Devi Puja – De essentie van het zelfrespect – Istambul, Turkije – 27/05/89

NlTVD 2020-0904

Ik heb er lang naar verlangd om naar Turkije of Tunesië te gaan, waar we een toegang zouden kunnen vinden tot de islamitische wereld. Omdat hen beloofd werd dat zij weer zullen geboren worden en die wedergeboorte moet plaatsvinden. Daarom moet ik ernaar toe gaan en hen hun wedergeboorte geven, zoals hen beloofd werd door Mohammed. Dat is mijn plicht. Niet alleen mijn plicht, maar ik ben ertoe gebonden. Ik moet hen vertellen over hun wedergeboorte en hen redden. Zij verdienen het, zonder twijfel. Toen alle religies afzonderlijk uitbreidden, volgens mij op een eigenaardige manier, denkend dat ze de beste waren, diegenen die uitgekozen waren, de hoogsten, de grootsten, vol geloof in zichzelf, begonnen zij steeds meer bergafwaarts te gaan. De reden hiervoor is, dat er geen respect is voor elkaar. Er is geen respect, omdat er geen zelfrespect is. Wanneer je jezelf respecteert, respecteer je ook anderen. Maar wanneer je jezelf niet respecteert, kun je anderen niet respecteren. Gelijk welke religie, zou nu bombastisch kunnen verkondigen, ik ben die en dat.

Op dat ogenblik werkt je ego en dat maakt je tot een persoon die zichzelf niet kent. Als iemand respect heeft voor zichzelf, dan zal die zich niet opdringen. Hij zal nooit proberen een belangrijk iemand te zijn. Hij probeert nooit te pochen. Integendeel, zo’n persoon zal aarzelen om iets buitensporigs te doen, iets willekeurig, om indruk te maken. Omdat het absurd en stom is. Als je iets doet dat stom is, dan is dat absoluut een teken van ego. Het ego maakt je dom en uiteindelijk idioot. Zodoende moet het zelfrespect ontwikkeld worden. Als Sahaja yogi’s moeten jullie jezelf respecteren. Wij zijn Sahaja yogi’s, hoe kunnen we ons zo gedragen? Zoals ik jullie vertelde, dat je je kinderen altijd moet voorhouden dat ze Sahaja yogi’s zijn, dat ze iets buitengewoons zijn, dan zullen ze respect voor zichzelf hebben. Zelfrespect. Het is een zeer goed woord, zelfrespect, maar ik weet niet hoeveel mensen het echt kennen. Alleen als ze beledigd worden, of in moeilijkheden komen, dan denken ze aan hun zelfrespect. In het andere geval schoppen ze herrie, en gedragen zich zonder zelfrespect.

Als Sahaja yogi’s moeten we zelfrespect hebben. En als we Sahaja Yoga als onze werkelijkheid willen, als onze persoonlijkheid, moeten we als Sahaja yogi’s zin voor zelfrespect bezitten. Nog steeds kan je aan de rand van de maatschappij mensen vinden met gebrek aan zelfrespect en begrip. Sommige mensen zijn nog altijd een soort parasiet. Ze hechten zich voortdurend aan dingen vast, ook al werd het hen gezegd er zich niet aan te hechten. Om het zich gemakkelijk te maken, om het uit te werken, beweren ze: we zullen er zijn, we zullen er tegen vechten. Een persoon met zelfrespect handelt niet zo. Het is dom zo te werken. Zoals twee mensen die elkaar op de trap ontmoeten. Diegene die naar boven stapt, zei met zijn ego: “Ga maar beter opzij, want ik ga niet uit de weg voor onnozelaars.” De andere zei: “Ik wel.” En ging opzij. Dit is het teken van een gevoelige, wijze, zichzelf respecterende persoon. Hij neemt geen deel aan ruzies, aan onnodige discussies, argumenteringen en assertiviteit, maar hij neemt waar. Hij vraagt zich af of het de moeite waard is. Maar als het erop aankomt om de waarheid te verdedigen, zal hij opstaan en hiervoor heel veel moed vinden. Ik denk dat een Sahaja yogi allereerst zijn zelfrespect moet ontwikkelen, zowel in zijn innerlijk als in zijn voorkomen. Dit zelfrespect komt ook zeer goed tot uiting in protocol. Zo heb ik mensen gekend die naar Brighton moesten. Ze zeiden: “Moeder gaat, in orde, we gaan mee in haar wagen.” Indien het uit liefde voor mij was geweest, zou het anders geweest zijn, maar ze sprongen alleen in mijn wagen om wat geld uit te sparen.

