Diwali Puja – Chioggia, Venetië (Italië) – 21 oktober 1990

Het was zo’n verrassing jullie allemaal in die stoet te zien! Eigenlijk was ik maar aan het wachten en ik vroeg me af: “Waarom komen ze me niet halen voor de puja?” Het was een prachtige verrassing, heel vreugdevol. De vreugde danste in jullie ogen. Ik kon de lichtjes in jullie ogen zien, en dit is de ware Diwali. Diwali komt van twee woorden: ‘dipa’ en ‘awali’. Zoals je weet betekent ‘dipa’ lichtjes, en ‘awali’ betekent rijen: rijen en rijen lichtjes. Naar het schijnt is dit een oeroude beeldvorming, en waar dan ook ter wereld, als ze iets te vieren hebben, gebruiken ze lichtjes. Lichtjes, omdat licht vreugde en geluk brengt. Om dus de duisternis van onwetendheid te overwinnen moeten we onszelf ook verlichten.

En daarom is het belangrijk dat iedereen zelfrealisatie krijgt, om het licht in zichzelf te voelen. Je zult al wel hebben gemerkt dat na de realisatie de ogen ook schitteren. Er is licht in de ogen van elke Sahaja yogi. Vandaag is de dag waarop we Lakshmi eren, het Lakshmi principe, dat zich in onze Nabhi bevindt, het Lakshmi principe dat je moet begrijpen. Ik heb je al meermaals gezegd en beschreven dat Lakshmi op een lotus staat en ook twee lotussen in haar handen heeft. Dat toont aan hoe welwillend en vriendelijk zij is, dat ze niemand onder druk zet. Maar normaal merk je dat niet. Als iemand geld heeft zal hij juist proberen druk uit te oefenen of te overheersen. Zelfs in Sahaja Yoga heb ik zulke mensen gezien. Als ze een beetje beter af zijn, proberen ze anderen te verdringen, te controleren en te overheersen, alsof ze denken dat dit de macht is die ze te danken hebben aan het geld dat ze bezitten.

Maar zelf staat zij op een lotus, dat wil zeggen, op de schoonheid. De schoonheid van haar wezen wordt zichtbaar doordat ze niemand lastigvalt en op een bloem kan staan. Voor al degenen die Lakshmi eren is het eerst en vooral belangrijk goed te onthouden dat je nooit iemand onder druk mag zetten, verdringen, overheersen of vernietigen. Zij voedt de lotus, terwijl ze er met haar voeten op staat. In haar twee handen draagt ze lotussen. De lotus staat voor schoonheid en de roze kleur staat voor liefde. Wat symboliseert het dus? Dat iemand die Lakshmi heeft, die geld heeft en rijkdom, uitermate gul zou moeten zijn, als een lotus die een lelijke, muskietachtige, zwarte, stekelige, miezerige, kleine kever toestaat haar te betreden en daar te slapen.

En zij voorziet in de lotus een heerlijk comfortabel bed voor zo iemand. Het is zwart en stekelig, maar het zoekt een plaats om te rusten en geeft zich over. En dan omarmt zij het met haar bloembladen en geeft het comfort en bescherming. Deze houding zou iemand met geld moeten hebben, anders zal hij zijn geld snel kwijtraken. Of hij zal altijd onzeker zijn over zijn geld. Hij zal niet weten wat te doen. Hij zal zijn geld hier en daar steken en het overal proberen te verbergen. En er is niets aangenaams aan zo iemand en in zijn huis zou je je nooit op je gemak kunnen voelen, want zulke mensen zijn altijd bang dat het tapijt vuil wordt, dat er iets beschadigd raakt, of dat er iets gebeurt dat niet hoort.

Wat heeft het voor zin een huis te hebben dat je zo’n kopzorgen geeft? Ik bedoel, het gaat om gezond verstand! In een huis zou je vrij moeten kunnen leven, zo zou een huis toch tenminste moeten zijn. Maar zodra we materialistisch worden raken we uit ons Lakshmi principe. Alle schoonheid van onze rijkdom verdwijnt. Ik heb mensen gezien waar zelfs een rat het huis niet binnenkomt, laat staan een mens! Ze poetsen hun zilver en koper, ze blinken hun meubels op, hun prachtige huis heeft het mooiste behang en dure materialen. Maar een rat komt er niet binnen. En dat is het Westerse materialisme: het feit dat we ons overal zoveel zorgen om maken. Ik vroeg ooit: “Waarom maak je je zoveel zorgen?” Ze zeiden: “Omdat het een investering is. We willen dit huis ooit nog verkopen.” Alles is een investering; zijzelf zijn investeringen, lijkt me. Hoe kunnen ze ooit genieten?

Ze kunnen niet eens van hun rijkdom genieten, want alles lijkt een investering te zijn. Hun hoofd is een investering, hun haar is een investering, hun neus is een investering, hun oren, alles is een investering. Wat heeft het dan voor nut mensen te worden? Jullie zijn niets dan investeringen! Het maakt niet uit als het huis verkocht wordt aan een prijs die een klein beetje lager ligt. Wat maakt het uit? Je hebt uiteindelijk in dat huis geleefd. Maar ik heb gezien dat het heel gebruikelijk is als we gasten hebben en een kind iets morst, we het onmiddellijk voor de ogen van onze gasten beginnen schoonmaken. Dat getuigt van heel slechte manieren. Is het tapijt meer waard dan een mens? Het Lakshmi principe draait dus om het besef dat materie er is om je liefde te uiten, hoeveel je doet voor anderen en hoeveel comfort je anderen kunt bieden.

Ik heb mensen gezien, ik ben al bij mensen geweest waar de ‘Gruha Lakshmi’, de vrouw des huizes er zelfs niet voor zorgt haar gasten thee aan te bieden, niets! Ze is enkel met zichzelf bezig en maakt zich zorgen om het tapijt, of ik weet het niet, de zeep, of wat dan ook. Ik bedoel, het is van zo’n laag niveau, zelfs dat niet, het is niet eens menselijk. Het Lakshmi principe is dus liefde. Dit begrijpen maar zeer weinig mensen. Voor hen betekent Lakshmi geld op de bank. Maar dat betekent het niet. Het betekent geld, of welke materie ook, als middel om je liefde te uiten. Een andere symboliek van haar is dat ze een moeder is. Een moeder geeft alleen maar, ‘nirvajya’. Ze rekent geen rente aan op wat ze geeft. Ze geeft gewoon. Ze geniet ervan te geven. Ik bedoel, ik vraag me altijd af wat ik voor jullie kan koken. Of ik iets kan doen of kopen, of ik een cadeau voor je kan halen. Diwali is een mooie dag voor mij, want dan kan ik jullie zoveel dingen geven die ik altijd al wilde geven. En ik vind het heerlijk. Niets kan tippen aan de vreugde van het geven. Als je teveel spullen hebt dan is dat alleen maar lastig.

Het bezorgt je hoofdpijn. Maar als je denkt: “Ik ga dit kopen, wat zal ik kopen voor… Ah, dat kan ik aan die persoon geven en dit is perfect voor deze persoon”. Het genereert dus een collectief gevoel, een heel mooi gevoel. Westerse mensen moeten dus inzien dat materialisme hen naar het hoofd is gestegen. We willen overal een verzekering voor, waarom? Als er in India zulke mensen zijn, ik ken er één of twee die zo zijn in een kleine stad. Als ze deze mensen ’s ochtends tegenkomen dan gaan ze snel een bad nemen! Of als ze zo iemand zien afkomen, dan maken ze een omweg. Ik vroeg: “Waarom vermijd je deze man die daar aankomt?” “Het is een vreselijk materialistische vent. Je gaat beter hierlangs.” Maar wat moet je hier in het Westen doen? Iedereen is zo! Waar moet je jezelf verstoppen? We moeten dus na grondige introspectie beseffen dat we te ver zijn gegaan in het materialisme. Wat niet wil zeggen dat je geen geld moet verdienen!

