Shri Mataji Nirmala Devi

 

Shri Adi Kundalini Puja

Cabella, Italië

21 juni 1992

Engelse transcriptie: ISDP verified
Nederlands: eindversie 24/07/2009

Vandaag zijn we hier samengekomen om de Adi Kundalini te vereren en je eigen Kundalini, beide, want je Kundalini is de weerspiegeling van de Adi Kundalini. We hebben veel begrepen over de Kundalini en we weten ook dat we alleen door haar ontwaking, alleen door haar opstijgen, opgeklommen zijn naar een hoger niveau van bewustzijn. Niet alleen zijn we gestegen naar een veel hoger niveau van bewustzijn, maar het heeft ons zoveel krachten geschonken; nooit eerder in de geschiedenis van de spiritualiteit had de mens deze kracht van Kundalini-ontwaking.

Van zodra ze hun ontwaking kregen gingen ze misschien meer naar links of naar rechts en probeerden ze krachten te verkrijgen die niet echt bedoeld waren voor het welzijn van anderen. Boeddha heeft duidelijk geschreven: “Wanneer de incarnatie van de toekomstige Boeddha, namelijk Maitreya, drie Moeders in één, verschijnt, zal dit gebruikt worden ten gunste van de mensen.” Dit is één van de kenmerken, ‘van de mensen’, niet alleen van Sahaja yogi’s, maar ‘van de mensen’. Dus hoe is dit mogelijk tenzij zij die Boeddha’s zijn, dat wil zeggen, zij die gerealiseerde zielen zijn, de wetenschap van de Kundalini bezitten? Die mensen die heel weinig kennis over de Kundalini hadden, die er waarschijnlijk in geschriften over gelezen hadden, of ergens anders waar het beschreven werd, begonnen het te misbruiken en zo werden zij tantrika’s[1]. Maar tantra, zoals jullie heel goed weten, is het mechanisme van de Kundalini, en de yantra is de Kundalini zelf, dat is de machine. Ik denk dat we nu, aangezien we zoveel weten over de Kundalini, hoe ze doorheen de verschillende centra gaat, hoe ze opstijgt, omdat we al deze dingen weten, we zouden moeten uitzoeken hoe we onze Kundalini kunnen voeden. Dat is heel belangrijk om te weten.

Allereerst is er een groot verschil tussen jullie en andere mensen die hun realisatie kregen. Het eerste grote verschil is dit, dat jullie deze kracht sahaj[2] verkregen hebben, eenvoudig. Anderen moesten naar de Himalaya gaan, dagenlang in de kou staan, zovelen stierven, ze leefden in grotten, aten fruit, soms helemaal niets. In de tijd van Boeddha mochten ze zelfs maar één stuk stof gebruiken om hun lichaam te bedekken en ze moesten om aalmoezen vragen in de dorpen en op de één of andere manier koken en eten -of het nu koud was of warm, geen enkel comfort. Integendeel, hij leerde hen dat je alle comfort zou moeten opgeven, omdat je zonder comfort kan leven. Maar geen van hen kreeg zelfrealisatie en geen van hen kon het werk doen van het ontwaken van de Kundalini.

Dus het verschil is enorm groot, de manier waarop jullie jullie realisatie kregen, de manier waarop je Kundalini, op een heel sahaj manier, ontwaakt werd en de manier waarop je de krachten die je hebt tot uiting brengt. Je kan bijvoorbeeld realisatie geven aan anderen, je kan anderen genezen, je kan de vibraties van anderen voelen, er zijn Sahaja yogi’s die de regen, de zon, de maan, alles kunnen beheersen. Sommige Sahaja yogi’s hebben enorme krachten in hun gebed. Enkel door te bidden hebben ze de levens van vele mensen gered. En deze krachten waren toegankelijk voor sommigen van hen, zelfs voor de rishi’s[3] en grote muni’s[4] in die tijd, maar hun krachten waren niet gebaseerd op liefde en mededogen. Dit is jullie speciale werkterrein, omdat jullie voor het welzijn van de mensen moeten werken. Hun werkterrein was zichzelf te beschermen, of te vernietigen. Dus ontwikkelden ze krachten van een vloek, heel doelbewust konden ze mensen vervloeken. Jullie hebben die kracht niet; jullie kunnen niemand vervloeken. Die kracht heb ik netjes ongedaan gemaakt. Zelf vervloek ik evenmin, ik kan het wel, maar ik vervloek nooit iemand, omdat onze maatstaf liefde en mededogen en zachtheid is. Het waren heel heetgebakerde mensen, de meesten van hen, uitermate heetgebakerd, en soms gebruikten ze ook verschrikkelijk ruwe taal als ze over de mensen spraken die niet gerealiseerd waren of die hen hinderden. Dit was heel vreemd, hoe ze kwaad waren op de maatschappij, de manier waarop ze hen beschreven. Sommigen van hen keken niet naar de maatschappij, keurden de maatschappij niet af, zeiden geen slechte dingen over de maatschappij maar zij hadden genoeg aan zichzelf, of ze schreven over de zegeningen die ze kregen. Maar jullie hebben een nieuwe dimensie; jullie moeten je krachten gebruiken voor het welzijn van de mensen. Zo werd ook je Kundalini zo sahaj ontwaakt, vanwege de liefde en het mededogen van je Moeder. Dus nu zouden we moeten zeggen, dat je Kundalini alleen gevoed kan worden als je in jezelf het gevoel van zuivere liefde en zuiver mededogen ontwikkelt.

