Mahashivaratri Puja. Delhi (Indië), 14 maart 1994.

NlTVD 2020-0217

Het is een groot genoegen dat mensen van over de hele wereld zich hebben verzameld om Shiva te aanbidden. Eigenlijk is het Sadashiva die we vandaag gaan aanbidden. Jullie kennen het verschil tussen Sadashiva en Shri Shiva. Sadashiva is de almachtige God en Hij is een getuige van het spel van de oermoeder. De combinatie tussen Sadashiva en de oermoeder Adi Shakti is net als een maan en het maanlicht of de zon en het zonlicht. We kunnen zo’n relatie als mens niet begrijpen of vergelijken met menselijke huwelijken of menselijke relaties. Dus wat de Adi Shakti ook creëert, wat het verlangen van Sadashiva is, wordt door Hem gezien. En wanneer Hij deze creatie bekijkt is Hij getuige van alles in alle details. Hij is getuige van het hele universum en Hij is ook getuige van deze Moeder Aarde, alles wat de Adi Shakti gecreëerd heeft. Zijn kracht is getuige zijn en de kracht van Adi Shakti is deze allesdoordringende kracht van liefde. Dus de almachtige God, de Vader, de oorspronkelijke Vader drukt Zijn verlangen uit, Zijn Iccha Shakti als de oorspronkelijke Moeder en zij uit haar kracht als liefde.

Dus de relatie tussen de twee is buitengewoon begripvol, heel diep, en wat ze ook creëert, als Hij vindt dat er een probleem is of er zijn mensen, het zijn vooral mensen die haar werk proberen te belemmeren, of zelfs de goden die niet de godheden zijn, proberen hun ego uit te drukken, dan is Hij degene die hun vernietiging voortbrengt. Dus Hij is degene die verantwoordelijk is voor de vernietigende kracht. Hij wordt weerspiegeld in de harten van mensen; Hij is de hartslag tussen alle creaties (pulsatie). Maar die hartslag is de energie van de oermoeder. En hij kan alles vernietigen wat tegen het plan van de Adi Shakti ingaat. Adi Shakti is liefde, zij vergeeft en zij heeft lief. Ze houdt van haar creatie. Ze wil dat de creatie floreert, om naar hetzelfde niveau te gaan waarvoor het is gemaakt. Ze wil dat mensen naar dat niveau gaan waar ze het koninkrijk van God binnengaan, het Koninkrijk van Sadashiva waar gelukzaligheid is, vergeving en vreugde. Dit alles is alleen mogelijk als je zoekt, als je ook een aangeboren verlangen hebt om daar te zijn. Dit verlangen in ons wordt weerspiegeld als de weerspiegeling van de oermoeder. Nu is dit verlangen er en andere alledaagse verlangens zijn er ook die de voortgang van je spirituele groei stoppen. In Sahaja Yoga hebben we nog nooit geprobeerd om de verlangens te overwinnen door sanyasa te doen of weg te rennen van huis of voor allerlei dingen zoals vroeger werd voorgesteld. Het eerste dat wordt gedaan, is dat je het licht van je Spirit krijgt.

De Spirit is de weerspiegeling van Sadashiva. In dat licht dat Hij laat zien, toont Hij alleen het pad. De Spirit is net als een licht dat brandt en het pad toont. Op dat pad word je zelf zo wijs dat je wandelt in het licht van wijsheid, in het licht van gerechtigheid. Omdat alles wat destructief is, wordt gezien door het licht van je Spirit. Je begint alles op te geven dat destructief is. Niemand hoeft je te vertellen: “Geef dit op, geef dat op.” Je beseft zelf dat dit verkeerd is en dat we het moeten opgeven. Dit was, zou ik moeten zeggen, mijn eigen inzicht in mensen omdat dit de dagen zijn waarop mensen in complete illusie zijn. Ze zijn voortdurend in conflict en worstelen zelfs om te bestaan. Onder deze omstandigheden zou alles hebben gefaald als je was begonnen met sanyasa te doen en naar de Himalaya gaan. Als je dit voor de massa moet doen, moet er iets radicaals worden gedaan en gelukkig heb ik een manier kunnen vinden waarmee je ontkiemt, je realisatie kunt krijgen. Sommige mensen die realisatie krijgen moeten bepaalde dingen begrijpen, want zoals je weet zijn er veel mensen die realisatie hebben. Ik weet niet hoeveel, ik tel niet. Maar wat hen ontbreekt, is overgave. Het is beschamend om te zeggen, maar het is een feit. Dit is de enige voorwaarde van moderne Sahaja Yoga dat je je echt moet overgeven. Als je je brein begint te gebruiken, als je andere methoden begint te gebruiken om Sahaja Yoga te begrijpen, dat kan niet. Je moet je overgeven en zoals Islam niets anders is dan overgave, Islam betekent overgave. En als die overgave er niet is, is het onmogelijk om iemand in het Koninkrijk van God te vestigen.

