Guru puja, Cabella Ligure (Italy), 1 Augustus 1999.

Nederlandse vertaling versie datum 2024-0205

Sinds we naar Cabella zijn gekomen, zijn de tien jaar voltooid. Je kunt je dus voorstellen hoe, in deze tien jaar, we vooruitgang hebben kunnen boeken in Sahaja Yoga. Vandaag gaan we een Guru Puja houden. Zoals ik al zei, jullie zijn allemaal guru’s en je wilt mij aanbidden als je guru, is goed, maar het belangrijkste dat je moet begrijpen is dat je guru bent geworden, ongetwijfeld, omdat je de kennis hebt. Jij hebt de Absolute Kennis, en dus kunnen we zeggen dat jullie guru’s zijn geworden, geen twijfel. Maar je moet begrijpen dat je een staat hebt bereikt waar je de Kundalini kunt omhoog brengen, je kunt realisatie aan anderen geven. Ook jij weet wat de absolute kennis is. Het kennen van de absolute kennis is erg belangrijk en assimileren is nog veel belangrijker. Hoewel we de absolute kennis kennen, kunnen we het niet zo goed assimileren. Dat betekent dat we er niet diep op in kunnen gaan.

Wat is de reden daarvoor? We moeten ons realiseren dat we allemaal gekomen zijn uit het erfgoed dat het dierenrijk was. Vanuit het dierenrijk ben je geëvolueerd. Er zijn dus zoveel dingen die te maken hebben met het dierlijke erfgoed, blijven in ons hangen: de agressiviteit, de overheersing, nijdigheid, angst, afpakken. Dit alles is onze erfenis en ze zijn in ons aanwezig en blijven hangen. We willen dingen van anderen afpakken; Niet jullie mensen, natuurlijk niet, maar mensen die nog niet in Sahaja Yoga zijn. Eerst pakten ze land af. Toen begonnen ze mensen te pakken en tot slaven te maken. Toen waren ze daar niet tevreden mee. Dus pakten ze koninkrijken, sieraden en al deze dingen. Dus, gewoon om af te pakken. Ze hebben geen wettelijk recht, ze zouden nog steeds afpakken. Het lijkt, het lijkt erg grappig, het lijkt erg onmenselijk, maar het is er vanwege onze erfenis. Nu zijn er nog zoveel andere dingen, zoals jaloezie. Bij dieren is daar heel weinig van. Ze zijn niet zo jaloers als wij. Terwijl we deze jaloezie hebben geërfd door onze eigen reacties en denken. Mensen worden jaloers en willen anderen kleineren. Als ze geen enkele hoogte kunnen bereiken, willen ze de hoogten van anderen naar beneden halen. Dit soort jaloezie, wanneer het mensen pakt, ze denken dat alles wat gedaan wordt in naam van jaloezie oké is.

Ze worden zich er heel erg van bewust dat we lager zijn dan iemand anders, we missen bepaalde talenten dan iemand anders, en ze proberen die persoon te overweldigen vanwege de kracht van jaloezie die erachter zit. Het probleem is dat, ook al zijn we mensen we hebben zoveel dierlijke eigenschappen geërfd: we zijn bijvoorbeeld woest, we zijn boos, en we raken van streek, net als dieren. Maar daarnaast kunnen mensen ook reageren vanwege hun denken. Ze denken, ze kunnen denken, en door na te denken worden al deze overgeërfde eigenschappen vervormd. Zoals iemand een ander wil kleineren: dan gedraagt hij zich niet op een simpele manier als een dier, maar hij zal een apparaat en een methode ontdekken. Hij zal erover nadenken hoe hij het moet doen.  Het grootste probleem met mensen is dat ze nog steeds geërfd hebben, een zeer gewelddadig humeur. Deze gewelddadige aard moet onder controle worden gehouden, moet gezien worden. Als je iets ziet dat je niet bevalt, wat tegen je wil is, misschien zoiets, je vlamt meteen op. Zojuist zag ik dat ze in plaats van de kamfer een kandijsuiker hadden geplaatst. Bij de kandijsuiker legden ze het luciferdoosje – zie je, Ze gebruikten er lucifer in, luciferhoutje. Het wilde niet in brand gaan.

