Shri Mataji Nirmala Devi
Shri Bhoomi Dhara Puja
Shudy Camps, Engeland
3 augustus 1986
Engelse transcriptie: ISDP verified
Nederlands: eindversie 10/02/2011
Vandaag zijn we hier samengekomen om een puja te houden ter ere van Moeder Aarde. We noemen het ook wel de Bhoomi Puja, de Shri Dhara Puja. Zij wordt ook wel Dhara genoemd. Zoals je weet betekent ‘dha’ ‘ondersteunen’. ‘Ra-dha’ – degene die de energie ondersteunt is Radha. En Dhara, zij die zelf de ondersteuning is, zij ondersteunt ons. Wij leven op haar.
Zoals je weet draait deze Moeder Aarde met een enorme snelheid, en zonder haar zwaartekracht hadden we hier niet kunnen leven. Bovendien is er ook een grote atmosferische druk op haar. Zij begrijpt, denkt, coördineert en creëert. Dit kun je alleen ontdekken als je een gerealiseerde ziel bent. Je hebt gezien hoe ze je negativiteit in zich opneemt als je met blote voeten op haar staat, als je haar respecteert en haar vraagt om je negativiteit te absorberen, met een kaars voor je, terwijl je voor mijn foto zit. Zij kent mij, want zij is mijn moeder. Zo kunnen we ook wel stellen dat zij jullie grootmoeder is; en daarom voedt ze jullie en verzorgt ze jullie.
Als we ’s ochtends vroeg opstaan en onze voeten op haar zetten moeten we eigenlijk zeggen: “O Moeder, vergeef ons alstublieft voor het feit dat we u met onze voeten aanraken.” Maar dit is niet erg, kinderen mogen hun moeder aanraken met hun voeten of met hun handen – dat maakt geen verschil. Maar zij heeft het lichaam van Shri Ganesha gecreëerd. Zij is degene die in ons vertegenwoordigd is als de Kundalini. Zij draait zelf spiraalsgewijs rond de zon. De zon beweegt ook omhoog en omlaag, terwijl zij spiraalsgewijs om de zon heen draait; maar omdat ze beide ten opzichte van elkaar bewegen kun je de beweging van de zon niet zien. De relatie tussen Moeder Aarde en alle andere sterren, planeten en constellaties wordt met grote zorg constant en variabel gehouden.
Als we het over materialisme hebben dan is dat een houding die tegen onze Moeder Aarde in gaat. In plaats van te leren van haar subtielere kwaliteiten proberen we van haar te profiteren, haar uit te putten en haar te gebruiken voor onze zelfzuchtige motieven. Maar wat doet zij voor ons? Zij creëert deze heerlijke vruchten, zodat jullie ze kunnen eten. Ze creëert prachtige bomen, zodat jullie daar meubels van kunnen maken of mooie huizen. Ze geeft je het groene gras om je zenuwen te kalmeren. Ze draagt zoveel rivieren en zoveel reusachtige oceanen op haar lichaam. Maar zij is altijd groter dan de grootste oceaan. Zij is zo’n groots iets, maar het enige dat we met haar doen is haar volledig uitbuiten, zonder enig onderscheidingsvermogen. En dan ontstaan er daar reacties op. De mooie cyclus van de natuur wordt onderbroken door onze agressieve en totaal onbescheiden houding. En Moeder Aarde zelf doet hier niet echt iets tegen, niet veel in elk geval; maar dan begint de ether te ageren, en dan krijg je problemen zoals zure regen, plastic, allerlei problemen die voortkomen uit het creëren (van zaken) zonder onderscheid.
Toen we machines begonnen te maken, begonnen we zonder enige evenwichtigheid machines te produceren, als bezetenen. Het resultaat daarvan is dat we nu slaven zijn geworden van de machines. We kunnen niets meer met onze eigen handen doen.
Door machines zijn mensen werkloos geworden. Zo heb ik al vaak gezegd dat de machines er voor ons zijn, maar wij zijn er niet voor de machines. Maar vandaag de dag is de situatie precies omgekeerd. We zijn volledig afhankelijk van de machines – opnieuw door hetzelfde gedrag zonder onderscheid, opnieuw door hetzelfde gebrek aan evenwicht.
