Shivaratri Puja – Atma en Paramchaitanya – Puna, India – 23/02/1990

Translation not verified. Dear yogi, register as volunteer to do so.
Vertaling niet geverifieerd. Beste yogi, registreer als vrijwilliger om dit te doen.

Vandaag is het Shivaratri en is het de dag waarop we tot Heer Shiva bidden. Uiterlijk kunnen we meesterschap bekomen van ons lichaam, zijn bewegingen, het verstand, het ego en vele andere functies. Wat er ook in het universum is, we kunnen het weten en het gebruiken zoals al de elementen die de aarde bezit, al wat groeit, we kunnen het gebruiken. We verkrijgen volledig meesterschap over dit alles. Maar dat is allemaal een uitwendige manifestatie. Wat we binnenin zijn is de Spirit. We zijn Shiva. Wat uiterlijk zijn is, is vernietigbaar. Wat geboren is zal sterven. Wat gecreëerd is zal vernietigd worden. Maar wat in ons is, is onze Atma, die onze Shiva is, die een weerspiegeling van Sadashiva is, die onverwoestbaar, zonder verlangen en vrij is. Hij is aan niets gebonden. Hij is vlekkeloos. Door het verkrijgen van deze Shiva, en het licht te ontvangen van deze Shiva, nemen we ook langzaam afstand. Het uiterlijke blijft zoals het is, maar in ons is de Atma voortdurend en onvernietigbaar, steeds zijn licht uitstralend.

Na realisatie wordt ons leven goddelijk, voorspoedig en heilig. Dit bereiken is zeer belangrijk voor menselijke wezens. Zonder dat kunnen we niet collectief zijn en geen evenwichtig leven leiden. Ook kunnen we niet echt liefhebben. Evenmin kunnen we de waarheid kennen. De zuivere kennis kunnen we enkel verstaan in het licht van de Spirit. Wanneer iemand door de Spirit wordt verlicht, wordt zijn aandacht zuiver. Hij wordt in niets betrokken. Alleen door zijn aandacht verkrijgt hij er de volledige kennis van. Maar een persoon waarbij de zelfrealisatie niet volledig is gestabiliseerd, denkt steeds aan zichzelf. Hij denkt aan wat hij vandaag zal eten, wanneer hij goed voedsel zal krijgen, welk voedsel hij zou moeten koken. Of hij denkt: “Waar zal ik vandaag naartoe gaan?”. Waar zal mijn belangrijkheid het meest aangevoeld worden, wanneer zullen de mensen mij respecteren. In welk gezelschap kan ik meer op de voorgrond treden. Een andere soort van mensen zullen zich beraden hoe zij meer geld kunnen verdienen, hoe de rijkdom van de hele wereld te verkrijgen en deze te verbeteren. Een andere soort van mensen denken enkel aan hun kinderen, kleinkinderen, verwanten e.d.

Dit soort gedachten zijn egocentrisch zoals:” Wat is mijn positie. Welk groot voordeel kan ik daaruit verkrijgen, welke kleren zal ik dragen. Hoe kan ik indruk maken op mensen en hen laten denken hoe knap ik ben, hoe groots ik ben.” Nog anders is iemand die zichzelf als zeer nederig beschouwt, die voor iedereen blijft buigen om zijn respect te tonen, of hoe beschaafd hij is. Of iemand zegt: ik ben zo geleerd en zal met intellectuelen discussiëren, hij leest veel boeken om met zijn kennis op te scheppen. Weer een ander denkt op deze manier over zijn muziek of kunst. Hoe het best indruk maken op anderen, daar denkt de mens het meest aan. Mensen verrichten ook veel sociaal werk, of offeren op voor hun land; mijn land zou gelukkig en welvarend moeten zijn. Anderen denken dat hun kunst over de gehele wereld verspreid zou moeten worden om hun land bekend te maken. Op deze manier wordt de mens gelukkig, door zich in de collectiviteit te zien mengen. Maar in dit alles is er het verlangen naar overwinning, erkenning en lof. Hij is steeds op zoek naar iets, en daardoor komt hij vast te zitten in de cyclus van vreugde en zorgen. Zijn aandacht blijft vastzitten in het “Ik” gevoel.

