer die helemaal gek is, er 44 is.” Zie je, ze zijn zo praktisch, als van koper, zie je, zoals ze het in Amerika noemen, als “koperen insignes”. (ze slaan de spijker op de kop) Zie je, ze weten waar het om gaat. Hij keek hem aan en zei: “22″. “Hoe? Waarom?” “Mijn broer die 44 is, is compleet gek”. En deze jongens wisten niet waar ze moesten kijken, weet je, omdat ze hem wilde plagen. En boeren hebben veel gezond verstand.

We hadden bijvoorbeeld een minister die een probleem met zijn nek ontwikkeld had, rechter vishuddhi, zie je. Hij was hoofd minister. Hij had de gewoonte dit te doen, zijn hoofd ging zo. Een aantal boeren die op bezoek kwamen, zagen hem dus en ze keken naar hem. Ze zeiden: “Hij zegt nu al nee, wat heeft het voor zin om hem iets te vertellen?” We hebben veel verhalen van boeren in India die aantonen hoe goed ze het leven begrijpen. Ik had een hele aardige tuinman, hij kwam uit een dorp. En er was een man, een oude man, een andere tuinman. Hij zei: “Het heeft geen zin om met deze oude man te praten”. Ik zei: “Waarom?” Hij zei: “Als hij een Hindoe is, dan is een oude man een hopeloos geval”. Ik zei: “Waarom?” “Omdat ze op jonge leeftijd leven als asceten en op oude leeftijd worden ze als bhoots (dode geesten), maar als hij een Moslim is, dan leven ze niet als asceten op jonge leeftijd. Ze genieten van het leven en op oude leeftijd zijn het tevreden zielen. Je kunt dus beter met een oude Moslim praten dan met een oude Hindoe”. Ik bedoel het begrip van dingen is zo correct, weet je. Alles wat hij zei was zo praktisch en zo redelijk. Ik was heel verrast hoe hij deze dingen kon zeggen met zo’n zachtaardigheid en met zo’n goedheid en hoe hij zoveel dingen zo goed begreep. En hij was een heel jonge man, ik zou zeggen ongeveer dertig tot tweeëndertig jaar oud. Hij kwam dus naar Bombay om ons te ontmoeten. Hij wist ons volledig adres niet, hij wist alleen Marine Drive, dus zei hij tegen de man in de taxi: “Rijd me naar Marine Drive”. Hij zei: “Marine Drive is een lange straat”. Hij zei: “Rijd me naar waar dan ook in Marine Drive”. Dus reed hij erheen en hij vroeg: “Woont hier ergens een hele lange man in Marine Drive? Zie je, mijn man is een van de langste Indiërs, begrijp je. Hij ging dus naar de bedienden en vroeg: “Heb je ergens een lange sahib gezien?” Hij zei: “Er woont daar een lange man, zie je”. Zo kwam hij dus bij ons huis. En hij liet hen zijn schoenen zien, Deze schoenen heb ik gekregen van mijn baas, hij is ook heel lang, zie je. Dus zei hij: “Deze schoenen heeft hij mij gegeven en hij draagt dezelfde stijl van schoenen”.

