Shri Mataji Nirmala Devi

 Shri Krishna Puja

‘Shri Krishna & dharma’

 Cabbella Ligure, Italië

 15 augustus 1993

Engelse transcriptie: ISDP verified
Nederlands: eindversie 16/12/2011

Vandaag zijn we hier samengekomen om Shri Krishna Puja te doen. We moeten goed begrijpen dat Shri Krishna een ontzettend belangrijke godheid is in ons, omdat hij de Vishnu[1] is, die in de Void verblijft, in de Nabhi. Hij is degene die het dharma in ons voortbrengt.

Toen je je realisatie kreeg heb ik nooit gezegd: “Doe dit niet. Doe dat niet.” Ik heb nooit gezegd: “Dit is niet goed. Dat is niet goed.” Je deed het gewoon omdat Shri Vishnu in je ontwaakt was. Hij bevindt zich in de Void en als hij in ontwaakte staat is dan leidt hij je naar het licht, hij neemt je onwetendheid weg, hij neemt de duisternis in je weg, zodat je begint in te zien dat alles wat je tot nu toe gedaan hebt, destructief was voor jezelf, en zo wordt het dharma[2] in je gevestigd. Natuurlijk werd het dharma ook gevestigd door de tien Guru’s[3] die op deze aarde kwamen, de profeten die ons het dharma overleverden.

Deze combinatie van Shri Vishnu en de tien Guru’s moet er dus voor zorgen dat het dharma in ons gevestigd wordt. Nu werd dit dharma ons onderwezen door verschillende profeten, zoals je dat overal hebt gezien. Zij zeiden wel: “Doe dit niet, doe dat niet.” Ze spraken over de Tien Geboden. Elke profeet heeft over dharma gesproken, over wat je ervoor moet doen, totdat ook Christus erover moest spreken, en hij zei: “Gij zult geen overspelige ogen hebben.”

Maar Shri Krishna is degene die zegt: “Ik kom op deze aarde wanneer er een glani is”, dat wil zeggen een teloorgang van het dharma. Als het dharma zwak wordt dan komt hij op deze aarde, en dan vernietigt hij de mensen die er verantwoordelijk voor zijn het dharma naar dit niveau van verval te hebben gebracht. Het tweede dat hij zegt is: “Ik bescherm de heiligen. Ik bescherm de heiligen en ik dood al degenen die duivels zijn of die satanisch zijn, die destructief zijn.” Dit zijn de beloftes, die hij als Shri Krishna lang geleden gemaakt heeft. Als Vishnu kennen we hem alleen als degene die dharma brengt, hoofdzakelijk. Maar al zijn machtige kwaliteiten kwamen pas echt tot uitdrukking toen hij als Shri Krishna kwam. Zelfs in de tijd van Shri Rama konden deze kwaliteiten niet in deze mate naar buiten worden gebracht.

Shri Krishna bracht dus de eerste helft van zijn leven door in Gokul en Vrindavan, waar hij de prachtige expressie van zijn karakter toonde, zoals hij het zelf had gemaakt, wat hij zelf omschreef als leela[4], Leeladhara[5], hij die zei dat je een getuige moet worden; je bekijkt de hele wereld als een toneelspel, sakshi swarupa. En zodra je de hele wereld begint te bekijken zoals een kind dat doet, met kinderlijke vrolijkheid en vreugde, dan pas geniet je van het leven. En dit is jullie al overkomen: jullie zijn net als de burgers van Vrindavan en Gokul geworden, te zien aan de manier waarop jullie genieten, hoe jullie van elkaars gezelschap genieten en van Gods gelukzaligheid. En hij liet ook zien, door Kaliya[6] te doden en door Putana[7] en andere mensen te doden, dat als er ook maar iemand deze vreugdevolle kinderen van God lastigvalt, hij degene is die hen absoluut zal beschermen en die al deze duivelse krachten die last veroorzaken zal vernietigen.

Maar in een later stadium wordt hij koning, en zodra hij koning wordt, gebruikt hij zijn krachten op een andere manier. Eerst en vooral zie je dat zijn eigen oom, zijn eigen bloedverwant, zijn eigen oom, de broer van zijn moeder, Kamsa, zo’n slechte man was. Daarom spaarde Shri Krishna hem niet, hij doodde hem. Hij (Kamsa) heeft zoveel mensen gedood. Voordat hij koning werd, doodde hij zoveel mensen. Wat betekent dat nu, dat hij zijn eigen oom heeft gedood? Eén kwaliteit die hij heeft en die Christus ook had, of die zovele heiligen hadden, is vergiffenis. Maar hij geloofde niet in vergiffenis. Hij is de enige die zei: “Ik moet straffen.” We moeten ook iemand hebben die kan straffen.

Als je net als Shiva bent, Shiva hield zelfs van rakshasa’s[8] en in zijn onschuld gaf hij hen ook zegeningen. Maar Shri Krishna geloofde absoluut niet in vergiffenis, want het was belangrijk dat er iemand was met een heel onbuigzame geest, met een meedogenloos inzicht dat een duivel een duivel is, en dat een duivel gedood moet worden.

Als je naar zijn leven kijkt dan zie je dat hij zoveel mensen heeft gedood. Maar dat betekent niet dat wij het recht hebben om iemand te doden. Hij was Shri Krishna; wij zijn dat niet. Wij moeten vergeven omdat we mensen zijn. Zodra we vergeven verplaatsen we al onze woede, onze hele wraakzuchtige houding, naar Shri Krishna. Dan neemt hij het over. Zodra je zegt: “Ik vergeef” dan neemt hij het over, want hij vergeeft niet. Hij zal het onmiddellijk van je overnemen en als het gerechtvaardigd is, als het noodzakelijk is dan zal hij de mensen straffen die heiligen het leven moeilijk maken en die het dharma vernietigen.

