Shri Vishnumaya Puja – Bliksem als aankondiging – Shudy Camps, UK. – 20 augustus 1988

Translation not verified. Dear yogi, register as volunteer to do so.
Vertaling niet geverifieerd. Beste yogi, registreer als vrijwilliger om dit te doen.

Het was niet in het minst voorzien dat we een Puja of een soortgelijk programma zouden hebben. Maar Ik denk dat er iets weggevallen is uit het gehele programma dat Ik, zoals jullie weten, snel moest afhandelen: Van Londen naar Frankfurt, reizend naar Amerika, naar Bogota om dan terug te komen, vervolgens naar Andorra en al deze plaatsen zodat ik dacht: nu is het afgewerkt. En Ik kwam in Londen en ontdekte dat één puja nog niet gedaan werd, namelijk de linker Vishuddhi en dat valt samen met de Raksha Bandhan omdat het de zuster en broeder relatie is. Als je gaat kijken in het verleden zie je dus dat Shri Krishna geboren werd op de dag dat zijn zuster geboren werd en deze Vishnumaya werd later omgevormd tot een bliksem, maar zij was het die in die tijd het bestaan van Shri Krishna aankondigde, dat Hij geboren was, leefde en dat Hij in het heden was. Dit is het werk van de linker Vishuddhi, van de bliksem, en jullie hebben gezien dat als Ik naar welke plaats ook ga, of als Ik een programma of zoiets ga geven er juist daarvoor bliksem en donder in de lucht verschijnen om deze aankondiging te tonen. Dat is een van de zaken die gebruikt worden voor de aankondiging.

Om het meer praktisch en begrijpelijk te stellen kunnen we zeggen dat we elektriciteit nu gebruiken voor onze televisies, voor onze aankondigingen, om mensen in te lichten over boodschappen of zaken van groot belang. Ik weet niet of ze dat werkelijk doen, misschien wel niet. Op dezelfde wijze zouden wij onze linker Vishuddhi moeten gebruiken voor de aankondiging van de komst van Adi Shakti. Maar in het tegendeel de mensen beginnen het te gebruiken als een zak die ze bijhouden om er hun extra ego in op te slaan.

Als we ons schuldig voelen, eerst voelen we ons schuldig als ons gevoel voor relaties niet juist zit. We begrijpen bijvoorbeeld niet de zuster- broer relatie die heel zuiver is en boven alle mogelijke bezoedeling staat.

Maar zoals je weet zijn in het Westen de mensen dit waardensysteem verloren, misschien door drinken en door het doen van allerlei zaken tegen het bewustzijn, en hiermee ook het systeem waarmee ze begrijpen wat een zuster en een broer is.

Vishnumaya is zo belangrijk, zo enorm belangrijk wegens Haar aankondiging dat er een incarnatie is, je zou kunnen zeggen dat het de TV is die aankondigt op kosmisch vlak. Het werkt het uit. Maar in ons eigen wezen verblijft Vishnumaya in de linker Vishuddhi en Ik zie dat, zeker in het Westen, deze Vishnumaya het meest te lijden heeft, omdat het een mode is om zich over alles schuldig te voelen.

Normaal, laten we zeggen als Vishnumaya zelf aankondigt dat Shri Krishna geboren is, en op deze aarde bestaat, als je dat nu vanuit een praktisch oogpunt bekijkt, zou je kunnen denken dat wat ze deed fout was, want aan Kamsa vertellen dat Hij bestaat en dat Hij verblijft, dat Hij nog steeds bestaat, is Hem blootstellen aan gevaar. En men zou er zich later schuldig over kunnen voelen

“Oh, waarom deed ik dat? Als ik het niet had verteld had hij het niet geweten.” Maar dat is juist wat moet gedaan worden. Dat is de taak die ze moeten volbrengen. We moeten dus voor onszelf zien dat wat ons schuldig doet voelen voor kleine, kleine zaken, eigenlijk ons eigen ego is dat tegen ons reageert en wil dat we ons verzoenen met de vergissingen die we begaan hebben. Zoals sommige mensen zich schuldig voelen omdat ze iets verkeerd hebben gezegd. Iets wat ze niet hadden mogen zeggen, of misschien omdat ze iets verkeerd gedaan hebben dat ze normaal niet hadden mogen doen. Dit hoeft niet met, Sahaja Yoga te maken te hebben, het kan ook wat anders zijn, iets heel dwaas. Zoals wanneer er iemand koffie morst. Ze voelen zich dan schuldig, of als iemand het mes aan de verkeerde kant legt. Dan voelen ze zich schuldig. Ik bedoel hier zo’n stomme zaken die in de maatschappij als normen beschouwd worden en de mensen beginnen te denken dat deze normen zeer, zeer belangrijk zijn, alsof zij iets zijn als het dharma en dat je die normen moet behouden. Maar deze normen zijn door de mensen gemaakt, het grootste deel is door de mensen gemaakt.

