Navratri Puja Arzier, Genève, Zwitserland 23 september 1990

EnTVD Unknown NlTVD2009-1126

Volgens de kalender zijn er dit jaar tien dagen van Navaratri, geen negen. Negen is het aantal dagen, waarop de Godin tijdens de nacht de demonen moest bestrijden om haar kinderen te redden van de gevolgen van negativiteit. Enerzijds was ze een oceaan van liefde en mededogen en anderzijds beschermde ze hen als een tijgerin. Want in die tijden was het zo dat niemand kon mediteren, niemand kon de naam van God in de mond nemen, niemand kon zelfs maar denken aan zelfrealisatie. Maar zij die hier vandaag zitten, jullie waren er ook in die dagen, en jullie werden allemaal gered omwille van vandaag, omwille van deze dag, zodat jullie je zelfrealisatie kunnen verkrijgen.

De gedaante van de Godin was in die dagen niet die van maya swarupi[1]. Ze was er in haar ware gedaante, en dat creëerde een diepe vrees, zelfs onder haar volgelingen. Dus er was geen sprake van hen zelfrealisatie te geven. Eerst en vooral moesten ze gered worden. Dus zoals een moeder haar kind negen maanden in haar baarmoeder draagt, gedurende deze negen maanden, of je kan zeggen negen yuga’s[2], negen maal, zijn jullie allemaal op de juiste manier beschermd geweest, en in de tiende maand worden jullie geboren. Deze geboorte is ook altijd na zeven dagen van negen maanden. We moesten dus een tijdje wachten tot het volgroeid was. Nu is deze tiende Navaratri van vandaag eigenlijk bedoeld om de Adi Shakti te eren.

Vandaag gaan we dus werkelijk de Adi Shakti vereren. Aan de ene kant is de Adi Shakti Mahakali[3], aan de andere kant is ze Mahasaraswati[4] en in het midden is ze Mahalakshmi[5], en ze is ook de Amba, diegene die de Kundalini is. Maar daarnaast ze is nog veel meer dan dat. Ze is Parashakti; ze staat boven alle krachten. Want zij is de voortbrengster van kracht. Daarom moet ze boven dit alles staan. Dus als we haar vandaag vereren, moeten we haar vereren in al deze vormen. Je begrijpt dus waarom we de tiende dag dat we Navaratri vieren voor het eerst op de kalender hebben staan, namelijk omdat het vandaag de dag is waarop we de Adi Shakti vereren.

De Adi Shakti werd nooit tevoren vereerd, nooit. Maar deze keer, toen ik naar Calcutta ging, zei ik hen: “Jullie zouden beter vandaag de Adi Shakti vereren.” En ze waren verrast: waarom vraagt Moeder ons vandaag om de Adi Shakti te vereren? Dus toen ik terugkeerde naar Puna, zeiden ze me dat de Adi Shakti, zoals je weet, de Saptashringi is, dat wil zeggen ‘diegene met de zeven bergen’. Ze verblijft op de zeven bergen, dat wil zeggen op de Sahasrara, op de zeven chakra’s. Ze heerst over alle zeven chakra’s.

Ze zeiden me dat toen we de puja in Calcutta hielden, dat tezelfdertijd het enige moment plaatsvond waarop diegenen die Saptashringi volgen, wat maar heel weinig mensen zijn, allemaal daarheen komen, en zo komen ze dus, als eerste gaan de mensen van de moederszijde erheen. Dus diegenen van de kant van de moeder van de Adi Shakti worden beschouwd als Vaishnaviten, zij die Vishnu volgen. Zij komen dus eerst daarheen om haar te eren, en vervolgens komt de kant van de schoonvader, dat is de kant van Shiva, naar voren, Sadashiva’s kant. Dat is precies op het moment waarop wij de puja hielden. Ze hebben deze twee groeperingen die samenkomen om te vereren.

We hebben dus nu onder ons twee soorten mensen. De ene soort kunnen we onderbrengen als zij die Brahmadeva vereren aan de rechterkant, en dan de mensen die Shiva vereren aan de linkerkant. Beide kanten moeten elkaar op een bepaald punt ontmoeten, en dat punt is nu gekomen, waarop we de volledig geïntegreerde vorm van al deze krachten moeten vereren, die zich in ons gemanifesteerd hebben. Als ze nu zeggen dat er slechts één God is, goed, er is één God. Maar die ene God heeft een hoofd, hij heeft een lever, hij heeft een maag, hij heeft een neus. Hij heeft alles. Net zoals mensen. Want ze zeggen, dat God de mens geschapen heeft naar zijn evenbeeld.

Hij heeft dus verschillende organen in zijn lichamen, en hij moet deze verschillende delen besturen. En voor die verschillende delen heeft hij godheden nodig, en deze godheden moeten begrepen worden. En zolang je deze godheden niet begrijpt en vereert, kan je deze godheden niet doen ontwaken in jezelf. Maar ze maken allemaal deel uit van de Adi Shakti. Ze staan volledig onder de controle van de Adi Shakti. Gisteren hoorden jullie over de krachten van de Adi Shakti. Net zoals een schildpad zijn hele lichaam terugtrekt in zijn schild, op dezelfde manier heb ik al deze krachten in mijzelf teruggetrokken. Ik bedoel, je kan ze niet gemakkelijk ontdekken. Je kan ze niet gemakkelijk vinden. Behalve dan die moderne fotocamera’s, die ons proberen te slim af te zijn. Zij zijn het die mijn gedaanten en eigenschappen aan jullie prijsgeven. Want er is licht in deze vibraties, en wanneer deze vibraties uitgestraald worden dan zie je ze via deze fotocamera’s, zelfs al zijn ze niet eens zo gevoelig, maar op de één of andere manier vangen mensen ze op.

Er zijn zoveel wonderbaarlijke foto’s gemaakt, zoals je weet. Eén foto moet je gezien hebben, waarop Shri Ganesha in eigen persoon achter mij staat. Op dit moment zie je hier niemand staan. Maar je weet niet wat er allemaal gebeurt. En dit is wat je moet inzien, namelijk dat we binnengetreden zijn in een nieuw gebied van Gods magie. En zijn magie is werkzaam op zoveel manieren. Natuurlijk raak je soms nog verloren. Door je vroegere problemen word je naar beneden getrokken. Je wordt in verleiding gebracht. Soms raak je ook overheerst door negatieve krachten en val je. Het is heel bedroevend als dat met een Sahaja yogi gebeurt.

Want wellicht ken je je verleden niet en weet je niet hoe je gestreden hebt, hoe hard je gewerkt hebt om tot dit niveau te komen. En als je, nadat je op dit niveau gekomen bent, niet probeert om hoger te geraken, zal je ofwel op dezelfde plaats blijven vastzitten, of je kan naar beneden geworpen worden. Het is dus aan jou om te weten dat je een Sahaja yogi bent, je bent niet een echtgenote, een echtgenoot, een moeder, een vader, maar je bent een Sahaja yogi. Zoals ik de Adi Shakti ben, zo zijn jullie Sahaja yogi’s. Dus: “Mijn voornaamste taak is nu zelfrealisatie te geven aan anderen. En omdat al mijn relaties al mooi in orde zijn, hoef ik me over geen enkele godheid zorgen te maken, over geen enkele God, want ze lossen alles op een heel efficiënte manier op.”

Gisteren hebben jullie in de beschrijving van de Godin gelezen dat haar handen alle pijlen met zo’n snelheid wegwierpen dat het leek alsof ze danste. Dit is een feit, zonder twijfel, maar jullie zien dit niet. Jullie kunnen niet zien dat elk van mijn haren als een pijl is. En het werkt op zo’n ontzagwekkende manier. Maar in jullie ogen zit ik hier gewoon rustig, net zoals jullie zitten. Maar het is niet zo. Het is veel meer dan dat. Als ze nu een leeuw of een tijger tonen, als mijn vahana[6], dan moet je inzien dat ze er ook zijn, ze zijn er werkelijk. Ze zijn er werkelijk. Het is niet enkel symbolisch bedoeld, maar ze zijn er werkelijk. Dus de waardigheid van een tijger, ik heb jullie al vaak verteld hoe waardig hij is. Omdat ik op hem zit, is hij zo waardig. Als hij vlees moet eten, zal hij één koe of om het even wat doden, het vlees opeten en de rest voor anderen achterlaten. Hij is zo waardig. En hij eet één keer per maand. Dus zelfs om een vahana van deze kwaliteit te krijgen, moest hij evolueren van het amoebenstadium tot dit stadium. Anders zou hij hier niet geweest zijn.