Maar wanneer hij één is met de Spirit, denkt hij anders. bijvoorbeeld: dit te gebruiken op zo’n manier dat de mensheid er voordeel bij heeft. Mensen lijden zo veel. Wat kan er gedaan worden om hen te helpen. Zijn hele denken schuift weg van eigen belang. Wanneer hij een boom ziet, denkt hij hoe mooi God deze gemaakt heeft. “Als ik maar zoals die boom kon zijn, en schaduw kon geven aan anderen. Maar ik ben zo niet maar moet zoals die boom trachten te worden”. Wanneer hij de Himalaya’s ziet, zal hij er lofliederen over beginnen te zingen. Maar degene die zijn Spirit niet kent zal lofliederen over zichzelf blijven zingen. Zoals “Ik ben naar de Himalaya’s geweest, heb dit en dat gedaan, heb mijn naam in de Himalaya’s gebeiteld, heb er de vlag van mijn land geplaatst.”

Er zijn dus twee niveaus van menselijke wezens. De eersten, die gerealiseerde zielen zijn en door het licht van de Spirit alles zien. Zij denken nooit dat zij, door dit of dat te doen, een grote naam zullen verkrijgen, of dat anderen hen zullen loven. Zelfs wanneer zij gedood, gefolterd of bekritiseerd worden, zullen zij niet van hun stuk gebracht worden. Zoals Jezus Christus die, terwijl Hij gekruisigd werd, bad: “O God, vergeef hen want zij weten niet wat zij doen”.

Een gerealiseerde ziel staat boven enige verleiding of bekoring, dat dit zou moeten gebeuren, dat gemaakt zou moeten worden. Hij heeft geen verlangen. Als het gedaan wordt, is het goed. Als het niet gedaan wordt is het ook goed. Hij zoekt geen lof of roem. Hij blijft dus ook niet steken in de cyclus van vreugde en zorgen. Zij zijn gelijk voor hem. Voor hem is het mogelijk om zowel zorgen als vreugde te aanschouwen, omdat hij begrijpt dat ze zijn als dag en nacht.

Hijzelf is ondergedompeld in de vreugde van de Spirit. Hij hoeft zijn verstand niet te controleren, omdat zijn verstand en zinnen volledig onder controle zijn. Er zijn mensen die achter iets aanlopen alsof hun leven ervan afhangt. En als ze het bereikt hebben lopen ze iets anders achterna. In de veronderstelling dat ze het niet kunnen krijgen, voelen ze zich zo geschokt, dat ze denken dat hun gehele leven beëindigd is. Maar de aandacht van een gerealiseerde ziel is zo, dat hij alwetend door het leven gaat. Er is zoveel kracht in zijn aandacht (Chitta) dat zij, waar zij ook naartoe gaat, begint te werken.

“Chitta” of Aandacht is het geschenk van Shri Brahmadeva. Wanneer van Brahmadeva enkel Brahma overblijft, dan wordt zijn aandacht zo krachtig, zo liefdevol, zo begrijpend en zo slim dat zij haar werk op een zeer gemakkelijke manier doet. Wat betekent dat de aandacht van zo’n persoon één wordt met de Paramchaitanya of goddelijke vibraties. Wanneer dit gebeurt doet de Paramchaitanya alles. Dan wordt al het werk van deze wereld door de Brahma Shakti en de Paramchaitanya gedaan. Wanneer zo’n persoon iets doet denkt hij niet dat hij dit doet. Hij voelt zelfs de noodzaak niet om zo te denken. Hij denkt enkel dat het gebeurt. Het wordt gedaan. Het betekent dat we “nietsdoeners” worden, omdat de Paramchaitanya alles doet. Hij is dus enkel een tussenpersoon (medium) door wie de Paramchaitanya werkt. Het gebeurt door het licht van de Spirit. Anderzijds is een persoon die denkt dat hij alles doet, maar zegt: “Laat het over aan God.”, In werkelijkheid niet bekwaam om het aan God over te laten.

De waarheid is dat Paramchaitanya alles doet: zeer eenvoudig en gemakkelijk. Zo mooi is zijn bekwaamheid en beheersing dat de mens verbaasd achterblijft met de vraag hoe dit gebeurde. Wij doen niets. Alle daden worden door vibraties uitgevoerd. Wij kunnen enkel dode dingen nemen en er dode dingen van maken, zoals we van zilver juwelen maken en dan denken dat we iets groots hebben gedaan.

Maar al het levende werk wordt gedaan door de Paramchaitanya en de ervaring van de Paramchaitanya is enkel mogelijk door zelfrealisatie. Omdat de Paramchaitanya de Adi Shakti is, de kracht van het verlangen van Shri Shiva. Het is Zijn licht. Bij deze genade zal enkel de Paramchaitanya alles uitwerken en wanneer dit binnenin jullie gebeurt, worden jullie unieke mensen.

