Paramchaitanya Puja – ‘Zij wordt volledig één met je’ – Munchen, Duitsland – 19 juli1989

Translation not verified. Dear yogi, register as volunteer to do so.
Vertaling niet geverifieerd. Beste yogi, registreer als vrijwilliger om dit te doen.

Men vroeg me welke Puja we vandaag zouden hebben en ik hield het geheim. Vandaag zouden we de Paramchaitanya moeten vereren, de Allesdoordringende Kracht van Gods’ Liefde. We zijn er ons van bewust dat de Paramchaitanya alles doet.

Op het mentale vlak weten we tenminste dat alles uitgewerkt wordt door de genade van de Paramchaitanya, die de Kracht van de Adi Shakti is. Maar toch is Zij niet zozeer in ons hart, niet zozeer in onze aandacht, je kan de Paramchaitanya beschouwen als een oceaan, als een oceaan die alles in zich bevat, alles. Al het werkzame, alles binnenin zijn eigen begrenzingen. Zij kan met niets vergeleken worden. We kunnen Haar niet vergelijken.

Als je de zon ziet, vanuit de zon moeten de stralen komen. Als je iemand ziet, bijvoorbeeld een hooggeplaatst persoon. Hij moet zijn macht naar buiten toe bevestigen. Binnenin zichzelf werkt hij het dus niet uit.

Neem nu bijvoorbeeld een zaadje, enkel binnenin het zaadje groeit een boom, de boom draagt vruchten, deze worden verkocht, mensen eten ze, en dit alles is binnenin dat zaadje. Welnu dat is Paramchaitanya. Zij ontwikkelt ons allen. En enkel de golven die we zien, en wij bevinden ons op de golven, wij zien het als ontwricht, gescheiden.

Net zoals we aanvoelen dat dit Duitsland is, dit Engeland is, dit India is. Dit zijn slechts plooien van de sari van de Paramchaitanya die afgezonderd lijken, maar zij zijn niet gescheiden, ze zijn doorlopend, de verbinding is dus helemaal volledig. Als ik hier aan een draad trek dan zal de draad helemaal uitgetrokken worden. Op dezelfde manier werkt deze Paramchaitanya in zichzelf. Er is niets zonder Haar. Indien jullie dus sahaja yogi’s zijn, zal Zij jullie een speciale aandacht toedragen; of ik zou moeten zeggen: Zij wordt volledig één met je.

Wat je ook maar verlangt, wat je ook maar wenst zal ook komen van de Paramchaitanya, als je er één met bent. Zoals bijvoorbeeld in een turbulente oceaan, sommige druppels water kunnen in de lucht vliegen en beginnen te denken: “Wij staan erboven”; ze zijn weg van de wereld, weg van de oceaan.

Maar zij moeten terug in zee vallen. Dus deze vormloze energie, die al de intelligentie, al de coördinatie, al de organisatie, al de computers, al de TV schermen, al wat je maar kan bedenken als communicatie, regeren, administratie en boven dat alles is Zij de liefde. Zij is de liefde van God en de liefde van je Moeder. Om één te zijn met deze Paramchaitanya moet je weten dat je de werkelijkheid dient te worden.

Als je bijvoorbeeld een foto van mij neemt, zoals ik hier zit, misschien zal mijn foto vibraties overbrengen, al is het maar een foto. Maar als je nu een foto neemt van iemand anders, zal het Sahaja Yoga niet uitwerken. De reden is dat iemand anders niet de realiteit geworden is.

Het is zoals een schilderij, bijvoorbeeld een schilderij waarop regen afgebeeld is. Deze regen voedt de bloemen niet, zal de klederen van de mensen aldaar niet wassen, het is statisch. In onwetendheid hebben we dus slechts een beeld van de realiteit dat statisch is; en dat is de reden waarom we denken dat we zelf alles kunnen oplossen. Als nu iemand komt en zegt: ik zie dit schilderij en ik zal de regen tot een realiteit maken. Dat kan niet. Probeer alles, met welke kleur dan ook. Met veel moeite zal het lijken alsof, maar het zal nooit de capaciteit, noch de aard van realiteit hebben. Mensen zijn steeds bezig met onechte dingen, in de waan dat ze iets groots verrichten.

We kunnen bloemen krijgen die echt zijn, we kunnen ze voelen. We kunnen plastieken bloemen creëren, schilderijen, exact zoals ze zijn. Maar we kunnen niet een echte bloem zelf vervaardigen. We zullen naar de realiteit moeten, dit wil zeggen wanneer moeder aarde ze zal voortbrengen of wanneer de zon moeder aarde zal helpen. Jullie sahaja yogi’s moeten allen weten dat je in werkelijkheid niets doet, alles wordt gedaan door de Paramchaitanya. Dat is het verschil tussen een niet sahaja yogi en een sahaja yogi.

Een niet sahaja yogi weet niet; en indien hij al weet, is het geen waarheid in zijn hart. Het is niet een deel van zijn wezen. Maar de sahaja yogi weet dat de realiteit Paramchaitanya is, en dat de realiteit eruit voorkomt. Deze realiteit tenslotte is de goddelijke liefde. Wij scheiden altijd liefde van actie. Voor ons betekent liefde een soort van gekke gedraging tegenover een persoon. Liefhebben vraagt geen technische kennis, het werkt zonder enig begrip. Als we iemand liefhebben, weten we niet wat we doen.