Om te beginnen heb ik het woord ‘zuiver’ gebruikt, dat is ook mijn naam. Dit betekent dat je om te beginnen onschuldig moet zijn. Als je niet onschuldig bent dan heb je bepaalde problemen, mogelijk met je begeerte. Het kan zijn dat je liefde enkel gericht is naar één bepaalde persoon. De Kundalini is zo niet. Ze stijgt op, ze gaat naar alle chakra’s, ze raakt bij geen enkele ervan betrokken, ze probeert elke chakra te genezen, deze chakra te voeden, en ze is enkel bekommerd om haar spirituele groei. Op dezelfde manier zou een Sahaja yogi niet betrokken mogen raken in eender welk van dit soort relaties. Het is mogelijk. Je hoeft niet zoals Boeddha’s volgelingen te worden. Om een voorbeeld te geven: zoals ik jullie altijd heb verteld, stijgt het sap in de boom op en gaat naar verschillende delen van de boom en verdampt dan of komt terug.

Deze doorgang zou dus open gehouden moeten worden, en zodra deze doorgang open gehouden is kan de Kundalini heel gemakkelijk en probleemloos opstijgen. Maar deze doorgang kan gesloten zijn, als je teveel betrokken raakt bij één ding, er zijn namelijk mensen die betrokken raken, bijvoorbeeld bij hun ouders om te beginnen. Goed, ik weet dat in het begin, zij die pas naar Sahaja Yoga komen zullen zeggen: “Moeder, mijn vaders zusters echtgenoot, enzovoort, is ziek, dus wilt u alstublieft die persoon genezen.” Heel gebruikelijk. Ze zullen ellenlange brieven schrijven waarin ze de relatie beschrijven en ik verlies echt het verband – wie is dit nu weer? Zonder namen te schrijven zullen ze alle relaties geven die ze hebben. Dit zijn allemaal kunstmatige relaties. Als je morgen één of andere ramp overkomt, heb je niets aan deze relaties; je zal daarentegen merken dat ze er misbruik van zullen maken. Je kan niet rekenen op deze relaties, in welke familie je ook geboren bent, in wat voor religie je ook geboren bent, in welk land je ook geboren bent, want nu ben je een universeel wezen.

Je bent dus niet meer verbonden door deze kunstmatige relaties, maar je bent verbonden door je spirituele relaties. Tot het moment waarop we dit in onszelf vestigen – dat betekent niet dat je je man moet opgeven, je vrouw moet opgeven, je kinderen moet opgeven, niets van dat alles; maar het betekent dat als we onze conditioneringen moeten opgeven, we al deze dingen moeten opgeven. We hebben allerlei soorten conditioneringen. Als er een aantal goede conditioneringen zijn, zouden we zelfs die moeten opgeven in de zin dat het geen conditioneringen zouden mogen zijn, maar dat we er meester over zouden moeten zijn. Indiërs hebben bijvoorbeeld een goede conditionering, min of meer, in hun eigen land, namelijk dat ze hun bad vroeg in de ochtend moeten nemen. Ik deed vroeger hetzelfde. Engeland is verschrikkelijk op dat vlak. Het heeft zijn gevolgen als je dit in Engeland doet, het is een vervloekt land, je kan dit gewoon niet doen. Je moet je bad ’s avonds nemen of anders helemaal geen bad meer nemen; en je moet veranderen. Maar als je die conditionering hebt, dan zal je je heel triest voelen, “Oh, oh, ik heb mijn bad gemist, ik voel me, ik kan nu niet slapen, ik kan me niet goed voelen, ik ben niet normaal.” Het is een goede gewoonte, maar toch maakt het een slaaf van je.

Dus of het nu goed is of slecht, als het een conditionering is zou je moeten proberen duidelijk te zien dat het een conditionering is. Dit betekent niet dat je naar het andere uiterste moet gaan, in de zin van: “Oké, ik neem nooit meer een bad”, dat is niet de manier. Het is eerder in de zin van: “Oké, als het ’s ochtends niet mogelijk is dan neem ik het ’s avonds, en het maakt ook niet uit als ik het af en toe mis. Het bad kan mij niet beheersen, ik beheers het bad.” Niets zou jou mogen beheersen, dan beweegt de Kundalini voor ons, omdat je de volledige vrijheid moet hebben. Als je niet de volledige vrijheid hebt, dan zal de Kundalini niet bewegen.

We hebben conditioneringen van onze families, van onze godsdienst, van ons land. Van deze gewoontes, voor zover mogelijk, moeten we duidelijk zien dat we ze hebben gekregen door onze familie. Als je als christen geboren bent zal je altijd meer gehecht zijn aan Christus. Je hebt Christus nooit gezien, je weet niet of hij bestaan heeft of niet, of deze Bijbel op waarheid berust of niet, maar je zal meer gehecht zijn aan de Bijbel. Als je nu een hindoe bent zal je meer gehecht zijn aan de Gita of de Veda’s of iets in die aard. Dit schept een onevenwicht, omdat we dezelfde houding moeten hebben ten opzichte van alle religies, ten opzichte van alle heilige geschriften; dat is het kenmerk van een heilige. Dus deze conditionering moet verdwijnen. In welk land je geboren bent is een andere conditionering waartegen gevochten moet worden; dat is heel belangrijk. Ik wil het niet hebben over de conditioneringen van verschillende landen, maar je kent ze heel goed. Als je na je zelfrealisatie uitgroeit boven het niveau van de maatschappij die je omringt, begin je het te begrijpen en zal je het gaan beschrijven. Ik heb de domheid leren kennen van al deze landen door de mensen die tot dat bepaalde land behoren. Een Fransman zal bijvoorbeeld zeggen: “Moeder, dit is een typisch Franse denkwijze, hij is een Fransman die ergens anders geboren is.” Of een hindoe zal zeggen: “Moeder dit is een typische hindoe man, hij zal zo handelen.” Dus dan begrijp je dat je niet symbool staat voor dat land, je bent een universeel wezen en je leeft als een universeel wezen.

