Diwali Puja – Novi Ligure,Italië – 25/10/1998

Translation not verified. Dear yogi, register as volunteer to do so.
Vertaling niet geverifieerd. Beste yogi, registreer als vrijwilliger om dit te doen.

Ik ben zeer blij jullie vandaag allemaal hier te zien om Diwali puja te vieren. We hadden in Portugal moeten zijn, maar dat is niet doorgegaan en daarom zijn we hier. De Diwali puja is een kleine maar erg betekenisvolle puja.

Ten eerste, op de dag van Diwali kopen de mensen iets voor hun familie. Dat kan keukengerief zijn, een sieraad voor de echtgenote of iets anders. Want dit is de dag van de huisvrouw. Deze dag moet gevierd worden als een eerbetoon aan de huisvrouw. Daarom worden huisvrouwen in India, ook nu nog zeer gerespecteerd. Zij worden in feite overal gerespecteerd. Bij officiële recepties bijvoorbeeld is de vrouw overal zeer belangrijk. Waar zij zit, of welke status zij toegewezen krijgt, is zeer belangrijk. Zelfs vandaag heeft men in de meest moderne en vooruitstrevende landen speciaal respect voor de huisvrouw. Misschien heeft die huisvrouw zelfs niet gestudeerd, misschien is zij een zeer eenvoudige vrouw of misschien is zij zelfs niet erg modem.

lk had volgende ervaring toen we in Londen een programma hadden, waarop wij allen waren uitgenodigd. Maar de echtgenote van het hoofd van de delegatie was zoek. Er werd mij gevraagd: “Waar is ze?

Er is een plaats voor haar gereserveerd. Zij moet daar zitten.”

“IK zei dat Ik het niet wist, dat Ik haar niet gezien had en dat ze hier ergens moest zijn.

Net voor we begonnen ging ik naar het toilet en tot mijn niet geringe verbazing zat zij daar in de wachtkamer. Ik zei: “Wat zit je hier te doen? Men wacht daarbuiten op je. Ik ging terug en zei: ” Ze zit daar. Waarom roep je haar niet, zodat ze op haar plaats kan gaan zitten?

Is zij de echtgenote?

Ik zei: “Ja, natuurlijk! Ze is zijn vrouw.’

“Wij dachten dat ze een secretaresse was. Ik zei: “Waarom dacht je dat ”

“Deze dame heeft erg moderne ideeën. Ze draagt een zeer modern glanzend kleed, enzomeer.”

En iedereen dacht dat zij ten hoogste een secretaresse was en dus vroegen ze haar in de.wachtkamer te gaan zitten.

Van een huisvrouw wordt dus verwacht dat zij fatsoenlijk gekleed is, dat ze gepast gekleed is en niet zoals een secretaresse of bediende, want zij wordt als de hoogstgeplaatste aangezien. Of je dat graag hebt of niet: ze had haar haar laten opmaken en ze was naar een dure plaats geweest voor allerhande sieraden enzomeer. De arme drommel… toen ze arriveerde, verwezen ze haar naar de wachtkamer, naast het toilet.

Zo is dat. Een huisvrouw is de godin van het huishouden en niet enkel dat, zij is verantwoordelijk voor de gehele cultuur van dat land.

Zij vertegenwoordigen de cultuur. In India bijvoorbeeld worden tegenwoordig allerhande rare kleren getoond in de films, maar ik heb nog geen enkele huisvrouw deze kleren zien dragen, niemand. Dit gebeurt niet in de realiteit, enkel in de film, omdat de maatschappij zo sterk is. De huisvrouw moet fatsoenlijk zijn en zij moet zich waardig gedragen.

Wij hadden een eerste minister Lal Bahadur Shastri, en zijn echtgenote had absoluut geen opleiding gehad, want Shastriji werd opgesloten en dus kon zij geen opleiding volgen. Zij was een zeer eenvoudige, gewone vrouw. Zij ging naar Frankrijk toen De Gaulle president was. Zijn echtgenote was ook zo’n eenvoudige vrouw. Shastriji zei haar dat ze niet mocht wenen als ze afscheid namen van mevrouw De Gaulle, want zij waren ondertussen goede vriendinnen geworden. Zij kende geen Frans en mevrouw De Gaulle verstond geen Hindi, maar op de een of andere manier werden ze grote vriendinnen op ‘huisvrouwniveau’. En wat gebeurde er, alhoewel hij niet wou dat ze zouden wenen?