En sommige zijn zo stom, zie je, en zo verschrikkelijk dat Ik denk, en omdat Ik dit bijzonder in Engeland voel, dat er sommige echt volledig moeten afgebroken en beëindigd worden, zoals bv. het handen schudden. Ik denk dat het een slechte zaak is om iedereen een hand te geven. God weet wat voor handen de mensen hebben, welke vibraties ze hebben. Als mijn echtgenoot nu een receptie geeft moet Ik bij het binnenkomen aan 700 mensen een hand geven, en aan 700 dronkaards bij het weggaan. Ik denk dus dat dit handen geven een heel, heel slechte gewoonte is. Het is in orde als Sahaja Yogi’s elkaar een hand geven, maar voor anderen, om eender wie een hand te geven, dan is het beter om namaste te doen al kan dit dan een erg eenvoudige Indische manier zijn, toch denk Ik dat het het beste is om “Namaste” te zeggen.

Want handen geven kan veel problemen veroorzaken bij mensen en met al die ziekten en zomeer die opkomen denk Ik dat men zeer voorzichtig moet zijn i.v.m. handen te geven.

Nog erger dan dat zie Ik in Frankrijk, namelijk als je iemand ontmoet moet je zoenen, dit is de meest afschuwelijke gewoonte zeg Ik je, verschrikkelijk. Maar ze kussen je echt heel de tijd als je naar daar gaat, Ik kreeg er, om te beginnen, heel lelijke schokken van, zie je iedereen wil je gewoon vastnemen, je hier kussen, je daar kussen, je begint naar die persoon te kijken. Met de angst voor Aids en zo, zullen ze misschien met al die onzin stoppen. Maar het is niet nodig om dat allemaal te doen, het is geen erg goede manier om iemand iets te wensen, het toont geen respect. In beide gevallen, als je handen schudt en als je kust is er geen respect, maar als je namaste zegt betekent dit ik buig voor u, dat is respect. En dat is juist wat we moeten doen elkaar respecteren.

Maar als we dit niet doen dan voelen we ons schuldig, en op dezelfde manier de “dank u’s”. Als je niet “dank u” hebt gezegd aan iemand dan denken we dat we een grote vergissing begaan hebben.

Ik bedoel het aantal keren dat we “dank u” zeggen, weet je, daar raak je zo aan gewoon dat je, dank u zeer, zou zeggen als je een standbeeld zou zien. Zo gaat het dan door. het is wat teveel. Teveel “dank u” wordt een lippendienst – of nog: “het spijt me”, “sorry” van vandaag. In onze tijd zeiden we “excuseer” aan de telefoon. Maar nu zeggen mensen “sorry, sorry, sorry”. Ik bedoel maar. Sorry waarvoor? Deze sorry gaat in de linker Vishuddhi. Als je het niet hoort is dit niet jou schuld. het kan te wijten zijn aan de telefoon of aan de andere persoon. Maar zonder te begrijpen waarover men spijt zou hebben, gewoon doorgaan met te zeggen: “Het spijt me, het spijt me. het spijt me”. spijt hebben voor iets, is gewoon saai en zo iemand kan een bijzonder raar iemand worden aangezien hij van ’s ochtends tot ’s avonds zegt “het spijt me voor dit, het spijt me voor dat” en de hele tijd voor alles spijtig voelen, spijt voelen voor die persoon. Je moet dus goedgemutst zijn. en het doet er niet toe of dat iemand niet zegt “het spijt me”, het doet er niet toe. Maar er zijn mensen die het je heel kwalijk nemen als je hen niet “dank u” zegt.

Ik heb in Engeland eens een grappige zaak ervaren, Ik ging uit en John was er om de wagen te besturen.

Mijn dochter kwam uit het huis en hij hield de deur open en zodra zij neerzat, het duurde alles samen zo’n 5 á 6 seconden. sloot hij de deur en ging achter het stuur zitten, maar hij bedankte de kerel die achter hem stond niet. Zij worden verondersteld rijke, gecultiveerde, wel opgevoede mensen te zijn, maar deze kerel stapte uit zijn wagen en greep de veiligheidsgordel van John vast, belette deze om door te rijden maar de wagen reed al door.

Ik kon niet begrijpen wat er aan de hand was, dus vroeg Ik John om te stoppen, “stop de wagen, stop de wagen”. Ik vroeg “Wat is er aan de hand?” “Hij bedankte mij niet”. Deze kerel zou gestorven zijn of er zou hem iets overkomen zijn, dat deerde hem niet, je had “dank u” moeten zeggen.

Dit zijn de rare normen die we hebben en er zijn er veel.

Soms missen we het belangrijkste, omdat het hele gedoe zo mechanisch wordt. Het is niet mechanisch als je “dank u” zegt. Het is gewoon een manier van uitdrukken zoals je met een glimlach of een gebaar kan zeggen dat je mensen dankbaar bent voor wat zij gedaan hebben. Maar het is een norm die reeds lang bestaat. Ze hebben zovele zaken afgeschaft, ze hebben bv hun jacquet afgeschaft en zo meer, en Ik denk dat teveel danken, en teveel spijt hebben, ook afgeschaft moet worden. Je gaat ofwel naar links of naar rechts.

Als er nu iemand iets voor je doet, is het best gewoon te glimlachen, soms ook “dank u” te zeggen, maar zeker niet voortdurend, heb je dank u gezegd? Zoals een kind me eens zei: ik wil niet naar haar huis gaan, want ik moet voortdurend dank u, dank u, dank u zeggen.

