Shri Mataji Nirmala Devi

Navaratri Puja

Cabella, Italië

27 september 1998

Engelse transcriptie: IBP reviewed
Nederlands: reviewed/nagekeken 18/10/2013

Je kunt je niet voorstellen hoe een moeder met zoveel mooie kinderen zich voelt wanneer zij hen in zo’n vreugdevolle stemming ziet, samenzittend met hun gezinnen en hun kinderen. Het geeft enorm veel voldoening te zien hoe jullie allemaal zo vol vreugde zijn, en zo volledig één met het Goddelijke. Maar één ding moet je beseffen: jullie zijn weliswaar talrijk, maar vergeleken met de wereldbevolking zijn we met zeer weinigen die echt de ware kennis hebben, de werkelijke kennis. Jullie zijn de mensen die kennis hebben, ongetwijfeld; maar kennis die niet getooid is met waarheid – die geen ware kennis is – heeft geen betekenis. Het lost allemaal op in het niets, omdat het kunstmatig is.

Door het ontwaken van je Kundalini hebben jullie allemaal die staat bereikt waarin je kunt zeggen dat je ‘weet’. Jullie weten wat de ware kennis is, maar denk eens aan de mensen die niet weten wat kennis is. Zo zeggen we bijvoorbeeld dat onze kennis niets anders is dan liefde, maar je zou het onderscheid daartussen moeten begrijpen. De kennis, die in jou aanwezig is als liefde, straalt gewoon uit je persoonlijkheid. Je hoeft er niet voor uit te komen of over na te denken, je hoeft er geen poëzie voor te lezen of er romantisch voor te worden; het is enkel zuivere liefde die je uitstraalt, en dit is ook de kennis.

Dit kun je als volgt verklaren: de kennis die je over jezelf hebt is overduidelijk en uit zich volledig op je vingertoppen, ook wat betreft anderen. Je weet dingen over anderen en over jezelf. Dit is de grootste subtiele kennis die je bezit. Niemand ‘weet’ op deze manier. Behalve jullie is er niemand die zichzelf en anderen zo kent. Deze kennis, die tot jullie gekomen is, is uitermate subtiel, uitermate besloten en zeer geheim. Als je iets weet over iemand, dan weet je het. Anderen weten niet wat je weet over hen, en daarom is deze kennis die je hebt niets anders dan liefde. Het is erg moeilijk om kennis en liefde met elkaar in verband te brengen, want ons idee over kennis is helemaal anders en beperkt zich tot wat we in boeken lezen. Hoe kun je liefde leren uit boeken? Voor ons betekent liefde onze gehechtheden; in onze onwetendheid raken we gehecht aan mensen, aan kinderen, aan familie, aan spullen. Door gehecht te raken wordt aangetoond dat we de kennis niet hebben.

Als je de kennis had dan zouden alle gehechtheden gewoon wegvallen, waardoor je een globale persoonlijkheid wordt, een druppel in de oceaan. Wij zijn aan veel dingen gehecht, bijvoorbeeld aan onze familie. Als er iets gebeurt in de familie dan worden we heel ongerust, we kunnen het niet verdragen. Als er iets met onze kinderen gebeurt dan voelen we ons vreselijk, net alsof de hele wereld op ons neerkomt.

En na familie ga je nog verder: je ben gehecht aan je vrienden, aan je buren, en je bent ook gehecht aan je land. Gehechtheid aan je land getuigt niet van kennis. Zodra je een gerealiseerde ziel bent, begin je je land helder te zien: wat er mis mee is, welke onwetendheid er heerst, in welke duisternis het verkeert en op welke manier het ruziemaakt, vecht voor rechten, enzovoort. Maar met de kennis die je in jezelf hebt zie je overduidelijk wat het probleem is van je land, waarna je dat probeert op te lossen met je liefde, want de kracht van je kennis is liefde.

Als je alle kennis in je hebt, maar enkel thuis zit te mediteren, dan heeft deze geen betekenis. Wat je moet doen is de deur uit gaan, mensen erover vertellen, andere mensen ontmoeten en je vrienden, familie en kennissen deelgenoot maken van je kennis. Als je dat niet kunt, dan gaat je kennis niet gepaard met liefde. Er is zo’n diepe verbinding tussen beide. Je wilt iedereen vertellen over je zelfrealisatie. Je wilt iedereen vertellen dat je een gerealiseerde ziel bent; maar als je dat doet denk je dat je zo uiting geeft aan je ego. Goed, op bepaalde andere manieren, met bepaalde andere methodes kun je hun duidelijk maken dat jij de ware kennis hebt. Als je onware kennis bezit, dan kun je ego krijgen. Je kunt denken: “Ik weet zoveel, ik weet daar alles van, ik ken de kleur van de tapijten, alle schakeringen, alles.” Door de kleinste onbenulligheden te weten voel je je heel wat. Het is een teken van domheid in je hoofd te denken dat het een hele prestatie is om iets te weten.