Overgave is niet dat je je familie moet opgeven, je kinderen, of je thuis en huizen opgeven en je bezittingen. Overgeven betekent hier: geef om te beginnen je ego op en geef dan je conditioneringen op. Bijvoorbeeld, onlangs ontmoette ik een man en hij lijdt veel. Dus vroeg ik hem: “Wie is jouw goeroe?”, dus gaf hij mij een naam van een goeroe. Ik zei: “Hij heeft niets goeds voor je gedaan, wil je hem opgeven?” Hij zei: “Morgen.” Ik zei: “Waarom niet vandaag?” Hij zei: “Vandaag maar ik moet al zijn dingen weggooien. Dus morgenochtend zal ik het doen.” Ik zei: “Oké, doe het.” “Wat moet ik weggooien, Moeder?” Ik zei: “Alle dingen waarmee je hem aanbad, weggooien, weggooien.” Toen ging hij door het hele huis, ging op zoek naar wat er ook gebruikt werd om hem te aanbidden, hij verzamelde alles en gooide het in zee. En toen zei hij tegen de zee: “Het spijt me, ik heb veel geleden door deze man, lijd alsjeblieft niet.” Dus als je niet dit soort zeer indringende intelligentie hebt, kun je niet opgeven. Men blijft erin hangen. Ik ken er velen die het zo moeilijk vinden om van hun conditioneringen af te komen. Dat is moeilijker dan het ego. Alledaagse conditioneringen en gewoontes die je hebt. We hebben eerst de conditionering bijvoorbeeld dat je wordt geboren in India of Engeland of waar dan ook. Na Sahaja Yoga heb ik gezien dat de meeste mensen plotseling beginnen te zien wat er mis is met hun landgenoten, wat is er mis met hun land, wat is er mis met hun religie, wat is er mis met de boeken die ze aan het lezen waren. Meteen beginnen ze het duidelijk te zien, dat dit de fout was, dit is fout.

Ze lachen er allemaal mee. Ik heb mensen over de hele wereld gezien. Niemand zegt: “Nee, nee, omdat we Engels zijn, zijn we de beste” of “we zijn Russen dus we zijn de beste”, of “we zijn Indiërs, we zijn de beste”. Onmiddellijk ontdekken ze wat er mis is met hen en waarom deze mensen geen realisatie krijgen. Anderzijds voelen ze zoveel medeleven “Moeder zoveel mensen hebben niet hun realisatie. Waarom zouden we niet proberen hen realisatie te geven?” Dit is de dubbele actie van dit licht. Ten eerste weet je dat er licht is en dat je het licht bent geworden. Dus waar je aandacht ook heen gaat, begin je de realiteit te zien en dan begrijp je dat dit de conditionering is geweest van ons land, van onze samenleving. En dan verafschuwen ze alles wat verkeerd is, ze identificeren zich er nooit mee. Maar het eerste wat ik zei, is overgave. Door je over te geven ontwikkel je eigenlijk een soort staat waarin je een sanyasi wordt, van binnenuit. Dat betekent dat niets je kan domineren, een sanyasi is een persoon die boven al het andere staat. Niets blijft aan hem vastkleven. Hij kijkt gewoon naar dingen en hij weet wat het is. Hij zegt misschien niets, hij weet alles en hij doet niet wat fout is. Hij is zo onthecht, dat hij alleen al door die onthechting kan zien wat is er mis met hen. Hij begint zijn familie te zien, hij begint een andere omgeving te zien, overal begint hij te zien wat er mis is.

