Nederlandse vertaling versie datum: 2023-0428

Hamsa chakra Puja – Mentale activiteit – New-York, USA – 28/04/1991

We zijn vandaag samengekomen in het gebied van de Vishuddhi.  In de Gita heeft Shri Krishna dit gebied beschreven als “Kshetra”. En hij die dit gebied kent wordt “Kshetragna” genoemd. Zoals ik jullie gisteren zei betekent “gna“ of “gya”, degene die weet op zijn centraal zenuwstelsel. Dus degene die dit gebied kent is een “Kshetragnya”. Vandaag gaan we meer te weten komen over de Hamsa chakra. Dat is de zone tussen de twee wenkbrauwen. Genoemd “BHRUKUTIS” Deze bevindt zich aan de basis van het brein en wordt “Murdha” genoemd, en dit gedeelte is ook het volledig controlemechanisme van de basis van het brein. En het is toch nog een deel van de Vishuddhi, dat ook een uiterst belangrijk centrum is wat het menselijk bewustzijn betreft.

Omdat deze twee nadi’s, Ida en Pingala elkaar kruisen voor ze de Agnya binnengaan, elkaar kruisen, een deel van hen kruisen over deze Hamsa chakra. Dus wanneer het ego en superego zich in ons brein ontwikkelen en onze limbische zone overdekken, zitten aan beide zijde deze vezels die uit de Vishuddhi komen er aan vast. Ze regelen aldus ook deze twee eenheden van buitenaf. De ene kruist bijvoorbeeld op deze manier en gaat zo vanuit Hamsa omhoog en neemt wat vezels met zich mee, de andere kruist zo en zo vormen zij het ego en het superego. Deze twee vezels gaan dus langs achterom, tot erboven op en vestigen zich daar. Jullie weten allemaal dat de Hamsa jullie het onderscheidingsvermogen geeft. Maar nog steeds begrijpen we niet wat we met onderscheidingsvermogen bedoelen. Het eerste en allerbelangrijkste centrum in ons is de Muladhara chakra. Als we wat de Muladhara chakra betreft, niet het juiste onderscheidingsvermogen bezitten, geraken we in de wildernis. Ik zou zeggen, we openen de deuren van de hel voor onszelf. Zoals je weet ontspringt alleen de Ida nadi vanuit de Muladhara. Dat betekent dat het verlangen, de kracht van het verlangen in ons begint vanaf Muladhara.

Maar het is niet het mentale welke de Pingala nadi is, die vanuit de Muladhara ontspringt, die begint hoger. Dus om een volledig begrip te hebben over… Dit kind huilt, neem alsjeblieft het kind weg. Gisteren opnieuw hetzelfde, ik bedoel, dat dit onoordeelkundig is. De hele tijd met het kind doorgaan, gisteren was het hetzelfde, je zou onmiddellijk het kind moeten verwijderen. Tijdens de meeting als een kind huilt, verwijder het onmiddellijk. Er is iets mis met het kind. Verwijder het kind onmiddellijk. Nogmaals het is discretie. Wat we moeten weten is dat de Muladhara chakra niet door onze mentale activiteit gecontroleerd kan worden. Als je het verschuift naar de mentale activiteit, dan is de controle over Muladhara volledig verloren. Afgezien van wat er in het Westen gebeurd is, Muladhara chakra is helemaal in de mentale activiteit van de mensen opgegaan.

Er is zoveel over geredetwist, gesproken. Het is zo vaak beschreven, opgeschreven, gelezen, zoveel in onze hoofden geprent, dat het een mentale activiteit is geworden. Muladhara handelt dus niet spontaan zoals het moet. Daarom zijn er problemen dat mensen geen kinderen kunnen voortbrengen. Zovelen worden zeer vroeg impotent, omdat het niet wordt gebruikt door de kracht van het verlangen, maar door mentale activiteit, is verschoven. Nu je ziet het licht hier, het brandt daar omdat er olie is en er is een lont, het brandt. Maar als je in plaats van deze olie, er water bij doet. Zal het branden? Dat zal het niet, omdat het water deze vlam niet zal voeden. Hoe meer mentale activiteit je hebt, hoe meer je Muladhara zal bederven en hij wordt oncontroleerbaar. Maar als het overgelaten wordt aan je verlangen, wordt het spontaan. Dit is een fundamenteel principe dat in het Westerse denken ontbreekt, ik denk dat zij alles wat spontaan is, overlaten aan de mentale activiteit. Overal waar mentale activiteit moet worden gebruikt, moet je mentale activiteit gebruiken en waar je verlangens en emoties worden gebruikt, moet je je kracht van het verlangen gebruiken. Het is ook spontaan, hoewel het geen obsessie zou moeten zijn.

Elke obsessie kan niet spontaan zijn. Het gebeurt gewoon op het ogenblik waarop je het verlangen hebt, dat is alles. Maar als het de hele tijd in je hoofd zit, betekent dit dat je water gebruikt om het vuur aan te houden! Hetzelfde geldt voor de Swadisthan chakra. De Swadisthan is er voor de creativiteit. Alles wat je kunt creëren. Je kunt een sari maken. Je kunt een prachtig ontwerp, patroon maken, je kunt mooie kunst creëren of wat dan ook, maar zodra je het op het mentale niveau brengt is het afgelopen. Ook wordt er in het Westen teveel geredetwist over kunst. Dit is geen kunst, dat is geen kunst. Dit had zus moeten zijn, dat had zo moeten zijn. Ik bedoel, het is creativiteit, spontaan. Wat de kunstenaar ook wil produceren, laat het hem produceren, en wie ben jij om te oordelen en te bekritiseren? Je kan niets waarderen, tenzij totdat het op het mentale niveau is gebracht. Nu hebben we dus critici, en de artiesten zijn niet spontaan meer, ze zijn bang, ze denken alleen: “wat zullen de critici zeggen?” Zelfs wanneer ik een boek schrijf en het aan enkele Sahaja yogi’s laat lezen, zeggen zij: “Moeder, als u het zo schrijft, dan zullen ze zeggen dat het zo is.“ Ik zei: “Laat hen zeggen, wie kan het schelen.“

Dus dan moeten critici kritiek leveren en zeggen: “Dit is niet goed. Dit is geen kunst omdat het zus is, het zo is”. Dus de kunstenaars zijn er klaar mee, de kunst is er klaar mee en wat overblijft zijn critici. Nu weten zij dus niet meer wat zij met hun beroep moeten aanvangen, dus beginnen zij elkaar maar te bekritiseren. Er blijven dus alleen critici over die elkaar bekritiseren. Maar er is nu geen kunst meer. Wat te bekritiseren? En kunst moet nu geld opbrengen. Dus moeten de critici bevestigen. Het is zo mensgericht, de hele programmering van deze critici, dat het nooit kunst is. Weet je, ze trekken één lijn en zeggen: ”dit is nu kunst, oké?” Wanneer de critici zeggen het is kunst kun je maar beter accepteren dat het een kunst is. Wat is er nu zo artistiek aan een lijn? Dan weer mentaal: “het is een eenzaam iemand die daar staat,” dit en dat. Het zou spontaan moeten zijn. Waarom moet kunst beschreven worden? Het mentale niveau is zo alert en probeert de hele tijd zaken te zien volgens bepaalde normen. Al deze normen zijn gemaakt over zoiets spontaans als seks, zoals kunst. Deze hele badkamercultuur wordt beslist door het brein, niets is spontaan. Het is zo’n grap, zeg ik je! Dus mensen worden kunstmatig, kunst wordt kunstmatig, je Muladhara wordt kunstmatig omdat het nu allemaal door mensen gemaakt is.