We denken dat we je liefhebben. Morgen beginnen we te zeggen: ik haat je. Hoe kan dat dus liefde zijn? We houden van onze eigen kinderen, van onze eigen familie, onze eigen vrienden. Dit is irreëel. Indien het reëel was, had het niet gefaald. Je kan niet beslist zeggen, in orde, vandaag werk ik voor mijn zoon, en ik ben zeer egoïstisch wat mijn zoon betreft. Maar morgen kan je niet zeggen hoe jij hem en hij jou zal behandelen. Maar de Paramchaitanya weet. Zij weet hoe Haar liefde uit te drukken. Niet enkel dat, maar het is een eeuwig gevoel van liefde.

Het kan je kleur veranderen, maar de bezorgdheid van die liefde zal dezelfde zijn. De essentie van liefde is bezorgdheid. Zelfs indien bijvoorbeeld iemand verkeerd doet, de bezorgdheid van het goddelijke zal die persoon verbeteren. Bezorgdheid, of we kunnen zeggen ‘ashita’, het welzijn. Dus de bezorgdheid voor het welzijn zal steeds aanwezig zijn, zelfs indien het lijkt dat het soms wreed, soms liefhebbend, soms te inschikkelijk is, of onder welke andere vorm ook, zoals een golf. Hoe Zij zich ook voordoet; het is eigenlijk voor je welzijn. Zij werkt voor je welzijn. Niet enkel jouw welzijn, maar het collectieve welzijn. En Zij weet heel goed wat moet gedaan worden, hoe Zij voor de dag moet komen. Zij moet van nergens iets leren, want Zij draagt de volledige “kennis en deze techniek” in zichzelf. Zij is een dusdanige stapelplaats van wijsheid, kennis en liefde. Zij wijkt dus niet af. Eens je een sahaja yogi wordt, is de bezorgdheid voor je welzijn steeds daar.

Of je nu gestraft wordt of niet is een andere kwestie. Sommige mensen krijgen werk, anderen niet. Met sommige mensen werkt het zo, met anderen niet. Dan kan men zeggen waarom gedraagt de Paramchaitanya zich als dusdanig? Het is allemaal voor je “verbetering”, het is een grote reis. Wat voor je verbetering uitkomt, is ook goed voor je welzijn. Als je dit punt begrijpt, ben je nooit ontgoocheld in het leven. Zij heeft geen bezorgdheid om Haar eigen welzijn omdat Zij het volledige welzijn op zichzelf is. Zij denkt nooit hoe Zij weldadig zal zijn of behulpzaam, omdat Zij niet beperkt is.

Een man die bijvoorbeeld alles heeft is nog steeds erom bezorgd meer te krijgen, de hebzucht. Maar zij kent geen hebzucht. Zij is volledig tevreden met zichzelf. Omdat Zij zo krachtig is, zo vol kennis, heeft Zij geen twijfels, geen enkele twijfel. Omdat niemand Haar kan kwetsen, heeft Zij geen angst. En jullie hebben nu allen gevoeld dat de Paramchaitanya jullie een leven zal geven zonder angst; een leven vol van vrede en vreugde, zoals een kind zijn moeder vindt en ophoudt met huilen. Niet meer. Hij heeft zijn moeder gevonden. Op dezelfde manier hebben jullie de Paramchaitanya gevonden en de verbinding ermee. Dus jullie zouden je helemaal geen zorgen meer moeten maken, over niets meer denken, niet meer plannen; je moet erin springen, enkel erin springen en weten dat jullie een deel geworden zijn van de realiteit. Als je dit begrepen hebt, hebben we goed gewerkt denk ik.

Nu zijn we in Duitsland, en je weet dat er in Duitsland mensen geweest zijn die de hoop van de mensheid hebben proberen dooreen te schudden. Maar zelfs de gebeurtenis die plaats had, al de vreselijke dingen die gebeurden, zovele mensen die stierven, natuurlijk zijn ze terug geboren, dus geen probleem.

En zoveel problemen kwamen naar voor dat de mensen dachten dat de hele wereld op zijn einde liep. Ze waren zo bezorgd dat ze dachten dat de hele wereld op zijn einde liep. Maar het was niet zo. Maar deze oorlog heeft ons wel een les geleerd, hij heeft ons enigszins meer collectief gemaakt, hij heeft ons elkaar meer doen begrijpen. Hoe kom je anders uit de onwetendheid? Van: wij zijn dit land, wij zijn dat land, racisme, zogenoemd nationalisme, zogenaamd patriottisme, al deze scheidende krachten en verdelende dingen. Laat het duidelijk zijn: we zijn allen menselijke wezens en we zouden als dusdanig moeten behandeld worden. Indien we de geschiedenis bekijken na elke oorlog, dan zien we telkens een versnelde beweging naar de kennis, kennis over eenheid van de wereld. Het is zoiets als een ruimtetuig met verschillende trappen in elkaar ingebouwd. Het geheel krijgt een zekere snelheid, op een bepaald ogenblik ontploft de laagste trap, op het ogenblik van explosie geeft het een hogere snelheid aan het resterende gedeelte, en dus neemt er een versnelling plaats. Op die manier geraak je in de ruimte.