Moeder Aarde brengt ons evenwicht bij. Als zij niet in evenwicht zou zijn, dan zouden wij er allemaal niet meer zijn. Zij brengt ons zwaartekracht bij. Zij leert ons hoe we aantrekking kunnen uitoefenen op iemand anders zonder dat de ander zich daar bewust van is, zonder dat hij het voelt. Zonder diegene tot slaaf te maken, zonder te hypnotiseren, zonder iemand te dwingen, om gewoon de ander aan te trekken en te geven zonder iets terug te verwachten. Zij geeft ons alles zonder iets terug te verwachten, ongeacht of we haar respecteren, ongeacht hoe we haar behandelen, en ongeacht wat we haar ervoor teruggeven. Maar soms wordt ze heel kwaad, zoals in – jullie zullen wel hebben gehoord dat ze in Mexico is uitgebarsten.
En je weet wat er in Mexico gebeurde, ik heb jullie dat lang geleden al verteld, dat ze daar allerlei vormen van zwarte magie gebruiken en dat ze er allerlei soorten drugs produceren. En in Colombia doen ze hetzelfde. En als je al dit soort dingen doet om mensen schade te berokkenen, dan raakt ze in een vulkanische toestand, waardoor er uiteindelijk een vulkaan uitbarst. Zoals je weet dreigt in Los Angeles en alle andere plaatsen aan de westkust van Amerika nog altijd het gevaar van vulkaanuitbarstingen. Allerlei soorten guru’s zijn erheen gegaan en hebben zich daar gevestigd, allerlei vormen van zwarte magie zijn in gebruik. Er is hekserij die officieel wordt toegestaan. Het is officieel erkend. En niemand heeft er enig bezwaar tegen dat dit allemaal gebeurt, want ze zeggen dat je als mens de vrijheid hebt om de meest duivelse dingen te doen. Onder het mom van menselijke vrijheid doen ze de meest afschuwelijke dingen. En als gevolg daarvan komt de Moeder met een reactie. En dit is altijd een collectieve reactie. Het is altijd een collectieve reactie, onthoud dat alsjeblieft goed. Toen Sita bijvoorbeeld Shri Rama wilde verlaten, opende zij (Moeder Aarde) zichzelf en nam haar in zich op. Zo werd ze door de Moeder ontvangen, zonder dat er een vernietiging of een uitbarsting plaatsvond. Maar een uitbarsting brengt op collectief vlak schade toe, en soms worden er hierbij ook onschuldige mensen gedood.
Dood bestaat niet, in de taal van het Goddelijke. Zij die gedood zijn kunnen opnieuw geboren worden. Maar soms wordt de dood gebruikt om mensen te straffen, om hen te vernietigen, om hen van het toneel weg te nemen. Dat is wat Moeder Aarde doet. Soms kan haar woede zo groot zijn dat ze met uiterste nauwkeurigheid duizenden en duizenden kilometers land kan vernietigen, waardoor vele mensen vernietigd worden die uitermate ongodsdienstig en oncollectief waren.
Ook in Sahaja Yoga worden de mensen die oncollectief zijn, of die proberen oncollectief te zijn, door haar gekwetst; maar dit gebeurt op een heel geheimzinnige manier, dat moeten ze beseffen, of we kunnen zeggen op een heel subtiele manier. Als Sahaja yogi’s oncollectief worden, als ze zeggen: “Dit is mijn huis, mijn thuis, dit is mijn privacy. Dit is mijn vrouw, mijn kind, dit zijn mijn spullen. Ik kan niet naar de puja komen omdat ik dit probleem heb. Ik kan geen werk voor Sahaja Yoga doen omdat ik dat probleem heb” – als ze oncollectief worden, dan gebeurt het op een heel subtiele manier dat deze Moeder Aarde, die in ons vertegenwoordigd is als de Kundalini, boos wordt. En als zij boos wordt, dan begint ze zich te gedragen op een manier die voor sommige mensen heel gevaarlijk kan zijn.
