Shri Mataji Nirmala Devi

Adi Shakti Puja

‘De kracht van liefde’

Cabella Ligure, Italië

6 juni 1993

Engelse transcriptie: Amruta verified
Nederlands: eindversie 21/10/2014

Vandaag gaan we allemaal mij vereren, voor het eerst. Tot nu toe deden we altijd puja voor een aspect van mij, of een deel van mij. Nu moet je heel duidelijk weten wat Adi Shakti[1] is. We noemen haar ook wel het zuivere verlangen van God Almachtig, van Sadashiva. Maar wat is het zuivere verlangen van God Almachtig? Als je naar je eigen verlangens kijkt, waar komen die dan uit voort? Niet uit goddelijke liefde, maar uit vleselijke liefde, uit materiële liefde, uit machtsgerichte liefde. Achter al deze verlangens is liefde. Als je ergens niet van houdt, dan zul je er niet naar verlangen. Deze aardse vormen van liefde die jullie voelen – waar we zoveel van onze tijd aan besteden, zonder enig nut, geven je in werkelijkheid geen voldoening, want het is geen ware liefde die je voelt. Het is kalverliefde die slechts tijdelijk is, waarna je er weer genoeg van krijgt en overspringt naar iets anders, en dan weer iets anders, en daarna nog iets anders. Adi Shakti is dus de belichaming van Gods goddelijke liefde. Zij is Gods zuivere liefde, en waar verlangde hij in zijn liefde naar? Hij verlangde ernaar mensen te creëren, die heel gehoorzaam zouden zijn en volmaakt, zoals engelen. Dat was zijn idee: Adam en Eva scheppen.

Engelen hebben dus geen vrijheid. Engelen zijn zo gemaakt. Ze zijn gebonden. Ze weten niet waarom ze de dingen doen die ze doen. Dieren weten ook niet waarom ze sommige dingen doen. Ze doen het gewoon, omdat ze gebonden zijn aan de natuur. Ze zijn gebonden aan God Almachtig. Men zegt dat Shiva pashupati is, dat wil zeggen dat hij alle dieren controleert; hij is pashupati. Hij controleert alle dieren, dus alle verlangens van de dieren zijn er wel, maar zij voelen geen berouw, ze hebben geen ego en ze hebben geen besef van ‘dit is slecht’ of ‘dit is goed’. Ze hebben geen karmaprobleem, omdat ze geen ego hebben, doordat ze geen vrijheid hebben.

Op dit punt kwam de Adi Shakti in het spel, die zuivere liefde was. Stel je dus een Vader voor die al zijn liefde aan één persoonlijkheid heeft gewijd, waarna er niets meer in hem overbleef en hij alleen nog maar toekijkt. En het enige waar hij aan denkt is gewoon te kijken naar het spel van zijn verlangen, van zijn liefde. Hij kijkt ernaar, hoe het werkt. En terwijl hij toekijkt is hij ook heel voorzichtig, omdat hij weet dat deze persoonlijkheid die hij heeft gecreëerd niets anders is dan liefde en mededogen. En mededogen is op zich al van zo’n edele diversiteit dat hij het niet kan verdragen dat iemand dit mededogen in vraag zou stellen, dit mededogen zou tegenwerken of op welke manier dan ook zou onteren, neerhalen of beledigen. Hij is zo alert op dat punt. En hij is ontzettend waakzaam.

Er heeft dus een splitsing plaatsgevonden, kunnen we stellen, van hem en zijn eigen verlangen van liefde. Nu kreeg dit verlangen van liefde zelf ook een persoonlijkheid, oftewel ego, en dit ego moet dus ook zelf handelen. Het werd een soort volledig onafhankelijke persoonlijkheid, die vrij was om te doen wat ze wou. Ik bedoel, in ons aardse leven kunnen we ons niet voorstellen dat een man en vrouw volledig vrij zijn om te doen wat ze willen; want er is geen samenhorigheid, er is geen begrip, er is niet die eenheid en die verstandhouding. Maar dit is als de maan en het maanlicht, de zon en het zonlicht: zo’n samenhorigheid dat de één geniet van alles wat de ander doet. En in die mooie splitsing besloot Adi Shakti zijn plannen te wijzigen. Zij staat bekend om haar sankalpa vikalpa karoti: als je ergens teveel je zinnen op hebt gezet, stuurt zij het in de war; zoals de puja van elf uur vandaag.

Toen het verhaal van Adam en Eva dus vorm begon te krijgen wist zij dat ze precies zo zouden zijn als andere dieren en engelen, en wat had dit voor zin? Ze moeten weten wat ze doen, en ze moeten weten waarom ze het doen. Ze moeten de vrijheid hebben om te begrijpen wat de kennis is. En het leven als een afgestelde machine dat de dieren leidden, waarom zouden zij zo moeten leven? Dus met haar onafhankelijke kracht, die haar natuurlijk wel was toegestaan, was zij het die in de vorm van een slang kwam en hen aanmoedigde: ”Proef van de vrucht der kennis”. Nu is het zo dat je dit aan mensen die geen Sahaja yogi’s zijn niet kunt vertellen. Ze zouden geschokt zijn. Maar deze slang, die kwam om hen te testen en hen zei dat ze eens van de vrucht moesten proeven, deze slang vertelde dit aan de vrouw, niet aan de man; want een vrouw accepteert dingen veel gemakkelijker. Ze kan zelfs bhoots[2] accepteren, en misschien ook nonsens, maar zij is degene die accepteert. De man daarentegen accepteert niet zo snel, hij beredeneert en hij discussieert; daarom vertelde hij het aan de vrouw, of ‘zij’ vertelde het de vrouw, zou ik moeten zeggen. De Heilige Geest is in principe vrouwelijk, en staat dus veel dichter bij een vrouw. En deze vrouwelijke kracht kwam in de vorm van een slang en zei dat ze beter eens van de vrucht der kennis zouden proeven.