We hebben nu ontdekt dat met al deze manieren van kennis vergaren in de hele wereld – wat hebben we daarmee bereikt? Niets. Er woeden oorlogen, en allerlei vormen van vernietiging doen hun intrede. Op televisie zag ik die ‘George’, een orkaan die rond raast en zoveel mensen doodt; hij vernietigt zoveel mensen zonder te weten wat hij doet, maar hij is er en hij gaat maar door. Dus betekent dit dat hij er geen weet van heeft, of beseft hij het en doet hij dit om mensen te corrigeren? Hier zouden we ook een volledig beeld van moeten hebben.

Toen ik hier bijvoorbeeld gisteren aankwam regende het hard, maar zodra ik ging zitten hield het plots op; het stopte totdat het hele programma voorbij was. Terwijl ik praatte gebeurde er niets, maar toen jullie begonnen te klappen begon het ook te klappen, zo ging het. Zelfs de natuur weet dus wie jullie zijn; maar jullie moeten de natuur ook kennen, dat is het punt. De natuur zal handelen naargelang jullie spirituele niveau.

Al dacht ik altijd dat er geen niveaus kunnen bestaan in spiritualiteit. Ik dacht dat je er bent als je eenmaal je zelfrealisatie krijgt, maar later ontdekte ik dat ik het mis had; het is niet zo. Zelfs na de realisatie zag ik zoveel obstakels in de groei van mensen. Er waren zoveel verleidingen die hen op een laag niveau hielden. Daarom moet je aan de verschillende chakra’s en nadi’s werken, om je op de een of andere manier te perfectioneren, want alleen deze perfectie van binnen zal je het gezag geven om die kennis te gebruiken.

Zoals ik jullie al eerder zei, zijn er twee manieren om dit te doen. Laatst zei ik je niet te reageren. Reageren ligt in de menselijke aard. Het is volstrekt menselijk, maar als je bovenmenselijk wilt worden dan moet je niet reageren. Door niet te reageren zul je groeien, je zult absoluut groeien; maar als je reageert dan kun je niet groeien, want dan werk je onder druk van iets anders dat je zelf niet bent. Als ik nu zoals ik juist zei deze tapijten zie en de kleur ken, en ik reageer erop, dan stopt het daar. Ik zal geen beoordelingsvermogen hebben als ik erop reageer, maar als ik niet reageer dan weet ik of ze al dan niet vibraties hebben. Geven ze vibraties, of niet? En wat zijn deze vibraties? Het is liefde.

De communicatie verloopt als volgt: als je licht hebt, kun je iets zien. Zie je dus iets dan is er ook licht, en licht geeft je de gewaarwording, het geeft je mogelijkheid om dingen te zien. Zo werkt het ook als je verlicht bent, Want dan beginnen de vibraties te stromen, net als het licht; en in dat licht kun je zowel goede als slechte dingen zien. Maar soms gebruik je dezelfde maatstaven als andere mensen. Je gaat bijvoorbeeld naar een huis, een heel mooi en degelijk huis, en dit alles maakt je dolgelukkig. Maar wat is de werkelijkheid over dat huis? Heeft het goede vibraties of heeft het slechte vibraties? Is het de moeite waard om daar te wonen, of niet?

Laatst zei iemand me dat ze een heel mooi huis konden krijgen in Milaan, niet ver van Milaan, een spotgoedkoop huurhuis. Ik vroeg: “Waarom is het zo goedkoop?” Onmiddellijk voelde ik de vibraties van die plaats. Ik vroeg: “Ben je er naartoe gegaan om de vibraties van die plaats te voelen?” En ze gingen erheen en voelden – het brandde allemaal. Later ontdekten ze dat Scientology er jarenlang was gehuisvest. Ik zei: “Dit is geen plaats waar je kunt leven; je hebt een heel zuivere woonplaats nodig. Zelfs een hut van een arme is beter dan die zogenaamd comfortabele plaats.” Je moet dus voortdurend de vibraties gebruiken om alles wat je doet te begrijpen. Maar ook zij kunnen je misleiden. Sommige mensen voelen vibraties en zeggen me: “Moeder, ik voelde de vibraties en ik voelde dat ik met die man moet trouwen.”

Ik zei: “Heb je daar vibraties over gevoeld?”

“Ja. Ja, dat heb ik gedaan, heel vaak, en ik moet met die man trouwen.”

En toen ik de man zag, zag ik de bhoot[1] in hem. Ik zei: “Mijn God, welke vibraties heeft die vrouw van hem gevoeld?”

Dit wil dus zeggen dat er in je beoordeling geen zuivere kennis is. Zie hoe intens ze met elkaar verbonden zijn: vibraties zijn liefde; en dan moet je nog de kennis hebben, de zuivere kennis, de ware kennis. Zuivere kennis en ware kennis zijn als energie, als elektriciteit. Naargelang jij het voelt, naargelang jij het begrijpt, bestaat het. Dat is liefde. Maar mensen begrijpen niet wat liefde is. Ze raken geobsedeerd door iemand en zeggen dan: “Moeder, ik denk dat ik verliefd ben op die persoon.” En vijf dagen later komen ze me vertellen: “Moeder, ik wil niets meer te maken hebben met die persoon.” Waarom? Het komt doordat je niet de zuivere kennis hebt. Je voelde de zuivere kennis over die persoon niet met je vibraties.