Als steeds het idee weerkeert van “Ik doe dit, Ik doe dat, Ik wil dit doen” of elke vorm van agressief gedrag, dan weet je dat je totnogtoe het licht van de Spirit niet in je hebt. Wanneer je de vrijheid van handelen hebt maar je doet niets, zoals deze gloeilampen zouden zeggen: “Ik geef elektriciteit”, dan is het verkeerd. Binnen in jullie, die gerealiseerde zielen zijn, is het de Paramchaitanya die alles doet, die je gemaakt heeft, elk deel van je lichaam, en je deed groeien.

En nadat jullie menselijke wezens geworden zijn, zijn jullie gerealiseerde zielen geworden, wat ook de zegeningen van de Paramchaitanya zijn. Hoe kan iemand dan egoïstisch zijn als hij weet dat “hij niets doet”.

De fluit van Shri Krishna zegt; waarom zeggen de mensen dat ik speel”? Ik ben hol. Deze holheid betekent egoloosheid en wanneer dit volledig in ons gevestigd is, wordt de gedachte: “Ik doe dit of dat” pijnlijk en hinderlijk. Omdat ik dacht “Ik doe dit werk” en de realisatie ervan faalde. Dus nu ben ik zo ongelukkig.” en “Ik” deed dit en kreeg zo’n grote naam dat het naar mijn hoofd steeg. Maar een gerealiseerde ziel weet dat hij niets deed. Het is de bekwaamheid van de Paramchaitanya, dus is alles wat gebeurt in orde. Veronderstel dat we onze weg kwijt zijn, dan zal iemand denken dat hij een fout maakte door een verkeerde weg in te slaan. Maar een gerealiseerde ziel denkt dat hij misschien daar moest zijn, dus voelt hij zich ook niet ongelukkig. Breng hem in een paleis en hij zal leven als een koning. Maar hij zal ook in een bos leven.

Hoe kan hij klagen als hij weet dat Paramchaitanya hem in deze verschillende situaties plaatst.

Zo’n persoon kan je slaan of omkransen, het blijft voor hem hetzelfde, omdat de Spirit zich aan niets hecht. Hij kan in om het even welke menigte of vergadering zijn, het zal geen invloed op hem hebben daar hij tevreden in zijn Spirit is. Als hij moet spreken zal hij spreken, anders niet. Als iemand iets zegt, zal hij luisteren, of het nu woorden van kennis en wijsheid of dwaasheden zijn. Anderen mogen praten over de goede of slechte kwaliteiten van mensen, maar hij zal nooit zeggen: ik haat dit of dat”. Omdat haten een zonde is. Wat hij ook zal doen, zal gunstig zijn. Bijvoorbeeld: De Devi doodt de bhoots. Dat is geen zonde.

Als Zij hen niet doodt zal de zonde zich verspreiden. Hij schrikt er niet voor terug om zijn plicht te doen, omdat het de Paramchaitanya is die doodt en niet hij. Om echter over Paramchaitanya te spreken, zou hij toch ten minste moeten één zijn met Paramchaitanya. Wanneer je de éénheid bereikt met de Paramchaitanya kan je tegen alles spreken wat je als verkeerd beschouwt. Grote wijzen en heiligen waren rechtuit en spraken openlijk over onrecht. Socrates werd vergiftigd omdat hij de waarheid sprak, omdat de Paramchaitanya hem de waarheid liet zeggen. Hij zal de waarheid stevig trouw blijven. Zijn intelligentie zal in staat zijn waarheid en onwaarheid te herkennen, omdat het licht van de Spirit in zijn verstand is gekomen en het verlicht heeft. Met één enkele blik weet hij wie op welk niveau zit. De Paramchaitanya licht hem over alles in omdat de Paramchaitanya alles doet. Wij zijn niet bezig met resultaten. Zijn resultaten verheugen enkel God.

Wij kunnen dit spel enkel gadeslaan. Het enige waar wij van kunnen genieten is het spel van de Spirit. Het werkt. Zijn spel is een wetenschap van het licht van de Spirit!

De enige die kan verstaan dat de gehele wetenschap van dit universum afkomstig is van de Spirit. Zolang de kennis van deze wetenschap niet in ons is gekomen, is de uiterlijke wetenschap absoluut nutteloos, omdat er in de wetenschap zeer weinig is dat de uiterlijke materiële dingen kan verklaren. Er is geen vergelijking in deze uiterlijke wetenschap. Geen collectiviteit, geen menselijkheid, geen liefde, geen kunst, geen poëzie, geen respect. Er zit niets levends in. Het wordt zoals een machine.