Bedienden merken dergelijke dingen dus op, ze zijn hele praktische mensen. Een andere tuinman die hem ontmoette, zei dus: “Ja, er is daar een lange man en hij draagt hetzelfde soort schoenen”. En zo kwam hij bij ons huis. Hoe scherp ze zijn en hoe hun ogen alles doorgronden, hoe ze alles over alles weten. Het is opmerkelijk, heel opmerkelijk en zo moeten we zijn. We moeten guru’s zijn onder de invloed van de moeder, de hele tijd gecontroleerd door de moeder, de moeder die ons leidt, de moeder die ons klappen geeft, de moeder die onze grenzen aangeeft. Moederlijkheid is dus onze zegen. Vandaag breng je je Kundalini omhoog, omdat je guru een moeder is, anders had je dat nooit kunnen doen en daarom is moederlijkheid zo belangrijk. Eén van de redenen, misschien, waarom Sahaja yogi’s wegrennen van de leiders en soms van de mensen die een ‘follow up’ willen houden, misschien, is dat we niet weten dat ze net beginnen, net opengaan. Probeer aardig te zijn, ze zijn net uit het ei, de kleine kuikentjes gaan snel dood zie je. Je moet ze heel, heel voorzichtig behandelen. Ik zeg dit, na het zoveel jaar niet gezegd te hebben en ik vraag jullie allemaal: tracht dit te ontwikkelen. Zit voor een spiegel en probeer je als een moeder te gedragen. Laten we zien, oefen het, probeer aardig te zijn, vriendelijk, zachtaardig, geduldig. Als je Sahaja Yoga wilt verspreiden in het Westen, moeten we dat doen, niet in Maharashtra, de moeders van Maharashtra zijn heel streng, ze zijn rechtdoorzee en de kinderen zijn eraan gewend. Je zou kunnen zeggen dat mijn moeder een hele strenge vrouw was, maar ik denk, ik mag haar heel graag, want ze heeft me zoveel dingen geleerd, al mijn zussen zijn experts in koken, we zijn heel goed in het leven, het gaat ons goed in het leven, we vallen niemand lastig. Al deze dingen komen van onze moeder.

Ze was een strenge vrouw en ze tolereerde geen nonsens. Ze zou zelf nooit een leugen vertellen en als je tegen haar zei: “Ok, als die man komt, zeg dan dat ik niet thuis ben”, “Vraag me niet om te liegen, ik zal hem vertellen dat je me vroeg om een leugen te vertellen”. Zo was ze en zo behandelde ze ons en we leefden daarmee, maar we vonden het niet erg, want wat ze deed was voor ons bestwil. Wij wisten dat ze het deed voor ons bestwil. Niet in dit land, mensen begrijpen dit feit niet. Ze hebben ego, ze begrijpen nooit dat dit voor je eigen bestwil is. Ze zullen altijd opvatten dat dit agressiviteit is, omdat ze zelf agressief behandeld zijn of ze zijn zelf agressief. Als ze agressief behandeld zijn, zijn ze nog erger. Probeer dus te begrijpen wat de situatie van dit land is. Ik heb me aangepast, jullie zouden jullie hier ook moeten aanpassen aan de situatie hier en daarom zouden we geen klachten meer mogen horen, nu, moet de guru tattwa weer binnen in de moeder tattwa gaan.

De volgende keer zou ik dus geen klachten meer mogen horen, maar ze zouden allemaal moeten zeggen: “Oh, Moeder, wat een aardige man, hij is zo vriendelijk, zo zorgzaam, zo lief”. Het kost helemaal niets om zo te zijn. Nu, in deze goed atmosfeer, als de natuur zo overvloedig is en de zon ook haar eigen scherpte verstopt, als alles zo mooi is, zouden we moeten besluiten dat we ons zullen gedragen op een manier die onze Moeder betaamd en niet vechten, geen ruzie maken, geen nare dingen zeggen. Zoals iemand nu verondersteld wordt met de trein te vertrekken en ruzie gaat maken met de conducteur. “Dit is mijn stoel, dat is van mij”. Een Sahaja yogi doet dat niet. Sahaj: “Ok, wil je dat niet? Ik ga hier wel zitten. Prima, wat ook volgens de regels is zal ik doen, wat gepast is zal ik doen. Wil je dat, prima, geeft niets, mag dat niet. Prima.” De persoon in kwestie smelt meteen.