Eenmaal je een universeel wezen wordt besef je ook dat deze oppervlakkige huidskleur geen verschil maakt in de wereld. Dan begin je niet zomaar iemand te haten die donkerder is dan jou of blanker is dan jou; het werkt van twee kanten. Het zijn niet enkel de blanke mensen die de donkere haten, maar de donkere haten in dezelfde mate. En wederzijds geloven ze dat ze het allemaal totaal bij het verkeerde eind hebben. Als je een fanatiekeling vraagt over een andere religie dan zal hij zeggen dat dit een slechte religie is, en de zijne is de beste. En als je het een andere fanatiekeling vraagt, dan zal hij zeggen dat de zijne de beste is, en de rest slecht. Dat wil zeggen dat ze allemaal slecht zijn, in de publieke opinie. Iedereen schijnt slecht te zijn, alle fanatiekelingen zijn slecht, als je een algemene opvatting aanhoudt, begrijp je. Niemand zal zeggen: “Oké, mijn godsdienst is goed en minstens één andere is ook goed”, niemand.

Als je het een Engelsman vraagt zal hij zeggen: “Moeder, dit is typisch Engels, er is niets aan te doen.” Ze worden zo boos, ik heb de Engelsen boos zien worden op andere Engelsen omdat ze zich misdragen of iets doen tegenover mij, maar ik word niet boos, want ze zijn blind. Op dit punt moet dus het mededogen in je opkomen, als een universeel wezen, omdat je bij Gods gratie hoger gegroeid bent in de werkelijke zin van het woord. Het is niet dat je gewoon een officieel attest krijgt dat je een gerealiseerde ziel bent, nee. Jullie zijn gerealiseerde zielen, zonder twijfel, ‘jullie zijn’ – sakshat. Dus daarom, op dit moment, worden jullie nu officieel door God tot gerealiseerde zielen benoemd. Uiteraard moet je alles veranderen. Het heeft geen zin jezelf te typeren, jezelf te identificeren met iets dat je nu hebt opgegeven. Bijvoorbeeld, vanuit het ei zijn jullie nu de vogels geworden. Nu identificeren vogels zich niet met de eieren om op één plaats te blijven zitten, maar ze vliegen. Nu zijn het vogels geworden, het zijn geen eieren meer. Op dezelfde manier zouden we onze positie moeten accepteren. We moeten onszelf accepteren als gerealiseerde zielen met eigenwaarde en inzicht met betrekking tot wat ons levensdoel nu is; het is compleet veranderd, volledig. Eenmaal je het doel van je leven inziet, van binnenuit, niet van buitenaf omdat ik het zeg, of onder de vorm van een mentaal proces, maar van binnenuit, dan voel je je verantwoordelijk. Je hebt je realisatie gekregen om het over de hele wereld te verspreiden en om de hele wereld te emanciperen. Als je dit punt eenmaal beseft ga je automatisch verantwoordelijkheden opnemen en de Kundalini zal opstijgen. Ik ken veel mensen die zeiden: “Moeder, wij kunnen niet spreken, weet u, we hebben plankenkoorts.” Goed, je staat gewoon op, meer niet. En ze begonnen lezingen te geven; ik kon ze amper nog stoppen. Er zijn er veel die zeiden: “We kunnen geen gedichten schrijven, Moeder, we zijn nergens goed voor, we kunnen niet zingen.” Ik ken een meisje dat zo vreselijk slecht zong dat mensen het haar moesten zeggen. Omdat ze altijd vals zong en heel erg hard zong, moesten ze haar toen zeggen: “Je zou je beter op de achtergrond houden en niet meer zingen.” Nu is zij degene die min of meer de leiding heeft over de groep.

Dus al deze mooie dingen beginnen zichtbaar te worden, waarvan je zou moeten accepteren dat ze naar je toe gekomen zijn, en geef alles wat je angst noemt op. We hebben allerlei soorten angsten. Dit zijn allemaal dingen van de linkerkant, zoals je gisteren gezien hebt, wat je zou moeten doen als je een linkse persoon bent. Maar wat een linkse persoon moet weten is dat hij nu een verlichte ziel is en dat niemand hem kan raken, laat staan vernietigen. Geen enkele heilige zal vernietigd worden. Zij die proberen je te vernietigen zullen op een heel interessante manier gestopt worden. Ze worden niet vernietigd, maar op een heel boeiende manier, een heel grappige manier. Je zal erom lachen en je zal genieten van de manier waarop alles uitwerkt. Zoals er een gezegde is in het Sanskriet: “Vinashkale viprit budhi,” dit betekent dat hun ondergang zal plaatsvinden door hun eigen domme methodes. Ze zullen dom worden. En in elke fase zal je zien dat ze dom worden en door die domheid vernietigen ze zichzelf. Je hoeft je geen zorgen te maken daarover.