Nu is het heel verrassend dat wat iemand ook maar verkondigd heeft, precies dat het tegenovergestelde wordt. Het is heel verrassend. Zo hadden we het er bijvoorbeeld over dat Christus zei: “Gij zult geen overspelige ogen hebben.” Maar christenen zijn het ergste als het op overspelige ogen aankomt. Op dezelfde manier zegt men in de hindoe religie dat iedereen de Spirit[9] in zich heeft. Maar toch geloven hindoes nog in verschillende kasten en gemeenschappen en vechten ze met elkaar. Alles wat men ooit heeft verkondigd had het tegenovergestelde tot gevolg.

Zelfs als je de Koran leest, in de Koran had Mohammed Sahib het steeds over rahmat, dat betekent mededogen. Maar dit vind je nergens terug. Hij heeft het nooit over sharia[10] gehad, hij heeft het nooit gehad over veel dingen die moslims op eigen initiatief toepassen. Hij heeft nooit gezegd dat vrouwen hun gezicht of hun hoofd moeten bedekken, maar toch wordt dit gedaan, en dat niet zomaar, maar uit wraak. Wat dit ons dus laat zien is dat mensen altijd precies het tegenovergestelde doen van wat er ooit verkondigd geweest is. En als er zulke dingen gebeuren dan gaat het dharma achteruit.

Nu weet je dat het land van Shri Krishna Amerika is. Hij heerst over Amerika. Daarom is Amerika een rijk land, want Shri Krishna is Kubera. Hij is de heer van de weelde. Hij heeft Amerika dus weelde geschonken. Verder is hij ook vachana, dat betekent communicatie. Een andere kwaliteit van hem is dat hij degene is die communiceerde. Hij was het die danste met de gopi’s[11] en de gopa’s[12]. Hij was het die zijn krachten op hen overbracht. Zijn communicatievermogen is dus een van zijn grootste kwaliteiten die in Amerika werkzaam is. Maar zij doen ook weer precies het tegenovergestelde: als er ergens oorlog is, met Saddam Hoessein bijvoorbeeld, dan gaat Amerika erheen. Als het oorlog is in Korea, dan gaat Amerika erheen. Waar er ook maar er een probleem is, Amerika moet erheen gaan. Ik bedoel, je kunt de vraag stellen: “Wie zijn jullie? Waar maken jullie je druk om? Blijf toch bij je eigen land en maak het je gemakkelijk. Waarom sturen jullie altijd je troepen overal heen? Waarom willen jullie je met iedereen bemoeien?” Zelfs het vormen van de VN en dergelijke gebeurt allemaal onder leiding van de Amerikanen. Ze spelen een heel belangrijke rol in het vormen van de Verenigde Naties, het vormen van eenheid in de wereld, vrede en allerlei andere dingen. Maar in werkelijkheid, als je kijkt naar het belangrijkste dat Krishna heeft onderwezen, dan falen ze. Wat communicatie betreft doen ze het goed. Wat betreft het leggen van contacten tussen verschillende landen doen ze het ook goed. Maar het ergste dat ze hebben gedaan is dat ze geen dharma hebben, zelfs geen besef van dharma, geen moraal. Democratie zonder moraal. Over moraal spreken in Amerika is compleet uit de lucht gegrepen. Ze kunnen iemand die over moraal spreekt niet begrijpen. Nu ondervinden ze natuurlijk wel enorm veel last van de terugslag van hun daden. En ook zijn er sommigen van hen die beseffen dat ze door immoreel gedrag op het punt zijn gekomen waar vijfenzestig procent van de Amerikanen in dat land hoogstwaarschijnlijk een ernstige ziekte zal krijgen of heel jong zal sterven.

Als het via gestaafde bewijzen duidelijk wordt, dan ervaren ze het als een schok. Maar ondanks dat, ondanks dit alles gaan ze er nog mee door en denken ze: “Nee, nee, het kan best. Het zal ons niet overkomen. Waarom zouden we ons zorgen maken?” Maar nu is zijn bestraffing gestart, terwijl ze geen idee hebben hoe deze bestraffing begonnen is. Als iemand nu bijvoorbeeld een immoreel leven leidt en als gevolg hiervan een ziekte krijgt, een ziekte die niet te genezen is, dan proberen ze alle mogelijke manieren en methodes te vinden om deze ziektes te genezen die voortkomen uit een immorele leefwijze. Maar dit kunnen ze niet. Het is een onmogelijke taak voor alle medische wetenschappen in Amerika om te onderzoeken hoe ze deze specifieke ziektes die voortkomen uit immoreel gedrag kunnen genezen. Maar het ergste is, dat ze zelfs niet kunnen uitspreken dat immoreel gedrag verkeerd is. Ze kunnen zelfs niet openlijk toegeven dat immoreel gedrag deze gevolgen heeft. En zo wordt dit gebrek aan moraal compleet genegeerd in het land van Shri Krishna, waar hij enkel en alleen geboren werd, zoals hij altijd zegt, om er moraal te vestigen. Kunstmatige moraal, dat is er wel, waar de moslims over spreken of waar de christenen over spreken of de hindoes, het is kunstmatig, en dit maakt hen hypocriet. Aan de ene kant volgen ze een bepaalde gedragscode en aan de andere kant staan ze zichzelf stiekem iets anders toe. Maar Amerika is een open land. Wat ze ook doen, ze steken het niet onder stoelen of banken. Ze zeggen: “Wij geloven niet in hypocrisie.” Ze verbergen het dus niet. En dat heeft dit land, dit immense, mooie, rijke, bloeiende land, in zo’n diep ravijn gestort dat ik niet weet hoe het ooit zal kunnen herstellen zolang het Sahaja Yoga niet accepteert.