Toen ze afscheid namen, begonnen ze te wenen.

En Shastri zei: Ik vroeg je om niet te wenen.’

Zij zei: “Zij is het. Deze Franse mevrouw begon te wenen. Wat kan ik anders doen? Ik moest met haar wenen.”

Het is een soort grote collectiviteit van huisvrouwen die uitwerkt.

Zij hebben gezamenlijke problemen: de kinderen verzorgen, het huishouden… er zijn zoveel gezamenlijke problemen. En de huisvrouw weet allerhande kleine, kleine dingen. De mannen in India kennen maar weinig (van het huishouden) omdat ze in de lucht leven, denk ik. De vrouwen hebben meer (gezond)verstand van en respect voor kleine dingen. Ze zijn meer bewust.

Het is soms interessant om te zien hoe de mannen rare fouten maken, omdat ze zich niet bezighouden met het dagdagelijkse leven (van het huishouden), met al de problemen daarvan.

Enerzijds moet de huisvrouw bezig zijn met het dagelijkse leven en anderzijds moet zij voor haar familie zorgen en voor haar kinderen. De arme drommel is ook verantwoordelijk voor de maatschappij. Zij moet de maatschappij overeind houden. In een maatschappij waar de vrouwen verstandig en volwassen zijn, zijn de families zeer goed, is de maatschappij en de kinderen goed.

Daarom moet ik zeggen dat India een zeer goed land is met een zeer goede maatschappij (maatschappelijke structuur). Dit komt door de huisvrouwen, de Gruhalakshmi’s van het huishouden, die alles gedaan hebben wat nodig is voor de cultuur.

Dit is typisch Indisch en de mensen respecteren de huisvrouwen.

De huisvrouwen respecteren is het belangrijkste in onze sahaj-cultuur. Maar dat betekent niet dat de vrouwen moeten proberen te domineren en herrie maken en vechten met hun echtgenoten. Het betekent dat zij een belangrijke positie bekleden in de maatschappij en dat zij moeten behandeld worden als een Devi. Maar dan moet zij ook een Devi zijn.

Als je haar behandelt als een deurmat, zullen de kinderen haar nooit respecteren. Als je de moeder niet respecteert zullen ook de kinderen haar niet respecteren en zal de moeder ook geen invloed hebben op de kinderen.

Het resultaat daarvan is dat de kinderen zeer wild worden.

In de maatschappijen en landen waar de moeder niet gerespecteerd wordt, worden de kinderen uiterst dominant, opvliegend en verschrikkelijk oncollectief.

Het is dus zeer belangrijk dat we vandaag spreken over het feit dat je iets voor je vrouw moet kopen en het haar als geschenk aanbieden. Om haar je respect te tonen, moet je tenminste iets kopen dat in de keuken gebruikt kan worden.

In families waar de moeder niet gerespecteerd wordt worden de kinderen echte lastpakken. De hele familie lijdt eronder, zelfs als ze getrouwd zijn, wat er ook gebeurt. De mannen moeten zich realiseren dat ze hun vrouw nooit gerespecteerd hebben zoals het hoort. Als ze in het bijzijn van de kinderen schreeuwen, als ze in het bijzijn van de kinderen geen respect tonen, zullen de kinderen ook nooit hun moeder respecteren. Dit is misdadig tegenover vrouwen die het huishouden doen, die voor jou en voor de familie zorgen zonder iets te vragen.

Ze worden alleen dan vervelend als ze in de politiek gaan. Dan brengen ze de mannen in de war. Eén vrouw kan ze allemaal van de wijs brengen, want hun terrein is hun huis, hun familie. Als ze in de familie niet gerespecteerd worden, dan verlaten ze hun familie en gedragen zich op een manier die je je niet kunt voorstellen. Zij moet veel verdragen, zij moet veel lijden, maar in de familie moet zij gerespecteerd worden.

Dit is een zeer belangrijke boodschap van Gruhalakshmi.

