Shri Mataji Nirmala Devi

Publiek programma 1

Madras, India

6 december 1991

Engelse transcriptie: ISDP verified
Nederlands: eindversie 25/03/2011

Ik buig voor alle zoekers naar de waarheid. Als we echte zoekers naar de waarheid zijn, dan moeten we hier eerlijk over zijn en oprecht, zodat we oprecht zijn ten opzichte van onszelf, en zodat we ons eigen bestaan in deze wereld gerechtvaardigd hebben. Er zijn zoveel sadhaka’s[1], van ’s ochtends tot ’s avonds werken ze aan het één of ander ritueel, de één of andere soort van meditatie, een bepaalde soort bhakti[2], een bepaalde soort studie. Maar wat je moet inzien is: wat hebben we bereikt? Waar staan we?

Als een moeder zou ik zeggen: “Mijn kind, je hebt zoveel gedaan tijdens je zoektocht, maar wat heb je gevonden? Heb je de ultieme realiteit? Heb je dat wat beschreven werd in de heilige geschriften?” Dit lied dat vandaag gezongen werd is in Marathi – ik wou dat ze iets in het Sanskriet gezongen hadden, ze zijn heel goed in Sanskriet, ze zingen ook over Adi Shankaracharya en dergelijke. Morgen zullen ze het doen. Dit lied werd geschreven door Namadeva in de twaalfde eeuw; een dichter die later naar Punjab ging, waar Nanak Sahib hem heel veel respect betuigde en hem vroeg iets te schrijven in het Punjabi. Hij bestudeerde het Punjabi en schreef een heel dik boek, en in de Granth Sahib komen er vele verzen daarvandaan.

Hij was een gewone kleermaker, een doodgewone kleermaker, en hij ging een andere heilige opzoeken in een ander dorp, die Gora Kumbhar genoemd werd. ‘Kumbhar’ betekent pottenbakker, iemand die potten maakt; en Gora Kumbhar was druk bezig met het klaarmaken van de klei voor zijn werk. Namadeva ging gewoon voor hem staan en hij zei: “Ik ben hier gekomen om de nirgun te zien, het vormeloze, om de chaitanya[3] te zien, maar hier is het in saguna, het is in een vorm.” Alleen een gerealiseerde ziel, alleen een heilige kan dit zeggen over een heilige, omdat hij de ultieme realiteit kent. Maar mensen die niet gerealiseerd zijn kunnen niet begrijpen wat er voorbij dit leven is.

Zelfs in de christelijke religie hebben we Thomas, die naar India reisde en hij schreef vele verhandelingen, die in een grot in Egypte bewaard werden en die later gevonden werden. Nu bestaat er een boek over hem, na achtenveertig jaar onderzoek. Het is verbazingwekkend hoe hij Sahaja Yoga volledig beschrijft, namelijk dat je de ervaring van de realiteit moet hebben.

Natuurlijk zegt elk boek en elk heilig geschrift: “Ken jezelf” – wie ben ik, ik moet erachter komen wat ik ben. Dit gezegd zijnde, zouden we ons erop moeten toeleggen dit Zelf te ontdekken, dat zich binnenin ons bevindt. We zeggen: “Mijn lichaam, mijn stem, mijn neus, mijn land, mijn, mijn” – wie is deze ‘ik’ waarvan al deze dingen zijn? Waar komt deze inspiratie vandaan? Deze ‘ik’ bevindt zich binnenin ons, het weerspiegelt zich in ons hart. Ik moet jullie verzoeken mij niet blindelings te accepteren. Blindheid zal je niet helpen. Maar ik bied je een hypothese aan, zoals in de wetenschap – over de manier waarop dit gebeurt, en dergelijke. Als het bewezen wordt, en als je ontdekt dat je gevoeld en ervaren hebt wat ik zeg, dan moeten jullie dit als eerlijke mensen accepteren.

In het Westen hebben we andere problemen dan we hier hebben, enorme problemen. Eerst ging ik naar Engeland, en je weet hoe Engelsen zijn, zo hard als noten – het is moeilijk om deze noten te kraken. Maar als ze eenmaal openbreken, barsten ze van wetenschappelijkheid, en zijn zij het die zich haastten naar de universiteiten en naar allerlei bibliotheken en alles te weten kwamen over de Kundalini.

Er is al zoveel geschreven door Nath Panthis die hier was, en die zoveel werk verricht heeft over de Kundalini-ontwaking, maar het ging verloren. En toen een aantal Duitsers hier kwamen en andere mensen hier kwamen, werd hen door tantrika’s[4] een verkeerd soort informatie gegeven die ze van hieruit meenamen. En die grote misvatting en al die verkeerde informatie ging zodanig ver dat ik in een Duits boek las dat de Kundalini in je maag zou liggen, en hij heeft er een hele verklaring voor gegeven. Hij was ongetwijfeld een zeer geleerde man, maar het punt is dat ik niet weet wat hij geleerd heeft, en zo komt het dat hij de Kundalini zo beschreven heeft.