Op dezelfde manier zijn jullie geëvolueerd, en in jullie zijn al deze vahana’s ook aanwezig. En ze vervullen heel snel alles wat jullie wensen. Je verlangt iets en je zal verrast zijn dat je onmiddellijk zal zien dat het uitkomt. Je vraagt ergens om en onmiddellijk werkt het uit. Maar er moet wel een volledige overgave aan Sahaja Yoga zijn. Als ik Sahaja Yoga zeg, dan weet je dat dit de yoga is van jouw aandacht bij mijn voeten. Dat is wat het betekent. Maar als jullie nog steeds bezig zijn met jullie ego’s en als jullie nog steeds denken op het niveau van: “Wij zijn iets bijzonders en we kunnen onze eigen Sahaja Yoga starten, we kunnen het op die of die manier doen,” of: “Mijn vrouw is zo, mijn kind is zo, mijn man is zo”. Je moet al deze problemen links laten liggen. Anders zal je nooit groeien.

Het was voor mij niet moeilijk om jullie zelfrealisatie te geven, omdat jullie er gewoon klaar voor waren. Maar om je licht brandende te houden, moet je hard werken. De tijger blijft bijvoorbeeld op zijn eigen positie. Hij verandert niet van plaats. De leeuw blijft op zijn eigen positie, en ze zijn allemaal beschikbaar, voortdurend, op hun eigen posities. Alle devata’s[7] en goden bevinden zich op hun eigen posities met hun eigen kwaliteiten, ze zijn er. Nergens, geen enkele van deze goden heeft verklaard dat ze je moksha[8] zouden geven. Behalve de Godin. Zij is de enige die je zelfrealisatie geeft. Want zij heeft de leiding over alle zeven chakra’s. Zij beheert alle zeven chakra’s, en met deze zeven chakra’s kan ze het werk volbrengen.

Er bestaat dus een lange geschiedenis of evolutie van al deze dingen, zowel in het lichaam van de Virata[9] als in jullie mensen. Dus jullie moeten je hieraan aanpassen. Als jullie je hier niet aan kunnen aanpassen, dan zal het geen resultaat opleveren. Nu zijn de problemen die we in het Westen kennen, zoals jullie weten, onzinnige problemen, die voor geen enkele Sahaja yogi gepast zijn. Gehechtheid. Eerst waren ze niet gehecht aan hun vrouwen of aan hun kinderen, nu is het alsof ze eraan vastgelijmd zitten. Ik zeg niet dat je je kinderen of je vrouw moet opgeven, maar je gehechtheid zou bij Sahaja Yoga moeten liggen. Eenmaal de zegeningen van Sahaja Yoga je bereiken, zullen ze verder stromen naar je kinderen, naar je vrouw, naar iedereen, naar je land, naar de hele wereld.

Stel je nu voor dat dit de verbinding is, een heel eenvoudig elektrisch apparaat. Als dit geen verbinding met het hoofdnetwerk heeft, of met wat dan ook, wat is dan het nut ervan? Het kan aan niemand anders elektriciteit geven. Het is een eenvoudige logica dat je eerst aangesloten moet zijn aan de energiebron. Eenvoudige logica. En dan kan die energie naar anderen stromen. Als jijzelf niet verbonden bent met deze energiebron hoe kan deze kracht dan ergens heen stromen? Dit is een eenvoudig gegeven dat we niet begrijpen in Sahaja Yoga. En zo raken onze gehechtheden vastgeroest en begrijpen we niet wat er met ons gebeurd is. Je bent niet verbonden met de hoofdbron! En dat is de enige verbinding die je nodig hebt. En dan zal alles de andere richting uit stromen. We hebben dus dit soort van gehechtheden. En ook zijn we gehecht aan zoveel ellendige dingen waar we van houden, en die zorgen dat we ons ellendig voelen.

We zijn bijvoorbeeld gehecht aan, zeg maar, één of ander belachelijk soort mode van een ontwerper. We zijn eraan gehecht. Of het nu in de Sahaj cultuur past of niet, we zijn eraan gehecht. En al deze gehechtheden zijn niet met betrekking tot de bron, tot de bron van vreugde, tot de bron van kennis, tot de bron van energie die je omhoog stuwt. Dat is de reden waarom onze situatie wat betreft de collectieve groei zo slecht is. Nu is het de taak van de Adi Shakti om je eerst realisatie te geven, vervolgens om je leven te geven, je te steunen. Als je lichamelijke problemen hebt, zal zij voor je zorgen. Ze zal er alles voor doen. Als je een mentaal probleem hebt, zal ze het proberen op te lossen. Ze is dus een trooster; ze brengt je troost. En tegelijkertijd beschermt ze je ook.

Ik heb veel mensen gezien, zelfs nu nog, die snel bang worden, bij het kleinste voorval. Waarom zou je bang zijn? Er staat hier een tijger. Je kan hem niet zien, maar misschien staat hij vandaag wel op de foto. En je Moeder is zo machtig. Je moet beseffen hoe machtig ze is. Dit besef is nog niet in jullie hoofden doorgedrongen. Soms zijn jullie vrouwen in jullie ogen nog machtiger, of zijn jullie kinderen nog machtiger. Maar als je weet dat je Moeder zo machtig is – ze is je Moeder. Dan zou je je volkomen veilig moeten voelen. En dan lost alles zich op.

Ik zal je een voorbeeld geven van een man die ik ooit ontmoette in Madras, ooit, niet zo lang geleden, ik denk ongeveer twee, drie jaar geleden of zo. Hij was zo’n zoeker, onmiddellijk herkende hij mij. Hij ging naar Bombay, daar was een postkantoor en hij ontving er een brief waarin stond dat zijn moeder op sterven lag. Dus hij ging erheen. De dokter zei dat ze aan een snel uitzaaiende kanker leed en dat ze zeer binnenkort zou sterven. Hij wist: “Mijn Moeder is Adi Shakti.” En hij nam gewoon mijn foto, ging voor me zitten, en zei: “Moeder, ik heb niets te zeggen, maar wat u ook het beste acht voor mijn moeder, doet u dat alsjeblief.” Zo zei hij het gewoon. Hij is verbonden. Men had hem gezegd dat ze drie dagen later zou sterven. Maar drie dagen later kwam ze uit het ziekenhuis. Hij nam haar mee naar Bombay, naar een ziekenhuis dat gespecialiseerd was in kanker. Daar zeiden ze: “Ze heeft geen kanker, niets, ze is volledig genezen.”

Als de energie niet kan doorstromen, blijf je bezorgd om je vrouw, ben je bezorgd om je huis, maak je je zorgen over je kinderen, je maakt je zorgen over dit, over “mijn kinderen, mijn huis, mijn vrouw”. Als je dat ‘mijn’ laat vallen, dan kan ik beginnen te werken. Maar dit moet je niet opnemen alsof ik gezegd heb dat je asceten moet worden, dit in geen geval. Geen enkele heilige was een asceet, ze hadden allemaal vrouwen, ze hadden allemaal kinderen. Maar hun volle aandacht was bij de lotusvoeten van de Moeder.

Zoals Guru Nanak zei dat wanneer een kleine jongen met zijn vlieger speelt, de vlieger alle kanten op gaat, en hij praat met zijn vrienden, maakt grapjes, wat dan ook, maar zijn aandacht is bij de vlieger. Of een vrouw die haar huis schoonmaakt met een klein kind op haar arm, en ze maakt het huis schoon en knapt het op. Ze doet van alles, maar haar aandacht is bij haar kind. En er zijn vrouwen in India die, zoals je weet, drie of vier kruiken vol met water tegelijk dragen en ze lopen met hun twee handen zó. Ze weten hoe ze het in evenwicht moeten houden. Ze praten met elkaar, lachen, maken plezier, plagen elkaar, maar hun aandacht is bij de kruiken.