Wat ook niet wil zeggen dat je niet moet werken en lethargisch moet zijn, dat je moet zeggen: “Oh, Moeder heeft het gezegd, laten we lotuseters worden.” Zo werkt het niet, probeer dat te begrijpen. Als je geld verdient, laat het dan zijn om te geven. Anders zul je moeilijkheden krijgen en zul je altijd onzeker zijn in verband met geld. Zelfs zij die geld hebben voelen zich niet zeker, maar beven de hele dag door, dat heb ik gezien. Wat heeft het dan voor nut geld te hebben? In zo’n geval is het beter niets te hebben dat je zo van je stuk brengt. Ga dan nog liever ergens in een klein hutje leven en geniet van Sahaja Yoga. De Lakshmi tattwa maakt je dus niet geldzuchtig. Stel dat je een hond of een ezel neemt en hem vol plakt met bankbiljetten, zul je hem dan een ‘lakshmipati’ noemen? Of neem een mens die tien auto’s heeft om mee te pronken, of die een luxueuze auto heeft, maar die zenuwachtig en prikkelbaar is, zul je hem een ‘lakshmipati’ noemen?

Op deze manier is het geen zegen als mensen geld hebben. Ze gaan zichzelf te buiten, hebben geen tradities en geen zachtheid, ze hebben totaal geen inhoud. Ze zijn droog, als suikerriet waar al het sap uit is geperst, zo zijn ze. En niemand wil hun huizen binnen gaan. Om heel eerlijk te zijn moet ik zelfs braken als ik in zo’n huizen eet. Mijn Lakshmi houdt er niet van. Je zou dus dankbaar moeten zijn dat je aan anderen kunt geven. Je zou dankbaar moeten zijn iets voor anderen te kunnen doen. Dit is het eerste kenmerk van een Sahaja yogi. Ik zou het niet mogen zeggen, maar ik heb van veel mensen gehoord dat ze niet graag geld uitgeven aan Sahaja Yoga. Maar ze zullen het wel aan allerlei andere dingen uitgeven. Ze kopen bijvoorbeeld iets voor hun gezicht, hoe noem je het, cosmetica. Of mannen kopen iets duurs zoals een horloge, of iets dergelijks. Maar voor Sahaja Yoga willen ze niets uitgeven. Nu moet je weten dat Sahaja Yoga er is voor de bevrijding van de hele wereld. Wat gaat cosmetica doen voor de hele wereld? Of je horloge, wat gaat het doen?

Of de manier waarop je je kleedt of indruk probeert te maken, zal dat de wereld verder helpen? Je bent hier om de wereld te helpen, niet om jezelf mooi te maken en je voordeel te doen met Sahaja Yoga. Goed, het is zalig. Sahaja Yoga is extreem gelukzalig. Het geeft je een eerste glimp van Lakshmi omdat het je geld geeft. Je bent gezegend. Maar dat is ook de eerste verleiding en je valt hieraan ten prooi, en je valt. Je zou dus het juiste inzicht moeten krijgen in het Lakshmi principe. Dit is heel belangrijk voor Sahaja yogi’s, want het is niet zo oppervlakkig als we denken. Het ligt veel dieper in ons en als we in contact komen met onze eigen diepte wordt het zichtbaar. Verder zien we nog twee andere symbolen: met de linkerhand geeft ze. Ik heb al vaak de volgende vergelijking gebruikt: als je één deur opent dan zal er geen lucht binnenkomen. Je moet de andere deur ook openen, zodat het circuleert.

Ze moet geven. Al degenen die in zichzelf een goed ontwikkelde Lakshmi tattwa hebben vragen zich dus af wat ze kunnen geven. Maar ze geven niet het lelijkste wat ze hebben, alsof een vriend een papiermand is: “Ah, dit kan ik echt nergens voor gebruiken, maar in plaats van het weg te gooien kan ik het aan die vriend geven.” En die vriend zegt weer op zijn beurt: “Heel goed, dat is heel fijn. Ik zal het aan een andere vriend geven.” En zo worden al je vrienden als papiermanden gebruikt. De slechtste spullen worden weggegeven. Hoe kun je dan ooit in contact komen met je eigen diepte? Hoe dan ook is het best als je kunt geven. Als je vrij bent om te geven, dan zou je het beste moeten geven. Eén van de hindernissen is dat we nooit de kunst van het geven hebben geleerd. Als we de kunst van het geven leren, dan is dat zo vreugdevol en mooi. Omdat we heel zelfzuchtig zijn begrijpen we wel wat ons vreugde brengt, maar we begrijpen niet wat anderen vreugde zal geven.

En zodra we begrijpen wat anderen vreugde geeft, dan kaatst diezelfde vreugde veel sterker naar ons terug, wel duizend maal. Maar er is ook nog het feit, zoals ik al eerder zei, dat er in de periferie twee dingen werkzaam zijn: aan de ene kant heb je de gierigaards, en aan de andere kant heb je de profiteurs. Als je dus gul wordt, dan komen de profiteurs. Hierop volgt de tegenbeweging, waardoor er een ander soort mensen ontstaat, die nerveus worden en niet weten wat te doen of waar te gaan. In Sahaja Yoga vertrouw je mensen, voortdurend. Je geeft en natuurlijk wordt er wel eens van je geprofiteerd, maar dat maakt niet uit, dat is niet jouw zorg. Jij hebt geen enkele zonde begaan. Degene die jou heeft uitgebuit heeft de zonde begaan en hij zal er de gevolgen van ondervinden, dus waarom zou jij je zorgen maken?

Maar door tussenkomst van deze goddelijke kracht zal degene die profiteert daar zelf onder lijden en jijzelf zult tienmaal meer krijgen dan wat je hebt verloren. Dit moeten Sahaja yogi’s goed begrijpen, dat we nu gezegend zijn door deze goddelijke kracht. We zijn niet alleen. Zij zegent ons onafgebroken. Geven komt dus voort uit het besef dat niets van mij is. “Mijn, mijn, mijn,” moet opgegeven worden. Zelfs in Sahaja Yoga verbaasde het me hoe de mensen in het Westen, die vroeger niet omkeken naar hun kinderen, tegenwoordig ontzettend gehecht zijn aan hun kinderen. Ze denken alleen maar aan hun kinderen en aan niets anders. Dit is weer een andere vorm van egoïsme. Als je enkel aan jouw kinderen denkt en aan niemand anders, dan zullen diezelfde kinderen in duivels veranderen en je een lesje leren. En jij zult zeggen: “O God, geef me de volgende keer geen kinderen, ik heb er genoeg van!”

Maar als je het kind collectief maakt en het leert aan anderen te geven en daarvan te genieten, dan wordt het kind van kleins af aan al enorm vrijgevig. Ik bedoel, vrijgevigheid is de kwaliteit van een incarnatie, ‘aishwarya’. ‘Aishwarya’ betekent niet alleen geld of rijkdom, maar vrijgevigheid die het geld overtreft. Dat is ‘aishwarya’, en dat is het kenmerk van een incarnatie en het kenmerk van een Sahaja yogi. En de andere hand houdt ze zo. Dat wil zeggen dat zij je bescherming schenkt. Als je geld hebt en je voelt je niet beschermd, gooi het dan weg. Ren er dan gewoon van weg. Het is een last. Maar ze geeft ook anderen bescherming. Iemand die Lakshmi heeft, heeft familie, heeft kinderen, heeft iedereen. Het ergste dat ik heb gezien is dat in het Westen ouders aan hun kinderen geen geld uitgeven als ze opgroeien. Ze zorgen niet voor hen, maar ze zijn zo bezitterig. In India daarentegen geven we onze hele levens aan onze kinderen en zijn we allerminst bezitterig. Maar zij zijn zelfs bezitterig ten opzichte van hun kleinkinderen.

