Guru Puja Ik ben een Sahaja yogi Cabella, Italië 04/07/1993

Vandaag gaan we guru puja houden.
Ik word verondersteld jullie guru te zijn, maar soms heb ik de indruk dat de algemene opvatting omtrent een guru erg verschillend is van die van mij. Normaal gezien is een guru een zeer, zeer strikt iemand die in het geheel geen geduld heeft. Zelfs in de muziek, bijvoorbeeld. Er zijn guru’s die muziek aanleren in India, en alle disciplines moeten absoluut gevolgd worden.
Zo ken ik die grote musicus Ravi Shankar. We waren op een zeker moment in Maihar waar hij een optreden gaf. Mijn vader werd zeer gerespecteerd door zijn guru, Allahuddin Khan. Mijn vader vroeg om iets te spelen, maar Ravi Shankar toonde hem een grote buil op zijn voorhoofd. Zijn guru had zijn muziekinstrument, de tampura, op zijn hoofd gebroken omdat hij een klein beetje uit de toon had gespeeld. En toch was die guru normaal gezien een vriendelijk man; maar als het op lesgeven aankwam, dan volgens mij is het een soort traditie geworden dat je de studenten allerlei disciplines moet opleggen. En toch blijven de studenten aan die guru hangen. Ze blijven voor hem zorgen. Als de guru iets van hen verlangt dan doen ze dat meteen.
En de guru blijft ze maar onderwerpen aan allerlei soorten beproevingen. Denk maar aan de guru van Shivajj die op een bepaald moment om tijgermelk vroeg. De leerling dacht, oké als dat de wens van mijn guru is dan moet ik daarvoor zorgen. Hij ging naar het woud en zag een tijgerin zitten die net haar jongen had gevoed. Hij boog neer voor de tijgerin en zei: “Mijn guru wil wat van uw melk, geef a.u.b. wat melk voor mijn guru. ” De tijgerin begreep dit, zij stond op en de leerling kon de melk voor zijn guru nemen.
Hieruit blijkt dat door de extreme gehoorzaamheid van de leerling aan zijn guru, men zelfs de meest onmogelijke zaken kan bereiken. Zo vroeg de guru op een andere keer of iemand de steenpuist die hij op zijn hoofd had, kon uitzuigen; het moest wel iemand van zijn discipelen zijn, en als zijn discipel het zou uitzuigen, dan zou hij oké zijn. Shivaji maharaj zei:”Natuurlijk, ik wil dat doen”. Hij knielde neer en begon te zuigen op de plaats waar de puist zich bevond. En het was een mango.
Er zijn zo’n drietal beproevingen die voortdurend aan de discipel worden opgelegd. Eerst en vooral: hoe goed gehoorzaamt de discipel zijn guru. Voor jullie ligt dat anders; aangezien jullie allen jullie zelfrealisatie gekregen hebben, en bijgevolg jullie je eigen guru zijn, hoef ik jullie deze beproeving niet op te leggen. Ik laat jullie hierin vrij. Wel vertel ik jullie in alle eerlijkheid en op alle mogelijke manieren wat ik denk dat goed voor jullie is. Maar ik verplicht jullie tot niets, zoals die guru’s wel deden. Zo hadden ze ook de gewoonte om hun discipelen te slaan. Zij hingen ze onder meer ondersteboven boven een waterput. Zij waren zeer strikt. Zij glimlachten nooit, nooit werd er gelachen. Nooit toonden zij enige vorm van zwakte, of van vriendelijkheid tegenover hun discipelen. Ik heb het hier nu wel over de spirituele guru’s.