Zie in hoe diep ze met elkaar verbonden zijn als de zon en het zonlicht. Wat is het verschil tussen deze twee? De zon is er. En als de zon er is, is er ook zonlicht. Wat is dan het verschil? Of de maan en het maanlicht: wat is het verschil? Er is geen verschil tussen deze twee dingen: het ene is de maan en het andere is het licht. Maar al dit soort dingen zijn zo ontzettend verwarrend dat we nog niets eens beseffen hoe verward we erover zijn, en dat we ook niet inzien hoe onze vibraties ons kunnen misleiden. Want het is goed als de vibraties er zijn, maar zelfs als ze er niet zijn, zeggen we soms om onszelf te rechtvaardigen: “We hebben vibraties en we voelen dat ze heel goed zijn, uitstekend,” waarna je er later achter komt dat het niet zo is.

Zelfs nu, nu we gerealiseerde zielen zijn, moeten we weten wat ons bezighoudt, wat ons omringt, wat datgene is dat ons het gevoel geeft dat het in orde is, dat het goed is, dat we het zouden moeten hebben. Als we zien dat vibraties van zuivere kennis van een heel ander niveau zijn, dan ben je niet gehecht aan die persoon, en niet gehecht aan die familie, je bent niet gehecht aan dat land, niets. Wat je voelt zijn de zuivere vibraties die je bereiken.

Dit is het punt dat heel verwarrend is, als je zegt: “Mijn vibraties zijn goed. Ik hou van deze vibraties,” terwijl je in de oceaan van vuiligheid duikt. Veel mensen vroegen me: “Moeder, hoe komt het dat we soms fouten maken?” Jij maakt geen fouten. Het is je onwetendheid, die duisternis is, en telkens wanneer je daarin duikt, kom je in de problemen. Om dat te begrijpen moet onze kennis dus volledig zuiver zijn.

Als we bijvoorbeeld in ons huis een lamp hebben die vuil is, dan kun je er geen licht van krijgen. Zo werkt het ook als ons hart niet zuiver is, vooral ons hart, als het niet zuiver is dan doen we dingen, denkende dat ze juist zijn, waarbij we onszelf of anderen kwetsen. Het is een veelvoorkomende menselijke fout verkeerde dingen als goed te zien en zichzelf te laten voorkomen als iets groots en goddelijks.

Zoals ik jullie vertelde zijn er nu mensen die laat ons zeggen, het land willen verdelen, om de eenvoudige reden dat ze het willen verdelen. Maar ze willen het verdelen omdat ze belangrijk willen zijn. En die weinige mensen die een hoge status willen zullen anderen opzwepen: “Goed, we hebben vrijheid nodig! Met vrijheid hebben we dit land voor onszelf en kunnen we ons ontwikkelen.” Of als een deel van het land rijker is, een betere positie heeft, dan zullen ze denken: “Het is goed, we zullen al het geld voor onszelf hebben, we zullen alles voor onszelf hebben.” Daarom verdelen ze zich. Ze kunnen verdelen in de naam van religie, in de naam van welvaart – om het even wat. Maar als je het land verdeelt, sta je eigenlijk voor een groot probleem, want steeds wanneer mensen verdeling zaaien zie je dat ze in een duistere, donkere kerker vallen waar ze niet meer uit raken. Het zijn maar enkelen die in hun ego een deel land voor zichzelf willen; maar zij sterven, en dat niet alleen: sommigen worden vermoord, en zo verdwijnt het hele idee van: “Wij bezitten dit land.”

Hetzelfde zien we ook met kleinere dingen. We zijn ook heel sterk geïdentificeerd met kleinere dingen, in de zin van: “Als ik dit maar zou hebben dan zal alles in orde komen.” Het is onbegrijpelijk hoe mensen ergens op springen en openlijk zeggen: “O Moeder, dit is van ons, we moeten dit doen voor onszelf!” Ze zien niet dat het fout is om te zeggen: “Dit is mijn land, ik moet het doen voor mijn land.” En iemand anders zegt: “Dit is mijn land, ik moet dit doen voor mijn land.” Zolang die ‘mijn’ en ‘ik’ er is, is er geen kennis.

De zuivere kennis waarover ik jullie vertelde is dat wat je zuiver licht geeft. Zuiver licht betekent zuivere vibraties. Vibraties kunnen misleidend zijn, zoals ik al zei, en ook de hoeveelheid vibraties kan meer of minder zijn. Maar je kunt het ook anders bekijken, door jezelf af te vragen waarom je een specifiek iets wilt doen. Je kunt je mentale vermogen ook gebruiken, je maatstaf van mentaal begrip: “Waarom wil ik dit doen? Wat is het voordeel voor alle mensen?” Als je van dit uitgangspunt start: “Wat is het voordeel voor anderen? Wat zullen zij hiermee bereiken? Waarom zou ik dit doen?” dan zul je versteld staan. Dan krijg je een reëel beeld van wat je aan het doen bent.