Kinderen vinden het dus op één of andere manier iets heel kunstmatig. Het wordt een lippendienst. En deze lippendienst kan overal gebeuren zodat bv. mensen spijt hebben voor het feit dat Ik geen kerstkaart gezonden heb, ze vinden dat spijtig.

De kerstkaart is niet belangrijk, we moeten zien waarom we een kerstkaart moeten zenden. Om die persoon iets toe te wensen, maar heb je die wens ook in je hart? Voelde je dat vanuit je hart?

Eens je begint te voelen vanuit je hart zal je nooit je linker Vishuddhi verstoren. Het is een erg kunstmatige manier om de vergissingen die je begaan hebt te vermijden.

Veronderstel nu dat ik iets niet gedaan heb wat ik moest doen, soms gebeurt dit en dan voel ik dit in mijn hart weet je. ik voel het gewoon. Ik zou het moeten gedaan hebben. En als ik het niet gedaan heb. dan wordt dit rechtgezet. Niet alleen dat, maar voor een Sahaja Yogi werkt het. Je moet het dus in je hart voelen. indien niet dan is het oppervlakkig en moet je er geen zorgen over maken.

Je moet er je geen zorgen over maken. Jullie zijn immers yogi’s.

Jullie zijn allemaal heiligen, je moet je dus geen zorgen maken over kleine. kleine dingen. Zelfs als je iemand een klap geeft is dat in orde. Als het nodig is, mag je iemand een klap geven. Er zijn yogi’s geweest die stenen pleegden te werpen naar anderen om zichzelf te redden van hun verveling, van hun agressie. Het is dus in orde, jullie zijn allemaal heiligen en heiligen mogen zo handelen. Ik las eens een leuk verhaal over een koning die een monnik was en die koning moest zijn.

Hij wou helemaal geen koning worden. Hij zei: “Ik ben een heilige. Ik wil niet”. Hij was een heilige maar hij werd gedwongen, ertoe verplicht omdat er anders niemand was.

Iedereen was nu heel gelukkig en hij gaf iedereen de toelating te doen wat ze graag deden. Maar de notabelen van ginder, al de mensen van de hofhouding en zo werden erg machtig omdat hij een zeer zachtaardig en meegaand iemand was. Zij begonnen nu al de onderdanen uit te buiten. Al de arme mensen en al de boeren uit te buiten. Iedereen nam hun al hun spullen af, beroofden hen, martelden hen en vielen hun vrouwen lastig. Ze deden zijn onderdanen allerlei monsterachtige dingen aan. Maar dan werd hem dit verteld. En hij dacht toen: nu zit ik hier als koning al ben ik dan een heilige, maar als heilige heb ik een verplichting na te komen.

Hij werkte dus een heel goed plan uit. Hij omringde zich met heel goede mensen, een handvol mensen die hem zeer, zeer nabij stonden en op wie hij kon vertrouwen. Hij riep nu al de notabelen aan het hof en zei hen dat ze geen wapens mee mochten brengen en toen kapte hij hen allen het hoofd af, allemaal. Hij was een heilige en toch kapte hij iedereens hoofd af omdat dit vreselijke mensen waren. Om hen te straffen, dit was zijn taak en hij deed dat zonder zich schuldig te voelen. zonder de linker Vishuddhi te verstoren.

Wat dus moet gedaan worden moet gedaan worden, er is helemaal niets om spijt over te hebben. Je moet nergens spijt over hebben, maar wat je ook voelt. Wat niet is uitgedrukt, moet je in je hart voelen zodat dit kan handelen en werken. Dit betreft natuurlijk de linker Vishuddhi.

Maar we moeten ons één ding afvragen: “Hoe geraken we van onze linker Vishuddhi af?” En als je deze vraag begint te stellen dan ook: “waarom heb ik een linker Vishuddhi? “Het is de overmaat aan ego, zoals Ik je verteld heb. Tracht dus te zien wat je gedaan hebt, wat je gezegd hebt, waarom deed je het? Zie het dan onder ogen en doe het de volgende keer niet meer zodat je niet schuldig bent, want schuld is niets anders dan vergissingen opstapelen, zoals als je naar een priester gaat, hem zegt: “Het spijt me, ik deed dit, ik deed dat” en dan dezelfde fouten opnieuw doet.

Dat komt op hetzelfde neer want je verbetert jezelf dan niet. Ik ben ook Engels: ik moet ook “dank u” zeggen. Dit komt dus neer op één ding, op het begrijpen welke fouten je gemaakt hebt, waarover je ego wil dat je je slecht voelt en het dan niet op te stapelen maar het onder ogen te zien en het nooit meer te doen. We besluiten gewoon: “Ik doe dat niet meer” dat is alles.

Je moet gewoon zeggen: “Ik zal dat niet meer doen”, wat het ook is. Zie het onder ogen en zeg “Dat zal ik niet meer doen”. Dat is de beste manier om met je linker Vishuddhi om te springen.

Iets anders is de verkondiging. Als je je linker Vishuddhi gebruikt voor verkondiging kan er geen schuld zijn. Zonder enige schuld te voelen, zonder er zenuwachtig of raar over te voelen moet je het door vertellen.