Zij die wilden opstijgen, die hun zelfrealisatie verlangden, hielden vol en lieten toe dat ze gemarteld werden. Sommige guru’s die niet hielden van bepaalde dicipels zegden hen: sta nu op één been de hele tijd, dan deden zij dat, net als een kraanvogel. Zo vroeg hij bijvoorbeeld ook dat iemand op zijn hoofd ging staan. Ik heb het zelf zeer moeilijk met de manier waarop zij hun discipelen behandelden. Als ik eraan denk, krijg ik medelijden, tranen komen mij in de ogen. Soms lijkt het op een uitbrander geven, maar het is een zeer moeilijke taak om tegelijkertijd moeder en guru te zijn. Ik weet niet wat eerst komt, maar zoals je weet wil elke moeder dat haar kind een goed iemand wordt. Welnu, een heilige moeder wil dat haar kind een heilig iemand wordt. Het belangrijkste is de heiligheid. Hoe kun je dan om dat te bewerkstelligen dwang op iemand uitoefenen. De enige manier die ik kan bedenken om jullie dat duidelijk te maken is als jullie niet heilig worden, hoe kunnen jullie dan opstijgen? We moeten dus heilig zijn. Welnu, bestaat er een vorm van discipline die men iemand kan opleggen zodat die heilig wordt. Wat kan je tenslotte afdwingen?
Waarom zou je hiertoe boos worden? De enige methode die ik gebruik is die van de vergeving. Vergeven is wellicht de hoogste vorm om iemand iets aan te leren. Als iemand iets fout doet en dat toegeeft, dan moet je vergeven. Zo was er tijdens het leven van Buddha een man die hem beledigd had zonder te weten tegen wie hij sprak. Toen de man zijn beledigingen staakte en Buddha de plaats verlaten had, zeiden de andere toehoorders: “Weet je wel wie je beledigd hebt? Het was Heer Buddha.” Toen de man begreep dat hij tegenover Buddha had gestaan, kreeg hij de schok van zijn leven.
Hij trok naar het verderliggend dorp om zich bij Buddha te verontschuldigen. Hij vroeg Buddha dat hij hem op welke manier dan ook zou straffen. Maar Buddha vroeg: “Wanneer is dat gebeurd?”. De man zei. “Gisteren”. “Gisteren, ” zei Buddha, “ik ken alleen vandaag”. Hoe groots. Het is een feit dat ook jullie grootheid op de mensen indruk zal maken. Het is niet met vechten, of door een ruwe taal te gebruiken dat dingen zich zullen uitwerken.
Ten tweede, het was zo dat de guru de leerlingen volledig controleerde. Hij had een absolute controle over hen. Zij moesten om vier uur opstaan voor meditatie, en als ze dat niet deden, dan werden ze geslagen. Ik kan dit niet begrijpen. Sahaja Yoga is totaal verschillend van alle andere gurusystemen. Wij geloven in de kracht van de liefde die ons leert hoe we moeten vergeven. Vergeven maakt je nobel, het brengt je in evenwicht.
Die guru’s waren er in de Bhavasagara om dharma in de mensen te vestigen. Maar op de eerste plaats moesten ze zichzelf in evenwicht brengen, en dit tegenover de zogenaamde ‘praktische zaken’, zoals zij dit noemden. Toen men zei dat ze eerst en vooral praktisch moesten worden, zeiden ze. ” Neen, voor ons is er iets hoger, nobeler, iets belangrijker”. Zij konden de mensen in evenwicht brengen omdat ze de kracht van de liefde in zich hadden. Al die Adi-Guru’s en hun incarnaties waren altijd in evenwicht, en predikten altijd de liefde van God.
Als we het over zelfrealisatie hebben, moeten we op de eerste plaats beseffen dat we geduld moeten hebben met onszelf. Ik weet dat er mensen zijn die zich niet zo goed voelen; sommige mensen hebben nog altijd ziekten; sommigen voelen soms zelfs de vibraties niet. Heb geduld met jezelf. Eerst en vooral, net zoals de guru geduld heeft met zijn of haar discipel, zo moeten ook jullie geduld hebben met jezelf.
Als je geduldig wordt, zal je ontdekken dat je zoveel kan doorstaan zonder problemen. Als iemand voortdurend loopt te jammeren: “Dit is niet goed, en dat is niet goed,” dan is dat omdat hij geen geduld met zichzelf heeft. Als je geduldig wordt met jezelf zal je alles kunnen aanvaarden. Waar je ook mag zijn, je bent met jezelf want jullie zijn gerealiseerde zielen. je zult niet gefrustreerd raken, of boos worden, je zult ook niet jammeren of klagen, je geniet immers van jezelf.