Daarom zijn er zo’n toestanden met de families hier. Het hele systeem heeft zich ontwikkeld op een vreemde, chaotische manier. Voor Sahaja yogi’s is het dus belangrijk te begrijpen dat ze eerst en vooral voor hun kinderen moeten zorgen, hen alles geven wat ze nodig hebben, hen voeden, hen begeleiden en hen niet verwennen. En vervolgens, zodra ze getrouwd zijn en kinderen hebben, zullen ze hen niet proberen te bezitten, en ook niet hun kinderen en hun vrouwen. En deze bescherming die gegeven wordt, is de bescherming van een moeder. Of je nu bijvoorbeeld op kantoor werkt of in een ziekenhuis of in een fabriek, waar je ook werkt, zijn alle mensen die onder jouw leiding werken, je kinderen. Zo zouden ze behandeld moeten worden en dat zouden ze ook moeten voelen. Ze moeten voelen dat ze familie zijn. Probeer dat eens! Ik zei tegen mijn echtgenoot: “Behandel de mensen van je kantoor als je familie.”

Ze kwamen dus altijd heel vroeg ’s ochtends aan uit Calcutta, rond vijf uur, met het vliegtuig. Dan maakte ik zelf ontbijt voor hen klaar en bracht het hen. Het waren heel gewone bedienden. Want zo kun je hen door je bescherming, door je zorg en je liefde zo dynamisch maken dat de Lakshmi tattwa zal toenemen. Anders zullen er stakingen en ruzies komen. Dit is de verlichting. Daarom zou iemand die denkt kapitalistisch te zijn moeten beseffen dat kapitaal niets waard is als je niet weet hoe je Lakshmi principe te gebruiken. Daarom eindigen ze in de gevangenis of in een instelling, worden ze smokkelaars of overkomt er hen iets anders. Ze gaan gewoon af. Ze zullen nooit worden gerespecteerd. Ik heb nog nooit een standbeeld gezien van iemand die gelauwerd werd om zijn rijkdom. Als je dus rijk bent, zal niemand je daarom respecteren.

Maar wel om je vrijgevigheid of om iets wezenlijks dat je hebt gedaan. Iets substantieels, voor anderen, voor de gemeenschap of voor Sahaja Yoga. We werken nu aan het oprichten van ashrams, projecten en meer van die dingen, maar als het op geld aankomt denken Sahaja yogi’s: “O nee, dat is mijn taak niet. Ik kan alleen mijn kind daar naartoe sturen, Moeder moet voor alle kinderen zorgen. Moeder moet dit doen, Moeder moet dat uitzoeken, zij moet hiervoor zorgen.” Zij moet alles doen, maar hoe zit het met mij? “Ik zal mijn geld wel op de bank zetten, liefst op een Zwitserse bank.” Je moet dus voor jezelf uitmaken hoeveel geld je spendeert aan het werk van Sahaja Yoga. Ik ben niet op je geld uit. Je hoeft geen geld te betalen voor Sahaja Yoga, dat wil zeggen voor je realisatie.

Maar als je een zaal nodig hebt, als je een programma wilt organiseren, als je een ashram wilt of als er iets anders moet gebeuren, dan heb je geld nodig. En als iemand daarvoor vraagt om één euro per persoon te geven, dan zullen ze het niet doen. “Nee. Waarom zou ik een euro geven?” Het lijkt wel een nationale competitie te zijn, een nationale competitie. Dit toont aan dat je nog steeds niet in contact staat met je diepte. Als je in contact staat met je diepte dan geef je en geniet je van het geven. Je moet in contact komen met je diepte. Anders is je verlichting nog niet compleet. Ik zeg dit tegen jullie allemaal individueel: doe aan introspectie en ga het na voor jezelf. Kijk en tel hoeveel geld je hebt gedoneerd aan werk voor Sahaja Yoga, iedereen individueel.

Jullie zullen mij wel cadeaus geven, omdat je denkt dat je daardoor zegeningen krijgt. Maar daar draait het niet om. Waar het wel om draait is: “Hoeveel van mijn inkomen heb ik vrijgemaakt voor Sahaja Yoga?” Dit is de allereerste vraag die opkomt als het over het Lakshmi principe gaat. Hoe krijg je nu de Mahalakshmi tattwa? Eerst zullen we het over Lakshmi hebben. Lakshmi werd uit de oceaan geboren. Waarom werd ze uit de oceaan geboren? Ze werd uit de oceaan geboren omdat haar vader een vrijgevige persoonlijkheid was. Kijk naar de oceaan: hij spreidt zijn vleugels in alle richtingen, warmt zichzelf volledig op zodat er wolken ontstaan, die op de hoge bergen botsen en er voor regen zorgen. Hierdoor ontstaan de rivieren, die dan weer terugstromen naar de oceaan. En dat alles terwijl de oceaan al het zout bijhoudt; al het zout blijft in de oceaan.

En hij geeft ook zout. Christus heeft gezegd: “Je bent het zout.” Wat is het zout? Het zout, dat voedsel smaakt geeft, is je guruprincipe. Je kunt geen guru worden, je kunt geen leider worden als je een gierige persoon bent. Dat kun je niet. Hoe vreselijk zou dat eruit zien, stel je voor! Zij werd dus geboren uit het guruprincipe. En dit guruprincipe begint in je te werken als het Lakshmi principe in je ontwaakt is. Niet geld, ik heb het niet over geld. Lakshmi principe is als je begint te denken: “Wat kan ik nu voor moois aan een ander geven?” Als je begint te denken: “Wat kan ik betekenen voor anderen?” Je moet ongelofelijk lief zijn, zacht, niet droog, geen droge mensen. “Hoe kan ik mijn liefde uiten?” Het eerste vereiste is dus, zoals de oceaan zijn vleugels spreidt en zegt: “Goed, laat de zon mijn water maar nemen, laat me maar koken zodat er wolken ontstaan.”

Zo zouden jullie ook als mensen moeten beseffen: tenzij ik de zon, dat is de Spirit, niet toesta mijn water te laten verdampen, dat betekent geven aan anderen, hoe zal ik dan het guruprincipe in mezelf ontwikkelen? Er kan geen zout zijn in het zeewater tenzij je het laat verdampen. Je kunt dus geen guru worden tenzij je de verdamping toestaat van dit water, van deze rijkdom, van dit geld dat je bezit. Maar als je niet volwassen genoeg bent, zoals de oceaan, dan zul je op een niveau blijven waar je als een gek alle rotzooi van de wereld blijft verzamelen om vervolgens te eindigen in een instelling. Want alle maryada’s zijn verdwenen, alle dharma is verdwenen. Hoe kun je dharma hebben zonder het guruprincipe? Je denkt dan niet aan anderen, je denkt zelfs niet aan je vader, je moeder of wie dan ook, je denkt niet aan je collectieve werk en je denkt niet aan de wereld.

Dat gaat te ver. Zo word je kleiner en kleiner en kleiner. Maar als de Lakshmi tattwa begint te groeien dan is dat de eerste notie van liefde, liefde voor anderen. Ik weet dat jullie allemaal heel veel van mij houden. Maar dit is niet de volledige reflectie van je Moeder. Je moet van elkaar houden en alles uit liefde met elkaar delen. Dan zal het eerste licht van de liefde, Lakshmi, zichtbaar worden in jou. Als je in dat licht voortbeweegt, dan word je heel diep vrijgevig en geniet je van je vrijgevigheid. Maar ik heb gezien dat mensen vóór Sahaja Yoga niets geven om hun kinderen, niets geven om hun vrouwen, nergens iets om geven. Ze gaan naar de kroeg, of ze gaan vreemd, of iets in die aard. Maar na Sahaja Yoga zwaaien ze als een slinger naar het andere uiterste. Dan is hun vrouw het allerbelangrijkst. Zelfs al is ze een ‘bhoot’ of wat dan ook, zij is het allerbelangrijkste.

