Navaratri Puja – Cabella Italië – 20 october 1996

Translation not verified. Dear yogi, register as volunteer to do so.
Vertaling niet geverifieerd. Beste yogi, registreer als vrijwilliger om dit te doen.

Vandaag is een speciale dag. Zoals je weet, aanbidden we de Godin, die voorheen al negen keer op deze aarde kwam om alle duivels en alle negativiteit te doden en om alle bhakta’s te ondersteunen bij de verering. Al haar werk werd reeds beschreven. Desondanks is een nieuw soort duivels, een nieuw soort negatieve mensen teruggekomen. Misschien moest het zo zijn. Tenslotte is het nu Kali Yuga en het schouwspel van Kali Yuga kan niet opgevoerd worden zonder hun aanwezigheid hier. Om dit drama te voltrekken, zijn zij hier gekomen. Maar deze keer zal het een heel andere soort oorlog zijn. Het zal de oorlog zijn van de vredevolle mensen en de vredevolle mensen zijn de meest succesrijke mensen in elke stap van het leven, zelfs in een oorlog. Het werkte niet uit voorheen.

Men zegt dat toen Genghis Khan kwam hij naar een groot boeddhistenklooster ging, nabij Gaya en dat hij ze allemaal doodde. Er waren daar ongeveer 30.000 boeddhisten en ze zegden geen woord en ze werden allen gedood. En de mensen geloofden niet meer in het boeddhisme. Men zei : “Wat soort Boeddhisme is dat hier, waarom heeft Boeddha hen niet gered ?” Dat is de menselijke manier van denken. Boeddha had deze 30.000 mensen, die vredevol waren, moeten redden. Zij boden een vorm van weerstand die geen weerstand was en zo werden zij allemaal gedood door deze afschuwelijke kerel Genghis Khan. Maar je zal nog opkijken in deze Kali Yuga. Deze Genghis Khan werd door vele schrijvers geprezen en er zijn boeken over hem geschreven. Hij was geen moslim, maar een soort getikte. Hij maakte komaf met vele moskeeën, hij vernielde vele mooie gebouwen en hij kwam ook naar Indië en regeerde er korte tijd. Dat alles is verleden tijd.

Op dezelfde manier zijn er oorlogen geweest tussen christenen en niet-christenen, tussen moslims en niet-moslims, allerlei oorlogen waarvan sprake is, waarin alleen de gelovigen ten onder gingen – de echte mensen gingen ten onder. Zij die God in volle geloof vereerden, gingen ten onder. Zovele mensen werden atheïst en ze zegden dat zoiets als God niet bestaat, evenmin iets als zijn Goddelijke kracht, het heeft nooit bestaan. Wij waren dom, wij waren dwaas, om dit alles te volgen. En zij die verantwoordelijk waren voor de godsdienst, haalden er ten volle profijt uit en zegden dat deze mensen zondaars waren en dat zij geen mensen van God waren. En zo kwam het dat zij door ons gedood werden en dat wij de overwinning behaalden. Zij hadden het idee van de overwinning, dat zij succesvol waren en dat zovele mensen door ons werden afgeslacht.

Dan komen we tot Kali Yuga en in Kali Yuga is hetzelfde gebeurd op een meer subtiele manier, op een verschillende manier. Vanaf het begin is er een grote oorlog aan de gang tussen mensen die anti-God zijn en die God gebruiken voor hun eigen doeleinden. Heel oneerlijke, heel corrupte, heel wrede mensen. En zij gebruiken de vlag van God, die banier waarvan zij het recht niet hebben om ze te gebruiken. Dan zijn er Sahaja Yogi’s, die hun realisatie hebben en zij moeten hen bekampen.

Het verschil tussen de vorige oorlogen en deze oorlog is zeer groot. In die oorlogen geraakten al degenen die verondersteld werden van te winnen – de negativiteit die opkwam en die successen behaalde – ervan overtuigd dat wij bereikt hebben wat we wilden. Dit was na alle negen veldslagen van de Goddelijke Moeder. Maar in Kali Yuga, in het licht van Kali Yuga, worden al deze historische overwinningen beschouwd als beschamende dingen, als iets zeer agressiefs en zonder betekenis. Dit wordt nu overal beschreven. Zoals de blanken die naar Amerika gingen en die alle anderen daar doodden. Nu komt dit alles aan het licht. Al deze mensen die dachten overwonnen te hebben – hun kinderen, hun kleinkinderen, hun nageslacht – zijn beschaamd over hen, zijn beschaamd om hen hun voorvaderen te noemen, tot aan de laatste oorlog.