Als je een slaapmatje hebt, dan is dat goed, als je er geen hebt, dan is dat ook goed, je kan in het gras slapen, of zelfs op de stenen; het is zelfs niet nodig dat je slaapt. Denk maar aan de voorbije nacht.
Het maakt in het geheel geen verschil uit. Het eerste wat ik ontdekt heb is dat mensen geen geduld met zichzelf hebben. Dat kan op de eerste plaats zijn omdat ze geconditioneerd zijn, je hebt bijvoorbeeld een linker Vishuddhi, mocht het zo zijn dat je een katholic of een TM geweest bent of iets dergelijks. In dat geval doe je niets anders dan klagen en praten over je ellende, je miseries; je doet dan niets anders dan jezelf veroordelen.
Je bent nu een gerealiseerde ziel, je moet jezelf niet veroordelen, daar heb je geen zaken mee. We kunnen de vergelijking maken met iemand die aan het verdrinken was. Hij werd gered, hij stelt het goed, en toch gaat hij nog steeds verder met jammeren over de angsten die hij heeft moeten doorstaan, net alsof hij nog steeds aan het verdrinken is. Je moet wakker worden en zeggen. “Nee, nee, ik ben daar niet meer, genoeg, dat is voorbij, ik ben veranderd nu. Dat was iemand anders. Ik ben dezelfde persoon niet meer.” Zo ook moet je duidelijk tegen jezelf zeggen: “Ik ga mezelf niet veroordelen.”
Het was je recht om je zelfrealisatie te krijgen. Welnu, je hebt ze, en wat blijkt dan, je kan er niet van genieten omdat je met die conditioneringen zit, speciaal in het Westen. Het is daar een soort mode om er zeer miserabel uit te zien. Het zijn miseries van mensen die geen miserie hebben.
Zo’n mensen die ingebeelde miserie hebben, van het verleden, en die in werkelijkheid niet meer bestaan, zo’n mensen kunnen de vreugde van het heden niet ervaren.
Voor een Sahaja yogi is het belangrijk dat hij vreugde heeft, binnenin zijn hart. Het is als een oceaan die er elk moment is, en die je trillingen geeft. Zelfs een paar druppeltjes van die oceaan, als ze in je wezen vallen, werken ze zo verzachtend. Maar de ervaring moet ervaren worden. Alles in jezelf wacht erop. Zo iemand maakt ook anderen vreugdevol.
Zo iemand kan niet verdragen dat iemand anders ongelukkig is, of in nood. Hij zit zelf vol met vreugde. Drukt overal rond de vreugde uit. Je kan zelfs vreugde vinden in zeer, zeer kleine dingen. Je bent in de oceaan, en een klein dingetje dat er in valt, creëert zo’n mooie kleine kringetjes.
Die kringetjes raken de oevers van je eigen wezen, maar ook die van anderen. Erg kleine dingen kunnen je zo gelukkig maken. En je surft, zoals ze dat nu noemen, voortdurend op dat prachtige meer, op deze prachtige oceaan van liefde. Liefde geeft vreugde. Het is geen vleselijke liefde, het is goddelijke liefde. Als Sahaja yogi’s en als guru’s moeten we onszelf liefhebben en onze eigen waarde beseffen. Ik denk dat Sahaja yogi’s dit nog niet goed begrepen hebben. Hoeveel mensen op deze wereld kunnen zelfrealisatie geven.