Dat werkt! Dat werkt heel goed. We moeten niet bang meer zijn.

Ik ben nu reeds 14 jaar in dit land. Ik werk reeds 14 jaar in het Westen, je kan er vrij over praten.

Vandaag nog gaf men mij er een voorbeeld van. De muzikanten kwamen en ondertussen vertrok één van hen vroeger en ze vroegen aan hem: “Waarom ga je naar Londen?” Hij antwoordde: “We gaan devotionele liederen zingen voor Shri Mataji.” “Wie is Shri Mataji?” Hij toonde hen Mijn foto. Dat was al. Hij vroeg hem niets. vroeg zijn paspoort niet, controleerde hem niet, niets. Een ander voorbeeld was toen bij aankomst de douaniers hen vroegen: “Waar gaan jullie zingen, waar verblijven jullie?”

Zij antwoorden. “Wij verblijven nergens. We gaan gewoon onze liederen zingen, onze muzikale devotie zingen voor Moeder en we gaan liederen voor Haar zingen, voor Mataji Nirmala Devi.” Die kerel die een Engelsman was zei toen in het Hindi: “Tik ahe. Tik ahe”.

Het verkondigen van deze zaken helpt. Een badge dragen bv. of een ring of een halssnoer, dat is op zichzelf al verkondigen dat je de Waarheid gevonden hebt. Maar niet alleen dat, soms zou je, als je dat wilt, een sari moeten beginnen dragen, dat kan geen kwaad, of soms een kurta pyjama, dat kan geen kwaad, als je over de straat wandelt zullen de mensen het weten.

Sommigen zeggen nu dat Moeder verboden heeft deze dingen te dragen.

Ik heb nooit gezegd dat je deze dingen niet mag dragen. Als je dat wenst mag je ze dragen. Maar dat ligt in jouw vrijheid. Als je wil mag je ze dragen, als je niet wil draag je ze niet. Maar de moeilijkheid is dat zoals die Hari Rama, Hara Krishna vrouwen soms pleegden rond te wandelen in deze kleding. Die waren heel smerig, heel vuil, ongewassen vrouwen.

Als je op een degelijke traditionele manier sari’s draagt zullen de mensen dit zeker appreciëren. Waarom ook niet? Ze zullen je graag zien in die sari’s. Als je wil kan je ze dragen. Het is een goed idee voor je om erin rond te wandelen. Er zit geen kwaad in het dragen van sari’s. Ik vind het een zeer geschikte kleding die een vrouw er als een vrouw doet uitzien, veel meer dan in een broek, een jeans of iets dergelijks. Het kan dus geen kwaad. Maar voel je er niet schuldig om.

Als je het wil dragen, draag het dan met durf en moed. Wees dapper. Enkel de dappere mensen kunnen zich verlossen van hun linker Vishuddhi. Omdat je dapper bent doe je het. Dat is de cultuur die moet opkomen. We houden van sari’s. We dragen ze, we houden van de kurta pyjama’s, dus dragen we ze.

Nu, om in deze hitte een driedelig pak te dragen, is dat goed?

Maar jullie dragen een driedelig pak met een das, zwetend, vooral in India. Ik begrijp niet hoe de Engelsen het aankunnen met die Engelse kleding. Een driedelig pak met een das dragen. Goed, sommige mensen kunnen het. maar zeker niet iedereen. Zij die het heel koud hebben kunnen het, maar niet iedereen.

Waarom zou je nu die kleding dragen die niet geschikt voor je is?

Maar dat wil dan weer niet zeggen dat je je moet kleden zoals Ik bv. gezien heb in India, waar mensen in een soort short en topje rond wandelden, dat is dom want het is onzedelijk. We mogen dus geen onzedelijke kleding dragen. We moeten fatsoenlijke kleding dragen die comfortabel en zedelijk is. Er is niet iets zoals: wij zijn Engelsen, wij zijn Indiërs, wij zijn dit. Wij zijn allen universele wezens. En eens we dit aanvaard hebben spring je ineens in de staat van collectief bewustzijn, de Virata. Eens de Virata zich opent is het gedaan met de linker Vishuddhi. Als je een deel, een stuk van de Virata geworden bent, hoe kan je dan nog vergissingen begaan?

Hoe kan je nog schuldig zijn? Want het is de Virata die overneemt. Veronderstel nu dat er met je hand iets fout gaat. Dan verwijt je je hand dat niet. Je verwijt het aan je lichaam. Het lichaam heeft het probleem en het lichaam moet het verzorgen. Het lichaam neemt over. Het komt, herstelt, verzorgt, circuleert. Wat het ook is, pijn of wat dan ook, de suggestie komt van het hele lichaam. Het is niet zo dat die enkele vinger zich schuldig begint te voelen, het gehele lichaam doet dat.

Op dezelfde manier, eens je in die staat van de Virata gesprongen bent, in de staat waarin je voelt dat je een deel van het geheel bent, zal je Vishuddhi moeten verdwijnen. De linker Vishuddhi moet volledig verdwijnen.

Er is geen plaats voor. Er is geen plaats voor. Hoe kan jij alleen je schuldig voelen als je een deel van het geheel bent?

