Shivaratri Puja. Castle Mountain Camps, Wiseman’s Ferry, Newcastle, NSW Australia. 26 Februari 1995.

TVD Nl: 2017-0125

Vandaag zijn we hier samengekomen om puja te doen tot Sadashiva.  Degene die in ons weerspiegeld wordt is de Shiva:  de zuivere Spirit.  Deze zuivere Spirit in ons is de reflectie  van God Almachtig – Sadashiva. Het is als de zon die  op het water schijnt en zo een heldere reflectie creëert. Als ze op een steen schijnt  dan geeft dat helemaal geen weerspiegeling. Maar als je nu bijvoorbeeld een spiegel hebt, dan schijnt de zon niet alleen op de spiegel, maar de spiegel zal ook het zonlicht weerkaatsen. Op dezelfde manier wordt in mensen  de reflectie van God Almachtig  tot uiting gebracht naargelang je persoonlijkheid. Als je persoonlijkheid schoon, zuiver en onschuldig is dan kan de reflectie net zo zijn als in een spiegel. Heilige mensen weerspiegelen God Almachtig  op de juiste manier, in de zin  dat hun eigen identificatie met verkeerde dingen er niet langer is. Als die identificatie er niet meer is en iemand volmaakt de zuivere Spirit is,  dan weerkaatst de reflectie van God ook in anderen.

Gelukkig hebben jullie allemaal je zelfrealisatie. Dat wil zeggen dat de reflectie van God Almachtig  reeds werkzaam is in jullie aandacht. De aandacht wordt verlicht door de kracht van de Spirit. De kracht van de Spirit ligt in het feit dat het een reflectie is. Dit betekent dat de reflectie zich nooit zal identificeren met de spiegel, of het water. Ze is er zolang de zon schijnt, en als de zon er niet is dan is er ook geen reflectie.

Als je dus in Sahaja Yoga bent, dan heb je jezelf gezuiverd. En je Kundalini heeft je ook gezuiverd, zodat jullie nu zuivere persoonlijkheden zijn. Daarom wordt deze reflectie alsmaar helderder, en de mensen beginnen het op te merken: ze zien het op je gezicht, ze zien het in je lichaam, ze zien het in je werk,  in je gedrag, in alles. Het is moeilijk voor mensen om werkelijk in zichzelf te geloven,  dat zij de reflectie van God Almachtig kunnen zijn. Ze hebben bepaalde complexen in verband met zichzelf, denk ik, waardoor ze niet kunnen begrijpen dat ze  de reflectie van God Almachtig kunnen worden. Maar zij hebben deze aanleg,  ze kunnen de reflectie van God Almachtig worden,  en daarvoor moeten ze vertrouwen hebben in zichzelf, vertrouwen in hun eigen groeiproces, en geloven: “we zijn het nu geworden”.  Het vertrouwen in Sahaja Yoga is zeer belangrijk. Zonder het volledige vertrouwen kun je je groeiproces niet voltooien, zoals je wel hebt gemerkt. Zelfs in mijn lezingen moet ik benadrukken dat we volmaakt vertrouwen in onszelf moeten hebben. Maar vertrouwen betekent in geen geval je ego, je agressiviteit. Als je vertrouwen hebt dan ben je volstrekt niet agressief.

Er is een verhaal, een Chinees verhaal, heel interessant, over een koning die wilde dat zijn hanen zouden winnen  in een hanengevecht. Dus vertelde iemand hem: “Er is een heilige,  en als je je hanen bij hem brengt dan zal hij ze zo sterk maken  dat ze zonder twijfel de wedstrijd zullen winnen.” Hij nam zijn twee hanen erheen, overhandigde ze aan de heilige en zei:  “Ik wil dat u ze alle kracht geeft om het gevecht te kunnen winnen.” Een maand later kwam de koning  zijn hanen weer halen en zette ze in de arena waar ook de vele andere hanen waren. Dus de hanen begonnen te vechten en vielen deze twee hanen aan, maar deze twee hanen stonden er heel geduldig,  volledig kalm en rustig. Elke aanval  bekeken ze alsof het om een grap ging. Elke aanval opnieuw,  tot alle andere hanen moe werden en uit de arena renden,  en zo wonnen deze twee hanen de wedstrijd. Dit moeten we goed begrijpen: iemand die onthecht is kan nooit aangevallen worden. We worden aangevallen door de vele dingen waar we ons mee identificeren. Eerst onze familie, dan ons land, dan onze religie, dan allerlei andere dingen, zoals racisme. In werkelijkheid maken al deze identificaties ons zwak, omdat ze ons voortdurend aanvallen  en verwarring brengen in de hoofden van Sahaja yogi’s, zoals ik heb gemerkt. De reden is dat je vertrouwen moet hebben in Sahaja Yoga en vertrouwen in jezelf: dat je je op het rechte pad bevindt  en dat je nu gered bent, dat niemand je kan aanvallen  omdat je onder de volledige bescherming staat van het Goddelijke.