Dit nieuwe bewustzijn is de echte overwinning van de moderne tijden, van deze Kali Yuga: dat alles wat aanvaard werd als een onderdeel van het spel, als een levensstijl – zo kun je het noemen – nu overal in vraag gesteld wordt. Elke vorm van agressie, elke vorm van onderdrukking, elke wreedaardigheid, wordt nu ook gestraft. Zie je, vele oorlogsmisdadigers zijn wel kunnen ontsnappen, maar zovelen werden gedagvaard. Dit is vroeger nooit gebeurd; niemand bracht Genghis Khan voor de rechter. Op een heel subtiele manier krijgen al deze agressieve mensen angst om ondervraagd en gefolterd te worden.. Ik weet niet waar het begon, maar zeker bij de aanvang van de Kali Yuga.

Zoals je weet was er in dit land een zeer agressief man met de naam Mussolini … en uiteindelijk werd hij opgehangen. In Duitsland was er een zeer machtig man met de naam Hitler en Himmler en anderen. God weet wat er met hem gebeurd is en zelfs de Duitsers willen zijn naam niet uitspreken, zij zijn allen beschaamd voor hem. Dan hadden we iemand in Engeland, Warren Hastings, die naar Indië kwam. Hij werd gevangen gezet. Dit werd voordien nooit gedaan. Als Napoleon mensen aanviel, dacht hij dat hij een grote overwinning behaalde, maar hij kon er niet mee doorgaan, hij moest het toegeven. Zie je, iedereen die agressief geweest is, die dominant geweest is, die heel wreed, duivels geweest is, werd onder handen genomen, meestal nog tijdens zijn leven. En als het niet tijdens zijn leven was, dan werd hij achteraf ten schande gebracht en hij heeft niet de naam van “een held” of wat dan ook; de mensen zullen voor hen geen standbeeld oprichten.

Dat bewustzijn is dus in de geest van de mensen doorgedrongen. Van iemand als Stalin, die ooit over Rusland regeerde, kun je vandaag zelfs niet één standbeeld vinden, dit zijn de moderne tijden. Kijk naar de kracht van de moderne tijden en dat boezemt angst in bij die mensen die denken dat zij kunnen doorgaan met alles wat zij doen. Zij zullen heel binnenkort begrijpen dat zij met al deze nonsens moeten ophouden, want dat zij anders zullen lijden. Niet hen die zij domineren, maar zij die zelf anderen domineren, zullen lijden. Zij zullen lichamelijk lijden, zij zullen mentaal lijden, zij zullen emotioneel lijden en ook hun reputatie zal door het slijk gehaald worden. Aldus volbrengt de kracht van de Goddelijke Moeder vandaag een heel grote overwinning – namelijk het aan de kaak stellen en deze ontmaskering zal publiekelijk die mensen veroordelen die verkeerd handelen.

Als je het vanuit dat standpunt bekijkt, zal je begrijpen hoe wij de overwinning behalen. Velen onder u voelden zich erg triest omdat ik de prijs niet gekregen heb. Deze prijs maakt geen verschil uit voor mij en voor jullie ook niet, moet ik zeggen, omdat je gekomen bent zonder dat ik een prijs kreeg en velen zullen komen zonder dat ik zo’n prijs heb. Maar deze keer, voor het eerst, worden de mensen die de prijs gekregen hebben, veroordeeld. Zelfs nu wordt tegen hen geschreven; zij worden bekritiseerd. Zij die hem gekregen hebben, dachten dat zij heel slim waren, maar de geestigheid is nu voorbij en ik weet niet hoe lang het nog zal verdergaan. Want zelfs als je vandaag een krant openslaat, zal je er iets over vinden: hoe dwaas zij het gedaan hebben. Zij kunnen niet begrijpen om welke reden zij het gedaan hebben. Niet alleen de mensen die de selecties deden, worden bekritiseerd, maar nog veel meer de mensen die geselecteerd zijn.