Alle spontaneïteit is verloren. Wanneer je eender welke kunst van eender welk land ziet, bekijk het gewoon. Waarom moet je er op reageren; bekijk het gewoon, als Sahaja yogi’s zou je het alleen moeten bekijken en het geheel zal beginnen door te stromen. Nu deze Griekse tragedie van de romantiek, dan de romance van Romeo en Julia, het is allemaal verbeelding, het is allemaal mentaal, er zit geen spontaneïteit in. En dan accepteer je, je accepteert alleen relaties als er sprake is van kunstmatigheid, zelfs tussen man en vrouw. Zoals een echtgenoot die iedere dag een bloem moet meebrengen voor de vrouw, een bloem moet tonen, alsof zij een priesteres is of zoiets. En de vrouw moet – ik weet niet wat ze doen – allemaal kunstmatigheden. Dan moet hij tien keer ‘dank je’ zeggen tegen haar, en zij moet tegen hem honderd maal ‘sorry’ zeggen. Ik bedoel, zij zijn man en vrouw, de linker en de rechterkant van een rijtuig. En dan verwachten de mannen dat dit zou gebeuren. De vrouwen verwachten dat dat zou gebeuren. Mannen verwachten dat de vrouwen zoals zij moeten zijn, en vrouwen verwachten dat de mannen als vrouwen moeten zijn. Mannen zijn bijzonder precies met tijd, vrouwen zijn dit niet. Dus moeten de vrouwen ook nauwgezet zijn met tijd, anders denken ze dat zij de slechtste persoon is die ze ooit gekend hebben. Een vrouw is meer nauwgezet met haar keuken, of misschien met haar kleding. Dus wordt de man kwaad op haar, omdat het te lang duurt voor ze klaar is. Het is van beide kanten zo indiscreet dat de relatie helemaal absurd wordt.

Daar zou begrip voor moeten zijn dat zij de linkerkant is, en jij de rechterkant en jullie beiden zouden je volgens je natuur moeten gedragen. Integendeel je wilt iemand er zo grappig uit laten zien, want stel je voor dat een man een vrouw wordt en een vrouw een man. Zie je, het is een grap, maar dat is wat er gebeurt. Wat de mannen verondersteld worden te doen, kunnen ze niet en wat de vrouwen ook verondersteld worden te doen kunnen ze ook niet. Wat ook de kinderen moeten doen, doen zij niet. De kinderen in het Westen zullen bijvoorbeeld steeds vragen “waarom?” Wie zijn zij om te vragen “waarom?”. Wat is hun groei? Wat is hun intelligentie, hun volwassenheid? Zij kunnen niet behandeld worden zoals een rechter die in de rechtszaal zetelt. Het zijn kinderen. Maar wanneer zij naar Sahaja Yoga komen, verliezen zij hun discretie. Voor zij naar Sahaja Yoga komen kibbelen man en vrouw de hele tijd. De helft van hun stappen zetten ze in de rechtszaal, de andere helft erbuiten. Na Sahaja Yoga hangen zij zo aan elkaar alsof zij aan elkaar gelijmd zijn, het is onmogelijk. Het is zo erg dat zij voor het welzijn van de vrouw beiden Sahaja Yoga verlaten.

Op die manier verknoeien ze elkaar, ze kleven aan elkaar. Voor Sahaja Yoga verwaarlozen zij hun kinderen, maakten er zich geen zorgen om. Na Sahaja Yoga kleven zij aan hun kinderen. Dan kan niemand iets over het kind zeggen. Het kind kan iemand slaan, je kunt er geen woord over zeggen. Ze verknoeien het kind ook. Dus het onderscheidingsvermogen in de relaties is volledig verloren, of het seks is of creativiteit is, of het familie is, wat dan ook. Dat is het deel van de Hamsa chakra. Dan komen we bij de Nabhi chakra. In Nabhi chakra begrijpen we ook niet dat eten niet zo belangrijk is. Het maakt niet uit of je vandaag je eten niet eet, wat maakt het uit? Het is zeer belangrijk, weet je! In Puna hadden we een puja en we hadden daar Westerse kinderen zitten in de puja, en er waren ook Indische kinderen. Zoals gewoonlijk is een puja zeer laat, maar het was ’s avonds, een Sankranti Puja. Dus de Westerse kinderen stonden om 8 uur op, of het nu puja was of iets anders, en ze marcheerden allemaal naar buiten voor hun diner. Het zag er erg slecht uit. De Indiërs begrepen dat niet, hoe kon dat nu? Maar zij moesten hun diner om 8 uur hebben. Veronderstel dat zij hun eten om 8 uur niet eten, wat zal er dan gebeuren? Zullen zij sterven?

Op een bepaalde manier beperken we dus ook de kinderen door onze conditioneringen en we laten hen ook toe zich op een manier te gedragen alsof zij zeer volwassen, volgroeide mensen zijn. We zijn zo door onze kinderen bekoord. Alsof kinderen krijgen zoiets enorm is. Iedereen kan kinderen krijgen, wat is er dan zo geweldig aan? Je moet voor je kinderen zorgen, dat is oké. Maar dat betekent niet dat je er de hele tijd dol op moet zijn, aan hen moet denken, je om hen zorgen moet maken en niemand anders. Als je dus wil binnendringen in de limbische zone, die de plaats van de Virata is, ik zou zeggen van de Vishuddhi naar Hamsa en dan naar je limbische zone, in de Virata, dan moet je belangstelling zich uitbreiden. Dus het andere onderscheid moet zijn, denk ik alleen maar aan mijn kind? Denk ik alleen aan mijn vrouw? Denk ik alleen aan hen, of ben ik ook om andere kinderen bezorgd? Denk ik ook aan andermans kinderen? Ik vertel je dit omdat wij zo een rare soort van bezorgdheid hebben, en je vernietigt ook je kinderen door dit soort van indiscrete bezorgdheid. Zoals we een school hadden in India en de kinderen verbleven in Puna.

