Shri Fatima Puja – Istanboel, Turkije – 18 mei 1993

Het is in orde. Ik hoop dat jullie me kunnen horen van zo ver weg, lukt dat? Kom anders een beetje naar voren. Vandaag is een zeer vreugdevolle gelegenheid, nu we hier allen in Turkije zijn om de puja van Fatima te vieren. Jullie weten over haar dat zij de dochter was van Mohammed Sahib, dat ze getrouwd was met Ali en dat ze twee kinderen had, Hassan en Hussein, die later in Karbala werden vermoord door fanatici die zichzelf destijds Soennieten noemden. Dit alles gebeurde doordat er fanatisme heerste, en fanatisme laat mensen in de waan dat zij ten allen tijde gelijk hebben, en dat ze het volste recht hebben om kwaad te zijn, en om de andere partij te overreden en te overtuigen – of een andere persoon. En dit fanatisme ontstond al lang geleden, het is geen nieuwigheid. Het is nu overduidelijk dat ons grootste probleem in deze wereld fanatisme is. Fatima verloor haar twee kinderen, en zij was de belichaming van Gruha Lakshmi. Zij verblijft in onze linker Nabhi, dus alle ziektes die in verband staan met de milt en alle problemen die in verband staan met je linker Nabhi kunnen alleen rechtgezet worden door Fatima. Je moet dus zorgen dat Fatima in ontwaakte staat blijft in jezelf.

We bevinden ons hier in de islamitische cultuur – we kunnen zeggen dat in deze plaats de islamitische cultuur heerst – en in de islamitische cultuur heeft men de huisvrouw altijd een ontzettend hoge positie toegekend. In de tijd van Mohammed Sahib waren er geschillen, gevechten en oorlogen tussen verschillende stammen. Als gevolg daarvan stierven talloze jongemannen. Alleen oudere mensen bleven in leven, en met hen vele vrouwen. Dat is de reden dat Mohammed zei: “Je mag vier of vijf vrouwen huwen; dat liever dan toe te staan dat ze ongetrouwd blijven of buitenechtelijke relaties aangaan. Dat zou leiden tot de grootste val van de islam – van deze religie.” Hij begreep dus dat, zolang vrouwen niet volmaakt rein worden gehouden, volmaakt zuiver, het Koninkrijk van God niet kan bestaan. In Sanskriet bestaat het gezegde: “Yatra narya pujyante, tatra ramante devata”, oftewel: “Waar de vrouwen gerespecteerd worden, eerbiedig worden behandeld en eerbiedwaardig zijn” – niet in de zin dat ze aanbeden moeten worden, maar dat ze respectabel zijn – “alleen daar bestaat het Koninkrijk van God.”

Zoveel verantwoordelijkheid ligt er dus bij vrouwen. En uit Fatima’s leven moeten we leren dat zij nooit het huis uit ging en dat ze een huisvrouw bleef, en dat ze haar twee kinderen zo opvoedde dat ze later zouden kunnen vechten in de oorlog tegen het fanatisme. Zelfs haar man vocht mee. Zo zie je hoe een vrouw, een huisvrouw, ontzettend machtig blijkt te zijn; hoewel ze thuis blijft en hoewel het lijkt alsof ze slechts een moeder is, is ze ongelofelijk machtig! Maar tegenwoordig heeft men hier andere ideeën over gekregen. Mannen zijn dan ook verschrikkelijk wreed geweest, en zeer agressief ten opzichte van vrouwen. En het resultaat daarvan is een hevige verzetsstrijd tegen mannen, waardoor er een grote kloof is ontstaan tussen mannen en vrouwen. Doordat mannen ook nog eens overspelig en pervers begonnen te worden en zich met verdorven vrouwen inlieten, dachten de fatsoenlijke vrouwen: “Waarom zouden wij ons niet ook zo gedragen?” En toen begonnen ze verkeerde dingen te doen, die ze nooit hadden mogen doen. Als gevolg daarvan stortte de hele samenleving in. Nu is het zo dat mannen verantwoordelijk zijn voor de politiek en de economie, en ook voor het land als leiders, maar de vrouwen dragen de verantwoordelijkheid voor de samenleving.