Deze kennis was ons al lang bekend. We hadden drie soorten bewegingen naar het Goddelijke toe. Eén ervan was de Veda’s[5]. Vida betekent ook ‘weten’ – zo had Thomas de mensen genoemd die we kennen als gnostici, als ‘gn’. Ik weet niet of jullie het in het zuiden gnana noemen of gyana, maar in Marathi zeggen we ‘gn’. Het woord ‘gnostic’ betekent hetzelfde als iemand die een kenner is; geen uitwendige kennis, niet door middel van je mentale inspanningen of je emotionele gevoelens, maar iets dat daar ver voorbij gaat. En ze hebben ditzelfde pad geprobeerd te volgen, maar in de Veda’s hebben ze gezegd, in de eerste, in de eerste sloka[6] heeft men gezegd dat als je er geen kennis van hebt, het zinloos is dit boek te lezen. Maar wat betekent ‘kennis’? Het weten door middel van je centrale zenuwstelsel; niet op je mentale of lichamelijke vlak, maar op een veel hoger niveau.

Nu we mensen geworden zijn, moeten we nederig toegeven dat we geen perfecte wezens zijn. We missen iets in ons; waarom vechten we anders, waarom maken we ruzie? Ik bedoel, al dit soort problemen zijn grotendeels menselijke problemen: ecologische problemen, economische problemen, politieke problemen. Als je naar de bron gaat, is het de mens die al deze dingen doet. Dus wat is er mis met mensen? Dieren zijn in orde, zij zijn pashu; ze staan onder de pasha, onder de controle van God. Maar mensen hebben de vrijheid, zij gaan van hier naar daar, en al dit soort problemen zijn er omdat ze niet de ware kennis bezitten.

Dus wat is de ware kennis die we zouden moeten nastreven, en waar we ons naartoe moeten bewegen? Deze mensen in de Veda’s probeerden het te begrijpen, maar zij probeerden eerder de natuur te begrijpen en de vijf elementen. Terwijl ze de vijf elementen vereerden, kwamen ze volgens onze kennis in de rechterkant terecht, en de beweging naar de rechterkant is heel goed te zien in de Griekse mythologie; en na Griekenland werd dit vervolgens als een soort wetenschap beschouwd, en toen ontstonden al dit soort dingen.

De linkerkant was de bhakti. Mensen begonnen God te vereren met blind geloof en zich naar God te richten, hem te vereren in tempels en kerken, in heiligen te geloven. Vooral India is bijzonder gezegend omdat alles wat we hebben van de heiligen afkomstig is, ook al is het erg afgeweken en ook tamelijk gestagneerd. Maar de kennis was afkomstig van de heiligen, van de maharishi’s, en van grote zieners.

Een ander goed punt wat Indiërs betreft is dat hun religie niet georganiseerd is, er is geen organisatie die de touwtjes in handen heeft. Dat is een heel grote zegening. Ondanks dat, zijn al deze ideologieën in de Veda’s ook in een bepaald soort van een mentale maya[7] terechtgekomen, en dat is waarom we Arya Samaj hebben en al dit soort dingen die heel moeilijk liggen. Ik bedoel, als je eender welke Arya Samaji ontmoet dan weet je niet wat je met die persoon moet aanvangen; hij blijft maar praten en praten – God weet wat voor kennis hij allemaal heeft. Maar hij heeft de essentie niet bereikt, en hij is voldaan van wat hij gelezen heeft, omdat hij steeds veel te veel leest. Dat is wat Kabira gezegd heeft: “Padi padi pandita murkh bhayo” – “Door teveel te lezen, zijn zelfs pandita’s[8] dwazen geworden.” Ik vroeg me wel eens af hoe dit mogelijk is. Maar nu kom ik velen van dit soort tegen.

Dus waar het om draait is dat je door te lezen het ultieme niet kan kennen. Stel dat er een dokter is en dat hij je een medicijn geeft tegen je hoofdpijn, en hij zegt je Anacin te gebruiken. Als je dan de gebruiksaanwijzing leest: “Anacin, neem Anacin, neem Anacin” – zal de hoofdpijn dan toenemen of afnemen? Je moet het medicijn nemen. En dat is wat in de Veda’s geschreven staat, namelijk dat je je ‘Zelf’ moet leren kennen. Hetzelfde geldt voor een deel van de Veda’s, de Upanishaden[9]; overal in de Upanishaden vind je niets anders dan: “Ontdek je Zelf.”

Zelfs Patanjal shastra[10], als je dit ziet, dan gaat er enkel in het begin een heel klein gedeelte over vyayama[11], ik bedoel, er zijn ashtanga’s. Een heel klein gedeelte ervan gaat over de zogenaamde lichamelijke problemen waar ze een oplossing voor vonden. In Sahaja Yoga gebruiken we dit ook, maar in overeenstemming met het inzicht waar het probleem zich bevindt; niet zoals iedereen zich met oefeningen en allerlei dingen bezighoudt, hartaanvallen krijgt, allerlei soorten problemen, hitte, hoge bloeddruk. Soms is het lage bloeddruk, soms hoge bloeddruk, en dan komen ze mij vertellen: “Moeder, we doen yoga, en kijk…” We zijn niet enkel een lichamelijk wezen, we zijn niet enkel een mentaal wezen, noch een emotioneel wezen, maar we zijn een spiritueel wezen.

En de tweede soort beweging die we in dit land hebben gehad is de bhakti. Bhakti is in orde, naar de tempel gaan, maar dat begon ook achteruit te gaan, omdat men niet begreep wat bhakti is. Shri Krishna heeft in zijn Gita gezegd – je moet weten dat Shri Krishna een diplomaat was, hij was geen moeder, en hij wist hoe mensen in elkaar zaten. Hij wilde dat ze een omweg maakten om achter de waarheid te komen, want niemand houdt van een rechtstreekse bewering. In die tijd vertelde hij het in het bijzonder enkel aan Arjuna. Hij zei drie dingen voor hen, waarin je zijn diplomatie terugziet, als je tussen de regels kan lezen, en het eerste dat hij zei is dat je gyana moet bereiken. Hij was geen goede zakenman, want een zakenman zal je nooit het beste eerst vertellen, maar hij zei dat je je op gyana zou moeten toeleggen. Dat is waar het om draait. Gyana betekent deze kennis op je centrale zenuwstelsel.