Daarom moet je voortdurend in een staat zijn waarin je jezelf gadeslaat. Kijk naar jezelf: “Waarom doe ik dit? Wat is mijn doelstelling?” Soms is het een bepaalde conditionering, het kan een psychologische grond hebben, het kan om het even wat zijn. Maar als je zorgvuldig nagaat: “Waarom doe ik dit,” dan geven de vibraties verbazend genoeg zelf het antwoord op je vingertoppen. Maar soms zijn de vibraties zo oppervlakkig: “Ah, ik voel de vibraties, ik ben dit, ik ben dat…” Daarom zeg ik steeds opnieuw: al zijn jullie nog zo’n mooie familie van mij en zijn we allemaal zo gezegend, en hebben we zoveel kennis in ons, we zouden heel wijs moeten zijn. Als er geen wijsheid is, als er geen wijsheid is, dan kunnen we nooit begrijpen wat we doen.

Wat moeten we nu doen om die wijsheid te ontwikkelen? Zie je, steeds wanneer ik hier iets over zeg, zeggen ze: “Moeder, hoe krijgen we wijsheid? Op welke manier krijgen we wijsheid?” Wijsheid heb je al in je; Shri Ganesha is er al, hij geeft je wijsheid. Maar jij moet je toewijden aan Shri Ganesha. En dan zie ik weer dat mensen zo verslaafd raken aan Shri Ganesha dat ze zijn identiteit volledig verliezen; ze onderwerpen zich slaafs aan het hele concept, en ze geloven dat ze ontzettend spiritueel en enorm groot zijn. Al deze valse ideeën hebben geen nut.

Geeft jouw Ganesha je wijsheid? Tel eens hoeveel wijze dingen je tot nu toe al hebt gedaan. Waar nam je een heel wijs besluit? Deed je iets uit wijsheid, of deed je het alleen omdat je jezelf identificeert met een bepaalde levensstijl, een bepaald antwoord? Wijsheid is dus iets dat je in de eerste plaats volmaakte vrede brengt. Als je wijsheid ontwikkeld is, dan word je heel vredig. Wat mensen ook zeggen, wat ze ook doen, welke agressie ze ook vertonen, wat het ook is, jij blijft vredig. En je ziet de domheid van de andere persoon, van de andere landen, en je begrijpt waarom ze het doen.

Deze wijsheid is zo’n ontzettend belangrijke eigenschap in een mens; want dieren hebben niet zoveel wijsheid als wij. Natuurlijk hebben wij er soms zelfs minder dan de dieren hebben. Maar toch, zie je, moeten we uit ervaring leren dat we al fouten hebben gemaakt. In het verleden hebben we al zoveel fouten gemaakt. Gaan we nu nog meer fouten maken, of zullen we wijs zijn? Wijsheid is niet zichtbaar van buitenaf. Door naar iemand te kijken kun je niet zeggen dat hij wijs is; maar op basis van vibraties zul je weten dat hij ongelofelijk wijs is. Hij kan spreken of zwijgen, maar als hij spreekt dan is het over iets dat zo diep is, zo wijs en zo aangenaam, zonder je te kwetsen. Zo’n soort karakter zou je moeten ontwikkelen: dat je wijs bent in elk opzicht.

Sommige mensen zijn bijvoorbeeld heel gehecht aan hun kinderen; zo gehecht dat ze vergeten dat ze deel uitmaken van de goddelijke kracht, en dan beginnen ze de gekste dingen te doen. Zo ontmoette ik laatst een vrouw van wie de zoon heel ziek was; ze bracht hem naar het ziekenhuis, de dokters gaven hem allerlei medicijnen, en het werd alleen maar erger. Toen belde ze me op: “Moeder, ik weet niet wat er is gebeurd: ik ging naar de dokter en de dokter gaf hem deze en die behandeling, maar het kind werd alleen maar zieker.” “Waarom vroeg je het mij niet eerst, en ging je eerst naar het ziekenhuis?” Dit is een gebrek aan wijsheid. Ik ben er, waarom vraag je het niet?

Hier in Cabella hadden we een ander voorbeeld. Een kind viel en brak zijn arm. De moeder toonde geen wijsheid en bracht het kind naar het ziekenhuis, en de dokter zei: “Morgen zullen we hem opereren en plaatsen we een kunstarm.”

Maar de vader was verstandig. Hij zei: “Morgen, toch? Dan neem ik het kind vandaag mee naar huis.”

Rond 3 uur ’s nachts bracht hij het kind bij mij. Ik zei: “Goed”, en ik bracht het in orde.

Toen hij hem de volgende dag naar het ziekenhuis bracht, zei de dokter: “Het is niet langer nodig te opereren, want zijn arm is genezen.”

Zie je het verschil? Als ze bezorgd zijn gaan ze direct naar de dokter, in plaats van mij te raadplegen, het mij te vragen. Het zijn Sahaja yogi’s, maar ze vragen liever de dokter er iets aan te doen. En als de dokters iets doen, dan pas komen ze naar mij. Er zijn veel wonderen gebeurd in Sahaja Yoga, moet ik zeggen, en je moet begrijpen dat wijsheid je daarbij helpt. Natuurlijk is mijn aandacht altijd aanwezig, maar toch mag je dit niet als vanzelfsprekend beschouwen; je moet erom vragen.