De tweede dag is de dag waarop de verschrikkelijke rakshasa Narakasura gedood werd. Doden gebeurt altijd met de kracht van de Shakti. Narakasura had zeer veel mensen gemarteld en heel wat listen toegepast. Hij was een verraderlijke en geslepen man. Hij kon niet gedood worden, maar doordat er op de een of andere manier toch een speciale kracht ontstond, kon hij gedood worden. Dat was de vierde dag, de dag dat Narakasura gedood werd. Men zegt dat de ganse hel gesloten werd toen hij gedood werd. De mensen zouden dus ’s morgens vroeg een bad moeten nemen, maar ik denk dat het beter is geen bad te nemen zolang de deur open is en het beter is om in bed te blijven.

Je houdt je beter niet bezig met deze kerel zolang hij niet in de hel is opgesloten”. Hij werd uit de hel gehaald en gedood.

De laatste dag is de beste. Dan ontmoet Shri Rama zijn broer Bharat.

Shri Rama ging de gevangenis in om aan zijn vader te gehoorzamen. Gedurende veertien jaar was hij … niet in de gevangenis, maar in het woud. Het was een soort gevangenis, want hij was gewend om in paleizen te leven en hij werd door zijn vader het woud in gestuurd met zijn vrouw en met zijn broer. Zij gingen samen weg en moesten veel lijden.

Jullie kennen het hele verhaal van de Ramayana.

Het kind dat in het paleis woonde, moest het woud intrekken en leefde daar in verschrikkelijke omstandigheden op het moment dat hij koning had moeten worden. Dat was teveel, maar Sita ging met hem mee en steunde hem. En zo gebeurde het dat Ravana kwam om Sita te schaken. Shri Rama vocht tegen Ravana, doodde hem en bracht zijn vrouw terug.

Toen zij terugkwamen in hun eigen hoofdstad, Ayodhya, werd er een grote plechtigheid gehouden en zijn broer Bharat, die erg gehecht was aan Rama, bestuurde het land met de ‘paduka’, de sandelhouten sandalen van zijn broer. Hij plaatste die op de troon en zo regeerde hij het land.

Zo wordt de ‘Bharatmilan’, de ontmoeting van Bharat met Shri Rama gevierd, en dat was ook het moment dat hij koning werd gekroond.

Dit gebeurde lang geleden, duizenden jaren geleden. Dit feest is zeer betekenisvol, namelijk dat de koning zijn echte troon verkrijgt en regeert. En al de ongerechtigheid en de verschrikkingen die hij heeft doorgemaakt, moeten volledig uit zijn leven verdwijnen. Daarom is Diwali zo belangrijk.

De laatste dag wordt de godin Lakshmi vereerd, omdat zij aan de basis ligt van al deze mooie bijeenkomsten.

Er zijn negen Lakshmi’s in ons, maar ik geloof dat ik jullie dat een tijdje geleden al eens verteld heb.

In de Lakshmipuja vereren we Lakshmi zelf. Niet geld. Geld vereren is verkeerd. Lakshmi, het geld of de weivaart die wij kennen, moet zeer zorgvuldig uitgegeven worden, want zij is zeer beweeglijk en het geld kan opgeraken. Maar je mag niet gierig zijn, want dan is Lakshmi niet gelukkig. Je moet het op de juiste manier uitgeven.

Toen Lakshmi werd geboren uit het karnen van de zee had zij vier handen. Eén hand om te geven. Zij geeft en met de andere hand zegent ze.

Twee handen dus: één om te geven en één om te zegenen.

Het is belangrijk dat als je iets aan iemand geeft dat je dat achteraf vergeet en zo zegen je die persoon. Je geeft niet enkel geld, maar je zegent ook die persoon. In de twee andere handen houdt Lakshmi twee roze lotussen. Roze is de kleur van de liefde. Iemand die geld heeft, zou een huis moeten hebben dat vervuld is van liefde.

De gasten die er komen, moeten gerespecteerd worden. Zij moeten behandeld worden alsof ze God zelf zijn. In India worden vreemdelingen bezien als goden.

Vreemdeling is hier geen goed woord. In India is het een heel respectabel woord. Als je een vreemdeling bent betekend dat dat je God bent.

Je weet hoe ze in India voor jullie gezorgd hebben. Dit is de basiscultuur van India, dat elke gast -wat hij ook moge zijn- als God behandeld wordt.