Als Sahaja Yogi’s moeten wij weten wat het verschil is tussen het bewustzijn in die tijd en het bewustzijn in deze tijd. Toen was het nodig om die duivels te doden – ze uit de weg te ruimen – maar ze zijn opnieuw opgedaagd. Nu, in deze Kali Yuga worden zij aan de kaak gesteld, worden zij veroordeeld, worden zij in de gevangenis gezet en worden zij openlijk gestraft. Het collectieve bewustzijn heeft dus een héél grote overwinning behaald, denk ik, over deze mensen die gedood hebben en gestorven zijn zonder enige vorm van straf of eerroof.

Laten we nu eens kijken wat ‘consciousness’ (mentaal bewustzijn) is en naar wat ‘awareness’ (niet-mentaal bewustzijn) is. Het is een subtiel onderwerp, dat jullie volgens mij allemaal kunnen begrijpen. ‘Bewustzijn’ betekent dat, wanneer je [mentaal] bewust gemaakt wordt, je er [mentaal] van bewust wordt. Zoals: ik heb hier mijn hand, goed, maar normaal ben ik er mij niet [mentaal] van bewust dat ik een hand heb. Als iemand slaapt, is hij er zich niet [mentaal] van bewust dat hij slaapt. Wanneer je mij zegt dat ik een hand heb, word ik mij [mentaal] daarvan bewust; of iets prikt mij, dan word ik mij [mentaal] daarvan bewust. Anders ben ik mij er niet [mentaal] van bewust. Ik ben mij absoluut niet [mentaal] bewust van mijn ogen en toch zie ik alles. Maar veronderstel dat ik blind word, dat ik niet kan zien, dan word ik mij bewust van mijn ogen, mijn ogen waar ik nu niet kan door zien. Zodra je dus zegt dat deze hand er is, is het bewustzijn daar. We kunnen zeggen dat dit de kennis is over de hand, dat je kennis verwerft over de hand. Maar zodra je je niet bewust bent van de hand, is die kennis verdwenen. Dus, stellen dat er onwetendheid is of dat er kennis is, zijn beide juist hetzelfde.

Je bent je niet [mentaal] bewust van je hand, dus ben je er heel onwetend over. Veronderstel nu dat iemand zegt: “Je handen zijn heel mooi.” Iemand maakt die opmerking, dan word ik mij [mentaal] bewust van mijn hand die mooi is, anders wist ik niet dat zij mooi waren. Normaal leven alle menselijke wezens op dat niveau – dat iemand het je moet vertellen. Iemand zei : “Je draagt een zeer mooie sari.” Goed. Dan kijk ik ernaar: “Ja, hij is heel mooi, ik wist het niet eens.” Iemand moet het je dus zeggen, dan word je je [mentaal] bewust, anders ben je er niet van bewust. Op dat niveau zijn alle menselijke wezens dus zo.

Wat is nu ‘awareness’ [niet-mentaal bewustzijn] ? Dat is iets anders. Dat betekent, dat als ik zie dat iemand mij aanvalt, dat ik dan mijn hand ‘zo’ houdt. Dat betekent dat ik mij [niet-mentaal] bewust ben dat ik een hand heb. Ik ben mij er niet [mentaal] van bewust, maar buiten het mentale om: ik heb een hand en ik moet ze gebruiken. Zoals hier in Italië gebruik je nog altijd je handen de hele tijd zo. Dat betekent dat je weet dat je je er [niet-mentaal] van bewust bent dat je handen hebt, dat je ze moet gebruiken om iets meer mee uit te drukken, iets nadrukkelijks. Wij zijn ons dus als het ware ook [niet-mentaal] bewust van ons lichaam, wij zijn ons [niet-mentaal] bewust van anderen, wij weten iets over anderen, wij weten wat voor iemand een ander persoon is … – tot je zelfgerealiseerd bent.

Wat gebeurt er na de zelfrealisatie ? Dat is heel interessant. Na de zelfrealisatie ga je verder dan deze twee dingen: ‘consciousness’ [mentaal bewustzijn] en ‘awareness’ [niet-mentaal bewustzijn] omdat je het denken overstijgt. Wat betekent het dat  je verder gegaan bent dan de gedachte? Woede, alle soorten ideeën, alle vormen van agressie, alles wordt gemanipuleerd of bewerkt door je verstand. Als nu je verstand weg is, wat ga je dan doen ? Er is geen verstand meer. Je valt samen met de werkelijkheid. Er is dus geen verstand meer om mee te communiceren. We noemen het gedachtenloos bewustzijn, maar wat betekent dat? Wij hebben al onze vijanden overwonnen door één vijand op te geven, dat was ons verstand. Er is geen verstand meer om voorstellen te doen, er is geen verstand meer om het je te zeggen. Dus zodra er geen verstand meer is, ben je verloren (opgegaan in de oceaan – in gedachtenloosheid).