Bezitsdrang is geen kwaliteit van Moeder Aarde. Zij wil niemand bezitten. Als je bijvoorbeeld een Indiër bent, dan kun je naar Engeland gaan, je kunt overal naartoe gaan, je kunt overal gaan wonen. Zij wil niemand op die manier bezitten, het zijn wij mensen die deze wereld hebben onderverdeeld in verschillende landen en verschillende streken – dit zijn allemaal onze eigen domme ideeën. Er is maar één wereld, er is maar één wereld die God heeft geschapen. Hij heeft niet… (Dit is nogal onhandig. Ja, nu is het beter.) Zij heeft al deze verschillende landen niet gecreëerd. Er zijn alleen diepe kloven waar brede rivieren doorheen stromen. En soms, op de plaatsen waar ze zich heeft opgericht, zijn er bergen. Dit zijn haar verschillende gedaanten en verschillende vormen, die er enkel en alleen zijn om schoonheid te creëren. Stel dat de hele wereld eruit zag als het hoofd van een kale man, wat zou er dan met ons gebeurd zijn? Om te beginnen zouden we er volgens mij al vanaf zijn gegleden! Of wat zou er gebeurd zijn als er overal niets anders was dan alleen maar bossen, of alleen maar bergen, of alleen maar rivieren?
Met het doel om schoonheid te creëren heeft ze al deze dingen gebruikt om ons gelukkig te maken, om ons vreugde te geven, om ons te vermaken. Zij heeft dit prachtige toneel voor ons geschapen. En wat doen wij? Wij hebben haar in stukken onderverdeeld, ‘dit is mijn land, dat is jouw land, dat is hun land’. Als we sterven, wat is ons land dan? Dan zijn we allemaal lijken, en of je nu in een kerk begraven wordt of buiten, je zult altijd in Moeder Aarde liggen. Ons land is Moeder Aarde. We moeten dus inzien dat dit lichaam is voortgekomen uit diezelfde Moeder Aarde waar het ook weer naar zal terugkeren, en dat het dwaasheid is te geloven dat we tot dit land of dat land behoren.
Natuurlijk is dat het grootste wonder van de maya[1], dat mensen dit weten, maar dat ze het toch niet willen geloven. Er zijn zoveel waarheden die ze kennen: ze zijn er zeker van, ze zijn ervan op de hoogte, maar toch willen ze het niet geloven. Of ze geloven het wel, maar ze willen het niet accepteren. En zelfs als ze het accepteren, dan willen ze er niets van weten. Het is echt een vreemd menselijk wonder dat ze weten dat niets van ons is. Als we op deze aarde komen dan zijn onze handen leeg; en als we weer gaan, dan zijn ze opnieuw leeg. Maar ondanks dat, ondanks dat besef, spelen we nog steeds spelletjes met onszelf, we bedriegen onszelf en proberen te geloven dat we tot dit land behoren of tot dat land, dat we zo geweldig zijn, enzovoort.
Maar in bepaalde landen werden er eerder mensen geboren dan in andere landen. En dat heeft zeer zeker een verschil gemaakt in verband met hun traditie en hun inzicht in het leven, het menselijk leven. De kunst kan hetzelfde blijven, maar iets anders kan veranderen. Als het klimaat anders is, zullen de vruchten ook anders zijn. Het is allemaal een vorm van aanpassing. Het hele plan is opgesteld met zo’n goed aanpassingsvermogen, zonder ruzies en zonder problemen; er is gewoon altijd verscheidenheid. Stel dat er over heel de wereld alleen bananen werden geteeld, wie zou ze dan nog willen hebben? Als je bijvoorbeeld bananen geeft aan Indiërs, dan zullen ze erom lachen. Maar als je ze appels geeft, dan zullen ze zeggen: “O, appels, wacht!” En voor de Engelsen is het precies andersom: als je iemand een appel cadeau wilt geven, dan zullen ze denken: “Wat is er met hem aan de hand?”