Op een dag zat ik gewoon ergens, en ik voelde dat ik iemand moest opbellen in de ashram van New York. Ik bel daar nooit heen, dus zocht ik het telefoonnummer op, we belden en ik vroeg: “Is alles goed met het kind?” De leider stond versteld, want een jongen was in het water gevallen en lang onder water gebleven. Hij zat helemaal vol water, er zat zelfs water in zijn hersenen. Natuurlijk waren er dokters die zeiden dat hij niet kon overleven, en zelfs als hij het zou overleven dat zijn brein zoveel water bevatte dat hij niet meer normaal kon leven.

En ik zei: “Maak je geen zorgen.” Ik wist niets, niemand had het me verteld. “Wees niet ongerust, de jongen zal volledig herstellen.” Ze waren stomverbaasd dat ik dat zei. Ten eerste hoe wist ik dat de jongen was gevallen, dat er ergens een jongen in dat geval was, en ook hoe ik kon zeggen dat hij zou herstellen? Maar hij herstelde. Hij is volledig genezen. Ze waren dus verbaasd dat ik hiervan wist: “Hoe kan Moeder weten dat er een jongen zo ziek is?”

Ik kan hierover zeggen dat het zuivere kennis is. Zie je, mijn aandacht is altijd om jullie heen, altijd bij jullie. Ik weet het omdat mijn aandacht zo globaal is dat wat er met jullie gebeurt, als iets jullie van streek maakt of als er een abnormaliteit plaatsvindt, dan is mijn aandacht er. Onmiddellijk weet ik dat er ergens iets verkeerd loopt, en ik weet niet hoe mijn aandacht naar die bepaalde plaatsen gaat waar ze het leven beter maakt en mensen uit de nood helpt. Ik doe niets met deze aandacht, maar deze aandacht is de wijsheid, de wijsheid die zich overal verspreidt. Met die wijsheid weet je wat er mis is met iemand anders, of met de een of andere organisatie binnen Sahaja Yoga. Je komt alles te weten. Of je het wilt weten is iets anders, maar je weet het gewoon. Zo verspreid je je overal. Als je bijvoorbeeld wilt bellen, dan moet je de telefoon gebruiken; maar ik hoef de telefoon niet te gebruiken: ik weet het gewoon.

Dit komt voort uit een zuivere, onschuldige wijsheid. De onschuldige wijsheid is net als een kind: ze is overal, ze communiceert en ze vertelt je wat er aan de hand is en wat het probleem is. Heel veel mensen werden genezen met Sahaja Yoga, heel veel. En als ze vragen: “Moeder, hoe heeft u ons genezen, wat heeft u gedaan? Zag u onze chakra’s? Zag u wat er mis was met ons?” Nee, ik zag het niet. Ik zag het niet, maar ik laat het los; in mijn wijsheid laat ik het over aan de Paramchaitanya [2]om dat werk te doen. Dat is het: “Kun je in je wijsheid alles overlaten aan de Paramchaitanya?” Kun je dat niet, dan heb je in jezelf nog niet de ware kennis gevoeld. Dit is het niveau van sommige mensen. Ik ben er niet langer zeker van dat iedereen die zijn realisatie krijgt vervuld is van zuivere kennis. Sommigen wel, maar niet allemaal. Ze leren uit ervaring, ze leren door anderen te ontmoeten. Maar de wijsheid, zuivere wijsheid, vinden ze moeilijk te bevatten, omdat ze niet volledig vertrouwen op de Paramchaitanya. Alles wat gebeurt, de Paramchaitanya weet het gewoon: ze begrijpt, organiseert, geeft liefde, ze doet alles. Dat soort energie is zij. Ze doet alles. Wat wij toeval noemen is eigenlijk georganiseerd door de Paramchaitanya.

Net zoals ik jullie gisteren vertelde over de regen: de regen kwam en ging weer. Hij heeft wijsheid. Hij weet dat ik hier zit, dat het programma gaat beginnen, en: stop! De bloemen kennen mij. Je weet het niet, maar wanneer we hier bloemen hebben zijn ze van enorme afmetingen; ik doe niets met ze, ze beginnen gewoon te groeien; ze groeien zo hard, ze barsten echt open! Nu kun je vragen: “Moeder, hoe weten ze dat dan?” Omdat zij natuurlijk zijn. Wij zijn onnatuurlijk. Wij hebben zoveel kunstmatigheden aanvaard als zijnde deel van het leven. Al die beleefdheidsnormen en dergelijke, het is allemaal niet nodig. Al deze domme gedragingen die we ons eigen hebben gemaakt houden ons soms af van de zuivere kennis. En als er geen zuivere kennis is, weten we totaal niet wat er gebeurt. We worden bang voor de kleinste dingen, we raken onmiddellijk van streek. Ik bedoel, het is heel raar te zien dat Sahaja yogi’s nog van streek raken.