Welke religie mensen ook volgen,  welke guru ze ook volgen en wat ze ook doen, ze hebben steeds angst dat ze zullen worden aangevallen, en ze zijn ook bang de dingen te zeggen die ze zouden moeten zeggen. Ze hebben zelfs niet het onderscheidingsvermogen om te weten  wat er gezegd zou moeten worden. Met het juiste besef dat je de zuivere Spirit bent, als je daarin gelooft, dan zal het je verbazen  hoeveel vertrouwen je zult hebben in al wat je doet. Zo kunnen wij ook zeggen dat we nog een ander groot voordeel hebben, namelijk dat we ons in de collectiviteit bevinden. In de collectiviteit kunnen we erachter komen hoe we ons gedragen. Wat is de reactie in de collectiviteit? In de collectiviteit hoeft een heel subtiel persoon niet veel te praten of te zeggen,  hij kan daar staan zoals de hanen waarover ik je vertelde,  maar zijn diepte zal gevoeld worden. Je kunt voelen dat een persoon van dit niveau zo’n diepe persoonlijkheid heeft dat hij geen overmacht wil hebben. Hij voelt zich beschermd in zichzelf.

Deze bescherming moeten we dus voelen,  niet mentaal, maar binnenin onszelf; en eenmaal je die zwaartekracht bezit,  dat gevoel, dan kan niemand je nog aanvallen. Degene die je aanvalt is zelf onzeker,  of misschien slecht opgevoed; misschien is hij nog geen Sahaja yogi. Je moet dus een soort genadige kijk hebben op die persoon.  Net zoals Shiva was, of we moeten zeggen dat Sadashiva’s karakter bekend staat  als degene die iedereen vergaf. Iedereen die boete deed door bijvoorbeeld op zijn hoofd te staan,  of op één been, of door te vasten,  of welk soort boetedoening dan ook, daar walgde hij zozeer van  dat hij zei: “Goed, wat wil je? Hier heb je het.” Zo heeft hij zelfs zegeningen geschonken aan vele rakshasa’s, zoals je wel al hebt gehoord; heel veel rakshasa’s werden gezegend door hem  omdat hij hun boetedoening beu was.

Er zijn zoveel verhalen over Sadashiva die mensen zegeningen gaf. Zelfs Ravana – dat is een heel interessant verhaal over Ravana,  want Ravana deed veel boete. Ik weet niet wat hij allemaal deed,  hoe hij zichzelf moet hebben uitgehongerd met zijn tien hoofden of wat nog meer. Ik bedoel, met één mond heb je al genoeg honger,  hoe moet dat zijn met tien monden? Ik weet niet wat hij allemaal gedaan moet hebben, zo’n zware boetedoening dat Shiva er gewoon genoeg van kreeg, zie je. Zijn compassie is zo groot dat hij dacht:   “Laat deze man maar krijgen wat hij wil.”

Dus Ravana kwam bij Shiva, en Shiva zei: “Wat wil je? Waarom doe je dit jezelf aan?” Toen zei hij: “Ik wil een zegening.” Hij vroeg: “Welke zegening?”  “Beloof eerst dat u me dat zult geven waar ik om ga vragen.” Hij zei: “Natuurlijk. Als het in mijn macht ligt dan zal ik het je geven.” Het is een heel interessant verhaal. Toen zei hij: “Ik wil uw vrouw hebben.” Want hij wist dat zijn vrouw Adi Shakti is, en dat als hij de Adi Shakti als partner zou kunnen hebben, hij wonderen zou kunnen verrichten. Daarom vroeg hij:   “Ik zou uw vrouw als mijn partner moeten krijgen.” Nu was het wel erg moeilijk voor hem  om de beslissing te nemen deze duivel dit te geven, maar in zijn compassie deed hij het. Al dit soort situaties, zie je, laten werkelijk zien hoe zijn compassie dingen in beweging brengt. Als gevolg besliste hij dus  dat zijn vrouw Parvati deze vreselijke man moest vergezellen. Maar Parvati is de zus van Shri Vishnu, die ook Shri Krishna is, en hij zei bij zichzelf:  “Ik kan niet toestaan dat mijn zus met deze duivel mee gaat. Ik moet er iets aan doen.” Shri Krishna is degene die de grootste streken uithaalt. Wat hij dus deed is, hij zorgde dat Ravana het toilet moest gebruiken. Hij voelde zich dus gegeneerd, liet zijn vrouw aan de andere kant staan  en ging naar het toilet. Nu was het zo dat Shiva hem had gewaarschuwd:   “Wees wel voorzichtig, want Moeder Aarde  is de moeder van deze vrouw, dus je mag haar nooit op Moeder Aarde plaatsen. Je moet haar dus steeds op je rug dragen.” Maar toen hij op een bepaald punt was aangekomen, haalde Shri Krishna iets uit waardoor hij naar het toilet moest, en haar neerzette. En zodra hij haar neerzette slokte Moeder Aarde haar op, en hij wist zich geen raad. Vervolgens probeerde hij het een tweede keer. Opnieuw bezocht hij Shiva en zei:  “Kijk, je hebt het me beloofd, en nu is er dit gebeurd!” En hij antwoordde: “Ik had je al gewaarschuwd  dat haar broer een man is die allerlei streken uithaalt, en dat hij daar op de een of andere manier in zou slagen, dus je moet goed oppassen. Luister deze keer niet naar hem. Zet haar niet op de grond, in welk geval dan ook.” Deze keer probeerde hij het opnieuw, laten we zeggen,  en nam haar weer mee op zijn rug. Toen zag hij plots een kleine jongen. Het was Shri Krishna zelf, die hem uitlachte. Hij vroeg: “Waarom lach je me uit?”  “Waarom draag je een oude vrouw met je mee? Ze draagt geen sieraden.” Hij antwoordde: “Zij is de Godin.” Hij zei: “Nee. Ze heeft geen sieraden, ze draagt helemaal niets!  Hoe kan zij de Godin zijn?” In India hebben we namelijk een gezegde: als een vrouw zonder sieraden leeft, zonder iets, dan is ze als Lanka Parvati. Hij bracht haar dus naar Lanka, en toen hij naar haar opkeek, zag hij een stokoude vrouw zonder tanden, zie je, die naar hem lachte. Hij schrok zo dat hij haar van zich af wierp. Dat is Mahamaya.