Nu was het de taak van de vrouw, Eva, om haar man hiervan te overtuigen; want vrouwen weten hoe ze dat moeten doen. Soms overtuigen ze hen van het verkeerde en vertellen ze hen dingen die heel slecht zijn en heel sinister. Je weet wat er in Macbeth gebeurde. We hebben zoveel situaties gezien waarin vrouwen hun mannen misleidden. Maar mannen kunnen zowel misleid als geleid worden, en ze kunnen verlost worden als ze een goede vrouw hebben. Hij had dus alle vertrouwen in zijn vrouw, hij geloofde haar, en samen proefden ze van de vrucht der kennis, onder toezicht van de Heilige Geest, die een vrouwelijke persoonlijkheid van God was.

Dit kan gewoonweg niet bevat worden door mensen die maar een glimp opgevangen hebben van Christus, of een glimp van Mohammed Sahib, of een glimp van Nanak Sahib. Ze kunnen het niet bevatten. Ze hebben maar een glimp van hen opgevangen. Als het hen verteld was geweest dan hadden mensen gezegd: “Bah, wat is dit?” Ze zouden er nooit naar hebben geluisterd. Dus in die tijd, met dit soort aandacht en dit soort bevattingsvermogen, sprak men over dharma[3], en over spirituele groei. Maar in India had men het al heel lang over de Kundalini[4], en over het feit dat zij de Adi Shakti is die in ons weerspiegeld is. En nu zie je dat zij het al voor jullie heeft voorspeld: dat ik in hen allemaal zal zijn. Je moet begrijpen dat deze Adi Shakti de kracht van liefde is, van zuivere liefde, van mededogen. Er is niets anders dat ze heeft dan de zuivere liefde in haar hart. Maar deze zuivere liefde is zo krachtig, zo krachtig; het is de liefde die zij aan deze Moeder Aarde heeft gegeven. Zo komt het dat deze Moeder Aarde, hoeveel zonden we ook mogen begaan en wat we ook doen, haar liefde laat stromen naar ons allemaal, via deze mooie dingen.

En deze schoonheid komt ook tot uiting in elk aspect van haar liefde; in de sterrenstelsels en de sterren die je ziet. Als je dit nu op een wetenschappelijke manier wilt bekijken, dan betekent ‘wetenschap’ al dat het geen liefde bevat, dat er geen sprake is van liefde. Mensen spreken zelfs over yoga zonder liefde en mededogen te vermelden. Als er geen liefde en mededogen is, dan kan er geen goddelijke vonk zijn in iemand. Alles is volledig ondergedompeld in deze goddelijke liefde. Alles wat werd geschapen op deze aarde, alles wat werd geschapen in dit universum, en in vele andere universums, is enkel uit liefde van de goddelijke Moeder. Deze liefde van de Adi Shakti is dus iets dat zo subtiel is, zo subtiel dat je het soms niet kunt begrijpen.

Ik weet dat jullie allemaal heel veel van mij houden. Jullie voelen een heel diepe liefde voor mij, en als ik jullie vibraties voel dan zijn die als golfjes die de oevers raken en weer terugkeren, waarbij er kleine, schitterende druppeltjes op het strand terechtkomen. Op die manier voel ik in mijn hart hoe jullie liefde de pracht van deze schittering terugkaatst naar deze goddelijke liefde, en dat is een ervaring waarvan ik jullie niet kan beschrijven wat het allemaal teweegbrengt. Het eerste dat het creëert is dat er tranen in mijn ogen komen. Want het is het mededogen, sandra karuna[5], die aadr is: niet droog. Het mededogen van een vader kan bijvoorbeeld heel droog zijn: “Goed, doe dit, anders schiet ik je neer, of doe ik je iets,” zal hij zeggen. En de moeder zal ook iets zeggen, maar zij zou nooit iets zeggen dat zo kwetsend is. Soms zal ze wel moeten spreken, om je te corrigeren. Maar haar manier van spreken is heel anders dan die van de vader, omdat zij sandra karuna heeft. ‘Aadr’… ‘aadr’ wil zeggen dat het niet droog is. En dit type hart heeft zij ontwikkeld, door deze goddelijke liefde waarvan zij de drager was. Dus elk deeltje van haar lichaam, alles werd gecreëerd uit goddelijke liefde. Zelfs het kleinste deeltje straalt niets dan goddelijke liefde uit. Vibraties zijn niets anders dan goddelijke liefde.