Dat is de reden waarom je geen vernietigende krachten nodig hebt. Het wordt allemaal gedaan door deze allesdoordringende goddelijke kracht. Dus dat gedeelte moet je opgeven. Je vergeeft die persoon gewoon. Zodra je vergeeft, schuift de verantwoordelijkheid van je af en dan stijgt de Kundalini op. Je hoeft geen wrok te koesteren, of wat dan ook jegens hen, maar lach er gewoon om, omdat ze blind zijn, omdat ze dom zijn, ze zijn dwaas. Wat doen we als je een idioot ziet? Misschien lachen we niet in zijn aanwezigheid, maar we doen het wel, is het niet, achter zijn rug, omdat hij een idioot is. Dus ze worden idioot en je ziet hoe ze idioot worden en dan begin je gewoon. Zie je, dat is de humor van Sahaja Yoga, je moet ook een beetje humor hebben, niet? En dan begin je deze grapjassen te zien, hoe ze zich gedragen, en het hele circus dat ze opvoeren is één grote grap.

Dus je hoeft van niemand bang te zijn; hetzelfde geldt voor organisaties of wat dan ook. Natuurlijk moet je één ding weten: dat aangezien jullie gerealiseerde zielen zijn, jullie de waarheid gezien hebben, jullie je in het licht bevinden, dus ze zullen je tegenwerken, ze zullen je tegenwerken. Dat hebben ze al gedaan met anderen; iedereen heeft zoveel geleden. Maar nu hoef je niet meer te lijden, je hoeft alleen maar te genieten van de humor. Begrijp dit punt gewoon, dat niets je kan vernietigen, niemand kan je raken, ze zijn er enkel om je van wat humor te voorzien. Als je zo’n lichte houding aanneemt tegenover hen, zal alle angst en linksheid verdwijnen. Wat zijn deze badha’s[5], en wat zijn deze bhoots[6], en wat zijn deze tantrika’s? Niets. Je bent zo machtig. Met één enkele blik kan je zien dat ze op hun hoofd staan te dansen, ondersteboven. Zolang je angst hebt zal de Kundalini niet opstijgen, want ze stijgt niet op voor mensen die lafaards zijn. Lafheid zal ze niet ondersteunen. Als je een lafaard bent, zegt ze: “Goed dan.” Als je op straat loopt, zijn mensen normaal gezien bang als het donker is, bang dat iemand hen zal aanvallen, maar een Sahaja yogi niet, als het een echte Sahaja yogi is, omdat hij weet dat er gana’s[7] en engelen om hem heen zijn. Niemand kan hem raken, en als iemand dit zal proberen, zullen deze gana’s die persoon zo belachelijk maken dat je een mooie kans hebt om hem uit te lachen. Dus kijk gewoon toe en zie wat er gebeurt. Deze linkerkant of deze angst moet dus verdwijnen. Zodra deze angst verdwijnt zullen al je geslepenheid, al je verwikkelingen, al je jaloezieën gewoon verdwijnen. En zo zal de Kundalini heel mooi opstijgen.

Dan is er nog een ander probleem voor de ontwaking van de Kundalini, dat is je ego. Dat is reusachtig, moet ik toegeven, werkelijk teveel voor mensen die Christus volgen, dit is zeer verrassend, en voor degenen die Boeddha volgen, omdat zij anti-Christus zijn, omdat zij anti-Boeddha zijn. Hij die aan het kruis sprak: “Oh, Vader, vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen”; als je hem volgt, hoe kan je dan ego hebben? Nu zou vergiffenis volledig spontaan vanbinnen moeten plaatsvinden. Er zou zelfs geen sprankje kwaadheid mogen zijn, want je bent zo sterk. Hoe kan iemand jou kwetsen? Maar als je blokkeert op je Agnya, dan kwets je alleen jezelf. Als je jezelf wil kwetsen dan kan niemand daar iets tegen doen.

Dus deze kwaadheid, die van de lever komt en zich in je Agnya nestelt, moet onderzocht worden. Dat is een belangrijke reden waarom de Kundalini stopt, vooral in het Westen. Want deze hele cultuur hier heeft twee problemen gecreëerd. Het eerste is de bezitsdrang, noem het hebzucht. Hoe meer hebzucht je hebt, hoe meer de machines kunnen draaien en dan krijg je een industriële ontwikkeling van kunstmatige stoffen, en vervolgens een conferentie tegen de ecologie. In Spanje zag ik, ik weet niet, er waren zeker wel drie of vier autofabrieken omdat elke auto maar één chauffeur heeft, daarom moest het er zijn. En zoveel auto’s dat je je nauwelijks nog kan bewegen. Ook voor je programma is het onmogelijk, je moet twee uur vroeger vertrekken waar je er normaal gezien in slechts vijftien minuten zou zijn. In Frankrijk is er nog zo’n plaats: Parijs. Als je in Parijs ergens heen wil gaan kan je best om vier uur ’s ochtends vertrekken, anders kan je die plaats niet bereiken. Hetzelfde geldt voor Milaan en hetzelfde geldt voor Rome. Het ergste is Zwitserland, ik weet niet wat ik over Zwitserland moet zeggen, de naam op zich is al zeer gevaarlijk, omdat ze vuil geld verdienen, ze doen al dit soort dingen, ik bedoel, elk soort zonde begaan ze onder het mom van winstbejag. Voor hen is het geen zonde iemand netjes van zijn geld te beroven, het daar te houden, arme landen geld af te persen, het bij zich te houden, ze hebben niet het gevoel dat dit verkeerd is, ik bedoel, ze zijn er immuun voor geworden.