Maar het tweede dat hij zei, is dat je bhakti zou moeten doen. “Welk soort fruit of bloemen of water je me ook geeft, ik zal het aannemen, maar je moet bhakti doen, die ananya is.” Als je nu Sanskriet kent, dan is ananya – wanneer je niet de ander bent, wanneer je een gerealiseerde ziel bent. Als je niet verbonden bent, wat is dan de bhakti aan jou? Veel mensen klagen: “Moeder, ik heb gevast, ik heb dit gedaan, ik deed dit, en kijk nu naar mijn toestand. Ik ben een nerveus wrak geworden.” Dit is niet de fout van God; je bent nog niet verbonden. Het is een eenvoudig gegeven, zoals een telefoon. Als de telefoon niet verbonden is, wat is dan het nut van te telefoneren? Je zal de telefoon beschadigen. Dus bhakti zonder de verbinding is verkeerd, daarom heeft Krishna dit gezegd: “Yoga kshema vam aham” – “Eerst yoga, dan kshema.” Eerst moet je je yoga tot stand brengen en dan zal je voordeel komen; anders zal het niet werken. Op een heel subtiele manier heeft hij yoga op de eerste plaats gezet. Waarom zij hij niet: “Kshema yoga”?

Dat is wat hij zei wat bhakti betreft. Over karma zei hij: “Doe al het werk en leg het aan de lotusvoeten van God Almachtig.” Dat is niet mogelijk. Veel mensen zeggen: “Moeder, ik leg al mijn werk aan de lotusvoeten van God” – zelfs de moorden, denk ik. Het is slechts een mentaal idee, het idee van: “Ik leg het aan de lotusvoeten van God.” Dat kan je niet, omdat je je niet in die staat bevindt. Maar een Sahaja yogi zal mij bijvoorbeeld niet zeggen: “Ik breng de Kundalini omhoog”, maar hij zal zeggen: “Moeder, ze komt niet omhoog, ze komt niet,” hij spreekt in de derde persoon. Hij zal zeggen: “Dit wil niet naar die kant gaan” – in de derde persoon, omdat hij niet langer aanwezig is.

Dus dat is wat karma wil zeggen, het ligt automatisch aan de lotusvoeten van God Almachtig. Hij doet gewoon alles. Wij zijn enkel instrumenten. Stel je voor dat dit instrument zegt: “Ik ben aan het spreken,” dan zal je dit niet accepteren. Op dezelfde manier, als we zeggen: “Ik heb dit gedaan…”, alsof ze een last op zich nemen en deze aan de lotusvoeten van God leggen – nee. Het is automatisch, het is spontaan. Dat is ‘sahaja’. Dat is ‘met jou geboren’.

Jullie hebben allemaal deze kracht binnenin jezelf. Nu zijn er boeken, die de Kundalini als iets heel gevaarlijks beschrijven. Dit is complete onzin, ik zeg het je. Ik ben naar zoveel landen geweest, zoveel mensen hebben hun zelfrealisatie gekregen, en er is geen spoor van problemen in hen. Integendeel, ze zijn in elk opzicht verbeterd. Van de ene op de andere dag hebben mensen hun drugs opgegeven, hun slechte gewoonten. Van de ene op de andere dag zijn mensen genezen.

Het is – ik doe niets van dat alles. Ik bedoel, misschien denk je dat ik iets doe – maar ik doe het niet, jullie eigen Kundalini lost het op. Het is heel verrassend hoe het werkt, en hoe het je helpt; want zij is je Moeder, je individuele Moeder, en zij weet alles over je. Het is allemaal in haar opgeslagen, kan je zeggen. In drieënhalve winding is zij gelegen – volgens een bepaalde wiskundige formule – en als ze opstijgt, kan het zijn dat ze een beetje warmte achterlaat, door de kleine, laat ons zeggen, inspanning die ze moet doen. Soms wordt er een beetje warmte geproduceerd, in sommige mensen. Stel je bent een leverpatiënt, dan kan het zijn dat je een beetje warmte in je handen voelt, meer niet. Maar deze Kundalini hebben jullie allemaal, en het is het zuiver verlangen binnenin je.

Je weet dat er in de economie een wet bestaat dat in het algemeen behoeften nooit voldaan zijn. Vandaag willen we een huis, morgen een auto, en overmorgen willen we een helikopter, en zo gaat het maar door en door. Als we het niet hebben zwoegen we ervoor, en als we het hebben genieten we er niet van. Maar dit is een zuiver verlangen, namelijk het één zijn met deze allesdoordringende kracht van Gods liefde. We denken er nog niet eens aan dat er zo’n soort kracht is, we beschouwen het als vanzelfsprekend. We zien hoe alles gecreëerd wordt, we zien prachtige bloemen, we zien hoe een enorme boom uit een piepklein zaadje komt. Kijk naar onze ogen, het zijn zo’n mooie camera’s – wie heeft hen gemaakt? Wie heeft ons doen evolueren naar deze staat? Wat is deze kracht die ons tot mensen heeft gemaakt? We willen dit nooit uitzoeken, omdat de wetenschap ons geen verklaring kan geven: hoe een zaadje ontkiemt, hoe we mensen werden. En dus is het allemaal in orde tot aan dat punt, verder willen we het niet weten.