Ongeacht of ze thuis is of in de buitenwereld, of ze nu binnenshuis of buitenshuis werkt, zij is verantwoordelijk voor het behoud van de samenleving. En al kan het voor een vrouw soms lijken alsof ze gedomineerd wordt – door haar man, of door de familie van haar man – is het de kwaliteit van een vrouw die het niveau van de samenleving omhoog brengt. En niet alleen op dat niveau, maar zo wordt ze ook door haar gezin gerespecteerd. De rol van een huisvrouw is ontzettend belangrijk; misschien realiseren we ons dat nooit. Nu zien we hier bijvoorbeeld zoveel lichten, waar elektriciteit doorheen stroomt. Maar wat is de bron van deze elektriciteit? Is die niet veel waardevoller dan deze lichten? Mannen zijn dus enkel maar, we kunnen zeggen, de energie van de beweging; maar het potentieel is de vrouw in huis. Maar vandaag de dag wordt de situatie alsmaar erger. Zelfs toen ik naar Italië ging stond ik versteld hoe goedkoop vrouwen zich daar hebben gemaakt.

Ze willen door elke man aantrekkelijk worden gevonden. Waar is dat voor nodig? Mannen verliezen zich in een vreugdeloze jacht, en vrouwen maken zichzelf zo goedkoop mogelijk. Dit goedkope gedrag van vrouwen zal hen nooit kracht geven, of vreugde. Ik weet dat ze heel ongelukkig zijn met de manier waarop mannen hen behandelen, maar je moet je eigen persoonlijkheid hebben; je moet een eigen inzicht hebben in het feit dat je een vrouw bent, dat je een ‘shakti’ bent, en dat niemand een ‘shakti’ kan onderdrukken. Maar als je niet trouw blijft aan je eigen persoonlijkheid of aan je eerbaarheid, dan kun je je levensdoel niet waarmaken. En jouw levensdoel is kracht te geven aan je zoon, aan je man – de vrouw geeft kracht aan de hele samenleving. Zoals je weet ben ik ook een vrouw, en ik heb ook een gezin. En al mijn krachten ten spijt heb ik hen nooit laten zien dat ik deze krachten heb. Ik heb altijd naar mijn man geluisterd en hem gehoorzaamd, ook al was hij soms erg onredelijk. Hij is ook afkomstig uit een samenleving die eerder islam georiënteerd was.

Maar ik nam dat allemaal niet zo serieus, want ik dacht: “Hij is gewoon als een kind, en ik moet veel geduld hebben met hem.” Hij zegt altijd dat hij door mijn krachten alles in zijn leven heeft kunnen verwezenlijken. Hij zegt dit altijd, waar iedereen bij is. Ik weet niet of dat waar is, maar ik ben wel degelijk heel tevreden met mijn eigen getrouwde leven. Ik denk nooit, zoals anderen wel doen, dat we moeten proberen onze mannen te domineren, dat we ze moeten tegenspreken en dat we het recht hebben dit te doen. Ons recht ligt in onszelf, in onze krachten. Maar mannen moeten ook inzien dat ze vrouwen moeten respecteren. Ik bedoel, niet in zulke mate dat zij je vraagt iets verkeerds te doen en je dat maar klakkeloos doet – dat is niet de bedoeling. Dat is onderdanigheid. Mannen moeten mannen zijn. Maar dat betekent in geen enkel opzicht dat vrouwen gedomineerd worden door mannen – zo zie ik het niet; want als jij je eigen krachten hebt dan maakt het niet uit wat voor man je hebt, maar uiteindelijk zal hij moeten aanvaarden wat je bent. Hij zal er hoe dan ook achter komen wat je bent. Ik heb vaak genoeg in mijn eigen leven gezien dat het zo gaat. Ik heb nooit ergens commentaar op gegeven.