Dus deze bezitsdrang die we hebben en die zich heel ver verspreid heeft en die in het Westen tot een soort grote kwaliteit verheven werd, zouden we duidelijk moeten proberen te zien. In vroegere tijden in diezelfde Europese landen werd dit gebruikt om kunst te stimuleren, om kunstenaars te vormen, om kunstenaars te ondersteunen. Zelfs in ons land werden kunstenaars gesteund door de koningen en alle grote heerschappijen die we hadden. Tegenwoordig is hier geen sprake van, geen enkele overheid is bereid kunstenaars te steunen. Je weet dat Mozart door de koningin in eigen persoon gevraagd werd voor haar te spelen. De overheden waren dus niet enkel bezig belastingen te innen, maar ze zorgden ook voor de kunstenaars, de muzikanten, de schilders en mensen die creatieve kunst beoefenden. In Frankrijk kan je bijvoorbeeld zien hoe hun koningin mooie kunstvoorwerpen verzamelde en kunstenaars aanmoedigde artistiek werk te doen, haar geld hieraan besteedde, en je weet dat ze gedood werd door de mensen. Door haar te doden, hebben ze de kunst in Frankrijk gedood. En nu zijn de Fransen zelf bourgeois geworden, ze zijn geworden zoals diegenen die ze verachtten.

Dus de bezitsdrang zou verheven moeten worden naar het aanschaffen van kunst. Maar ook dat zou niet kunstmatig mogen zijn, anders kan het zijn dat we morgen plastic kunstvoorwerpen beginnen te kopen. Authentiek vervaardigde, handgemaakte voorwerpen. Of ook de muziek die heel diep is, klassiek, liederen die het Goddelijke bezingen; niet de goedkope soort muziek die je alleen maar gek maakt of je vervult van lust en hebzucht.

Dit is dus één van de problemen van jullie cultuur die je dit soort van ego geeft. Ik bedoel, als mensen bijvoorbeeld een Rolls Royce hebben, dan kan natuurlijk niemand hen aanspreken, hun verstand is helemaal uit hun hoofden weggeblazen, volledig. Maar zelfs de chauffeur van de Rolls Royce, die de Rolls Royce niet bezit, maar hem bestuurt, loopt naast zijn schoenen. Hij heeft een andere tred, hij loopt op een andere manier, hij spreekt op een andere manier. Deze bezitsdrang geeft je dus zoveel ego. Ik bedoel, je bezoekt iemand thuis, zoals enkele domme Indiërs die nu in Engeland wonen, ik kwam bij hen thuis; het zijn sadarji’s – dat betekent dat ze het pad van Guru Nanaka volgen – waarbij het drinken van alcohol niet toegestaan is. Dus zodra we aankwamen toonde hij ons een bar in zijn huis. “Mijn God,” zei ik. Ik deinsde drie, vier stappen achteruit, zie je. Hij zegt: “Kijk, mijn bar,” zoals hij het noemt, en uit deze bar neemt hij één of ander drankgeval en toont ons hoe het de drank eruit pompt, stel je voor, en hij zei niets, weet je. En toen wij zeiden: “Wij drinken niet,” beschouwde hij ons als zondaars van de ergste soort, omdat we niet drinken.

Deze bezitsdrang eindigt dus in iets dat heel goedkoop, ordinair en immoreel is. De voorliefde voor indruk maken is zo groot dat je soms geschokt bent, over de manier waarop mensen proberen indruk te maken. Bijvoorbeeld een Amerikaanse dame, ze kwam van Amerika en ze vroeg me: “Mevrouw Srivastava, hoeveel pubs heeft u in Londen bezocht?”

Ik antwoordde: “Geen enkele.”

“Oh, je bent nergens goed voor, waardeloos, absoluut. Je hebt geen enkele pub bezocht. De beste plaatsen in elk dorp, in elke stad in Engeland zijn de pubs.”

Ik zei: “Ik heb er wel van de buitenkant gezien.” Goed dan, gewoon om haar tevreden stellen; ik dacht dat ze artistiek was.

“Nee, nee, nee, nee. Ken je de beste pub in Londen?”

Ze gaf me de lijst, weet je. Ik vroeg: “Welke is de beste?”

“Er was er één genaamd Hermit’s Pub.”

Ik zei: “Wat moet dat dan voorstellen?”

“Weet je, de man die in dat huis woonde stierf, en niemand wist dat hij dood was, dus maandenlang ging er niemand binnen en het hele huis was gevuld met die stank, en er waren heel veel spinnenwebben. Later haalden ze dat lijk daar weg, maar de stank is er nog steeds en de spinnenwebben, nog helemaal onaangeroerd, weet je. Je moet oppassen dat je ze niet kapot maakt. En daar, dat is de beste pub, waarvoor je heel wat moet betalen. En die heb ik gezien.”

Zo trots. Dus waar eindigt het dan? Waartoe leidt deze bezitsdrang? Tot rottende dingen, bedorven, je kan het gefermenteerd noemen. Het kan niet anders dan daartoe leiden, want er ontstaat een reactie van het ego waardoor je van bedorven dingen gaat houden. Zoals kaas van Frankrijk, eet daar nooit van, ik zeg het je, je zal je vingers verbranden, je zal je keel verbranden en je zal je maag verbranden. Het is heel erg bedorven, en hoe meer bedorven het is, hoe beter. De wijn, de wijn is bedorven druivensap, totaal bedorven, je kan het niet verdragen, het stinkt, ik heb gezien dat het ruikt naar bedorven kurk. Ik vroeg iemand: “Hoe ruikt het?”

Hij zei: “Heel goed.”