Mijn aandacht is altijd bij jullie Kundalini. Je kan in Sahaja Yoga geen bedrog plegen, neem dat van mij aan. Iedereen die probeert bedrog te plegen zal zeer zwaar gestraft worden. Dus let er alsjeblief heel, heel goed op dat je niet oneerlijk bent en dat je geen bedrog pleegt in Sahaja Yoga. Ik zal niets doen, maar zij zijn hier! Je ziet het al, met al zijn tanden. Ze zijn er allemaal in vaste aantallen, ik heb hun dat gezegd. Ze zijn er in vaste aantallen. Ze weten wat ze moeten doen en ze zullen het doen. Het heeft dus geen zin bedrog te plegen in Sahaja Yoga. Dit is een andere fout die Sahaja yogi’s maken, namelijk dat ze denken dat ze mij of Sahaja Yoga voor de gek kunnen houden. Als dat soort dingen in je opkomt, dan zou ik zeggen dat het demonische ideeën zijn, omdat ze je volledig zullen vernietigen. Aan de ene kant is Sahaja Yoga een zegen, een absolute zegening voor je spirituele groei, waardoor je enorm vordert. Je bereikt een zekere hoogte, maar je moet ook weten als je deze hoogte bereikt, dat je heel voorzichtig moet zijn om daar te blijven. Want als je eenmaal van zo’n hoogte valt, hoe diep zal je dan niet vallen? Het is opnieuw logisch om in te zien dat je heel diep zou vallen.

Dus hier heb je de zegeningen, alle schoonheid, alle liefde, alle vreugde, alle kennis, alle vrienden, alle zorg. En als je dan hier niet wil zijn, enkel om de reden dat je bedrog pleegt, of als je hier wil zijn en toch bedrog wil plegen, dat is niet mogelijk. Dat werkt niet, je wordt er onmiddellijk uit gegooid, en eens je eruit gegooid bent, God weet waar je dan heen zal gaan. Dat is niet langer onze verantwoordelijkheid. Maar door hen word je eruit gegooid.

Je moet dus weten dat de godheden uiterst waakzaam zijn. En ze houden jullie allemaal in de gaten. Want ze moeten over jullie waken, ze moeten voor jullie zorgen, ze moeten jullie helpen, ze moeten alles voor jullie doen. Zij moeten alles voor jullie oplossen. Zij zijn het die bloemen voor jullie creëren; ze doen allerlei soorten goede dingen voor jullie. Maar tegelijkertijd zijn ze alleen aan mij gehecht, zij allemaal, niet aan jullie. Omdat jullie mijn kinderen zijn, zorgen ze voor jullie. Eenmaal je probeert je te misdragen, is het met je gedaan en zal je omlaag vallen. Maar het mededogen van je Moeder is zo groot, dat ze altijd probeert te vergeven, kansen te geven en dat ze deze godheden zegt zich rustig te houden. Natuurlijk gehoorzamen ze – tot op zekere hoogte.

Maar als jullie gemene mensen willen zijn, als je wreed wil zijn, als je zondig wil zijn en toch in Sahaja Yoga wil blijven, dan kan dat niet. Het is niet zoals in eender welke religie, zoals je gisteren zag, dat je alle mogelijke fouten maakt, doet wat je wil, doodt wie je wil, bedriegt wie je wil, en er nog altijd deel van uitmaakt. Zo gaat dat niet. Hier moet je een Sahaja yogi zijn in de ware zin van het woord. En dat is waarom je het moet begrijpen.

(Er zijn enkele Sahaja yogi’s die nog gekomen zijn, ze kunnen niet binnen, ik denk dat de deuren gesloten zijn.)

Dus zo’n enorme kracht, zo alert, zo teder, zo vriendelijk, is nu beschikbaar. En een Moeder, die je lerares is. Een moeder onderwijst haar kinderen met liefde. Dat niet alleen, maar jullie hebben zelfs nooit gemerkt hoe ik jullie Sahaja Yoga bijbracht. Jullie leerden het zomaar. Het is kinderspel voor jullie. Het is zo’n ingewikkeld en subtiel onderwerp, en jullie pikten het op zonder moeilijkheden. Het werd op zo’n kundige manier gedaan, het werd op een mooie manier gedaan, het was in je ingebouwd, en nu weet je “dit is Sahaja Yoga, en dit is niet Sahaja Yoga.” Al deze kennis kwam op zo’n zachte manier naar je toe. De manier waarop jullie Indische muziek zingen, zie je, zelfs de Indiërs zijn verrast, soms kunnen ze niet eens zo goed zingen als jullie. Diegenen die naar mijn programma gekomen waren, zagen jullie. Er waren enkele muzikanten bij, ze zeiden: “We schaamden ons echt. Hoe konden deze mensen zo goed zingen? En alles zo goed uitspreken?”

En je moet deze kracht volledig vertrouwen. Als mensen vroeger in moeilijkheden verkeerden, want ze werden vaak aangevallen, hadden ze hun zelfrealisatie niet, dus moesten ze wel hun vertrouwen stellen in de goddelijke kracht. Ze moesten wel. Maar nu jullie zelfrealisatie hebben, hebben jullie je vrijheid. Maar je mag nooit vergeten dat je die goddelijke kracht moet vertrouwen. Ze zal voortdurend voor je zorgen.

Nu, hoe plegen we bedrog in Sahaja Yoga? Er komen luilakken in Sahaja Yoga. Totale luilakken, ze moeten wel heel links zijn, of wat het ook is. En als je hen zegt: “Je zou beter dit werk doen.” “Nee Moeder, ik ga dat werk niet doen, want dan zal mijn rechterkant opkomen.” Een heel gebruikelijke truc. Het is een heel gebruikelijke truc: “Ik kan dit werk niet doen.” Als het op werken aankomt, gaan ze er gewoon vandoor. Hoeveel mensen werken er? Heel weinig. Laatst ging ik naar de keuken en ik vroeg aan deze Indische meisjes wat er aan de hand was, ze zeiden: “Ze gaan er allemaal vandoor. Er is niemand hier om ons te helpen.” Niemand wil de verantwoordelijkheid op zich nemen. Maar de truc bestaat erin dat het op Sahaja Yoga wordt afgeschoven, namelijk: “Als ik dit doe, zal ik rechts worden.” Maar als je links wordt, dan is deze [de tijger] er nog. Het is heel fijn dat jullie hem hier gezet hebben, ik ben heel tevreden.

Dus alle lethargische mensen, alle luilakken, doen dit altijd. Nu, er wordt tegen iemand gezegd: “Je moet ’s ochtends vroeg opstaan.” Ze voelen zich er vreselijk over: “Oh! Hoe moet ik vroeg opstaan?” Maar als je terugblikt naar je verleden, dan zal je merken dat je waarschijnlijk drugs gebruikt hebt, dat je waarschijnlijk alcohol gedronken hebt, je hebt vast al deze linkse dingen gebruikt, dat is de reden waarom je ’s ochtends niet vroeg kan opstaan. Hoe zal je nu ooit komaf maken met deze slechte gewoonten die je had, of ze teniet doen? Hoe zal je dit doen? Als je begint ’s ochtends vroeg op te staan, dan zal deze gewoonte zich langzaamaan ontwikkelen, en zo kan je er vanaf komen. Het is gewoon een kwestie van jezelf beschikbaar te stellen als de ochtendzon op het punt staat op te komen. Alcohol is sowieso al zo’n linkse onzin. Zozeer dat de Godin ooit alle alcohol van de wereld opdronk. Je zal het niet geloven, alle alcohol!. Heiligen, zoals Sai Nath, rookten alle tabak op van Maharashtra, maar nog steeds wordt er gerookt. Net zoals Shiva alle vergif opdronk, omdat hij de schenker van leven is. Hoe hard ze gewerkt hebben, zo oprecht, in alle ernst en met volledige concentratie. Jullie zien mij op die manier werken, maar zij werkten ook op dezelfde manier.

Beschouw dus niet alles als vanzelfsprekend! Ik heb velen van jullie gevraagd om het op te schrijven: “Wat heb ik vandaag voor Sahaja Yoga gedaan?” Voor mezelf doe ik alles – ik zal mijn huis schilderen, ik zal mijn keuken schilderen, alles, ik zal zorgen dat ik een mooie sari heb, dat ik een mooie bloes heb. Voor mezelf. Wat heb ik gedaan voor Sahaja Yoga? Hoeveel geschenken heb ik aan anderen gegeven? Hoeveel brieven heb ik aan anderen geschreven? Welke ervaringen heb ik neergeschreven? En vooral: hoe vaak heb ik de liefde van mijn Moeder in mijn hart gevoeld? Maar ik zal jullie de reden vertellen waarom er in het Westen, zo’n groot probleem is, ik heb het nu ontdekt. Zoals ik Sahaja Yoga ontdekt heb, zo heb ik ook het geheim ontdekt waarover ik jullie vandaag zal vertellen.

