Sahasrara Puja – Erken je eigen goddelijkheid- Ischia. Italië 05/05/1991
Translation not verified. Dear yogi, register as volunteer to do so.
Vertaling niet geverifieerd. Beste yogi, registreer als vrijwilliger om dit te doen.
Vandaag zijn we hier samengekomen om de Sahasrara-dag te vieren.
De Sahasrara werd op deze dag geopend in 1970.
Ik vind dat dit mooie baldakijn op onze Sahasrara lijkt en dus geschikt is voor de Sahasrara-dag.
We moeten goed begrijpen wat er gebeurt als de Sahasrara opengaat. Als de Kundalini door de vijf centra stroomt, komt ze in een gebied binnen dat we het limbisch gebied noemen. Dit gebied is helemaal omringd door duizend zenuwen. Op het ogenblik dat deze zenuwen verlicht worden, zien ze eruit als vlammen van vele kleuren, zeven kleuren die zeer zacht, mooi schijnen en vrede uitstralen.
Als de Kundalini haar vibraties naar de zijkanten uitstraalt, worden al deze zenuwen geleidelijk verlicht en beginnen ze zich in alle richtingen te bewegen en openen ze de Sahasrara. Vervolgens komt de Kundalini tevoorschijn uit het gebied van het fontanelbeen, dat we de Brahrnarandra noemen.
“Randra” betekent opening en “Brahma” is de allesdoordringende kracht van Gods liefde. Daarna stroomt ze (de Kundalini) in de subtiele energie, die allesdoordringend is en die we normaal gezien niet voelen.
Dan dringt de Chaitanya, de vibraties die een wezenlijk onderdeel zijn van deze energie, van de allesdoordringende kracht, van de Paramchaitanya, in ons brein binnen en doet de zegeningen over ons neerstromen.
In het limbisch gebied komen zij samen. Dit limbisch gebied is met alle hersengebieden, en ook met de zenuwen verbonden. Ze vloeien naar de zenuwen en geven je een nieuw besef van collectief bewustzijn, Samohinchetena genoemd. Je krijgt aldus een nieuwe chetena, een nieuw bewustzijn dat boven op je limbisch gebied neerstroomt.
De werking van deze Chaitanya-golven is zeer interessant. Normaal gezien zijn ze gevormd als kleine komma’s, maar ze kunnen ook andere vormen aannemen. Ze transformeren zichzelf in swastika’s, het vierbenig symbool van onschuld, of ze worden de Omkara.
Jullie weten hoe “Aum” geschreven wordt, het symbool van onze droom, ons bewustzijn.
Als ze de swastika vormen, proberen ze de linkerkant te voeden. Als ze de Omkara vormen, voeden ze de rechterkant. Zij voeden het linker en rechter sympathisch systeem.Maar de Sahasrara moet geopend blijven. Dat is voor mensen nogal moeilijk, omdat het een vicieuze cirkel is. Eerst en vooral moeten deze vibraties door de Brahmarandra – als die geopend is – in je brein binnenkomen. Zij moeten je zenuwen voeden zodat je linker- en rechterkanaal zich openen en meer Chaitanya in al deze centra kan binnenstromen. Maar als de Sahasrara niet goed geopend is, dan kan dit proces niet doorgaan, wat tot gevolg heeft dat de chakra’s zich niet openen. De Kundalini, slechts enkele draden, wordt in het ruggenmerg vastgehouden en de nieuwe draden kunnen niet opstijgen omdat je chakra’s niet open zijn.
In Sahaja Yoga is het heel belangrijk om je Sahasrara open te houden, anders ontstaat er een vicieuze cirkel. De Sahasrara openhouden is in zekere zin erg gemakkelijk, maar ook moeilijk. Zoals je weet uit de Devi Mahatmyam komt Mahamaya in de Sahasrara. Zij is de Mahamaya. Het is niet gemakkelijk om haar te herkennen, het is niet gemakkelijk om haar te kennen. Zij leeft gewoon zoals jullie. Zij beweegt zich zoals jullie.