En dan de kinderen. Als haviken grijpen ze hun kinderen, hun vrouw, hun huis en hun spullen. Voor hen wordt het: “Dit is mijn eerste plicht, want Moeder heeft gezegd dat we goede gezinnen moeten hebben.” Maar ik heb nooit gezegd dat je slaaf moet worden van je gezin. Ik zeg niet dat je je gezin moet verwaarlozen, maar verpletter ze niet door je eigen bekrompenheid. Laat ze groeien, laat ze openbloeien. Je gaat dus van het ene uiterste naar het andere. Je moet naar het midden komen. Deze liefde moet zichzelf dus uiten en zich in alle nederigheid manifesteren. Je doet het voor jezelf, je doet het niet voor anderen. Als ik iemand probeer te helpen met geld, dan probeer ik mezelf te helpen, want ik kan het niet aanzien dat die persoon in de problemen zit, dus voelt het helemaal niet als een verplichting. En ik doe het in alle discretie. Ik wil er niet over praten, want in het geheim geniet ik er zelf van, ik beleef er plezier aan. Ik geniet niet van het idee dat ik dit voor anderen doe, maar ik doe het gewoon voor mezelf.

Het egogedeelte in ons raakt dus meer opgeblazen door geld. Ik bedoel, je kunt er een man met geld zo uithalen. Zulke mensen vallen op tussen de rest. Ze zijn anders, zie je. Je denkt: “Komt hij uit een gekkenhuis?” “Nee, nee, nee, hij is heel rijk.” Ze zien eruit alsof ze uit een instelling komen, maar anderen zeggen: “Nee, nee, nee, het zijn rijke mensen, heel rijk!” Ze hebben een vreemde, hoekige houding, ze kijken zijdelings naar anderen, het zijn heel dwaze mensen. We moeten dus goed beseffen dat we dan wel uit de ene vorm van nonsens zijn gekomen, maar dat we niet in een andere moeten springen.

En we moeten zien dat we hier zijn omwille van Sahaja Yoga. We zijn speciaal gekozen voor Sahaja Yoga. We moeten aan Sahaja Yoga werken en aan niets anders. Onze hele familie, ons hele huishouden, het is allemaal niets anders dan Sahaja Yoga, omdat we zo toegewijd zijn dat we er diep in verankerd zijn. Alle vragen waar ik op stuit, van vrouwen die mannen domineren en mannen die vrouwen domineren, zullen allemaal verdwijnen zodra je besluit dat we het Mahalakshmi principe in ons wakker moeten maken. En het Mahalakshmi principe is het principe van waaruit je naar de waarheid begint te zoeken en naar niets anders. Maar hoe kun je naar de waarheid zoeken zonder enig licht in de hand? Het is geen abstract gegeven, of een soort toneelspel: “Oké, ik zoek naar de waarheid met mijn ogen dicht en met duisternis in de hand zoek ik naar de waarheid!” Hoe kun je het Mahalakshmi principe volgen als het Lakshmi principe nog niet eens in jou gevestigd is?

Het is pas mogelijk als je die liefde voelt voor elkaar, als je die liefde hebt gevoeld, als je die liefde hebt geuit, als je vrijgevig bent geweest en als je van je eigen vrijgevigheid hebt genoten. Dan pas kun je het niveau bereiken van het Mahalakshmi principe, het spirituele principe. En dit spirituele principe werd in ons gevestigd door de boetedoening van alle godheden, als je ze nader bekijkt. Kijk bijvoorbeeld naar Sita. Zij werd geboren als de dochter van een nobele koning, en trouwde met iemand uit zo’n rijke familie. En toch moest ze de wildernis ingaan, zelfs zonder schoenen, en hongerde ze zich uit omwille van ons. Ze heeft zo zwaar geleden, leefde zonder de minste comfort en werd dan ook nog aangevallen door de afschuwelijke Ravana. Ze leefde met hem samen, maar behield toch haar kuisheid en zuiverheid en toen ze uit die verschrikking kwam creëerde ze de allereerste vorm van het Mahalakshmi principe.

Waarom deed ze dat? Ze had kunnen toegeven aan Ravana en van haar leven kunnen genieten. Ik bedoel, normaal gezien zouden mensen dat doen. Maar waarom heeft ze zo zwaar geleden? Omdat ze een edeler leven te leiden had, omwille van ons. Ze moest deze verschrikking ondergaan omwille van ons. En ze deed het. We kunnen stellen dat zij de eerste incarnatie was van het Mahalakshmi principe. Je kent haar achtergrond en in welke situaties ze terechtkwam. Sakshat Mahalakshmi moest al deze toestanden ondergaan om ons te tonen, welk soort vrouw je zou moeten zijn om de Mahalakshmi in jou te vestigen. Dit is de eerste maal dat we haar ooit hebben gezien. En wie na haar kwam was Radha. Radha kwam, ‘Ra-dha’. ‘Ra’ is energie, ‘dha’ is degene die ondersteunde: dat is Radha. Als je naar haar leven kijkt, dan zie je dat ze haar hele leven aan onze Kundalini heeft gewerkt: ‘Raasa’. Vol zachtheid, vol van mooie vrijgevigheid danste en danste en danste ze. Haar voeten deden pijn als Shri Krishna erover wreef. Maar ze ging niet met Shri Krishna mee.

Toen hij koning werd zei ze: “Ga jij maar, het is goed. Ik ga niet met je mee. Ik moet het Mahalakshmi principe nog ontwikkelen onder de gopa’s en gopi’s.” Ze bleef achter in een kleine hut. Maar ze leefde in volle overgave aan Shri Krishna en in volle overgave aan het werk van de Virata. Ze wist dat zij het werk van de Virata moest volbrengen, daarom bleef ze achter. Er bestaan zoveel mooie verhalen over haar. De tweede boetedoening van Mahalakshmi zien we dus in Radha. Dan kwam de derde, als de Moeder van Christus. Zij gaf haar kind op om gekruisigd te worden. Kunnen we nu eens aan introspectie doen?

Kijk hoe wij ons als haviken vastklampen aan onze kinderen. Als iemand iets over de kinderen zegt dan houden mensen daar niet van. Ik heb uit Zwitserland vernomen dat als iemand daar iets tegen de kinderen zegt, de ouders daar niet van houden. Nee, niemand mag hun kinderen terechtwijzen. Terwijl zij haar kind opoffert, om gekruisigd te worden voor de verlossing van de mensheid. Ik kan zelfs niet naar een kruis kijken. Door zo gehecht te zijn aan onze kinderen, wat leren we hen? Leren we hen iets over opoffering? Leren we hen te delen? Brengen we hen verdraagzaamheid bij? Leren we hen te vergeven? Integendeel: als iemand ons kind terechtwijst, vinden we het niet fijn, om over kruisiging nog niet te spreken; laat staan zelfs een kleine straf.

Het kind is nu de grootste beproeving geworden voor Sahaja yogi’s. Ik kan het je vertellen, ik zie het zo duidelijk. De gehechtheid aan kinderen is zo sterk in het Westen dat ik er versteld van sta. Iedereen krijgt kinderen, wat is daar zo geweldig aan? Het geweldige ligt in wat voor kinderen het zijn. Morgen zijn deze kinderen… Breng het kind alsjeblieft naar die kant. Stop daarmee. Ga naar buiten. Ga alsjeblieft naar buiten en doe dat niet tijdens mijn lezing. Ik hou er niet van als vrouwen hier maar staan wiegen met hun kinderwagens en dat soort dingen. Toon een beetje respect! Kun je dat in de kerk ook? Kijk, soms begrijp ik niet dat vrouwen een bepaald protocol maar niet begrijpen. Neem het kind alsjeblieft mee naar buiten en laat de kinderwagen hier niet staan, ga naar buiten.