Als hij bijvoorbeeld kwaad werd dan hield ik me stil. Het is niet erg. Uiteindelijk moet hij in de buitenwereld redetwisten, maar zijn humeur moet hij op mij afreageren. Op een andere manier kan hij dat niet doen, want als hij dit bij anderen doet dan zullen ze hem slaan. Daarom is het maar beter dat hij zijn humeur op mij afreageert. Maar ik kreeg hierdoor nooit, maar dan ook nooit het gevoel dat hij me domineerde. Ik dacht gewoon: “Hij is zich aan het afreageren.” Maar ik zag wel dat als ik iets tegen hem zei, hij daarover nadacht. In zijn leven heb ik elf beslissingen genomen, en al deze beslissingen herinnert hij zich nog steeds één voor één, en hij weet dat ze van onschatbare waarde waren. Maar voor de rest vertel ik hem nooit wat te doen. Alles draaide om dit principe. En hij besefte ook dat ik een heel belangrijke missie heb. Dus gaf hij me geld, hij gaf me tijd en hij gaf me alle vrijheid. Maar eerst moest ik mezelf vestigen als een zeer praktische, toegewijde echtgenote. Mannen hebben op zich al een heel andere aard, dat moet je begrijpen. Zij zijn extravert, en alles waar vrouwen enorm veel om geven, daar hebben zij geen oog voor. Maar dat is niet erg, want vrouwen en mannen vullen elkaar aan.

Zo werkte Ali aan de situatie buitenshuis, terwijl Fatima Bi in huis bleef, thuis, en nooit naar buiten ging; maar hij wist waar zijn bron van kracht vandaan kwam. Maar doordat vrouwen nooit gerespecteerd werden als shakti raakten ze in de ban van deze westerse moderne ideeën, van: “We moeten strijden tegen mannen; ze creëren problemen, ze maken ons het leven zuur en we moeten ons op hen wreken.” Zo kan de samenleving er nooit beter op worden. De verantwoordelijkheid van de vrouwen is veel belangrijker dan die van de mannen. Mannen moeten gewoon naar hun kantoor gaan, hun werk doen en terugkomen. Vrouwen moeten levenslang de energie voorzien voor het grootbrengen van de kinderen, het beschermen van de echtgenoot en alle andere praktische dingen die ze moeten doen.

Daarom zeggen we in India: “Een vrouw moet in alle opzichten gerespecteerd worden, en zij moet ook respectabel zijn.” Bovendien is dat niet alleen in India het geval; ik heb over de hele wereld gezien dat vrouwen altijd gerespecteerd worden als ze huisvrouwen zijn. Als ik bijvoorbeeld met mijn man naar de een of andere plechtigheid ga, dan word ik evenzeer gerespecteerd als hij. Zo wordt zijn afgevaardigde niet zozeer gerespecteerd als ik, en zijn secretaris evenmin – niemand. Ik, zijn vrouw, word in dezelfde mate gerespecteerd als hij, omdat ik zijn vrouw ben. Niemand kijkt op me neer omdat ik maar iemand zijn vrouw ben. Dit is overal zo. Ik zal je nog een voorbeeld geven van een vrouw die ik kende. Zij dacht dat ze heel mooi was, weet je, en ze was altijd met haar lichaam bezig, om slank te blijven en zo, en ze wilde de aandacht trekken van alle mannen – daar deed ze alles voor. Ze droeg jeans, weet je, een oudere vrouw. En haar man had een hoge functie, hij was de eerste minister van het kabinet, veel hoger in rang dan wij. Op een dag waren we dus allemaal uitgenodigd voor een diner.

Maar zij was er niet. En veel mensen, echt ontzettend veel mensen vroegen hem: “Waar is uw vrouw? Waar is uw vrouw?” Hij zei: “Ik heb geen idee waar ze is… Ze zou hier normaal gezien moeten zijn.” En ik vroeg me zelf ook af waar ze was, waar ze naartoe was gegaan, want er was een plaats voor haar vrijgehouden, een speciale plaats. Dus voordat ik ging zitten voor het diner ging ik eerst naar de toiletten. En daar zat het arme ding, in een hoekje. Ik vroeg: “Waarom zit u hier?” Ze zei: “Ze dwongen me om hier te zitten. Ik weet niet wat ik moet doen.” Dus ik nam haar mee naar buiten en ik zei: “Waarom hebben jullie haar hier laten zitten?” En zij dacht maar dat ze beeldschoon was – ze had haar haren mooi opgestoken en ze zag eruit als een actrice. “O, is zìj zijn vrouw?!” Ik zei: “Ja.” “O mijn God! We dachten dat ze zijn secretaresse was!” Maar hoe kon het ook anders? Ze zag er helemaal niet waardig uit, ze was zo raar gekleed. Hoe hadden we ooit kunnen weten dat zij zijn vrouw was? Ze heeft niet de waardigheid die de vrouw van een zo hooggeplaatste Indiase heer hoort te hebben.”