Nu vertelde ik jullie al eerder dat deze incarnatie moest komen. De tijd was gekomen; het was allemaal voorzien, de tijd was rijp. Maar er is een verschil tussen een vast tijdstip en een tijdstip dat sahaj[6]‘ is. Van een vast tijdstip kun je zeggen: deze trein vertrekt om die tijd en hij zal om deze tijd aankomen. Zo kun je ook spreken over een machine die iets produceert: in deze bepaalde tijd zal het zoveel voorwerpen produceren. Maar voor levende processen die spontaan plaatsvinden en die sahaj zijn, kun je geen tijdstip vastleggen. Hetzelfde geldt voor dit proces van vrijheid: je hebt de maximale vrijheid, dus je kunt niet vastleggen op welk moment het zal gebeuren dat de mensen zich open zullen stellen om deze subtiele kennis van goddelijke liefde te ontvangen. Ook kennis kon heel droog zijn. We hadden verschrikkelijke mensen in India, die zich bezighielden met het aflezen en het citeren van mantra’s en zulke dingen, en zij werden zo vreselijk droog! Ze waren als skeletten, alleen hun beenderen waren nog van hen over. En ze waren zo heetgebakerd dat ze door naar iemand te kijken die persoon tot as konden reduceren. Ik bedoel, is dit waarom je op deze aarde bent gekomen, waarvoor je al je tapasya[7] hebt gedaan en alles, gewoon om iemand tot as te kunnen herleiden? Maar zij beschouwden zichzelf hierdoor als heel machtig; omdat ze maar naar iemand hoefden te kijken waarop die persoon verdween of in as veranderde. Bhashimat noemen ze het. Maar ze hadden het idee van welzijn niet in hun hart. Het eerste dat bereikt wordt door deze goddelijke liefde is dus jouw welzijn. Nu is ‘welzijn’ op zich al in zekere zin een verkeerd geïnterpreteerd woord. Welzijn wil zeggen: dat wat goed is voor je Spirit[8]. Zoals je weet is de Spirit de reflectie van God Almachtig, dus wanneer de Spirit in jou zichzelf begint te reflecteren in zijn volle schoonheid dan word je de gever; je bent niet langer iemand die iets wil nemen, maar je wordt enkel de gever. Je bent zo tevreden.

Nu kwam deze Advent in een tijd waarvan werd voorspeld in welke periode het zou gebeuren. Zoals ik al zei hadden jullie vrijheid: mensen raakten buiten hun zinnen en deden wat ze wilden. En je kunt nagaan dat we juist vóór die tijd een groot probleem hadden met mensen die hun macht wilden tonen. Zo gingen mensen naar India om het gebied van India te bezetten, of naar China, en aan de andere kant gingen ze naar Afrika en al deze plaatsen. Zelfs de Amerikanen – zogenaamde ‘Amerikanen’ – gingen naar Amerika en bezetten het. In deze tijd gebruikten ze hun vrijheid dus enkel voor machtsdoeleinden. Dat was niet de tijd waarin de Adi Shakti geboren moest worden. Zij waren de mensen die machtsgeoriënteerd waren. Niet dat we die vandaag de dag niet hebben; nu zijn ze er ook. Maar zij streefden enkel naar macht, en naar het vergaren van gebieden, wat van geen enkel belang is. Dus in die tijd was het niet mogelijk. In die tijd moest je vechten voor je vrijheid, om uit de klauwen te raken van deze imperialisten en mensen die probeerden te overheersen. Maar geleidelijk aan veranderde dit.

Het veranderde, en veranderde op een heel vloeiende manier. Het is echt verbazingwekkend, ik heb de verandering zelf zien gebeuren. Het loste zichzelf op. Zoals je weet nam ik zelf ook deel aan de vrijheidsbeweging in India – dat is belangrijk. India begon ermee, in India begon het. Eerst de vrijheid van het imperialisme, en vervolgens begon deze bevrijding van imperialisme zich langzaam maar zeker te verspreiden naar alle andere landen. Mensen begonnen erover na te denken en ze zagen plots in dat het geen zin had kolonies te hebben en dergelijke; dat het beter was om naar je eigen positie terug te keren. En toen dat gebeurde – ik bedoel, dit gebeurde tijdens mijn eigen leven – stierven eerst de mensen die vrijheid in ons land nastreefden. Er stierven er zoveel, weet je, mensen zoals Bhagat Singh. In elk land werden alle revolutionairen buitengegooid, mishandeld en gedood. Dat was niet alleen in India zo. Maar ze moesten er doorheen. Hun vrijheid werd dus op de proef gesteld. Hierdoor beseften ze dat het onzin was wat ze deden, en dat dit geen vrijheid was. Want uiteindelijk begonnen ze na dit alles te doen, berouw te voelen en ontwikkelden ze een soort angst, een vrees van anderen, en je kunt wel stellen dat ze een heel verstoorde linker Vishuddhi ontwikkelden. Ze voelden zich verschrikkelijk schuldig, omdat ze zo’n slechte dingen hadden gedaan die ze nooit hadden mogen doen. Daarnaast bestonden er in die periode nog andere problemen; we hadden het kastensysteem en de problemen met de slavernij en nog allerlei andere dingen; ongelijkheden, waarbij bepaalde mensen als minderwaardig werden behandeld en anderen als superieur – hogere rassen en lagere rassen; dit soort dwaze toestanden waren er gaande. In hun vrijheid creëerden ze dit, in hun vrijheid. Het is niet zo, het is niet het geval; het is niet de waarheid. Maar zij creëerden deze situatie. Stel dat ik bijvoorbeeld hier iets wil creëren, en dat ik zeg: “Goed, dit is geen tapijt”, en ik blijf je zeggen: “Dit is geen tapijt, het is geen tapijt”, dan raak je gehersenspoeld, zie je, totdat jullie allemaal denken: “Dit is geen tapijt, dus moet het wel iets anders zijn.” Het is een vorm van hypnose, als je het mij vraagt, waaronder mensen deze racistische onzin aanvaardden, waardoor er zoveel ongelijkheid ontstond: de slavernij, het kastensysteem, en vooral de slechte behandeling van vrouwen.