Laten we zeggen dat je jezelf een vraag stelt: “Wie ben ik ?” Zodra je deze vraag stelt, word je gedachteloos, geraak je dus ‘verloren’ en kun je deze vraag niet beantwoorden. Anders zou je kunnen zeggen: “Ik ben een vrouw, ik ben dit, ik ben dat, ik ben een bisschop of ik ben een paus, ik ben dit, ik ben dat.” Wie zal er je nog zeggen wie je bent, zodra je een gerealiseerde ziel bent, want degene die het je vertelt, is je verstand, dat niet bestaat, geen gedachte! Dat betekent dat je gewoon opgaat in jezelf. Dit is wat de werkelijkheid is. Maar je bent toch ook ‘aware’ [niet-mentaal bewust]. Dat is een ander punt. Als je jezelf een vraag stelt, ben je er niet mentaal van bewust, maar je beseft het ‘aware’. Als je nabhi catcht, weet je onmiddellijk: “Mijn nabhi catcht”, er is iets met mijn lever. Je hoeft geen vragen te stellen. Of iemand staat naast je: linker Swadishthan. O God, het is die weer! Als iemand heel woedend is en kwaad, zal je onmiddellijk zo’n hitte van die persoon voelen: “O God, ik ga van deze man weglopen.” Dit is dus een nieuw gebied dat je binnengetreden bent: de werkelijkheid, waar je je voorheen nooit bewust van bent geweest. Stel nu dat er een zeer slecht man naast je staat. Hij zou een dief kunnen zijn, hij zou een moordenaar kunnen zijn, gelijk wat. Normaal zal je je er niet eens bewust van zijn, niet ‘mentaal’ en ook niet ‘niet-mentaal’. Maar zodra je een gerealiseerde ziel bent, word je je bewust van het geheel – dat is de werkelijkheid. Wat zijn de problemen in de collectiviteit? Je wordt je bewust van de collectiviteit. Je wordt je bewust van de problemen van de hele wereld. Dit bewustzijn nu is heel anders. Het eerste bewustzijn, zoals ik je gezegd heb, is als volgt. Dat als iemand je zegt dat je dit en dit bent, je je ervan bewust wordt. Hierover hoeft niemand je iets te zeggen, het is er gewoon. Je bent er en je weet wat dat betekent. En dit is wat je bereikt hebt in deze moderne tijden. Dat is ook de zegen van de moderne tijden, dat we nu weten wie we zijn.

Je zegt altijd: “Wij zijn de zuivere spirit.” Gisteren heb ik het ook gehoord. Ben je er zeker van? Wat doet je geloven dat je de zuivere spirit bent ? Ik bedoel dat je je spirit niet gezien hebt, nietwaar? Je hebt jezelf niet gezien, datgene wat je bent. Hoe kun je dan zeggen dat je de zuivere spirit bent? Je zegt gewoon wat, omdat ik het zo zeg! Maar je bent de zuivere spirit, omdat de zuivere spirit zich bewust is van de Goddelijke Kracht – welke ook de beschrijving is die men ervan geeft. Hij is zich bewust van de Goddelijke Kracht en op die manier ben je de zuivere spirit. Omdat alleen door zuivere spirit, die je echte persoonlijkheid is, je je bewust kunt zijn van deze allesdoordringende kracht. Dit staat geschreven in alle shastra’s, in alle geschriften, overal. En wat weet je over jezelf? Dat je de spirit bent, omdat je  je eigen chakra’s kent, omdat je je eigen nadi’s kent.