Wat doet dharma nu nog meer met een normaal mens? Een dharmische persoon is iemand die van nature altijd aan introspectie doet. Hij probeert altijd na te gaan: “Doe ik alles goed? Is dit correct?” Hij staat zijn geest niet toe verkeerde dingen te rechtvaardigen. Dat is een van de kenmerken van een werkelijk dharmische persoon. Hij hoeft daarvoor nog geen Sahaja yogi te zijn. Maar toch zal hij zich altijd afvragen: “Is dit goed of verkeerd?” Maar die eigenschap is compleet verdwenen in Amerika. Zij proberen nooit aan introspectie te doen. Integendeel, ze zullen altijd zeggen: “Wat is daar mis mee?” De mensen die op deze manier doorgaan zullen ongetwijfeld verstrikt raken in een net van situaties die voortkomen uit een gebrek aan moraal, en aan morele leiding. Want het is introspectie dat je een wakker geweten bezorgt. En het is je geweten dat je vertelt: “Dit is verkeerd.” Ze kunnen wel in een bepaald opzicht hierdoor geleid worden. Zo zouden ze bijvoorbeeld kunnen zeggen: “Wat administratie betreft hebben we alles goed geregeld”, of: “Bij ons gaat alles goed met onze spoorwegen, onze scheepvaart, dit of dat, of misschien de economie en de banken of wat dan ook.” Maar al dit soort dingen zijn uitermate oppervlakkig voor mensen, ze zijn slechts uiterlijk zichtbaar. Maar het innerlijk wordt volledig door het geweten gecontroleerd, en ook door morele inspectie van jezelf. Mensen vragen me wel eens: “Moeder, wat is dit geweten nu precies?” Het geweten is er altijd. Het is er altijd, maar je moet je er wel bewust van zijn. “Ik heb een geweten.” En dit geweten moet je antwoorden. Dit geweten dat in ons aanwezig is, is het licht van Shri Krishna in ons, zelfs nog voor de realisatie.

Zoals je weet gebeurt het opstijgen van de Kundalini door de Sushumna[13], die door Mahalakshmi beheerd wordt. Zij is de kracht van Shri Krishna. Door naar je geweten te luisteren ontwikkel je een zuiver kanaal van Mahalakshmi in jezelf. Maar bij mensen die geen geweten hebben is dit over het algemeen niet het geval; dit omvat elk gebied, elk vlak. Anders zal één chakra in orde zijn terwijl een andere chakra in gevaar is. Je moet dus naar je geweten luisteren, dat de rede voorbij gaat. Het heeft niets met de rede te maken. Rationeel gezien zou het correct kunnen lijken om iemand te doden, of iemands geld te stelen, of iemands land af te nemen. Het zou correct kunnen lijken. Maar je geweten zal je vertellen dat het niet correct is.

In de tijd waarin mensen zoveel verschillende landen binnenvielen en probeerden te onderdrukken, was Amerika het enige land, dat moet je goed begrijpen, dat nooit zijn grenzen overschreed om zijn rijk uit te breiden. Het is verbazingwekkend hoe ze binnen hun grenzen zijn gebleven. Want in die periode waarin al dit soort onzin gaande was over de hele wereld, in dat tijdperk waarin mensen het geoorloofd vonden andere mensen aan zich te onderwerpen, waarin ze andermans land afnamen en allerlei dingen deden, in die tijd was Amerika daar al mee gestopt. Voor die periode hadden zij hun portie al gehad. Ze hadden het gebied bezet, zij werden de nieuwe eigenaars van het land, enzovoort. Natuurlijk waren het buitenlanders. Maar nadat ze dat hadden gedaan hielden ze zich afzijdig in de periode waarin de andere mensen hun rijk begonnen uit te breiden. Wat is daar nu de reden voor? Waarom deden ze het toen niet? Deze vraag moeten we ons stellen: toen anderen hun rijk uitbreidden, waarom deed Amerika dat toen niet? De reden is heel eenvoudig.

In die tijd werden er een paar grootse mensen met een groots geweten geboren in dat land, en zij leidden het land. Zo was er bijvoorbeeld Washington. Natuurlijk waren er zoveel mensen, als ik ze allemaal vernoem dan zouden we een lange lijst krijgen van al deze mensen. Maar kijk naar hun karakter, naar hun leven, de manier waarop ze leefden. Abraham Lincoln, als je naar zijn leven kijkt dan zie je dat het vol is van geweten, vol van geweten. En ze stonden hun land niet toe zich te laten meeslepen door de ambitie van het verzamelen van andere landen om hen tot slaaf te maken. Ze deden hier niet aan mee. Helemaal in het begin ging Columbus erheen, hij overwon hen en probeerde… in feite deed hij niet zoveel. Maar de Spanjaarden en daarna anderen, en vervolgens de Angelsaksers, allemaal, vanaf het moment dat ze het land hadden ingenomen en ze zich er hadden gevestigd gedroegen ze zich alsof dat tijdperk voor hen voor eens en voor altijd voorbij was en begonnen ze te spreken over vrijheid, over democratie en over hogere waarden. Maar het karma[14] van hun verleden, waarin ze zoveel inboorlingen hadden vermoord, zoveel indianen, zal hun nooit vergeven worden door Shri Krishna zolang ze niet naar Sahaja Yoga komen.