Hoeveel mensen weten iets af van de Kundalini? Hoeveel mensen kunnen ervaren dat zoveel anderen zijn verrezen? Jullie zijn zo krachtig dat jullie door jullie blik, alleen maar door naar iemand te kijken die persoon zelfrealisatie kan geven. Gewone of vleselijke liefde is gekenmerkt door angst. Mensen zijn bang dat hun geliefde weg zal gaan, of ziek zal worden, of dat er hem iets zal overkomen. Zo kunnen ze de hele tijd met angsten zitten. Maar jullie, jullie zijn met jullie zelf, en jullie zijn altijd beschermd. Als jullie aandacht slecht is, zelfs voor een ogenblik, dan zal de loop der zaken er meteen op wijzen dat je verkeerd aan het lopen bent. Je beschermt jezelf voor jezelf. Zodra je een fysiek probleem krijgt, kun je dat voelen, en je weet hoe je jezelf kan genezen. Maar nog eens, je moet in evenwicht zijn. Als je uit evenwicht bent dan voel je zelfs geen vibraties, je voelt zelfs niet wat verkeerd met je is, je weet niet in welke richting je gaat, en zelfs niet of je niet vernietigd gaat worden. Dit evenwicht moet in alle Sahaja yogi’s gevestigd zijn. We raken uit evenwicht omdat we nog steeds aan ons verleden denken, of aan onze toekomst. We zijn hieromtrent vaak ongerust.
Waarom zou je je zorgen maken als alle engelen en gana’s voor je werken? Je moet alleen maar de opdracht geven, dat is alles. Het is zoals iemand die koning geworden is en op de troon gezet is, en voordien was hij een bedelaar, en tegen iedereen die voor hem komt buigen zegt hij: “Oké, geef mij een pond.” Jullie moeten weten dat je gerealiseerde zielen zijt, jullie hebben alle krachten binnenin je. De balans is het enige dat zeer belangrijk is. In Sahaja Yoga gaan sommigen uit balans. Hoe? Ik heb mensen gezien die schrik hebben van de wereldse wetten. Zij weten niet dat er zo’n krachtige energie rond hen is. Niets kan je stoppen. Niemand kan je arresteren. Niemand kan fouten vinden. Maar wanneer je begint te twijfelen, zoals gisteren als je zegt, “maar, maar”. Wanneer je begint na te denken over de mens-gemaakte wetten, dan laten de goddelijke wetten het afweten.
Anders kan niemand je straffen, niemand kan je arresteren, niemand kan je iets aandoen. Je bent absoluut beveiligd. Het grote verschil tussen de oude en de nieuwe stijl van de guru is dat de oude guru’s je meer deden afzien. Je moet gearresteerd worden, oké. Als ze je vergif geven, neem het vergif, als ze je willen slaan, laat ze slaan. Wat ze ook willen doen, moet je aanvaarden omdat dit je lijden is. Niet in Sahaja Yoga omdat Moeder hier zit. Hoe zou iemand je durven raken. Niemand kan je kwetsen. Als ik dat zeg moet je mij geloven. Niemand kan je kwaad doen, maar je moet dit vertrouwen binnenin jezelf hebben. Niemand had de Adi Shakti als guru. Adi Shakti, diegene alle krachten van de wereld heeft. Wie kan je schade berokkenen. Wie kan je pijnigen? Wie kan je last bezorgen tenzij jijzelf? Als je jezelf last wil bezorgen kan niemand je helpen. Het grootste verschil tussen deze leerling van andere guru’s en jezelf is, dat je niet moet lijden. Je moet niet lijden. Zelfs, als iemand nog wat negativiteit bezit, sommige yogi’s dragen nog steeds slechte zaken, zij kunnen het niet helpen dat zij naar verkeerde guru’s gegaan zijn, of iets dergelijks. Zij kunnen een accident krijgen of zij kunnen tegenover iets vreselijk komen te staan, maar opeens zullen ze eruit geraken. Het kan de negariviteit zijn van iemand anders, van sommige relaties, broers, zusters of de natie. Maar je zal eruit komen. Het is zeer merkwaardig in Sahaja Yoga dat er mensen zijn die blokkeren. Moeder, mijn hart blokkeert. Dit blokkeert, Dat blokkeert. Maar eens zij realisatie willen geven, enkel bewegen, de Kundalini beweegt. Waar je ook mag zijn, wat ook je problemen mogen zijn, je brengt je hand omhoog en de Kundalini beweegt. Ik bedoel, elk instrument dat stuk is, veronderstel dat deze ventilator niet wil werken. Maar bij Sahaja yogi ’s werkt alles uit. Natuurlijk, als ze hun praktijk niet doen, of als ze geen zelfrealisatie aan anderen geven, dan worden ze nutteloos. Het is als een auto die niet gebruikt wordt; hij wordt uiteindelijk een wrak. Jullie moeten allen, vrouwen zowel als mannen, zelfrealisatie geven.