In andere landen is het net omgekeerd. Als je een vreemdeling bent, denken ze dat het zelfs niet gepast is om tegen je te spreken. lk weet niet hoe die mentaliteit ontstaan is.

Maar niet in Sahaja Yoga. Sahaja yogi’s zijn zo niet Zij behandelen de gasten zeer goed, zij zorgen voor mekaar en zijn mooi collectief.

Dit is dus de betekenis van de lotussen: een huis vol liefde. Zoals een kever, zelfs als die scherpe uitsteeksels heeft en naar een lotus toekomt zal die lotus opengaan. De kever vliegt naar binnen en slaapt mooi en zeer comfortabel, ongestoord. Dit is wat je zou moeten doen als je geld hebt. Maar wat zie ik: als de mensen in de wereld van vandaag geld hebben, worden ze zoals die kever, zo vol met scherpe uitsteeksels en verschrikkelijke ideeën, zo beledigend en op zichzelf gericht.

Verbazingwekkend is dat wij hen geld zouden moeten geven … de vorm van Lakshmi, Lakshmi Swarupa… zij worden zoals duivels. En de wijze waarop ze andere mensen behandelen is nog erger.

Dit is dus de betekenis van de vorm van de godin, maar het meest betekenisvolle is dat zij op een lotus staat. Dit betekent dat Zij geen druk op iemand anders uitoefent. Zij bestaat op zichzelf. Zij oefent op niemand enige druk uit. Al haar gewicht is uitgebalanceerd op haar eigen waardigheid. Zo moet een Lakshmi zijn. Als dit zo zou zijn in landen waar er nu financiële en andere crisissen zijn, zou de situatie verbeteren. De mensen zouden opnieuw genieten. Zij genieten niet van hun geld. Er is agressiviteit en van die eigenaardige ideeën: van dure spullen te moeten hebben… design! lk denk dat designers (modeontwerpers) anti-Lakshmi zijn. Zij ontfutselen je je geld en het wordt dus verkwist Als het dat niet is lopen de mensen achter de vrouwen aan of ze gaan aan het drinken.

Zo’n verkwistende gewoonten! Ze doen niets dat we zouden kunnen benoemen als de zegen van Lakshmi.

Als je iets aan iemand wit geven, doe het dan van ganser harte, zo dat er Lakshmi Prasada ontstaat. Als dat niet gebeurt, wat is dan de zin van het geven van geschenken?

Het zijn rare mensen die geschenken geven vanuit een zeer enge opvatting. Ze doen het wel. Als je bijvoorbeeld naar Japan gaat, krijg je zo’n groot geschenk, maar je blijft het openmaken en openmaken en openmaken tot je een lucifersdoosje in je handen houdt. In dat doosje zitten dan twee kleine poppetjes die uit luciferhoutjes gemaakt zijn. Je vraagt je af: waarom zo’n grootpak? Raar! Maar voor de rest zijn het zeer eenvoudige mensen, zeer eenvoudig.

Toen we daar waren, vertelde men ons dat we zelfs een geschenkje zouden krijgen als we een winkel binnengingen. Ik vroeg: waarom doen ze dat? Wat betekent dit? “De mevrouw zei: “Ze denken dat u uit een koninklijke familie stamt. “lk vroeg: Waar leiden ze dat uit af?”

“Omdat u niet naar een kapper gaat.” lk zei:”Werkelijk?” Ze zei: “Ja, in Japan gaan de leden van de koninklijke familie nooit naar de kapper. Ik zei: “Ik wist niet dat ze nooit naar de kapper gaan.”

“Daarom denken ze dat u uit een koninklijke familie stamt.’

Kijk eens aan wat voor rare ideeën mensen kunnen hebben over haarkappen enzomeer. Maar in India moet een vrouw haar haar goed kammen. Ze mag er niet uitzien als een zwervende hippie. Er zijn nog altijd veel mensen die in een of ander soort hippiedom geloven en zij dragen hun haar zo.

Zoals Ik jullie al zei: vrouwen spelen een zeer belangrijke rol in de maatschappij. De wijze waarop ze zich kleden, hoe ze lopen. De kinderen pikken veel meer op van de moeder dan van de vader. Soms ook van de vader, maar de fijnere zaken pikken ze op van hun moeder.

Vooral dames zouden moeten begrijpen hoe ze zich moeten kleden, hoe ze moeten leven.