Ik had mijn puja en ik zei hen: “Breng niet de kinderen,“ omdat ik wist dat het Westerse kinderen waren, niet gemakkelijk, zij kunnen niets verdragen. Maar de kinderen drongen aan, en de leraren moesten hen meebrengen. De puja was zoals gewoonlijk beëindigd, heel laat, ik denk omstreeks 11 uur ’s avonds en er was geen transport, daarom had ik gezegd, “Breng ze niet.“ Dus moesten zij op een soort van vrachtwagen want er was die dagen geen benzine te krijgen, we hadden het zeer moeilijk gehad. Zij moesten dus op een vrachtwagen. Die kwam om ongeveer twee uur aan. Enkele van de vaders verbleven in mijn huis. De volgende dag zeiden ze: “Moeder, ons rechter hart blokkeert”. Ik vroeg hen: “Wat is er gebeurd”? “Zo’n wreedheid”! Ik zei: “Welke wreedheid?” “De kinderen kwamen om 2 uur aan in de school.“ En dan? Het rechter hart blokkeert, welke gehechtheden! Als je kinderen om 2 uur aankomen, wat geeft dat? Waarom zijn jullie daar zo bezorgd om? Het zijn gerealiseerde zielen, er is God die voor hen zorgt. Waarom zijn jullie zo bezorgd over hen? Laat hen met rust. Ze sturen ze naar de Indiase school. Dan zitten de moeders daar. Leraren houden er niet van, niemand houdt ervan. Zij zijn er gewoon naartoe gegaan, moeders. Geen enkele school laat zulke nonsens toe. Maar in Sahaja Yoga denken zij dat zij dat recht hebben. Welk recht hebben zij? Hebben zij voor die school betaald? Hebben zij iets voor de school gedaan?

Welk recht hebben zij om in die school te gaan zitten? Het onderscheid zou moeten zijn dat we onze kinderen opvoeden volgens de Sahaja cultuur. Het eerste principe van Sahaja Yoga is standvastigheid. Sahaja Yoga is niet bedoeld voor zulke lieve schatjes. Jullie moeten soldaten van Sahaja Yoga zijn. Jullie kinderen moeten de soldaten van Sahaja Yoga worden, niet de lieve schatjes. Dit is niet voor hen bedoeld. Hoewel ze gerealiseerd geboren zijn, verknoeien jullie hen door er lieve schatjes van te maken. Je moet hen stevig aanpakken, je moet ze laten studeren. Je moet hen zelfrespect bijbrengen. Je moet hen waardigheid geven en een standvastigheid, verdraagzaamheid. Deze linker Nabhi, rechter Nabhi, maar speciaal de linker Nabhi is een zeer groot probleem, waarbij een vrouw een Gruha Lakshmi moet zijn en de echtgenoot moet geen Romeo moet zijn maar een echtgenoot. Hij moet er op toezien hoe zijn vrouw zich gedraagt. Haar verbeteren, dat is zijn werk, hij moet niet schromen. Gruha Lakshmi is de vrouw die zou moeten weten dat zij de grote verantwoordelijkheid heeft om een zeer mooie samenleving van Sahaja Yoga te scheppen. Zij is geen doodgewone vrouw. Hoeveel vrouwen hebben vroeger hun realisatie gekregen?

Maar als je in Sahaja Yoga de vrouwen ziet, vind je er weinig die werkelijk alert zijn. De meesten van hen verblijven in een soort van trance. Zij weten niets. Ze weten niets. Zij weten niets van koken af, als je hen iets vraagt, weten ze niets. Als je met hen praat, voelt het alsof ze een soort van drug genomen hebben. Er dringt niets in hun hoofden door. Soms denk ik; ik zou het beter zelf doen, onmogelijk. De alertheid is weg, omdat de alertheid van je rechterkant komt, wordt het verspild aan onzinnige dingen. De aandacht wordt verspild aan onzinnige dingen, daarom hebben de huisvrouwen dit onderscheidingsvermogen verloren om te weten dat ze uiterst alert en verstandig en wijs moeten zijn. Zij zouden alles moeten weten. Maar zo is het niet. Ze leven ergens zwevend in de lucht, weet je. Je weet niet wat je tegen hen moet zeggen, hoe je iets kunt vragen. Hoe je ze iets moet uitleggen, het is een onmogelijke situatie. Dus die waakzaamheid moet bij een huisvrouw aanwezig zijn. Dat is uiterst belangrijk. Zo hebben we Fatima op een jonge leeftijd. Ze had deze twee lieve kinderen die stierven in de oorlog van Karbala. Wat een moedige vrouw, de manier waarop zij het Shia systeem vestigde. Haar echtgenoot stierf ook en zij deed dat allemaal alleen.

Levend achter de purdah (sluier), levend achter de muren, regelde ze alles. We hebben veel van zulke koninginnen in ons land gehad. Er was een 17-jarige weduwe die de schoondochter van Shivaji was, ze vocht tegen de Aurangzeb en versloeg hem in ons land. Tara Bai. We hebben er zoveel. Maar als je die alertheid niet hebt, kun je geen Gruha Lakshmi zijn, kun je geen goede moeder zijn, kun je geen goede echtgenote zijn. Het is geen slavernij. Zij weten niets eens wat hun echtgenoten behaagt, hoe vrede in de familie te scheppen, wat te zeggen, wanneer je mooie dingen moet zeggen en wanneer je streng moet zijn. Al dit onderscheidingsvermogen is er niet. Of het zijn kenaus of het zijn slaven. Sahaja Yoga is dus bedoeld voor vrouwen die alert zijn, die wijs zijn, die alles over het leven weten. Zij weten zelfs niet waar de chakra’s zich op de voeten bevinden. Kijk naar je Moeder, zij is een vrouw. Zij weet zoveel. Zij weten niets over hoe de Kundalini door deze centra gaat, wat zij doet, waartoe zij in staat is. Maar de Kundalini zelf is de vrouwelijke kracht, zij weet alles van je, van haar kind. Vele moeders weten zelfs niet of hun kind drugs neemt of hoe het zich gedraagt. Buiten bederven of slaan is er niets tussenin. Met onderscheidingsvermogen kunnen de moeders van deze bijzondere kinderen iets van hen maken. Dat is mijn visie over hen. Maar met hun indiscretie kunnen ze deze kinderen compleet ruïneren. Dit is zo belangrijk, dat onze Hamsa in orde zou moeten zijn, dat we in staat zouden moeten zijn om een mooie thuis te creëren, een vredevolle thuis, en niet enkel voor onze familie, maar voor alle andere Sahaja yogi’s die naar ons huis komen. Ik weet niet hoe het in de hoofden van de Indiase vrouwen is gekomen, ik weet niet hoe, maar als je hen wil behagen, hoef je alleen maar te zeggen: “Schoonzuster, wil je morgen dit voor me koken?”

Dat is alles. Of als je zegt: “Ik kom voor het middagmaal of de lunch,” dat is het beste. Ze zijn zeer tevreden. Oh! Ze beginnen gewoon te denken, “Oh, wat ga ik koken, waar houdt hij van?” Zij weten van iedereen waar hij van houdt. Dat is geen slaafsheid. Als je iemand wil behagen is het geen slaafsheid. De hele natuur is er om ons te behagen. Is het slaafs om te doen? Maar het andere aspect van een vrouw is dat zij een Raja Lakshmi is en een man die de koning is. Het onderscheid op dat punt is, ben je waardig of niet? We gingen eens naar Japan en ze behandelden ons met veel respect, zelfs in een dorp. Eerst gingen we een winkel binnen omdat het regende, dus de dorpelingen bogen eigenlijk voor ons. Wij begrepen niet wat er gebeurde. En ze gaven ons geschenken. Dus vroegen we uiteindelijk aan de tolk: “Waarom zijn ze zo nederig voor ons?” Zij zeiden: “Omdat jullie tot een koninklijke familie behoren.” Ik zei: “Neen wij behoren niet tot een koninklijke familie.