En toen ging hij nog een derde keer en zei:  “U zou beter tegen uw vrouw zeggen dat ze naar niemand moet luisteren, en geeft u mij uw vrouw nu maar werkelijk.” Hij zei: “Goed, zij zal in Lanka geboren worden, en je kunt met haar trouwen.” Haar naam was Mandodari. En het verhaal gaat verder. Mandodari was een groot vereerder van Shri Vishnu, en alles tot op het moment waarop Rama hem kwam doden werd allemaal door Mandodari zelf georganiseerd. Want zij wist dat als Shri Rama Ravana zou doden, hij verlossing zou krijgen van zijn ideeën over vrouwen, hoe hij Sita achtervolgde en al dit soort dingen. Ze wilde eigenlijk dat er iets zou gebeuren waardoor hij  opnieuw geboren zou moeten worden, en zo verlost zou raken  van zijn neiging om mooie vrouwen te hebben  op de manier waarop hij Sita bij zich bracht. Zij was er volledig tegen, maar hij luisterde niet. Zo ontstond er oorlog, en in deze oorlog werd hij gedood door Shri Rama. Dit hele epos kwam er alleen  door de grenzeloze compassie van Shri Shiva.

Zijn compassie is  van buitenaf gezien soms erg onlogisch, maar toch schuilt er een zeer grote logica achter. De logica is dat alles wat hij doet een oplossing van een bepaald probleem voortbrengt. Zo was er bijvoorbeeld eens een oorlog, er woedde een oorlog, en in die tijd was er het probleem dat er een vreselijke duivel was die de zegening had gekregen van Shri Shiva dat niemand hem ooit zou kunnen doden. En hij had een andere zegening geschonken – ‘vardaan’ genoemd –  aan een heilige die had gezegd:  “Ik wil dat niemand me stoort als ik slaap.” Dus hij kreeg de zegening  dat als iemand hem tijdens zijn slaap zou storen, hij door naar deze persoon te kijken  hem tot as kon reduceren. Dus deze twee… toen de oorlog begon dacht Shri Krishna dat het nog het beste was de duivel te doden met de zegening  die de heilige had gekregen, dus speelde hij dat spel. Hij rende weg van het slagveld, daarom noemt men hem ook wel de krijger die van het slagveld wegrende, ‘Ranchordas’: degene die wegrent van het slagveld. En terwijl hij wegrende droeg Shri Krishna een sjaal. Toen sloop hij zachtjes de grot in  waar de heilige sliep en legde zijn sjaal over hem heen. En nadat hij de sjaal over hem heen had gelegd kwam de duivel die hem achtervolgde, deze satanische man, op dezelfde plaats aan. Daar zag hij dezelfde sjaal, en hij zei: “Ah, nu ben je dus moe en ben je hier aan het slapen. Ik zal met je afrekenen”, zonder te zien wie er sliep. En toen hij de sjaal wegtrok werd de slapende heilige wakker en keek naar hem, en ze zeggen dat hij hem met zijn derde oog heeft verbrand. Zo kwam er dus een oplossing. En zo werkt het hele spel, tussen deze drie machten, gewoon om te tonen dat uiteindelijk de waarheid zegeviert.

Allereerst is er Shiva’s compassie, zijn goedheid, aan de ene kant. Dan het spel van Shri Krishna, of zeg maar Shri Vishnu, om dit te neutraliseren; en het derde is het spel van Brahma, die dingen creëert en produceert. Deze drie machten spelen een spel, enkel om een atmosfeer te creëren voor ons allemaal, die ons het gevoel geeft dat er nog iets moet gebeuren met ons menselijk bewustzijn. Zij hebben in ons dit verlangen doen evolueren om naar de waarheid te zoeken. Nu heeft Shiva aan de ene kant extreem veel compassie en is hij zeer vriendelijk, zelfs tegen asura’s of rakshasa’s. Maar aan de andere kant kan hij extreem wreed zijn. Hij kan het hele universum vernietigen. Als de mensen zo ontaard zijn  en als ze geen interesse hebben in spiritualiteit, als hun onschuld volledig verloren is gegaan en als ze niet onthecht raken van alle verkeerde identificaties waardoor er problemen ontstaan in deze wereld, dan vernietigt hij het hele universum. Hij is als het ware de toeschouwer van het werk van Adi Shakti. Hij staat haar toe al dit werk te doen: mensen te scheppen, hen de realisatie te geven en al dit soort dingen.