In welk land je ook woont, je moet zelfrealisatie geven, je moet werken en de energie laten stromen, anders verstikt ze. Ik heb veel yogi’s gezien die niets van die aard gedaan hebben. Zij zijn zeer vriendelijk voor u. Moeder, we vereren u thuis. Zij lijden ook aan artritis of aan andere dingen, zoals spondalitis, of cellulitis, of iets anders. Jullie moeten bijgevolg jullie energie gebruiken en aan anderen zelfrealisatie geven.
Welnu, als je een fout maakt tegen het protocol bijvoorbeeld. Dat word je vergeven. Als je een fout maakt uit onwetendheid of onschuld, dat word je vergeven. Maar als je bewust iets fout doet, dan weet ik het niet. De plaats waar je bent is veilig, maar als je dat gebied wil verlaten dan moet je weten dat je allerlei negatieve krachten op je krijgt die je zullen vangen. En dat is geen vergissing van Sahaja Yoga. Het gaat hier om een andere fout die we vaak begaan, denken dat er fouten in Sahaja Yoga zitten, of bij andere yogi’s.
Vroeger was het zo dat een guru, zelfs al had hij maar tien discipelen, niet twijfelde om een discipel eruit te gooien als die het waagde om iets te zeggen op een andere discipel. Ze mochten over elkaar niet klagen. Waar het om gaat is dat, als een hand zich bezeert, dan moet de andere hand niet gaan klagen bij het verstand, maar zij probeert die andere hand te helen. Sahaja Yogi’s zijn guru’s die tot de collectiviteit behoren. Zij bewegen zich in een groep zoals beschreven door Gyaneshwara. “Jullie bewegen je nu als het verlichte woud dat geeft wat mensen nodig hebben of willen.”
Ook zegt hij dat jullie je bewegen als oceanen en spreken over God. Het is niet zo dat één iemand opstaat en iets zegt. We zagen gisteren in het toneelstuk van gisteren, dat één persoon moest lijden. Neen, jullie zijn een groep en jullie bewegen je allen in een groep, samen, in één verstandhouding. Het is zo’n krachtige groep. Jullie brengen ambrosia voor anderen volgens Gyaneshwara.
Maar deze kracht van de collectiviteit die men voelt, is de eerste beoordeling van de persoon. Zij die niet collectief zijn, zijn nog geen Sahaja yogi’s. Sommigen denken dat zij mij gediend hebben, ze hebben mij verzorgd, zij doen mijn puja of iets anders, zodat zij het recht hebben om anderen uit te schelden, kwaad te worden op anderen, tegen hen te roepen, zeggen hen te werken, doen allerlei zaken. Dit is niet zo. Jullie zijn Sahaja yogi’s als jullie absoluut collectief zijn. Anders zijn jullie geen Sahaja yogi’s als jullie niet collectief zijt. Het is zo eenvoudig. Dat ego, de conditioneringen van ego of conditioneringen uit het verleden kunnen je weghouden van anderen en er is geen verbinding meer met het Goddelijke gebleven. Zij die niet collectief zijn hebben geen relatie met het Goddelijke. Nu heb je verstaan wat collectiviteit is. Het meest merkwaardige voor mij is dat ik, door jullie realisatie te geven het zeer gemakkelijk vind om met jullie te praten over de meest subtiele zaken. Ik denk dat geen enkele guru over al deze dingen kon gepraat hebben. Onmogelijk. Het zou niet in hun hoofden binnendringen. Het is zeer subtiel. Je moet subtiel worden en de subtielen hebben hun eigen schoonheid in expressie, in praten, in gedrag met anderen, in het begrijpen. Het is zo zacht en mooi. Het collectieve gevoel is zoiets als een stukje klei dat denkt dat het een berg is, als een druppel die de oceaan wordt. Maar als er één druppel is die zegt “neen, neen ,neen, ik kan niet collectief zijn. Ik blijf op de kust”. In orde, de zonneschijn zal wegsmelten. Maar Moeder, ik vereer u. Ik doe dit. Ik doe dat. Daarmee, als je geen collectiviteit ontwikkelt kan je me beter niet vereren. Welnu, hoe dient een guru zich in de collectiviteit te gedragen? In Sahaja Yoga zou niemand mogen denken dat hij een soort van hiërarchie is. Of dat hij een hogere persoonlijkheid is. Als je zo begint te voelen dan moet je weten dat je een soort bezetenheid hebt. Wat is het hoogste in je lichaam?