Zeg het haar. Je neemt je kinderwagen toch ook niet mee in de kerk, of wel soms? En daar zit de Adi Shakti niet eens. De reden is dat je enkel interesse hebt in je eigen kind; het grijpt je vast, zeg ik je, het grijpt je vast. Je kinderen houden jou vast en jij hen. Dit moeten we begrijpen. Staan we onze kinderen toe groot te worden? Zijn ze vrijgevig? Zijn het heiligen? Zijn ze mooi? Hoe spreken ze tegen anderen? Hebben ze zelfvertrouwen? Morgen zullen zij de leiders zijn van de Sahaja yogi’s. Kijk naar Shivaji’s moeder, naar Jijamata, hoe zij haar zoon groots maakte! Het is de moeder die de kinderen groots maakt en als zij zich voortdurend vastklampt aan het kind en het kind zich vastklampt aan de moeder, dan is dat moordend. Moordend voor jou en moordend voor de kinderen.

Wat hebben we gedaan voor onze kinderen? Het is de plicht van elke Sahaja yogi te zorgen dat hun kinderen groeien, dat ze opgroeien tot grootse mensen, grootser dan jij. Zij zijn het die voor de wereld moeten zorgen. Als je tijd doorbrengt met je kinderen, zorg dan dat je ze kneedt, dat je ze voedt met liefde en hen bijbrengt dat ze anderen liefde moeten geven. Zorg dat ze zich zo gedragen dat iedereen die liefde van hen voelt. Anders zullen het duivels worden, zoals Ravana. Ravana was een gerealiseerde ziel die bedorven werd door zijn moeder en zo een duivel werd. Als je niet wilt dat je kinderen duivels worden, begrijp dan eerst en vooral dat het niet jouw kinderen zijn, het zijn mijn kinderen, die onder jouw toezicht staan. En jullie mogen je kinderen niet bekrompen en kleingeestig maken. Dit is een nieuwe verleiding waar ik mensen in Sahaja Yoga aan zie toegeven, dus wees op je hoede. Ik wilde jullie waarschuwen, want we moeten onze kinderen tot lichtjes maken. Lichtjes branden voor anderen, niet voor zichzelf. We spreken dan wel over lichtjes en Diwali, alles goed en wel, maar deze lichtjes branden elk moment voor anderen. Leren we van hen? Branden wij voor anderen?

Zullen onze kinderen branden voor anderen? Je maakt ze zo egoïstisch. Er zullen nog duizenden en duizenden kinderen komen. En zelfs als ze gerealiseerd geboren zijn, zie ik nog dat je ze bederft. Ik bedoel, als je een diamant in de goot gooit dan zal hij verloren zijn. Zo werkt het. Zelfs als je de beste kinderen hebt kun je ze nog ruïneren door het dwaze idee van: “Dit is mijn kind, dat is van mij.” Maak je kinderen vertrouwd met goede dingen. Vertel hen wat goed is, hoe zich goed te gedragen tegenover anderen, hoe ze voor hen moeten zorgen, hoe andermans voeten te masseren, hoe ze hun haren moeten kammen, hoe ze anderen te eten kunnen geven. Leer het hen! Laat hen dienblaadjes dragen om anderen eten te brengen, om de vogels te voeren, laat hen de plantjes water geven. Maak ze niet bekrompen. Sommige kinderen zijn erg dynamisch, het zijn grote heiligen die bij jou werden geboren, maar je beschadigt hen en daar moet ik je voor waarschuwen.

Als je hen nu de Mahalakshmi tattwa wilt geven, herinner je dan steeds dat alle grote incarnaties van Mahalakshmi verschrikkingen moesten doorstaan. Wat leert de incarnatie van Maria ons? Veel mensen zeggen: “O, wat stelde Maria eigenlijk voor? Ze was niets bijzonders.” Bekijk de incarnatie van Maria eens. Wat leert zij ons? Jullie worden verondersteld christenen te zijn. Jullie worden verondersteld hindoes te zijn, ‘verondersteld’. Maar wat leren deze Mahalakshmi principes ons? Het laatste Mahalakshmi principe kwam in de gedaante van Fatima. Fatima, de Gruha Lakshmi, bleef thuis. Zij schepte nergens over op en zij was niet degene die naar buiten ging. Zij bleef thuis, zorgde voor het huishouden, zorgde voor de kinderen en maakte hen tot twee grote strijders.

Haar kinderen en haar man vochten voor het recht en vochten voor de waarheid. Zij was een Gruha Lakshmi. Soms ben ik erg verbaasd: als je op de televisie ziet dat er een kind vermist is, dan is het de moeder die spreekt, niet de vader. Hij lijkt meer geschokt dan de moeder. De moeder probeert indruk te maken omdat ze weet dat ze op tv zal komen. Ze is haar pijn vergeten, ze is alles vergeten. Zij is degene die spreekt, de vader is stil. Hij is veel erger geschokt dan de moeder. Het komt vaak voor, zie je. Normaal gezien zou de moeder geschokt moeten zijn. Wat is dus het principe van Mahalakshmi? Het eerste is dat van opoffering. Ze offerden hun eigen kinderen op het altaar van de waarheid. Natuurlijk is dat niet nodig in Sahaja Yoga. Jullie zijn allemaal gezegende mensen, jullie hoeven helemaal niets op te offeren. Maar als je niet zorgt dat je kinderen zich op de juiste manier ontwikkelen, dan zullen zij je daar verantwoordelijk voor stellen en vragen: “Waarom heb je ons nooit alle kansen gegeven om ons te ontwikkelen?”

Als je merkt dat je kind koppig is, als je merkt dat je kind gierig is, als je merkt dat je kind niet weet hoe hij liefde met anderen kan delen of anderen domineert, probeer dit dan onmiddellijk in de kiem te smoren. Kinderen zijn heel slim, ontzettend slim. Zodra ze beseffen dat ze je liefde zullen verliezen, zullen ze zich gedragen. Dit Mahalakshmi principe moet dus groeien in mannen zowel als in vrouwen. We hebben nu een gezin en we hebben veel werk te doen, maar zit de hele familie samen om te mediteren? Leren we onze kinderen het juiste protocol ten opzichte van Shri Mataji? Zoals een vrouw die een kinderwagen meeneemt in de zaal, dat is absurd! Ik bedoel, kun je ook een kinderwagen meenemen in de kerk? Dit is meer dan een kerk. Besef je wel wie er tegenover je zit? En dit moet je je kinderen vertellen, want dit is het belangrijkste moment. Het moment waar je hier bent is het belangrijkste moment, het belangrijkste moment voor spiritualiteit, voor de volmaakte manifestatie van de krachten van de Godin, waar jouw kinderen de ware bloemen van schoonheid moeten zijn.

Probeer ze niet te controleren en hun zieltjes te laten verwelken, onder het mom van zogenaamde liefde voor hen. We hebben dus nu de drie principes van Mahalakshmi gezien. De vierde ben ik zelf. Mijn werk gaat nog veel dieper, veel verder en er is een eindeloos geduld voor nodig. Het zal niet werken door er iemand voor op te offeren. Ik moet mezelf opofferen. Ik moet zogezegd mijn familie opofferen. Ik moet mijn slaap opofferen, mijn comfort, al het mogelijke onder de zon. Ik moet dit alles opofferen voor één reden, en dat is de manifestatie van jouw Mahalakshmi tattwa. Het moet vruchten dragen. Jullie kwamen naar Sahaja Yoga als zoekers naar de waarheid, reeds gezegend door het Mahalakshmi principe, en als dat werkelijk zo is, laat ons het dan voelen. We houden van onze Moeder. Waarom? Waarom voelen we liefde? Waarom houden we van haar?