Wat is de logica hiervan? Je kan je niet schuldig voelen. Als je een deel van het geheel bent, dan neemt dit geheel over, en op die manier kan je je linker Vishuddhi heel goed afbreken.

Nu moeten we tot het punt komen waarop jullie moeten zien wat onze bestemming is. Sahaja Yogi’s hebben hun bestemming. Heb jij je lot vervult? Je bent niet naar Sahaja Yoga gekomen door een modeverschijnsel.

Je bent niet naar Sahaja Yoga gekomen als een soort van enthousiasteling voor Shri Mataji Nirmala Devi. Jullie zijn hier gekomen om heiligen te worden. In orde, maar wat is nu jullie bestemming? Jullie bestemming is om een deel van het geheel te worden. Ben je een deel van het geheel geworden?

Wat het collectieve betreft ben je nog steeds betrokken bij je eigen problemen zoals bv. “Ik had dit tegen mijn vrouw moeten zeggen, tegen mijn kinderen, mijn baas”. Dan ben je geen deel van het geheel. Maar als je gewoon denkt aan andere mensen die Sahaja Yogi’s zijn, hoe aardig ze zijn, hoe ze allen je broeders en zusters zijn, hoe we allen tot één familie behoren, we moeten samen zijn, alles is één, dan zullen die onbeduidende denkbeelden van schuld en zo meer, in rook opgaan. Het is zoals een druppel van iets dat in de oceaan valt. God weet waar het naartoe is.

Het is zo’n klein stipje dat je niet eens ziet of voelt wat het is.

Wat we dus moeten begrijpen is dat we onze bestemming moeten vervullen. En wat is onze bestemming? Onze bestemming is om een deel van het geheel te worden.

En zo bevestigt Vishnumaya zichzelf, schijnt ze en verkondigt ze. Als je een deel van het geheel geworden bent, waarover zou je je dan verlegen voelen om erover te vertellen? We zijn heiligen. Natuurlijk zijn we dat. Je moet over Sahaja Yoga praten, over Mij praten, op een heel open manier, zonder je er verlegen over te voelen.

Wij hebben eens een soort optocht gehad in India. Maar hier durven we helemaal geen optocht doen. In Engeland is daar geen sprake van.

Mensen voelen zich verlegen om een optocht te doen.

Maar veronderstel nu eens dat je een optocht doet. Wat gebeurt er dan? Zodra je een optocht doet ben je onmiddellijk op T.V. Om een optocht te organiseren moet je verkondigen. En van dit verkondigen een collectieve zaak maken. Maar Ik zou zeggen minstens om nog een á twee jaar te wachten, nog één jaar en dan moeten we beginnen met demonstraties, met het te vertellen aan de mensen, het te verkondigen, erover te spreken.

Dit is wat Vishnumaya inhoudt en als je er vanavond over begint te denken wat je ermee gaat doen, dan zal je Vishuddhi uitklaren! Het is zo erg dat Mijn linker oor doof geworden is. Hoe jullie je soms schuldig voelen over alles!

Maar voel je nu niet schuldig omdat we onze bestemming nog niet bereikt hebben. Dat is het probleem. Denk er positief over. Want als je je er schuldig over voelt denk je er niet positief over. “Wat had ik moeten doen, waarop had ik moeten letten, hoe had ik het moeten hanteren.

Hoe had ik verder moeten gaan?” Het is dus zeer belangrijk deze zaken te begrijpen, dat als je je bestemming wil bereiken je er eerst en vooral moet over nadenken en begrijpen wat je bestemming inhoudt.

Wat moet je worden? Want nu zijn jullie Sahaja Yogi’s. Jullie beschikken over krachten, zelfs als je verstoringen hebt, wat ook fout mag zitten, je kan realisatie geven aan anderen; je kan veel fantastische dingen doen, je kan vele geloofswaardige zaken doen die nog nooit gedaan werden, mensen kunnen voor zichzelf zien dat jijzelf iets magisch bent, die zoveel zaken kan creëren, maar dat is niet je bestemming.

De bestemming is om een deel van het geheel te worden.

Dat is je bestemming en om beter een deel van het geheel te zijn is de verkondiging het eerste wat je moet doen.

Ik vond het heel jammer te horen dat er slechts enkele mensen bereid waren om de posters te verspreiden toen men een programma wou doen. Er zou in Engeland een methode moeten zijn, vooral in Engeland want daar zijn de mensen erg terughoudend. Omdat het een eiland is, hebben de mensen hun eigen eiland. Ik zie dat iedereen hier een eiland heeft. En ze leven op hun eigen eiland, mijn familie, mijn huis, mijn, mijn dit, mijn dat.

Ze leven dus op een eiland. Als je hen nu zegt dat we dit programma gaan doen: “Oh, ik heb geen tijd, en het spijt me, ik heb het heel druk”. of iets in die aard. Daarna voelen ze zich schuldig. “Oh, weet je, eigenlijk had ik moeten gaan, en zo meer.