Onlangs ging ik naar Londen en ik vroeg een Indische dame: ‘hoe is de mode tegenwoordig?”

Ze zei ‘Jipreya’ in Marathi. “Jipreya” betekent dat je je haar zo draagt (over het voorhoofd hangend). Als je in India je haar zo draagt zou je moeder zeggen: “Doe die ‘jipreya’s’ uit je gezicht.” Want als je je haar zo draagt, kan je scheel gaan kijken. Maar het is mode om je haar zo te doen, soms ook over de ogen. Dat is de ‘jipreya-mode’. Het is nu heel gewoon, zelfs voor waardige dames. Behalve mevrouw Thatcher doet iedereen dit. lk zou willen weten hoe zij hieraan ontsnapt is.

Maar dat moeten vrouwen niet navolgen omdat iemand anders het doet. Dat is erg slaafs! Waarom doen ze het? Omdat het mode is. Dus doen ze het. Het is absoluut onzinnig om zo te handelen om de modeontwerpers ter wille te zijn. Jullie zijn onafhankelijk! Je moet je eigen karakter volgen, je moetje eigen inzicht volgen. In plaats van je gezicht te beschadigen, zou je het mooier moeten maken door je waardigheid en door je begrip.

Lakshmipuja is meer voor de vrouwen, wat ze moeten beseffen, hoe ze moeten zijn, hoe ze zich moeten gedragen. lk heb jullie al gezegd dat een vrouw zich waardig moet gedragen; dat is belangrijker dan voor mannen. Mannen kunnen zich soms dom gedragen, maar dat geeft niet, dat is niet zo erg, maar vrouwen moeten zich waardig en verstandig gedragen. Mannen weten niet zoveel, zie je. De sukkelaars worden opgeleid aan universiteiten maar van de praktische kant weten ze niets. Je hoeft je daar niet ongemakkelijk bij te voelen. Het is amusant om te zien dat mannen fouten maken en dan zeggen: “Nee nee, ik wéét dit wel, ik wéét dat wel.” En ze weten niets.

Een man zal nooit zeggen: “Dat weet ik niet”. Dat is zijn karakter. Dat is niet erg. Hij meent het niet echt, want in feite weet hij niets. Ook in kunst, lk geloof niet dat mannen veel van kunst afweten. Hun esthetische kant laat het afweten. Zij dragen één soort kleren. Zij zullen één model maken en dat dragen ze allemaal. Zij hebben geen eisen. Maar vrouwen zijn artistiek. Als de Indische vrouwen geen sari’s meer dragen, waar zullen de dorpelingen dan uitkomen? Zij leven met de sari’s die ze zelf maken, gedurende de vakanties en zo. In India kan je al deze kleren dus niet invoeren. Misschien in de scholen, maar later geven ze dat op want ze houden van sari’s. Sari’s zijn dus nog altijd in en zullen dat ook blijven, omdat ze zo artistiek, zo mooi zijn. Sari’s zijn allemaal verschillend.

De aandacht voor schoonheid en voor kunst is eerder een eigenschap van de vrouw dan van de man. Je moet dit ook beseffen. Als de mannen daar geen aandacht voor hebben is dat niet erg, maar jullie moeten je huizen kunstzinnig inrichten. Maak ze comfortabel zoals de lotus waarover Ik verteld heb. Maar sommige vrouwen gedragen zich zoals Hitler en bevelen voortdurend in het huishouden. Dit moet zus zijn, dat moet zo zijn! Ze maken het leven van de mannen echt miserabel.

lk heb een man gekend die altijd een krant met zich meenam in huis. Ik vroeg:”Waarom neem je die krant altijd mee?”

Hij zei:”Als ik wil gaan zitten, Ieg ik eerst de krant neer en dan pas ga ik zitten.” “Waarom?”

“Als er iets vuil wordt zal mijn vrouw mij uitschelden.”

lk vroeg:”Waarom?” – “Omdat zij niet graag heeft dat iets vuil wordt. Zij is daar zo pietluttig in dat ik altijd een krant bijheb en waar ik wil gaan zitten, spreid ik eerst de krant uit.” Ik zei:”Dat is overdreven.”

Hij zei: “Dat zult u ook moeten doen, dat kan ik u wel vertellen.”