Wat er gebeurd is, is dat je gescheiden bent van jezelf en dat je jezelf kunt zien. Je ziet jezelf heel duidelijk en je begint jezelf te zien als het heden en het verleden en de toekomst. In het verleden was ik, – je ziet dat je geschokt bent -: Hemeltje, zo was ik! Je ziet het in de huidige toestand, vanuit de huidige toestand. Dan begin je het te vergeten, het verleden te vergeten. Dan heb je nog altijd de toekomst, dan begin je over de toekomst te denken. In de eerste toekomst denken ze aan hun eigen kinderen, hun echtgenotes – ook Sahaja Yogi’s. “Wat zal er met mijn kinderen gebeuren, wat zal er met mijn vrouw gebeuren?” Dan denken ze: “Wat zal er gebeuren met Sahaja Yoga?” Dan denken ze: “Wat zal er gebeuren met Mataji?” Ook denken zij: “Wat zal er gebeuren met deze wereld?” Omdat je bewustzijn zich uitgebreid heeft. Je bent nu niet langer in de beperkte ruimte. Je kunt aan je kinderen denken, je kunt aan je vrouw denken, je kunt ook aan de hele wereld denken en aan alle problemen van de wereld kan je denken.

Je hebt dus die toestand bereikt, goed – tot aan die toestand zijn we gekomen. Wat is het nu dat dit alles omhult, of je oplossingen biedt: voor je kinderen, voor je gezin, je vrouw, iedereen – wat is de oplossing? Je Moeder gelooft in het geven van de oplossingen, niet enkel (in het voorleggen van) de problemen. Omdat er problemen in de Navaratri nu niet meer bestaan: dat je een zwaard in de hand kunt nemen en iemand gaan doden – nee, dat bestaat niet meer, het is onmogelijk geworden. Binnenin ons zijn we ons bewust van de problemen van vandaag, zoals ze zich nu voordoen, zoals we ze nu zien, en we willen er iets aan doen. Of we nu in het verleden, het heden of de toekomst zijn, we zien het probleem. Dus wat is nu de oplossing? We hebben geen wapens, niets om te vechten. Velen weten zelfs niet hoe ze een zwaard in de hand moeten houden. En zovelen willen het zelfs niet vasthouden, omdat zij zoveel mededogen in zich hebben, omdat zij zich in de oceaan van mededogen bevinden en er mooi van genieten. Zij scheppen vreugde in hun eigen mededogen en in het mededogen van anderen, het mededogen van hun Moeder. Maar hoe dan het probleem op te lossen? Het probleem kan opgelost worden als je zelf echt krachtig wordt vanbinnen. Waar is je aandacht? Je moet je aandacht naar binnen richten. Waar is je aandacht? Je moet heel krachtig worden. Ik heb mijn taak volbracht, ik heb jullie zelfrealisatie gegeven, jullie zijn zo sterk gegroeid. Ik heb het jullie uitgelegd, ik heb jullie deze keer alles verteld. Ik heb jullie heel veel liefde gegeven, een oceaan van liefde, zou ik zeggen …, zoals jullie het noemen, wat het ook is. Maar nu moet je jezelf voeden, je moet krachtig worden binnen in jezelf. Op welke manier kan je krachtig worden? Eerst moet je geloven dat je je menselijke persoonlijkheid overstegen bent en dat je nu een supermens geworden bent. Eerst en vooral moet dit komen, dit is wat we geloof noemen. Dit geloof is geen vals geloof, het is geen blind geloof (dat je in iets gelooft) maar het is een feit. Ik heb je wel honderd keer gezegd dat je eerst en vooral geloof in je groei moet hebben, in je positie als Sahaja Yogi’s. Hiervoor is meditatie heel belangrijk, heel belangrijk. Zonder meditatie kun je geen volledig geloof hebben in jezelf. Omdat je jezelf niet kunt kennen door te zeggen: “Wie ben ik?” Je kunt het niet. Je probeert de vraag te stellen: Wie ben ik? En je zult verloren zijn.

Wat zou dan dit geloof moeten zijn? Want wanneer je deze vraag stelt: “Wie ben ik?”, ben je verloren. Je bereikt dus een stadium waarin ik je moet zeggen dat dit geloof niet mentaal is, het is niet emotioneel, het is niet fysiek, maar het is een toestand van je eigen wezen, die we een spirituele toestand kunnen noemen. In die spirituele toestand kan niets je verstoren, kan niets je overweldigen, kan niets je domineren, omdat, als je in die toestand bent, dat betekent dat je een integrerend deel vormt van de werkelijkheid, dan ben je een geëerd lid van het koninkrijk van God. Dan ben je de meest gewaardeerde persoonlijkheid. Dan ben je als een goddelijk wezen, dan ben je als een gana. Wanneer je in die toestand bent …, ik zeg het opnieuw, het is een toestand boven de menselijke toestand, ben je buitengewoon krachtig.