Dus God Almachtig heeft deze prachtige chaitanya, deze Brahmachaitanya[12] overal verspreid. Als ik dit zeg, dan moet je dit ervaren en me vervolgens zeggen of het zo is of niet. Maar om gewoon maar “nee” te zeggen betekent dat je jezelf de kans ontzegt om verbonden te raken met deze levenskracht. Deze levenskracht heeft ons doen evolueren, zonder twijfel: ze organiseert alles, ze creëert alles, ze vibreert alles. Ze coördineert, ze begrenst, en bovenal houdt ze ook van je. Dus ze zoekt uit hoever ze met je kan gaan. Zo’n mooie kracht is allesdoordringend, in elk atoom en in elke levende kiem, in elk levend wezen. Ze handelt op zo’n mooie wijze dat we niet eens de zachtheid ervan voelen. We zien nog niet eens hoe een bloem openbloeit, hoe ze tot bloei komt, hoe ze zich opent, we zien het niet. Ze bloeit gewoon en we zeggen: “Oh, vandaag is er een bloem.” Het gaat gewoon op zo’n zachte manier, op zo’n mooie manier, dat we zelfs op geen enkele manier het bestaan ervan voelen – maar het bestaat.

En zolang we niet verbonden zijn met deze kracht kunnen we niet de ultieme realiteit kennen, omdat de Spirit binnenin ons niet in onze aandacht is. Het is een gadeslaan van onze aandacht. Maar eenmaal deze Kundalini opstijgt, gaat ze doorheen de zes centra, en breekt door het fontanelgebied, wat de verwerkelijking is van de doop, en vervolgens komt deze Spirit in onze aandacht, als een lichtje. En onze zenuwen krijgen een nieuwe dimensie, een nieuwe dimensie waardoor we worden, we worden – opnieuw zeg ik dat we worden, het is niet zomaar een preek, het is niet zomaar opschepperij, het is niet één of ander soort getuigschrift – maar je wordt werkelijk collectief bewust: samuhik chetana.

Je kan anderen voelen. Je kan het op je vingertoppen voelen, op – er zijn vijf, zes en zeven centra links, en zeven centra rechts. Deze zeven centra vertegenwoordigen je emotionele kant, en deze de lichamelijke en mentale kant. Je kan de centra van alle mensen voelen. Als we op een medische manier mensen behandelen, als we een boom aan de buitenkant behandelen, dan behandelen we de bladeren, kunnen we zeggen. Maar als je werkelijk de boom gaat behandelen dan moet je naar de wortels gaan, en ik heb het over de wortels binnenin ons, de Levensboom die zich binnenin ons bevindt.

Je zal versteld staan dat zelfs Mohammed Sahib ‘kiyama’ heeft beschreven –  kiyama wil zeggen de ‘tijd van wederopstanding’. “Wanneer de tijd van wederopstanding zal komen, zullen je handen spreken en tegen je getuigen.”

Ze hebben allemaal over deze tijd gesproken, het Laatste Oordeel, en deze Kali Yuga[13] zal Satya Yuga[14] voortbrengen.

Maar het punt is hoeveel er bereid zijn om hierin mee te gaan. Duizenden en duizenden zullen afzakken naar één of andere krankzinnige, gekmakende plaats, maar niet naar de realiteit. Het vereist een soort van goddelijke intelligentie, denk ik, om dat in te zien.

Het zal je verbazen dat ik Rusland het meest ontvankelijke land hiervoor vond, omdat ze daar niet zo materialistisch zijn. Ze hebben niet dit soort vrijheid of wat dan ook, maar ze hebben wel de vrijheid om in zichzelf te keren. Heel introspectieve mensen, zelfs hun schrijvers, ik lees hen altijd, Tolstoy en zo. Ze zijn allemaal heel introspectief, en ze zijn – je zal verbaasd zijn dat we altijd een groot stadion moesten voorzien, en dat er zelfs dan nog zoveel mensen buiten zaten. In een plaats genaamd Togliatti zijn er minstens 22.000 Sahaja yogi’s. En toen ik daar was had deze staatsgreep net plaatsgevonden, dus ik vroeg: “Maak je je geen zorgen?”

Dus hij zei: “Moeder, wat is er om me zorgen over te maken? We zijn in het Koninkrijk van God, we behoren niet tot dit koninkrijk.”

Zo’n mooie dingen gebeuren er over de hele wereld. Wij Indiërs hebben een ander soort problemen, we zijn heel geconditioneerd. We hebben zo’n grote ideaalbeelden voor ons, maar we vorderen nooit. We zullen Rama aanbidden, we zullen een guru aanbidden, maar wat heb je binnenin jezelf? Je klampt je ergens aan vast; maar heb je nu zelf iets? Dat is wat Sahaja Yoga is. Vooraleer je jezelf kent, zal je Shri Rama niet kennen, zal je niemand kennen.

Laatst zag ik een boek over Sahaja Yoga dat één of andere krankzinnige man geschreven had. Hij ontkent het bestaan van Krishna, hij ontkent het bestaan van Rama, hij ontkent het bestaan van Jezus, van iedereen. Ik zei: “Zo’n krankzinnige man, het is zo onwetenschappelijk; hoe kan je zoiets zeggen zonder het uit te zoeken? Je zegt het gewoon zomaar, zonder het uit te zoeken.” Stel dat ik nooit in Madras geweest ben en dan Madras begin te beschrijven. Hoe zouden jullie me dan noemen?