Ze probeerden en probeerden het, maar het lukte niet. Dus ik zei: “Laat me eens kijken wat daar is.” Dat was dus een kandijsuiker! Als het kamfer was, zou het gewoon opvlammen. De kwaliteit van de persoon is dus op dezelfde manier bekend. Als hij bij de geringste provocatie boos wordt en geïrriteerd raakt, dan is zijn kwaliteit als een guru niet erg goed. Als guru mogen we niet oplaaien, we mogen niet boos worden, we moeten niet proberen anderen te onderdrukken. “Maar wat kunnen we dan doen?”, zullen mensen vragen. We hebben een andere methode, die we ‘liefde’ noemen. Liefde. In plaats van boos te worden, als je liefde en medeleven jegens die persoon toont. Dus wat er gebeurt is dat het je geen woede bezorgt en de andere persoon, je maakt hem ook niet boos. Maar woede roept woede op. Als je boos wordt op iemand, die persoon antwoordt misschien niet omdat hij misschien daar bang voor je is. Maar in zijn hart zal hij wraak koesteren, dat: “Op een dag zal ik het hem laten zien. Waarom zou hij boos op mij worden?” Dus, onthoud dit in Sahaja Yoga dat liefde de enige manier is waarop we het probleem kunnen oplossen.

Als er bijvoorbeeld iets misgaat in de ashram, wat zal er gebeuren als je boos wordt op die persoon? Die persoon zal misschien wrok tegen je koesteren. Als hij een goede Sahaja yogi is, zal hij misschien beseffen dat het verkeerd was om te doen. Maar als hij een slechte Sahaja yogi is, nog niet volledig toegerust om te begrijpen, wat hij dan zal doen, zal hij gewoon voelen: “Deze man heeft mij beledigd, hij heeft mij opzettelijk naar beneden gebracht, en ik moet proberen wraak te nemen.” Bij dieren is deze activiteit zeer beperkt. Ik denk niet dat ze in wraak geloven, behalve enkele dieren. Ze zeggen dat als je een slang pijn doet, hij wraak zal nemen. Het komt naar je terug. Dat is wat er wordt gezegd. En dit is iets, een kwaliteit van de slang. Maar nu we al deze verschillende categorieën hebben doorlopen, mogelijk hebben we enkele eigenschappen van sommige van deze dieren in ons. We kunnen zelfs slangen dieren zijn. Als de slang in ons zit, dan zal iedereen die jou pijn doet, je zult het je hele leven herinneren: ‘Hij heeft me pijn gedaan, dus ik zal hem op een dag rechtzetten.

Ik zal wraak nemen!”, als er een slang in ons schuilt. Maar nu, als er een tijger in je schuilt: dan word je heel woest. Bij het minste geringste word je boos en verlies je je geduld. Dit is geen goede situatie, dat we ons nog steeds op het niveau van dieren bevinden en onze erfenis werkt nog steeds in ons. We moeten dus de wacht houden, we moeten goede guru’s zijn. En voor een goede guru moet je een zeer vredig, medelevend, liefdevol temperament hebben. Tenslotte,  moet je begrijpen dat mensen deze erfenis hebben en sommige mensen hebben meer, sommige mensen hebben dit, of sommige mensen hebben dat. Daarom, als je boos wordt op die persoon, zal het hem of jou niet helpen, maar als je liefdevol en meelevend bent, en je legt die persoon uit wat het probleem is en wat je wil doen, zeg ik je, het zal verbeteren. Hij zal zeker beter worden en hij zal jouw liefde voelen.

Natuurlijk is het soms nodig om ook zo iemand te vergeven. Zo iemand moet absoluut vergeven worden. Dat betekent niet dat als hij fouten heeft begaan, allerlei fouten, vergeef hem dan en hij gaat nog steeds door met hetzelfde. Dat betekent het niet. ‘Vergeven’ betekent ‘vergeten’. Deze en die persoon heeft zich misdragen, dus vergeet het maar. Laat maar. Vergeet het helemaal! Voor een guru is het belangrijk, voor een Sahaja yogi-guru. Ik moet zeggen dat andere guru’s niet zo waren. Ze waren absoluut, zou ik zeggen, extreem opvliegend en ze verloren vaak hun geduld met mensen. Ik ontmoette eens een guru en hij zei tegen mij: ‘Moeder, je bent te aardig voor ze, en met deze vriendelijkheid kun je geen goede mensen creëren. Ik heb er genoeg van!”, zei hij. “Ik had van twee mensen guru’s  gemaakt. En een van hen raakte verdwaald in het geld.” Oké, wat is er met de tweede gebeurd? “En de tweede ging verloren bij de vrouwen.” Dus ik zei: “Nu is het goed, als ze verdwaald zijn, zijn ze verloren.