En hij identificeert zich niet met hen, het is zeer verrassend. Ik heb het gezien, ik bedoel, ik ging naar Turkije. In Turkije ontmoette ik een man die een groot Zwitsers hotel runde en hij kwam naar mij toe en zei: “Moeder geef me realisatie.” Ik was verrast omdat ik in Zwitserland nooit iemand zag die zo gretig om realisatie vroeg, heel verrassend dat hij in Turkije om realisatie vraagt. En ik gaf hem realisatie en onmiddellijk zei hij: “Ik ga niet terug naar Zwitserland.” Stel je voor! Het is zo duidelijk dat dit licht je absoluut geweldige wijsheid geeft en balans. Stel dat je loopt en je kunt de weg niet zien, dan kan je vallen. Maar als er een beetje licht is, kun je het zien. En dit is wat Sahaja Yoga heeft gedaan, je een beetje licht gegeven. Dat kleine lichtje zelf was voldoende om zoveel dingen op te geven. De andere kant ervan is het ego-gedeelte. Ego is heel subtiel bij mensen. Ik weet niet hoe ze het verzamelen, maar dat doen ze wel en sommige van hen hebben zo’n lichtgelovig ego dat het met het minste ontploft. En ze worden heel boos om kleine dingen of als ze iemand vinden die ze kunnen domineren, kunnen ze die persoon ook domineren. Wanneer je dit ego begint te zien, begin je gewoon om jezelf te lachen en denk je: “Wat is er mis met mij?” Ego is niet zoals conditionering die van buitenaf komt maar ego is iets dat van binnenuit komt. Het kan overal vandaan komen.

Mensen hebben ego om allerlei dingen. Ik heb een dame ontmoet en ze was erg trots en glimlachte niet eens. Ik zei: “Wat is er aan de hand met deze dame, wat is ze?” Dus zeiden ze tegen mij: “Ze weet hoe ze poppen moet maken daarom is ze zo trots.” Ik zei: “Eh, is ze daarom zo trots omdat ze poppen kan maken?” “Ja, weet je, ze kan poppen maken, dus ze is zo trots.” Ik zei: “Wat is er, iedereen kan poppen maken, dus wat is er zo geweldig?” “Nee, maar ze denkt dat ze heel goed is omdat ze poppen maakt. ” Dus een mens wordt dom en dom. Dat is het eerste teken van een egoïstische persoon. Hij is zo dom dat wanneer je met hem praat, je gewoon verbluft bent dat je zonder iets te betalen een komiek voor je hebt die alle grapjes laat zien, grappen uit zijn grappenmakerij. Het is iets heel verrassends, ik bedoel, als je een egoïstische persoon ontmoet en je kijkt gewoon naar hem: “Ik deed dit, ik ben, ik, ik, ik …” Dan begin je te zien wat er aan er aan de hand is – hij schaamt zich niet eens om dingen te zeggen die niet zouden moeten worden gezegd. Dan gaat het zelfs over het zondige leven dat zij leiden. Ze leiden een zeer zondig leven, houden van vrouwen, ze drinken en dit en dat. Dan beginnen ze daar ook over op te scheppen: “Ik heb die dag zoveel gedronken; Ik had vijf vrouwen om me heen.” Daar beginnen ze ook over op te scheppen.