Op dezelfde manier hebben vele mensen over God geschreven: omdat er geen wet bestaat die hen verbiedt hierover te schrijven kan eender welk soort onzin geschreven worden. Maar zolang we de waarheid niet te weten komen, zullen we niet weten wie een valse guru is en wie niet. Je kan me bijvoorbeeld vragen: “Moeder, is hij een valse guru, is hij een valse guru?” Ik zou zeggen: “Waarom geloof je mij?” Stel dat ik zeg dat hij het niet is, dan zal je met mij beginnen redetwisten. Als ik zeg dat hij het wel is, dat zal je mij geloven. Zo’n situatie is nergens voor nodig. Jij zal jezelf kennen, en daar doorheen zal je de absolute waarheid kennen, want je Spirit is absoluut. Het verschaft de absolute waarheid.

Morgen zal ik jullie meer vertellen over de Spirit, voor vandaag denk ik dat dit voldoende is. We zouden het moeten doen. Ik denk, als jullie dat goed vinden, dat we de sessie voor de zelfrealisatie kunnen doen. Het neemt nauwelijks tijd in beslag. Eerst moet je er klaar voor zijn en er gewoon om vragen, en jullie zullen het allemaal krijgen. Natuurlijk zullen jullie wel met vragen in je hoofd zitten. De laatste keer toen ik naar Madras kwam werd alle tijd besteed aan het beantwoorden van vragen, vragen, vragen en nog eens vragen. Maar nu zou ik jullie willen vragen dat als jullie vragen hebben, dat je ze apart houdt, je kan ze opschrijven. Morgen zal ik al jullie vragen beantwoorden, maar nu alsjeblieft, als het enigszins mogelijk is, probeer je zefrealisatie te verkrijgen. Dank jullie zeer.

Ik zou zeggen, als jullie graag vijf minuten naar buiten gaan, dan kunnen jullie allemaal gaan en daarna terugkomen, dat is in orde – maar praat niet, dat is alles.

Ik heb jullie nog niet verteld over de derde soort beweging die we hadden in ons land, namelijk die van Nath Panthi’s. Jains hebben Adi Nath, en daaruit is een afwijking ontstaan. Een guru werd verondersteld kennis te geven aan slechts één persoon – Janaka had bijvoorbeeld alleen Nachiketa – tot de tijd van Gyaneshwara, dat is in de twaalfde eeuw. Gyaneshwara was de volgeling van zijn eigen broer Nivritinath, en ze hebben veel geleden. En hij vroeg Nivritinath de toestemming voor één ding, namelijk: “Laat mij de waarheid bekendmaken aan het grote publiek. Ik zal er enkel over vertellen, verder zal ik niets doen, ik zal er enkel over vertellen.” Want dertien, veertienduizend jaar geleden beschreef Markandeya de Kundalini. Vervolgens kwam Adi Shankaracharya die de Kundalini beschreef, maar allemaal in het Sanskriet. En zelfkennis in het Sanskriet was niet toegankelijk voor het gewone volk, en diegenen die Sanskriet kenden wilden zich niet met zelfkennis bezighouden. Zo bleef deze kennis de hele tijd geheim.

Maar hij vroeg het, en vervolgens schreef hij Gyaneshwari[15]. Gyaneshwari is niets anders dan een soort van Gita in het Marathi, dat hij uitbreidde en versierde met veel poëzie. In het zesde hoofdstuk van Gyaneshwari beschreef hij de Kundalini heel duidelijk. En het was ook dat zesde hoofdstuk dat verminkt werd, het werd nishiddha genoemd, het mocht niet gelezen worden door de mensen die de leiding hadden over een religie, die de leiding hadden over onze spirituele groei, zogezegd. En ze zeiden: “Jullie mogen dit niet lezen, anders zullen jullie in de problemen komen.” Dat hoofdstuk werd dus gesloten en niemand probeerde erover te weten te komen, maar toen kwamen de Nath Panthi’s op. Daaruit kwam Kabira voort, we hebben Nanaka. Hij sprak over khalis, Nanaka sprak over khalis. Khalis wil zeggen zuiver, nirmal. Sahaja yogi’s zijn nirmal. Als iemand ergens misbruik van maakt, wordt dit duidelijk getoond; en een heilige kan zo niet zijn. Khalis mensen kunnen zo niet zijn, ze kunnen geen geweld hebben.

Het is liefde. Het is liefde die absoluut nirvaj is, zonder enige compensatie. Het is liefde die onbegrensd is. Het is liefde die geen enkel onderscheid maakt. Zoals de energie in de plant opstijgt, of we kunnen zeggen, het sap stijgt op, en gaat naar verschillende delen: zowel naar de bladeren als naar de takken, naar de bloemen, naar de vruchten, en het komt weer terug. Het blijft niet bij één ervan hangen. Als je bij één ervan blijft hangen, dan betekent dat de dood van dat deel, zowel als de dood van de boom.

Dus we moeten inzien dat alle grote incarnaties, zieners en profeten, ze kwamen allemaal op deze aarde aan dezelfde Levensboom. Je moet in hen allemaal geloven. Als je in hen begint te geloven, in hen allemaal, waar zal dan het meningsverschil zijn? Maar zij die er enkel in één geloven moeten redetwisten, en dat is de reden waarom ze ons niet mogen, omdat wij in hen allemaal geloven – dit is niet slechts een geloof, maar het is de waarheid.