Omdat zij van ons houdt. Maar ‘liefde’ wil niet zeggen dat je geen moeite doet, geen werk verricht en geen opofferingen maakt. Ik voel niet eens dat ik iets opoffer. Ik heb totaal dat gevoel niet. Van buitenaf gezien zeggen veel mensen: “Moeder, u reist zoveel! Moeder, u doet zoveel!” Maar ik voel het niet zo, omdat ik ervan geniet. En dat is het belangrijkste. Als we onze volledige persoonlijkheid moeten ontwikkelen, dan moeten we weten dat onze liefde niet enkel lippendienst mag zijn. We moeten eraan werken. Ik heb mensen gezien die gewoon weglopen als het erop aankomt voor Sahaja Yoga te werken. Waar zijn ze? Niemand is beschikbaar, ze zijn allemaal weg. Slechts vijf of zes mensen werken en waar is de rest? “O, ze zullen alleen komen als u er bent, Moeder.”

Welk werk hebben we erin gestopt? Welke inspanning hebben we ervoor gedaan? We genieten, alles goed en wel, maar genieten zonder inspanning en genieten zonder opoffering kan niet compleet zijn. Als je gehecht bent aan je comfort, aan je luiheid, aan je egoïsme en zo, dan zal alles er wel zijn, maar je kunt er niet van genieten. Je kunt er niet van genieten. Je zult enkel genieten als je alleen om het genieten geeft, en al het andere gedaan is. Nu zit je Moeder voor je. Gisteren zag ik dat mensen slaperig waren. Vandaag zijn er ook veel slaperig: ze zitten hier en kunnen hun ogen niet open houden. Waarom? Omdat ze er nog niet in zijn. Maar ikzelf kan drie nachten achter elkaar wakker blijven, of tien nachten, twaalf nachten; ik zou in een jaar maar één uur kunnen slapen als ik dat wil. Omdat alles onder controle is. Waarom is het onder controle? Omdat ik liefde geef. Dat is de kracht van liefde. De kracht van liefde geeft je volmaakte controle over alles: over je lichaam, je gedachten, je ego, over alles.

Volmaakte controle door de kracht van liefde. Laatst ging ik naar Griekenland, en je weet wat ik daarvandaan meebracht. Dus we gingen een winkel in om spullen te kopen voor deze Diwali puja. Maar ze waren zo duur! Ik zei: “Nee, nee, nee, dit is echt veel te veel.” Maar toch wilden ze iets kopen. En toen ontdekten we dat dezelfde spullen hier in Italië werden verkocht. Kun je geloven dat ze gewoon in Padova worden verkocht? Juist nu jullie je puja hier hebben worden de cadeaus hier verkocht aan spotgoedkope prijzen, tienmaal minder. Wie heeft dit nu allemaal gearrangeerd? De kracht van liefde. Als je van iemand houdt zonder verwachtingen, dan voorziet deze kracht van liefde je overvloedig van spullen, van ideeën, van alles. Probeer het gewoon te begrijpen. Het moet wel zuivere liefde zijn, zonder bijgedachten, zuivere liefde: gewoon het gevoel dat je ervan geniet, van wat dan ook. Laatst was ik een hele dag onderweg, en Hamir maakte zich erge zorgen omdat Moeder, het arme ding, niets had gegeten.

Maar ik vermaakte mezelf gewoon. Hij vond dat ik keihard werkte, maar zo voelde het niet voor mij; ik genoot er gewoon van. Maar dit genieten is niet mogelijk voor iemand die nog niet de zuivere liefde is geworden. Dat is de moeilijkheid. De bron van het genieten is de kracht van liefde, en het zal het hart niet vullen dat geen liefde in zich heeft. Zo simpel is het. Nu we hier dus aan het vieren zijn, wat doen deze lichten? Ze geven liefde. Ze branden enkel om jou vreugde te geven. Zelfs bloemen, zelfs fruit, de hele natuur. Wat kunnen vruchten anders doen? Wij eten ze op, wij genieten ervan en zij vinden dat fijn. Wat doen bloemen? Zij bloeien voor een korte tijd leven ze, wij brengen ze hier en verspreiden ze, we genieten ervan en zij zijn daar blij om. Ze zijn gelukkig dat ze Moeders voeten kunnen aanraken. Morgen zullen ze weer verdwijnen.

Morgen sterven ze, ze zullen niet lang leven. Maar dit is het meest bijzondere moment voor hen. Vraag een bloem wat ze wil en ze zal zeggen: “Ik wil geen koninkrijk, ik wil niets dan de weg die de Adi Shakti zal bewandelen, gooi me daar maar neer. Dat is alles. Dat is alles wat ik wil.” Waar ligt de vreugde dan in, als we geen koninkrijk willen, niets? Wat ligt daarin besloten? Het is het binnenstromen van deze liefde in jou. Het vult je helemaal op. Het is zo duidelijk dat je het in levende lijve voor je ziet. Zo heb ik mijn hele leven geleefd. Ik voel me nooit moe. Je hebt me nog nooit zien slapen in een programma, of wel? Maar ik zie dat er zelfs nu veel zijn die slapen. Ik bedoel, je moet ze wakker maken. Ik kan het niet begrijpen. Het komt doordat hun harten niet open zijn. Als ze hun hart openen dan kunnen ze niet slapen, zelfs al zouden ze het willen! Ze zitten hier voor me, waarom zouden ze in de eerste plaats hun ogen sluiten?

Het is echt verbazingwekkend: een foto van mijn voeten zullen ze wel aanraken, maar als ze voor me zitten vallen ze in slaap. Het is absurd! Je moet dus weten dat jullie allemaal die diepte hebben. Jullie hebben allemaal die schoonheid in je, maar je zou verstandig genoeg moeten zijn om te kunnen zien of je er al in contact mee bent gekomen. Zijn we er helemaal van doordrongen? Doe aan introspectie. Als ik dit zeg, denk dan niet aan anderen, maar denk aan jezelf: hebben we dit? Op deze dag van Diwali, terwijl we naar alle prachtige lichtjes kijken die uiteindelijk weer zullen verdwijnen, vraag je dan een klein moment af hoe zij zich voelen; ze zijn zo gelukkig! Hebben wij nu dat moois in ons, dat eeuwig is, al aangeraakt? Hebben wij het al aangeraakt? Vraag iemand of hij mediteert… Je eet wel degelijk, alles goed en wel; maar ik vroeg je over meditatie: waarom is dit zo? Zorg je wel goed voor jezelf? Waar kijk je naar, hoe verspillen we ons leven? Elk moment is zo kostbaar, elke dag is zo kostbaar, elk jaar is zo kostbaar.

Sahaja Yoga boekt heel snel vooruitgang, en jullie moeten nu besluiten dat je Mahalakshmi tattwa haar vruchten moet dragen. Laat ons eens zien. Ik was blij jullie zo vrolijk en vreugdevol te zien. Ik wens dat jullie deze vreugde aan elkaar kunnen geven. Dat geeft me de grootste voldoening. Natuurlijk zijn er nu niet veel geschillen, er is niets aan de hand, maar toch zijn er heel kleine dingen waaraan ik merk dat mensen vreemde gevoelens hebben ten opzichte van elkaar. Vergeet dit dus allemaal. Jullie zijn Sahaja yogi’s. Wat kan er eigenlijk gebeuren? Iedereen moet uiteindelijk sterven. Maar dan heb je tenminste een leven geleid van spiritualiteit, van eeuwigheid. Kijk eens naar hen! Ze weten allemaal dat ze moeten sterven, maar ze denken: “Laten we zo hard branden als we kunnen. Wij hebben het licht, niet iedereen heeft dat. Laat ons branden.” Zodra je dit begrijpt zul je genieten. Zelfs het kortste leven als een vallende ster is meer waard dan het saaie leven van iemand die op sterven na dood is.