En dit ondanks die periode waarin ze andere landen niet probeerden te domineren en hun rijk uit te breiden en allerlei wreedheden te begaan, zoals Hitler, dit deden ze niet. Ze stonden altijd voor rechtvaardigheid, ik bedoel, dat probeerden ze tenminste. Op een gegeven moment werden ze wel wat schijnheilig, maar over het algemeen, op het eerste gezicht, probeerden ze te tonen dat ze staan voor het verenigen van de hele wereld. Ze zijn tegen racisme, tegen fundamentalisme, tegen al dit soort dingen, ik bedoel, ze propageerden een bepaald soort idealisme. Maar ondanks dit alles begonnen allerlei soorten zelfdestructieve ideeën in hen te werken. Ik zou dus zeggen dat dit niets anders is dan hun karma dat hen tegenwerkt. En dat is ook de reden dat hier zoveel buitensporig geweld is. Zoveel ziektes, zoveel verschillende dingen, en opvallend genoeg zijn al dit soort problemen nog maar heel kort geleden ontstaan in Amerika, omdat de ontmaskering nu aan de gang is. Daar kwam ook nog eens bij dat er heel veel valse guru’s waren die erheen gingen en die onschuldige, eenvoudige mensen die op zoek waren naar de waarheid in de val lokten. We hebben er zoveel verloren in Amerika. En in de atmosfeer hingen er ook, ik zou zeggen, allerlei vervloekingen van de mensen die ze ooit hadden vermoord, als reactie daarop, en daardoor gingen ze verkeerde dingen doen. Waarom zouden ze anders verkeerde dingen zijn gaan doen wat betreft hun persoonlijk leven?

Ze hadden de vrijheid gekregen, maar ze dachten dat ze deze vrijheid ook konden gebruiken om zich in het verderf te storten of om hun leven te vergooien. Dit is een verkeerd idee dat in hen ontstond. En vervolgens werd dit een collectief idee. En zodra het zich collectief ging manifesteren kwam men erachter dat mensen van alles hielden dat destructief was. En daardoor hebben we hier Hollywood, we hebben allerlei organisaties en muzikanten en enorme destructieve krachten die zich hebben verenigd in groepen en militante verenigingen, die openlijk zeggen: “Wij zijn dat.” Zo hebben we bijvoorbeeld alleen in Amerika verenigingen van aanhangers van Satan, verenigingen die de duivel aanhangen. En we hebben hekserij. In het openbaar. In het openbaar, dit zijn officiële verenigingen in Amerika, terwijl je nergens anders in de wereld zoiets hebt als een vereniging van zwarte magie, een vereniging van hekserij, en hier zijn het officiële instellingen. Zover zijn ze dus gegaan; en men heeft dit collectief geaccepteerd. De reden hiervoor is de bestraffing. Daarom is Amerika de moeilijkste plaats voor ons, voor Sahaja Yoga.

Je moet echt met hen meevoelen. Ze gaan nu door de fase van bestraffing, omdat hun voorvaders allerlei verkeerde dingen hebben gedaan en omdat zijzelf ook nooit dharma hebben aanvaard als levensprincipe. Ze dachten dat dharma neerkomt op het wegnemen van je vrijheid; dharma betekent dat je je persoonlijke leven, je privéleven in handen geeft van iets anders. Wat kunnen we dus doen om het dharma in Amerika te vestigen? Ik ben minstens tien keer vaker naar Amerika geweest dan dat ik in Rusland ben geweest, en ik wil hen echt op de een of andere manier bewust maken van het feit dat ze hun dharma hebben verloren. Maar dit zal hen nooit interesseren, omdat ze zo egoïstisch zijn. Als je het hen vertelt dan zullen ze heel kwaad worden. En de mensen die het hen leren, zoals Rajneesh en dit soort mensen: “O, doe maar wat, dharma is niet nodig”, hun zwakheden, hun ego’s worden gevleid. En ze zijn dolgelukkig. Daarom is het een moeilijke taak om in dat land mensen te laten inzien dat ze een bestraffing ondergaan, en dat ze alleen onder deze bestraffing uit kunnen komen als ze Sahaja yogi’s worden.

Door Sahaja Yoga zal hun dharma opnieuw ontwaken, waardoor al hun bestraffingen en al hun vervloekingen verleden tijd zullen zijn. Het is Amerika dat Sahaja Yoga veel harder nodig heeft dan welk ander land ook. Om dezelfde reden maak ik me zorgen om Amerika. Daarbij heb ik het niet zozeer over Zuid-Amerika, maar eerder over Noord-Amerika. Maar zelfs in Zuid-Amerika heb ik gemerkt dat het een plaats is waar ze totaal niet geleid worden door het dharma, ze hebben geen leidraad. Ze vieren carnaval in het openbaar, enzovoort. Ik bedoel, hoe is het mogelijk dat je dit in een land doet, al dit soort dingen? Ze volgen het voorbeeld van Noord-Amerika. In Noord-Amerika hebben ze bijvoorbeeld dat onzinnige Halloween. Ik bedoel, openlijk doen ze op straat aan dit onzinnige Halloween. Ze vieren dus carnaval. Ze zeggen: “O, wat is het toch een belevenis om naar Rio te gaan”, alsof het een heel belangrijke verwezenlijking is om vanuit de hele wereld dat carnaval te bezoeken. Zelfs vanuit Australië gaan mensen erheen. En dit werkt allemaal erg in hun nadeel.