Dit is ook de Shakti van de doordringing, in de zin dat je de demonen kan ontdekken, hoe ze werkzaam zijn in onze gedachten, hoe ze gedijen. Ik denk dat ik het al enkele mensen verteld heb, maar ik zal het jullie allemaal vertellen. Als kinderen zijn we tot de leeftijd van vijf jaar egogericht, in die zin dat we enkel om onszelf bekommerd zijn. Geef aan tien kinderen tien stukken speelgoed, en ze zullen hun speelgoed nemen en ermee spelen, zonder met iemand te praten, ze zullen gewoon gaan spelen. Ze zullen een ander niet storen, het is een parallelle manier van leven. Ze zullen niemand storen. Als ze storen, zullen ze misschien slaan, of doen ze misschien iets anders onzinnigs. Dit kan te wijten zijn aan één of ander soort bhoot[10] in hen als kinderen. Maar als ze vijf jaar oud zijn en je vraagt bijvoorbeeld aan één van hen, een kind van hier: “Kijk eens, wat zie je daar?” Dan zal het zeggen: “Ik zie hier een tijger, en deze bloemen, dit, en dit, dat zie ik allemaal.” Maar als je het daar laat staan, stel dat er iemand aan die kant staat, wat zal het dan zien? Het zal nog altijd zeggen dat het een tijger ziet, bloemen, enzovoort. Probeer het maar eens. Omdat het niet vanuit het gezichtspunt van iemand anders kan kijken. Het is alleen maar bezig met zijn ego.

Nu is de hele cultuur in het Westen, heb ik nu ontdekt – ik weet het niet, vroeger was het anders, de ouders hadden toen echt vat op hun kinderen, en ze namen de verantwoordelijkheid over de kinderen, ze gedroegen zich verstandig zodat de kinderen ook in orde waren. Ze maakten bijvoorbeeld geen ruzie met elkaar in het bijzijn van de kinderen. Ik bedoel, natuurlijk zullen ze wel wat ruziën, maar dat moeten ze in hun slaapkamers doen. Ik heb bijvoorbeeld nooit films gezien, toen ik klein was, waarin de man en de vrouw enkel de hele tijd ruziën, of gaan scheiden. Er is hier totaal geen begrip tussen man en vrouw, maar als het om een andere man of vrouw gaat, staan hun gezichten zó. Als je op straat twee mensen ziet die op deze manier samen lopen, dan weet je dat deze twee niet man en vrouw zijn. Dat is de moderne tijd. Dit zijn de moderne tijden. En het Westen is het ergst. Dus wat er gebeurt, is dat de ouders evenmin opgegroeid zijn, ze zijn niet volwassen, ze hebben geen verantwoordelijkheidszin. Ze hebben wel kinderen, maar hoe ze zich gedragen tegenover hun man, vooral de vrouwen hier zijn uitermate, echt uitermate dominant en dom. Dat moet ik echt zeggen. Ze weten niets van koken, ze weten nérgens iets van. Ze kunnen enkel carrière maken, in een bank gaan werken en wat neerschrijven. En ze zijn uitermate dom; ze weten niet hoe ze met hun man moeten omgaan, ze weten niet hoe ze hun kinderen moeten aanpakken. Ze hebben het nooit geleerd. Hun moeders besteedden geen aandacht aan hen. Ze hebben totaal geen discipline. Dus dit egogerichte kind is nog steeds egogericht. Geen liefde, geen genegenheid.

We kunnen stellen dat mijn moeder een heel strenge persoonlijkheid was. Uitermate streng. Maar ook was ze uiterst liefdevol – echt uiterst liefdevol, maar uitermate streng, net zoals Jagadamba[11]. Ik bedoel, ze liet ons eten koken, ze leerde ons zelfs hoe we de pan moesten vasthouden. Dan zei ze ons: “Dit is niet de juiste hoek, dat is niet de manier, zo moet je dat doen. Waarom sta je daar zo? Waar is je aandacht?” En er mochten geen vragen gesteld worden. Al die discipline en al die dingen die ons bijgebracht werden in onze kindertijd zijn vandaag nuttig voor ons. En ze waren uiterst liefdevol. Het was voor onze eigen bestwil, alles wat ze deden was voor ons welzijn. Maar ik vind, vooral in Zwitserland, had ik altijd het gevoel dat de moeders onopgevoed zijn en dat ze ook nog eens enorm jaloers zijn op hun dochters. Onze moeders, mijn moeder was heel goed opgevoed, maar haar moeder niet. Maar het was een wijze vrouw. Ze had haar verantwoordelijkheidsgevoel, ze wist dat ze een moeder was en dat ze zich zo ook moest gedragen. Dat ze niet kinderachtig en dom mocht zijn.

Omdat dit soort liefde dus niet werd gegeven aan deze vrouwen, zijn ze nog steeds egogericht. Het zijn nog steeds baby’s. Ze zijn nog niet volwassen. Nog altijd kunnen ze andermans standpunt niet begrijpen en ze worden enorm koppig: “Nee, dit is de waarheid!” Laat ons het nu onder ogen zien, vandaag hebben jullie deze puja van de Adi Shakti gehad, en dat is een gevaarlijke puja, omdat dit als een spiegel werkt, waarin je jezelf duidelijk zal moeten zien, jezelf onder ogen moet zien. Het domineren van je echtgenoot is een absurd soort dwaasheid. Je weet namelijk niet hoe je je man moet aanpakken, dat is de reden. Ik zou zeggen dat Indische vrouwen hun mannen op een goede manier domineren, in zekere zin. De mannen kunnen niet zonder hun vrouwen, ze kunnen niet zonder hun vrouwen. Ze weten zelfs niet hoe ze hun spullen moeten inpakken, ze weten zelfs niet hoe ze thee moeten zetten, ze weten niet hoe ze een ei moeten koken, ze weten niets. Ze weten nog niet eens hoe ze het huis moeten afsluiten, zelfs niet hoe ze de kleerkast moeten openen, hoe ze een bed moeten opmaken. Ze weten absoluut niets van alles dat maar enigszins praktisch is.

Ik bedoel, ik zal je zeggen dat mijn echtgenoot me altijd komt vragen: “Zit deze das goed?” Hij doet dit al heel lang, nu weet hij dat ik de Adi Shakti ben, maar daarvoor deed hij het ook. Hij kwam me altijd vragen: “Is dit goed?” “Nee, nee, het is niet goed.” Goed, dan trok hij iets anders aan. Maar omdat jullie nog niet volwassen zijn, omdat je niet volgroeid bent, weten jullie niet hoe jullie je echtgenoten moeten aanpakken. Je probeert hen te domineren. En vervolgens leren de kinderen dat van jou en proberen ze jou ook te domineren. Schijnbaar, je moet dit begrijpen, ligt dit aan het feit dat het gezag van bovenaf komt. Ik zeg bijvoorbeeld altijd: “Ik ben God niet, Sadashiva is God.” Grégoire was nogal geshockeerd toen ik hem dit voor het eerst vertelde. Maar ik ben evenzeer God. Wat zou hij zijn zonder mij? Ik ben zijn kracht. Hij zou krachteloos zijn. Maar laat hem God zijn, goed. Want als je dan iemand verantwoordelijk moet stellen, stel hem dan maar verantwoordelijk, hij is God. Maar ik moet hard werken om hem tevreden te houden. Anders, weet je, geeft hij om niemand. Hij zal enkel vernietigen, dat is alles wat hij kent. Hij zal jullie vernietigen, iedereen die probeert mij voor de gek te houden, hij zou je in zulke mate vernietigen dat je voor vele levens lang geen mens meer zal kunnen worden. Zo is hij, een vreselijke kerel. Hij is diegene die al deze dingen gedaan heeft, weet je.