Nu moet ik je op dit punt vertellen dat het een levend evolutieproces is, de laatste doorbraak. Jullie hebben niets gedaan om mensen te worden; op diezelfde manier gaat dit moeiteloos, het is sahaj[16]. Ik zal je enkel vertellen hoe je je centra kan verzorgen, zodat het gemakkelijker is voor je Kundalini[17] om op te stijgen. Het is heel eenvoudig, jullie zouden het allemaal moeten doen. Kijk hierbij nu niet naar anderen, maar kijk naar jezelf.

Je moet je schoenen uitdoen, dat zou een goed idee zijn – de Moeder Aarde te voelen, omdat zij degene is die onze problemen de hele tijd in zich opneemt, vooral onze Yoga Bhumi. We weten niet hoe groots we zijn om in dit land geboren te zijn. Ze hebben er een puinhoop van gemaakt, maar dat is niet erg. Als Ram Raja moet komen zal het hier komen, niet op een politieke manier, maar op een spirituele manier.

(probleem met de microfoon) Ik denk dat dit steeds naar beneden komt. Je kan het een beetje naar binnen duwen – het komt naar beneden. Nu is het in orde, denk ik, het zal op zijn plaats blijven. Nu is het beter. Dank je.

Zoals ik jullie vertelde, je hoeft niets te doen. Je hoeft je gedachten niet te stoppen, je hoeft geen enkele moeite te doen, je hoeft geen mantra’s te zeggen, niets. De Kundalini zal het werk doen; ze kent je heel goed en zij zal het regelen. Heb gewoon geloof in jezelf, alle vertrouwen dat je je zelfrealisatie zal krijgen. Je schuldig voelen is iets dat niet natuurlijk is, het is iets dat volgens mij gekomen is doordat mensen ons vertellen: “Jullie zijn zondaars, jullie zijn dit, jullie zijn dat.” In mijn ogen is niemand een zondaar. Jullie zijn verloren, jullie zijn onwetend, maar niemand is een zondaar.

Dus we moeten inzien dat we respect moeten hebben voor onszelf, want we zijn prachtig, we zijn fantastisch. Omdat we niet verbonden zijn zien we er zo uit, verafschuwen we onszelf, misschien verafschuwen anderen je. Maar je bent een mens, je bent het hoogtepunt van de evolutie. En nu is er een kleine doorbraak nodig, net zoals een verbinding, en ik ben er zeker van dat je je Zelf zal kennen.

Nadat je de ontwaking van je Kundalini gekregen hebt en zij het gebied van je fontanel doorbreekt, zal je de koele bries beginnen te voelen in je handen. Dit is chaitanya. In de Bijbel werd het beschreven als de koele bries van de Heilige Geest, in de Koran werd het Ruh genoemd. Daarna zal je ook de koele bries uit je hoofd voelen komen. Eenmaal de koele bries uit je hoofd begint te komen, zal je je heel ontspannen gaan voelen, heel vredig en vreugdevol. Zovele mensen beginnen daarna gewoon te lachen. Je zou moeten lachen. Deze wereld is gemaakt zodat jij ervan zou genieten en nu moet je binnentreden in het koninkrijk van God, dat niet alleen vreugde is, niet alleen vrede, maar het is een gelukzalige staat.

Ik denk als je iets draagt dat strak is of in de buurt van de nek, dat je het beter wat losser zou maken als je je er ongemakkelijk bij voelt. Je kan ook je bril afzetten… later als ik het je zeg, niet nu; want je sluit je ogen, en daarna doe je je ogen niet meer open. Dus eerst zullen we je laten zien hoe je jezelf kan helpen, om te beginnen. Hierdoor zal je ook je centra leren kennen. We zullen op de linkerkant werken.

Eerst en vooral moet je je linkerhand naar mij richten op deze manier – op je schoot, op een comfortabele manier. Stel je voor, je hoeft niet eens naar de Himalaya te gaan, of wat dan ook te doen, maar gewoon comfortabel op je stoel zou je je zelfrealisatie moeten krijgen – dat is je recht. Leg je linkerhand gewoon zo. Nu moeten we met de rechterhand onze centra aan de linkerkant verzorgen. Eerst leggen we onze hand op ons hart, want hier wordt de Spirit weerspiegeld. Het is de weerspiegeling van God Almachtig, het is de Spirit. Dan gaan we naar beneden, naar het bovenste deel van onze buik aan de linkerkant. Dit is het centrum van ons meesterschap. Als je de Spirit bent dan word je je eigen meester, je heb geen enkele meester meer nodig, je Spirit leidt je.

Vervolgens ga je naar beneden, naar het onderste gedeelte van je buik aan de linkerkant. Hiermee ken je de kennis op je centrale zenuwstelsel. Dit centrum is hetgene dat je zuivere kennis geeft – shuddha vidya, dat op je centrale zenuwstelsel werkt. Vervolgens breng je je hand weer naar boven, naar de linkerzijde van je buik en je drukt hierop, dit is het centrum van je meesterprincipe. Stel dat je naar een bepaalde verkeerde guru bent geweest of wat dan ook, dan kan dit het weer corrigeren. Daarna moet je je rechterhand op je hart leggen.

Leg nu je hand opnieuw tussen je nek en je schouder, en je moet je hoofd naar de rechterkant draaien. Dit is het centrum dat blokkeert als je je schuldig voelt, en wanneer je je schuldig voelt blokkeert dit centrum. Het geeft je verschillende ziekten – één hiervan is angina, en ook spondylitis; en er gebeuren zoveel dingen met de organen omdat ze lethargisch worden. Dus het beste is om je hand hier goed te plaatsen en je hoofd zo naar rechts te draaien.