Zo pietluttig in verband met het ganse huis dat je er niet kunt leven.

Het is zelfs erger dan een hospitaal.

Sommige vrouwen zijn daar dus erg pietluttig in en zeer methodisch. Normaal gesproken zouden vrouwen heel liefdevol moeten zijn en uiterst gedienstig en vriendelijk met alle leden van de familie, met iedereen.

Het is belangrijk dat onze familie zo groot is. Wij hebben een zeer uitgebreide familie: zoveel broers en zusters, de ene al beter dan de andere.

Het is opvallend dat iedereen een verschillend parfum heeft, een verschillende geur, die duidt op een individuele persoonlijkheid. Daarnaast zij ze goed en lief en gedienstig en ze genieten. Het is merkwaardig hoe ze samenleven. Vooral in Rusland merkte ik dat de vrouwen erg soepel zijn en zin voor humor hebben; zij maakten plezier met alles en genoten van het leven. Verbazingwekkend. We hadden geschenken voor hen meegenomen. We hadden geschenken voor tweeduizend mensen, maar er waren er zestienduizend!

Hoe moesten we dat regelen?

De vrouwen namen hun kettingen af en zeiden: “We geven onze kettingen aan de mannen. We zullen hen onze oorbellen geven.” Zij hadden plezier met de mannen, die zich verveeld voelden omdat ze niets kregen. Zoveel plezier, zoveel begrip. Ik vermoed omdat ze niet zo op geld gericht zijn. Ze zijn spiritueel georiënteerd. Een spirituele vrouw zal zich niet bezighouden met zulke zaken, zij zal zich waardig gedragen en door elk gebaar tonen dat ze spiritueel gericht is. Dat is zo mooi…

Enerzijds voel je je verschillend,… Zoals Ik al zei, ik was in Japan… en ik hield van de dakpannen. Ze waren iets aan het bouwen… en ik vond de vorm van de dakpannen zeer mooi. Ik vroeg:”Mag ik er één meenemen?” – Ze zeiden:”Maak u geen zorgen, wij bezorgen er één op uw schip.”

En op het schip arriveerde een groot pak. De kapitein vroeg:”Wat moeten we daarmee?” – Ik vroeg:”Hoe kom je daaraan?”

Hij zei:”Ze brachten alle mogelijke variëteiten van dakpannen.” Kan je je dat voorstellen?

Enerzijds is het een middel om zich uit te drukken, anderzijds is het verschillend. Je moet het ook begrijpen. Als iemand je iets geeft, moet je er ook de betekenis van begrijpen en je er niet slecht bij voelen. De betekenis kan zeer groot zijn, maar misschien snap je ze niet. Je vraagt dus beter waarom iemand je iets geeft.

Dat is wat wij ‘auspiciousness’ noemen (wat gunstig is voor de spirituele ontwikkeling) en dat is één van de grote kwaliteiten van Lakshmi. Het moet ‘auspicious’ zijn. Wat je ook geeft, het moet auspicious zijn. Ik heb bijvoorbeeld gezien dat kinderen om je te plagen proberen je een hagedis in de handen te stoppen. Dat is zéér ‘onauspicious’, maar niemand zegt hen dat. Dus doen ze het. Er moet hen gezegd worden dat zoiets niet ‘auspicious’ is, dat het de Godin niet behaagt. Men moet goed begrijpen dat men de Lakshmi niet mag beledigen door haar iets verkeerds te geven. Als je het niet weet probeer het dan te weten te komen en doe het goed.

Dat is Diwali, maar de grootste boodschap van Diwali is dat het koninkrijk aan Shri Rama werd gegeven. Shri Rama is de verpersoonlijking van rechtvaardigheid en fair-play. Op dezelfde manier moeten wij onze dankbaarheid en onze liefde geven aan iemand die symbool is voor de grootsheid van Shri Rama. Dit is heel subtiel om te begrijpen. Als je niets wil geven, geef dan niets, maar als je wel iets wil geven, geef dan iets dat die persoon aan wie je het geeft, waardig is. Dat is één van de lessen die je van Shri Rama’s aard (wijze van optreden) zou moeten leren.