Om de wetenschap te begrijpen, heeft de mens het licht van de Spirit nodig. Door dit licht van de Spirit, kan je vele oevers van de wetenschap openen, welke totnogtoe niet geopenbaard zijn. Maar in zekere zin is alles reeds gekend! En is het niet nodig dat degene die alles weet, het aan iedereen zou bekend maken. Omdat iedereen moet weten hoe het te begrijpen. En als de tijd gekomen is dan mag enkel één persoon openbaren. Mijn vader is niet in Sahaja Yoga, mijn moeder, zuster, broer, enz… zijn niet in Sahaja Yoga. Laat het zo zijn. Jij bent ten minste in Sahaja Yoga. Jij blijft vreugdevol met jezelf. Zolang een persoon vreugdevol met zichzelf blijft, kan hij niet men anderen blijven omdat alles in jou is. Om steeds te denken: hij is niet in dit, hij is niet in dat, betekent dat de deuren van je hart nog niet volledig open zijn.

Deze vraag rijst alleen bij die mensen die zich nog steeds half in het donker en half in het licht bevinden. Zij blijven denken over hun families. Laat hen gerust. Zij zullen uit zichzelf in Sahaja Yoga komen.

Je kan niemand iets opdringen.

Een gerealiseerde ziel denkt niet op deze manier. Hij blijft alles bekijken en geniet ervan. Hij geniet zelfs van de dwaasheid van de mensen, maar ook van de wijsheid. Als iemand dom spreekt bekijkt hij het en geniet ervan, als iemand verstandig praat geniet hij er ook van. Hij ziet enkel vreugde in alles. Als iemand op een vreemde manier leeft, dan zegt hij dat dit een drama is. Wanneer een gerealiseerde ziel een woedende persoon ziet, denkt hij: “wat een woede, zie hoe die woede opstijgt”.

Nu gaat het tot de agnya. Hij maakt zich geen zorgen. Zijn inzicht is niet verward, maar onbevlekt en zuiver, een toestand van getuige. In deze toestand kan hij op een humorvolle wijze verklaringen geven over de samenleving. Wanneer het mededogen en de bezorgdheid in ons komt zal de Paramchaitanya het onmiddellijk weten doorheen gerealiseerde zielen en zullen diegenen die terrorisme verspreiden hun ondergang tegemoet gaan. Dat mededogen en deze bezorgdheid zal zich op zekere manier beginnen te manifesteren. Het is in orde als iets vreugdevol is. Maar iets wat een pijnlijke toestand creëert, wanneer een persoon begint te denken waarom zulke vreselijke dingen gebeuren, zal onmiddellijk de oplossing beginnen uit te werken. Toen Ik naar Rusland ging, zou daar een yoga seminarie zijn. Maar thuis werd er gezegd: “Waarom ga je er maar voor twee dagen naartoe?”

Ik antwoordde dat Ik ernaar toe moest om het Oostblok te trekken. Mensen van het Oostblok zullen naar die conferentie komen en wanneer deze mensen hun realisatie krijgen en naar hun landen teruggaan, zal de Paramchaitanya daar zijn werk beginnen doen. Ik heb enkel vijftien minuten gesproken en gaf realisatie in vijftien minuten,

Dan gingen deze mensen terug naar hun landen, het werk gebeurde daar. Wat betreft het werk van Paramchaitanya, is het zeer noodzakelijk dat de mensen gerealiseerd zijn. Omdat het werk van Paramchaitanya gedaan wordt door het verlangen van gerealiseerde mensen. Het verlangen zou zuiver moeten zijn en niet zelfzuchtig, omdat dit werk wordt gedaan door de kracht van het Atma. De Atma is onze Shiva, die absoluut vrij, standvastig en eeuwigdurend is. Deze kwaliteiten komen in een persoon na zelfrealisatie. Als deze kwaliteiten in je zijn, mag je een koning zijn of eerder wat, maar binnenin ben je vrij en onthecht. Binnenin vervloek je niemand, noch zal je iets begeren. Het grootste licht van de Spirit is dat je voor niets moeite moet doen, je moet niemand controleren. Door steeds dieper in deze zelfgerealiseerde toestand te dringen wordt de duisternis door dat licht verdreven. Dit is de werkelijke winst. Degene die dit nog niet verkregen heeft, zou moeten weten dat zijn toestand van zelfrealisatie nog niet volledig rijp is. Als het rijp was, zouden wij beseffen dat in onze levens, in onze omgeving, in onze Sahaja Yoga gemeenschap, een nieuw soort van persoon klaar zou moeten zijn, die de gedaante van de Spirit is, die overvloeit van het licht van de Spirit, in wie men Shiva kan zien. Toen Shiva huwde ging hij naar zijn huwelijk op de manier zoals hij was. Dit betekent dat wanneer je het licht van de Spirit binnenin je hebt, je elk gezicht kan zijn, elk lichaam, elk typen, maar wanneer je dat licht hebt, zal Shiva je herkennen.