Hoe zouden ze dat weten? Nee.“ Omdat jullie haar zo keurig is. Het haar van uw dochters is zo netjes en glanzend. En jullie gaan niet naar de kapper. Ik bedoel, ik zei: “Is het een teken, is het een teken van een koninklijke familie?” Ja, zo gedraagt zich de koninklijke familie zich. Zij geven hun hoofd niet in de handen van iemand anders. Wij waren verbaasd, stel je voor dat de Japanners zo denken. De discretie is dus dat je moet zijn als een koningin en de man moet zijn zoals een koning. Niet zoals die koning die zijn zeven vrouwen doodde, maar zoals een koning die zijn vrouw respecteert. Als je je vrouw niet kan respecteren kun je geen Sahaja yogi zijn. Respect is niet hetzelfde als romantisch verliefd zijn. Ik denk dat je dan niet respecteert. Je vrouw respecteren is een zeer belangrijke zaak in Sahaja Yoga. Wat dit betreft moet ik zeggen dat de Indiërs daar niet zo goed in zijn, maar ik ken ook Westerse mensen die zich op een gekke manier gedragen. Je waardigheid vermindert als je geen respect hebt voor je vrouw. Indiërs vooral in Noord India, niet in het zuiden, missen dit respect voor hun vrouwen. Ze missen ook het onderscheidingsvermogen dat als een vrouw niet gerespecteerd wordt, de kinderen niet respectvol zullen zijn naar haar en zij is verantwoordelijk voor de kinderen. Maar het meest indiscrete aan Nabhi is dat je niet naar je guru luistert. Honderd maal zeg je Sahaja yogi’s iets, maar nog steeds luisteren ze niet naar mij.

Toch zullen ze doen wat de mode hen vertelt, of de normen die ze hebben. Luisteren naar je guru is, zoals men zegt God Almachtig gehoorzamen. Wat er ook wordt gezegd, moet worden aanvaard als een grote zegen, als een grote correctie en moet worden opgevolgd, niet zomaar worden weggelaten zoals het is. Zoals je weet is je Moeder je Guru en zij is je Moeder. Ook is zij Mahamaya, Ze is ook de Adi Shakti. En ze is zo teder en zo lief. Ze zegt sommige zaken om je te verbeteren. Ik heb zoveel lezingen gegeven om jullie te zeggen wat belangrijk is. Maar jullie moeten je hart openen en je volledig overgeven aan je guru. Alleen dan zul je volwassen worden, anders is er geen uitweg. het spijt me dit te moeten zeggen. Maar ik hou er niet van dat iemand zich aan mij overgeeft, of mijn voeten aanraakt of voor mij buigt. Ik begrijp dat niet, ik bedoel, ik ben er me niet van bewust, het maakt voor mij geen verschil. Zelfs wanneer je mijn “Jai” zingt, denk ik dat je Jai van Mataji Nirmala Devi zingt, in de derde persoon en soms ben ik bang dat ik met jullie “Jai” zou zeggen. Wanneer jullie Swagata Agata zingen, denk ik altijd dat dit een Swagata lied is voor Mataji Nirmala Devi dat ze zingen voor iemand anders.

Maar voor jullie welzijn, voor jullie spirituele groei, waarvoor jullie hier zijn gekomen, jullie zijn niet gekomen om jullie tijd te verknoeien, maar voor spirituele groei en daarvoor is het belangrijk dat wat ik ook zeg, je impliciet moet gehoorzamen. Maar ik zeg nooit iets wat ongemakkelijk voor je zal zijn. Ik zeg nooit: “Eet je voedsel niet, of drink geen water, niets van die aard.“ Maar door hun luiheid doen mensen niet veel dingen, of als het niet uit luiheid is, dan weten zij gewoon niet hoe belangrijk het is. Ofwel voelen ze zich zenuwachtig. Dus de discretie is dat de guru, Parabrahma is, elke guru, elke satguru. Maar hoe zit het met de Parabrahma zelf, die je Guru is? Ik zeg de dingen niet op zo’n harde manier zoals de vroegere guru’s deden. Ik bedoel, als je over hen leest zal je geschokt zijn. Maar wat ik ook zeg, elk woord moet je noteren, het is voor je eigen welzijn en voor het welzijn van de hele wereld. En door dat niet te gehoorzamen vergooi je niet alleen je eigen kansen, maar ook de kansen van de hele wereld. Je begrijpt dus hoe belangrijk het is, als jij de discipel bent, als je gezegend bent door je guru. Al deze zaken zijn over hen beschreven, maar ik zeg dat jullie niet alleen mijn discipelen zijn, maar dat jullie je zelfrealisatie hebben verkregen, jullie zijn Sahaja yogi’s. Jullie hebben al de krachten, jullie weten alles, jullie zijn zulke speciale mensen. Voor zulke mensen zou er geen meningsverschil mogen zijn, want jullie weten altijd hetzelfde, dus kan er geen gevecht zijn, er kan geen ruzie zijn, er kan geen argument zijn.

Maar het onderscheid zou moeten zijn dat onze Guru een Moeder is, ze is zeer mild, ze is zeer zacht, ze is zeer lief, ik weet dat. Op een dag zei mijn broer mij: Wat voor een soort guru ben jij? Toen mijn guru mij tabla leerde spelen, brak hij de tampura op mijn hoofd, en zelfs één percussie die ik verkeerd zou maken, zou hij zijn hamer brengen. “En nu zal ik je nagels breken”. Ik zei hem: “Het is niet nodig dit alles te doen, niet in Sahaja Yoga, omdat het zelfgedisciplineerde mensen zijn.“ Er moet dus zelfdiscipline zijn, zoals je het zo kunt noemen, op de Hamsa chakra, dat is degene die weet wat goed en wat fout is, waardoor we het oplossen, wat dan ook goed is, dat is alles wat we doen. Anders doen we niet wat verkeerd is. Daarna komt de Hart chakra. We spreken over liefde. We praten over dit, we praten over dat. Ik bedoel, er wordt in het Westen zoveel over liefde gesproken, wat in India nooit gebeurt. Maar er is geen liefde. Het is een liefde voor geld, liefde voor posities, maar er is geen zuivere liefde, Nirvaj. Zo bestaat er geen liefde. Het onderscheid tussen jouw familie en de familie van anderen moet dus zeer duidelijk gezien worden. Je zal weten dat je iets verkeerd doet. Dit gebeurt nog meer in India dan hier, in het buitenland. Er is geen discretie over de familie, alsof mensen me komen opzoeken. Een stel blijft achter.