Dus we moeten groeien. We moeten opgroeien tot wijze vrouwen, tot vrouwen die zijn zoals Moeder Aarde, zoals ik jullie al zei. En als je mij vraagt: “Moeder, u werkt zo hard en toch ziet u er altijd zo fris uit.” Dat komt doordat ik ervan geniet. Het is als muziek voor mij. Werken is als muziek voor mij. Koken is als muziek voor mij. Alles is als muziek voor mij. Word je ooit moe van muziek? Integendeel, je voelt je fris. En als ik demonen dood, zoals je daar waarschijnlijk al gezien hebt, dan word ik nog meer verlicht, dan komt er nog meer licht in mij. Het werkt precies andersom.

Ik moet je dus doen beseffen om vanaf vandaag alsjeblief aan diepe introspectie te doen, aan gewetensonderzoek. Zoek uit wat er mis is met ons. Vlei je ego niet, want ego maakt een idioot van je, dat moet je al gemerkt hebben. We hebben enkele mensen in Sahaja Yoga die zo zijn, als idioten. Maar ze vinden zichzelf helemaal geweldig. Dat weten we allemaal. We moeten ook een paar clowns hebben in het circus. Maar we moeten vooral leeuwen en tijgers hebben. Het zijn de leeuwen en de tijgers die indruk maken op de mensen, niet de clowns. Het is dus belangrijk om aan introspectie te doen en voor onszelf te zien hoeveel we voor Sahaja Yoga gedaan hebben.

Natuurlijk moet ik je voor één ding feliciteren. Want je weet dat ik nu eenmaal zo ben. Ik heb niets gedaan om zo te worden, ik ben nu eenmaal zo, ik ben het. Ik ben dus de kracht! Als ik de kracht heb, omdat ik de kracht bén, waarom zou ik me daar dan zo trots over voelen? Ik voel me zo helemaal niet. Maar als ik mijn kracht niet gebruik, dan word ik zoals een mens. Waarom ben ik de Godin? Omdat ik mijn kracht tot in het kleinste detail gebruik. En als jullie mensen jullie kracht niet gebruiken, om welke onzinnige reden dan ook, door eender welke angst die je hebt… Aan welk soort verleiding je ook bloot staat, of eender welke beperking, wat dan ook, als jullie niet naar buiten treden om jullie kracht van liefde te gebruiken, dan kan je niet groeien. Als je dus de hele situatie duidelijk ziet, weet je dat de volledige kracht van je Moeder niets anders dan liefde is. Wat ze ook doet, het is allemaal uit liefde voor haar schepping.

En dan begint de introspectie, maar zorg dat het daar niet te laat voor is. Sinds lange tijd spreek ik over de manier waarop men Moeder Aarde uitput, door zoveel te produceren. Je zal me dit al hebben horen zeggen, want ik heb dit de afgelopen achttien jaar vaak gezegd. En vandaag de dag staan de ecologische problemen nu als een rakshasa[12] voor je. En wat ga je nu met hem doen? Zie het dus onder ogen. Automatisch zal je jezelf onder ogen moeten zien, je vernietiging. Als je nu niet aan introspectie doet, zal je het onder ogen moeten zien op een moment dat het bijna te laat is. Wees dus niet zomaar tevreden met jezelf, met het feit dat je nu Sahaja Yoga hebt, en klaar. Als je natuurlijk naar mijn puja gekomen bent, is het net zoals wanneer je in zee valt: de zee heeft de kracht om je in zich op te nemen. Maar het heeft ook de kracht om je terug op het strand te gooien. Het werkt van twee kanten.

Dus “waarom kan ik niet diep gaan in Sahaja Yoga?” Er zijn uitvluchten als: “Ik heb geen tijd, ik heb het erg druk, ik werk op kantoor, ik ben daarmee bezig.” Dan ben je geen Sahaja yogi. Al je tijd is voor Sahaja Yoga. Maar omwille daarvan, geeft Sahaja Yoga je voldoende tijd om alles te doen wat je moet doen. Ik heb al meegemaakt dat er mensen onverwacht op de puja’s verschenen, soms in Vancouver, soms in San Diego, soms hier. Dan vroeg ik: “Hoe komt het dat je hier bent, hoe zit het met je werk?” Hij zei: “Het werk heeft ons hier gebracht, precies op deze datum.” Als deze kracht zo groots is, als je je dit realiseert, als je weet hoe groots het is, dan laat je alles over aan die kracht. Het lost alles voor je op.

Vandaag hebben we het dus over de Shakti, over de kracht van de Godin, waarover er nog veel meer te ontdekken valt en die zo enorm complex is, perfect in evenwicht en uitermate doeltreffend. Maar het werk dat deze krachten in je verricht hebben, probeer hen daarvoor alsjeblief te respecteren. Probeer hen alsjeblief in je op te nemen en laat je wezen groeien. Zeg niet: “Ik ben nu getrouwd”, of “Ik ben zwanger”, of “Ik heb kinderen, ik heb een baan”, niets daarvan. Alles wordt volmaakt, zodra je jezelf vervolmaakt. Alles staat in relatie met je eigen perfectie. Dan stel je me niet langer vragen als: “Wat voor werk zou ik moeten doen, Moeder, wat is het dat ik moet bereiken?” Niets. Je vervolgt gewoon je weg en alles zal in orde komen.

Dus alle demonen werden gedood, en nu zitten ze weer op hun plaatsen. Het ergste is nog dat ze in de hoofden van de zoekers binnengedrongen zijn, omdat ze nu in de vorm van guru’s zijn gekomen. Ze zijn gekomen in de vorm van de katholieke kerk, de protestantse kerk, in de vorm van allerlei soorten tempels en soorten fundamentalisten en dergelijke meer. Ze zien er ook allemaal uit als rakshasa’s, als je naar hen kijkt. En als ze erin slagen je te beïnvloeden, dan kruipen ze in jullie hoofden. Maar nadat je in Sahaja Yoga gekomen bent, zijn zelfs deze hoofden gezuiverd en ben je genezen, je bent ervan af. Maar wat doe je er dan vervolgens mee, met al dat werk, dit uitzuiveren en vreugde geven, dit alles, wat doe je er dan mee? Je moet het aan anderen geven. Dit is jouw verantwoordelijkheid. Dus eerst en vooral zouden je persoonlijkheid, je gedrag, je relaties zo zuiver moeten zijn, dat het vanzelf licht zal uitstralen. Als je bijvoorbeeld een heel zuiver glas hebt, dan kan het licht daar doorheen schijnen. Maar omdat de Kundalini ook het zuivere verlangen is, moet je een heel vurig en ongelofelijk bruisend, noem het een zuiver naar buiten stromend verlangen hebben aan wie vibraties te geven, aan wie je nu realisatie zal geven. Je geeft het aan de bomen, je geeft het aan de honden, je geeft het aan eender wie, en als je mensen ontmoet, geef het hen dan ook. Dit is vrij moeilijk.

Dat moet dus gebeuren. Maar wat je ook doet, hou je aandacht bij je verbinding. Maar als je hier Sahaja Yoga doet en daar je verbinding verliest, wat is het dan dat je geeft? Sahaja Yoga, of wat denk je? Je geeft duisternis. Je geeft onwetendheid. Je geeft krankzinnigheid.

Met deze krachtige Shakti moet je dus steeds je verbinding in stand houden, en haar tevreden houden. Het protocol is bijvoorbeeld heel belangrijk, omwille van hen allemaal zie je. Ze hebben het besef van protocol, omdat ze stabiel zijn. Jullie zouden ook je protocol behoorlijk moeten vestigen. Het is nogal moeilijk of gênant voor mij om als mens aan jullie te vertellen wat het protocol ten opzichte van de Godin zou moeten zijn. Echt waar. Maar ik moet het jullie wel zeggen; want ik wil niet dat er jullie iets overkomt. Maar het protocol moet nageleefd worden en het moet goed begrepen worden.