Er is een verhaal over Nisamuddhin, een groot Sufi in Indië. Er was een verschrikkelijke koning, Godshah denk ik, zo noemde hij zichzelf. En hij (Nisamuddhin) wilde zich niet gaan buigen voor hem en hij maakte zich erg boos en zei: “Ik kan alleen buigen voor God en voor niemand anders.” Deze Shah zei: “Als je je morgen niet komt buigen voor mij, zal ik je de keel oversnijden.” En die nacht werd de keel van de koning overgesneden. Het is een verhaal, maar het is een waar verhaal. Iemand kwam zijn keel oversnijden. Het was niet Nisamuddhin Sahab, hij zou zoiets niet doen. Als je dus die toestand bereikt, zoals we het noemen …, het is een toestand van Shraddha, een toestand van Shraddha die verlicht is, een verlicht geloof. Het is een nieuw soort mechanisme. Dat houdt in dat je een integrerend deel van het geheel gaat vormen; dat betekent: de maan de sterren – zie je. Ik heb de zon nooit gezegd dat ze er zou moeten zijn voor de puja’s – vorige keer, deze keer – ik zeg het haar nooit, het hoeft niet gezegd, het wordt allemaal gedaan. Ik vertel al deze vibraties niet om een kruis te maken of om al deze mirakelfoto’s te maken, ik vertel het hen niet, dat hoeft niet. Ze doen het gewoon uit zichzelf. Ik ben soms verrast over hun vernuftige methodes, hoe zij dingen voor mekaar krijgen, ik ben zelf verrast. Ik heb hen niet gezegd dat deze twee personen, die voor deze prijs geselecteerd werden, door elke krant zo veroordeeld zouden moeten worden. Het gebeurt allemaal automatisch, het werkt gewoon. Als ik iets heb, is het gewoon volledig, volledig geloof dat ik in die toestand ben en daarom is er volledig geduld – ahuri. Volledig geduld. En dat is wat wij moeten leren. Het zal allemaal hoe dan ook gebeuren, want jullie zijn allemaal in die toestand.

Alleen meditatie is belangrijk, heel belangrijk. Voor mij niet, maar voor jullie allemaal. Als jullie nu allemaal kunnen mediteren, gewoon gedurende 10 minuten, ook elke dag, zal het jullie heel wat helpen.

Waarom hebben we nu al deze beeldjes: de Moeder, Hanumana en Ganesha, Christus? Om te beginnen, omdat menselijke wezens niets kunnen begrijpen dat geen vorm heeft. Zij kunnen niet dieper gaan zonder dat er een vorm is. Maar ze zijn tot een ander uiterste gegaan door om het even welke steen, gelijk wat te gebruiken voor God en zo meer. Maar nu heb je onderscheidingsvermogen, je weet wat vereerd moet worden, wat te behandelen is als een hogere persoonlijkheid, dat weet je. Maar voordien zouden zij alle soorten mensen vereren – zoals nu mensen de paus vereren, dat weet je heel goed. Maar wat te doen nu? Zij zijn niet alleen blind, zij zijn niet alleen mentaal onbewust, maar zij zijn er zich ook niet niet-mentaal bewust van. Zij bevinden zich allemaal op zo’n niveau dat je het hen niet kunt vertellen.

Jullie zijn dus een nieuw soort mensen, zou ik zeggen, die geprobeerd hebben om het uit te vechten, om strijd te leveren om de absolute waarheid te weten te komen. Zolang je de absolute waarheid niet kent, ben je nergens, heb je geen onderscheidingsvermogen, begrijp je de dingen niet en heb je geen wijsheid. Maar zodra je de absolute waarheid kent, zou je zeker niet voor de helft zó en voor de helft anders mogen zijn. Dat is een zeer gevaarlijke stand van zaken. Neem een zaadje dat ontsproten is: het is geen zaadje meer, noch een boom. Als het niet groeit, heeft het geen nut. Dat gebeurt met je bewustzijn, Ik heb het opnieuw over je ‘consciousness, awareness’ – en dan ben je hier noch daar.