Maar als je ze kunt doen herleven met je liefde en genegenheid en vriendelijkheid, beter met hen omgaan. Dus degene die verdwaald was…” [Ik denk dat als je die deur opent, de mensen die buiten zitten mij ook kunnen horen. Wie zitten daar buiten? Open hem volledig. Natuurlijk!  Goed.  Laat ze deze kant op gaan.  Nu is het beter.]  Dus als guru moet je concluderen dat ze nog steeds met hun erfenis aanhouden. Maar het tweede probleem is veel erger, omdat mensen kunnen denken. Natuurlijk denken dieren ook, maar het is altijd conditionering. Welke conditionering ze ook hebben, ze gedragen zich dienovereenkomstig. Maar ze hebben niet het soort ego zoals mensen dat hebben ontwikkeld. Dus de guru’s ontwikkelen ook een heel slecht ego. Het eerste ego is, dat andere guru’s  die ik heb gezien, mij dat vertelden: “We hebben zoveel gedaan! We hebben zo hard gewerkt om deze staat te bereiken. En waarom zou ik realisatie aan anderen geven.” Of, als ze realisatie hebben, dan, “Wat hebben ze gedaan? Waarom zouden ze realisatie krijgen?”

Het is een vergelijking geworden tussen hun eigen staat en hoe ze die hebben bereikt, en hoe anderen dit moeten bereiken. Dus maken ze allerlei verschillende martelende, verontrustende manoeuvres. Ze laten misschien de discipel bijvoorbeeld op zijn hoofd staan, geven zijn familie op, doe dit, doe dat. Ze slaan de – ze kunnen ook slaan. Ze zullen hem lang in het water laten blijven. Laat hem op één been staan. Zo straffen ze. En het ergste wordt nog erger, ze mogen slaan met stokken of met stenen. Zo zijn ze. Ze willen niet praten. Ze willen niet begrijpen wat de ander te zeggen heeft, of degenen die zoekers zijn, hoe ze behandeld moeten worden. Al deze woede en al deze dingen waren voorheen misschien goed, maar na de komst van Sahaja Yoga moet je weten dat dit niet nodig is. Het is helemaal niet nodig om je discipelen een fysieke straf te geven. Nu, ook de mentale straf aan uw discipelen mag niet gegeven worden. Alsof mensen allerlei dingen tegen hun discipelen beginnen te zeggen. Bijvoorbeeld, ik zeg, zeg dat er een leider is, en de leider ontdekt dat er iets mis is met de discipel, dan gaat hij verder met te zeggen: “Nu, jij bent zo, je vader was zo, je grootvader was zo, je overgrootvader was zo en jij bent ook zo!”

Of iets dat hem pijn zal doen. Door iemand pijn te doen, help je niet. Stel dat je tijdens het lopen gewond raakt, dan kun je niet lopen. Ook in je spirituele opgang kun je, als je gewond raakt, niet verder komen. Het is dus erg belangrijk om mensen geen pijn te doen. Als je anderen pijn blijft doen, ben je geen goede guru. Jij bent niet iemand die echt vriendelijk en begripvol is voor de discipel. Bij Sahaja Yoga is dat heel iets anders. Omdat jullie allemaal Sahaja Yoga hebben bereikt zonder enige vorm van boetedoening te doen, elke vorm van schuldig bewustzijn, bekentenissen, wat dan ook. Niets! Zoals je bent, heb je je realisatie. Niemand hoefde op zijn hoofd te staan, hun echtgenoten opgeven hun families, dit ding – niets van dien aard. Zoals je bent, welke jurk je ook draagt, in welke omstandigheden je ook verkeert, je krijgt realisatie – is een feit. Je hoeft er niet voor te betalen. Je hoeft je niet in te spannen. Je hoeft niets te doen. Je krijgt het gewoon, zittend, waar je ook bent. Daarna zou dit soort gebeurtenis je moeten bewijzen dat je de kracht van liefde en mededogen hebt. Uit liefde heb je realisatie aan mensen gegeven. Dat beseffen wij nooit. Veronderstel dat we graag realisatie aan mensen willen geven, we willen naar de dorpen gaan en daar werken, en ze realisatie geven.