En je komt nooit achter haar echte aard. Haar vorm is die van de Mahamaya. Het is een andere vicieuze cirkel om de Mahamaya in de Sahasrara te erkennen.
Je zou kunnen zeggen: “Waarom moest het Mahamaya zijn? Zou het niet beter geweest zijn een andere vorm aan te nemen?” Maar geen enkele andere vorm zou Sahaja Yoga in de moderne tijd hebben kunnen verwezenlijken, omdat de mensen angstig en verward zouden zijn. Ze zouden nooit naar Sahaja Yoga gekomen zijn, omdat ze niet zelfstandig konden beslissen wat goed of slecht is. Dat is de reden waarom haar vorm die van Mahamaya moest zijn. In de Mahamaya-vorm moet je erkennen. Dat is een andere test, omdat je Mahamaya niet kan herkennen terwijl je ze toch moet erkennen. Maar jullie hebben in Sahaja Yoga zoveel foto’s gezien die jullie mentaal zouden moeten overtuigen van deze Mahamaya Swarupa. Je kan het zien, je kan mentaal begrijpen dat er iets erg verschillend is. Zelfs toen ik naar Napels kwam, kreeg de politie en iedereen een foto. Ze merkten allemaal dat er iets erg verschillends was. Allemaal wilden ze me een hand geven. Dit is één manier.
De andere manier is dat je de zegeningen begint te zien en dat je begint te beseffen hoe je je materieel, fysiek, emotioneel en spiritueel voelt. Nochtans erkennen de meeste mensen mij op het mentale niveau. Maar er is geen herkenning zolang het niet door het hart erkend is.
Het hart is omringd door de zeven aura’s van de zeven chakra’s. De Spirit, de Atma, verblijft in het hart.
Op de kruin van je hoofd, hier, verblijft de Almachtige God, Sadashiva. Als de Kundalini dit punt bereikt, ontwaakt je Spirit. En het licht van de Spirit begint zich te verspreiden en begint op je centraal zenuwstelsel in te werken omdat de vibraties, de Chaitanya, automatisch in je hersenen stromen en je zenuwen verlichten. Maar de erkenning vanuit het hart is er nog niet. Zelfs zonder dat kan je de koele bries voelen, kan je de Kundalini van anderen omhoogbrengen, kan je mensen genezen, kan je veel dingen doen. Nochtans wordt het nog niet door het hart gevoeld. Dit is de reden waarom we muziek en kunst hebben. Zij maken je hart open. Nog altijd is het geen erkenning, omdat erkenning een mentale activiteit van het hart is.
Hoe kan het hart een mentale activiteit hebben? Dit is een ander probleem waar we mee geconfronteerd worden en ik besef dat. Als herkenning een mentale activiteit van het hart is, hoe doen we het dan?
Als je een christen bent, geboren in een christelijke familie en men toont je een foto van Christus, voel je onmiddellijk: “Het is Christus.’ Het is iets dat je hier voelt. Of als je een Hindu bent en als je een foto van Shri Rama ziet, weet je onmiddellijk dat het Shri Rama is.
Begrijp je, dat is het: erkenning in het hart… Maar erkenning van iemand die met je leeft, is heel moeilijk. En je leeft alleen doorheen je mentale activiteiten. De mensen vragen mij: ‘wat moeten we doen om diep in het hart te gaan? Moeder, hoe moeten we in ons hart gaan? Hoe kan deze mentale activiteit door het hart vervuld worden?”
Je moet onthouden dat het hart vast verbonden is met het brein, vast verbonden. Ze zijn niet gescheiden. Als dit zo was, dan zou het niet gewerkt hebben. Als het hart tekort schiet, schiet het brein na een tijd ook tekort. Het hele lichaam geraakt uit zijn evenwicht.