Jullie hebben je nu aangesloten bij een beweging. een soort Goddelijke opwelling, die de emancipatie van het geheel van de mensheid moet uitwerken. Je kan echter geen middelmatige inspanning leveren, want daardoor lijd je op alle mogelijke manieren. Al die landen, waar de mensen een hele grote stap voorwaarts hebben gedaan, hebben al het mogelijke verwezenlijkt.

Zij hebben geld. Zij hebben alles mee. Maar als je toch nog bezorgd bent om dit en bezorgd om dat, dan gebeurt het dat je vooruitgang stopt, op een bepaalde manier afgeschrikt wordt. Denk gewoon: “Ik moet een essentieel deel van het geheel worden”.

Daarom heb ik onlangs alle vrouwen verzocht om dit idee dat je je echtgenoot bezit, dat je je kinderen bezit, dit bent, dat bezit, te laten vallen. Ze moeten niemand bezitten. Wat zij moeten doen is erop letten dat zij niet bezeten worden door zo’n rare ideeën en dat zij de collectiviteit niet proberen te vernietigen. De collectiviteit moet er dus bij betrokken worden en wel zo dat de mensen de eenheid in zichzelf voelen, en voelen dat ze allen samen zijn, samen leven, als een deel van het geheel.

Bijvoorbeeld, deze vinger begaat een vergissing. Ik bedoel deze vinger wordt gekwetst of zoiets. Dan gaat deze vinger toch niet zeggen: “Het spijt me”. Nee toch? Of laten we zeggen dat deze hand per vergissing die hand slaat, dan zegt zij toch niet “Het spijt me dat ik je sloeg”. Want wie is die andere om “het spijt me” tegen te zeggen? Wie is die andere om je schuldig voor te voelen? We zijn allen één. Waarom zouden we dan “het spijt me” zeggen? Er is geen vreemdeling in ons. We zijn allen samen, samen en op die manier moet men beseffen dat er niets is om spijt over te hebben.

Om heel eerlijk te zijn, Ik zend nooit kaartjes en bloemen naar iemand, om heel eerlijk te zijn, want Ik heb geen guru en geen Mataji om bloemen naar te sturen. Als Ik iemand had zou Ik er gezonden hebben, maar Ik heb niemand, naar wie moet Ik ze zenden? Nu zijn ze allemaal van Mij, waarom zou Ik ze dan naar hen sturen? Zij zijn een deel van Mijn Wezen. Waarom zou Ik ze dan naar hen zenden? Maar Ik kan hen koesteren. Ik gaf hen geschenken omdat ze een deel van Mijn Wezen zijn. Ik geef hen dus gewoon geschenkjes zie je, zoals het hart sommige delen van het lichaam zal voeden, het hoofd andere delen van het lichaam zal voeden of een andere voedende functie vervult. Op dezelfde manier kan men dat doen door elkaar geschenkjes te geven. Denk daar eens over. Kleine, kleine dingen. Ik heb je gezegd eraan te denken hoe je dit kan doen. Soms is het zo.

Zoals toen Ik eens een lied in het Marathi zong, en daar bleef het een hele tijd bij. Ik weet niet hoe ze het hier of daar terugvonden, en op een dag, toen Ik gewoon neerzat begonnen ze dit lied te zingen. De tranen kwamen in mijn ogen en Ik zei. “Zie nu, hoe attent van hen om te weten dat Ik van dit lied hou”. Maar als je geen deel van het geheel bent kan je enorme vergissingen begaan in het behagen van andere mensen. Een voorbeeld hiervan is het volgende. Ik was op een Sahasrara Puja.

Op deze Sahasrara puja had een kleine dame Mij onder haar hoede.

Ik weet niet hoe Ik het moet zeggen, maar gedurende twee en een halve dag gaf ze Me niets anders te eten dan mozzarella kaas. ’s Morgens mozzarella kaas, s middags mozzarella kaas en ’s avonds mozzarella kaas.

Ik zei: “Ze zullen geld tekort komen en daarom is er geen voedsel”.

Ik zei er dus niets van. Ik at gewoon lekker door, Ik had er geen moeite mee.

Toen kwam er iemand naar me toe die zei: “Wat hebben we hier toch een ruime keuze”. “Eh, is er keuze?” “Ja, er zijn enorm veel dingen om te eten”. Ik zei: “Oh God, Ik heb enkel maar mozzarella te eten gekregen”.

Zij antwoordde toen: “Nee toch, ze vertellen me dat U van mozzarella hield?” Ik zei: “Inderdaad, Ik hou van mozzarella, maar dat wil niet zeggen dat Ik niets anders eet”.

Maar zie je, wat Ik wil zeggen is, dat om Me te begrijpen, je moet weten dat, om Me te bestuderen, Me te begrijpen, wat Moeder is, waarvan Ze houdt, en waarvan Ze niet houdt, als je dit werkelijk wil, Ik bedoel dat Ik van bijna alles houd. Ik heb geen voorkeur voor voedsel of iets anders, Ik hou erg veel van Engelse muziek, van Westerse muziek, Ik hou zelfs van sommige pop liedjes. Ik hou van allerlei zaken, als het maar goed is, goede vibraties heeft, daar hou Ik van. Ik maak geen drukte over dingen.