Niets, alles is hetzelfde, het moet allemaal gebruikt worden voor zijn eigen doel.Ook heb ik gemerkt dat mensen soms een grote gewelddadigheid in zich hebben, het is onvoorstelbaar. Hoe kan zo’n soort bevrediging bestaan als je Sahaja yogi’s zijt?
Ik weet het niet, maar men zegt dat sommige guru’s de gewoonte hadden mensen te slaan, en allerlei andere dingen te doen, dat moeten boots geweest zijn. Er waren inderdaad boosaardige guru’s. U kunt het zich niet veroorloven boos te worden. Kwaadheid betekent onevenwicht.
Dan is er de gehechtheid bijvoorbeeld aan je familie en je begint zo te praten. Als je ook maar aan iets gehecht bent, betekent dit dat je geen evenwicht hebt. Zij die in evenwicht zijn, moeten onthecht zijn. Anders geraak je gehecht aan iemand: dit is mijn dochter, dit is mijn zoon, enzovoort. Dan zie je de waarheid niet. Elke vorm van gehechtheid wijst erop dat je niet in evenwicht bent. Ik heb ook gemerkt dat mensen soms trots in zich hebben, trots omdat we Sahaja yogi ’s zijn. Welnu, we zijn Sahaja yogi ’s geworden om de hele wereld te redden. Ik zie zoveel ambtenaren die zichzelf zo belangrijk vinden. Zij zijn dienaren van de mensheid. Je mag ze dan wel ambtenaren noemen, maar ze zijn ambtenaren om te dienen.
Op dezelfde manier zijn we op deze wereld om God te dienen. En het doel van jullie dienen is om de wereld te redden, de mensen. Maar als je trots hebt, valse trots, hoe kan je dan dienen? De manier waarop je praat of je gedraagt, zal maken dat niemand dichterbij zal willen komen.
Je mag ook niet jaloers op iemand anders zijn, dat kan niet, omdat jaloers zijn betekent dat je jezelf schade wil toebrengen. Ik weet niet helemaal precies wat jaloersheid is. Ik zie soms dat mensen jaloers worden, maar ik weet niet precies wat het is, het is wel iets zeer eigenaardig. Misschien komt jaloersheid wel uit het dierenrijk, ik weet het niet. Is er nu iets om jaloers te zijn? Jullie zijn gerealiseerde zielen, hoe kun je dan jaloers op iemand zijn? Stel nu, jij bent een diamant, en iemand anders is ook een diamant. Welnu, als je ze naast elkaar legt dan leveren ze nog meer schittering op.
Stel nu dat iemand niet goed is, en jij bent wel goed. Dan is er toch geen enkele reden waarom je jaloers zou zijn op die persoon die niet goed is, of jaloers te zijn op iemand die ook goed is. Welk nut heb je daarvan? Als je een man of vrouw ziet die goed is, dan is het beste wat je kan doen proberen na te volgen wat die persoon doet. Wat is er precies zo goed aan, en hoe die zo goed is geworden? Dat zou je best bestuderen. Waar ik het meeste van geniet is wanneer Sahaja yogi ’s hun gevoelens over andere yogi’s uitdrukken: “Oh, moeder, die is zo, en die is zo.” Als je de goedheid, de grootheid, de nobelheid van anderen kunt zien, dan ga je op de duur ook zo worden. Als je daarentegen jaloers wordt, ik weet nog niet precies wat het is, dan veroordeel je jezelf constant. Vandaag ben je jaloers op iemand die zwart haar heeft, dan op iemand die grijs haar heeft, dan op iemand die een lange neus heeft, dan op iemand die een korte neus heeft.