Leg daarna alsjeblieft je rechterhand op je voorhoofd en buig je hoofd zover mogelijk. Dit is het centrum waar je moet vergeven, iedereen vergeven zonder eraan te denken wie je moet vergeven. Of je nu vergeeft of niet vergeeft, je doet helemaal niets, dit is gewoon ons idee. Maar als je niet vergeeft dan speel je in de verkeerde handen. Dus leg je hand alsjeblieft zo, dit is het centrum voor vergiffenis; zonder na te denken over mensen die je moet vergeven, of over degenen die jou iets hebben aangedaan. Dit is een heel belangrijke chakra, de Agnya chakra, want dit is een heel nauwe doorgang, en als je niet vergeeft zal het niet opstijgen, dan kan de Kundalini er niet door. Vergeef gewoon.

Duw nu met je rechterhand op de achterkant van je hoofd. Dit zullen we later doen, ik laat jullie gewoon even de chakra’s zien. Nu deze achterkant hier, omdat je je steeds schuldig voelt, je denkt dat je iets verkeerd gedaan hebt of wat dan ook, dus het beste is om gewoon vergiffenis te vragen aan de goddelijke kracht, dit centrum bevindt zich hier.

Strek nu je hand helemaal uit en leg het midden van je handpalm bovenop het fontanelgebied, dat een zacht been was in je kindertijd, de taloo, hier – gewoon daar. Strek je vingers mooi naar boven, strek ze naar boven zodat er een goede druk op je schedel komt, een goede druk op je schedel. Buig nu alsjeblieft je hoofd zover mogelijk. En nu moet je langzaam over je schedel bewegen, zeven keer in wijzerzin – met de klok mee. Met druk: strek je handen naar boven, anders – ik bedoel je vingers – anders zal er geen druk zijn. Nu, klaar!

Nu, dus eerst en vooral moeten we zelfvertrouwen hebben in onszelf, we moeten respect en liefde hebben voor onszelf. Dus nu leggen we onze linkerhand zo, we plaatsen de twee voeten los van elkaar, en nu sluiten we onze ogen. Leg de rechterhand op je hart, alsjeblieft, leg de rechterhand op je hart. Hier is het centrum van de Spirit, hier verblijft de Spirit. Je kan me drie keer een vraag stellen, zoals je het ook een computer zou vragen, in je hart. Je kan me ‘Shri Mataji’ noemen of ‘Moeder,’ naargelang wat je het liefste zegt. “Moeder, ben ik de Spirit?” Vraag het drie keer: “Moeder, ben ik de Spirit? Shri Mataji, ben ik de Spirit?”

Als je de Spirit bent, dan word je je eigen meester. Dus leg nu alsjeblieft je hand aan de linkerkant op het bovenste gedeelte van je buik, en druk er stevig op. Stel hier nu opnieuw een vraag: “Moeder, ben ik mijn eigen meester?” Vraag het drie keer, alsjeblieft, in je hart, met vol vertrouwen: “Moeder, ben ik mijn eigen meester?” Je bent het, maar stel mij gewoon de vraag.

Ik respecteer jullie vrijheid, en ik kan jullie de zuivere kennis niet opdringen, jullie moeten erom vragen. Dus nu moet je je rechterhand op het lagere gedeelte van je buik leggen, druk er stevig op, aan de linkerkant. Nu moet je hier zeggen: “Moeder, geef mij alsjeblieft de zuivere kennis – shuddha vidya.” “Shri Mataji, geef mij shuddha vidya.” Zeg het alsjeblieft zes keer, want dit centrum heeft zes bloembladen, het Swadishthan centrum. “Geef mij alsjeblieft shuddha vidya – zuivere kennis.”

Zodra je om zuivere kennis vraagt, begint de Kundalini op te stijgen. Maar je moet haar beweging vergemakkelijken door je hogere chakra’s te openen door middel van je zelfvertrouwen. Dus breng nu alsjeblieft je rechterhand naar het bovenste gedeelte van je buik en druk er stevig op, aan de linkerkant. Hou je voeten los van elkaar. Hier moet je tien keer zeggen, met vol vertrouwen in jezelf: “Moeder, ik ben mijn eigen meester.” Zeg dat alsjeblieft, “Moeder, ik ben mijn eigen meester.” “Moeder, ik ben mijn eigen guru.” Want al de grote guru’s, satguru’s, hebben dit centrum gecreëerd voor je spirituele groei. En een Moeder wil altijd dat haar kinderen niet alleen hebben wat zij heeft, maar dat ze veel meer zouden hebben dan zij.

Nu, van het begin af aan moet ik jullie zeggen dat je niet dit lichaam bent, niet dit verstand, niet deze emoties, noch deze conditioneringen en ego, maar je bent de zuivere Spirit. Dus breng nu je rechterhand naar je hart, en zeg met vol vertrouwen twaalf keer: “Moeder, ik ben de zuivere Spirit.” “Moeder, ik ben de zuivere Spirit” – twaalf keer – “Shri Mataji, ik ben de shuddha Atma.” Met vol vertrouwen moet je dit zeggen.

Ik moet je vertellen dat deze goddelijke allesdoordringende kracht de oceaan van kennis is, de oceaan van mededogen en gelukzaligheid. Je moet met volle vertrouwen zeggen: “Moeder, ik ben totaal niet schuldig” – zestien keer, zeg het alsjeblieft. Je moet zeggen: “Shri Mataji, ik ben nirdosha, ik ben nirdosha.” Zeg dit alsjeblieft zestien keer. Zeg het om mij tevreden te stellen.