Hun situatie is zo benard, in zoveel verschillende opzichten, dat het niet gemakkelijk te verklaren is waarom ze zo ver gaan. Zo worden dertienjarige meisjes tot prostituees gemaakt in Brazilië. Openlijk. En alle bomen in het Amazonegebied worden gekapt. Openlijk. Er is ook een hele smokkelhandel, openlijk. Hun politici zijn corrupt. Ik bedoel, er is daar zoveel zwarte magie, zoveel zwarte magie. En dat allemaal openlijk. Ze volgen gewoon het voorbeeld van Noord-Amerika. Hun dharma bestaat eruit dat ze er de katholieke kerk hebben. Wat voor dharma zal dit hen brengen, deze katholieke kerk? Ze gaan dus naar de kerk, ze volgen alle rituelen en gaan daarna weer naar huis met dezelfde ideeën die ze daarvoor ook hadden. Er zijn ontzettend veel landen daar die zo verschrikkelijk arm zijn. Dat toont dus aan dat Kubera’s aandacht niet op dat land gevestigd is. Normaal gezien zijn arme mensen dharmisch, normaal gezien. Want zie je, geld geeft mensen het idee dat ze allerlei onzinnige dingen kunnen uithalen, en het geeft hen ego. Normaal gezien zijn arme mensen dus dharmisch, maar daar is dat niet zo. Ze laten zich teveel in met zwarte magie. Ze vertelden me ooit dat deze zwarte magie uit Afrika is overgekomen en dat zij het hebben overgenomen. Maar het ontwikkelt zich met zo’n grote snelheid in Zuid-Amerika dat het onmogelijk te begrijpen is dat ze deze onzin met zoveel gemak hebben geaccepteerd, waardoor ze zichzelf hebben vervloekt.

Nu moeten we begrijpen dat deze problemen ook in ons bestaan, in onze Vishuddhi chakra. Als we onze Vishuddhi chakra in orde willen houden, dan weet je dat we daar twee kanten hebben: links en rechts. De rechterkant is de Vishuddhi chakra die spreekt, die over dharma praat, die meer aan de agressieve kant is, kunnen we zeggen.

Dit soort mensen die agressief zijn, die op een agressieve manier spreken, die, zeg maar, anderen proberen te domineren met hun woorden, dit zijn de rechtse mensen. Ik heb mensen gezien die echt verkeerde dingen deden. Bijvoorbeeld iemand, een bediende die iets steelt. Als je hem daarop aanspreekt, dan zal hij zo grof tegen je zijn dat je ervan versteld zult staan. Wat is deze man grof! Hoe kan hij zelfs al in staat zijn geweest om iets te stelen? Hij is nergens bang van en hij spreekt je steeds tegen. Deze mensen die rechts zijn kunnen dus elke zonde die ze hebben begaan verdoezelen, elke misdaad die ze hebben begaan, elke moord die ze hebben begaan, door hun spraakvermogen. Het kan een heel agressieve manier van spreken zijn, heel schaamteloos. Mensen zouden kunnen denken: “O, hoe is dat mogelijk? Deze man schreeuwt dit allemaal zo luid van de daken,” en je staat er gewoon versteld van, je denkt: “Nee, dit is niet mogelijk. Hoe kan iemand zoiets zeggen?” Op deze manier kunnen ook wij, als normale mensen, ons inlaten met allerlei onzinnige dingen en ze vervolgens proberen te rechtvaardigen door te praten, door jezelf er onderuit te wurmen. Zoals je weet zijn veel misdadigers, oorlogsmisdadigers, hun straf ontlopen enkel door te praten, door verhalen te verzinnen, door dit soort dingen te doen. Dit is iets dat in alle mensen aanwezig is, ze hebben de eigenschap om iets te zeggen waarmee ze alle verkeerde dingen die ze doen verbergen. Maar ze beseffen niet dat de dingen die je verkeerd hebt gedaan je niet vergeven zullen worden, en nog minder als je zo praat, omdat Shri Krishna dan verdwijnt. Als je jezelf begint te rechtvaardigen en al je fouten te beredeneren, dan zul je gestraft worden, je zult zelfs heel zwaar gestraft worden, in zoveel opzichten dat je niet zult weten hoe je er ooit nog vanaf komt. Lichamelijk, mentaal, emotioneel, op elk vlak zul je gestraft worden.

Voor onze rechter Vishuddhi moeten we dus een karakter hebben, een cultuur, een stijl, een manier van doen die de kwaliteit van Shri Krishna uitstraalt die madhurya[15] wordt genoemd, dat wil zeggen melodieus, melodieus. We moeten op zo’n manier praten dat het melodieus klinkt. Degene die naar je luistert zal dan naar je luisteren alsof hij naar de fluit van Shri Krishna luistert. Zo zacht zou ook de stem van een Sahaja yogi moeten zijn. Als je met iemand praat dan zou het melodieus moeten klinken. Het zou niet agressief mogen klinken, absoluut niet, maar in plaats daarvan moet het melodieus klinken. Het mag niet sarcastisch zijn, het zou een ander niet mogen kwetsen. Een woord dat iemand anders pijn doet kan onmogelijk afkomstig zijn van een goede rechter Vishuddhi. Je zou dus op geen enkele manier mensen mogen kwetsen. Mijn wens is dat alle Sahaja yogi’s deze melodieuze stem van Shri Krishna zouden ontwikkelen, doordat hun Vishuddhi ontwaakt is. Madhurya, ook in zijn gedrag, madhurya – kijk, als je met iemand praat dan zijn er zoveel gebaren waarmee je je madhurya kunt uitdrukken. In Italië en ook in andere landen zag ik bijvoorbeeld dat mensen hun handen teveel gebruiken. Dit is ook de stijl van Shri Krishna. Ze gebruiken hun handen dus op zo’n manier dat je soms niet eens begrijpt wat ze bedoelen. En soms kunnen ze zelfs best agressief zijn in de manier waarop ze hun handen gebruiken. De handen moeten dus zo gebruikt worden dat ze madhurya creëren.