Als er onder honderd mensen een probleem is, dan moet je dat als Sahaja yogi gewoon gadeslaan, gewoon toekijken. Als je dat niet kunt dan ben je geen Sahaja yogi. Het draait niet om oefeningen, weet je, zoals ze weleens zeggen: “Als je de zegeningen van Shiva wilt, dan moet je honderdenacht keer zijn naam zeggen.” Zo werkt het niet – hij houdt daar niet van. Niemand houdt van dat gemompel, zie je. Als iemand naast je deur de hele tijd je naam zegt, dan gooi je hem buiten! Zo werkt het niet; het is een misvatting dat je een naam moet blijven zeggen en dat die godheid je dan zal helpen. Eerst en vooral moet je wijs genoeg worden om te beseffen dat je een onderdeel bent van de Paramchaitanya. Alles zal daardoor opgelost worden, en wel op een wondermooie manier. Natuurlijk zijn er mensen die het moeilijk hebben, dat ontken ik niet. Maar het is niet moeilijk als je weet dat je één bent met de Paramchaitanya, wetende dat deze het werk doet; dan voel je de last niet meer, of de ziekte, of wat dan ook.

Aan alle mensen die me schrijven over hun problemen weet ik niet wat te antwoorden. Ik vraag enkel: “Geloof je in de Paramchaitanya?” Het is in orde. Zij weet het. Zij weet wat er moet gebeuren. Zij weet wat er moet verbeteren. Zij weet wat er gezegd moet worden. Zij kan gedichten creëren, zij kan muziek creëren, zij kan alles creëren; maar laat jij alles over aan de Paramchaitanya? Dit is het tweede punt wat wijsheid betreft: heb je de wijsheid om alles af te geven aan de Paramchaitanya?

Dit begint vaak na het te ervaren. Zo was er een vrouw die met de auto reed en plots merkte dat de remmen het niet deden, en ze wist niet wat te doen. Als de remmen niet werken, hoe kan ze dat oplossen? Het was in Duitsland, en alle auto’s reden heel hard, en ze wist niet wat ze moest doen. En ze legde haar hoofd op het stuur: “Ik geef het aan de Paramchaitanya.” Ze zei dat ze het aan mij overliet, maar goed, dat is hetzelfde. En wat gebeurde er doordat ze dit zei? Ze zei: “Moeder, toen ik mijn hoofd optilde zag ik dat mijn auto naar één kant van de weg was gereden, waar niemand was. Alle auto’s reden voorbij, maar toch werd de auto netjes daarheen geleid, door de een of andere kracht.”

De wijsheid ligt dus in het begrijpen van de werking van de Paramchaitanya: hoe ze je begeleidt, hoe ze je helpt, hoe ze je beschermt; en hoe je, door op de Paramchaitanya te vertrouwen, een heel gelukkig leven kunt blijven leiden. In Sahaja Yoga hebben we nog maar weinig Sahaja yogi’s verloren. Ze leven lang, ze sterven niet, en als je naar hun ervaringen vraagt, dan is het verbazend hoe het allemaal werkt. Als ze niet meer willen leven dan kunnen ze gaan, maar als ze willen leven, neemt de Paramchaitanya het over en kun je lang leven. Maar lang leven wil niet zeggen dat je je zorgen blijft maken over wat je met je geld moet doen, hoe je moet leven en wat je bron zal zijn. Al deze onzinnige dingen – zorgen – komen bij je op, goed en wel. Dan zegt de Paramchaitanya: “Goed, maak je dan maar zorgen. Maak je je zorgen? Doe dat dan maar, geen probleem. Wat zal er veranderen?” Wat er moet gebeuren zal toch wel gebeuren. Maar de Paramchaitanya kan erin tussen komen, als je het aan haar overlaat. Ze zeggen zo vaak: “Laat het over aan God, laat het over aan God”, maar ‘God’ betekent… Ik weet niet wat ze bedoelen met ‘God’. God is Paramchaitanya, God is de levende goddelijke kracht die in alles werkzaam is.

Een andere manier om het te bekijken is vanuit de wijsheid te begrijpen dat elk onderdeel van deze wereld gecreëerd is door het Goddelijke, door de goddelijke kracht. En dit deeltje staat net als al het andere volledig onder begeleiding en toezicht van de Paramchaitanya. Niets kan bewegen zonder het werk van de Paramchaitanya. Het is iets dat zo alomtegenwoordig is; het is zo globaal aanwezig dat mensen geen idee hebben wat ze doen, en wat ze hadden moeten doen. Ik bedoel, op veel verschillende fronten zie je iets gebeuren. Zo gebeurt er momenteel ook iets in Amerika. Probeer gewoon na te gaan wat Amerika andere landen heeft aangedaan, en je zult onmiddellijk het antwoord krijgen.

Er wordt dus volledig zorg gedragen voor al wie op de Paramchaitanya vertrouwt; al wie alles in handen geeft van de Paramchaitanya. We laten dingen over aan de politie, we laten ze over aan de dokters, we laten het over aan – hoe noem je ze – burgerlijk ingenieurs om bepaalde dingen te doen. Maar zij kunnen fouten maken en problemen creëren. Laat het toch over aan de Paramchaitanya! Het is iets dat zo opmerkelijk is dat ik in mijn eigen leven heb ondervonden dat het voortdurend voor me werkt.

Ik bouwde een huis in Pune, en we moesten een betonplaat leggen – een enorme plaat, waar we ongeveer 300 zakken cement voor nodig hadden. Dus ik had het cement en ik had de nodige werklui, maar ze zeiden: “Je moet heel vroeg ’s ochtends beginnen, en dan kun je de volgende ochtend klaar zijn, in 24 uur tijd.”