[Als het kind huilt, neem het dan alstublieft mee naar buiten. ’t Is beter voor het kind het mee naar buiten te nemen. Als het kind huilt, dan is er iets mis met het kind.]
De mentale activiteit van het hart moet op deze manier begrepen worden: zo vlug je een gevaar ziet, zelfs zonder na te denken, in een reflex, begint je hart meer bloed te pompen en krijg je hartkloppingen. Je moet niet denken. Er is geen mentale activiteit. Veronderstel dat je voor je een tijger ziet staan. Onmiddellijk begint je hart te pompen. Het is een reflex. Men zou kunnen zeggen dat deze activiteit binnenin je plaatsvindt, omdat ze aangeboren is. Zo vlug je een noodsituatie ziet, treedt je sympathisch zenuwstelsel in actie. En je begint de angst te voelen. Je voelt dat er bescherming zou moeten zijn, dat je er iets aan moet doen. Maar je denkt niet, je rent alleen maar. Je rent zo snel je kan. Je denkt er niet over na: “Wat moet ik doen?
Waarheen moet ik rennen?” Je gaat gewoon door met rennen, weg van het gevaar. En hoe doe je dat?
Omdat dit alles in je brein aangeboren is. Zodra je hart teveel bloed pompt, doet het de benen werken, doet het de handen werken. Je moet dan rennen.
Of we kunnen zeggen dat het in het centraal zenuwstelsel is ingebouwd. De angst, elke reactie, elke respons zoals deze is in je ingebouwd. Maar de respons op het spirituele heeft zich nog niet gemanifesteerd. Het is zichtbaar, het is allemaal ingebouwd, zonder twijfel, maar het heeft zich nog niet gemanifesteerd.
En hoe zal het zich manifesteren? Dat is wat de meeste mensen mij vragen:”Moeder, hoe zal het zich manifesteren?” Door je verleden heb je geleerd dat je bang moet zijn voor dit, dat je bang moet zijn voor enz. Ook in dit leven heb je veel geleerd. Een kind zal zijn hand uitsteken naar een kaars. Het zal geen angst hebben, maar een volwassene zal, omwille van zijn ervaring, wel angst hebben. Door de ervaring bouw je langzaam deze reflex op om jezelf proberen te redden.
Welke ervaring moet je nu hebben om te voelen dat God in je hart is? Het is de ervaring van je eigen goddelijkheid, van je eigen spiritualiteit. Zodra je deze ervaring ontwikkelt, weet je dat je een goddelijke persoon bent. Zolang je niet beseft dat je goddelijk bent, hoe sterk je ook in mij gelooft, als de erkenning niet volledig is, zolang je mij enkel herkent, ben je blind. En als iemand die blind is mij erkend, zal dat niet vanuit het hart komen.
Dus eerst moet je jezelf als een goddelijk persoon erkennen en moet je vertrouwen hebben in jezelf. Ondanks het feit dat we Sahaja yogi’s zijn, hebben we geen vertrouwen in onszelf. Voor om het even welk probleem, schrijven ze een brief naar mij. Als ze ziek zijn, schrijven ze mij een brief. Voor om het even welk familieprobleem schrijven ze naar mij. Valt iemand hen lastig met vragen, dan vragen ze het aan mij. Maar als je introspectief en meditatief wordt, zal je die Goddelijkheid in je kunnen voelen. Als je die Goddelijkheid voelt, dan weet je dat je een Goddelijk persoon bent.
In de Sahasrara Puja moet je je eigen goddelijkheid erkennen. Je moet erkennen dat je goddelijk bent door je goddelijkheid te ervaren. Hoe ervaar je je goddelijkheid? Door realisatie te geven aan anderen.
Het is een grote ervaring om realisatie te geven aan anderen.
Je geeft niet alleen realisatie, maar je kan hen over hun chakra’s vertellen. Je weet wat er met hen verkeerd is. Je bent erg zeker van jezelf.