Maar zeggen, Moeder houdt hiervan, en dan bij dit punt te blijven hangen, toont dat ze niet collectief zijn. Collectief zijn wil zeggen dat je Me volledig begrijpt. Veronderstel dat er hier een probleem is, al de bloedcellen weten dan dat er een probleem is, ze weten het allemaal! Ze hebben kennis over het gehele lichaam, ze weten niet alleen iets over die bepaalde cel.

Op dezelfde manier, als je alleen dit bepaalde aspect van Mij kent, dit aspect, dat aspect, dan honger Ik Mezelf uit denk Ik. Probeer dus alle aspecten te begrijpen, en de beste manier daarvoor denk Ik is de 1000 namen van de Godin te kennen. Zij is heel aardig, Zij is absolute rust, vrede. Aan de andere kant is Zij diegene die mensen kan doden.

Zij kan mensen afmaken. Zij is erg vertoornd. Dat is waar, Ik aanvaard dat dat zo is. Het is zo, dus is het zo. Maar je moet Me begrijpen in Mijn totaliteit. Als je Me begrijpt vanuit één aspect, bv. als je Me ziet als een zeer mild iemand. Medelevend. een vergevende Moeder, dan vergis je je hopeloos.

Want het kan zijn dat je moet betalen voor iets wat je erg verkeerd deed tegenover Sahaja Yoga of tegenover je broers en zusters. Misschien tegenover jezelf, of misschien tegenover Mij. Die andere kant zal je dus zeker straffen.

Je moet dus begrijpen dat er in Sahaja Yoga veel facetten zijn en je moet ze allemaal begrijpen. Veel mensen in Sahaja Yoga voelen zich ook schuldig. Zoals, veronderstel nu dat ze voor Mij zitten en een bandhan beginnen te maken. In orde. Ik zeg dan: “Maak geen bandhans als Ik hier zit”.

Dan zullen ze zich schuldig voelen. Tracht de essentie van alles te begrijpen. Je moet dieper, tot een subtieler begrip komen. Dan zal je dit probleem met Vishnumaya niet hebben. Dit subtieler begrip zou moeten inhouden dat we met ons onderscheidingsvermogen, het goddelijk onderscheidingsvermogen, kunnen zien wat goed en wat fout is. We moeten het niet mentaal beoordelen.

Dat is de reden waarom Ik mensen gedurende drie uren heb zien zitten mediteren. Welke zin heeft dat? Tien minuten is voldoende.

Maar het is zo dat, als zij de subtiele dingen in Sahaja Yoga niet begrijpen, zij op zo’n rare, grove, gekke manier handelen dat er zelfs mensen geweest zijn die verklaarden en rondvertelden dat Sahaja Yoga iets is dat mensen gek maakt, dat zij zich op een rare manier beginnen te gedragen, dat ze rare zaken gaan doen en zo meer. Alle subtiele zaken in Sahaja Yoga moeten dus begrepen worden. Zo word je een deel van het geheel.

 

De subtiele zaken in Sahaja Yoga. Er zijn er velen die niet eens weten waar de chakra’s op de voeten gelegen zijn. Zij weten niet hoe men zich in Sahaja Yoga moet gedragen om onze liefde maximaal uit de drukken. Er zijn zovele mogelijkheden om dingen te hanteren. Als je echt aanvaardt dat je een subtieler wezen moet zijn zal je verrast zijn, je zult begiftigd zijn met zo’n mogelijkheden dat je eender wanneer, eender hoeveel mensen aankan, van eender welke nationaliteit, je zal er alles over weten. Want subtiliteit wil zeggen dat je naar de essentie van alles gaat. Als je naar de essentie van alles gaat, begin je te zien wat op essentie gebouwd is. Het is heel makkelijk om met iemand om te gaan als je de essentie van alles ziet. Voor Sahaja Yoga is het dus belangrijk te weten dat de linker Vishuddhi het onderwerp vermijdt. Je ziet het niet onder ogen. In tweede instantie kan je niet tot het subtielere komen.

Iets anders dat de linker Vishuddhi beschadigt, zijn natuurlijk, zoals je weet, drugs. Tabak is ook zeer slecht voor de linker Vishuddhi.

Maar het allerslechtste, het allerslechtste voor de linker Vishuddhi zijn de mantra’s gegeven door de valse guru’s. Omdat dat de essentie betreft. Mantra’s zijn de essentie van wat iemand zegt. Wat er dan met je gebeurt als je linker Vishuddhi niet in orde is en je mantra’s ‘ begint te reciteren. is dat ze niet werken. Welke mantra je ook opzegt, als je linker Vishuddhi maar half werkt zijn ze niet volledig gevibreerd door dat linker Vishuddhi probleem. Maar als je mantra’s opzegt zonder dat probleem van de linker Vishuddhi dan worden deze mantras onvoorwaardelijk volledig effectief. Of zoals jullie zeggen dat Purnatwa de voltooiing is. Het heeft het volle effect. Dit is dus één zaak, namelijk dat je iedereen moeten begrijpen dat we allemaal collectief verbonden zijn en dan zal je niemand meer kwetsen of lastig vallen of iets slechts zeggen.