Eén voor één zullen ze komen. Oké, stelletjes zijn oké. Maar zij zullen niet hun ooms, tantes, de ouders van hun tantes, hun ouders en dan hun grootouders en zo meer brengen. Samen komen ze in één rij. Zij zijn altijd gegroepeerd. Allemaal zullen ze mij lastigvallen. Ik heb het gezien. Er is geen discretie daar, dat we individuen zijn voor zover het Moeder betreft. Ze is onze Moeder, ze is onze guru en we moeten haar individueel onder ogen zien, niet al deze rompslomp meebrengen, onze relaties, mijn broers, mijn zusters of mijn dit of dat. Voor zover de discretie wat de guru betreft, is een extreem belangrijke zaak in Sahaja Yoga. Jullie willen dat ik jullie uitleg hoe de zwaartekracht via je Nabhi werkt, zonder twijfel. Maar via je Hart chakra, als je je aangetrokken voelt tot mensen, of wat je noemt het charisma van iemand of een soort onzin, of de charme van iemand, dat betekent het dat je aangetrokken wordt door iets dat uitermate oppervlakkig is en niet door iets dat zwaartekracht in zich draagt. Dus het onderscheidingsvermogen in het hart is om een relatie te hebben die zo onthecht is dat je alles voedt, elk onderdeel van je gezin.

Nu is iemand gehecht aan de echtgenoot, iemand is gehecht aan de kinderen, iemand is gehecht aan de honden, iemand anders is dan weer alleen gehecht aan planten. Dat is zeer indiscreet. Je zou op alles op dezelfde manier gehecht moeten zijn. Ik zou zeggen dat je zo onthecht moet zijn dat je aan iedereen gelijk gehecht bent. Onthechting betekent niet dat je schaars geklede jurken draagt. Dat betekent het niet. Dat is een verkeerd idee. Onthechting betekent dat je alles in de gaten houdt en jij je met niemand bemoeit. Je staat erbuiten en je ziet alles, je neemt het waar, je bent een getuige. Als je dit soort van liefde voor iemand voelt dan zal je door die persoonlijkheid te hebben nog meer zegeningen ontvangen. Dus nu is de discretie van de Vishuddhi een ander heel belangrijk iets. Onlangs kwam er iemand en de rechterhand was bevroren. Ik vroeg haar: “Wat doe je?” Zij antwoordde: “Ik werk als secretaresse.“ Die dame. Dus ik zei: “Wat doe je?” Zij zei: “Ik typ. Ik typ veel.“ Ik zei: Beoefen Sahaja Yoga, en voor je begint te typen, zeg je gewoon, ‘Namaskar,’ voor het werk dat je moet uitvoeren, gewoon zo, en dan begin je te werken alsof jij het niet doet. Je doet het gewoon, typen, je typt gewoon, dat is alles. Jij doet het niet, jij doet niets. Sommige mensen zeggen: “Moeder u reist zo veel”. Ik reis nooit, ik zit of ik loop. Waar reis ik heen? Het is het vliegtuig dat reist, ik zit gewoon in het vliegtuig. Ik reis nooit als een Superman. Ik zit zeer rustig, waar reis ik heen? Als ik begin te denken, ik reis erg veel, ik doe dit werk, ik doe dat werk, iemand zou zeggen, ”Moeder u doet zoveel werk”. Ik bedoel, ik doe niets. Ik zeg het jullie, echt, ik doe niets. Nu spreek ik, oké, Dus, ik spreek, maar dat is alles, en ook deze toespraak doe ik niet. Het komt er gewoon uit, zoals een radio.

Zou je zeggen dat de radio enig werk doet? Het is gewoon een radio. Eigenlijk doe ik niets, wat dan ook. Dus als ik niets doe, waarom zou ik me dan vermoeid voelen? Waarom zou ik uitgeput zijn? Dit gevoel van ik doe dit, ik doe dat, is dus verantwoordelijk voor het opbouwen van de ego-problemen binnen in jezelf. Dus, om de discretie over dit ego te gebruiken, om het op de juiste plaats neer te zetten, zitten deze strengen van Ida en Pingala er boven op, breng het naar beneden. En het is zoals een rem en een gaspedaal. Wanneer iemand teveel ego heeft, ontbreekt de discretie bij deze persoon. Hij doet iets en denkt, “Ik heb dit gedaan, of ik heb dat gedaan,” zoals men zegt: ”Klein, klein kleutertje”. En dan ziet hij plotseling dat het klaar is. Ik was heel dom om zo’n ego te hebben. Dus, wat zegt hij dan? “Oké, Moeder, doet u dit voor mij, u werkt dit uit.“ Klaar, het is gedaan. Natuurlijk doe ik niets, noch doe jij iets. Als je alleen zegt, “Moeder, doe dit voor mij”, is het gedaan. Je zegt, “Moeder kom in mijn hoofd,” dan kom ik in je hoofd; “kom in mijn ogen,” dan kom ik in je ogen. Zeg wat je leuk vindt. Ik doe helemaal niets, evenmin doe jij iets.

Maar het werkt gewoon. Iemand anders doet het, in orde? Jij moet je geen zorgen maken. Iemand doet het, maar zo lang ik het niet doe, ben ik ontspannen en niet bezorgd, ik ben niet van streek. Dus, Vishuddhi is een zeer, zeer belangrijk centrum en zeker voor jullie Amerikanen, vooral Amerikaanse Sahaja yogi’s, jullie moeten weten dat om in de Vishuddhi te zijn het betekent dat je “de leiding” hebt. Niets doen, maar de leiding hebben. Zoals deze twee handen er zijn, en je moet weten dat het de Vishuddhi chakra is die de twee belangrijkste chakra’s beheert, namelijk de Lalita en de Shri chakra. Denk daar eens aan. Hoe belangrijk is Vishuddhi. Hoe belangrijk is Amerika? Bedenk dit eens. Maar niemand is er zich van bewust. Ik bedoel, Amerika betekent Las Vegas, dan al die verschrikkelijke stranden, verschrikkelijk, vreselijk. Niemand weet wat Amerika is, wat het betekent om in Amerika te zijn. Wat onze verantwoordelijkheid is. Dit alles komt tot je, als je je Kundalini toelaat daarboven te zijn. Dus je bent volledig onthecht, je bent verbonden met de hoofdleiding, zoals deze en het hele werk wordt door die hoofdleiding gedaan. Jij hoeft het niet te doen.

Dus wanneer je onthecht bent iets te doen, iets te appreciëren, iets neer te halen of iets te beoordelen, wanneer je al deze nonsens niet meer doet, betekent dit dat je onthecht bent in de werkelijke betekenis van het woord. Dit werkt door tot in de Agnya chakra, we kunnen zeggen dat al deze oordeelkundige krachten binnenin je zijn, zij zijn ingebouwd, zij zijn spontaan, je hoeft hen alleen maar toe te laten om te groeien door te mediteren, door jezelf gade te slaan, iedere minuut, iedere seconde, of je het nu prettig vindt of niet. De totale discretie berust op één punt, in hoeverre geniet je van Sahaja Yoga. Wat een fijne zaak! Zoals gisteren toen ik elk type mens ontmoette en sommige, sommigen onder hen dachten dat ik me teveel moest inspannen. Nee, nee, helemaal niet. Ik genoot van hen allemaal. Sahaja Yoga is een erg grote grappenmaker, heel grote grappenmaker. Kijk, er komt iemand naar je toe, je praat ermee, er schuilt een drama achter elk individu en je ontdekt wat voor een drama dit individu was. Het is niet nodig naar een theater of een film te gaan.