Dit is geen teken van een goede Sahaja yogi. Dit gebeurt ook in de manier waarop macht wordt getoond. Vorige dag kwam een meisje naar me toe. Ze had haar realisatie gekregen. Ze was in orde. De tweede dag kwam ze naar me toe en zei: “Moeder, ik heb de vibraties verloren.” Ik vroeg hoe. Wat is er gebeurd? Met wie heb je gepraat? Ze vertelde me de naam van een dame, aan wie ik gevraagd had uit Sahaja Yoga te gaan, Alice. Ze had met Alice gepraat. Deze Alice mocht naar het programma komen. Maar zij gedroeg zich alsof ze een grote Sahaja yogini was, alles uitleggend aan deze dame met het gevolg dat haar vibraties verdwenen. Deze dame was belangrijk omdat ze naar Florida zou gaan. Alleen omdat zij was toegestaan naar het programma te komen, dacht ze dat ze een zeer belangrijke Sahaja yogini was geworden, en over gelijk wat kon praten met iedereen en zodoende de vibraties van iemand anders kon vernietigen. Als ik iemand aanduid als leider, is het niet op basis van hun uitzicht, of van hun opleiding, of iets anders, maar aan de hand van hun vibraties en hun toewijding. De Sahaja yogi’s moeten er grondig over nadenken.

Er willen altijd mensen bij zijn die hun kennis tentoon spreiden. Sahaja Yoga kennis is zo gemakkelijk. Ieder die intelligent is kan erover leren: dit zijn de chakra’s, enz. Ze kunnen lange lezingen houden, alles uitleggend, welke godheid in welke chakra verblijft. Het is zo eenvoudig. Maar het meevoelen samen met die kennis, schept een Sahaja yogi. Maar sommige mensen hebben een andere stijl: deze van het meevoelen. Meevoelen betekent altijd sympathie. Alleen samen met kennis is meevoelen goed. Meevoelen alleen, zal altijd sympathie betekenen met de bezeten mensen. Als er een bezeten persoon in Sahaja Yoga is, zal hij er 10 andere meebrengen. “Moeder zorg voor die en die”. Ten eerste omdat die persoon zelf beschadigd werd. En ten tweede omdat deze beschadigde nu denkt dat er anderen beschadigd zijn en zegt: “Moeder laten we die ook redden”. In orde als het zo is, maar alvorens anderen te helpen, moet je jezelf in orde maken. Ik vertel die persoon om aan zichzelf te werken. Als je iemand probeert te helpen, zal je eigen negativiteit toenemen. Je zult van kwaad tot erger worden. Al je sympathie zal uitgaan voor iemand die niet zuiver is. Je kan zo iemand vertellen hoe het op te lossen, uit te werken en hem zeggen: “Maar ik heb er niets mee te maken”. Ofwel kan je die persoon naar iemand sturen die egoïstisch is zodat ze het kunnen delen. Het zal aanvullend werken tussen die twee. En mij enkele zorgen besparen.