Er zijn veel mensen die misschien wel naar Sahaja Yoga komen, om wat vrede te vinden. Maar ik krijg brieven: mijn vader is ziek, mijn moeder is ziek, mijn zus is ziek en ook wel, mijn man maakt ruzie met mij, ik wil scheiden, of ten derde, ik heb al mijn geld verloren, ik moet wat geld hebben. Ten vierde, ik ben een groot kunstenaar, maar mijn kunst verkoopt niet. Met al deze dwaze problemen komen zij af. Mijn kinderen deugen niet, ze scheppen problemen, ook nog, mijn vrouw maakt ruzie met mij, mijn moeder maakt ruzie met mij, mijn broer maakt ruzie met mij. Nu heb ik gezegd, welk soort Sahaja Yogi’s zijn dit?

De toestand van het éénzijn met de werkelijkheid betekent dat de gehele werkelijkheid aan je voeten ligt, en dat zij helemaal werkt voor jou.  Zodra je zelfs maar een glimp van die toestand opvangt, zeg ik je, word je zo vredevol vanbinnen. Als je zegt: “Ik ben de koning,” dan ben ik de koning. Als je zegt: “Ik ben de bedelaar,” dan ben ik de bedelaar. Welk verschil maakt het uit voor die toestand, die is zoals het zuiverste zuivere goud, dat niet vuil kan worden? Zo’n geestestoestand moeten wij ontwikkelen; dit is eerder een uitdaging voor ons. Wij zijn Sahaja Yogi’s – goed; wij hebben onze realisatie – goed; wij kunnen heel goed zingen – goed; wij hebben goede posities bereikt – goed; wij zijn mooi getrouwd – goed; wij hebben mooie kinderen, wij hebben alles, wij hebben jobs enzovoort. Opeens komt er een negatieve kracht op je af om je lastig te vallen – en dan? En dan? Hoe zal je anders weten wat je bent? Als er geen duisternis is, hoe zal je dan weten dat je het licht bent? Het is een uitdaging voor je eigen toestand, (om te weten) in welke toestand je je bevindt. Het woord ‘toestand’ is niet al te duidelijk, in Sanskriet is het Swarupa. Swarupa. ‘Swa’ is jezelf en ‘rupa’ is vorm of toestand. Die toestand is voor jullie allemaal mogelijk door te zeggen “Niet dit, niet dit, niet dit, niet dit.” Feitelijk heeft je verstand die toestand bereikt dat er geen verstand is, je kunt het aan. Maar je moet een soort persoonlijkheid ontwikkelen, die beseft wat je bent. Maar in die realisatie, besef je het ‘aware’ [niet-mentaal bewust], maar ben je je er niet [mentaal] van bewust [‘conscious’].

Ik ben bijvoorbeeld zo. Ik besef dat ik de Adi Shakti ben, ik besef dat ik het weet, maar wanneer je zegt “Shri Mataji”, dan zeg ik ook “Jai Shri Mataji” – ik vergeet het dat ik degene ben waarover je het hebt. Dit zou eigenlijk de toestand moeten zijn, dat je beseft, – ik weet niet goed hoe het te zeggen, – maar ik besef dat ik dat ben. Als je me vraagt: “Moeder, bent U Adi Shakti?” dan zeg ik: “Ja, dat ben ik.” Omdat ik weet dat ik dat ben. Maar wanneer je zegt: “Jai Shri Mataji”, dan vergeet ik dat ik Adi Shakti ben en ik zeg ook: “Jai Shri Mataji”, met jullie. Ik vergeet het en ik moet zeggen: “Nee, nee, je mag het niet zeggen.” Het is heel interessant. Je laat mij hier zitten als een koningin en je geeft me geschenken, dit en dat – goed. Dat is jullie idee. Maar wat mij betreft, zie je, ben ik volledig in mezelf – denk ik. Ik ben verloren geraakt in mezelf. Goed, je doet dit; goed, als je dat doet, zelfs als je het niet doet, is het goed. Voor mij maakt het geen verschil uit. Het kan voor jullie een verschil uitmaken, maar voor mij niet. Zo heb ik al vaak gezegd: Geef mij nu geen geschenken, geef mij al die dagen geen geschenken.