Natuurlijk gaat het tegenwoordig al veel beter. De eerste keer dat ze mijn puja hielden, in Delhi, deden ze mijn aarti met een plastic bord, en de kumkum werd in plastic dozen bewaard, en ik maakte me zo bezorgd om deze mensen, dat mijn hele lichaam samengetrokken was terwijl ik hen begeleidde: “Doe nu maar niets!” Als je mijn foto ziet, dan zal je zien dat ik er helemaal anders uit zag. Ik was zo verbaasd dat ze niet wisten wat ze moesten doen. Goed, besteed dus alsjeblief ook aandacht aan jullie protocol. ’s Ochtends vroeg lopen mensen bijvoorbeeld gewoon rond in hun pyjama, dat is niet fatsoenlijk. Je moet je behoorlijk aankleden. Je doet maar wat, terwijl je niet eens weet wat de Adi Shakti is. Of weet je het wel? Pas als je het weet, kan je de Adi Shakti onder ogen komen. Het protocol moet begrepen worden. In India hebben mensen daar gelukkig een goed besef van; maar ook zij maken soms nog fouten. Het protocol is dus zeer belangrijk, omdat ze echt woedend zullen zijn als je het protocol niet naleeft. Dat is enorm belangrijk. Dat is de reden waarom Christus gezegd heeft dat hij “alles zou dulden tegenover zichzelf, maar niets tegenover de Heilige Geest.” En hij heeft ook gezegd: “Pas op voor de fluisterende zielen”, want als je fluistert achter mijn rug, hoor ik alles. Ze houden me voortdurend op de hoogte. Wat je ook achter mijn rug doet, ik weet wat er gebeurt. Ik geef het tijd. Maar vervolgens schiet het in actie.

Het is voor jouw welzijn, voor jouw bestwil, voor jouw spirituele groei, waarvoor je eeuwenlang gevochten hebt! Je moet jezelf respecteren, het feit dat jullie zoekers zijn, en dat je nu de waarheid ontdekt hebt. Maak hier dus een kroon van en zet die op je hoofd. Jullie zijn nu als koningen. Zolang je niet inziet welke krachten je hebt en hoe je ze gekregen hebt, en je dit steeds in gedachten houdt, en deze waarheid ook een wezenlijk deel van jou wordt, zal je spirituele groei moeilijk verlopen. Je zal een onstabiel bestaan leiden, je zal als een pendel in de lucht hangen en van hier naar daar zwaaien, van links naar rechts, van rechts naar links.

En een Sahaja yogini zou zich moeten schamen om te zeggen: “Ik ga naar de linkerkant”, of “Ik ga naar de rechterkant.” Hoe kan je zo kwetsbaar zijn? Doordat je niet gegroeid bent. Je moet als de rots van Gibraltar zijn. Hoe kan je dan geblokkeerd zijn? Goed, als je denkt dat iemand uitermate negatief is, blijf dan uit de buurt van die persoon. Maar jullie mogen geen porseleinen poppetjes worden.

Mijn kinderen zijn vira’s, ridderlijk. Zo moeten ze zijn. Jullie zijn mijn kinderen. Jullie zijn niet langer christenen, hindoes, moslims, jullie zijn niet langer al deze verschrikkelijke demonische mensen, maar jullie zijn mijn kinderen en jullie moeten dapper zijn, jullie moeten rechtschapen zijn, jullie moeten eerbaar zijn, jullie moeten mededogend zijn, jullie moeten dynamisch zijn. Dat is het minimum. Ik hoop dat jullie na deze puja zullen gaan zitten, mediteren en aan introspectie doen, en proberen te ontdekken: “Waarom doe ik dit? Wat is het probleem?” Sommige mensen waren gisteren bijvoorbeeld aan het indommelen zag ik. Dit komt van de linker Nabhi. Dus verbeter dan je linker Nabhi.

Als je echt verbonden bent met deze goddelijke kracht, kan je wakker blijven voor drie dagen en drie nachten zonder moe te zijn. Het is jullie soms al eens overkomen. Maar je aandacht zou op de kracht gericht moeten zijn, je aandacht zou bij de verbinding moeten zijn die we hebben met deze kracht. Alleen dan kan het. Anders raak je natuurlijk uitgeput. Alles is zo logisch, zo logisch is het. Dank God, en dank jezelf, dank het geluk dat je had om zo fortuinlijk te zijn dat je bij de zeer weinigen bent die deze verbinding bereikt hebben, en dat je die kracht zo gemakkelijk in je opneemt.

En wat zijn jullie dan, waarom gedragen jullie je als ordinaire mensen van de straat, met jullie domme vragen? Je zal verrast zijn te weten dat de Godin, in vorige levens, nooit zoveel gesproken heeft als dat ik gesproken heb. Eén of twee woorden waren voldoende, ze zei bijvoorbeeld: “Hoo!” en doodde dit, “Ha!” en maakte komaf met dat. Al deze dingen bracht ze tot stand, enkel door te zeggen: “Ho, Ha, Hi, He!” Maar zij gaven nooit iemand zelfrealisatie, geen enkele van de incarnaties. Ze zeiden: “Nee, nee, nee, nee, nee, niet ik. Niet ik, het spijt me, ik ga het niet doen.” Ze moeten gezien hebben hoe dom mensen zijn. “O God, niets daarvan. Ik red me wel. Ik kan naar de jungle gaan voor veertien jaar, ik kan een wagenmenner zijn voor Arjuna, of ik kan gekruisigd worden, of ik kan vergif nemen, maar vraag me niet met mensen om te gaan! Nee, nee, nee, nee! Het is nog beter naar een dierentuin te gaan dan naar deze plaats.” En dat is waarom niemand van hen het deed, echt niemand van hen, en sommigen van hen spraken er zelfs niet over, omdat ze dachten: “Als we erover spreken, zullen ze zeggen: “Waarom geef je ons dan niet de realisatie?” Niemand van hen.

Dit is dus het mededogen van de Adi Shakti, haar liefde en het vertrouwen in het feit dat jullie ook dat vertrouwen zullen hebben. Ik heb jullie niet alleen zelfrealisatie gegeven, maar ook heb ik jullie krachten gegeven waarmee je realisatie aan anderen kan geven. Geen enkele van deze incarnaties deed wat jullie vandaag de dag doen. Zelfs met al hun krachten deden ze het nog niet, terwijl jullie het kunnen, ondanks het feit dat jullie als instrumenten nog niet zo sterk zijn, nog niet zo goddelijk. Maar nog steeds, nog steeds moeten we groeien, en in ons eigen leven onze prioriteiten bepalen. Voor de Goden omvatten de prioriteiten enkel goddelijk werk, verder niets. Niemand nam een baan, niemand. Niemand van hen ging naar de universiteit, niemand studeerde. Het enige dat ze deden was het werk van God. Dus als je alle andere dingen ook doet als het werk van God, dan zal de energie in jullie binnenstromen. Als je het werk van God begint te doen, dan zal alles wat je doet het werk van God worden, in de zin dat wanneer je het werk van God doet, als je beslist: “Ik ga het werk van God doen”, dan neemt God het over. Hij doet al de rest van de dingen, als jij enkel het werk van God doet, dan neemt hij het over. Ik hoop dat je dit begrijpt, probeer het. Probeer het. Heb vertrouwen. En dank God ook dat er iemand is zoals je Moeder, die je kan vertellen wat er mis met je is. Dank God! Zelfs jullie eigen moeders vertelden je niet wat er mis was met jullie, omdat ze zo bang voor jullie waren.

En zeg dan niet – dan, wanneer je zoiets zegt: “Moeder, mijn hart blokkeert.” Ik bedoel, wat kan je dan doen? Als je inziet dat het voor je eigen vooruitgang is dat ik dit doe, dat het uit liefde is, uit bezorgdheid, dan zal je het kunnen oplossen. Maar ik denk dat het niet zozeer een mentaal inzicht is, maar dat het een inzicht van een hoger niveau is, waar het gewoon een wezenlijk deel van je bewustzijn wordt. Hoe kan dat verkeerd zijn? Het moet allemaal goed zijn voor mij, alles is goed voor mij.

Als laatste, maar niet minder belangrijk, moet je begrijpen dat alle zeven chakra’s waarop ik werk, op een collectieve manier door mij in mijn Virata worden gehouden. De kwaliteit van de Viratangana ligt daarin, dat zij dit universele bewustzijn binnenin ons creëert, de collectiviteit. En je moet je realiseren dat we in deze moderne tijden enkel op een collectieve manier een spiritueel pad kunnen volgen. Zo is het nu eenmaal. We zijn namelijk op het niveau van de Sahasrara gekomen en hier moeten we enkel een collectieve werking hebben, er is geen andere uitweg! Dit moeten we ons absoluut realiseren. Iedereen die de collectiviteit probeert te schaden door slecht gedrag, of door wat dan ook, zal eruit gegooid worden, zonder twijfel, maar zal ook in verkeerde handen vallen.