Ik vroeg: “Ruikt het naar bedorven kurk?”

“Ik heb nog nooit een kurk geroken.”

Dat is de reden, zei ik – als hij al eens een bedorven kurk had geroken dan zou hij nooit aan wijn begonnen zijn; dus allerlei bedorven producten. Weet je hoe kaas werd ontdekt, wat er gebeurd is, hoe het ontstond, weet je dat? Er was een grote sneeuwstorm en in een grot was melk achtergebleven. Door die sneeuwstorm was iedereen dus die melk vergeten, het bleef daar achter, en tijdens de zomer raakte de melk bedorven, het raakte meer en meer bedorven. Na een jaar of twaalf ging iemand erheen en zag dit daar. “Godzijdank, ik heb vandaag nog niet gegeten.” En dus namen ze die melk, ze noemden het kaas. In India wordt het woord ‘cheez’, vooral in het Urdu, gebruikt voor iets dat, iets dat bijzonder is, iets heel bijzonders, en zoals je weet gebruiken ze het ook in de muziek voor een speciaal soort van compositie, ‘cheez’. Maar hier is ‘cheese’ melk in de uiterste staat van bedorvenheid, waar geen mens of dier van zou mogen eten. Wormen wel, dus gaven ze het aan de wormen, en ik weet dat in Nederland, en ik geloof ook in Zweden, bah, ze hadden kaas met wormen en ze aten deze wormen op; kan je dat geloven, het is waar; niet alleen de kaas, maar ook de wormen.

Ik bedoel, kijk waar we zijn geëindigd met onze bezitsdrang. Wijn moet honderd jaar oud zijn, gecertificeerd, die is de beste. We eten zulke bedorven dingen, ze stinken, ik zeg het je, ze stinken ernaar. Dat is de reden, ik was ooit verbaasd dat ze naar het toilet gaan en hun handen niet eens wassen. Wij krijgen al die vreselijke stank, die zij niet opmerken, want als je die kaas eet ruik je het niet meer als iets bedorven is. Zelfs als je hen in de goot achterlaat zullen ze geen bedorvenheid opmerken, omdat daar overal die smerige geur is, die ze gewend zijn. Het is zo smerig, ik bedoel, zelfs als ze naar de hel gaan zullen ze zich niet slecht voelen, omdat de geur dezelfde zal zijn. Dus waar moeten we ze dan laten? Ze zijn zo immuun voor die smerige geur, die absoluut beneden menselijk niveau is.

Dus deze bezitsdrang in om het even welke elitaire samenleving – ooit werd de Franse maatschappij als elitair beschouwd – dus de meest elitaire maatschappij was de Franse maatschappij, het was de meest diplomatieke op elk vlak. Hun voedsel werd bereid met wijn, alles was met wijn, en die diplomatieke maatschappij van weleer… leidde de volledige diplomatieke wereld. Maar ze beseften nooit dat hun hele cultuur uit niets anders dan eten en drinken bestond. Niets anders dan eten en drinken. En later ontstond er misschien wat politiek. Maar dit eten en drinken nam zo’n vormen aan dat ze nu niet langer deel uitmaken van de diplomatieke wereld; niemand wil hen nog omdat ze nooit op de juiste manier denken. Overal waar een diplomaat, een Frans diplomaat verschijnt, zeggen mensen: “Is hij een Fransman?” “Ja.” “Nodig hem dan beter niet uit voor deze vergadering, weet je, hij zal zijn eigen ideeën opdringen.” Ze zijn hun positie verloren.

Dus nu is deze elitaire positie naar Amerika verschoven. Dus de meesten van de elite nemen drugs. Wat blijkt uiteindelijk? Drugs zijn niets anders dan een gevolg van deze bezitsdrang. Waarom de Colombianen de schuld geven, of wie dan ook? Zij verdienen er hun geld mee, dat klopt, zoals jullie allemaal doen, maar het land dat zij bevoorraden is Amerika, en Amerika heeft nu de leiding wat betreft de bezitsdrang. En wat is het dat ze bezitten? Ik ben in die maatschappij geweest, ze praten enkel over drugs. Oké, ze praten niet enkel over drugs maar het is als een supermarkt voor drugs. Ze weten allemaal waar je drugs kan vinden, al deze zogenaamde ambassadeurs en dergelijke mensen, en hun echtgenotes. Met hun kledij die nu eenvoudiger geworden is, ze kleden zich niet meer zoals de ambassadeursvrouwen zich vroeger kleedden. Het zou me niet verbazen als ze in een broek vol gaten zouden opdagen.

Dus deze bezitsdrang die je bij de elite kan zien is uitgemond in drugs, en zo niet, in guru’s – valse guru’s. Zij die genoeg hadden van dit alles gingen naar valse guru’s, want ze hebben geen onderscheidingsvermogen om te weten wat juist is en wat verkeerd. Zie hoe het stap voor stap in een bedorven stadium terechtkwam, dit ego in het Westen. Dat is dus het eerste punt, de bezitsdrang die je hebt. Hierdoor, wanneer iemands echtgenote mooi is, heeft iedere man het recht naar haar te kijken. Of als een man er goed uit ziet, het kan de echtgenoot zijn van gelijk wie, – iedere vrouw heeft het recht naar hem te kijken. Ze kijkt niet naar haar eigen echtgenoot, maar naar een andere man, waarom? Ik heb dat nooit kunnen begrijpen, wat heeft het voor nut naar een andere man te kijken die je echtgenoot niet is?