Waarom? Waarom doen we het? Het is niet voor enige roem, niet voor een beloning of zoiets, maar gewoon uit de liefde die in je hart zit, die je voelt, “Waarom geniet ik van alles? Waarom genieten anderen niet?” En dus doe je er alles aan om mensen te helpen hun realisatie te krijgen. Nu ben je een groter mens geworden en je voelt je bezorgd – anderen worden geruïneerd, ze gaan het verkeerde pad op, ze doen verkeerde dingen, en dat zorgt ervoor dat je je heel erg van streek voelt en dat je ze wilt helpen. En als je dit inzicht eenmaal hebt, dan weet je hoe je ermee om moet gaan met de persoon bij wie je je als guru moet gedragen. Meestal is het niet nodig om iets grofs tegen die persoon te zeggen. Je kunt hoogstens vertellen welke fouten ze maken. Maar ook dat op zo’n zachte manier dat een mens daar geen enkele schok van krijgt. Ook dat gedoe met gehechtheden: nu heeft iemand te veel gehechtheid, zeg maar, voor het gezin, voor de vrouw, voor de man, kinderen of zoiets. En als ze eenmaal bij Sahaj Yog komen, hebben ze nog steeds dezelfde mate van gehechtheid, oké, maakt niet uit. Maar hoe ver ze zullen gaan met die gehechtheid, hoe lang het zal doorgaan is het punt. Je moet onthecht zijn. Als ik zeg: je kan niet. Het is een staat. Het is een gemoedstoestand als je onthecht bent. Maar als het erom gaat iets voor hen te doen, Je zult er alles aan doen om ze te helpen. Maar je bent geen gehecht persoon.

Wat is nu de beschrijving van een gehechte persoon? Een gehechte persoon maakt zich altijd zorgen over de ander, blijft aan de ander denken, kan niet aan Sahaja Yoga denken, denkt alleen aan de mensen aan wie hij gehecht is. Dan is hij erg gevoelig. Je kunt niets zeggen aan zijn broer, zus of wie dan ook, anders springt hij. Gehechtheid is er ook met de naam die hij heeft. Stel dat hij een bepaalde naam heeft verworven, stel dat: of een grote positie, wat doet hij dan? Je kunt hem op geen enkele manier uitdagen. Je kunt hem met geen enkele woorden uitdagen, omdat hij zich daar zo mee vereenzelvigt. Hij denkt dat hij een groot persoon is die zoveel posities in het leven heeft bereikt. Hij is zo gehecht dat hij wil dat de guru respect betoont aan die positie. Hoe kun je dat probleem nu oplossen? Stel dat iemand erg gehecht is aan zijn vrouw, bijvoorbeeld: dan moet je niet met die persoon discussiëren en ruzie maken, helemaal niet, omdat hij nog steeds langzaam, langzaam omhoog gaat naar dit stadium. Zo iemand is niet absoluut een perfecte Sahaja yogi. Dus wat moet je doen? Als hij gehecht is aan zijn vrouw, laat dat dan zo zijn.

Maar het Goddelijke zal het uitwerken, en hij zal het beseffen dat wat hij heeft gedacht, gedaan en beslissingen heeft genomen, is helemaal verkeerd. En zodra hij het zelf heeft ontdekt, raakt hij onthecht. Maar als je hem iets blijft vertellen en het probeert uit te leggen, het zal nooit lukken. Dus je moet het begrijpen dat we, als mensen, wat we ook waren, ook als Sahaja yogi’s, problemen hebben, en deze moeten langzaam, langzaam worden opgelost. Niet door te argumenteren, niet door dingen te zeggen, maar door liefde en mededogen. Als je liefde voor iemand hebt: Je zult versteld staan: negenennegentig procent van de mensen waardeert liefde. Dit is de derde kwaliteit van de mens, zou ik moeten zeggen. Ten eerste is zijn erfenis, ten tweede is dat hij denkt en ten derde dat hij liefde waardeert. Iedereen die liefheeft, de ander waardeert die liefde, omdat hij denkt: “Deze specifieke persoon houdt van ‘mij’, niet mijn rijkdom, niet mijn schoonheid, niet mijn ‘dit ding’, maar hij houdt van mij! En dit idee van liefde, dit is iets dat hem te pakken zal krijgen, gemakkelijk volledig losgemaakt van die persoon. Hoe? Het ziet er erg grappig uit dat, als je iemand leuk vindt, als je van iemand houdt, en dan moet je afstand nemen. Is alleen mogelijk in Sahaja Yoga. In Sahaja Yoga is je gemoedstoestand zo dat je absoluut onthecht en absoluut gehecht bent. Hoe? Stel nu bijvoorbeeld: Ik heb mijn dochter. Ik ben dus onthecht. Ik bel haar nooit, ik maak me nooit druk om haar.