De collectiviteit is dus het werk van de Adi Shakti. Want in de Sahasrara, in de Sahasrara, in de Sahasrara geldt de wet van de Virata. En de kracht van de Virata is de Viratangana, dit is diegene die de collectiviteit beheerst. Dit is het allerbelangrijkste punt dat we moeten beseffen: als we niet collectief kunnen zijn – om welke reden dan ook, misschien door jaloezie of door een minderwaardigheidscomplex, eender wat, alles wat er langs achter als een worm naar boven komt gekropen – weet dan dat er iets mis is met jou, niet met de collectiviteit. Bekritiseer de collectiviteit niet, tot het moment waarop ik het zelf ontdek, en dan zal ik het oplossen. Blijf bij de collectiviteit, wijs en in alle ernst en probeer de collectiviteit samen te houden. Probeer te helpen om de mensen collectief te houden om samen te genieten. Bekritiseer elkaar niet; bekritiseer alleen jezelf. Als je de gewoonte hebt kritiek te uiten, bekritiseer dan liever jezelf. Dat is beter, want dit zijn ook niets anders dan gewoontes.

Sommige mensen, vooral mensen in het Westen heb ik gezien, reageren overal op. Als ze dit tapijt zien: “Bah! Ik vind dat niet mooi!” Maar het is niet van jou, het is niet voor jou gemaakt, wat heb jij er dan mee te maken? “Nee, ik vind dat niet mooi!” Maar het is niet van jou, wat is dan het punt? Het ligt hier gewoon, waarom zou jij je er zo druk over maken? “Ik mag die persoon niet! Ik vind die jurk niet mooi!” Wie ben jíj? “Ik hou daar niet van.” Dit is niet toegestaan in Sahaja Yoga: “Ik hou daar niet van.” Er is een bepaalde manier om dingen te zeggen. Maar het is in het geheel niet nodig om wat dan ook te zeggen.

Dus al dit soort verwaandheid en pogingen om indruk te maken gaan tegen de collectiviteit in. Verder is er nog een ander dom soort mensen, die altijd in de buurt zijn om foto’s van mij te nemen, heb ik gemerkt. Je zegt hen: “Wees niet zo opdringerig, ga er niet heen.” “Nee, ik ga er wel heen, ik doe dit niet, ik ben zo niet. Klaar!” Maar ze zijn, sommigen van hen zijn werkelijk onverbeterlijk, rijp voor een inrichting denk ik, dwazen, idioten. Ze kunnen niet genezen worden. Maar ik heb je gezegd hen niet als je ideaalbeeld te nemen, volg hun voorbeeld niet.

We komen dus nu tot de vaststelling dat het werk van de Adi Shakti het meest belangrijke werk is van de hele schepping. In orde, het doden van demonen was voorbij, wat nu? Klaar! Saraswati’s werk was volbracht, ze schiep de dinosaurussen, en wat dan? Mahalakshmi’s werk was volbracht, ze bracht jullie tot het menselijk niveau, goed, en wat dan nog? Maar het hoogtepunt is nu dat je je realisatie gekregen hebt, dat je deze speciale kwaliteit bezit, dat je nu tot het Koninkrijk van God toegetreden bent. Dus gedraag je nu. En je moet ook die waardigheid hebben om te weten dat we nu het Koninkrijk van God binnengetreden zijn.

Ik heb gemerkt, ooit ging ik de president van India bezoeken. Maar voor mij was hij een mens zoals ieder ander, ik bedoel, dit presidentschap en dergelijke dringt gewoon niet tot me door. Ik liep erheen, en degenen die met me meeliepen werden zich heel erg bewust van zichzelf, zó, zie je? Ik zei: “Wat is er aan de hand met deze mensen? Hebben ze een geest gezien of zo?” Ze liepen gewoon maar de trap op. En er stonden een paar mensen met speren en zo op wacht, of wat het ook is. Dus ik moest gewoon lachen om dat alles. Maar deze mensen werden zich heel erg bewust van zichzelf.

Wanneer je het Koninkrijk van God binnentreedt, hoezeer zou je je dan niet bewust moeten zijn van je gedrag! Hoe je zou moeten zijn, hoe je je zou moeten gedragen? Voel gewoon het bijzondere van je persoonlijkheid, doordat je je al in het Koninkrijk van God bevindt. Voel het gewoon. Als je dat allleen al kan voelen, dan zal je inzien wat voor een voorname positie je hebt en hoe waardig je zou moeten zijn. Hoe mooi je zou moeten zijn. Hoe netjes en zuiver en zacht je zou moeten zijn. Hoezeer je de maryada’s[13] moet kennen, alles. Wanneer jullie zullen beseffen dat jullie nu de meest begerenswaardige, of de hoogst geplaatste inwoners van het Koninkrijk van God zijn, dan moet je bewijzen dat je dit ten volle beseft. Dat je dit werkelijk voelt. En je zou je ongelofelijk vreugdevol en gelukkig moeten voelen.

Gisteren begon bijvoorbeeld iedereen om de kleinste dingen te lachen, net zoals de gewone mensen van de straat. Dit is niet Sahaja Yoga. Als er nu nog een goede grap verteld was, dan kan je lachen, maar zelfs als iemand gewoon aan het praten is dan lachen jullie. Ik was verbaasd, jullie zijn toch Sahaja yogi’s! Stel je eens voor dat heiligen dit zouden doen, zouden ze dat doen? Jullie zijn heiligen; jullie zijn munindra’s[14], door smanana, door jullie meditatie zijn jullie koningen geworden. Hoe kan je je dan op een onwaardige manier gedragen? Probeer nu jullie positie te aanvaarden. Probeer het te voelen.

Gisteren, toen het laatste lied begon, drong het tot jullie door, ik weet het, in vele zielen, in vele harten, die unieke vreugde, die we nirananda[15] noemen. Ik voelde het gisteren. Maar hou het alsjeblief zo, het moet heel zorgvuldig bewaard blijven in jullie kumbha’s[16], daar verblijft de Kundalini. En zij is degene die opgestegen is. Mijn idee was dus om vandaag niet alleen de kumbha te vereren, waar de Kundalini verblijft, maar deze kumbha wordt als een soort bloemenvaas. Zo is het, dat is er gebeurd en vervolgens kan het ook, zoals iemand zei: “Moeder, deze bloemenvazen kunnen ook tafellampen worden.” Ik zei: “Kijk, je hebt het begrepen!” De kumbha verandert dus in bloemen en de bloemen veranderen in licht, en in lampen met geurigheid.

Ik hoop dat jullie mijn visie begrijpen en dat jullie mij zullen bijstaan, dat jullie tot die hoogte zullen stijgen. Ik ben volledig afhankelijk van jullie, wat mijn visie betreft. We moeten deze hele wereld veranderen in een prachtige plaats. Daarvoor is niet zo’n grote opoffering vereist. Je bent al gezegend, je moet niet veel doen, het enige is je aandacht bij de krachtbron te houden.

Moge God jullie zegenen.

Ah? Dank je.

Matthias zegt: “We beloven het.” Jullie zeggen dit allemaal. Dank je zeer.

Jullie zouden allemaal over enkele wonderen moeten schrijven, en hoe de dingen zich oplossen. Zoals bijvoorbeeld toen we naar Parijs gingen, en ze wilden een paar sari’s kopen voor de vrouwen hier, en we konden nergens iets krijgen van 45 inch. Ofwel waren ze 36 inch, ofwel 58 inch. Terwijl we daarna in de auto reden zei ik ineens: “Stop nu!” Ze zeiden: “Wat, Moeder? Op straat?” Ik zei: “Alleen op straat is er iemand die deze sari’s verkoopt.” En we vonden ze.

Een ander verhaal is – je hebt vast al gezien op de Ganesha puja in Ganapatipule, hoe we een jackpot hadden voor jullie geschenken. Jullie namen altijd geschenken mee, heel duur, en zonder enige artistieke waarde, niets, er werd zoveel geld verspild. Zelfs op nationale puja’s konden jullie niets vinden. En hoe we dit vonden, precies op dezelfde manier. Toen ik van de vlieghaven kwam zei ik gewoon: “Nu, hier is iets!” Ze zeiden: “Moeder, daar is helemaal geen winkel.” Ik zei: “Laat ons gewoon kijken.” We liepen gewoon de hoek om, en daar waren al deze dingen.