(Shri Mataji spreekt tot een yogi). Wat gebeurt er? Wat gebeurde er? Ben je een Sahaja yogi? Je bent een Sahaja yogi. Dan ken je de protocol. Laat mij spreken. Oké. Je kan mij je vragen later stellen. Zo werkt het niet. Het is hier geen parlement. Ik weet dat ik de discipelen niet forceer, maar dit zou zelfdicipline moeten zijn, Je zou zelfdicipline moeten hebben. Ik ben nu aan het spreken, luister nu naar mij. Misschien kan ik je een antwoord krijgen tijdens mijn lezing.
In de relatie tussen Sahaja yogi’s zou er geen jaloersheid mogen zijn. Jaloersheid doodt de vreugde. Ik heb het jullie al gezegd: je zult van al die dingen uiteindelijk af geraken, van je angsten, van je jaloersheid, van je trots, valse trots, en ook van je ongeduld. Je moet geduld hebben. En dat is dan weer verschillend van andere guru’s. Wij moeten als guru’s geduld hebben, ontzettend veel geduld. Er is geen enkele reden waarom we boos zouden worden, of van streek zouden raken.
En geleidelijk aan zal je zien dat mensen zichzelf gaan disciplineren zonder dat je het hen vraagt. Maar eerst en vooral moet je jezelf disciplineren. Nog nooit tevoren waren er zoveel discipelen als nu in Sahaja Yoga. Tot voor Shri Gyaneshwara was er slechts één discipel. Sommige guru’s hadden zelfs geen enkele discipel. Ik denk niet dat William Blake er een had. Misschien moeten ze gedacht hebben dat niemand tot dit niveau kon opstijgen of begrijpen. Zovelen onder hen hadden geen discipel. Sai Nath had geen discipel. Hij kwam op deze aarde en dacht wellicht dat het geen zin had discipelen te hebben. Daarom is het zo groots voor jullie dat wij vandaag met zovelen zijn. Wij begrijpen mekaar, wij kennen mekaar. We weten alles over de Kundalini, en we zijn ons zo bewust van alles. Wij weten wat er in de wereld gebeurt. Wij zijn niet van het slag dat zich zonder meer ergens in een grot in de Himalaya gaat vestigen om daar de naam van God te reciteren. Neen, wij staan in de wereld, wij gaan er niet van lopen. Elke dag onderkennen we al de problemen van die wereld. Het verschil is, wij staan in de werkelijkheid, en zij leven in onwetendheid. Daarom kennen wij de oplossing, we kennen het probleem en we kunnen het oplossen.
Jullie moeten nu met jullie krachten gaan experimenteren, natuurlijk in alle nederigheid. Ik moet dan ook een aantal mensen waarschuwen, er zijn er immers die nogal vlug van stapel lopen. Jullie moeten beseffen dat jullie zeer veel kennis hebben, een massa kennis, over alles, behalve wat betreft banken, zou ik zeggen. Dat is een probleem voor mij. Je zou wel projectie naar die bron van kennis moeten hebben. Zo kan alles geïnterpreteerd worden volgens de Sahaja Yoga-taal: net zoals deze tent ondersteund wordt door deze pilaren, zo worden ook jullie ondersteund door ons dharma, zo eenvoudig is het. Zo zal je overal en in alles een vergelijking met Sahaja Yoga kunnen zien.. Dit is zeer belangrijk, en het zal dubbel zoveel vreugde geven.