Volgens diezelfde gedachtegang zijn die afschuwelijke dingen, die gebeurd zijn, explosies, die je naar de kennis brengen dat er iets verkeerd is met ons, we leven met iets irreëels. Nu de problemen van vandaag zoals de ecologie, aids, drugs. Al deze moderne problemen van armoede. Als je het bekijkt als een getuige zijn ze erg schokkend, zeer schokkende gebeurtenissen. Al deze schokkende gebeurtenissen zouden onze geest echt dooreen moeten schudden, onze geest echt dooreenschudden. Waarom hebben we dit probleem?

Sommige van onze domme leiders denken dat we deze problemen kunnen oplossen door meer geld te verdienen. We kunnen ons beschermen van de ecologische problemen indien we over meer geld beschikken. We kunnen de atmosfeer vervuilen omdat we over meer geld beschikken. We kunnen ons dan beschermen in die zin dat iedereen, overal een masker zal dragen. We zouden meer geld moeten verdienen om ons te beschermen, het heeft verder geen belang indien er een ecologisch probleem is. Je weet er dus van, zoals een persoon die een zone vol uitwasemingen binnengaat. Al deze domme ideeën komen er aan de oppervlakte, omdat zij niet inzien wat menselijke waardigheid is. Dat menselijke wezens boven al het andere staan, boven machines, boven alle materiële dingen in de wereld. Zij zullen niet zeggen, we zullen de machines met jullie in harmonie brengen, neen, zij praten zo dat de mensen een grotere slaaf van de machines worden, omdat jullie geld nodig hebben, meer geld. En met dit geld dat we meer verdienen kunnen we ons beschermen tegen het ecologisch probleem. Het is absurd.

Maar indien jullie de menselijke waardigheid begrijpen, dan moeten jullie begrijpen dat we als een menselijk wezen, een zeer positieve en wijze stap dienen te doen om aan al de nonsens die we aan het doen waren een halt toe te roepen. Neem nu bijvoorbeeld het overgrote deel van de franse kust, de stranden zijn vervuild. Natuurlijk, omdat we iets raars bedachten zoals vakantie aan zee. Dit is dan het resultaat. Doe nu maar wat je wil. Zoiets kun je niet ongebreideld doen, dit moet ophouden. In plaats van te begrijpen dat we iets verkeerd gedaan hebben, zullen ze zeggen, we zullen een nieuwe methode ontwikkelen om dit schoon te krijgen. Ze zullen nooit veroordelen wat verkeerd ging. Ze zijn zo verknocht aan dit raar leven dat ze aan de kusten leiden.

Nu aids. Je zal verbaasd zijn te zien dat in Amerika, Los Angels, alleen al 700.000 mensen zich verheerlijkten als martelaars van aids, omdat ze zulk een groot doel bereikt hadden, door een leven te leiden dat geen enkele zin heeft. Net alsof het om een grote revolutie gaat, denkend dat ze grote revolutionairen zijn, grote mensen. Ze steunen de aids ziekte en verheerlijken haar. Kan je geloven dat deze manier van bevestiging zal aanvaard worden? Mensen kunnen er enkel mee lachen.

Alles is zo op geld gericht. Zij adverteren het graag, zij spreken graag over geldsteun. Men zegt dat dit alles gebeurt omdat, indien zij over meer geld beschikten, zij meer drugs zouden genomen hebben. Vermits er geen geld is gaan ze stelen, zodus moeten we meer geld geven opdat ze drugs zouden kunnen nemen en dit soort leven lijden.

Allemaal gedachten i.v.m. zulk soort leven. In het algemeen zien we dat de mensen geleefd hebben met iets dat zo onwerkelijk is, heel hun leven met iets totaal onwerkelijk. En wanneer het er op aankomt te aanschouwen dat we een vergissing begingen, we zouden die vergissing niet hebben mogen begaan, dan trekken ze zich terug en nemen een ander glorieus imago, artificieel en onreëel en zeggen ze, we zijn martelaars. Dit is wat we Kaliyuga noemen, waar alles wat onwaardig is, alles waar men een hekel aan heeft, alles waarvoor we beschermd moeten worden, het doel zal worden dat de mensen willen bereiken.

Ik hoop dat je begrepen hebt dat de Allesdoordringende Kracht rondom ons, die is, die Sahaja Yoga doet, die je tot Sahaja Yoga bracht, die je deze zegeningen bracht, de Paramchaitanya is, dat waardoor het uitwerkt.

Het gebed van vandaag zou moeten zijn dat we er ons meer en meer van bewust zouden worden dat we deel uitmaken van deze Paramchaitanya en dat we dat kunnen voelen. We kunnen deze Kracht gebruiken, we kunnen het uitwerken. Als het vandaag zo aangevoeld wordt, dan denk ik dat we heel goed gewerkt hebben.

Moge God je daarvoor zegenen.