Elke persoonlijkheid is een drama. Erg leuk, als je gewoon het drama wilt zien en als je dat gewoon weet, oh, dan moet je naar het drama kijken. Je moet het zien. Het enige pijnlijke is dat ik als guru moet zeggen dat dit niet goed is, dat niet goed is. Dat is het enige pijnlijke. Ik wou dat ik het op de een of andere manier had kunnen vermijden, maar dat is niet mogelijk. Omdat je vanuit de duisternis in het zonnelicht moet treden en je mijn hand vasthoudt. Ik moet je dus zeggen dat je voorzichtig moet zijn, dat het een zeer, zeer smalle weg is en dat je er aan beide zijden kan vallen, in Ida of Pingala. Dus houd mijn hand stevig vast, we moeten verder. Verder. Verder. Kijk niet naar deze kant, die kant. En dat is het wanneer je de discretie hebt om je hand in de handen van je guru te leggen. Dan doe je niets. Je kijkt gewoon naar iedereen, ziet iedereen en het enige wat je doet is ervan genieten. Of jij het nu doet of niet, dat is het punt niet, maar je bent in een staat van vreugde, volledig in de staat van vreugde. En dat is de staat die we moeten bereiken, we zouden die staat moeten worden als ons eigen wezen.  Je bent tot de Hamsa chakra gekomen en de Kundalini is nu klaar om te openen, heel veel beter, want ze weet dat je in die staat bent. Ze kent je nu. Ze kent je heel goed, en de Kundalini weet dat je nu door Agnya kunt passeren. Je aandacht kan door Agnya passeren omdat je discretie hebt. Je hebt jezelf vrijgemaakt van al deze lasten en dingen, en je kunt nu door deze Agnya heen.

Dus voor de realisatie, de mensen die discretie hadden, zijn de beste mensen om te groeien. Het zijn standvastige mensen. Diegenen die zwak zijn vallen en stijgen steeds weer opnieuw, vallen en stijgen. Zij blokkeren steeds weer opnieuw. Dus de discretie, op dat moment, is om te weten dat je hier bent voor je groei en voor niets anders. En dat moet spontaan werken, enkel en alleen door vreugde en vreugde gevende zaken te ontdekken. Dat is niet zo moeilijk als je de spontaneïteit toelaat te werken, maar ze vertelden me: “Moeder, we moeten dit doen, we moeten dat doen. Wat moeten we doen? Dit en dat. Laat het gewoon op dat punt. Laat het gewoon en alles komt goed. Jij doet niets. Jij doet niet echt iets. Het is deze allesdoordringende kracht, die zo efficiënt is en alles voor je doet. Er is één punt dat ik jullie zou willen zeggen over het leven in een ashram. We hebben ashrams en ashrams en ashrams overal.  Ashram is een kleine wereld die symbool staat voor een ideale wereld van verlichte mensen. Het zijn niet alleen degenen die geen huis hebben. Oké, je hebt geen huis? Kom maar, want je kunt de huur betalen. Het is bedoeld voor mensen met die kwaliteit.

Dus nu moet men beseffen dat je in de ashram volledig in de gaten wordt gehouden. Je moet dus alert zijn. Iemand kijkt naar je. Nu sta je in de picture. Je bent nu in de ashram. Dus laten we bij het begin beginnen, zoals ik zei, voor zover het de Muladhara betreft. Dat deel denk ik, hebben de meesten van jullie uitgewerkt, dat je een uitzonderlijke zuivere atmosfeer moet bewaren. Maar ik heb enige gekke mensen gezien, zelfs in de ashram, die zich gedragen op zo’n manier waaruit niet kan blijken dat zij ashramites zijn. Hun gedrag is soms zo vreemd tegenover seks, dat ik het gewoon niet begrijp. Ook de relatie tussen de man en vrouw. Ofwel vechten ze met hun vuisten, of hun benen of voeten, ofwel zijn ze absoluut volgzaam en hebben ze elkaar opgegeven. Het is zo’n misverstand dat we hebben, zonder dat de Hamsa chakra verlicht is, dat we dingen aannemen die lang geleden zo gevaarlijk waren voor ons, voor onze samenleving, gewoon als vanzelfsprekend en we beginnen hetzelfde te doen. Zo niet om naar dat niveau af te dalen, maar we proberen gezelschap te houden met zulke mensen, we proberen ze zogenaamd te ‘helpen’ wat we ook de hele tijd voor ze proberen te doen, we zijn zo indiscreet, dat wat we ook proberen te doen voor anderen, wat dan ook, of er is een soort passie of een obsessie, of een soort winst, of wat het ook is, dan is het indiscreet, absoluut indiscreet.

Want jij doet niets, het vloeit gewoon, gaat naar iedereen. Dus in de ashram moet het leven zeer zuiver zijn. Relaties moeten zeer zuiver zijn, er moet respect zijn voor de ouderen. Diegenen die hun ouderen niet kunnen respecteren, zullen een rechter Vishuddhi probleem hebben, altijd. Zij moeten weten hoe hun ouderen te respecteren, en een gepast respect voor de vertegenwoordiger van je guru. De andere chakra’s dienen op dezelfde manier bekeken te worden. Tracht in een ashram dingen te hebben die spontaan zijn. Niet iets artificieel, of zaken waarvan je guru niet houdt. Zoals ik er geen rare schilderijen wil zien, of een soort raar, suggestief, dom soort embleem in een huishouden dat Sahaj is. Het moet door iedereen gevoeld worden die binnenkomt, het gevoel, “Oh, dit is een ashram!”, schoon, netjes. En een ashram moet ook een plaats zijn van vrede, geluk en vreugde. Wanneer iemand in zo’n ashram binnenkomt zou hij moeten voelen: “Wat een plek heb ik ontdekt. Wat een fijne plaats is het! Ik wou dat ik hier ook kan komen”. Het is enkel je onderscheidingsvermogen dat uitwerkt, dat wat je ook schept, wat je ook doet, het is voor het beste. Nu wat doe ik? Je brengt me wat water. Ik steek er alleen mijn hand in, ik vibreer het niet. Ik doe niets om het te vibreren, of, ik steek er enkel mijn hand in, klaar, het is gevibreerd. Waarom zou ik er enige eer voor opeisen. Gewoon gevibreerd. Klaar! Doe ik iets? Alles wat je gezien hebt? Niets, gewoon mijn hand zetten. Klaar. Het is gevibreerd.