Toen ik op een dag terugkwam, was ik op de luchthaven hevig aan het transpireren, enorm aan het transpireren. De Sahaja yogi die bij me was zei dat ik alle hitte, alle negativiteit van de plaats in kwestie aan het absorberen was; en dat was een feit. Maar dat kan alleen een Sahaja yogi zien.Terwijl iedereen daar rustig zat, was ik bezig met een waaier om de hitte weg te nemen. Iedereen zat daar maar gezellig de koelte die van mij kwam op te nemen, en ik bleef maar voortdurend mijn waaier gebruiken. Op een dag ging ik naar een Chinese winkel, alle Australische yogi’s volgden me. Ik weet niet wat deze Chinezen doen. Bij het klimmen voelde ik zoveel hitte en was uitgeput. Ik probeerde enkel mezelf af te koelen. En ze zeggen mij: “Moeder, er komt zoveel koelte van u.” Ik zei: “Heel goed, ik ben diegene die alle hitte absorbeert en jullie alle koelte geeft.”
Welnu, dat is eigenlijk mijn taak. Ik moet de hitte van anderen absorberen, ze transformeren in iets verkoelend en verzachtend.
Als mensen beginnen roepen en tieren moeten jullie vredevol zijn en naar hen luisteren. En dan kunnen jullie, bij wijze van spreken, water over hen gooien; de hitte zal verdwijnen. Het is dus zeer belangrijk dat je de hitte absorbeert. Wees dus absoluut niet bang om hitte te absorberen. Ik moet hier wel aan toevoegen dat je hierbij voorzichtig moet zijn. Je moet je beschermen, en de bescherming die je nodig hebt, deze kavacha, is eigenlijk een zeer eenvoudig iets, het is namelijk de bandhan.
voor alles wat ik jullie heb verteld is er één guru-mantra die jullie voor altijd moeten onthouden, en deze is: wij zijn Sahaja yogi’s. Denk eraan: wij zijn Sahaja yogi’s. Als je beseft dat je Sahaja yogi’s zijt, dan zal de projectie meteen beginnen. Wat gebeurde met William Blake? Hij projecteerde zijn verbeelding en bereikte het punt van kennis.
Bij alles wat je ziet, alles wat je doet of wat anderen doen, tracht het in verband te brengen met Sahaja Yoga en projecteer het. Dan zal je ook de oceaan van liefde bereiken. Wie kan je verstoren, wie kan je lastig vallen. Wie zou het je nog moeilijk kunnen maken als je in de oceaan van de liefde bent, en die andere bevindt er zich ergens buiten. Hoe zou deze in die oceaan kunnen komen om je daar lastig te vallen? Bedenk dus steeds dat je een Sahaja yogi bent. Maak elke morgen en elke avond een bandhan.
Het is zo eenvoudig, en het lijkt me wel wat gek dat ik dat nog door deze microfoon moet zeggen. Maar ik kan niet anders omdat jullie het gewoon vergeten. Jullie vergeten dat jullie gerealiseerde zielen zijn.
Gebruik jullie vibratorisch bewustzijn tenminste om jullie te beschermen, wetende dat overal rond je de negativiteit op de loer ligt. Wees dus voorzichtig en onthoud de mantra: ik ben een Sahaja yogi.
Als je deze mantra gebruikt dan zul je weten hoe je je moet gedragen, dan zul je weten welk protocol je moet nakomen; je zult ook weten welke discipline je moet volgen, en ook hoe je anderen moet liefhebben.
Je zult gewoon alles weten. Hoeveel Sahaja yogi’s zijn er geweest voor jullie er waren? Voor jullie zijn er wel zovele guru’s geweest die heel wat hebben doorstaan. Dit geldt niet voor jullie, jullie mogen niet lijden.
Jullie mogen geen miserie hebben, niet langer meer.
De essentie is. Vergeet dit nooit. Ik ben een Sahaja yogi. Als je dit beseft, dan zul je een volledig zelfvertrouwen hebben, en je zal ook absoluut veilig zijn. Probeer de staat van Sahaja yogi te vestigen.
Zo word je je eigen guru en ook een guru voor anderen.
Moge God jullie zegenen.