Maar als je niet collectief bewust bent dat zal je dit wel doen. Je zal dit doen. Je zal anderen kwetsen. Je zal anderen kwellen. Je zal misbruik van hen maken. Hen misschien zelfs uitbuiten, je bent in staat om het even wat te doen. Maar als je weet dat je een deel van het geheel bent, als je dat weet in de zin dat je via je centraal zenuwstelsel weet wanneer het een deel van je eigen wezen wordt, dat je kent.

Het is een soort van bewustzijn in je dat maakt dat je voelt dat je een deel van het geheel bent. dat je geen vergissingen kan begaan, en dan zal je je niet schuldig voelen.

Vandaag is dus de dag van een heel stevige verhouding tussen broers en zusters waarbij een zuster zich nooit schuldig voelt en een broer zich nooit schuldig voelt. Broers en zusters zouden zich onderling nooit schuldig mogen voelen en zij zouden altijd openlijk moeten zeggen wat ze denken dat fout is of wat ze denken dat goed is. Daar is geen kwaad in, een zuster mag altijd een broer verbeteren, en een broer mag altijd een zuster verbeteren. Dit is een verhouding waarin niemand zich gekwetst en slecht zou moeten voelen, want dit is de zuiverste verhouding die je je kan indenken. Als een moeder iets vertelt, kan het verschil in leeftijd zo groot zijn dat je het niet begrijpt. Het kan gebeuren dat de kinderen het niet begrijpen als de vader iets zegt. Het leeftijdsverschil is te groot en ook de normen die we gecreëerd hebben door bv. te zeggen dat er een generatiekloof is en dergelijke onzin. Dat zit ook in het hoofd.

Maar veronderstel dat een broer en zuster Sahaja Yoga begrijpen. Zij hebben het volle recht om te zeggen wat er onderling fout zit tussen hen, dit uit te werken. en het niet als schuld op te nemen.

Maar met een Rakhi zuster is het nu zelfs beter. Met een Rakhi zuster hebben we een mooie atmosfeer geschapen zodat we met iemand die een broer is geen gekke relaties kunnen hebben. Eens je het principe begrepen hebt dat we eerst onszelf moeten vestigen in een zeer heilige relatie tot elkaar. doodt het al je verleiding tot flirten, al je rare, rare verhoudingen die je ontwikkelt, allerlei soorten problemen die het huwelijk stuk maken en mensen op een dwaalspoor brengen.

In Sahaja Yoga is dit de manier waarop we die heilige relatie vestigen. Bovendien moet men inzien dat deze heilige relatie vreugde, geluk en plezier geeft. Het is niet enkel een heilige relatie van één of andere kracht of van één of ander ding. Zelfs als je niets aan je zuster kan geven of als de broer niets voor de zuster kan doen, doet dat er niets toe.

De relatie zit in het hart en dat voelt men heel goed, en als je haar voelt, die relatie, dan vloeit die zoetheid van zuiverheid, van heiligdom. Ik ken sommige mensen die zoveel voor hun broers en ook voor hun zusters opgeofferd hebben.

Men moet dus begrijpen dat deze verhouding heel zuiver, mooi en onvoorwaardelijk open moet blijven. Er zouden geen formaliteiten bij te pas mogen komen, zodat een broer: “Het spijt me”, zou moeten zeggen en een zuster ook: “Het spijt me”, zou moeten zeggen.

Je moet openstaan en de dingen zeggen. Je zou je nooit slecht omtrent je broer en zuster moten voelen. Maar het kan ook anders zijn. Ik heb mensen gezien zoals deze bezeten vrouw.

Zij bleek helemaal door bhoots bezeten te zijn, en er zei toen iemand: “Maar dat is mijn Rakhi zuster”. Wat dan? Zodra zij bezeten is bestaat er geen Rakhi meer.

Onzuiverheid en het insluipen van onzuiverheid doet Rakhi verdwijnen. Gedaan. Dat is lang geleden al verbroken.

Jullie moeten zuivere relaties van zuivere persoonlijkheden hebben.

Je kan geen onzuivere persoonlijkheid hebben. Deze zaak aangaande de Rakhi zusters heeft in Amerika tal van problemen voor Mij veroorzaakt, zie je, zij is de Rakhi zuster en deze Rakhi zuster begon een soort probleem op te bouwen, een intrige kunnen we wel zeggen, en zij begon al haar Rakhi broers op te bellen en deze sloten zich allemaal aan bij deze intrige. Maar dit zou op geen enkele manier je inzicht, je onderscheidingsvermogen mogen versluieren. Daarom ook staat je onderscheidingsvermogen ertussenin.

Begrijpen wanneer een Rakhi zuster je iets vertelt – is het tegen of voor Sahaja Yoga. Dat onderscheidingsvermogen ligt in het midden. Maar voor je tot dit punt komt moet je het inzicht. het onderscheidingsvermogen hebben om voor jezelf te zien dat deze Rakhi verhouding Sahaja Yoga voedt, steunt en helpt. Als het anders is bestaat zij niet. In Sahaja Yoga zijn we broers en zusters. Alles wat dit verbreekt, doet de relatie teniet, hoe dan ook. Als je dit eenvoudig gegeven begrijpt dan denk Ik dat we vandaag een goed werk verricht hebben.

Moge God jullie zegenen.