Dit alles kwam voort uit de keuze die hen werd gegeven om een onderscheid te kunnen maken tussen goed en kwaad. In hun ogen was het dus heel goed, begrijp je, het was juist om dit te doen. Onder deze omstandigheden zou mededogen verspild zijn geweest aan deze mensen. Goddelijke liefde zou aan hen verspild zijn geweest. Mentaal was men namelijk nog niet voorbereid dit te begrijpen. Je kon hen niet vertellen: “Het zijn enkel en alleen jullie eigen blindheid en onwetendheid die maken dat jullie dit doen; het is niet juist dat jullie dit doen, het zal je niet edelmoedig maken. Het is laag, jullie doen laaghartige dingen.” Natuurlijk kwamen er ook zovele heiligen, die over edelmoedigheid en vergiffenis spraken, over eendracht en eenheid; overal hebben ze over gesproken. Grote zieners werden geboren, en ook zij bereikten het punt waarop zij erover spraken. Maar toch waren de mensen hier niet voldoende op voorbereid. Al denk ik dat hun lessen geleidelijk aan toch begonnen te werken in de mensen. Maar het grootste probleem ontstond met deze zogenaamde religies die ze startten. Al deze religies ontspoorden uiteindelijk, en er ontstonden kleine poelen, zie je, met hier moslims, daar christenen, en daar hindoes; deze hoort hier, en die hoort daar. Wat jullie werkelijk nodig hadden is de brenger van leven, om al deze poelen op te vullen en ze met elkaar te verenigen. Het is pure onwetendheid en je reinste dwaasheid te denken dat de ene mens hoger is dan de ander. Wat je wél kunt zeggen is dat je je in een andere staat bevindt. Sommigen bevinden zich in een andere staat; sommigen hebben een hogere staat, maar in het algemeen kun je over iemand niet oordelen dat hij nergens goed voor is, of dat een gemeenschap niet deugt, of een andere gemeenschap – in het algemeen! Over een individu kun je zoiets wel zeggen, maar in het algemeen kun je het niet zeggen. Maar deze onwetendheid was zo duister, omdat ze collectief werd; het is een collectieve onwetendheid. Collectieve onwetendheid! Ze verenigden zich allemaal, collectief, om te bepalen dat één religie de beste is; ‘wij zijn de enigen die gered zullen worden’. En een ander zegt dan weer: “Nee, nee, nee, nee, dit zijn absoluut vervloekte mensen, wíj zijn de beste.” En in de naam van religie, in de naam van God Almachtig, begonnen ze met deze onzin.

Daarom moest nu Adi Shakti op de voorgrond treden, met alle kracht. En het eerste dat zij zich realiseerde, is dat men zou moeten weten wat een familie is. Een kind groeit op in een familie, en als de kinderen niet de juiste aandacht krijgen van hun vader of moeder – als ze bijvoorbeeld verwend worden, of als ze niet verwend worden, maar overbezorgd worden behandeld, of als ze verwaarloosd worden – dan weet het kind niet wat liefde is. En als een kind niet weet wat liefde is… Liefde betekent niet dat je het kind verwent, of dat je het een hele hoop speelgoed geeft zodat je er vanaf bent, maar het betekent dat je aandacht voortdurend bij je kind is. En die aandacht is geen bezorgdheid, maar aandacht voor het welzijn van het kind. Je ziet dus de hele tijd toe op zijn welzijn. Ik bedacht dus dat het familieleven eerst en vooral goed onderbouwd zou moeten zijn. Dat is heel belangrijk, want tegenwoordig hebben ze in de naam van religie zelfs nonnen uitgevonden, en priesters, en sanyasi’s[9], en al dit soort baba’s. Ze zijn zo droog! En ze misleiden mensen zo dat mensen zich gingen toewijden aan dit soort sanyasa, waarop ze hun huizen uit gingen en hun vrouwen en kinderen verlieten.

Het eerste dat ik me dus realiseerde, is dat mensen geen liefde kunnen voelen als ze zelf niet weten wat liefde is. En deze liefde is veel effectiever als ze collectief is. Kijk, je zult al hebben gemerkt dat in India mensen in een familie werkelijk van elkaar houden. Ik bedoel, er zijn zoveel familieleden waarvan we niet weten hoe we aan elkaar gerelateerd zijn, we noemen hen gewoon ‘broer’, ‘zus’, enzovoort. We weten niet wat de relatie met hen is, wie wiens vader is en wiens zuster, niets. We voelen gewoon: dit is onze broer; en als je vraagt: ‘Hoe gaat het met je broer?’ dan weten we dat niet. Dit komt doordat we een verenigd familiesysteem hebben; een verenigd familiesysteem, precies zoals een collectief systeem. Niemand wist dus wie zijn echte broer was, wie zijn stiefbroer, wie zijn neef, niets. Ze leefden allemaal gewoon als familieleden samen. Maar later viel dit ook uiteen, dit verenigde familiesysteem viel ook uiteen, onder meer om economische redenen, of wat de reden ook was. Dus in dit tijdperk, dit zeer cruciale tijdperk, moesten mensen liefde leren kennen, aangezien de familie in elk land uiteen begon te vallen; vooral in de Westerse landen, waar mannen en vrouwen nooit het belang van het familieleven hadden ingezien. Ze hadden nooit vertrouwen gekend in het familieleven. Dus bevonden de arme kinderen zich in een heel onzekere situatie, ze voelden de grond niet meer onder hun voeten en ze konden niet naar behoren groeien. Zo creëerde men een generatie van gewelddadige, afschuwelijk bezeten kinderen. Deze generatie begon oorlog na te streven; ze wisten niet waarom, maar ze wilden vechten. Ik heb kinderen met een boom zien vechten. Ik vroeg: “Waarom vechten jullie?”