En mentaal weet je het: “Ja hoor, het werkt,” zal je zeggen zonder dat je erbij betrokken raakt, zoals door: “Ik doe het”. Je zal zeggen: “Moeder het werkt. Het gebeurt. Het is dit, dat.”
Maar jullie doen nooit aan introspectie. ‘Hoe komt het dat ik werk? Hoe los ik het op? Hoe kan ik het voelen? Wat is er met mij gebeurd? Wat is er in mij verbeterd?
Wat is er in mij verscherpt? Wat is de vooruitgang in mij? Wat is de transformatie?
“Zodra je aan je eigen ervaringen denkt, ontwikkelt er zich een gevoel, een gevoel naar de Mahamaya toe. “Gevoel”, Ik zeg weer “gevoel”, zoals het gevoel van angst, het gevoel van geluk, het gevoel van depressie, gelijk welk gevoel je ontwikkelt. En dit gevoel zou je een gevoel van dankbaarheid, een gevoel van liefde, een gevoel van eenheid, een gevoel van vreugde kunnen noemen. Dit alles begint in je hart te werken en dan voel je de respons.
Veronderstel dat de zee op de maan reageert. Dat betekent dat het de beweeglijkheid in zich heeft om te reageren. Een steen zal niet op de maan reageren. Op dezelfde manier worden deze golven van gevoelens in je hart voortgebracht door de ervaring van spiritualiteit, door de ervaring van je eigen zijn. En dan begin je ze te uiten. Ik kan het onderscheid maken: zo’n persoon zal niet zoveel babbelen, zal niet zoveel van Sahaja yoga weten, maar in het hart, in het hart voelt hij de respons. Dit is iets om naar te streven, omdat je weet dat het centrum van het hart hier gelegen is. De pita, de zetel van het hart bevindt zich op de Brahmarandra. Als je hart niet open is, als je in je hart niet die ingebouwde respons hebt – het hoeft geen angst of ontzag te zijn, maar een natuurlijk protocol dat zich ontwikkelt – dan kan je nooit verkeerd doen omdat je in je hart weet wat goed is.
Veronderstel dat je vanuit je hart van iemand houdt. Je zal deze persoon niet kwetsen. Zo gaat het ook als je die respons in je hart voelt, dan kan je nooit verkeerd doen omdat het manifesteert wat jij in je gevestigd hebt. Omdat er spiritualiteit was. Er was die goddelijkheid die in je gevestigd was, die zich nu manifesteert.
En dan maak je je niet ongerust over alles en doe je niets voor de schijn.
In de Uphanishads, zoals Shandiupanishad, Kantupanishad en anderen, wordt gezegd dat eens je Brahma kent alle uiterlijke dingen zoals een draad dragen van je Gopawitha, moeten overboord gegooid worden. Dit is niet nodig omdat je nu de sutra in je hebt. Dan moet je alle uiterlijke dingen opgeven omdat alles wat binnenin gevestigd is, zich zelf uit. Zo een persoon wordt automatisch een yogi van een heel grote waarde.
Er was een gentleman in Calcutta. Zijn naam is meneer Khan. Hij is een Hindu – gentleman en een grote wetenschapper in fysica. Hij ontwikkelde deze gevoelens. Op een dag nam hij zijn bad in een badkuip en viel op zijn rug en die was gebroken. En sommige van de splinters kwamen in zijn hersenen terecht. Hij geraakte in een diepe coma, zo diep zelfs dat de dokters alle hoop opgaven.
Ze zeiden dat hij niet meer tot leven kon komen. Hij was in de intensieve verzorging. Maar juist voor hij viel, riep hij: “Ma!” Ik was toen in Delhi en ze vertelden mij dat hij gevallen was. En dit is wat er gebeurde. “In orde, ” zei ik. Ik lette op hem en gaf een bandhan. De volgende dag opende hij zijn ogen.