Het kind huilt; zeg haar het kind mee te nemen. Hiervoor moet het protocol begrepen worden. Het is heel belangrijk het protocol te begrijpen, en het protocol bestaat erin mij niet in vraag te stellen. Stel mij niet in vraag, twijfel niet aan mij. Dit is van groot belang als je je Sahasrara open wilt houden. Als je nog twijfels hebt, weet dan dat je er nog niet bent. Hou alsjeblieft je Sahasrara open. Als je Sahasrara niet open is dan kun je niets doen. Overgave betekent niets dan je Sahasrara open houden. Op die manier zul je groeien. Wat kun je uiteindelijk aan mij overgeven? Ik kan de hele wereld creëren, zoals ik al wereld na wereld heb gecreëerd. Wat kun je mij geven? Geef je gewoon over. Je hoeft Moeder niets te geven; je hoeft enkel één met haar te zijn, je moet in haar opgaan, van haar genieten en haar kennen. Op die dag zal er een volmaakte Diwali zijn in deze hele wereld. En ik zal mijn kinderen zien opgroeien tot prachtige lichten van kennis, waarheid, vrede en vreugde. Op die dag zal ik voelen dat we goed werk hebben verricht.

Laten we die ware Diwali vieren. En ik ben er zeker van dat dit heel snel zal gebeuren. Waarom zouden we hierin niet wedijveren met andere landen zoals Rusland en Bulgarije, in plaats van zinloze wedstrijden te houden? Laten we wedijveren. Hoeveel Sahaja yogi’s hebben wij? Wat hebben wij dat we aan Sahaja Yoga kunnen geven? Dit alles zal een prachtige persoonlijkheid vol zelfrespect creëren, want tenzij je zelfkennis hebt kun je jezelf niet respecteren. Maar nu heb je zelfkennis, alles zal nu dus veranderen. Vandaag wou ik langer tot jullie spreken dan puja te doen. Het zal een korte puja zijn, het is niet zo’n grote puja voor Lakshmi, omdat zij zich al in je bevindt.

Maar in deze korte puja wou ik je wel vertellen dat je nu de Mahalakshmi tattwa moet respecteren. De Mahalakshmi tattwa heeft vier aspecten. Het eerste is de Lakshmi tattwa, waarvan ik jullie vertelde dat het liefde is, om je Lakshmi principe te uiten, om vrijgevig te zijn. Dan hebben we de Raja Lakshmi. Het Raja Lakshmi principe is dat je als een koning bent. “Ik ben een gerealiseerde ziel. Ik ben als een koning!” Koningen bedelen niet, of wel soms? Ik bedoel, als ze bedelen zijn het bedelaars, geen koningen. Natuurlijk weet ik niet hoe de koningen zich tegenwoordig gedragen. Maar wij zijn koningen, we zijn koninklijk. We lopen als koninklijke mensen. Ik bedoel, soms zie ik mensen lopen op een manier die totaal niet past bij een Sahaja yogi, of leven op een manier die totaal niet past bij een Sahaja yogi.

We moeten lopen met de waardigheid van een koning. En de koning is degene die geeft, niet degene die neemt. Dat is het Raja Lakshmi principe in je, dat zich moet vestigen in alle vrouwen. Zo ook zouden vrouwen zich ook niet mogen onderwerpen aan modetrends. Als je je stijl begint te veranderen, dan betekent het dat je helemaal geen deel uitmaakt van de koninklijke familie. Ik ging ooit naar Japan en het zou je verbazen hoe respectvol ze waren tegen ons, uiterst respectvol. Ik begreep er niets van, weet je, ik niet en mijn dochters evenmin. Dus we vroegen het de tolk. Ik vroeg: “Waarom zijn ze zo respectvol tegenover ons? Waar we ook gingen gaven ze ons cadeaus en bogen ze voor ons.” Hij zei: “Ze denken dat jullie tot een koninklijke familie behoren.”

Ik vroeg: “Waarom denken ze dat we van een koninklijke familie zijn?” “Omdat jullie haren zo mooi gekamd zijn en omdat jullie niet naar de kapper gaan. Mensen uit een koninklijke familie gaan nooit naar de kapper. Omdat jullie haren heel mooi gekamd zijn, daarom denken ze dat jullie van een koninklijke familie zijn.” Kun je je dat voorstellen? Als we er als ‘bhoots’ uitzien, hoe kunnen we dan Sahaja yogi’s zijn? Morgen zullen jullie de kronen dragen. We moeten ons niet kleden als bedelaars. Denk je dat dit een kenmerk is van iemand uit een koninklijke familie? Je kleding moet goed, netjes en proper zijn; niet als een ‘sanyasi’, maar kleurrijk. Mooi, maar ook waardig. Het zou geen mode mogen zijn. Mode wordt gevolgd door ordinaire, vulgaire mensen. Een koning houdt zich niet aan de mode, of wel soms? Hij creëert de mode.

Hij onderwerpt zich niet aan mode. Laat je dus niet beïnvloeden door de mode. Onlangs hoorde ik dat het mode is voor vrouwen om hun haar tot hier te dragen (het voorhoofd bedekkend). Waarom? Waarom zou je je Agnya zo afsluiten? Als je je laat beïnvloeden door deze moderne ondernemers, moderne ideeën, enzovoort, weet dan dat je niet de persoonlijkheid van een Sahaja yogi hebt. Een Sahaja yogi heeft zijn eigen persoonlijkheid. Hij verandert niet zodra iemand zegt: “Goed, iedereen doet het zo, dus jij moet het ook zo doen.” Hij heeft zijn eigen stijl en zijn eigen manier van kleden. Zo gedraagt iemand van de koninklijke familie zich ook in het dagelijks leven: met de volmaakte waardigheid van een koninklijk persoon. Je neemt geen geld aan van anderen. Je leent geen geld van anderen. De dag dat een koning geld begint te lenen van anderen zal hij niet langer koning zijn. Verder spreekt een koninklijk persoon ook altijd met waardigheid én met respect voor de waardigheid van anderen.

Hij gebruikt geen goedkope woorden of een onbeschofte taal. Hij spreekt een koninklijke taal. Ik weet niet hoe het zit met gemeenzame talen, ik ken er niet veel van, maar het is erg in de mode om op een platte manier te spreken. Je vraagt iemand iets: “Yeah! Yeah!” Zou een koning zo praten? Ik zeg je, als je in elk aspect van je gedrag weet dat jij een koning of een koningin bent, dan zal je hele persoonlijkheid veranderen. Maar als je een bedelaar op de troon van de koning zet dan zal hij nog aan voorbijgangers zeggen: “Geef me alsjeblieft iets!” Al draagt hij een kroon, dan nog zegt hij: “O, geef alsjeblieft…” Nu zitten jullie op de troon. In het Hindi noemen ze het ‘virargi’. Laat het koninkrijk zichtbaar worden door je gedrag.

Laat het koninkrijk van God zichtbaar worden in jouw gedrag. Als je een hoopje ellende bent en er uitziet als een tuberculosepatiënt, hoe kun je dan tot een koninklijke familie behoren? Als je een slungel bent, hoe kun je dan je zwaard dragen? Laatst gaven ze mij een zwaard in de hand. De meesten van jullie zouden dat niet kunnen vasthouden, zo zwaar is het. Maar met mijn koninklijke aard kan ik dat. Hetzelfde geldt voor vrouwen, als ze koninklijke kleding willen dragen. Zelfs om een kroon te dragen moet je een hoofd hebben dat daartoe in staat is. Die koninklijke natuur moet zich dus verankeren in jouw eigen gedrag en wanneer je met anderen praat, met wie dan ook.