“Het is leuk om te vechten, weet je.” “Maar waaróm vechten jullie?” Ze wisten het niet. De reden is dat er geen liefde is, waardoor je een hekel hebt aan alles wat je ziet: “Ik hou hier niet van, ik hou daar niet van,” hebt een hekel aan alles. Je probeert uit frustratie alles wat je ziet kapot te maken. Zo ontstond er weer een nieuwe trend. En na de oorlog, toen het voorbij was, viel vanzelf het waardensysteem uiteen. Mensen dachten: “Wat heeft het voor zin, zie je, we hadden al deze waarden, en wat kregen we ervoor terug? Oorlog en nog eens oorlog; en wat is oorlog? Het heeft onze volledige maatschappij geruïneerd, het heeft onze kinderen gedood, iedereen; wat is er eigenlijk zo geweldig aan oorlog?” De instelling van de mensen in het algemeen was er dus op gericht om op de een of andere manier te moeten vechten. Het recht van de sterkste: degene die kan domineren en degene die zich opdringt, is de beste. Nu was dus de dominantie van de imperialistische stijl van de regering voorbij, maar er startte een proces van individuele dominantie. En in dit proces van dominantie begon het ego zich te ontwikkelen. Ze onderwezen kinderen zelfs zo dat deze kinderen ontzettend arrogant werden. Heel gekunsteld, verschrikkelijke arrogant en gekunsteld. Het was onmogelijk te begrijpen waarom deze kinderen totaal niet werden gestuurd en werden gewezen op wat slecht voor hen was. Dit kwam mede door de enorm defensieve houding van de ouders. Ze wilden hun kinderen niet in de ogen kijken en hen zeggen wat ze verkeerd deden. Ze waren zo gehecht aan het idee dat hun kinderen hen zouden verlaten dat ze zeiden: “Goed, doe wat je wilt, als je maar bij ons blijft.” Onder deze omstandigheden begonnen zelfs mensen te schipperen tussen een goed gezinsleven en scheidingen, en een verknipte maatschappij, waar men gelooft in het delen van vrouwen of het delen van mannen en dat soort dingen. Wat was het dus een vreselijke situatie voor Adi Shakti om in naar voren te treden!

Bovendien was er ook een groot probleem met de religies, die zichzelf, hun eigen ideeën en hun eigen conditioneringen aan mensen opdrongen en hen helemaal verblindden. Er heerste dus een staat van verwarring; er heerste verwarring, en enkel in deze staat van verwarring moest Adi Shakti komen om het dharma te vestigen. Zij moest dit oplossen om het dharma te kunnen vestigen. Het was een zeer onstabiele plaats, de grond was zeer onstabiel. Maar toen ik geboren werd, was ik geschokt over hoe de mensen waren. Ik geloof niet dat ik in die tijd veel zoekers heb ontmoet. Natuurlijk kwam ik wel een of twee gerealiseerde zielen tegen, maar de meesten waren alleen bekommerd om hun verzekeringen, hun geld en hun bezittingen. Ik bedoel, als je met hen praatte dan wist je niet waar je was terechtgekomen; misschien in de een of andere wildernis. Je wist niet wat je tegen hen moest zeggen. Hoe kon je hen vertellen over goddelijke liefde terwijl ze niet eens zoekers waren?

Maar dan kreeg ik geleidelijk aan meer vertrouwen. Eerst dacht ik: “Ik ben wat te vroeg gekomen, ik had iets langer moeten wachten, dat zou beter zijn geweest. Want hier haten de mensen iedereen, en ieder individu is tegen een ander individu, en ze bedriegen elkaar, zijn jaloers op elkaar en zijn alleen maar uit op een hogere positie. En anderen willen dan weer iedereen voor de gek houden. Misschien is de tijd nog niet gekomen voor Sahaja Yoga om van start te gaan.” Maar toen zag ik al die afschuwelijke valse guru’s die hun charmes op de mensen uitspeelden en hen probeerden onder de duim te krijgen. En dat maakte dat ik besloot me niet langer zorgen te maken om de atmosfeer, of me zorgen te maken om het soort mensen dat er waren, maar gewoon te beginnen. En zo vond de eerste Brahmarandra Chhedan plaats in India. Dat was op 5 mei. 5 mei 1970, ’s ochtends. Natuurlijk waren er bepaalde omstandigheden die maakten dat ik me moest haasten om het te doen. Ik was er helemaal klaar voor; ik kende de problemen van de mensen, maar ik dacht dat er een kans was dat ze nooit zouden aanvaarden dat ze hun zelfrealisatie konden krijgen.