De dokters konden het niet geloven. Ze brachten hem naar een andere afdeling waar de Sahaja yogi’s kwamen. “We zullen je vibraties geven,” zeiden ze. Hij zei: ‘maar ik voel geen pijn, niets.” Hij ziet er nu tien jaar jonger uit. Hij is zo veranderd. Deze ervaring is voor hem een totaalervaring. Nu is hij helemaal overtuigd van zijn goddelijkheid.
Hij zegt: “Moeder, ik ben nu iemand die niet aan om het even wat denkt, aan leven, dood, om het even wat, maar nu weet ik wie U bent. Ik weet dat ik onder uw bescherming sta. Ik moet me geen zorgen maken.
Een ander voorbeeld was dokter Worlikar, die een erg slecht hart had, zodat ze een bypass maakten. Een echte gelovige. Misschien werkte zijn bypass niet meer, want hij kreeg een massale hartaanval. Hij geraakte in coma. Men bracht hem naar het ziekenhuis. In het begin was de aorta voor 80% verstopt, zodat maar 20% open was. Er was geen hoop.
Men deed dus die bypass voor hem. Hij zei gewoon: “Verwittig Moeder.’ Ook dat moest hij niet gedaan hebben, maar het maakt niet uit. En ik plaatste hem onder bandhan. Ik was in Australië. Ook hij was opgegeven.
Ze zeiden: ‘hoe kunnen we je een andere bypass geven? Deze werkt niet meer? Wat moeten we doen?”
Juist toen ze hem wilden gaan opereren en daaraan dachten, opende hij zijn ogen. Hij zei: “Dokter, dokter ik voel me goed. Ik weet niet wat er gebeurd is. Ik voel me perfect in orde. Mag ik rechtzitten?”
De dokters verstonden er niets van. Hij voelde aan zijn hart en zei: ‘dit hart doet het erg goed. Wat is er gebeurd?” Dus lieten ze hem testen en ze kwamen erachter dat zijn oude aorta weer volledig open was. Dit was nog nooit in de geschiedenis van de geneeskunde gebeurd. Hij had deze ervaring ook omwille van zijn goddelijkheid. Ik kon op hem werken.
De verbinding was goed. En het werkte. Maar als je verder gaat met alles mentaal te analyseren en mentaal Sahaja Yoga proberen te begrijpen, dan kan je deze toestand van goddelijkheid, vanwaar je alle zegeningen krijgt, niet bereiken. Het begint over je te stromen in alle richtingen. Als je hoort hoe deze mensen geholpen werden wat geld betreft, wat gebouwen betreft, wat transport betreft, alles. Alsof iemand dit oplost. Al deze dingen worden opgelost, zelfs al zijn jullie mentale Sahaja yogi’s.
Als jullie goddelijkheid zich manifesteert, dan worden jullie zeker en vast geholpen, zo vast en zeker dat er geen andere mogelijkheid is.
Dit zijn geen mirakels. Voor de mensen kunnen dit mirakels zijn, maar voor God is het dat niet. Trouwens Hij heeft de hele wereld gecreëerd. Hij heeft het hele universum gecreëerd. Universum na universum heeft hij gecreëerd. Wat is daar voor Hem zo groot aan? Maar dit is het geloof uit ervaring, niet het blinde geloof. Het geloof uit ervaring. En doorintrospectie: “Waarom doe ik dit? Waarom moet ik het zo doen? Waarom zou je het zo niet doen?” Zo zou introspectie moeten beginnen.
Als je aan introspectie doet, dan ontwikkelt die diepte zich verder.
Maar nog meer door meditatie. Dat is de reden waarom ik jullie altijd zeg: “Alstublieft, sta ’s morgens op en mediteer. Sta ’s avonds op en mediteer.’ Ten minste voor je naar bed gaat, moet je mediteren. Dat is de enige manier waarop je dieper kan gaan in je goddelijkheid, die de bron is van alle creativiteit, bron van alle onschuld, de bron van alle kennis, de bron van alle vreugde. Wanneer je in de Sahasrara komt, ja het is waar, de Sahasrara was geopend. Daarom heb je “en masse-realisatie”.