Omdat je in Sahaja Yoga weet hoe het met die persoon gaat. Als de vibraties goed zijn, waarom zou je dan bellen? Waarom zou je met haar praten? Waarom zou je iets vragen? Niet nodig. Alleen op basis van vibraties weet je hoe het met de persoon gaat. En dus zal het lijken alsof je absoluut afstandelijk bent. Maar als je merkt dat de vibraties zichtbaar zijn of duiden op iets ernstigs over die persoon, wat je gaat doen, daar richt je alle aandacht aan. Volledige aandacht. Je geeft aandacht, maar geen gehechtheid. De gehechtheid lost het probleem dus niet op. Wat het probleem oplost, is aandacht. Maar als je niet onthecht bent, dan is je aandacht gehechte aandacht. Het is een aandacht die niet voor iedereen beschikbaar is, een aandacht die vast zit, absoluut vast zit in die persoon met wie je je geïdentificeerd hebt. Je probeert het te begrijpen. Dus geïdentificeerd zijn met iemand is niet wat we kunnen zeggen: aandacht besteden aan die persoon. En dan werkt je aandacht.

Als je van dat niveau bent, wanneer je je aandacht richt naar die specifieke persoon die jouw aandacht nodig heeft, komt het wel goed. Maar als je de hele tijd je aandacht aan iemand verspilt omdat je gehecht bent aan die persoon, zal je aandacht moe zijn, het zal niet lukken. Het is een grote, ik zou moeten zeggen paradox, dat als je aan iemand gehecht bent, je aandacht dan niet werkt. En als je niet gehecht bent aan die persoon, doe je al het andere. Nu, jij, ik moet een lezing geven, oké, ik geef een lezing, dan moet ik koken, ik ga koken; dit, dat, dat en dat. Maar als je de hele tijd aan die persoon denkt, de hele tijd dat je verbinding wilt hebben met die persoon, is dat niet nodig. Met die persoon gaat het goed. Waarom zou je je zoveel zorgen maken over die persoon? Je moet tenslotte Sahaja Yoga doen, je moet zoveel dingen doen, je moet Kundalini van zo veel omhoog brengen.

Nu je ergens aan één persoon gehecht raakt, is dit niet zo’n goede zaak. Door dat soort gehechtheid wordt je aandacht ook nutteloos, absoluut nutteloos. Laat de aandacht dus vrij zijn. De aandacht mag niet gebonden zijn aan je gehechtheden. Aandacht moet absoluut vrij zijn, dus het werkt automatisch, automatisch. En je zult versteld staan, zelfs als je niet oplet, zal de aandacht het (uit)werken. Het is zo geweldig om deze spirituele aandacht te hebben, wat niets anders is dan liefde. Het zal gewoon handelen. Je zult versteld staan van de werking ervan. Het is een andere wereld waar ik het over heb, niet deze alledaagse wereld, maar iets hogers, waar je aandacht werkt, en werkt zo mooi dat je versteld staat hoe het gewerkt heeft. Maar je moet het niet binden aan je gehechtheden. Als het gebonden is, kun je een zeer beperkt gebied hebben – alleen de mensen die aan jou gehecht zijn, of jij bent aan die personen gehecht.