Nu is deze incarnatie werkelijk zeer uniek in zijn soort. Er zijn al zoveel incarnaties gekomen. Ze kwamen en vertelden jullie alles in woorden, en zeiden: “Dit is goed, dat is goed en dat is goed.” Sommige mensen, die van hen onder de indruk waren, volgden hen. Maar er gebeurde niets in hun hart; alles wat ze hoorden was als een preek, een lezing, een Gita[10], meer niet. En het leven van zo iemand bevatte niet dat vonkje van goddelijke liefde in die persoon. We hebben vele uitstekende mensen gehad in deze korte tijd, als je nagaat. Zo had je bijvoorbeeld Mahatma Gandhi, en Martin Luther. Allerlei mensen over de hele wereld: er was Abraham Lincoln, er was George Washington. We hebben… William Blake was er, we hadden Shakespeare. Ze kwamen allemaal in die tijd, in de literatuur en in elk domein. We hadden Lao Tse, en later Socrates. Van de tijd van Socrates tot vandaag zijn er veel filosofen geweest, ontzettend veel mensen die over een hoger leven spraken. Maar ondanks dat vonden mensen hen maar een stel absurde mensen, waar ze niets van begrepen. Niemand las bijvoorbeeld de Guru Gita; ze deden het niet. Ze dachten: “Wat een onzin. Wat heeft het voor zin, een hoop gedoe om niets.”

Terwijl deze opvatting overal heerste keek ik ernaar en zei: “O, hoe moet ik ze ooit vertellen wat je bent, wat zij zijn, en wat ze moeten vinden?” En ik had werkelijk het verlangen dat er een zekere ijver in mensen zou ontstaan, al was het maar een klein beetje. Als ze me een minieme kans gaven dan is deze goddelijke liefde zo subtiel dat ze zou doordringen in hun harten. Maar ze deden het niet; ze waren net als stenen. Je kon niet tegen ze praten, je kon ze niets vertellen. En ze waren zo vol van zichzelf, dat is nog het allerergste. Onder deze omstandigheden nam Sahaja Yoga zijn aanvang. En toen ontdekte ik dat de krachten van Adi Shakti veel groter zijn dan de problemen, weet je. Ik zag het zelf heel duidelijk, want deze krachten doen de Kundalini ontwaken. Ik wist dat ik de Kundalini kon doen ontwaken, absoluut. En ik wist ook dat ik op massale schaal realisatie kon geven. Maar ik had nooit gedacht dat de mensen die ik ontwaakt had terug zouden komen; want het waren nu eenmaal onwetende mensen. Ik had nooit gedacht dat ze terug zouden komen, dat ze Sahaja Yoga zouden beoefenen en dit niveau zouden bereiken. Nooit, nooit, nooit, nooit gedacht. Had iemand het me verteld, ik had hem uitgelachen.

Wat er precies gebeurde was dat toen ik de eerste lezing gaf – overal – de zaal niet meer beschikbaar was. Er was niets meer beschikbaar en we hoorden niets meer van de zaal. En toen ik eens ergens anders was en er een zaal huurde om een vervolgcursus te geven, kwamen er maar heel weinig. Dus ik dacht: “Het komt niet in hun hoofden binnen, ik denk dat het hun verstand te boven gaat. Ze willen er niets van begrijpen.” Ze begrepen er niets van. En ik stond onder grote druk, zie je, ik had problemen met mijn familie, enzovoort. Maar dat was niet zo belangrijk. Het belangrijkste was in de menselijke geest door te dringen. Dus de enige oplossing was hun eigen Kundalini omhoog te brengen; dat kleine lichtje in hen te creëren. Want als ik hier zou blijven zitten vanuit de gedachte dat ze mij wel zouden komen vragen om de Kundalini-ontwaking en dat ik hen dan wel zou ontwaken, dat was geen goed idee. Dat zag ik wel in.

Dus ging de massale realisatie van start. En dit verbaasde mensen echt. Het was geen magie, het waren geen sterke verhalen, maar het was de waarheid. Ze konden het voelen op hun vingertoppen, ze konden het voelen boven hun fontanelgebied. Het is de verwerkelijking van Sahaja Yoga die wonderen heeft bewerkstelligd. Anders zou het onmogelijk zijn geweest. Alle wonderen die je vandaag ziet zijn het gevolg van jullie reactie; door de manier waarop jullie reageerden en het in ontvangst namen. Wat is anders de Adi Shakti? Ze zou nutteloos zijn. Als jullie het niet accepteren dan ben ik niets. In feite is het opnieuw, ik benadruk: jullie wijsheid, jullie inzicht, en jullie zoektocht die je naar Sahaja Yoga heeft geleid. Ik schrijf nooit brieven naar wie dan ook en ik bel nooit iemand, en je weet dat alle guru’s dat wel doen. Als ze naar een stad gaan dan schrijven ze de namen op van alle belangrijke mensen daar die ze vervolgens brieven sturen, zodat er minsten twee of drie van hen naar hun programma komen. Maar zonder dit alles te doen zie je toch dat we deze massale Kundalini ontwaking hebben verwezenlijkt, waardoor mensen Sahaja Yoga begonnen te begrijpen. Het begon tot hen door te dringen.

En daarvoor moet ik ook mijn eigen Kundalini omhoog brengen. Tijdens een publiek programma breng ik mijn Kundalini ook altijd omhoog. En in mijn eigen Kundalini vang ik al jullie problemen op. Dat is pijnlijk, en daarom word ik na de puja in zekere zin als een steen, moet ik zeggen, voor een tijdje. De reden is dat ik alles absorbeer wat zich in jullie bevindt. Alsof ik jullie allemaal in mijn lichaam heb opgenomen. Jullie maken allemaal deel uit van mijn lichaam. Elke cel die ik heb is voor jullie, als een onderkomen voor jullie. En jullie moeten zo subtiel zijn te begrijpen dat als we iets bezitten, of als we iets willen doen voor Sahaja Yoga, of wat dan ook, als we een ashram willen starten – wat het ook is, ik weet het onmiddellijk. Ik weet het omdat jullie je in mij bevinden. De meeste dingen weet ik heel goed.