En het arme ding zat daar ondertussen een half uur lang, al rokend. En ze wilden me maar niet geloven. Ze bleven me vragen: “Bent u er absoluut zeker van dat zij zijn vrouw is?” Ik zei: “Ja, ik weet het zeker.” En zelfs toen ze daarna aan de tafel arriveerde stond niemand voor haar op. Alle anderen dachten nog steeds dat het zijn secretaresse was die was gekomen. Dus moesten we hen zeggen: “Dit is zijn vrouw.” En zij verkeerde in de waan dat ze een mooie jonge vrouw was, weet je; ze gedroeg zich zo dom, en dat op oudere leeftijd. Zelfs in het Westen wordt een vrouw dus gerespecteerd als ze een goede huisvrouw is. Overal wordt ze gerespecteerd. Ik was ook verrast toen ik iemand leerde kennen met een zeer hoge positie, een minister in het kabinet van Engeland.

En hij had de reputatie enigszins onbetrouwbaar te zijn, waardoor niemand hem een blik waardig gunde. Niemand. “Kijk niet naar hem!” En ik was niet zo goed op de hoogte van de schandalen die hadden plaatsgevonden in de diplomatieke kringen, dus ik vroeg: “Waarom spreken jullie niet tegen die man?” “Hij is het niet waard.” Ik vroeg: “Waarom?” Ze zeiden: “Hij is afschuwelijk. Het is geen goede man.” “Ja, maar waarom dan? Wat heeft hij gedaan?” Ze zeiden: “Hij is een flirt, hij kijkt naar andere vrouwen en hij doet allerlei van dat soort dingen.” En toen vertelden ze een paar verhalen over hem. Mijn God! Een man met zo’n hoge functie, een minister – waarom gedraagt hij zich zo? Zo dom als een ezel loopt hij rond. Niemand wilde hem de hand schudden. Zelfs mannen wilden niet naar hem kijken. Nu is er zich natuurlijk een nieuwe samenleving aan het vormen uit al deze domme mensen. Dat is een andere zaak. Maar als een Sahaja yogi deze plaatsen zal aandoen dan zal hij versteld staan van hun domheid. Zij kunnen het aanvoelen. Ze hebben allemaal een blokkade op hun linker Nabhi, zowel vrouwen als mannen.

Maar voor mannen is het gevaarlijker zo’n vrouw te hebben. Want als de linker Nabhi blokkeert, wat gebeurt er dan? Welke ziektes krijg je? De eerste en voornaamste is bloedkanker. Door linker Nabhi kun je bloedkanker krijgen. Vrouwen denken dat ze hun mannen naar believen kunnen domineren, dat ze hun man van alles kunnen aandoen en dat ze hem kunnen bijschaven, maar ze beseffen niet dat ze zo een ernstige ziekte als bloedkanker veroorzaken. Ik ken iemand die leed aan bloedkanker, maar we hebben hem genezen; en daarna zagen we dat zijn linker Nabhi nog steeds in slechte staat was. Hij herviel keer op keer. En toen kwamen we erachter dat zijn vrouw de oorzaak was. Zij was een ontzettend gevaarlijke vrouw voor hem. Maar hij wilde haar niet verlaten, hij weigerde haar te verlaten. Dus ik zei hem: “Ik zal je niet opnieuw behandelen zolang je met die vrouw samenleeft. Zet haar aan de deur of stuur haar ergens anders heen. Maar zolang je blijft samenleven met die vrouw zal ik je niet behandelen.” Toen hij haar ooit belde heb ik haar rechtstreeks gezegd: “Je bent een verschrikkelijk dominante, vreselijke feeks, en als je je man zo blijft martelen dan kan hij nooit genezen.” Maar ze ging er gewoon mee door.