Zo zullen koninklijke mensen nooit vragen stellen, nooit. “Hmm,” zullen ze zeggen. “Hmm.” Maar een bedelaar zal een vraag stellen. We noemen het een ‘sawali’, iemand die constant vragen stelt. Maar waarom zou een koning vragen stellen, als hij alle antwoorden weet? Waarom zou hij wat dan ook vragen? Ik ken enkele mensen die zo lastig zijn! Als ik bijvoorbeeld onderweg ben: “Wilt u wit water of blauw water?” “Ik neem gewoon water, of het nu wit is of blauw, klaar.” En dan vragen ze: “Wilt u een witte kam of een rode?” “Geef me wat je wilt!” Door hun vragen word je alleen maar lastig: “Ik wil helemaal niets, ga nu alsjeblieft uit de weg.” Een andere stijl is: “Ik heb een probleem, een probleem.” Er is helemaal geen probleem. “Wat is het probleem dan?” “Ik weet niet hoe het verder moet met mijn baan.” Probleem. Omdat jij zelf een probleem bent, dat zal het probleem zijn. Maar Moeder zegt dan niet dat het zo wel genoeg is. Ze zal iets voorstellen. En dan zeggen ze: “Maar dan gebeurt er dit…” Dan stelt ze een andere oplossing voor: “Maar dan gebeurt er dat…” Dan stelt ze drie andere oplossingen voor. Vervolgens geeft ze tien andere oplossingen. Maar toch blijf je vergeten dat het jouw probleem is; je denkt dat het Moeders probleem is waar je over spreekt.

Zo is een koning niet. Een koning geeft oplossingen, hij vraagt niet om oplossingen. Waarom zou hij anders koning zijn? Eens je besluit: “Ik ben de koning, en ik ga mijn problemen zelf oplossen,” dan zullen de problemen met een vingerknip opgelost zijn. Vertel ik jou mijn problemen steeds? Ik gebruik het woord ‘probleem’ zelfs nooit. Het is een modern woord. ‘Probleem’ gebruikten we vroeger alleen in wiskunde. Ik denk zelfs alleen maar in meetkunde, echt! We hadden geen idee dat het ook in het dagelijks leven wordt gebruikt. Als jij dus de koning bent dan los je je eigen probleem op. Als jij dus je eigen probleem oplost, dan ben je een koning. Als jij je probleem niet kunt oplossen, dan ben je een bedelaar. En dan nog iets over goedkope dingen: het gebruiken van goedkoop materiaal, goedkope spullen, goedkope taal, alles goedkoop, is niet kenmerkend voor een koning. Al zou ik één sari in een jaar kopen, het is er een van uitstekende kwaliteit. En ik heb nog sari’s van vlak na mijn huwelijk, zelfs van vóór mijn huwelijk.

Al die sari’s heb ik nog steeds, omdat ik maar één sari koop van uitmuntende kwaliteit, eens per jaar; klaar! En traditioneel, niet goedkoop. Maar mensen hebben liever twintig sari’s en weten dan niet wat ze moeten dragen. Ze zeggen altijd maar: “Ik heb een probleem, ik heb geen sari.” Dat komt doordat je alleen maar goedkope sari’s hebt gekocht. Hetzelfde geldt voor mannen. Ze proberen geld uit te sparen, maar goedkoop is duurkoop. En als je hen aanspreekt zeggen ze: “Moeder, weet u wat er aan de hand is: ik heb geen kleren.” “Goed, kom dan zonder kleren, wat dan nog?” “Nee, maar dan is er dit.” “Goed, doe dan iets anders.” Het is onmogelijk hen duidelijk te maken hoe onzinnig het is. Jij bent de koning. Of hoe je met elkaar praat: een koning praat niet zo veel. Als je te spraakzaam bent, weet dan dat je geen koning bent.

Een koning praat nooit teveel, alleen hier en daar ‘ja’ of ‘nee’. Of als het erop aan komt, zal hij nuttige dingen zeggen. Hij is ook niet nors. Norse mensen zijn weer het andere extreem. Je weet nooit hoe je het hebt met hen. Je moet dus weten dat je verantwoordelijk bent voor jezelf als koning of koningin en je beweegt jezelf voort in die waardigheid. Je schreeuwt niet. Je spreekt ook niet heel traag, alsof je keel dichtgeknepen is. Sommige Sahaja yogi’s praten zo. Ze denken dat ze dan heel vriendelijk zijn tegen mij. Nee, spreek in alle vrijheid en op een waardige manier, maar schreeuw niet tegen me. Waardigheid is iets dat je niemand kunt aanleren. Het moet aanwezig zijn in jezelf. Iemand is niet zelfbewust, maar is zich bewust van zijn waardigheid. Hij doet nooit ordinaire dingen, nooit. Doe nooit ordinaire dingen. Ooit ontmoette een man mijn echtgenoot. Hij vroeg: “Waarom gaat u niet mee dansen?” Hij zei: “Nee, ik dans niet, omdat mijn vrouw ook niet danst.” De man antwoordde: “Neem haar mee naar Engeland, ze zal wel dansen.” Mijn echtgenoot zei: “Neem haar mee naar de maan en ze zal het nog niet doen.” Dat zei mijn echtgenoot tegen hem. “Ze zou nooit dansen in de stijl van deze salondansen. Zo zal ze nooit dansen.”

Het is aan alle mannen en vrouwen om te beseffen dat dit niet waardig is. Dat zou je voor jezelf moeten beslissen: “Als dit niet waardig is, dan zullen we het niet doen. Wij zijn leden van de koninklijke familie van Shalivahana’s en we zullen niets doen dat niet waardig is.” Alle vrouwen, alle mannen, alle Sahaja yogini’s en Sahaja yogi’s zijn heel anders dan alle anderen. En dit moeten we begrijpen, hoe waardig we zijn als Raja Lakshmi. En over Gruha Lakshmi heb ik je al verteld. Over Lakshmi tattwa heb ik je ook al verteld. Maar er is nog een ander principe genaamd ‘alakshmi’, en dat ‘alakshmi’ principe bestaat erin dat je dan wel alles hebt, maar toch nog steeds een bedelaar bent, ‘alakshmi’. En dat moet je vermijden. ‘Alakshmi’, zonder enig Lakshmi principe. En dan is er nog ‘kulakshmi’. ‘Kulakshmi’ is als je je geld uitgeeft aan verkeerde dingen. Je gebruikt je geld voor drugs, voor dit en dat, voor louche zaakjes.

Welke zaken je ook doet, je moet weten waar je mee bezig bent, hoe het werkt. ‘Kulakshmi’. Geld afhandig maken van Sahaja yogi’s of Sahaja Yoga is nog de ergste vorm van alakshmi, dat moet je zeer ernstig nemen. Zo duikel je naar beneden. En als je kijkt naar de toestand waarin de wereld zich nu bevindt dan moet je meer kracht hebben om hem eruit te halen. Je hebt veel meer kracht nodig om hen eruit te halen, de kracht van liefde. Opnieuw komen we aan op hetzelfde punt: de kracht van liefde. Dat is de kracht die me voortdurend aan het lachen brengt en me laat genieten. Zelfs het kleinste beetje van deze vreugde kan ik niet opgeven. Zo zegen ik ook jullie met het volledige Lakshmi principe en het Mahalakshmi principe, maar bovenal het principe van liefde, de zuivere liefde die geen verwachtingen heeft, ‘nirvajya’. Ik zegen jullie allemaal op deze gunstige dag. Moge God jullie zegenen. Wees wijs en begrijp dat Moeder dit uit haar hart heeft gezegd, uit haar liefde, uit haar gevoelens voor ons.

Moge God jullie zegenen.