Deze bezitsdrang resulteerde in een volkomen immoreel leven, een immorele maatschappij en ze hebben het gevoel van respect voor hun leeftijd verloren. Een negentigjarige vrouw die een liefdesverhouding heeft met een kleinzoon van achttien jaar; stel je dat nu eens voor, zo’n stommiteit, zo’n onzin. Hoe is dit anders mogelijk, tenzij doordat we een soort van verdorven bezitsdrang hebben? Zelfs kunst is verdorven geraakt, alles is verdorven geraakt – want de vloek van de westerse maatschappij is dat er geen maryada[8] bestaat. En de Kundalini stijgt binnen haar eigen maryada, zij geeft je je maryada’s (grenzen) terug, zij houdt je binnen je maryada’s. Je bent een mens, leef dus niet als dieren, of zelfs erger dan dieren. Je hebt het recht niet om dat te doen. God heeft je niet geschapen om dierlijk te zijn, maar om bovenmenselijk te zijn.

Dus, dit is hoe het werkt. Je kan er nu over nadenken, hoe ver het gaat, deze bezitsdrang, voor dingen. Maar de tweede enorm zware vloek van de westerse bezitsdrang is dat ze anderen willen bezitten, anderen onderdrukken. Agressie, de agressiviteit. Ze denken dat ze het recht hebben andere landen te onderdrukken, ik bedoel, ze hebben ons land gedurende driehonderd jaar onderdrukt. Waarom? Waarom onderdrukten ze ons? Wij zijn geen slechte mensen. Omdat we goud hadden, we hadden diamanten, we hadden parels, we hadden zoveel dingen, die niets anders dan materiële zaken waren, waarvoor ze ons onderdrukten, en ze namen niets van spiritualiteit over van India. Dus de Fransen onderdrukten, zij onderdrukten, altijd maar onderdrukken. De Japanners volgen ook al jullie voorbeeld. Deze agressie beweegt de hele maatschappij in de richting van een zeer destructieve kracht. Dagelijks kan je oorlogen zien plaatsvinden, deze vecht hiertegen, die vecht daartegen, ze willen dit, ze willen dat. En deze agressie is ook doorgedrongen in de ontwikkelingslanden, ook in de Derde Wereld. Dus de ziekte zet zich netjes verder.

Maar de Kundalini vernietigt deze bezitsdrang. Hoe? Door je vreugde te geven. Je geniet overal van. Je bevindt je in de wildernis en je geniet ervan, hier in oncomfortabele omstandigheden geniet je, omdat je op zoek bent naar voldoening voor je Spirit, omdat dat je vreugde geeft – en uiteindelijk verkrijg je dat uit alles. Je denkt dat je vreugde vindt door bezit; dat is niet zo. Maar door het ontwaken van de Kundalini krijg je die vreugde, en in die vreugde verlang je nergens naar, je vraagt nergens om; je geniet gewoon; je bent de vreugde in eigen persoon. In het Sanskriet zegt men: “Atmanyeva atmane ahrushta” – “De Spirit is voldaan door zijn eigen spirit.”

In de kleine dingen moet je dus vreugde vinden, en je moet het hele universum met deze instelling bekijken. Ik bedoel, wanneer ik op reis ben vraag ik soms: “Wat is dit voor boom?”

“Moeder, we weten het niet.”

“Wel, jullie wonen hier al zo lang en jullie weten het niet?”

“Nee Moeder, we weten niet zoveel over bomen.”

Ik vraag: “Wat zijn dit voor bloemen?”

“We weten het niet.” Ik bedoel, wat doe je, wat heb je al die tijd gedaan, je kent de bomen niet, terwijl je ze elke dag ziet; weet je niet wat voor boom het is?

Maar als je ze vraagt: “Waar kan je dit soort wijn krijgen?” dan zullen ze het weten.

“Moeder, dit is de plaats waar ze de beste wijnen produceren.”

“Goed, dat zullen we nog wel zien.” En het jaar erop hadden ze geen fermentatie.

Dus, dit is die bezitsdrang die zeer, die een soort van politiek aspect wordt, waardoor je andere landen mag onderdrukken, mensen mag onderdrukken en allerlei methodes mag gebruiken; en dat is werkelijk moordend. De hele houding van de mensen verandert dus, ze denken dat we God zijn, dat we iedereen mogen haten, dat we iedereen kunnen onderdrukken, dat we tegen iedereen arrogant kunnen zijn, dat we alles kunnen eisen, we kunnen iemands echtgenote afnemen, iemands kind afnemen, we kunnen alles nemen wat we willen, we kunnen onze kinderen doden. Het resultaat is dat de liefde verloren is; om nog maar te zwijgen van het mededogen. De liefde is verloren, het mededogen is verloren; er is geen liefde. En hierdoor ontwikkelden jullie ook ‘mijn’ en ‘het mijne’, het besef van ‘mijn en het mijne’ – zoals, dit is mijn kind, dit is mijn land, dit is… Je weet bijvoorbeeld wat ze in Joegoslavië doen. Ik weet niet wie het de naam ‘Yugo’ gaf, ‘Yugo’ betekent ‘yoga’. Dit is het yoga volk, dat onderling vecht. Dit heeft dezelfde oorsprong, namelijk: “Dit is van mij, dit is mijn land.” Waarom? Wat maakt het jouw land? Je kan nog niet één blad creëren, dus wie ben jij? Je kan nog geen klein beetje modder creëren, of wel soms? Hoe kan je dan zeggen: “Dit is mijn land.” Hoe durf je? Dit alles is eigendom van God. Hij heeft het geschapen, of je kan zeggen dat de Adi Shakti[9] het schiep. Jij hebt zelfs nog niet zo’n klein beetje gecreëerd; hoe kan je dan zeggen: “Dit is van mij en ik moet het hebben?” Dus dit idee van ‘mijn’ en ‘het mijne’ ontwikkelt zich ook, zeer sterk. En hetzelfde gebeurt soms met Sahaja yogi’s, heel sterk. ‘Mijn kinderen’, dit is de eerste vloek. “Dit zijn mijn kinderen, mijn vrouw, mijn familie”, op die manier begint dit te groeien.