Maar als hij ziet dat haar kinderen,  de mensen die door haar gered zijn, zich misdragen, haar beledigen of op welke manier dan ook haar werk teniet doen, dan kan hij in woede uitbarsten en daardoor het hele universum vernietigen. Maar ik denk dat er nu geen kans bestaat voor hem om dat te doen, want nu hebben we overal Sahaja yogi’s. Wat ik zie onder Sahaja yogi’s is dat sommige Sahaja yogi’s ontzettend snel groeien. Gestaag en krachtig verwezenlijken ze hun principe van Shiva Tattwa. De eerste verwezenlijking laat zien dat ze van binnenuit  onthecht beginnen te worden. Nu is onthechting niet mentaal. Het is niet mentaal. Het wil niet zeggen dat we een soort ‘sanyasa’ moeten afleggen of naar de Himalaya’s moeten gaan, onze families moeten opgeven, enzovoort. De onthechting vindt daarentegen in jezelf plaats. En als die onthechting begint te werken, dan is het eerste teken daarvan dat we vreugdevol worden. We worden gelukkig. Als je nu iemand vraagt: “Waarom ben je ongelukkig?” dan zal hij het aan zijn vrouw wijten, of aan zijn huis, misschien zijn kinderen,  misschien zijn land of de maatschappij, wat het ook is. Dus hij raakt helemaal gestrest, of hij wordt heel ongelukkig van de dingen die er om hem heen gebeuren. Maar als je nu een gerealiseerde ziel bent, dan zal die ongelukkigheid je niets verder brengen. Wat je nu nodig hebt is de wetenschap dat je al deze problemen van de maatschappij, je familie en het hele land kunt oplossen door anderen te transformeren, en niet door je slecht te voelen. En terwijl je dat doet is het allerbelangrijkste dat je moet hebben volledige onthechting.

Toen ik net met Sahaja Yoga startte stond ik versteld hoeveel mensen me vertelden over hun eigen landgenoten. Het verbaasde me hoe ze me vertelden over hun eigen religies en de verkeerde dingen die er daar gebeurden. De meeste dingen die ze me vertelden wist ik niet eens,  en ik dacht dat dit de onthechting was die in hen ontstond, waarmee ze duidelijk konden zien wat er mis was: wat er mis is met mijn maatschappij, met mijn soort van mensen, met mijn relaties, met mijn familie, met mijn land,  met de hele wereld. Maar dat is alleen mogelijk als je je niet identificeert  met al deze dingen. Anders zul je er nooit de gebreken van zien. Dan zul je nooit zien wat er mis is met die persoon. Je kunt zelfs niet zien welke chakra’s er geblokkeerd zijn. Het eerste dat er dus moet gebeuren is onthechting. Het doel is om onthechting te bereiken. Veel mensen vragen me: “Moeder, hoe word ik onthecht?” Want ik ben zelf niet zo gehecht, zie je, ik ben al onthecht; ik weet zelfs niet hoe dat voelt. Maar tegen jullie zou ik zeggen: om jezelf te leren begrijpen moet je aan zelfonderzoek doen. Probeer na te gaan waar je precies gehecht aan bent. Waarom voel ik me ellendig? Om wie maak ik me zorgen? Waarom zou ik me zorgen maken? Want zie je, er zijn dingen die nooit erg belangrijk zijn geweest, die plots heel belangrijk worden voor bepaalde Sahaja yogi’s. Zo werd me verteld dat in het Westen de mensen  niet veel om hun kinderen geven. Maar na hun realisatie zijn ze zo gehecht aan hun kinderen dat ze er bijna aan vastgelijmd zitten. Ze kunnen niet bedenken wat het beste is voor hun kinderen. Al wat met hun kinderen te maken heeft is voor hen de hoogste plicht. Laatst was ik verrast toen ze me vertelden  dat de ouders na de Birthday Puja wilden komen. Ik schrok ervan: ik bedoel, de Birthday Puja komt eraan, waarom zouden de ouders dan daarna pas willen komen? Toen ik dit aan een yogi vertelde zei hij: “Moeder, we zouden erg blij zijn  om ze hier te hebben, ze zouden echt moeten komen.” Hij zei: “Dit zal beter zijn voor de kinderen en voor de ouders.”