Maar van sommige dingen ben ik niet zo goed op de hoogte, door één ding: de relatie tussen jou en mij. Deze relatie is natuurlijk heel intiem, omdat je je in mijn lichaam bevindt; maar als jullie niet mediteren – een heel aardse gewoonte, moet ik zeggen, dhyanagamya – als je niet mediteert, dan heb ik geen relatie met je. Dan ben je niet verbonden met mij. Je hebt geen recht op mij. Je mag me geen vragen stellen, waarom dit gebeurt en waarom dat gebeurt. Dus als je niet mediteert – ik zeg altijd dat je moet mediteren – dan heb ik niets met je te maken. Voor mij ben je er niet meer. Er is geen verbinding met mij. Dan ben je zoals alle andere mensen. Je mag dan nog een Sahaja yogi zijn, misschien heb je wel een bepaalde positie in Sahaja Yoga die je van je leiders hebt gekregen, ik weet het niet, en misschien word je wel gezien als een heel belangrijk persoon. Maar als je je meditatie niet doet, elke dag, ’s avonds – ’s ochtends of ’s avonds – dan zul je echt niet meer in de dimensie van Shri Mataji leven. Want de verbinding is er alleen door gyana, door meditatie. Ik heb mensen gekend die niet mediteren: zij en hun kinderen lijden eronder, en dan gebeurt er iets en komen ze bij mij hun verhaal doen. Maar ik zie duidelijk dat die persoon niet mediteert, dus heb ik geen relatie met hem. Hij heeft het recht niet mij wat dan ook te vragen. Natuurlijk heeft meditatie in het begin wat tijd nodig. Maar zodra je eenmaal weet wat meditatie is zul je zo genieten van mijn gezelschap, zul je zo één zijn met mij en zullen we zo’n goede wederzijdse communicatie hebben! Er zijn helemaal geen andere bijkomstigheden voor nodig, zoals het schrijven van brieven of misschien de een of andere speciale verbinding, niets!

Het enige dat je nodig hebt is de meditatie. In meditatie groei je. Je bereikt er spiritueel een hoger niveau mee. En als dat gebeurt dan begin je min of meer – ik zou zeggen wanneer je een staat van, ik zou zeggen, volwassenheid bereikt in Sahaja Yoga – dan kun je je meditatie niet meer missen. Want in die tijd ben je volmaakt één met mij. Dat wil niet zeggen dat je drie of vier uur lang moet mediteren. De hoofdzaak is hoe intens je bij mij bent, niet hoe lang je bij mij bent. En dan ben ik verantwoordelijk voor jou, voor je kinderen, voor iedereen. Ik ben verantwoordelijk voor je spirituele groei, je bescherming en om je te verlossen van al je negativiteit.

Het is dus niet zoals bij een vader, die je onmiddellijk zal straffen, zo werkt het niet, maar gewoon: “Goed, jij bent niet verwant met mij, ik ben weg.” Dat is het enige dat er kan gebeuren. Als je niet mediteert, goed, dan kan ik je niet dwingen, maar dan heb ik niets met je te maken. Misschien heb je een andere, uiterlijke relatie met mij. Maar deze innerlijke relatie, waarmee je je welzijn bevordert, kun je niet hebben zonder meditatie. Ik heb jullie allemaal al vaak gezegd: “Mediteer alsjeblieft, mediteer alsjeblieft elke dag.” Maar ik denk dat mensen zelfs het belang van mijn woorden niet beseffen, want ze vertellen mij: “Moeder, wij mediteren niet.”

“Waarom niet?”

“We zijn gerealiseerde zielen, dus waarom moeten we nog mediteren?” Dit apparaat is ook helemaal volledig, maar als het niet voortdurend verbonden is met de bron, wat heeft het dan voor nut het te hebben? In die meditatie zul je de liefde voelen, de goddelijke liefde, de schoonheid van die goddelijke liefde, en daarmee verandert het hele panorama. Een meditatieve persoon heeft een heel andere houding, een ander karakter en een ander leven, en hij leeft altijd in volmaakte vrede met zichzelf.

Nu is het vandaag dus, zoals jullie zeggen, de eerste dag van de Advent; we kunnen zeggen dat het de eerste dag is waarop de Advent plaatsvond, omdat we dit aspect vandaag eren. Natuurlijk was het niet vandaag, maar toch kunnen we het zo stellen. Als het is gebeurd en als het je tot hulp is geweest, als het een grote zegening voor je is geweest, dan moet je weten hoe het te onderhouden, hoe het te versterken en hoe ervan te genieten. Je zou niet tevreden moeten zijn met één gebeurtenis, of met één ding, maar je zou de volmaakte eenheid met het Goddelijke moeten hebben; volmaakte eenheid. En dat is enkel mogelijk als je werkelijk mediteert, wat erg gemakkelijk is om te doen; mediteren is gemakkelijk.