Hij ging naar een dorp en daar was een oude vrouw die bijna geen tanden meer had. Zij was een inboorlinge. Zij gaf hem een kleine vrucht (bes) en ze zei:”Ik heb ze allemaal geproefd en ze zijn allemaal zeer zacht want u mag niets eten dat niet zacht is. lk heb ze met mijn tanden getest. lk heb er mijn tanden op gezet en ze getest. Neem ze dus maar.’

Onmiddellijk nam hij ze aan, maar zijn broer Lakshmana was erg kwaad, want in India is het zeer ‘onauspicious’ iemand iets te geven dat iemand anders reeds geproefd heeft. Dat doe je niet! Maar Shri Rama zei: “Ik heb nog nooit zo’n prachtige vruchten gegeten. Dit zijn de heerlijkste vruchten die ik ooit gegeten heb.”Zijn vrouw zei:” Geef mij er ook maar een paar. Ik ben je wederhelft.” En Shri Rama gaf er haar enkele en zei: “Waw, formidabel!” Ze at ervan. En dan zei Lakshmana:”Schoonzus, geef mij er ook enkele.”

Ze zei:”En daarnet zei je van alles over deze dame, waarom wil je er nu wél hebben?”

Hij zei: “Vergeef mij asjeblief.’

Dit toont aan dat Shri Rama haar liefde en haar vibraties in deze vruchten kon zien. Hij kon dit zodanig appreciëren dat hij er ook aan zijn vrouw gaf en zij at er ook van.

Zo hoort het: wat je doet, moet je met liefde doen. Als je het met liefde doet, zal je het ‘auspicious’ kunnen maken. Maar als er geen liefde bij is, streef je een (ander) doel na. Dan is het nutteloos. Dat wat geven betreft. lets aan Shri Rama geven, aan zulke grote incarnatie… zij dacht enkel aan liefde en zij gaf het hem. Op dezelfde manier moet je eenvoudig van hart zijn en dan doen wat je moet doen.

Vandaag is Diwali voorbij en ik wens jullie opnieuw en opnieuw een gelukkig Diwali en een voorspoedig nieuwjaar.

Moge God jullie zegenen.

 

Dezelfde Lakshmi wordt Mahalakshmi, als je de waarde van Mahalakshmi begrijpt. Als je verzadigd bent en er genoeg van hebt en je geraakt van binnenuit onthecht, dan ontstaat er een nieuwe Lakshmi, en dat is Mahalakshmi. Dat is de kracht die je hoger en hoger brengt, de spirituele ontwaking. In alle rijke landen ontstaat het verlangen om de waarheid te zoeken, om de waarheid te kennen en daarom zijn jullie allemaal hier. De kracht van Mahalakshmi is dus in jullie beginnen te werken, namelijk dat je op zoek ging naar de waarheid. En zo kwam je naar Sahaja Yoga.

Mahalakshmi is dus zeer belangrijk voor jullie en jullie kennen Kolhapur met de tempel van haar die uit Moeder Aarde kwam. Maar zijzelf (die in de tempel gingen) wisten niet waarom ze ‘Jogwa’ zongen: 0 Ambe, ontwaak. Ambe is de Kundalini. Waarom zongen ze dat in Mahalakshmi’s tempel?

Jullie kunnen begrijpen waarom ze in Mahalakshmi’s tempel ‘Jogwa’ zongen om de Kundalini te doen ontwaken.

 

MUNDAKA UPANISHAD

(6de – 3de eeuw v.C.)

Over zelfrealisatie

Ogen kunnen het niet zien, het verstand kan het niet begrijpen.

Het onsterfelijke Zelf behoort niet tot een kaste of ras,

het heeft geen ogen of oren, geen handen of voeten.

Wijzen beweren dat het Zelf onsterfelijk is

in het grote en in het kleine, eeuwigdurend en altijd hetzelfde,

De bron van alle leven.

 

Zoals het web voortkomt uit de spin

En terug opgezogen wordt, zoals planten ontspruiten aan de aarde,

zoals haar groeit uit het lichaam, zo ook,

zeggen de wijzen, komt dit universum voort uit

het onsterfelijke Zelfde, bron van alle leven.

 

Het onsterfelijke Zelf mediteerde op

Zichzelf en projecteerde het universum

Als evolutionaire energie.

Uit deze energie ontstond het leven, de geest,

De elementen en de wereld van het karma,

Die beheerst wordt door oorzaak en gevolg.