Maar nu gaat alle aandacht naar de kinderen:  ‘we moeten de kinderen daar laten  en we moeten voor hen zorgen’, dat is alles waar ze mee bezig zijn. De gehechtheid aan je kinderen  zal dus absoluut als gevolg hebben dat je bepaalde dingen gaat doen die niet goed voor je zijn. Na Sahaja Yoga ontstaat er dus een nieuwe vorm van gehechtheid, heb ik gezien, heel vaak. Een andere gehechtheid is die aan je familie. Normaal gezien bestaat zoiets niet in het Westen, mensen zijn daar helemaal niet zo gehecht aan hun families. Ze drinken en doen wat ze willen. Maar dan krijgen ze plots hun realisatie, en als een boemerang komen ze terug naar hun familie. Ze zijn ontzettend gehecht aan hun familie, gehecht aan hun huis, gehecht aan alles. Ik begrijp er echt niets van. Als je de zuivere Spirit wordt dan ben je onthecht, want je bent slechts een reflectie, al is het dan wel de reflectie van God Almachtig. Al dit soort identificaties vallen weg. Nu kun je zeggen: “Hoe dan? Hoe vallen ze weg?” Ik heb ze zelf nooit laten vallen, maar toch kan ik bepaalde dingen aanraden, die je kunt uitproberen. Het eerste is meditatie. Je zou moeten ontdekken over jezelf wat er mis is met je en welke kant er geblokkeerd is – de linkerkant of de rechterkant.

Met meditatie kun je daar achter komen. Ben je gehecht aan geld, ben je gehecht aan ondernemen, ben je gehecht aan je familie, ben je gehecht aan je land op een manier die niet ‘Sahaj’ is, of aan je cultuur die niet ‘Sahaj’ is? Probeer deze gehechtheid kwijt te raken door middel van meditatie. Je weet hoe je de rechter- en linkerkant weer in balans moet brengen. Deze gehechtheid zal je duidelijk worden aan de hand van je vingertoppen, en je zult zelf moeten nagaan welke centrums er bij je blokkeren en op welke manier je in moeilijkheden verkeert. En vervolgens kun je dit heel eenvoudig oplossen  door een heel eenvoudige Sahaj behandeling. Ik denk dat we hier in de fout gaan: eenmaal we ergens gehecht aan raken dan hebben we niet eens door dat we er gehecht aan raken. We denken dat we iets heel bijzonders aan het doen zijn, want we houden nu van deze persoon en we houden van die persoon,  ‘het zijn Shiva’s kwaliteiten, het is compassie’. Je begint je te hechten aan mensen. Dat is geen compassie. Je kunt het absoluut niet vergelijken met compassie, want gehecht zijn aan wat of wie dan ook is geen compassie, en je kunt niet de compassie van Shiva hebben.

Mensen denken wel dat het Shiva’s compassie is die in ons werkzaam is, maar dat is niet zo, want die compassie is heel zuiver. Het is, zoals ik al vaak heb verteld, zoals het sap in de boom dat opstijgt  en naar de verschillende delen van de boom vloeit, waarna het verdampt of weer terugvloeit naar Moeder Aarde. Het is niet gehecht. Als het gehecht raakt aan één bloem, of aan één blad, of aan één vrucht, dan zal de hele boom daaronder lijden, en ook de bloem zelf zal verdwijnen. Dit soort onthechting aan iets in het bijzonder, of aan een bepaald idee, is niet zuiver. In Sahaja Yoga heb ik gezien dat mensen zich heel goed kunnen aanpassen en begrijpen wat hen te doen staat, maar het allerbelangrijkste is meditatie. Als je op je hart mediteert, op de Shiva Tattwa,  op het principe van Shiva, dan zul je je ongetwijfeld kunnen onthechten, en dan zal de vreugde compleet zijn, de vreugde zal compleet zijn. Ik heb gezien dat mensen interesse hebben in bijvoorbeeld eten,  of in kleren, of in huizen, wat het ook is. En je mag daar ook interesse in hebben, je moet er zelfs interesse in hebben, maar die interesse zou verlicht moeten zijn, waardoor je er niet gehecht aan kunt raken. Sommige mensen uit Zuid-India houden bijvoorbeeld niet van Noord-Indiaas eten. En mensen van Noord-India houden niet van Zuid-Indiaas eten. Dat is een groot probleem.

Ik vroeg de mensen van Indian Airlines:  “Waarom hebben jullie geen standaard eten?” Hij antwoordde: “Welk eten is de standaard in India? Zeg me dat eens.” En dat was een goede vraag, want Indiërs zijn buitengewoon kieskeurig wat betreft hun smaak en hun eten. Het is dus een feit dat we geen standaard hebben voor eten in India. Maar zo kunnen we ook op zovele andere manieren spreken  over de mensen in het Westen, en hoe ze achter dingen aan rennen die ze helemaal niet nodig hebben. Ze doen dingen gewoon omdat het mode is, of ik weet het niet, misschien omdat hun persoonlijkheid nog niet volgroeid is. Als je persoonlijkheid volgroeid is dan zie je alles; je ziet alles van een standpunt dat veel hoger is dan dat van anderen, en je raakt niet meer in anderen verwikkeld. Wat jij weet is veel hoger,  veel grootser en het geeft veel meer vreugde. Nu denken mensen dat deze gehechtheden  veel vreugde geven. Mensen denken dat  een kind krijgen en een vrouw hebben en dat soort dingen, vreugde geeft. Maar dat is een verkeerd idee: de vreugde komt van je eigen bron, van je Spirit.  Of je een goede man hebt, en of je kinderen nu goed of slecht zijn, wat het ook is, zij kunnen je geen vreugde geven. Alleen jij kan vreugde putten uit jouw Zelf, en zo word je ook heel vergevensgezind.