En hetzelfde gebeurde in Amerika, ik ging erheen en ik zei: “China zit in de problemen, laat ons iets Chinees kopen.” Dus gingen we naar de Chinese winkels; ze waren zo duur, enorm duur. En ik ging de hoek om en ik zei: “Goed, laat me dit kleine steegje ingaan”, en daar was het dan, een winkel die alles heel goedkoop verkocht, voor nog eens veertig procent minder. Het had iets te maken met veertig procent. En door puur toeval, denk ik, terwijl ze het honderd meter verder voor vijf tot zes keer zoveel verkochten. En hoe komt dat?

Proberen jullie dat nu dus ook. Maar het verlangen zou zuiver moeten zijn, het inzicht ook. Dus ik vond gewoon dat deze Sahaja yogi’s zoveel geld besteden, zoveel geld verspillen, en daarvoor iets krijgen dat van geen enkele waarde is. Want alle geschenken die jullie mij geven, eigenlijk heb ik hen gevraagd hiermee te stoppen, te stoppen en te stoppen. Nu hebben we het van het individuele naar het nationale niveau gebracht. Maar zelfs nationaal gezien, vind ik dat we gewoon geen nationaal geschenk zouden moeten hebben maar één internationaal, als jullie dit volgend jaar kunnen regelen, als jullie mensen het daarmee eens zijn.

Maar wat het ook is, wat jullie me ook geven, ik zal het niet verkopen, ik zal het niemand geven, het zou van zo’n kwaliteit moeten zijn dat we het kunnen bewaren voor het nageslacht, zodat ze kunnen zien wat jullie gegeven hebben. Het gaat om de waarde van het voorwerp, niet de waarde in de zin van hoeveel je uitgegeven hebt. Het is dus totaal niet nodig mij op individueel vlak geschenken te geven, ik weet dat jullie van mij houden. En nu, ik weet het niet, ik heb de leiders gezegd: vraag alsjeblief niets voor het nationale geschenk, verspil nu alsjeblief geen geld. Maar ik weet niet of ze hier nu mee instemmen of niet, en als ze ermee instemmen dan kunnen we ermee ophouden. En dan kunnen we zelfs een internationaal geschenk hebben dat ook hierheen kan gebracht worden.

Want je weet dat ik niets nodig heb. Maar het werkt. Het werkt. Ik zei bijvoorbeeld: “Geef mij deze keer ivoor,” en ivoor was zo enorm duur, alles, en zelfs dat vonden we opnieuw op zo’n goedkope plaats. En toen jullie me het ivoor hadden gegeven, je zal het niet geloven, las ik in de krant dat ivoor vroeger vijfhonderd dollar per kilo was, en dat het in Amerika drie dollar per kilo is. Is het waar of niet? En het idee erachter is ook om meer aanmoediging te geven aan handwerk en aan kunst, want ik heb al zo vaak gezegd dat je een klein beetje klei kan nemen en het tot een prachtig voorwerp kan boetseren dat zoveel waard is. Dus, waarom zouden we dan deze Moeder Aarde uitputten? Waarom zouden we niet enkele artistieke, mooie voorwerpen hebben, in plaats van zoveel dingen te hebben?

Maar als je tegenwoordig naar de winkels gaat dan kan je niets krijgen. Je vindt er geen zijde, je vindt er dit niet, je vindt er dat niet. Het is zo moeilijk om natuurlijke stoffen te vinden, want mensen maken alleen nog maar onnatuurlijke dingen. Hoe het ook zij, ook daarmee zou je schoonheid moeten creëren. Als je schoonheid begint te creëren, dan zullen we proberen dit goed te bewaren en er zuinig op te zijn, in plaats van duizenden onzinnige voorwerpen te hebben, die allemaal om weg te werpen zijn. Na een tijdje zullen we zelfs mensen moeten wegwerpen. We zullen ze moeten wegwerpen. Hoe zullen ze op deze aarde kunnen leven zonder te begrijpen dat we op deze aarde binnen bepaalde begrenzingen moeten leven.

Kijk, ik heb jullie al vaak gezegd artistieke dingen aan te schaffen, handgemaakte dingen aan te schaffen, meer handgemaakte dingen. Hou je niet teveel met het andere bezig. Als je in het slechtste geval toch iets zal moeten kopen dat laat ons zeggen, kunstmatig is, zie er dan tenminste op toe dat het artistieke waarde heeft. Dus eens je een groot verlangen hebt – vandaag is de dag waarop ze in de hele wereld willen bidden voor het behoud van Moeder Aarde, daarom haalde ik dit onderwerp aan, omdat we moeten bidden dat we allemaal kunst zouden ontwikkelen, dat we onszelf ontwikkelen, dat we het als cadeaus aan anderen geven, en dat we ook artistieke voorwerpen gebruiken, gemaakt door kunstenaars. We hoeven niet veel dingen te hebben, als ze maar artistiek zijn en kunst uitdrukken. Geen goedkope spullen. In heel Frankrijk zag ik dat overal dit plastic in is gekropen, of het nu katoen is, of zijde, of wol. Het kan overal in binnendringen, behalve in de hersenen van mensen. Het is afschuwelijk.

Dus hoe het ook zij, zie erop toe dat je artistieke voorwerpen koopt, geen lelijke, afschuwelijke, goedkope spullen. Goed? Dus dit is wat we vandaag moeten doen, en ook moeten jullie tot mij bidden wanneer jullie puja doen, dat: “Oh Moeder, oh Moeder, red alsjeblieft onze aarde, en geef de mensen wijsheid, zodat ze zichzelf zullen gedragen. En ze zouden zich hiervan bewust moeten worden.” En elke Sahaja yogi zou zich bewust moeten zijn van hoeveel energie hij gebruikt, van elektriciteit, van telefoon, of van water of wat dan ook. We moeten hier spaarzaam mee omspringen. Als wij niet de verantwoordelijkheid nemen in verband met deze dingen, dan zal het elders ook niet doordringen. Het is aan jullie om het te doen. Je moet het in je dagelijks leven als een deel van je leven beschouwen dat je probeert spaarzaam om te gaan met de energie van Moeder Aarde. Dat is heel belangrijk.

Dus vandaag is de dag waarop ze een speciaal gebed gestuurd hebben, natuurlijk is dit gemaakt door de één of andere kerk of wat het ook is, maar ik denk dat het een goede dag is, want ze zullen hebben gedacht dat vandaag de dag van de Godin is, en daarom hebben ze hierom gevraagd.

Moge God jullie zegenen.

[1] maya swarupi: gedaante, verschijningsvorm die ‘maya’ of illusie is.

[2] yuga: tijdperk, tijdsperiode

[3] Mahakali: de kracht of shakti van het linker energiekanaal, staat voor verlangen en bestaan (het Zijn).

[4] Mahasaraswati: de kracht of shakti van het rechter energiekanaal, staat voor actie en creativiteit (schepping).

[5] Mahalakshmi: de kracht of shakti van het centrale energiekanaal, staat voor evolutie en bewustzijn.

[6] Vahana: voertuig van de godheden (vb. muis van Shri Ganesha, tijger of leeuw van Shri Durga,…)

[7] devata’s: aspecten van het Goddelijke, godheden

[8] moksha: bevrijding

[9] Virata: het Kosmische Lichaam, het Grote Primordiale (Oorspronkelijke) Wezen, de manifestatie van God

[10] bhoot of bhut: ziel van een overledene (die nog sterk gehecht is aan het aardse leven); ook wel   (negativiteit uit) het verleden

[11] Jagadamba: godin die zetelt in de midden Hart chakra; Shri Durga als de moeder van het universum

[12] rakshasa: demon, negatieve of duivelse kracht

[13] maryada’s: begrenzing van het juiste (rechtschapen) gedrag

[14] munindra: hij die innerlijk verlicht is, het licht van God in zich draagt

[15] nirananda: zuivere vreugde, opperste vreugde

[16] kumbha: pot, kan of kruik die de baarmoeder van het universum symboliseert; kruik die de Kundalini bevat, kruik die het primordiale (oorspronkelijke) verlangen bevat, het verlangen om tot God te komen. Wordt gebruikt tijdens puja’s als drager van de kokosnoot.