Sommige mensen zeggen: “Moeder, we kunnen niet loskomen van de tijd, we blijven de hele tijd aan dingen denken, of we willen steeds naar de klok kijken.” In het begin kun je daar wat problemen mee ondervinden. Ik zeg niet dat het zo is; misschien heb je ze niet, misschien wel, maar dat is alleen zo in het begin. Langzaam maar zeker zul je er goed in worden. Langzaam maar zeker zul je er meester in worden. Langzaam maar zeker zul je er zo bekwaam in worden dat je niets anders meer wilt van een lager niveau, omdat je daar niet om zou geven. Zie je, dus om bij je schoonheid te komen, om bij je glorie en bij jouw eigen grootse persoonlijkheid te komen die nu wordt geopenbaard is het enige dat je echt met volle overgave moet doen, mediteren. Denk niet: “Vanavond is het laat, dus ik hoef niet te mediteren. Morgen moet ik naar mijn werk, dus kan ik niet mediteren.” Niemand wil jouw excuses horen. Het gaat tussen jou en jezelf. Jij bent het die er voordeel mee doet, niemand anders. Omwille van jouw voordeel gebeurt alles.

Nu moet je weten dat we een bepaalde hoogte hebben bereikt in onze evolutie. En op deze hoogte kun je hierheen, hierheen en hierheen. Ik zeg niet dat het onmogelijk is om dat te doen. Maar het allerbelangrijkste is dat wat je ook mag zijn, al beschouw je jezelf als een Sahaja yogi van de hoogste klasse, je móet nederig zijn als het om meditatie gaat. Deze meditatieve kwaliteit… Zelfs als ik tegen jullie spreek kom ik erin terecht, omdat het zoveel vreugde geeft. Je springt gewoon in de oceaan van vreugde. In het begin zal het moeilijk zijn, maar na enige tijd zul je zien dat deze verbinding die je met Shri Mataji hebt de enige verbinding is waar je naar op zoek was.

En dan is er nog een ander punt waar mensen de fout in gaan, iets dat vaak het geval is bij bepaalde mensen die de weg kwijtraken. Ze mediteren individueel, heel veel, en ze doen dat heel goed. Individueel mediteren ze wel: ze zitten neer om te mediteren, ze doen puja, alles. Maar collectief zullen ze niet mediteren. Dit is dus een ander punt dat je moet onthouden: dat je collectief moet mediteren. Want ik ben een collectief wezen bestaande uit jullie allemaal. En als je collectief mediteert dan ben je pas echt dicht bij mij. Dus zelfs als je een programma geeft of wat dan ook, dan moet je er meditatie in verwerken. Neem altijd meditatie als uitgangspunt voor elk programma. Zing een paar liedjes, en als het voorbij is dan mediteer je. Als ik iets benadruk, weet dan dat ik je de waarheid zeg, de absolute basis; het lijkt misschien onbelangrijk, maar het is erg belangrijk.

Nu we de Adi Shakti gaan vereren weet ik niet hoe, want er zijn geen gebeden of wat dan ook over de Adi Shakti. Tot Bhagawati zijn ze gegaan, maar verder dan Bhagawati zijn ze niet gekomen. Dus ik weet niet hoe jullie deze puja gaan doen, maar laten we misschien maar gewoon iets proberen. Voor mij is meditatie de beste manier waarop we werkelijk iets kunnen bereiken; daarom kunnen we voor ongeveer vijf minuten in meditatie gaan.

[enkele minuten stilte]

Sluit alsjeblieft je ogen.

[Shri Mataji blaast 11 keer in de microfoon]

Elf Rudra’s zijn ontwaakt, en zij zullen alles wat negatief is vernietigen. Onwetendheid is de grootste negatieve kracht en ik ben er zeker van dat zij de onwetendheid van de mensen vernietigt.

Nu kunnen we puja doen. Moge God jullie zegenen.

[1] Adi Shakti: ondersteunende, vrouwelijke, moederlijke oerkracht, scheppende kracht van het universum, die belichaamd wordt door Shri Mataji; primordiale (oorspronkelijke) kracht

[2] bhoot: vorm van negativiteit; ziel van een overledene die nog sterk gehecht is aan het aardse leven; negativiteit die soms ons subtiele systeem binnendringt

[3] dharma: afgeleid van Sanskriet ‘dhr’: ondersteunen. Geheel van leefregels die ervoor zorgen dat de harmonie tussen alles wat leeft gerespecteerd en ondersteund wordt; spirituele wetten die de mens(heid) op het middenpad van groei en evolutie houden; rechtschapen gedrag; de wezenlijke natuur van iets

[4] Kundalini: primordiale, moederlijke levensenergie, die opgerold in het heiligbeen verblijft

[5] sandra karuna: diep mededogen van de meester voor zijn leerling

[6] sahaj: sahaja, spontaan, aangeboren, volgens de cultuur van Sahaja Yoga

[7] tapasya: boetedoening; beproevingen die men moet doorstaan om spiritueel te groeien, ascetisme

[8] Spirit: het Atma, het Zelf, de diepste (goddelijke) essentie van ons wezen, die zuivere liefde, vreugde en bewustzijn is

[9] sanyasi: asceet die door vasten, meditatie en ontberingen eenheid met God probeert te bereiken

[10]Gita of Bhagavad gita: letterlijk ‘Lied van de Heer’, is onderdeel van een groot episch gedicht genaamd Mahabharata. De gita is een dialoog tussen Shri Krishna en prins Arjuna (vòòr de grote veldslag van Kurukshetra in India) over het vinden van God en de Spirit (Atma, eeuwige ziel) én daarbij het juiste handelen.