Vervolgens krimpt het hart. Voor iemand met een groot hart is de hele wereld het universum, dit alles zit vanbinnen, dit alles is van jou. Wanneer je zo’n hart in jezelf ervaart, dan schiet de Kundalini gewoon omhoog, want zoals je weet is de Sahasrara de Hart chakra. Er is geen sprake van een geblokkeerde Sahasrara als je een groot hart hebt. En om de Sahasrara open te houden – ontwikkel dan gewoon dat gevoel, die wijsheid, van: “Niemand is van mij, iedereen behoort God toe. Wie is er van mij? Wat het ook is dat God wil, laat hem het uitvoeren.”

Dus maak jezelf los van dit bekrompen gevoel. Sahaja yogi’s doen dit, moet ik zeggen, ik heb het gezien. Ze raken geketend aan hun families. “Mijn zoon heeft zijn realisatie niet, mijn broer heeft zijn realisatie niet, mijn dit…” Hierna valt dit weg, als ze hun realisatie krijgen, “Dit is mijn zoon, mijn broer, mijn zus, dit.” Dit ‘mijn’ moet verdwijnen, wat een heel, heel subtiel gegeven is, en dat is de reden waarom de Sahasrara blokkeert. Iedereen is van jou omdat de Kundalini van Sahaja yogi’s gemaakt is van liefde, zuivere liefde. De zuivere liefde kent enkel zuiver verlangen, en dat is het liefhebben, iedereen in gelijke mate liefhebben. Als je zegt dat dit moeilijk is, betekent dit dat je niet probeert om Sahaja Yoga te doen. Vergroot je hart; je zal je nooit verloren voelen. Voor mij, toen ik Engeland verliet was ik echt, een beetje, ik bedoel, het gebeurt nu eenmaal zo, zoals de maan de zee aantrekt, begrijp je, het voelde alsof mijn hart uitgerukt werd, maar nu ik hier aankom zie ik opnieuw mijn kinderen op me wachten, dus het is weg, verdwenen. Daar voelde ik het, en nu ik hier ben voel ik dat die druk op mijn hart weggevallen is. Jullie hier zijn ook mijn kinderen en zij zijn evengoed mijn kinderen. Als Moeder, hoe kan ik dan zeggen: “O, dit is van mij, dat is van mij”? Probeer dus zo komaf te maken met deze conditionering. Ten eerste geven de mensen in het Westen niets om familie; ze zullen tien keer scheiden en er vervolgens mee te koop lopen: “Ik ben een vrouw die voor de tiende keer gescheiden is.” Maar nu scheiden ze niet, maar raken ze zo gehecht aan hun gezin, aan hun echtgenoten; als lijm zeg ik je, als lijm. Soms begin ik me af te vragen: “Wat heb ik gedaan dat ze zo geworden zijn?”

Nu is het dus belangrijk deze zaken in te zien, want uiteindelijk is het hart de Sahasrara, of noem het de Brahmarandra[10], daarom moeten we tot het niveau van het hart komen. Redeneer hier niet over, argumenteer er niet over, probeer het niet mentaal op te lossen, met boeken of wat dan ook, maar vanuit je hart, als je er op die manier aan werkt, dan zal je begrijpen dat niets belangrijker is dan van iemand te houden. En het allerhoogste is van iedereen evenveel te houden. Natuurlijk kan het gebeuren dat je uit liefde iemand moet terechtwijzen. Onlangs moest ik een Sahaja yogini een opmerking geven, dus mijn echtgenoot zei: “Zeg het beter niet, want dan zal ze je vijand worden.” Ik zei: “Laat haar dan mijn vijand worden, dat geeft niet. Het is mijn taak haar te vertellen dat dit verkeerd is, anders zal ik haar vijand worden omdat ik haar niet… de waarheid vertelde en ze hierdoor schade zal ondervinden.”

Dus dit geeft het je, onderscheidingsvermogen; en liefde is waarheid. Dus voor deze Kundalini, die niets anders is dan, die de rivier is, zoals ze gisteren nirvaj beschreven, die geen enkele wederdienst verlangt. De rivier van die zuivere liefde die ons heeft doen ontwaken met zoveel liefde, goedheid en tederheid, deze kracht zouden we moeten proberen in onszelf te gebruiken, om zo te zijn, omdat onze taak is, zij heeft ons realisatie gegeven voor de bevrijding van de hele wereld, niet alleen die van onszelf. Dus iedereen moet realisatie geven aan anderen, anders zal hun Kundalini zich weer terugtrekken. Praat over Sahaja Yoga. Sahaja Yoga is geen deeltijdse bezigheid, het is geen bijzaak, het zou altijd bij je moeten zijn. Waar je maar de kans krijgt moet je over Sahaja Yoga spreken, je moet eraan werken, je moet zelfrealisatie geven, anders is het zinloos.

Moge God jullie allen zegenen.