“Goed,” zei ik. En rond vijf uur zei ik: “Laten we erheen gaan, het werk is klaar.”

Ze vroegen: “Hoe weet u dat?”

Ik zei: “Ik weet het, laten we gaan kijken.”

Dus stel je voor: na 12 uur was het al af, en alle werklui liepen er rond. Iedereen zei: “Moeder, het is een wonder! Hoe kan zo’n grote plaat nu gelegd zijn in zo’n korte tijd?”

Ik zei, zie je – om het hen duidelijk te maken zei ik: “Het zal Hanumana wel zijn geweest die het werk heeft gedaan.”

Maar al deze mensen, al deze godheden maken deel uit van de Paramchaitanya. Nu vereren jullie de Moeder, en het vereren van de Moeder is het allerbelangrijkste, want al deze godheden zijn allemaal haar kinderen, ze staan onder haar bevel, onder haar verlangen. De Moeder eren is als in het verhaal van Shri Ganesha, waarin de Moeder zei: “Degene die driemaal rond Moeder Aarde gaat zal ik een geschenk geven.”

Dus Shri Ganesha dacht in zijn wijsheid: “Wie is groter dan mijn Moeder? Niemand.” Hij wist dat hij niet kon concurreren met zijn broer, die een pauw had als rijdier, dus hij zei: “Hoe kan ik rond haar gaan en hem overwinnen?” Laat je dus best leiden door wijsheid. “Mijn Moeder is groter dan alles.” Dus ging hij driemaal rond zijn Moeder en kreeg de prijs, terwijl de andere broer nog steeds onderweg was. Bij zijn terugkomst ontdekte hij dat het geschenk al weggegeven was.

Ik zeg dus steeds opnieuw dat het de wijsheid is die je verder helpt; de wijsheid om alles over te laten aan de Paramchaitanya. Maar dit is zeer moeilijk te begrijpen voor een hedendaagse persoon. Hij kan nog geen twee plus twee uitrekenen. Hij is daar bar slecht in, door die computers en dat soort apparaten; totaal hopeloos waar het wiskundige berekeningen betreft of …

Nu moet ik zeggen dat ik niet met een computer of rekenmachine kan werken, maar als je mij gewoon vraagt: “Moeder, hoeveel zal dat zijn,” dan zeg ik: “Zoveel,” en dat klopt altijd. Het klopt altijd. Ik ben er zo zeker van, het kan niets anders zijn, en zo werkt het. Soms wil ik natuurlijk een verkeerd antwoord geven om iemand te misleiden, en dan zeg ik maar wat, maar normaal gezien weet ik het antwoord. Maar niet op de manier waarop wij het weten; ik weet het gewoon, meer niet. Ik zeg dus niet dat je je kennis zo ver moet ontwikkelen dat je dit kunt, maar je wijsheid. Als je je wijsheid begint te gebruiken dan zal dit je altijd van pas komen. Denk in alles wat je doet aan wijsheid.

Mijn advies voor jullie is, dat zoals je Moeder de hele wereld liefheeft, jullie allen liefheeft en zelfs zorg draagt voor degenen die hun realisatie niet kregen, ook jullie ernaar zouden moeten streven meer mensen voor Sahaja Yoga te creëren. Maar als je je zo begint te gedragen dat je steeds zegt: “Jij bent daar geblokkeerd, je bent een bhoot, je bent dit en dat” – ik heb dit nooit tegen iemand gezegd, dus jij moet zo ook niet spreken. Dat is geen liefde, dat is geen begrip. Begrip bestaat erin dat jij juist hetzelfde was als die persoon, en nu jij de kennis hebt, gebruik dan je kennis om hem te corrigeren, niet om hem neer te halen. En zelfs die correctie moet niet verbaal gebeuren, want alleen door je vibraties kun je een ander corrigeren. Van het meeste werk in Sahaja Yoga merkte ik dat het soms stopt doordat we heel methodisch te werk gaan; we gedragen ons als grote leraars en vertellen hen verhalen, waar ze uiteindelijk genoeg van krijgen.

Dus in je omgang met andere mensen moeten we zoals ik al zei de kennis verspreiden, dat is belangrijk, we kunnen ze niet voor ons houden. Maar daarbij gaat het niet om ambitie, om leiderschap of om een vorm van erkenning, maar enkel om het gebruik van onze wijsheid, het gebruik van onze kennis, zodat we anderen willen helpen uit liefde. Niet om erkenning, niet om een zekere positie, niets; we doen het alleen omdat we van hen houden. En ik ben er zeker van dat dit een heel groot effect zal hebben. De persoon die door jou geholpen wordt, of de personen die geholpen worden zullen aan je gebonden blijven, omdat ze de ware kennis vinden.

Stel dat er iemand naar je toe komt en zegt: “Ik heb de ware kennis”.

Dan zeg je: “Je hebt misschien kennis, maar ik wil weten wat jij weet.”

Als je hem dit vraagt en hij je vervolgens een lange preek geeft, zeg dan: “Nee, dat is het niet.” Glimlach gewoon en zeg: “Dat is het niet.”