Dat is waar. Maar nu moet de kwaliteit toenemen. De kwantiteit is nogal groot. De kwaliteit van de Sahasrara moet toenemen. En de Sahasrara is het enige instrument dat Sahaja Yoga in de moderne tijden kan uitwerken, als we beseffen dat het hart de belangrijkste rol speelt in de Sahasrara. Precies hier is het centrum van het hart. Het is erg belangrijk dat je erkent door het hart, want anders opent het centrum niet.
Hoe zal je dan je realisatie krijgen? Wat een prachtige verbinding!
Dit centrum hier is de zetel van het hart, is de pita van het hart en dit moet zich openen. Alleen dan komt de Kundalini erdoor. Heel dit mechanisme is verbonden en op zo’n manier gemaakt dat je het belang van het hart moet begrijpen. Het hart is verbonden met het brein dat helemaal geïntegreerd is met het hart. De Sahasrara moet beschermd worden door links naar rechts te brengen, rechts naar links en alles, door het te openen, maar ook door erkenning. Ook in introspectie kan je vragen: ‘waarom kan ik niet op die manier erkennen? Waarom kan ik het niet op die manier doen? Wat is mijn belang?’
Als je naar Sahaja Yoga komt om er een soort van machtsspel van te maken je wil macht hebben, dan heb je afgedaan. Wil je geld of een ander soort van zaak, dan heb je afgedaan. Al het andere dat je probeert, zoals iets voor je kinderen verwerven, voor je huwelijk, voor je familie, al die uiterlijke dingen. Dit zal niet werken.
Laat je hart opengaan. Verdeel je liefde aan iedereen. Voel hun liefde in je hart. En plaats jezelf in een positie waarin het antwoordt, het hart antwoordt op het goddelijke in je en op je Moeder met de volledige mentale activiteit van je hart.
Het onderwerp van vandaag kan voor jullie nogal moeilijk zijn om te begrijpen, maar ik moest dit op een dag zeggen, omdat we al erg tevreden zijn met het beetje Kundalini dat uit ons hoofd komt.
Er is zoveel dat nog moet te voorschijn komen. Er is zoveel Goddelijkheid die nog te voorschijn moet komen. En als je wil groeien, als je de fundamenten hebt van die nieuwe tijd, die de hele wereld zal transformeren, dan moeten we hard werken. We mogen niet zeggen: “Ik weet niet hoe ik ’s morgens kan opstaan. Ik weet het niet. ” Jullie zijn op oorlogspad. Jullie zijn nu soldaten.
En jullie moeten dit oplossen, want jullie moeten vechten tegen de krachten van onwetendheid en duisternis. Dit moet opgelost worden. Hieraan moet aandacht geschonken worden.
Wat je moet doen, is vandaag voor jezelf besluiten dat: “We dit gaan oplossen op zo’n manier dat we erg krachtige Sahaja Yogi’s worden en dat door ons de hele wereld zal gered worden. ” Dit is een heel belangrijk punt dat jullie moeten begrijpen.
Vandaag is het Sahasrara Dag. Ik ga er natuurlijk mee akkoord dat ik de laatste chakra opende. Maar om verder te groeien, moet je tot meditatie komen, waardoor je tot rust komt. En je levensboom zal groeien in rust, niet in onrust. Als je dit begrijpt, werk het dan alstublieft uit op zo’n manier dat je volledig bewust bent van je goddelijkheid door dewelke je kan zien. Als je het beeld wil zien, moet je een heel goede spiegel hebben.
Als je de Mahamaya wil voelen, dan moet je een volledige, zuivere goddelijkheid hebben die zich in je manifesteert.
Moge God jullie zegenen.