Maar als je zegt: “Nee, dit is mijn stoel. Ik heb hem geboekt, dit, dat”. En dan haalt je Moeder daar bovenop trucjes uit. Dan kom je er uiteindelijk op uit dat de stoel niet van jou was en je raakt er helemaal van overstuur hoe een Sahaja yogi beledigd wordt. Zo gaat het dus uitwerken op deze mooie manier, als we schoonheid van lieftalligheid begrijpen en de schoonheid van onze Moeder Aarde. Hoe ze alles zo prachtig creëert. Ik zal je zeggen, ze is zelfs zo lief dat als je onder een kokosnootboom slaapt … kun je je dat voorstellen? Een kokosnoot is zo groot, als ze op het hoofd van iemand valt is het afgelopen, op de buik ook, verschrikkelijk. Ze kan je botten breken, maar ze zal nooit op een mens of een dier vallen. Kun je dat geloven? Het is een feit. Dat is de Ritambara Pragnya. Dat is de kwaliteit van de Moeder Aarde. Ze valt nooit op een mens of een dier. Hoe regelt Moeder Aarde dat? En je hebt ook gezien hoe de bloemen zich vormen, zo lieflijk. Je zult de bloemen nooit zien groeien zoals de moeder dat laat gebeuren, anders krijgen we problemen, zie je. Plotseling zie je een bloem die… tuk, tuk, tuk… (Shri Mataji maakt een snelle beweging en lacht). Ze doet het dus langzaam en plotseling: oh! Ze heeft de blaadjes zo mooi geschikt dat ze allemaal zon krijgen. Hoe regelt ze dat. Dan maakt ze een prachtig schaduwplekje voor je, een kleurenpalet, alles zo mooi. En dan hoe ze dat voedt, want alle blaadjes vallen naar beneden en geven stikstof terug aan de Moeder Aarde en dan voedt zij ze weer. Maar de bladeren moeten naar beneden vallen, zodat de zon op Moeder Aarde kan schijnen.

Zij doet het allemaal, maar ze doet het zo mooi dat we ons niet eens bewust zijn van wat ze met ons doet. We weten het niet. Als je dat ene ding over de Moeder Aarde opmerkt, de schoonheid die ze schept en hoe lieflijk ze dat doet, zou je kunnen zeggen dat als we zelfs een miljardste daarvan zouden bezitten, we al ergens zouden komen en regeren in het koninkrijk der hemelen. Zo is het. Aangezien jullie je Kundalini hebben, moeten jullie die zachtheid in jullie op zo’n manier ontwikkelen dat mensen jullie zien en denken dat jullie grote moeders zijn. Maar zoals jullie weten zijn de moeders in het Westen zo vreselijk, de vrouwen zijn zo dominant dat mensen ook geen goed beeld hebben van een moeder. Vrouwen zijn extreem dominant. Vrouwen moeten leren dat het zo makkelijk is om te domineren, een stier kan iedereen domineren, maar kunnen ze als Moeder Aarde zijn, die allerlei soorten moeilijkheden kan dragen, allerlei problemen. Kunnen we zo zijn? Daarom vooral vraag ik de vrouwen van dit land om deze mooie kwaliteiten te ontwikkelen en niet die van dominantie. Dominantie betaamt een vrouw niet, het siert haar niet. Het is alsof ze een stier als een diamanten sieraad om haar nek draagt, het maakt niet mooi.

We moeten dus dat idee van dominantie of onderdrukking van de echtgenoot te opgeven. Hij zegt iets, we zeggen “nee”, tegen kinderen, we zeggen “nee” tegen iedereen die we proberen te domineren. Dat is niet onze aard. Ik denk zelfs dat Roosevelt eens zei, hij moet natuurlijk echte Indiase vrouwen ontmoet hebben, dat een Indiase vrouw is als een magnolia in een Indiaas bos. Natuurlijk zijn magnolia’s hier nutteloos, maar in een Indiaas bos, als er zelfs maar één bloem in het bos is, is ze verstopt, je kunt haar niet zien, maar je kunt haar ruiken. Het hele bos is geurig. Je kunt haar nergens zien. Het is één bloem. Je weet dat het een magnolia is. En dit is de grootste kwaliteit, want liefde is het meest aantrekkelijke in de wereld. Waarom hangen jullie om me heen? Vraag het jezelf af. Vanwege mijn vibraties? Mijn foto heeft ze ook. Nee. Jullie voelen dat er van jullie gehouden wordt, dat ik van jullie houd. Het is een hele grote kwaliteit, maar ik heb dat aangeboren in mij, ik hoef het nergens vandaan te krijgen en jullie hebben het ook. Onthul het gewoon en laat het zien.

Moge God jullie zegenen. Dank jullie wel.