 

Het onsterfelijke Zelf ziet alles en hoort alles.

Uit hem ontstaat Brahma, die de belichaming is

van het proces van evolutie, in naam en vorm,

Waardoor de Ene verschijnt als velen.

 

 

Schitterend, maar verborgen, woont het Zelf in het hart.

Alles wat beweegt, ademt, opent en sluit, leeft in het Zelf.

Het is de bron van liefde,

die je kan leren kennen door liefde,

maar niet door gedachten.

Het is het doel van alle leven. Bereik dit doel

 

Neem de grote boog van de heilige geschriften,

en leg er de pijl op van de devotie.

Trek daarna de pees aan van de meditatie,

en richt op het doel, de Heer van de Liefde.

De mantra is de boog, de aspirant is de pijl

en de Heer is het doel.

Trek nu de pees van de meditatie aan,

en terwijl je het doel raakt, word je één met hem.

 

Als het Zelf in en buiten ons werkzaam wordt,

Neemt het alle twijfels weg en alle pijn,

die veroorzaakt wordt door negatieve daden in het verleden.

 

Zoals twee gouden vogels, gezeten op dezelfde tak,

als intieme vrienden, wonen het ego en het Zelf,

in hetzelfde lichaam.

Het eerste eet de zoete en de zure vruchten

van de boom des levens, terwijl het tweede onthecht toekijkt.

 

Zolang we denken dat we het ego zijn,

zijn we gebonden en leven we in smart.

Maar als je je realiseert dat je het Zelf bent,

de Heer van het leven, dan zul je je vrij voelen van smart.

Als je je realiseert dat je het Zelf bent,

de opperste bron van licht, de opperste bron van leven,

dan stijg je uit boven de dualiteit van het leven

En ga je binnen in het ene echte leven.

 

De wijzen hebben dit ene echte leven bereikt

en zien enkel nog de schitterende Heer van de Liefde.

Zij verlangen niets meer in de materiële wereld,

Zij zijn één geworden met de Heer van de Liefde.

 

Zij die blijven stilstaan en verlangen naar zinnengenot,

worden herboren in een verdeelde wereld.

Maar als ze zich realiseren dat ze het Zelf zijn,

valt alle verdeeldheid van hen af.

 

Het Zelf kan niet worden gerealiseerd door debatten,

noch door het intellect, zelfs niet door de studie van de geschriften.

Het Zelf openbaart zich aan hen die verlangen naar het Zelf.

Zij die verlangen naar het Zelf met gans hun hart,

worden door het Zelf uitgekozen.

 

Het Zelf kan niet gerealiseerd worden door de zwakken, of de luien

en ook niet door hen die verkeerde praktijken toepassen.

Het Zelf openbaart zichzelf als de Heer van de Liefde,

aan hem die de juiste praktijken toepast.

 

De wijzen hebben uiteindelijk gevonden wat ze zochten.

Zij stellen aan het leven geen vragen meer.

Zij leven in vrede sinds hun zelfzucht is uitgedoofd.

In alles rondom hen zien zij de Heer van de Liefde,

In alles rondom hen dienen zij de Heer van de Liefde.

Zij zijn voor eeuwig met hem verenigd.

 

Zij hebben de hoogste top van wijsheid bereikt

langs het steile pad van de onthechting.

Zij hebben de onsterfelijkheid bereikt,

en zijn verenigd met de Heer van de Liefde.

Als zij hun lichaam verlaten,

keert hun vitale kracht terug naar de kosmische baarmoeder,

maar hun werk wordt een weldoende kracht van het leven,

om anderen samen te brengen in het Zelf.

 

De stromende rivier verliest zich in de zee;

De verlichte wijze gaat op in het Zelf.

De stromende rivier is de zee geworden.

De verlichte wijze is het Zelf geworden.

 

Zij die het Zelf kennen, worden het Zelf.

Niemand van hen vergeet het Zelf.

Bevrijd van de boeien van verdeeldheid bereiken zij de onsterfelijkheid.

 

Leer deze wijsheid enkel aan diegenen

die gehoorzamen aan de wet van de eenheid van het leven.

Leer deze wijsheid enkel aan diegenen

Die hun leven geven aan de heer van de Liefde.

 

OM shanti shanti shanti

 

Jay Shri Mataji