En het eindresultaat was afgrijselijk, echt afgrijselijk. Zijn milt werd zò groot en moest helemaal worden verwijderd; en de dokters zeiden hem: “Binnen zes maanden is het met je gedaan.” Het werkte dus van beide kanten, zou ik zeggen: de vrouw probeerde haar man te domineren en de man bleef gehecht aan zijn vrouw. Het is nog niet zo lang geleden gebeurd. Maar we zijn man en vrouw omdat we van elkaar houden, en we vullen elkaar aan: een vrouw is een vrouw en een man is een man. Mannen mogen niet van vrouwen verwachten zoals zij te zijn – heel snel; en vrouwen mogen niet van mannen verwachten zoals hen te zijn – heel edelmoedig, zou ik zeggen. Er zijn typisch vrouwelijke en typisch mannelijke kwaliteiten. Maar de grootste kracht van een vrouw is haar eerbaarheid. Als haar kuisheid is aangetast dan is ze een gevaarlijk persoon, heel gevaarlijk. Ze kan dan niet alleen haar man schade toebrengen, maar ook haar kinderen en haar samenleving. Wij komen uit een cultuur die heel sterk verwant is met de islamitische cultuur. De Indiase cultuur is zo. In de Indiase cultuur respecteren vrouwen hun eerbaarheid meer dan wat ook ter wereld.

Ze kunnen alles opgeven, maar niet hun eerbaarheid (kuisheid of reinheid). En ooit… Ik moet jullie een verhaal vertellen, heel interessant, over een heel mooie vrouw genaamd Padmini. Zij was de vrouw van een koning. En er was een vreselijke moslimkoning die deze vrouw wilde zien, omdat hij had gehoord dat ze beeldschoon was. Het was een heel vreemde situatie. Dus ging hij naar haar koninkrijk en zei: “Ik moet deze vrouw zien, anders zal ik het hele koninkrijk ruïneren.” Maar de mensen zeiden: “Hij kan dit niet doen, ze is onze koningin. Dat kan niet, hij mag onze koningin niet zomaar te zien krijgen.” Maar zij dacht: “Goed. Hij hoeft me niet in persoon te zien, maar hij mag wel mijn spiegelbeeld zien.” Dus ging ze voor de spiegel staan, waardoor hij haar spiegelbeeld zag. En toen raakte hij nog meer bezeten, en zei: “Ik moet deze vrouw hebben! Als jullie haar niet aan mij geven, zal ik jullie allemaal met de grond gelijk maken.” Stel je voor dat een koning zich zo belachelijk maakt om een vrouw – het bewijst alleen maar wat voor een waardeloze man hij was.

Dus hij liet zijn hele leger oprukken met alles erop en eraan, om halt te houden nabij het fort waar deze mensen zich bevonden, waarna hij hun de boodschap stuurde: “Als jullie mij niet deze vrouw geven dan zet ik de aanval in.” Ze waren hier niet op voorbereid en ze wisten niet wat te doen, dus zeiden ze: “Laten we de strijd met hem aangaan. We kunnen niet toestaan dat onze koningin in hun handen valt. Dit is een kwestie van prestige.” Dus ze namen honderd palankijnen – weten jullie wat een palankijn is? (een soort draagstoel) Ze namen honderd palankijnen. En in elk van die honderd palankijnen zaten vier strijders, met hun wapens en hun machines, en elke palankijn werd door twee man gedragen. Toen zeiden ze: “Goed, de koningin is op komst met haar honderd dienstmeiden.” En de moslims – de moslimkoning zat daar met zijn drank en zijn spullen, en hij was zeer tevreden dat de koningin onderweg was. Maar toen kwamen de mannen eraan, ze sprongen uit hun palankijnen en ze begonnen te vechten. En ze hadden tegen de achterblijvende vrouwen gezegd: “Als we winnen dan zullen we om vijf uur ’s ochtends een vuur aansteken, en als jullie dat vuur zien, weet dan dat we de strijd hebben gewonnen.

Maar als dat niet het geval is, ga er dan met zekerheid vanuit dat we de strijd hebben verloren.” Zij bestonden slechts uit zo’n vierhonderd tot zeshonderd man, tegen de duizenden van de andere man, die ook geweren had en kanonnen, enzovoort. Dus ze gingen de strijd met hem aan. En in dat gevecht won de moslimkoning, omdat hij zoveel macht had, en de meeste mannen stierven. Zelfs de koning werd gedood. Er werd dus geen vuur ontstoken om vijf uur. En toen de vrouwen zagen dat er geen vuur was maakten ze een reusachtig platform, een brandstapel, en ze klommen op die brandstapel en staken hem in brand, waarop ze allemaal stierven. Drieduizend vrouwen stierven, omdat ze niet door andere mannen aangeraakt wilden worden. Als er een andere man zou zijn gekomen die hen had aangeraakt dan betekende dat het einde van hun eerbaarheid. Er bestaan ontzettend veel dergelijke verhalen in India. Je ziet dus hoezeer ze hun kuisheid respecteren! Het is heel gemakkelijk om ten prooi te vallen aan een verleiding van buitenaf, maar als dit jouw kracht is, waarom zou je jezelf dan overgeven aan iets dat zo betekenisloos is? In Sahaja Yoga moeten we dit beseffen. En ook mannen moeten inzien dat als hun vrouwen zo rein en zo waardevol zijn, ze hen moeten respecteren.