Daarom is identificatie niet de manier waarop een guru er mee om moet gaan. Nu zijn er tien discipelen en één guru, en de guru houdt er maar van één. Hij denkt: “Zie je, hij is de beste en hij moet worden aangemoedigd en moet alle mogelijke hulp krijgen.” Maar dat gaat niet helpen. Wat hij daarentegen zou moeten zeggen is: “Dit is al een goede kerel. Hij is heel hoog gestegen. Hij is heel diep gegaan. Let dus op degenen die niet zo goed zijn en praat er met hen over, dat: “Je moet naar boven komen.” Op een hele lieve manier. Je moet met deze andere mensen praten die er nog niet zijn, of die het nog steeds moeilijk hebben. Je moet ze begrijpen. Je moet opmerken: wat zijn ze aan het doen? Waarom verbeteren ze niet of stijgt hun aandacht niet? Wat is het probleem? Waarom stroomt het Goddelijke niet door hen heen? En je zult merken dat de reden hiervoor is dat mensen geen goede aandacht hebben, is omdat het de hele tijd op iemand gericht is, en zij voelen dat het hun verantwoordelijkheid is dat dit gefocust is. Het is gewoon om een verklaring te geven, zie je. Het is slechts een verklaring om dat te zeggen “Zie je, natuurlijk moet ik me zorgen maken over dit en over dat!”

Het is maar een uitleg. Maar als je je aandacht echt niet vasthoudt voor één persoon of slechts voor tien personen, dan zorgt je aandacht voor de hele wereld. Het ontvangt alle informatie en geeft het ook door alle informatie over wat er moet gebeuren om die situatie te corrigeren. Je moet dus in een staat komen waarin je niet boos wordt, geïrriteerd, boos. Nee helemaal niet. Wat er met je gebeurt, dat je een situatie ziet en daar ben jij niet bij betrokken. Je ziet de situatie en je bent er weg van. Dan kun je dat probleem beter oplossen. Maar als je deel uitmaakt van dat probleem, kun je het niet oplossen. Het is zo, zei ik, dat degenen die vechten, zeggen: kan het probleem niet oplossen. Maar iemand die niet vecht, kan het probleem oplossen. Dus het is heel eenvoudig om te begrijpen dat, als je geïdentificeerd bent, als je betrokken bent bij één persoon of bij één soort ding, dan ben je verloren.

Onze aandacht moet dus altijd vrij zijn en breed toepasbaar, waar nodig. Dat is de staat die je moet bereiken. Als je die gemoedstoestand bereikt, is… Ik zeg niet dat je er iets aan kunt doen, het is gewoon een gemoedstoestand. Hoe doen we dat? Alleen door introspectie. Door introspectie zul je het begrijpen dat je hulp nodig hebt om je problemen op te lossen. Ten eerste is het probleem hoe je jezelf onder ogen moet zien, omdat je er een beetje verlegen of misschien nerveus over bent. Naarmate de tijd daar is, zul je verbaasd zijn dat deze nervositeit helemaal geen betekenis heeft. Als je er weloverwogen over probeert te zijn, zal het niet lukken, maar als je sahaj bent, komt het wel goed. Dus komen we bij het tweede punt, afgezien van de aandacht, dat we alles in de handen van Paramchaitanya moeten overlaten. Laat de Paramchaitanya het probleem oplossen. “Dit is het probleem.

Laat Paramchaitanya het probleem oplossen. Wij hebben er geen last van!” Er komt dus een onthechtheid binnen. Je geeft de hele zaak aan Paramchaitanya om op te lossen. Je zit er dus niet in, je bent er weg van. Er zijn heel, heel eenvoudige dingen, als je het begrijpt dat we lijden omdat iedereen zich verantwoordelijk voor ons voelt. Iedereen denkt dat ze verantwoordelijk zijn, ze moeten deze verantwoordelijkheid voor ons dragen. Iemand zegt: deze verantwoordelijkheid moet hij uitvoeren. Al deze dingen baren hen zorgen en dat is de reden vandaag de dag hebben we een zeer complexe samenleving. Ze lijden aan allerlei ziekten, waarin alleen het denken verantwoordelijk is. Door de hele tijd te denken – aan één persoon te denken, als je over één probleem nadenkt, kom je nergens. Op dat moment moet je het aan de Paramchaitanya overlaten. Als het naar de Paramchaitanya gaat, het zal besturen. Het zal het probleem oplossen.