Dus voor een egoïstische man is er niet zoiets als schaamte. Hij zal blijven vertellen over zijn onzinnige dingen en iedereen zal zeggen: “Mijn God met wie zijn we nu aan het praten?” En dan rechtvaardigen ze ook alles wat ze doen. Ik vroeg een man: “Je hebt zo’n erge hartaanval gehad, waarom drink je nu, stop met drinken.” Hij zei: “Maar zelfs deze persoon Kirloskar” – we hebben er een in Poona die nu, denk ik, 95 is – “hij drinkt”. Dus ik zei: “Je bent geen Kirloskar, en zelfs als hij drinkt, wat is het nut, wat wint hij daarmee?” “Nee, nee, hij is heel goed, want zie je, hij drinkt en hij is zo succesvol.” “Is hij succesvol vanwege het drinken?” Maar zelfs gewoon gezond verstand is er niet, gewoon redeneren. En in het algemeen zelfs in een land dat bekend is om het vele drinken, heb ik nog nooit een standbeeld gezien van een man die stierf van het drinken. Ik heb in geen enkel land gezien dat mensen een man prijzen omdat hij tien vrouwen had of omdat hij stierf door te drinken. Tot hiertoe! Ik weet niet hoe ver mensen kunnen gaan in hun ego. Dit ego verspreidt zich nu heel erg in de moderne tijd waar ze beginnen te zeggen: “Ik vind dit leuk, ik vind dit niet leuk”. “Wat vind je niet leuk?” “Ik hou niet van dit soort sari, Ik hou niet van dit soort kleding, ik hou hier niet van.” Maar wie ben jij, je kan jezelf niet zien, anderen zullen het zien. Dus wat maakt het uit of je het leuk vindt of niet? Maar het is heel gebruikelijk bij jonge mensen om zo te praten: “Ik vind dit leuk.” En dit is een teken van volledige vernietiging. Omdat ego niet alleen dom is, je dom maakt, je ziet hoe mensen zich tegenwoordig kleden en we zien dat ze erg dom zijn omdat “ik vind het leuk, nou en?”

Alles wat ze leuk vinden, weet je, als ze op hun hoofd willen lopen: “Ik vind het leuk, wat is er mis?” Alle soorten domheid kunnen via ego worden verklaard. Dus degenen die realisatie krijgen, zien het, godzijdank, op de een of andere manier: “Dit is mijn ego dat praat.” Dan beginnen ze om zichzelf te lachen, grapjes over zichzelf te maken: “Dit was mijn ego.” Maar ook in Sahaja Yoga zijn er mensen, Ik zei: “Waarom ga je niet organiseren?” “Moeder omdat mijn ego naar boven zal komen.” Ik zei: “Wat zeg je?” “Mijn ego zal opkomen, dus wil ik niet organiseren.” Hoe kan je ego opkomen? Als je je ego ziet, stel dat je ziet dat er iets brandt, je ziet het daar. Hoe kun je dat op jezelf krijgen? Maar dit is een heel subtiele manier om werk voor Sahaja Yoga te vermijden dat je zegt: “Nee, mijn ego zal omhoog komen.” Ik zei: “Goed, je ego zal omhoog komen, ik zal het in het oog houden, ga aan de slag.” Dus er zijn allerlei dingen die een persoon nogal idioot en dom maken. Wel, ik weet niet hoeveel ik je vandaag kan vertellen, maar ik heb ook in huwelijken gezien dat dit heel gebruikelijk is. Ze zullen zeggen: “Moeder, ik trouwde toen met dit meisje maar nu denk ik dat ik niet getrouwd had moeten zijn.” Ja en toen die andere keer, wat is er dan gebeurd, waarom trouwde je toen niet? Ik moet je deze dingen vertellen omdat ik het heb meegemaakt allerlei problemen van dit stomme, idiote ego. Men moet het duidelijk zien: “Hoe werkt dit ego in mij en hoe weerhoudt het mij om op te stijgen?”