Verder moeten ze zich ook realiseren dat ze nog rakhi zussen hebben, wat betekent dat we heel zuiver zijn. We respecteren de kuisheid van een rakhizus, en we willen hoe dan ook niets te maken hebben met iemand die deze kuisheid niet respecteert. Zo worden mannen ook eerbaar. Als de vrouwen eebaar zijn, dan worden mannen ook eerbaar. En deze eerbaarheid is de grootste kracht die je hebt; deze kuisheid is namelijk de kracht van Shri Ganesha. En pas als je deze kracht van Shri Ganesha ontwikkelt besef je hoe machtig je wordt door de onschuld die in je ontluikt. Zonder eerbaarheid of kuisheid kunnen vrouwen dus absoluut niets verwezenlijken in Sahaja Yoga. Je moet al je oude ideeën loslaten, alle dingen die tot het verleden behoren, ook al worden we nog zo gebombardeerd door de kranten, de media, enzovoort. Laatst las ik een prachtig boek, het was zò dik, genaamd ‘Media Versus Amerika’. In dit boek onthullen ze hoe de media vrouwen en mannen valse denkbeelden hebben ingegeven, door het nut van het huwelijk in twijfel te trekken, en hoe ze zo het huwelijksleven hebben kapotgemaakt.

Ze trouwen en ze scheiden weer; ze trouwen en scheiden weer. Zo gaat het steeds maar door. Natuurlijk gaat het in Sahaja Yoga zo slecht nog niet. We hadden deze keer zesentachtig huwelijken. Zesentachtig, waarvan er één op een mislukking is uitgelopen – maar dat is nu ook geregeld. In Sahaja Yoga loopt het veel beter. Mensen begrijpen hier het belang van het huwelijksleven. Het is een spel, maar tegelijkertijd is het ook ‘tapas’: het is een vorm van ‘tapasya’, waardoor je je eigen krachten leert kennen. Ik zou zeggen dat een man als de zon is, maar een vrouw als Moeder Aarde. Het is verschil is dit: de zon schijnt, ze geeft licht, en in zekere zin geeft ze Moeder Aarde ook kracht; maar Moeder Aarde geeft alles, en ze verdraagt ongelooflijk veel – ze verdraagt al onze zonden. Een huisvrouw is dus als Moeder Aarde. Ze geeft vreugde aan iedereen: aan haar man en aan haar kinderen. Ze denkt niet aan zichzelf. Ze denkt niet: “Hoe kan ik grote dingen verwezenlijken met behulp van mijn schoonheid, of misschien met mijn lichaam, met mijn opleiding, of met de krachten die ik heb?” – nee, zo denkt ze niet. Ze denkt: “Hoe kan ik anderen krachtig maken? Hoe kan ik hen kracht geven? Hoe kan ik hen helpen?” Dit is het ware ideaalbeeld van een vrouw. Als ze niet zo is, dan is ze geen vrouw. Ik bedoel, als iemand zegt: “Ik zou graag eens bij je komen eten,” dan is ze dolblij. “O, dat is fantastisch! Goed, wat zal ik koken? Wat kan ik doen?” Dat is het karakter van een vrouw.