Als niemand je kan kwetsen,  op wie moet je dan nog kwaad worden? Dat is nog een grote kwaliteit van Sadashiva, dat hij buitengewoon vergevensgezind is. Hij gaat tot een zeker punt, en dan vernietigt hij de hele creatie van Adi Shakti. Maar verder is hij ontzettend vergevensgezind, en wat dat betreft is hij ook heel evenwichtig. Ooit werd Adi Shakti woedend op de hele wereld, op de decadentie ervan, en ze begon alles te vernietigen. En toen legde hij een klein kind onder haar voeten, en haar lange tong kwam naar buiten door de schok, en ze stopte haar vernietiging. Hij werkt dus zo dat iemand  die het Shiva principe in zichzelf tot ontwikkeling brengt wel uitermate vergevensgezind moet zijn. Ik weet dat er mensen zijn die erg wreed zijn, die het anderen lastig maken. Als je dat niet kunt verdragen, goed, laat het dan eindigen. Ik sta volledig achter je; maar als je het wel kunt verdragen, verdraag het dan liever, en onderga deze ervaring van verdraagzaamheid, want het is veel moeilijker iets te verdragen dan ervan weg te lopen.

Zo kwam er ooit een vrouw bij me die zei:  “Ik laat me scheiden van mijn man.” Ik vroeg: “Waarom?”  “Omdat hij altijd zo laat thuis komt dat ik hem amper zie.” Toen zei ik: “Maar als je van hem scheidt, dan zul je hem  helemaal niet meer zien. Waar is de logica? Nu zie je hem tenminste nog, het maakt niet uit wanneer of op welke momenten hij er is. Maar dit is geen oplossing. Als je van hem scheidt dan zul je hem nooit meer zien. Wat is dan het nut van zo’n scheiding?” Zoveel van dat soort dingen kun je pas begrijpen als je een onthechte persoon bent, die nergens aan gehecht is. Wie kan je nog onderdrukken als je aan niemand gehecht bent? Niemand! Maar weet wel: als je het gevoel hebt dat je moet protesteren, doe dat dan, maar in alle onthechting. Ook als je protesteert is het belangrijk om absoluut en volkomen onthecht te zijn.

Maar het grootste probleem dat we tegenwoordig kennen is iets anders, namelijk dat we allemaal moeten groeien, en dat groeiproces moet met gelijkmatige kracht gebeuren.  Er is een verhaal over enkele vogels die in een net verstrikt waren geraakt. Ze besloten dat ze uit het net moesten raken, en ze probeerden het. Allemaal probeerden ze los te komen. Maar het lukte geen van hen om dat individueel te bereiken. Toen besloten ze om allemaal samen te vliegen: “Eén, twee, drie, nu!” en ze namen allemaal samen het net met zich mee. Daarna vroegen ze de ratten:   “Komen jullie alsjeblieft hierheen om ons net door te bijten?” en ze waren vrij. Dus als dit al kan gebeuren tussen ratten en vogels,  waarom dan niet tussen ons? Het zal je verbazen hoe we in de collectiviteit elkaar behulpzaam kunnen zijn en samen vreugde kunnen beleven. Stel nu dat er iets mis is  met je moeder, je vader, je zussen of wie dan ook. Het maakt niet uit. Je hebt nu eenmaal de oceaan van vreugde hier in de collectiviteit,  waarmee al je problemen opgelost kunnen worden, als je je probleem collectief wilt oplossen. We moeten dus steunen op de collectiviteit en ernaar streven één te zijn met de collectiviteit. Ik weet dat eenmaal je in de zee van Sahaj springt, de vreugde zelf je samen zal brengen.

Samenkomen is iets dat zoveel vreugde brengt. We hebben daar al zoveel ervaringen mee gehad, van Sahaja yogi’s die me vertelden hoe gelukkig ze waren  toen ze ergens onverwacht andere Sahaja yogi’s aantroffen, hoe blij ze toen waren. Deze band tussen Sahaja yogi’s is dus werkelijk het meest vreugdevolle kanaal,  en dat is als het ware de bron van onze gezamenlijke éénwording, die ontstaat zodra je van elkaar begint te genieten. Ik heb jullie al ooit het verhaal verteld van een grote dichter in India, Namdeva genaamd, die ook een zeeman was.  En dan was er nog een ander die… pottenbakker was. Soms kan ik niet op de Engelse woorden komen. Deze pottenbakker was ook dichter, en hij werd Gora Khumhar genoemd. Toen Namdeva hem eens ging opzoeken –  alleen een heilige heeft het verlangen een andere heilige te bezoeken –  keek hij naar hem, deed een stap naar achteren  en citeerde een prachtig couplet. Hij sprak: “Ik kwam hier om het vormeloze te zien, Chaitanya, maar hier heeft Chaitanya een vorm. Nirgunachya bheti alo sagunashi. Ik kwam om het vormeloze te zien, om de vibraties te zien,  maar hier heeft het een vorm aangenomen die ik kan zien.”