Dus als we het hebben over opstijgen, spreken we over een hoger leven. We moeten sanyasi worden, als de lotus die uit de vijver komt en er kan geen water op blijven zitten. Zelfs op de bladeren van een lotus, kan geen water blijven. Zo moeten we worden. We hoeven geen sanyasis-jurken te dragen, niets daarvan. Maar van binnenuit is er een soort onthechte aandacht waarmee het probleem onmiddellijk wordt gevonden, binnen en buiten jou. En ook in Sahaja Yoga weet je hoe je dat kunt overwinnen. Het is een zeer effectief, efficiënt systeem. Maar nogmaals, om dat te bereiken moet je van binnen Shiva worden, dat betekent onthecht. Zoals Shiva volledig onthecht is, zo moet je onthecht zijn. En die onthechting zal je dezelfde wijsheid geven als Shiva heeft. Shiva ziet, of eigenlijk, Sadashiva ziet het werk van Adi Shakti, in stilte. Hij wordt niet trots, hij ontwikkelt geen soort ego “Laat me eens zien wat mijn Iccha Shakti doet”, niets, hij kijkt gewoon. Maar als het gaat om vernietiging, als hij ziet dat dit deel het werk gaat vernietigen, dan vernietigt hij onmiddellijk, hij verwijdert dat gedeelte. Zo moeten we ook zijn: we moeten ons leven zien als een groot veld. Hoe vinden we van onszelf dat we zijn? Ik heb mensen zien praten: “En dan? Ik ben een Sahaja yogi!” Je kunt zo niet praten als je een Sahaja yogi bent. Met gevouwen handen moet je zeggen: “Ik ben een Sahaja yogi.” In je gedrag, in je praten, in alles, moet je een buitengewoon bescheiden persoon zijn. Als dat niet zo is, heeft Sahaja Yoga je een dubbel ego gegeven. Zoals je weet, is Shiva bekend om zijn onschuld, om zijn eenvoud, zijn vergevingsgezindheid. Hij vergeeft. Hij vergeeft rakshasa’s; hij vergeeft iedereen, dat is zijn kwaliteit. Maar iedereen die tegen de oermoeder ingaat, spaart hij niet. Dus dit is de kwaliteit die men moet begrijpen, overgave betekent niet dat dingen van buitenaf moeten worden overgegeven. Wat is er, dit zijn allemaal stenen, wat geef je over? Overgave betekent jezelf volledig reinigen, volledig onthecht worden.

Onthechting is de enige manier om te groeien. Sommige mensen worden ziek, ze maken er zo’n ophef van: “Ik ben ziek, de hele wereld moet weten dat ik ziek ben, ziek, ziek, ziek.” Maar als je een Sahaja yogi bent, als je gewoon kijkt, “Vreemd, ik ben ziek, laten we eens kijken.” Net als een sport. Gewoon kijken. “Ik ben ziek. Wat gebeurt er nu? De temperatuur komt goed, daalt nu.” Je bent gewoon een soort speelse, vrolijke aandacht. Toen ik kwam had ik koorts, maar niemand geloofde dat ik koorts had. Ik was zo moe tijdens de huwelijken, maar ze zeiden: “Je ziet er niet moe uit.” Ik zei: “Oké, ik ben niet moe.” Op dezelfde manier moet ook het leven worden gespeeld. Het is maar een spel en dat spel moet gezien worden door het licht van wijsheid. Niets is zo serieus, voor Sahaja yogi’s is niets zo serieus. Maar hij wordt heel serieus en hij maakt teveel ophef over zichzelf. Er zijn veel dingen die we moeten leren. Als we Shiva aanbidden, prijzen we hem. “Jij bent dit, jij bent dat, jij bent dat.” Als je mij aanbidt, prijs je mij ook: “U bent dit”. Ik ben me niet bewust van alles wat je zegt. Maar je zegt. Oké, als je het zegt, is het goed. “U bent dit, U bent dat”, de duizend namen van Shiva, duizend namen van de godin, duizend namen van Vishnu. Dit zijn hun namen die je aanbidt, hoe zit het met jullie, hoeveel namen kunnen jullie hebben?