Op dezelfde manier zou je, wanneer je iets doet, moeten bedenken: Ik doe niets. Het is gewoon deze hand die daar is geplaatst. Als er wat rood op mijn hand zit, zal het water rood worden, wat heb ik dan gedaan? Niets. Niets. Er zijn vibraties in mijn hand. Je hebt het in het water gelegd, het is gevibreerd. Wat dan nog? In de ashram heb ik gezien dat mensen in het geheel niet alert zijn. Nu er komt een telefoontje binnen. Het gaat verloren, of er is geen communicatie. Iemand vertelt het niet aan een ander wat voor een telefoontje er binnen gekomen is. Maar zelfs in het huishouden zouden we voorzichtig en alert moeten zijn. Je kan daar papiertjes leggen of een notitieboekje waar je zou moeten opschrijven vandaag, wiens telefoontjes kwamen. Schrijf het op, de een na de ander. Dus als iemand ziet dat er een telefoontje is gekomen, kan diegene terugbellen. Het is één van de voorbeelden die ik je geef, hoe je alert moet zijn op dingen. Als je nu gaat koken zou je moeten weten hoeveel mensen komen eten. Laat ons zeggen, tien mensen, dan wordt er soms maar voor twee personen gekookt. Maar als er maar twee mensen zijn, wordt voor tien mensen gekookt.

En daarna wordt het voedsel weggegooid, uiteindelijk. Maar dit is absoluut absurd. Ik moet jullie een verhaal vertellen over Mahatma Ghandi. Ik verbleef in zijn ashram. Ik was toen nog vrij jong maar dat is me steeds bijgebleven. Hij wilde dat iedereen bleef voor het diner – lunch. Zij zeiden, we moeten daar nog naar toe. Het is oké, je kunt met mij lunchen en ze hadden een vergadering. Alle belangrijke figuren waren daar. Dus stond hij op en hij had de sleutels in zijn ‘janeva’ zoals ze het dragen, zie je, het is die heilige draad. Kwam eraan, met de sleutel opende hij de voorraadkamer en nam alles eruit, overeenkomstig met het aantal personen, één iemand zou maar één… krijgen. (vraagt in Hindi aan een yogi), één ons voor elk persoon. Zo stond hij daar, het was allemaal uitgemeten, uitgehaald om te koken. Dus al deze mensen waren daar. Maulana Azad zei: “We wisten niet, meneer, dat u het zelf zou moeten doen en daar met de sleutel zou staan om alles eruit te halen. U hebt zoveel tijd aan ons verspild.” Hij zei: “wat, verspild?” “Ja, hiervoor moest u hier staan en het eten eruit halen.” Hij antwoordde: “Weet je, dit is het bloed van mijn landgenoten.” Er zijn zoveel mensen in deze wereld die verhongeren en als je voedsel zomaar weggooit, verzeker ik je dat je op een dag zal verhongeren.

Je kunt voedsel niet zomaar beledigen, maar je moet alert zijn. Je gaat naar een ashram zoals ik in Australië zag, overal gebeurt het, je vraagt hen gewoon, oké: “Heb je ghee bij je?” “Nee.” “Wat voor olie heb je dan?” Ik zei: “Welke olie”? En zo ging het maar door. “Wat is dit? Waar heb je het, wat voor olie heb je?” Niemand wist welke olie ze hadden. Zij weten het niet. Ze lezen niet welke olie ze hebben. Dan brengt iemand een fles olie. Ik lees het, “Wonder olie.” “Wonder olie?” “Ja, wat nog meer?” Ik zei: “Weten jullie waar wonder olie voor gebruikt wordt?” “Nee Moeder”. “Koken jullie met deze olie?” “Ik weet het niet”. Waar komen jullie vandaan? Van het krankzinnigengesticht, of zo? Er is geen alertheid, dat is het punt. Dus jullie moeten opstaan om 4 uur, 4.3O uur. Ik zeg niet dat je dit moet doen, maar disciplineer jezelf want dit is de tijd waarop je de alertheid krijgt. De eerste zonnestralen geven je dat. Je zult me altijd vroeg in de ochtend wakker zien, niet dat ik dat nodig heb, maar voor jullie welzijn sta ik op. Je kunt later gaan slapen, maar op die tijd sta je gewoon op.

Bij de eerste stralen. De zon komt veel later, de stralen komen eerst. Dat geeft je de alertheid. Dan kun je je bad nemen, puja doen. Je bent klaar. Om 6 uur ben je klaar en alert. Maar de alertheid zou voor alles moeten gelden. Veronderstel dat ik vraag: “Waar heb je dit gekocht?” Dit mag nooit voor iets worden beantwoord. Waar heb je dit laten maken? Ik weet alles, als je mij vraagt. Ik weet dit misschien niet, maar ik zal uitzoeken waar je het vandaan hebt en ik zal het weten. Alertheid over zaken, wat we hebben, wat er in de ashram is, houden we het schoon of niet, of zijn we luie mensen, absoluut belabberd, niks weten. Het is enorm in de mode om te zeggen “ik weet het niet”. Ik stel geen absurde vragen, zoals “hoeveel haren heb je op je hoofd? Of hoeveel sterren zijn er?” Iets eenvoudigs als ik zeg: “Hoeveel kopjes heb je?” Hetzelfde geldt voor de mannen heb ik gezien. Het is niet alleen met de vrouwen, maar de mannen, ook, hebben niet die alertheid die ze zouden moeten hebben. Er is geen communicatie onder hen. Zij zijn meer alert omdat ze rechtszijdig zijn, maar ze hebben geen alertheid wat de gevoelens van anderen betreft. Zoals die man die erg grof is tegenover zijn vrouw, haar altijd beledigt. De alertheid van de mannen zou in de ashram moeten zijn, om zijn gezicht en zijn snor te scheren en vraag hem een pyjama te dragen.

Of zelfs wanneer hij zich dan nog niet gedraagt haal dan een ezel en laat hem daarop zitten. Wanneer hij zich dan nog misdraagt, zeg hem: “Geen water beschikbaar is voor jou, doe wat je wil.“ Zo’n straf zou moeten worden gegeven aan een man die zich misdraagt, die geen emotionele gevoelens voor zijn vrouw heeft, die haar slecht behandelt. Of iemand die zeer romantisch is, je moet zo iemand ook voor de gek houden. Dit is de alertheid van mannen, is zeer belangrijk om te zien. Ook zouden ze alert moeten zijn over hoe de besteding is van het geld. Jullie weten heel goed hoe ze geld aan mij hebben verdiend in de San Diego ashram. Niemand nam zelfs maar de moeite om erachter te komen wat hiermee aan de hand was. Zij betaalden hun huur, dat was het. Waar werd het aan besteed? Wat gaan ze ermee doen? Niemand weet ergens van. Vraag hen: “Ben je erachter gekomen waar ze geld naartoe stuurden? Hebben ze mij het geld gestuurd, mijn huur, spullen?” Niets! “We weten het niet Moeder. We hebben het niet gezien. We hebben er ons geen zorgen om gemaakt”. Er zou alertheid moeten zijn over hoeveel geld waar naartoe gaat, waar het wordt gespendeerd, hoeveel je hebt, deze zaken.