Hij heeft twee vormen, aan de buitenzijde is de Vishnu vorm en binnenin is de Shiva vorm. Wij moeten zoals Shiva zijn, vrij, onafhankelijk en onthecht. Dan mag je uiterlijk, Shiva, Krishna of iemand anders zijn, maar de Shiva binnenin je, zal standvastig en gevestigd zijn. Wanneer je de vorm van de Spirit geworden bent, zal het uiterlijke gedeelte niet meer belangrijk zijn. Dan zullen je gevoelens voor zo’n dingen volledig veranderen. Toen Shri Eknath naar Dwarika ging, vulde hij een kruik met water. Maar toen hij een ezel bijna van dorst zag omkomen gaf hij hem het water dat bestemd was om te offeren in de tempel.

De mensen vroegen hem wat hij deed. Je hebt zover gewandeld, blootsvoets, om dit water te vullen, en nu geef je het aan deze ezel? Eknath antwoordde: mijn eigen Krishna daalde neer om dit water te drinken. Dit subtiel gevoel van overgave, kan alleen een gerealiseerde ziel verstaan. Om de buitenzijde te zien, dat “wij” de kruik namen en “wij” offerden het aan God. Wie zijn die “wij”. Wanneer dit gevoel van “wij” er niet is, heeft de Paramchaitanya dit werk gedaan.

Toen Eknath op deze aarde kwam, verstond niemand hem, de mensen kwelden hem, maar omdat hij het evenbeeld van de Spirit was en hij gevestigd was is Shiva was hij van de vorm van Shiva. Zo’n persoon mag uiterlijk om het even wat zijn, maar zijn Shiva staat geeft licht zelfs aan de buitenzijde. Maar het belangrijkste is grootmoedig te zijn. Deze grootmoedigheid is de kracht van Shiva. Shiva is zo gulhartig dat hij zelfs bewust gunsten uitdeelt aan Rakshasa’s. Op dezelfde manier is diegene die stevig in Shiva is, zeer diep en in vrede met zichzelf. Hij zal het niet zeggen, maar hij weet alles.

De grootste kracht van Shiva is liefde. Het is Nirvajya liefde, de liefde waar geen verwachting is. Het is vloeiend. Deze kracht van mededogen is zo groot dat het alles overstijgt. Evenzeer groeit de kracht van het mededogen in een gerealiseerde persoon en dat is zo verrukkelijk dat je er niet alleen van geniet. Zijn hele wezen wordt zo en daardoor wordt hij uiterst krachtig. Zijn angsten en twijfels verdwijnen. Hij is bekwaam om mooie werken op een mooie manier uit te voeren. Hij verstaat ook alles op een mooie manier.

Sommige Sahaja Yogi’s zullen je in je gezicht zeggen dat je bezeten bent. Het zou niet op zo’n manier mogen gezegd worden. Als je iemand zijn ego voor altijd wil breken, bedenk dan dat hij vol van ego is, en de Paramchaitanya zelf zal zijn ego breken. Maar allereerst moet een gerealiseerde ziel denken: ik heb mijn toevlucht in Shiva gezocht, ik heb mijn toevlucht in mijn Spirit gezocht. Alleen door mijn Spirit zal de Paramchaitanya al dit werk doen, daarom ben ik voor niets bezorgd.

Wie is mijn vijand? Wie kan mij doden? Ik leef in het goddelijke.

Hij doet alles, dus wat doe ik? Wanneer iemand op deze manier begint te voelen, kunnen we zeggen dat we Shiva binnenin hebben herkend. We verstaan het uiterlijke, ons lichaam e.d. maar we zouden deze in Shiva die binnenin ons is, die de ondersteuning van onze volledige kracht is en die wij Sat Chit Ananda noemen, moeten begrijpen, wij zouden moeten geloven in de Shiva.

Moge God je zegenen.