Maar daarenboven, zal de combinatie van die twee, vibraties uitzenden. Het is belangrijk hoeveel vibraties je in jezelf hebt. Dat is wat iedereen moet zien. Ten eerste, de vibraties, als zij er zijn, hoe kunnen we weten dat we in orde zijn op het vlak van vibraties? Wat zijn de tekens dat men een goede Sahaja yogi is? Of dat we goede Sahaja yogini’s zijn? We moeten een soort van onthechting ontwikkelen. Ten eerste komt de onthechting natuurlijk, omdat je weg bent van je lichaam. Je bent niet bezorgd voor je lichaam. Denk er niet aan. Het betekent ook niet dat je je niet bekommert hoe je eruit ziet, en hoe je je gedraagt. Men moet keurig gekleed zijn. Onthechting betekent dat je niet voortdurend denkt: oh, deze chakra blokkeert, die chakra is niet in orde, mijn hoofd catcht, mijn Agnya catcht, dit gebeurt… Dit is de subtiele manier van hoe Sahaja Yoga je kan neerhalen, als je de ganse tijd bezig bent met wat verkeerd gaat. Deze onthechting voor jezelf moet er zijn. Ik ben als een barometer. Als ik iemand nader en blokkeer, oké, dan help ik die persoon. Ofwel geef je jezelf een bandhan en ga je dan op iemand af. Zodoende is “teveel” bezig zijn met je chakra’s niet goed voor de ontwikkeling van Sahaja Yoga. Integendeel je moet proberen te mediteren, zonder na te denken over blokkerende chakra’s.

Alleen mediteren met je hart. Zodoende kunnen we uit deze lezing leren dat je een hart moet hebben dat open is voor Sahaja Yoga. Als je hart opent, vergeef je ten eerste jezelf, en je vergeeft anderen. En bekommer je je niet over je beschadigde chakra’s of over anderen, alsof je bezorgd bent om één individu, maar je bekijkt het geheel als het totaal. En dan begin je te praten over Sahaja Yoga. Hoe verspreidt Sahaja Yoga zich? Hoeveel mensen zijn aan zelfrealisatie toe? Hoeveel verantwoordelijkheid heb ik gedragen? Iets gedaan hebben betekent niet je ego opsterken, maar het betekent wat moet ik doen? Welk werk kan ik verrichten? Welke fouten hebben Sahaja yogi’s begaan zodat iets mislukte. Hoe is de situatie? Hoe kan ik helpen? Net alsof je licht wordt en je licht wilt geven. Wat is er aan de hand met de lamp die geen licht geeft? Denk niet aan jezelf, maar denk als “één lichaam”. Je moet eerst je hart openen. Zodra je hart opent, zul je jezelf groter maken. Je zal groeien. Hiervoor moet je jezelf niet vervloeken. Maar als je je hart opent, kijk naar de oceaan, die alle kusten aanraakt, maar altijd in zichzelf blijft, binnen de eigen maryada’s. Als je zou proberen om de oceaan langs een kant in te drukken, dan zou je dat aan de andere kant zien. We kunnen het niet indrukken. Zij heeft haar hoogte en haar beperkingen.

Ze blijft binnen haar grenzen. Mensen met een open hart zijn net als de zee, raken elke kust aan, maar blijven binnen zichzelf, binnen hun eigen maryada’s. Zodoende, als het op de expansie aankomt, is het zo dat het op zo’n manier gebeurt, dat je je niet begeeft op individuele hoeken en individuele plaatsen. Je blijft op jezelf en raakt iedereen aan. Dat is het openen van het hart. In Sahaja Yoga zul je automatisch een behoorlijk onderscheidingsvermogen verkrijgen. Het onderscheid, in welke mate iets uit te leggen, of iets niet te vertellen. Hoever te gaan of niet te gaan. Onmiddellijk kan je een Sahaja yogi herkennen die probeert te bluffen en die wil praten over iets waarover hij niet alles weet. Die zal zich omringen met tien personen om erover te praten. Je zou nooit naar zo’n persoon mogen toegaan. Ik ontdekte een akelige vrouw in Engeland die dit voortdurend deed. Ze vormde een groep tegen het ganse systeem. Ze kon zelfs beslag leggen op de leider en allen moesten Sahaja Yoga verlaten. Iedereen zou moeten begrijpen dat we eenvoudige mensen moeten zijn. Niet gekunsteld. Hiervoor moet je hart open zijn. Open jullie hart. Dit is niet een soort van verbeelding, maar het is een toestand, denk ik, waarin je moet verblijven, waarin je je goed voelt. Dit is een zeer goede manier om Sahaja Yoga te benaderen. Voor jezelf en voor anderen.