Nu zal ik je één ding vertellen, een ervaring: Deze keer was ik in Amerika en we wilden daar een puja houden. Dus ik zei: “Oké, laat ze komen voor de puja. Het is leuk als ze willen komen.” Toen zeiden ze tegen mij: “Moeder, we willen cadeautjes voor je meenemen, voor de puja, Dus hoe kunnen we de cadeautjes meenemen?” Ik zei: “Het is heel simpel: niet meenemen!”. Maar daar wilden ze niet naar luisteren. Ze zeiden: “We zullen moeten meenemen, en de douane zal ons lastigvallen en dit en dat doen.’ Er was dus maar één gebouw verderop, Er was een ander gebouw waar ze een liquidatie-uitverkoop hielden. Ik zei: “Dit is iets leuks! Je kunt er naar kijken.” Dus ik ging naar binnen en ik vond de dingen zo goedkoop, ongelofelijk! Heel, heel dure dingen voor wegwerpprijzen. Ik was verbaasd hoe het daar is. Dus ik zei tegen hen: “Ik kan al deze dingen kopen. Ik betaal je. Maar jij brengt al deze dingen naar Canajoharie.” Ze spraken af: “Oké, we brengen dit naar Canajoharie.”

En ze brachten alle spullen, allemaal netjes verpakt, en gaven het aan Sahaja yogi’s. We hadden geen problemen met de douane of wat dan ook. Ik heb ze daar betaald. Hoe, zie je, dingen kunnen worden verbeterd, door te begrijpen wat het allerbelangrijkste is om lief te hebben. Maar liefde is waarheid en waarheid is liefde. Als je liefde voor iemand hebt, echte liefde, dan zal alles wat je met die persoon wilt doen volkomen duidelijk zijn omdat het waarheidsgetrouw zal zijn. Alles wat je tegen zo iemand zegt, zal absoluut vanzelfsprekend en duidelijk zijn. omdat het absoluut waar is. Dus als je met iemand te maken hebt, moet je uiterst eerlijk zijn. Natuurlijk hoef je geen dingen te zeggen die hem pijn doen, maar je moet zulke manieren en methoden gebruiken die, op geen enkele manier die andere persoon pijn zullen doen, die een effect op die persoon zullen hebben. Dus dit soort guru’s  hebben we nu heel hard nodig in Sahaja Yoga, omdat Sahaja Yoga zich veel heeft verspreid.

Dus allereerst moeten we ons temperament in de juiste vorm brengen. Een guru heeft geen bezigheid, ik bedoel de Sahaja yogi-guru, heeft geen bezigheid om zijn geduld te verliezen, op welk punt dan ook. Als ze echt zoveel kunnen doen, zal het onze … redden, ik bedoel, zoveel zorgen, zoveel problemen, zoveel rotzooi die we creëren. Dit alles kan heel gemakkelijk worden opgelost, maar eerst moeten we pure liefde in ons hart hebben, niet liefde uit winstbejag of voor een of andere beloning, maar pure liefde, als we dat hebben, dan kunnen we het oplossen, heel gemakkelijk, alles wat je wilt doen. Dit is een zeer langdurig iets dat eeuwig kan doorgaan omdat de guru’s tenslotte moeten weten wat hun plichten zijn en waarom ze guru’s zijn. Het is zeer belangrijk, zeer belangrijke positie dat zij guru’s zijn. En ze zouden die positie moeten gebruiken om te exposeren enorm begrip voor hun discipelen, en ook hun doel, het moet duidelijk zijn. Mensen zouden niet aan hem moeten twijfelen, zouden niet moeten denken: “Waarom doet hij deze en die dingen?”

Het mag geen mysterie zijn, maar het moet absoluut duidelijk zijn. Al deze dingen vertel ik je vandaag, omdat we vandaag tien jaar hebben volbracht, ons verblijf van tien jaar in Cabella. Cabella is buitengewoon goed voor mij geweest, het heeft veel mensen naar Sahaja Yoga gebracht. Ik zeg je, heel veel mensen. Het is een heel vergezochte plek, iedereen had het afgedankt en zei: “Waar ga je wonen?” en dat alles. Maar alleen hier heeft het gewerkt, en dat moet geaccepteerd worden als een zeer goede indicatie dat Sahaja Yoga wonderbaarlijke dingen doet – wonderbaarlijk. Maar het belangrijkste is dat je vibraties moet kennen. Als je niets van vibraties weet, kun je het niet doen. Toen ik bijvoorbeeld voor het eerst in Cabella kwam, zei iedereen tegen mij: “Moeder, een heel eenzame plek, er zijn maffia’s, ze hebben daar maar zes, zeven huizen. Waar ga je heen? Wat is dit?” Ze hebben mij allemaal gewaarschuwd. Dus ik kwam hier en ik zei onmiddellijk tegen de burgemeester:

“Ik ga het kopen en morgen betaal ik je het geld.” Hij was verrast, hoe kan ik dat doen. Ik zei: “Maak je geen zorgen! Helemaal in orde”. Op vibraties werkte het. Met vibraties besloot ik dat dit een prachtige plek is en vibraties hebben mij destijds enorm geholpen; hoewel iedereen mij ontmoedigde en iedereen gaf mij een heel groot beeld, verschrikkelijk. Maar toch: waar is de maffia nu? Het is weg, klaar. Om iets te weten, moet je mediteren en verbeter je zicht, wat duidelijk moet zijn. Het moet niet iets zijn, een visie die jouw specifieke ideeën over bepaalde dingen reflecteert, maar het zou een visie moeten zijn die voor jou duidelijk moet zijn. Bij Sahaja Yoga moet je de bescherming kennen van de Godin die zich bevindt bovenop je hoofd. Er kan niets misgaan met je, er zal je niets overkomen, het komt allemaal goed. Ik weet zeker dat je het zelf zult ervaren. Kijk, als je zo over Sahaja Yoga praat, word je gewoon meditatief, je wordt gewoon meditatief, en je voelt dat jullie op een dag allemaal zo zouden moeten worden, gewoon meditatief. En dit meditatieve temperament, of wat de staat ook is, zendt vibraties uit. Het straalt uit en creëert een pad voor je, voor je werk, voor je leven, voor alles. Je hoeft met niemand te strijden, je hoeft met niemand te vechten, Je hoeft met niemand ruzie te maken. Probeer gewoon te mediteren en een toestand bereiken die ik je beschrijf, waar je volledig omringd wordt door liefde en genegenheid.

Moge God jullie allemaal zegenen.

Er is één ding belangrijk om te begrijpen: dat je niet in alles tot het extreem moet gaan, wat ook een menselijke kwaliteit is. Als ze bijvoorbeeld rationeel zijn, gaan ze alles rationaliseren. “Ik kan dit niet, ik kan dat niet”, zoiets gaat door. Het tweede deel is dat ze erg emotioneel worden, en ze worden zo emotioneel dat ze verkeerde dingen gaan doen in naam van emotionaliteit. Deze twee dingen moet je overwinnen. Als je dat nog niet hebt overwonnen, wat heeft het dan voor zin? Wat heeft het voor zin om jezelf Sahaja yogi’s te noemen? Minimum van minimum, zoveel moet je doen. Tot het extreem gaan moet vermeden worden. Houd jezelf in de gaten. Als je in het extreem gaat, zal niets lukken. Je zou kanker kunnen krijgen, aan de ene kant hele vreselijke ziekten krijgen, en aan de andere kant kun je een heel rationele persoon worden en er komt geen Sahaja Yoga in je hoofd. Je moet dus voortdurend het evenwicht bewaren.

En met dat evenwicht, bijvoorbeeld, iemand is een Sahaja yogini en ze heeft iets heel verkeerds gedaan, dan moet je niet emotioneel gehecht raken, “O moeder, wat is het? We moeten haar vergeven.” Nee. Je vertelt haar: “Je moet je vibraties verbeteren en tot balans komen. En als je eenmaal in balans bent, dan zal ik, ik zal je zaak in overweging nemen.” Maar als hij geen evenwicht heeft, hij gaat op in rationaliteit, hij gaat in emotionele dingen, en deze emotionele kwestie kan je naar allerlei, allerlei onzinnige dingen brengen, omdat het een psychologisch geval is. En iemand kan opgaan in heel, heel verkeerde dingen dat ze doen vanuit dit emotionele ding; Zie je, zoals zelfs het zingen van liedjes die neurotisch zijn, of zoiets, zie je. Al deze emotionele dingen kunnen je overal naartoe brengen. Emotioneel zijn is dus niet nodig, en je moet liefhebben. En de linker is het, wat je een ander uiterste kunt noemen. De ene kant is, het is emotioneel, de andere is rationeel. In rationaliteit kun je alles beginnen te rechtvaardigen, zoals Hitler deed. Hij zei: “Nee, dit was juist. wat ik aan het doen was, was juist! Hij nam iets in zijn hoofd en ‘nu, dit was juist’. Dit is rationaliteit. Beide zaken moeten dus goed in balans zijn en dat zou je moeten zien wat je ook doet, geeft je een goed resultaat. Dus nogmaals en nogmaals heel veel dank. Moge God je zegenen. 

Moge God jullie allemaal zegenen.