Als je naar een ashram gaat en hen vraagt : “Nu, hoeveel geld heb je? Kortom, je weet niet hoeveel geld je hebt.” “Nee Moeder, we gingen naar die plaats en we kochten twintig blikken vis, dus was al het geld op”. “Maar waarom? Waarom kochten jullie twintig blikken vis?” “Omdat de vrouwen zeiden dat het beter was twintig blikken vis te kopen”. Hoeveel zijn er om te eten? Daarover hebben ze geen idee, geen alertheid, niets. Het is allemaal een puinhoop. Hoe laat staan mensen op, hoe laat gaan ze slapen, wanneer doen ze wat. Er is geen alertheid over, omdat je in Sahaja Yoga je eigen guru bent. Iedereen is guru. Grote guru’s zijn ze! Je bent je eigen guru, zonder twijfel, maar je moet die zelfdiscipline hebben. Om een guru te zijn moet je zelfdiscipline en vastberadenheid bezitten, totale vastberadenheid om hoger op te stijgen, om op te stijgen op welke manier dan ook, wat er ook nodig is voor je groei. Dat, is een teken van iemand die een guru wordt. Er is geen communicatie, er is een communicatiekloof. Er is geen begrip voor elkaar, hun problemen. Er is geen emotionele binding met iemand, dat is geen ashram. Ik kan jullie een ander verhaal vertellen want ik ben in Ghandiji’s ashram geweest. Natuurlijk zijn onze ashrams nergens zo. Zijn Ashram was: je moest om 4 uur opstaan, je bad nemen met koud water en dan naar de Prarthana gaan, en je kon al die slangen om je heen zien. En wanneer je je Prarthana daar deed, zaten al die slangen, misschien zit er één voor je, die zo deed.

Maar geen enkele slang heeft ooit iemand gebeten. Je werd niet verondersteld iets te zeggen. En het beste, deze heer liep altijd zo snel, deze Ghandjii, zie je, hij had amper enig gewicht. Dus hij sprong gewoon. Zo leerde ik snel met hem te lopen, want je moest lopen, echt rennen met hem. En dan, het eten was allemaal gekookt, zonder enig zout. Je kon zout nemen als je dat wenste, en dan voegde hij er wat olie bij, waar je misschien niet zo van houdt. Als je wilde kon je er wat olie bovenop krijgen. Hij zei: “Je moet je tong in orde maken. Waarom zou je tong om een bepaald soort voedsel vragen”. Hij was erger dan Zen, zeg ik je. Zelfs Zen trachtte dit te doen met zijn volgelingen, bereidde gewoonlijk dingen die bitter waren zoals kinine opgevoerd tot kracht 108. Om het daarna te compenseren was de zoetigheid suiker opgevoerd tot kracht 108, zodat je tong in orde zou komen. Dus de training van de tong. Dan wat je uitspreekt. Wat je zegt, ben je gewoon aan het kletsen? Je bent een Sahaja yogi. Elk woord dat je zegt is een mantra. Deze ashrams staan veel hoger dan al de ashrams van de wereld, zelfs Gandiji’s ashram. Weet je dat jullie de instrumenten van God Almachtig zijn en wanneer je spreekt is elk woord van jullie een mantra? Wat ook je verlangen is, is het bevel. Tenzij en totdat je dit realiseert, de alertheid erover, zijn onze ashrams net weeshuizen. Mensen houden ervan dat een leider zachtaardig is, een zoete taart, zodat ze hem kunnen eten, die leider. Of er komt iemand die te streng is, hij is een andere Hitler.

Er is geen discretie in dat je streng moet zijn, maar tegelijkertijd moet je liefdevol zijn, zorgzaam, beschermend. Veel zaken kunnen met humor gezegd worden. Dat doet mensen niet zo’n pijn. Maar een Sahaja yogi zou moeten denken, zeer vereerd dat Moeder iets tegen hem zegt, dat je dit of dat moet doen, dat ze zo bezorgd om je is, om je familie, om je kinderen, om je ashram. Dus die alertheid zou ook in de hoofden van de mannen in de ashram moeten zijn, hoe zich te gedragen, hoe te praten, wat te zeggen. Jullie zijn de spreekbuizen van God Almachtig. Hoe kun je je tijd verknoeien met kletsen. Dus het is te beseffen hoe je je moet gedragen, voor iemand die de spreekbuis van God is. Je vertegenwoordigt hem eigenlijk. Hoe je je moet kleden, hoe je moet lopen, hoe je dient te zitten, hoe je moet eten.

Ik was verrast dat mensen bier drinken in de ashram. Ik bedoel, het was alcoholvrij. Maar het is bier, gemaakt van melasse. Maar in ieder geval, het is bier. Hoe kun je die melasse zaak drinken? Ben je ooit in de buurt geweest van een suikerfabriek? De geur van die melasse! Consumeren jullie zoiets? Wat je dus ook eet, waar je ook je geld aan besteedt, waar je ook over praat, Ik bedoel alles wat naar buiten toe is georiënteerd, moet je innerlijk uitdrukken. Je moet dus je Hamsa chakra ontwikkelen. Zelfdiscipline en introspectie. Waarom doe ik zoiets? Ik ben een Sahaja yogi. Stel je deze vraag iedere morgen en noteer het alsjeblieft ’s avonds. “Wat deed ik voor Sahaja Yoga?” Wij hebben plezier, we maken muziek, we hebben alles, maar alles zou op een waardige manier gedaan moeten worden. Zelfs dansen, moet ik zeggen. Leer enkele ritmes. Anders doet iemand de draf en een ander galoppeert. Dat lijkt ook op paarden, ziet er zo vreemd uit. Er zou zachtheid moeten zijn. Er zou begrip van het ritme en de ritmische patronen moeten zijn. Leer meer, hoe zou je dansen? Beoefen het, het is oké, thuis. Hoe de dames moeten dansen, hoe ze moeten lopen, want jullie hele uitdrukking is de uitdrukking van God Almachtig. Dus hoe je onder elkaar moet zijn, hoe je moet praten, wanneer je moet opstaan, wanneer je moet slapen. Alles zal veranderen als je je werkelijk bewust wordt van het feit dat jullie God Almachtig vertegenwoordigen, die de bron van discretie is. Met discretie zul je zoveel zaken leren.

Het eerste is verdraagzaamheid. Het is oké, we komen er wel uit. Het zal uitwerken. Je zal leren wat liefde is, die onthecht is. We zullen leren wat humor is, wat kietelt maar niet kwetst. Je zult ook leren wat te zeggen in je lezingen, waarnaar te luisteren. En van alle dingen zul je weten hoe je de visioenen van de Almachtige God kunt vervullen. Nu vandaag moest ik al deze zaken natuurlijk vertellen, het is een deel van de Visshuddhi. Maar het andere aspect van de Visshuddhi is, dat je een onderdeel bent van het geheel, van de Virata, en jullie worden de oceanen. Dus moeten jullie zijn zoals oceanen. Oceanen in elk opzicht. Zo zullen jullie beseffen dat die oceaan van jullie geen grenzen heeft, niet alleen de oceaan, maar de schoonheid van de oceaan en de creativiteit van de oceaan. Alles zit in jullie wat je moet benutten, wat je moet ontwikkelen, manifesteren. Want als jullie een deel van de Virata zijn, jullie zijn de Virata, hoe discreet moet je dan zijn. Ik hoop dat jullie allen zullen weten dat jullie gedrag van niveau moet zijn, niet oppervlakkig, niet goedkoop, niet hebzuchtig, natuurlijk niet begerig, maar waardig, heilig, koninklijk, prachtig, mooi en vreugde gevend.

Moge God jullie zegenen.