Alleen een heilige kan dit tegen een andere heilige zeggen. Deze waardering, deze subtiele waardering  is enkel mogelijk tussen twee heiligen, of tussen meerdere heiligen. Zij zien niet dat hij klei kneedt; hij droeg een vuile ‘dhoti’ en was aan het werk. Maar hij zag dit alles niet eens. Hij keek niet naar zijn lichaam, zijn gezicht of wat dan ook,  maar hij zag het Goddelijke in hem verpersoonlijkt. Deze gevoeligheid in het aanvoelen van andere Sahaja yogi’s zou zich echt in jou moeten ontwikkelen. Dan zul je niet langer geven om onzinnige, oppervlakkige zaken. En dit is een van de grote principes van Shiva. Hij geeft er niet om. Zie je, met zijn haar in de war en rijdend op een snelle stier, met zijn twee benen uitgestrekt gaat hij naar zijn eigen bruiloft. Kun je je dat voorstellen?

En al zijn vrienden, al zijn volgelingen: de ene heeft maar één oog, een ander heeft maar één hand,  weer een ander loopt krom; want voor hem doen de uiterlijke kenmerken van de persoonlijkheid er niet toe. Wat van belang is, is de spiritualiteit. Of je nu maar één oog hebt of een mismaakt lichaam maakt voor hem geen enkel verschil. Voor hem zijn het allemaal zijn eigen soort mensen, omdat niet het oppervlakkige zijn aandacht trekt,  maar het goddelijke in een persoon. Er zijn zoveel manieren waarop we zijn principe kunnen begrijpen, want alles is van hem doordrongen. Als je compassie voelt voor iemand dan werkt het al. Het werkt met alle zekerheid. Laatst was er het geval van een bepaalde ongeneeslijke ziekte in Mexico. En een vrouw, een Mexicaanse die voor de Verenigde Naties werkte, waar ze nu nog steeds voor werkt,  schreef me twee brieven, waarin ze zei:   “Moeder, ik sta op het punt mijn zoon te verliezen aan een vreselijke ziekte.” Ik bedoel, dat schreef ze me gewoon. En ik voelde zo’n diepe compassie voor haar, haar brief roerde me tot tranen toe. En stel je voor: deze tranen hebben de jongen genezen. Ze hebben deze jongen volledig genezen, en ze schreef me een brief om me te bedanken.

Ik was verbaasd, want mijn compassie is niet mentaal,  het werkt gewoon, het is er gewoon, het stroomt en lost alles op. En zo kun jij ook worden. Ik wil dat je al mijn krachten krijgt. Maar compassie is het allerbelangrijkste. Een Sahaja yogi mag iemand anders niet slecht behandelen, niemand, of het nu een Sahaja yogi is of niet, dat is van geen belang. Maar niemand kan andere Sahaja yogi’s onderdrukken. En ook als het om niet-Sahaja yogi’s gaat, mogen Sahaja yogi’s nooit anderen onderdrukken. Dat is geen kenmerk van een Sahaja yogi. Een Sahaja yogi is anders. Laatst zei iemand bijvoorbeeld – ik zei:   “Je bent wel heel opvliegend.”  “Ja, ja, dat ben ik ook. Maar alleen als iemand me uitdaagt.” Ik zei: “Ja, iedereen wordt alleen kwaad als een ander hem uitdaagt. Alleen iemand die niet goed wijs is wordt niet kwaad  als hij wordt uitgedaagd,” zie je. Als je dus alleen kwaad wordt als iemand je uitdaagt dan is dat echt niet zo geweldig. Iedereen wordt kwaad als iemand hem uitdaagt. Maar als je, zelfs als iemand je uitdaagt, niet kwaad wordt, dat is een heel andere staat. Wat ik dus zie is dat er in de tegenwoordige atmosfeer, in de moderne tijd, een grote worsteling gaande is die niets te maken heeft met de cultuur van Shiva. Shiva’s cultuur is, zou ik zeggen, de Sahaj cultuur. Als jullie Sahaja yogi’s zijn, dan zou je compassie moeten hebben, en begrip voor de gevoelens van anderen.

En ook zou je klaar moeten staan om zorg te dragen voor niet alleen Sahaja yogi’s, maar ook voor niet Sahaja yogi’s. Dan pas zal je compassie effect hebben. Nu is zoals je wel weet het grootste probleem  van de huidige beschaving dat de westerse cultuur naar de vaantjes is.  Ik bedoel, als je de krant leest dan schrik je van wat er allemaal gebeurt.  Ik weet niet hoeveel mensen dit zullen beseffen  voordat hun ondergang een feit is. Het is ware zelfvernietiging. Enerzijds is dit de genotzuchtige en tolerante maatschappij die zijn werk doet. Maar aan de andere kant zie ik dat de islamitische cultuur  probeert hiertegen in opstand te komen. Dat is correct. Het feit dat ze in opstand komen is correct. Maar de manier waarop ze in opstand komen geeft problemen. Als je iemand onderdrukt door te zeggen: “Doe dit niet, doe dat niet”,  dan zal diegene het juist nog meer doen. Ik zal je een voorbeeld geven:  als je naar het noorden van India gaat dan is de cultuur daar vooral islamitisch, en de mensen zijn er heel bandeloos,  ze kijken voortdurend naar vrouwen.