Het enige argument is dat wij het hele jaar door nu eenmaal geven, waarom zou je dan Moeder tegenwerken, omdat je ons vreugde schenkt. Goed, als je denkt dat het je vreugde schenkt, kun je het doen, maar voor mij blijft het gelijk. Omdat ik niet denk dat ik er ben. Ik zie gewoon dat je hier zit, goed; zij zijn allen gerealiseerde zielen, goed. Maar ik ben een van jullie. Ik denk niet dat ik heel bijzonder ben. Maar als je het mij vraagt, dan zal ik zeggen: “Goed, ik ben Adi Shakti.” Maar ik denk niet dat Adi Shakti ook heel bijzonder is. Omdat ik geen verstand heb, maar anders denk ik niet dat ik iemand bijzonder ben. Omdat iemand iemand is! En dan? Stel: de zon is de zon en dan? Zij is de zon. Als iemand de Adi Shakti is, dan is zij de Adi Shakti en dan? Maar het strekt jullie tot eer, omdat jullie niet gerealiseerd geboren werden. Jullie hebben je realisatie gekregen, daarom zijn jullie bijzonder, jullie zijn prachtig, jullie hebben iets bereikt. Ik heb niets bereikt, ik ben altijd zo geweest en ik zal zo blijven. Of ik nu de duivels bestrijd, of voor jullie zit, het maakt geen verschil uit, ik zal zo zijn. Maar voor mij zijn jullie prachtig, omdat jullie dit bereikt hebben.

Jullie vandaag te zien op deze Navaratridag, zovele mensen die hier zitten om mij te vereren, zovele mensen zijn hier, zovele Sahaja Yogi’s …, het is zo opmerkelijk, het is niet mijn verwezenlijking, ik zeg het jullie. Het is jullie zoektocht. Omdat ik voorheen al vele keren op deze aarde geweest ben – dat weet je. Maar we zijn nooit van die aard geweest, zovelen zijn gekomen en werden gekruisigd, stierven, dit, dat, maar ik heb nog nooit mensen gehad van dit niveau.

Wij komen dus terug op hetzelfde punt, dat we ons bewust (‘aware’) zouden moeten zijn van onszelf – volledige shraddha in jezelf. Als je enige Shraddha hebt in jezelf, zal je voor mij ook shraddha hebben, omdat we niet verschillend zijn. Als je gelooft dat dit water is, dan is er overal water, dan geloof ik dat dat water is, nietwaar. Omdat ik weet dat dit water is, is er dus om het even waar in de wereld water, ik weet dat het water is. Als je dus weet dat je een Sahaja Yogi bent, is er om het even waar een Sahaja Yogi, je zult weten dat er een Sahaja Yogi is: “Dat is een Sahaja Yogi.” Maar wat jou betreft: je vergeet hoe prachtig je bent en hoe ver je gekomen bent. Ik ben heel fier op jullie, je weet het zelf niet, maar omdat ik een nederig persoon ben, weet ik niet hoe dit te laten blijken. Ik heb dus zulke mooie kinderen, zovelen, zo beminnelijk, die bhakta’s voor wie Zij zovele duivels en dergelijke gedood heeft. Zij zijn niet zoals jullie, jullie zijn veel beter, veel hoger, van een veel grotere kwaliteit. Maar jullie moeten beseffen dat jullie dat zijn en jullie niet gedragen zoals die mensen die van een zeer rudimentaire aard waren. Jullie zijn volwassen geworden, jullie hebben voorspoed gehad en nu kunnen we de vruchten ervan zien.

Ik weet echt niet wat ik voor jullie moet doen, maar heb geloof in jezelf, dan zul je zien hoeveel geloof je zult hebben in de werkelijkheid. Dat je in de werkelijkheid bent bij elke stap, elk moment. Geen angst, geen gevoel van iets bereikt te hebben, niets. Gedaan nu, voorbij: Toen er vijf Sahaja Yogi’s waren, was ik gelukkig; als er nu zovelen zijn, ben ik gelukkig. Maar wanneer ik er zoveel zie, voel ik aan dat er zovele krachtige persoonlijkheden zijn, die één zijn met de werkelijkheid.

Die collectieve éénheid is vroeger nooit zo geweest. En zo wil ik zeggen dat wat wij op deze dag moeten doen, is de duivels binnen in onszelf doden, dat is alles. Als je mij echt wil vereren, moet je daaraan denken, welke de duivels binnen in je zijn, dat is alles. Dus hoef je je verder geen zorgen te maken over duivels in de buitenwereld, zij kunnen jou niets doen.

Moge God jullie zegenen.