Dit is dus opnieuw haar eigen speelse karakter, waarmee ze jullie verschillende klimaten geeft en verschillende soorten producten, zodat jullie overal van kunnen genieten. Als er geen verscheidenheid is, dan kun je er niet van genieten. Ze begrijpt jullie zo goed, maar hoe goed begrijpen wij haar? Voor een Sahaja yogi is het belangrijk te begrijpen dat we van hier niets kunnen meenemen. Het is allemaal niets dan klei. En die klei zal hier blijven en voor eeuwig verdwijnen. Wat kunnen we met ons mee nemen? Wat kunnen we bij ons houden? Alleen onze evolutie, en dat is nu onze Spirit[2]. Wij zijn dus de Spirit: we zijn niet dit en ook niet dat. Wat wij zijn is de Spirit, en wij zullen absoluut op geen enkele manier besmet raken door alles wat onder de noemer materie valt.
We moeten dus naar de essentie van Moeder Aarde kijken, naar het feit dat Moeder Aarde haar materie gebruikt om anderen vreugde te geven. Als wij op dezelfde manier haar gebruiken om anderen vreugde te geven, dan volg je haar pad. Maar als je haar echter probeert uit te buiten, dan is het alsof je gaten graaft in diegene die jouw Moeder is. Als je haar in stukken wilt verdelen, dan hak je in feite haar lichaam in stukken. Al deze menselijke ideeën zijn tegen de Moeder. Maar het ergste, het allerergste is dat we Shri Ganesha in ons niet respecteren, die de creatie is van deze Moeder Aarde. Shri Ganesha, die de onschuld is in ons, respecteren we niet. We hebben de onschuld die we kregen niet gerespecteerd. De manier waarop kinderen gemarteld, afgeslacht en misbruikt worden is echt onvoorstelbaar: hoe kan het dat de mensen niet bang zijn dat er op een dag een grote vulkaan zal uitbarsten in een land als dit, waar de kinderen zo behandeld worden? In zo’n geval zal Moeder Aarde alle mensen vernietigen die zich zo gedragen, en ze zal alle lieve kinderen in haar schoot opnemen, en ze zal hen ergens anders geboren laten worden.
Het is heel belangrijk dat je begrijpt dat zolang we Shri Ganesha in ons niet respecteren, onze onschuld, onze kuisheid, we onszelf geen Sahaja yogi’s mogen noemen. Dat is het begin, de eerste stap in onze spirituele groei. We mogen nog nergens anders over spreken, totdat deze fundering is gelegd in Moeder Aarde.
Daarom heb ik vandaag besloten dat we een Bhoomi Puja moeten houden in Engeland. Ik hoop dat hierdoor de onschuld in dit land gerespecteerd, geliefd, beschermd en verzorgd zal worden. Hierdoor zal ook de onschuld in volwassen mensen ontwaken, waardoor ze hun onschuld en hun kuisheid boven alle andere zaken zullen respecteren. Met deze Bhoomi Puja respecteren we de essentie van Moeder Aarde, die de Kundalini is in ons, en hierdoor respecteren we ook onze zelfrealisatie.
Ik hoop dat wat ik vandaag ga doen het mogelijk zal maken dit land tot zijn ware vorm te transformeren, wat ik ook wel het ‘Hart van het universum’ noem. Ik hoop dat Moeder Aarde hierdoor de versteende harten in dit land tot prachtige lotussen kan versmelten, tot geurige madeliefjes die overal bloeien.
Moge God jullie zegenen.
De puja van vandaag zal maar heel kort zijn, we zullen niet zo’n lange puja houden. Het zal alleen de Shri Ganesha Puja zijn en een Gauri Puja, maar het zal niet zo’n lange puja worden. Het enige is dat jullie vandaag met volle aandacht moeten gaan zitten met je linkerhand naar mij gericht en de rechterhand naar Moeder Aarde; op Moeder Aarde, de rechterhand op Moeder Aarde. Als je op een stoel zit kun je ook je linkerhand naar mij richten en je rechterhand naar Moeder Aarde.