Als je wil, zal ik het zo zeggen, eerder verlegen, maar als jullie mij in jullie hart plaatsen, moet jullie hart groter worden wegens mijn omvang. Het moet groeien. Het is de beste en eenvoudigste manier. Jullie zijn zo’n gelukkige Sahaja yogi’s dat ik bij jullie ben. Jullie hoeven niets te doen. Plaats mij in jullie hart. Punt. Jullie zullen in orde zijn. Niet: “Ik hou van u, Moeder” is de kern, maar “Ik plaats u in mijn hart”. Denk nooit: Moeder houdt van mij, omdat ik voor haar mag koken, omdat ik haar sari mag strijken. Op die manier wordt het onmiddellijk ego. Ik zeg het u, ik wist het niet, maar het gebeurt. Direct wordt het ego. Maar als je zegt: “Hoeveel hou ik van Moeder. Alleen haar bewonderen. Oh, ik hou zoveel van Moeder”. Je zal je heerlijk voelen. Binnen in je hart. Het is zo vreugde gevend. Beeld je in, mensen die op de aarde kwamen, die me nooit hebben gekend, die moesten vechten voor dharma, voor rechtvaardigheid en voor de waarheid. Hoe hebben ze moeten strijden. Maar ik ben hier voor jullie. Het is dus: “Hoeveel hou ik van mijn Moeder”. Het is een zeer eenvoudige methode. Een basismethode voor iedere Sahaja yogi, om zichzelf te ontdekken en zichzelf te ontwikkelen. Dan zal het onderscheidingsvermogen, het licht, alles zal ontwaken. Je zal jezelf in dat licht zien, en je zal in dat licht wandelen.

De mensen zullen zien dat je dat licht hebt. Nu zijn jullie overtuigd van mij. Jullie hebben de foto’s gezien, de tekens en de reacties. Alles hebben jullie gezien. Nu kunnen jullie zo’n persoon liefhebben. Het is zo’n grote ontwikkeling: “Vooreerst dat we Moeder kunnen liefhebben”. Wanneer je denkt dat ik nog niet goedendag tegen je heb gezegd, of wanneer ik je niet zou aankijken. Maar ik ben het niet, jij bent het. In elk geval, hou ik van de ganse wereld. Zonder twijfel. Ik hou van niemand meer of minder. Maar in hoeverre je me meer nabij komt, hangt helemaal van jezelf af. Omdat ik een vast gegeven ben. In hoeverre je mij dichter nadert, dat is de essentie. Ik ben een vast gegeven (fixed quantity) en soms zijn mensen verbaasd en vragen zich af waarom Moeder deze keer niet lief was tegen ons. Feitelijk blijf ik altijd waar ik ben, maar jullie verwijderen je (van mij). Allerhande meningen komen op. Zelfs wanneer jullie overtuigd zijn dat ik de Adi Shakti ben en ook al zijn er zovele overtuigende feiten zoals foto’s, gebeurtenissen, mirakels, enz. Toch blijven jullie wegdrijven, wegdrijven op die ideeën. Zoals “Oh, kijk hier. Dit is Moeders foto, dit is gebeurd” en toch drijf je weg. Als je echt heel diep wil gaan, dan moet je je hart voelen. Daar zal je het mirakel vinden. Al die wereldse mirakels zijn er om je naar binnen te duwen. En daar zal je groeien. Groeien op een betere manier. Dit is het enige wat we moeten onderzoeken en ontdekken. Dit zal werkelijk de nieuwe Sahaja yogi’s helpen. Als ze zullen zien hoe je van Moeder houdt. Gisteren hadden we onze auto op een nogal rare manier geparkeerd en iedereen stond op het punt ruzie te gaan maken en te gaan vechten met Guido. Ze vroegen waarom parkeer je hier? Hij antwoordde: “Dit is mijn Moeder die aangekomen is en zij kan het niet zelf doen”. Eind. Zoals iemand die van zijn moeder houdt, zoals het zijn moet, dat wordt heel hoog aangeschreven. Veronderstel dat je moeder een vreselijk mens is en je vertelt dat aan iemand, dan nog zullen ze er niet van houden om te luisteren.