Ik heb in Rusland gezien, en ook vooral in de Oostbloklanden, dat mensen daar echt hun liefde uitdrukken – [doe het maar zo, het is koud] – door namaste[16] te zeggen. Hun hele expressie is zo zacht, en hun hart is ook helemaal vervuld als ze me zien. Ze weten gewoon niet hoe ze het moeten uitdrukken. Dus vouwen ze gewoon hun handen. En ook als ze verlegen zijn doen ze dit. Ze drukken ontzettend lieve dingen uit met hun handen, en met hun ogen. Het zijn de tranen, zie je, die werkelijk zo’n wolk van, ik zou zeggen, zo’n dichte wolk van mededogen creëren in mijn hart als ik hun ogen zo hun liefde voor mij zie uitdrukken. Alles, de tranen, alles: het gezicht, de ogen, de handen, dit behoort allemaal Shri Krishna toe. Hun manier van doen, hun manier van spreken, de manier waarop ze zich uitdrukken. Je kunt diezelfde ogen ook gebruiken om je woede en kwaadheid te laten zien. Veel mensen gebruiken hun ogen om anderen te controleren. Dan kijken ze zo, ze staren je aan, proberen je onder controle te houden. Ze kunnen hun ogen ook gebruiken om iemand te veroordelen. Soms gebruiken mensen ze ook om iemand in zekere zin te bespugen, of steken ze hun tong uit om iemand te beledigen. In ons gedrag moeten we dus ook een bepaald soort zachtheid hebben.

Toen ik bijvoorbeeld voor het eerst naar Engeland ging, zie je, toen leerde ik Engels op mijn eigen manier. Maar toen ik er als nieuweling aankwam, zeiden ze: “Als je een woord wilt zeggen als ‘thought’ dan moet je ‘thought’ zeggen.”

Ik zei: “Wat?”

“Je moet je tong uitsteken en ‘thought’ zeggen.”

Ik zei: “Dat is absurd. Waarom zou je je tong moeten uitsteken?”

Hij zei: “Als je je tong niet uitsteekt op die manier dan spreek je het woord niet goed uit.”

Dus ik zei: “Dit is echt Engels. Jullie hebben gewoon iets onzinnigs uitgevonden om naar iedereen je tong te kunnen uitsteken.” Zelfs een kind, weet je, als een kind boos wordt dan steekt hij automatisch zijn tong uit. Dus zo zie je al deze uitdrukkingswijzen – en ook het gezichten trekken ze noemen het ook wel ‘een stijve bovenlip’, zie je. Je zult er wel al van gehoord hebben, dat je je neus optrekt, zie je, dat je een verwaande neus trekt, of dat je gewoon een gezicht trekt, een lelijk gezicht om iemand te pesten, of om een bepaalde uitdrukking te maken met je neus. Mensen doen ook wel eens zo, zie je, zodat het lijkt alsof ze niezen naar een bepaalde persoon. Al deze dingen, al deze uitdrukkingswijzen, komen voort uit Shri Krishna’s gratie, maar de kracht ervan is madhurya, het is de zachtheid, het melodieuze; de communicatie zou zo zacht moeten zijn dat zo’n communicatie ontzettend veel vreugde en geluk creëert.

Je zult het lied van Baba Mama al wel gehoord hebben, over mijn ogen: ik keek gewoon naar hem, met een bepaalde blik – en die blik liet die prachtige muziek in hem ontstaan. Probeer dus, in de mate van het mogelijke, je ogen op het groen te richten; dat is het beste. Dat kalmeert je, en hierdoor ontwikkel je ook de kalmerende eigenschap van het groen. Ik zeg altijd tegen mensen: “Kijk maar beter naar het groen om je heen, dat zal je ogen kalmeren.” Zo zou je ook de ander moeten proberen te kalmeren als je met iemand praat. Je moet zorgen dat die persoon wegsmelt. Maar als je begint te argumenteren en te ruziën met die persoon, dan zal hij nooit smelten. In plaats daarvan zul je het vuur in hem alleen maar aanwakkeren. Dat was een kwaliteit van Shri Krishna, de madhurya, en in zijn leven kwam dit tot uiting door de mooie manier waarop hij dingen wist te brengen met behulp van zijn eigen zachtheid, vooral in zijn kindertijd.

Een andere kwaliteit van Shri Krishna, die we tot uiting kunnen brengen met behulp van onze rechter Vishuddhi, is diplomatie. Maar er zijn twee vormen van diplomatie: de ene is oprecht, de andere is kunstmatig. Voor oprechte diplomatie hoef je geen bepaalde standaard te volgen, en je hoeft ook geen boeken te lezen om te weten wat diplomatie is. Het ontstaat in je op een heel oprechte manier. Het werkt allemaal op een heel zachte manier, op een heel oprechte manier. Ik heb er zelf al vaak gebruik van gemaakt, en jullie kunnen er allemaal evengoed vaak gebruik van maken. Maar dat is enkel mogelijk als je niet kwaad wordt op hen; het is niet mogelijk als je kwaad wordt.

Zo is er bijvoorbeeld een verhaal dat ik jullie al eerder heb verteld, over een man genaamd Gagangiri Maharaj. Ik kwam hem opzoeken, en hij werd heel kwaad omdat hij de regen niet kon stoppen. Hij stond erom bekend dat hij de regen kon stoppen. En ik was helemaal doorweekt. Dus hij was woedend, en hij zei: “Probeert u soms mijn ego te controleren?” en zo probeerde hij wat met me te discussiëren.

Ik zei: “Nee, dat is niet de reden.”

Hij zei: “Waarom dan? Waarom stond u me niet toe de regen te stoppen? U bent helemaal doorweekt!”

En ik zei: “Omdat u een sanyasi[17] bent en u een sari voor mij heeft gekocht. Ik zou anders nooit een sari aannemen van een sanyasi. Dus ik moest wel doorweekt raken, omwille van u!”