Breng nu je rechterhand omhoog naar je voorhoofd. Ik heb jullie al verteld, of je nu vergeeft of niet vergeeft, dat je niets doet. Dus buig je hoofd nu zover mogelijk, en hier, in alle nederigheid, vergeef iedereen! Vergeef gewoon! Denk niet aan mensen die je last bezorgd hebben en je gepijnigd hebben, maar vergeef hen gewoon. Dat is de beste manier waarop je van deze last af kan geraken, want je speelt in de verkeerde handen als je niet vergeeft. Zeg dit nu vanuit je hart, niet een aantal keer, maar zeg het alsjeblieft gewoon vanuit je hart. Veel mensen zeggen dat het heel moeilijk is te vergeven. Wat is daar zo moeilijk aan? Je moet het gewoon zeggen.

Leg je rechterhand nu weer op de achterkant van je hoofd, en breng je hoofd zover mogelijk naar achteren, breng het naar achteren, zover mogelijk. Hier moet je opnieuw vanuit je hart zeggen: “O goddelijke kracht, als ik iets verkeerd gedaan heb, vergeef mij alsjeblieft. Als ik iets verkeerd gedaan heb zonder het te weten, vergeef mij alsjeblieft.” Zeg dat ook vanuit je hart.

Spreid je hand nu volledig en leg het midden van je handpalm boven op het fontanelgebied, dat een zacht been was in je kindertijd. Het wordt taloo genoemd, talavyam in het Sanskriet. Buig nu je hoofd zover mogelijk naar beneden, buig het naar beneden. En nu, probeer je schedel te bewegen door druk uit te oefenen en je vingers te strekken. Strek alsjeblieft je vingers, en druk stevig, en draai zeven keer in klokwijzerzin. Opnieuw, ik kan je de zelfrealisatie niet opdringen, je moet erom vragen. Dus terwijl je je hand beweegt, zeg dit zeven keer: “Moeder, geef me alsjeblieft mijn zelfrealisatie. Moeder, geef me alsjeblieft mijn zelfrealisatie.” Ik kan het niemand opdringen.

(Shri Mataji blaast zeven keer in de microfoon)

Breng alsjeblieft je handen naar beneden. Open je ogen heel langzaam. Nu, hou je rechterhand naar mij gericht op deze manier, buig je hoofd en kijk voor jezelf of er een koele bries uit je hoofd komt. Kijk ter hoogte van het fontanelbeen. Sommige mensen voelen het van heel dichtbij, maar niet erboven, een klein beetje ervan af, of sommige mensen voelen het als een straal, vrij ver weg. Het kan mogelijk ook warm zijn, het zou ook warm kunnen zijn. Als je niet vergeven hebt, zal het zeker warm zijn.

Nu, richt je linkerhand naar mij. Buig nu opnieuw je hoofd en zie voor jezelf of er een koele bries of een warme bries uit je eigen hoofd komt. Je moet jezelf hiervan verzekeren, want in Sahaja Yoga moet je iets worden; zoals ik je zei bestaat er geen certificaat. Sommige mensen voelen misschien een warme bries, dat is niet erg. Richt nu alsjeblieft opnieuw je rechterhand naar mij, en buig je hoofd en zie opnieuw voor jezelf. Nu, je moet het niet recht boven je hoofd doen, maar een beetje ervan af, dan zal je het voelen, een beetje ervan af. Richt je handen nu zo naar mij, kijk naar mij en denk niet. Jullie kunnen het.

Al degenen die een koele bries op hun vingertoppen gevoeld hebben, of zelfs een warme bries, en degenen die het ofwel in de handen of uit het fontanelgebied gevoeld hebben, of in allebei de plaatsen, breng je beide handen alsjeblieft naar boven. Breng alsjeblieft je beide handen naar boven.

Oh! Moge God jullie zegenen. De meeste van jullie hebben het gekregen. De meeste van jullie hebben het gekregen. Discussieer er nu niet over, want als je op het mentale niveau komt dan raak je het weer kwijt. Geniet er gewoon van. Ik zou graag willen dat jullie vanavond rustig gaan slapen. Morgen kan je weer bellen naar je vrienden en andere mensen; want je kan er niet voor betalen en er hoeft niets voor gedaan te worden, het is van jou – net zoals Moeder Aarde niet weet wat ze de zaadjes moet aanrekenen om hen te doen ontkiemen. Dus dit is ook jullie purva punya. Zij die het niet hebben gekregen zullen het morgen krijgen. Dus kom alsjeblieft allemaal, en bel alsjeblieft je vrienden. Dit is het beste dat je aan iemand kan geven. Dit is waar we op gewacht hebben. Moge God jullie zegenen.

Kom morgen alsjeblieft. Ik zal jullie morgen vertellen over de aard van de Spirit, wat de Spirit is.

… Kijk wat ik net gedaan heb… Hij wil dat jullie allemaal jullie darshan[18] nemen. Nu zit ik voor jullie, dat is de darshan. Het is niet nodig mijn voeten aan te raken, het is niet nodig. Morgen zullen we zien… (Jullie willen het zo graag doen, het is niet nodig dat te doen. Daar hebben we politici voor.)

Breng morgen alsjeblieft jullie vragen mee. Breng alsjeblieft jullie vragen mee, ik zal ze graag beantwoorden.