We hadden ooit eens een groep mensen; er waren er vijfentwintig bij me op bezoek. Ik zat met hen in een open ruimte, en ik liet mijn dochter weten dat ze er waren en dat het vrij laat kon worden, en of ze eten voor hen wilde klaarmaken. Na de bijeenkomst zei ik dus: “We hebben nog eten over voor jullie.” Ze vroegen: “Echt?” Ik zei: “Zeker.” En ze was dolgelukkig, mijn dochter. Ze had van alles klaargemaakt, en haar vriendinnen waren ook gekomen om haar te helpen. En ze waren zo verrast, al deze buitenlanders: “Moeder, hoe kan het dat ze daar zo blij om is? Als ik tegen mijn vrouw zeg…” – dat was wel in het begin van Sahaja Yoga – “…dat er zelfs maar drie personen zullen mee-eten, dan draait ze helemaal door!” Ik vroeg: “Waarom?” “En ze moppert en zeurt, en ze zou haar slechte humeur niet verbergen voor de gasten.” Ik was erg verbaasd. Want kijk, zo leven we nu eenmaal in Sahaja Yoga.

We willen liefde geven, zodat mannen die liefde kunnen appreciëren en van die liefde genieten; of je nu een broer bent of een echtgenoot of een zoon, de liefde van een vrouw komt je sowieso altijd toe. En zij geeft je een liefde die je niet alleen vreugdevol maakt, maar ook heel eerbiedig. Want het is allemaal aan elkaar gerelateerd. Als een vrouw zich begint te misdragen dan is de samenleving er erg aan toe, want dan beginnen mannen zich ook te misdragen. Mannen zijn extravert, dat is nu eenmaal zo. Om hen te controleren en om hen de rol van gezinshoofd toe te kennen moeten vrouwen dus weten hoe ze hen moeten hanteren. Het is niet gemakkelijk om het huishouden te runnen, je gezin te runnen en je kinderen te verzorgen – het is heel moeilijk. En zij die deze kwaliteiten bezitten zijn de meest waardevolle vrouwen, die werkelijk hun potentieel kunnen waarmaken. Ik bedoel, jullie kunnen je allemaal jullie moeders voor de geest halen, hoeveel ze van jullie hielden – zowel alle mannen als alle vrouwen.

Waarom? Waarom denk je zo vaak aan je moeder? Omdat zij alles voor je opofferde, hoewel ze nooit liet merken dat ze zich opofferde. Zij deed zoveel voor je, opdat je zelf ook een vrouw zou worden. Het vermogen van een vrouw om lief te hebben is enorm, echt enorm! En dit is wat we moeten leren van Fatima. Zij zond haar twee kinderen de dood in. Ze wist dat, want ze was ten slotte Vishnumaya; ze was de incarnatie van Vishnumaya. Ze wist dat haar kinderen gedood zouden worden, maar toch zond ze haar kinderen erheen: “Goed. Het moet nu eenmaal. Ik weet dat ze zullen sterven, maar ik leg me erbij neer.” Wat een dapperheid, wat een moed, en wat een diep inzicht in de plicht van haar kinderen. Vandaag herinneren we hen als Hassan en Hussein. Maar stel dat ze had gezegd: “Nee, nee, nee, nee! Ga niet naar de oorlog! Blijf thuis!” en hen had gedwongen niet te gaan, dan zouden ze niet zijn gegaan. En dan zouden wij vandaag de dag nooit over hen hebben gesproken, nietwaar?

Ze zouden hoe dan ook ooit zijn gestorven, maar een heldendood kregen ze dankzij hun moeder. Natuurlijk waren zij in zekere zin ook wel incarnaties, maar zij was het die hen absoluut de nodige moed insprak: “Ga, en vecht voor het goede.” Want de fundamentalisten probeerden hun fanatisme te verspreiden. Vandaag is dus een dag waarop ik ook mannen op het hart druk dat ze moeten leren een reine vrouw te respecteren. Begrijp dit alsjeblieft; als je echtgenote een reine vrouw is, dan heb je niet het minste recht het haar lastig te maken. Ze moet niet alleen zelf respectabel zijn – want dat moet ze zijn – maar jij moet erop toezien dat iedereen haar respecteert en dat niemand haar beledigt, en je moet haar bijstaan, je met haar vereenzelvigen. Maar als ze geen reine vrouw is, als ze van die slag is, neem dan maar beter afstand van haar. Ik heb niet de moed om te zeggen: “Goed, blijf maar bij haar, ik zorg wel dat het goed komt.” Want dat is heel moeilijk. Ik weet niet welke complicaties zich allemaal zouden kunnen voordoen. Door al deze ervaringen wordt één ding heel duidelijk, namelijk dat een vrouw veel meer naar binnen gericht is, dat ze veel meer krachten heeft en dat ze veel wijzer is dan andere mensen als ze haar eerbaarheid trouw blijft.