Toen was het plotseling afgelopen. Alle kwaadheid, zijn slechte humeur, het was allemaal verdwenen. Zo moeten we mensen laten smelten. Diplomatie draait niet om het overtuigen van mensen door middel van je intelligentie of door kwaadheid of wat dan ook, maar het gaat erom de ander te laten smelten door je goedheid, door je vriendelijke woorden, je lieve woorden, door je vergevensgezinde aard. Deze kwaliteit had hij ook en hij gebruikte het bij verschillende mensen. Bij sommigen werkte het; bij sommigen werkte het niet. Maar had nooit het gevoel dat hij gefaald had. Het observeren van de reactie van de ander is het enige dat telt. Deze kwaliteit van de rechter Vishuddhi die jullie ook moeten hebben, is dus met anderen te praten en hen te laten wegsmelten. Ik hoop dat de mensen in Amerika deze kwaliteit zullen ontwikkelen en dat ze proberen hun relaties onderling te verbeteren. In feite zijn ze heel lief als je met hen praat, moet ik zeggen. Ze behandelen je heel vriendschappelijk. Je kunt ze zoveel cadeaus geven als je wilt en ze zullen heel blij zijn, maar zij zullen je nooit een cadeau geven. Als je ze uitnodigt voor een etentje, of wat dan ook, dan zullen ze wel tien keer bij je thuis komen om te blijven eten, maar zelf zullen ze jou nooit uitnodigen om te komen eten. Zie je, ze zijn heel vriendelijk, zolang jij maar alles voor hen doet. Maar als het van hun kant moet komen dan vinden ze dat moeilijk; ze doen het gewoon niet. Zo zie je dus dat deze situatie uiteindelijk neerkomt op een heel subtiele manier om van iemand te profiteren. En dit moet je goed begrijpen: zachtheid is niet bedoeld om van anderen te profiteren, maar met zachtheid laat je iemand smelten en breng je hem naar een niveau waarop hij kan inzien wat goedheid is.

Wat Zuid-Amerika betreft heb ik jullie al gezegd dat de mensen daar ontzettend eenvoudig en onschuldig zijn. Het zijn heel arme, eenvoudige, onschuldige mensen, maar de zwarte magie heeft hen in zijn greep, en nu beginnen ze dit gelukkig te beseffen: dat het zwarte magie is die hen problemen bezorgt. Op de een of andere manier zijn ze hier zo afhankelijk van geweest, van de linkerkant. Ze voelen zich er erg schuldig over; ze voelen zich heel slecht. Je merkt dat ze zich voortdurend verschrikkelijk schuldig voelen. Aan hun hele houding is te zien dat ze het gevoel hebben dat ze iets heel slechts hebben gedaan, maar dat ze niet weten hoe ze hun fouten ongedaan kunnen maken.

Het is dus belangrijk dat we ons nergens schuldig over voelen. We zijn allemaal Sahaja yogi’s. Hoe kunnen we ons schuldig voelen als we de Spirit zijn? De Spirit kan nergens schuld aan hebben. Dit schuldgevoel moet dus verdwijnen. Door dit schuldgevoel verliezen we de kracht van de getuige, want als we ons schuldig voelen dan slaan we dat hier op, de schuld komt hier terecht. Maar dan kunnen we het niet meer zien. We kunnen niet meer getuige zijn van wat er mis is en we willen de moeilijkheden, onze fouten of het probleem dat we hebben niet onder ogen zien. We slaan het gewoon hier op in de vorm van schuld, en daarmee af. Hier zijn ze allemaal netjes opgeslagen, de schuldgevoelens. Maar we willen het probleem niet onder ogen zien. Stel bijvoorbeeld dat een man, of een vrouw van nature heel wreed is. En op een bepaald moment beseft ze plotseling hoe wreed ze is geweest, of wat dan ook. En dan slaat ze dat hier op: “O, ik heb zoiets slechts gedaan. Ik ben zo wreed geweest, enzovoort.” Maar ze ziet het niet onder ogen. Het onder ogen zien betekent dat ze weet: “Waarom was ik zo wreed? Waar was dat voor nodig? Ik had niet wreed moeten zijn en van nu af aan zal ik nooit meer wreed zijn.” Dan ben je er vanaf. Maar “Ik voel me er zo schuldig over, ik voel me zo schuldig,” dat zal je niet tot hulp zijn. Integendeel, want je weet welke problemen er ontstaan door schuldgevoelens, en precies die problemen teisteren vandaag de dag Zuid-Amerika. Toen ik erheen ging verbaasde het me dat de man met de hoogste positie in Brazilië als volgt met me sprak: “O, we weten dat we vele gebreken hebben. We weten dat we nergens goed voor zijn,” enzovoort. Maar wat ik me afvraag is: waarom brengt hij hier geen verandering in? Als hij weet dat dit de fout is, dat dit het probleem is, waarom zou hij het dan niet oplossen? Toen zei hij me: “Schrijft u me alstublieft alles wat u niet goed vond aan ons.” Dat was werkelijk heel lief van hem. Dus daarna kwam er een journalist en we vertelden het hem. En nu heb ik het gevoel dat ze er verandering in brengen. Ze proberen het te verbeteren, waardoor de situatie zeker zal verbeteren.

Maar Rusland daarentegen is heel anders, heb ik gemerkt. In Rusland hebben ze nooit gezegd: “Wij zijn schuldig,” of wat dan ook, niets van die aard. Zoiets hebben ze nooit gezegd. Ze zeiden: “Die tijd is nu voorbij. We zijn in het Koninkrijk van God. Klaar. De rest is verleden tijd. We zijn nu in het Koninkrijk van God en we moeten van het leven genieten.” Ze zien alles heel positief in. Ze spraken nooit over hun verleden, over hun regeringen of over bepaalde gebeurtenissen, over Stalin of Lenin, of wie dan ook. Ze gaven er niet om. Ze stonden erboven. “Waarom zouden we ons zorgen maken?” zeiden ze. “Laat de anderen maar vechten. Laat de anderen maar doen wat ze willen.” Ze willen niets weten van hun politieke situatie, van hun problemen of wat dan ook. Ze denken alleen: “Onze problemen zijn nu opgelost. We zijn nu gerealiseerde zielen. En we genieten ervan. Laat ons genieten.” Dit is een heel rechtstreekse manier om Sahaja Yoga te begrijpen.