Maar als je zegt dat je van de Adi Shakti houdt, dan gaan we terug naar hetzelfde punt: zelfrespect. Als je dit stadium van liefde bereikt, dan respecteer je jezelf, dan zul je niet veroordelen, omdat je van Moeder houdt. Hoe zou je dat kunnen doen? Dat zou haar een slechte naam geven. Dat is niet de juiste manier waarop ik me zou moeten gedragen. Ik moet me op een manier gedragen, welke Moeder bevalt. De ganse vraag is opgelost, omdat je mij voor jullie hebben. En je weet waarvan ik hou en waarvan ik niet hou. Steeds doen jullie van alles om het naar mijn zin te maken, maar in feite is het geen materieel plezier. Het is er de essentie van, de essentie van het genoegen-doen en als je begrijpt wat er mij prettig zal doen voelen. Maar eigenlijk voel ik mij verloren. Als ikzelf nadenk over mijn genoegens, dan vind ik niets wat me bevalt of niet bevalt, maar misschien liggen de Godheden hiervan aan de basis. Zij doen steeds van alles wat me genoegen doet. Zij weten het, op dezelfde manier, als jullie het kunnen integreren, dan krijg je die innerlijke inspiratie en het begrip. De essentie van alles is dat we bij het principe van alles stilstaan, de Tattwa. De essentie van alles. Bijvoorbeeld als iets je blokkeert. Wat is de essentie ervan? Je moet proberen tot de kern te komen en de rest opzij te zetten. Zodoende is de essentie van zelfrespect, het feit dat ik een Sahaja yogi ben. Omdat ik zelfrealisatie heb gekregen en omdat ik van mijn Moeder hou.

Als je kunt doordringen tot de essentie van bloemen, waarom zijn er zoveel variëteiten? De verscheidenheid aan bloemen lijkt mij zo enorm. Waarom? Omdat de essentie van schoonheid, de esthetica van schoonheid de verscheidenheid is. Elk blad. Als je elk blad zou bekijken, dan kan het niet vergeleken worden met gelijk welk op de ganse wereld. Het identieke kan je nooit vinden. De essentie van esthetica is verscheidenheid. Zodoende moeten we onder ons Sahaja yogi’s hebben van verschillende oorsprong, van verschillende humor. We kunnen niet allen gelijk zijn. Maar in essentie moet iedereen Moeder liefhebben. De grootste deugd die we kunnen hebben is niet het genieten van de bloemen of de natuur, maar van de andere Sahaja yogi’s. Van zodra je van de andere Sahaja yogi’s geniet, van hun aanwezigheid en gezelschap, dan heb je het bereikt. Beeld je in, je geniet van elk menselijk wezen, die een Sahaja yogi is. Hun gezelschap, wat wil je nog meer? Je geniet van de mensen, van andere dingen niet zoveel, maar wanneer je in een mooie omgeving in mooie omstandigheden samen bent, met andere Sahaja yogi’s bent, dan wordt alles dubbel genietbaar. Elk moment wordt een belevenis. Elk persoon wordt een belevenis. Het is als een golf van vreugde. Elke persoon, elke collectiviteit die je ontmoet, elke ashram waar je naartoe gaat, bezorgt je een mooie golf van vreugde in je hart. Mijn vreugde is stil, maar als ik iemand ontmoet dan wordt het zichtbaar. Het rijst als een golf en soms zoals je de druppels van de oceaan ziet vallen op de kust. Dan gaan de golven terug in je hart. Zo mooi is de relatie en je beschouwt het gewoon als een getuige en ziet de vreugde. Alles smelt weg, al je zogenaamde kennis, al je pijnen en zorgen, gans je verleden en toekomst. Maar je verblijft in het nu, in meditatie en aanschouwt al het mooie dat gebeurt. Dat God u allen mag begrijpen. Moge God, in jullie allen, als Spirit, deze ervaring, de ganse tijd uitstralen naar ieder van jullie.

Moge God jullie zegenen.