Dat is de as waar al haar bewegingen omheen draaien, waar haar hele persoonlijkheid omheen draait. Ze zou alles kunnen doen. Er waren vrouwen – zo was er bijvoorbeeld een vrouw die nog maar zeventien jaar jong was en weduwe werd. Ze werd weduwe op zeventienjarige leeftijd, en ze vocht tegen een vreselijke koning genaamd Aurangzeb; zij maakte hem eigenhandig verlamd. Haar naam was Tarabai. Zo hebben we in India verschillende vrouwen met de meest uiteenlopende karakters, in zekere zin; ze hadden heel verschillende methodes, maar in de eerste plaats waren ze huisvrouwen. Ze hadden alle krachten van een huisvrouw. Kijk dus niet neer op een huisvrouw. Als ik met het vliegtuig reis dan vragen ze me: “Moeder, wat is uw beroep?” “Huisvrouw.” Mijn beroep is huisvrouw. Ik ben huisvrouw voor een ongelooflijk grote familie. Ik zorg voor mijn kinderen – ik hou van hen en zij houden van mij – dus wat mij betreft is dit het beste beroep dat je maar kunt hebben, omdat het zoveel vreugde geeft, het is zo mooi. Het is liefde. Het geeft zoveel energie. En zelfs op deze leeftijd voel ik me nooit zo oud als ik ben, omdat ik de Moeder ben van zovelen van jullie.

Het komt dus nooit in mijn hoofd op dat ik nu oud ben en dat ik dit of dat moet doen, dat ik rust moet nemen en dat ik moet stoppen met dit werk. Allemaal dankzij dit gevoel van liefde voor mijn kinderen: ik moet hen verzorgen, ik moet hen beschermen, want ik moet hen al mijn krachten geven. Ik probeer hoe dan ook nooit mijn krachten te etaleren naar jullie toe. Jullie zijn het die al mijn krachten in je op moeten nemen. Dat is het enige verlangen dat ik heb: dat jullie even machtig zullen zijn als ik. Natuurlijk ontdekken jullie wel dat ik krachten heb, dat is een ander verhaal; maar wat mij aangaat wil ik dat jullie vergeten welke krachten ik heb, en erop toezien dat jullie al deze krachten in jezelf tot uiting laten komen, zodat jullie de wereld kunnen redden. Dat is het enige dat ik jullie wil geven. En ik wil jullie ervan verzekeren dat jullie allemaal alles kunnen hebben wat ik heb; je moet enkel maar trouw blijven aan één eenvoudig principe in het leven: dat we rechtschapen mensen moeten zijn.

We kunnen niet de dwaas uithangen, we mogen ons niet misdragen. Vandaag de dag ontstaan er zoveel nieuwe dingen – dingen die mannen doen en dingen die vrouwen doen; maar wij doen ze niet. Over het evolutieproces zegt men dat er enkele apen waren – chimpansees – die in mensen veranderden. Maar nee: voordien deden er ook andere menselijke wezens hun intrede, die vervolgens weer verdwenen. Er zullen dus maar zeer weinig mensen Sahaja yogi’s worden, en gered worden. Alle anderen zullen er niet langer zijn; ze zullen noch aap noch mens zijn – verloren. Dit komt allemaal door zelfdestructieve zaken die moordend zijn voor het gezin en moordend voor de kuisheid in ons, waarna we hulpeloos achterblijven. We zijn verloren. We hebben ziektes, we hebben moeilijkheden en we hebben problemen. Dus wees voorzichtig, wees ontzettend voorzichtig. Deze bijzondere puja voor Fatima Bi is ook een puja voor Vishnumaya.

De schuld, die invloed heeft op de linker Vishuddhi, kan ook gezuiverd worden als je je kuisheid ontwikkelt. Dan zul je je nooit schuldig voelen, omdat je zo’n grote kracht hebt. Met die kracht zul je je nooit ofte nimmer schuldig voelen, en je zult het hoofd kunnen bieden aan de grootste nonsens, omdat je sterk staat in de waarheid van de eerbaarheid. Vandaag is het een speciale dag, zou ik zeggen, nu we dit grote ideaalbeeld van kuisheid eren in de vorm van Fatima Bi.

Moge God jullie zegenen.