Maar ik heb ook mensen gekend die me tien pagina’s schreven vol bekentenissen, alsof ik een priester ben, een katholieke priester; alles over zichzelf, wat ze hebben gedaan, dit en dat, en ik wil het gewoon niet lezen. Ik gooi het weg of ik verbrand het. Ze proberen dus te biechten. Maar je hoeft helemaal niets op te biechten. Je hoeft helemaal niets te zeggen. Je hoeft niet te blijven stilstaan bij de fouten die je hebt gemaakt, geniet gewoon van wat je nu hebt. Je kunt het zo zien: stel dat je een bedelaar tot koning kroont, goed? Dan moet hij eigenlijk van zijn koninkrijk genieten en zich gedragen als een koning. Maar hij blijft zich maar vastklampen aan zijn verleden, dus zegt hij tegen iedereen die voorbij komt: “Geef me vijf roepies, of vijf pond.” Zo kun je het zien. Zodra je in het Koninkrijk van God bent, wéét dan ook dat je in het Koninkrijk van God bent.

Maar deze zwarte magie is ontzettend gevaarlijk en het kan je aanvallen via iedereen. Het kan je aanvallen via je familie, via je vrienden, via iedereen. Je moet dus enorm voorzichtig zijn dat je niet, als gevolg van schuldgevoelens of wat dan ook, kwetsbaar wordt voor zwarte magie. Het kan je te gronde richten. Het kan je families te gronde richten. Zelfs als je een Sahaja yogi bent kan het je nog te gronde richten. Dit idee van schuld moet dus volledig worden opgegeven. Je zou je niet schuldig mogen voelen. Schuld wordt in je gestopt. Iemand kan zeggen: “O, je bent zo slecht. Je hebt dit niet voor me gedaan. Je hebt dat niet gedaan,” of wat dan ook. Ze geven je bepaalde ideeën. En dan begin je te denken: “O, ik had dit voor hen moeten doen. Ik had dat moeten doen. Ik heb niet correct gehandeld,” of zoiets, en dan begin je je schuldig te voelen. In plaats van iets te doen voor diegene, of in plaats van in te zien dat het allemaal onzin is, blijven ze er maar over piekeren, ze blijven piekeren en plotseling merken ze dat ze gevaar lopen bezeten te raken of beïnvloed te raken door zwarte magie. Je moet het dus gewoon achter je laten en in de sfeer binnentreden waar je weet dat je nu in het Koninkrijk van God bent.

Voor Shri Krishna omvat alles wat er nog gezegd moet worden minder dan dat wat hij altijd gezegd heeft, dat gevoel heb ik altijd, en dat hij hoofdzakelijk via onze hersenen werkt. Dat is de Virata[18]. Hij werkt via onze hersenen. Zoals Shiva via ons hart werkt, zo werkt hij via onze hersenen. En na Sahaja Yoga, na de verlichting beginnen alle subtiele kwaliteiten van het verstand en alle kennis zich te manifesteren en zich te uiten. Maar het mooiste dat er gebeurt, is dat er integratie plaatsvindt in je brein. Dan is het niet langer zo dat je hart het ene wil en je brein het andere. Er vindt integratie plaats. En als die integratie plaatsvindt, dan wordt het zo gemakkelijk om een dharmisch leven te leiden. Zonder erover na te denken, zonder erover te lezen word je gewoon dharmisch. Niemand hoeft je te vertellen dat je dharmisch moet zijn. Je wordt dharmisch vanbinnen, omdat je brein, dat normaal gezien gebruikt wordt voor de rede, voor het rechtvaardigen van alle verkeerde dingen, dharmisch wordt, het wordt goddelijk.

Dit is het mooiste dat Shri Krishna met je doet: dat hij je verstand, je verstand op zich, dharmisch maakt. Zo wordt het een instrument om dharma te begrijpen, om een dharmisch leven te leiden en om stevig te staan in je dharma. Het is het verstand; het is het verstand dat je normaal gezien, meestal, wegleidt van dharma, afgezien van zwarte magie. Maar zodra je Sahasrara geopend is, komt de Virata tot uiting. En dan zul je versteld staan van jezelf. Die persoon die zich altijd overal mee inliet, die altijd dacht: “Dit is genot. Dit is mijn goed recht. Ik had dat moeten doen. Wie kan me dat verbieden?” en dergelijke, diezelfde persoon wordt dan plotseling een profeet. Dit is de grootste zegen van Shri Krishna: dat hij Virata is, en de Virata is jouw verstand, en het verstand van God Almachtig is ook de Virata. Dit moet je je dus bewust worden, dat iemand na de realisatie alleen nog maar constructieve ideeën krijgt, en zo niet dan ben je nog geen Sahaja yogi. Constructief en dharmisch, het is ontzettend belangrijk dat we dat inzien: waar gaat ons verstand naartoe? Geeft het je tegenstellingen, vertelt het je iets anders dan de waarheid? We moeten het eens gadeslaan, en dan zul je versteld staan hoe je verstand van richting is veranderd. Het dolgedraaide brein is weer normaal geworden. Dit kun je heel gemakkelijk bereiken, gewoon door elke dag te mediteren en voor jezelf na te gaan hoe de expressie van je Sahasrara doordringt in je wezen en zichtbaar wordt in je leven. Dan zullen alle krachten van een Sahaja yogi zich manifesteren en dan hoef je nooit meer aan jezelf te twijfelen, en dan zullen ook anderen nooit meer aan je twijfelen.

Moge God jullie zegenen.