Eigenlijk in de puja als je de namen van deze Shakti’s neemt worden ze ongetwijfeld ook binnen in jou wakker gemaakt. Na een Puja voel je je zo, maar je benut ze niet. Zoveel mensen heb ik gezien die bij de Puja zijn geweest en ze hebben die kracht in zichzelf, dezelfde krachten. Maar tegen de tijd dat ze buiten zijn, is het gedaan, het is weg. Overgave heeft dus een andere kant: dat je het jezelf toe-eigent. Aanvaarden: “Ik ben een Sahaja yogi en ik kan al deze krachten in mezelf opnemen.” Eén kant is dus overgave. Waarom overgeven? Om te absorberen. Automatisch wanneer je je overgeeft, absorbeer je. Maar als je het eenmaal hebt geabsorbeerd, dan moet je het in jezelf behouden en aanvaarden, weten dat je deze krachten hebt. Daarin falen Sahaja yogi’s meer. De eerste keer dat het gebeurde, wou geen Sahaja yogi iemand aanraken iemands Kundalini omhoog brengen, dit of dat. We hadden toen minstens vijftig Sahaja yogi’s. Ik zei: “Wat nu? Ik heb deze kanalen voorbereid en niemand brengt zelfs zijn vingers naar omhoog. Hoe ga ik het oplossen?” Heel moeilijk! Maar toen hadden we eens een programma in Nasik Road en ik verbleef in Nasik. Het is ongeveer dertig mijl vanaf daar, denk ik. Dus we waren halverwege en onze auto had pech en niemand kwam, geen andere auto, geen ondersteuning, niets. Ik wist niet wat ik moest doen. Maar alle Sahaja yogi’s waren al aangekomen, en zo’n grote menigte. Ze begonnen te zeggen: “Wanneer komt Mataji? Wanneer komt Mataji?” Wat een druk! Dus zeiden ze: “Het is goed, we geven je realisatie, ga zitten.”

En ze gaven realisatie. Dat was de eerste keer dat de Sahaja yogi’s wisten dat ze realisatie kunnen geven en ze kunnen dit, ze kunnen dat. Daarna zijn ze allemaal begonnen. Dus de aanvaarding moet er zijn: “Ik heb deze krachten, ik ga ze niet verspillen, ik ga ze gebruiken, Ik ga voor anderen zorgen, ik ga het niet voor mezelf houden.” Deze toe-eigening moet komen. Ooit reisde ik per schip en een man raakte opgesloten in de vriesruimte en hij kreeg longontsteking. Dus de kapitein kwam naar mij toe: “Deze jongen heeft een longontsteking, we moeten per helikopter een dokter halen.” Ik zei: “Kapitein, ik heb je realisatie gegeven, je bent een dokter.” Hij zei: “Wie, ik?” “Ja, jij.” “Als je wilt, kan ik naar beneden gaan.” “Nee, nee, nee, maar vertel me wat ik moet doen.” Ik zei: “Ga gewoon en leg je hand op zijn hart, klaar.” “Ik?” zei hij. “Ja jij!” Hij ging naar beneden en legde zijn hand en de jongen werd beter. Hij was verbaasd. Hij ontmoette mij bij de bruiloft – en hij was verbaasd over zichzelf. “Kan ik dit bij iedereen doen?” “Ja, ja, dat kan!” Maar als je het niet aanneemt, en gewoon gaat zitten mediteren, overgeven… wat is dan het nut? Dus nu moet je, na het bereiken van de Shiva-staat, beginnen met het werk van Adi Shakti. Je moet dit verlangen krijgen dat we Sahaja Yoga verspreiden, we moeten het laten uitwerken. Maar wees voorzichtig, soms word je geconditioneerd, je bent misschien egoïstisch, let op jezelf. Met opletten kun je veel bereiken, ik weet het zeker. We hebben het gedaan, sommige mensen die het op zich hebben genomen hebben het gedaan, overal, in elk land.

Dus als eerste is de overgave belangrijk om de staat van je Spirit, van Shiva en Sadashiva te bereiken. Maar de tweede toestand is dat je nu aan anderen moet denken. Eerst is het zoals ze zeggen in het Sanskriet ‘vyashti’, dat betekent individuele groei, je krijgt individueel voordeel. En dan wordt het samashti, dat betekent het collectieve. Je moet het collectief uitwerken. Mensen die zelfs nooit realisatie hebben gekregen, niets van dien aard, hebben zoveel georganiseerd en dit en dat. Terwijl jullie het hebben, dus is het nu belangrijk dat je dit licht nu doorgeeft aan anderen.