Want ware kennis maakt deel uit van je hele wezen. Ze ligt binnenin je. Het is geen concrete leerstof die je hebt gelezen of begrepen, maar het is een licht geworden in je, en dat licht is er. Het heeft geen… Je hoeft er niet noodzakelijk heel geleerd of heel intelligent voor te zijn, of heel hooggeplaatst; dat is niet nodig. Het gaat om hoe zuiver je hart is. Het zetelt in je hart. Stel je voor: alle andere kennis zit in je hoofd, maar zuivere kennis verblijft in je hart. Het is heel merkwaardig. Maar we beseffen ook niet dat ons hart in werkelijkheid het hoofd regeert.

Er zijn zeven aura’s rond het hart die de hersenen controleren, waardoor wij onder invloed van de Paramchaitanya handelen. Zolang je hart niet zuiver is, zolang je in je hart geen mooie beeltenis hebt van een zeer, zeer zuivere persoon, kun je niets verwezenlijken op mentaal vlak. En doe je dit vanuit je hart, dan moet je hart erg zuiver en heel wijs zijn. Op dit punt moeten we ons toeleggen: is je hart wijs? Als je bijvoorbeeld te gehecht bent aan iemand, of geïdentificeerd met iemand, dan toont dit dat je hart niet zuiver is. Het is te zeer gebonden.

Open je hart volledig! Daarom zegt men dat de Godin in het hart verblijft, in het middenhart. Zij verblijft in het middenhart, omdat ze zo evenwichtig is. Ze verblijft in het middenhart als de Shakti[3], en zij geeft je alles wat je wilt. Binnenin jou is zij gevestigd in vele gedaanten. Je kent de shloka’s[4] die bevestigen dat zij in ons gevestigd is als kennis, dat zij in ons gevestigd is als geheugen, en in ons gevestigd is als slaap; maar zij is ook in ons gevestigd als illusie, bhranti. Zij is het die ons illusies geeft, omdat we nog niet helemaal volmaakt zijn. We moeten paripakwa worden, dat wil zeggen volledig volgroeid. Zolang we nog niet volgroeid zijn brengt deze Moeder jou zelf in illusies en speelt een spel, opdat je leert verstandig te zijn.

Je moet dus beseffen dat ze een spel met je speelt. En je moet proberen erg op je hoede te zijn om niet in haar maya te vallen, want als zij je in de maya brengt blijf je in rondjes draaien en bereik je niets. Deze kracht van bhranti is dus ook zeer belangrijk; je kunt het bedrog noemen, of je kunt het omschrijven als een eigenschap waarmee zij een drama creëert waarin jij als een dom iemand wordt neergezet. Maar deze domheid en al het andere kan worden uitgewist door deze bhranti die zij creëert. Deze kracht van bhranti komt voort uit de aard van mensen, die maakt dat zij nu eenmaal nooit iets onmiddellijk zullen begrijpen. Dus moet het verschillende omwegen maken tot ze uiteindelijk inzien dat het het spel van Moeder was dat hen naar deze oever van wijsheid leidde.

Het is belangrijk te zien hoeveel de Paramchaitanya voor ons heeft gedaan, en dat de Moeder zoveel voor ons heeft gedaan. Maar wat gaan we nu zelf doen om al deze krachten die ze ons heeft gegeven volledig te verlichten en te ontwikkelen? Wat hebben we tot nu toe gedaan? Je hoeft niets anders te doen dan een diepe devotie te ontwikkelen, en een diep inzicht; en die diepte is mogelijk, ze is absoluut mogelijk, want nu ben je op weg naar die perfectie.

Vandaag hebben we dus de laatste puja in Cabella, en als Moeder wil ik je zeggen allemaal te vertrouwen op de Paramchaitanya. Dat is van het grootste belang: te vertrouwen op de Paramchaitanya. Veel mensen hebben ook de gewoonte de schuld op anderen te schuiven, zoals: “Ik raakte geblokkeerd door deze persoon, en door die persoon.” Je raakt geblokkeerd door niemand dan jezelf. Deze ideeën hebben geen zin. Zie jezelf onder ogen, leer jezelf kennen, je moet jezelf perfectioneren.

Dat is zo belangrijk, want op dit moment in de tijd denken mensen dat er iets heel bijzonders gaat gebeuren. Ik weet niet waarom. Volgens hen zou het jaar 2000 heel bijzonder zijn, maar ik weet het niet, want het is allemaal door mensen bedacht, ‘2000 jaar’ of ‘3000 jaar’ is door de mensen bedacht. Maar ikzelf heb het gevoel, zoals door velen voorspeld, dat het mogelijk is; als resultaat van jullie inzicht en jullie wijsheid ben ik er zeker van dat er iets bijzonders kan gebeuren in deze wereld, en dat de dingen tot een juist niveau van inzicht in spiritualiteit gebracht kunnen worden. Want dit is het Laatste Oordeel, en in dit Laatste Oordeel moeten jullie een zeer belangrijke rol spelen, en ik weet zeker dat jullie dat kunnen, als jullie beslissen iets te bereiken in de toekomst.

Moge God jullie zegenen.