Niet allemaal, veel van hen.  Ook al zijn ze hindoes, of zeggen ze dat ze dat zijn,  zelfs dan nog hebben ze al deze slechte gewoontes, die zijn voortgekomen uit de islamitische onderdrukking. Als een vrouw volledig bedekt is zodat niemand haar kan zien, dan worden ze juist nieuwsgieriger. Er waren ooit mensen die naar Bombay kwamen, en een van hen reisde met mij mee, en hij keek naar elke vrouw op straat. Ik zei:   “Straks breek je je nek, zoals jij bezig bent.” Maar daar is dat normaal.  En dat niet alleen, de nieuwsgierigheid gaat er te ver waardoor mensen extreem immoreel worden,  precies zoals wij in het Westen zijn. Het onderdrukken van je verlangens is dus net zo verkeerd. Bovendien onderdrukt deze cultuur mensen wel wat uiterlijke zaken betreft, maar vanbinnen zijn de mensen er vreselijk immoreel. Ooit reisde ik van Riyadh naar Londen,  en ik viel in slaap. Toen ik wakker werd zag ik andere mensen om me heen zitten  die allemaal mooi gekleed waren in korte broeken, en mannen met stropdassen en zo. Dus ik vroeg de stewardess: “Zijn we ergens gestopt?” Ze zei: “Nee, nee, we gaan rechtstreeks.” Ik vroeg: “Wie zijn deze mensen dan?” “Het zijn dezelfde mensen.”  “Maar ze zijn zo veranderd.” Ik bedoel, ik was verbaasd te zien  dat ze eerst zulke lange ‘chadur’ droegen en zo, en nu zaten ze er plots allemaal in vreemde kleding. Ik begreep er niets van. Zo is het gebeurd.

De nieuwsgierigheid die men creëert door onderdrukking heeft dus geen zin. In Sahaja Yoga is er geen sprake van onderdrukking. Je wordt onschuldig, je wordt gewoon onschuldig. Dat is het principe van Shiva. De Sahaj cultuur is de middenweg. Niet te bandeloos, en niet teveel onderdrukking, het is de middenweg, wat het allerbelangrijkste principe is van Shiva:  onschuldig zijn. En deze onschuld straalt in je. Ik heb dat gezien. Ik zie dat jullie, ongeacht wat je hiervóór deed, zo zuiver zijn. Jullie hebben niet die onzinnige ideeën  om je op de typisch westerse manier te gedragen. En ook heb ik gezien dat er al zoveel islamitische mensen  naar Sahaja Yoga zijn gekomen en ongelofelijk Sahaj zijn geworden en een heel goed leven leiden. Er zijn een paar Iraniërs die me brieven schreven vol bekentenissen, en ik was geschokt. Ik heb ze niet verder gelezen, omdat het teveel was voor me.

En nu zie ik  dat ze de meest morele mensen zijn geworden. Het is dus verkeerd naar het ene of het andere extreem te gaan. Maar in het midden zijn, in Sahaj, is nog de beste manier om te begrijpen dat moraal zeer belangrijk is in het leven. En dat komt voort uit je onschuld. En dat is natuurlijk een kwaliteit van Shri Ganesha, die de zoon is van Shiva, en die tevoorschijn komt uit de onschuld van Shri Shiva. Nu denk ik dat ik in mijn volgende lezing over Shiva meer over onschuld zal spreken tegen jullie, maar daarvoor moet je eerst begrijpen wat onthechting is – de onthechting die zich van binnenuit moet ontwikkelen. Het kan niet afgedwongen worden, maar door middel van meditatie kun je die onthechting in je ontwikkelen, die je ontzettend veel vreugde zal geven. Er kunnen zoveel kwaliteiten van Shiva beschreven worden,  en ik denk dat ik jullie al in zoveel lezingen over hem heb verteld. Ik moet enkel nog zeggen dat jullie ook collectieve meditaties moeten hebben in jullie ashrams.

Het zou een goed idee zijn om collectieve meditatie uit te proberen, dat zou fijn zijn. Maar je hoeft niemand vibraties te geven  en je hoeft niet op andermans chakra’s te werken. Hou je gewoon bezig met jezelf en wat er mis is met jou. En al wat een oplossing brengt  voor jouw groeiproces zou je moeten doen, want de verantwoordelijkheid voor de hele wereld rust op de Sahaja yogi’s. Zoals je al weet is er geen andere weg dan Sahaja Yoga. Om de mensheid te redden van allerlei problemen is Sahaja Yoga ontstaan op deze aarde. Het is dus jouw verantwoordelijkheid om jezelf  goed in vorm te houden, wat Sahaja Yoga aangaat. Zorg dat je linker- en rechterkant in balans zijn en verspreid dan Sahaja Yoga; niet door bombastische woorden of agressief gedrag,  maar met liefde en compassie. Ik ben er zeker van dat we al veel hebben gedaan en bereikt, maar toch zijn er hier en daar nog enkele punten  en om die te verbeteren is een heel onaangename taak voor mij. Maar hoe dan ook moet ik zeggen dat het werkt, en dat iedereen naar zichzelf zou moeten kijken en zich gelukkig zou moeten prijzen van hoe ver we zijn gekomen  en hoe ver we nog te gaan hebben.

Moge God jullie allen zegenen.