Sahasrara Puja, Cabella Ligure, 7 mei 2000.

Bereik de Sahaja status

Nederlandse vertaling versie datum 2022-0404

Dertig jaar geleden toen de Sahasrara geopend werd, vond ik overal duisternis.  De mensen waren zo onwetend. Ze wisten niet wat ze moesten vinden. Natuurlijk wist ik dat ze iets zochten dat onbekend was, maar ze wisten van dat onbekende niets af, en ook niet wat ze moesten vinden. Ze waren zeer onwetend over zichzelf, hun omgeving en het doel van hun bestaan. Ik wist niet hoe ik eraan moest beginnen.

Toen de Sahasrara open was, dacht ik erover om zelfrealisatie te proberen op één enkele dame, een oude dame. Er was een andere vrouw die ook begon te komen. De oude dame kreeg haar zelfrealisatie. De andere vrouw vertelde me dat ze aanvallen kreeg en dat ze bezeten was. Ik zei : « O God, hoe zal ik haar zelfrealisatie geven ? » Op één of andere wijze genas ze zeer vlug en kreeg ze eveneens haar realisatie.

Het is een zeer onbekende wetenschap. Bovendien wensen mensen met hun ego niet te aanvaarden dat ze nog niet volledig zijn en dat ze hun realisatie moeten krijgen. Ze leven zo dat ze geen tijd hebben voor zichzelf.

Ik vond het zeer moeilijk mensen ervan te overtuigen dat ze hun zelfrealisatie moesten aanvaarden, daar ze dachten dat het inbeelding was. Wat vergezocht is en ze geloven enkel in guru’s die hen zoveel rituelen, « karankands » opleggen, dat is alles. Ze deden ook alle soorten rituelen onder de vriendelijke begeleiding van hun guru’s zonder te beseffen dat je eerst jezelf moet kennen, wat zeer duidelijk gezegd werd door alle grote incarnaties en door al de heiligen.  

Het is niet enkel mijn idee dat mensen hun zelfrealisatie moeten krijgen, maar het was de idee van al deze heiligen. Ze zeiden de ene na de andere gedurende generaties dat je je “zelf” moet zoeken. Zelfs Christus zei : « Ken uzelf.»  Mohamed Sahib zei hetzelfde, Nanak Sahib zei hetzelfde. Niemand leek te weten dat deze rituelen niet het einde van het leven zijn, dat zij het doel niet dienen en dat we realisatie nodig hebben.

Enkel deze twee dames kregen dus hun zelfrealisatie en toen dacht ik : “ Laten we naar de zee gaan.” Ongeveer dertig mensen kwamen met me mee en ze spraken op een zeer eigenaardige manier over hoe ze hun zelfrealisatie zouden kunnen krijgen. Ze verdienden het niet. Het zijn niet echt goede mensen geweest… alle soorten dingen, zichzelf veroordelend… Van deze groep waren er twaalf mensen – inclusief de twee dames- die hun zelfrealisatie kregen. Dit is een teken dat de « ken jezelf-beweging » slechts zeer zeer traag vooruit gaat. De mensen begrijpen niet waarom ze zichzelf moeten kennen. Ik was zeer teleurgesteld, want niemand begreep  mij.

Op zekere dag kwam tijdens één van de programma’s een vrouw naar mij.  Ze was bezeten, ze was slechts een dienstmeisje en begon in het Sanskriet te praten. Iedereen was verwonderd en ze vroeg : « Weten jullie wie zij is ? » Toen begon ze mij te beschrijven als in de « Saundarya Lahiri ».  Ik vroeg me af wat er met haar aan de hand was. Ze sprak als een man, haar stem was als die van een man. Ze was erg bezeten. De mensen kwamen naar mij en vroegen : « Moeder, is het waar wat zij zegt ? » Ik zei : « Jullie moeten dat zelf maar uitzoeken. » Want als je de mensen toen zoiets zou verteld hebben, zouden ze zich meteen omdraaien. Alleen met de valse guru die hen vijf rupees vroeg, zouden ze zeer gelukkig zijn omdat ze de goeroe ‘gekocht’ hebben en ze met niets meer moeten inzitten. Je moet niets doen.

Geleidelijk aan begon het dus uit te werken en ik herinner me dat de mensen die hun realisatie kregen, me vroegen : « Moeder, mogen wij een puja doen voor Durga ? » Een Durga-puja werd aanzien als iets zeer moeilijks en Brahmins waren normaal niet klaar om dit te doen omdat ze geen gerealiseerde zielen waren. Daarom kregen ze allerhande problemen.  De Brahmins werden geroepen – zeven – en ze zegden hen : « Jullie moeten niet bezorgd zijn. Er zal jullie niets overkomen omdat jullie nu de werkelijkheid aanschouwen, niet een soort ‘murti-puja’ of zoiets.  Het is een menselijk wezen. » Ze waren tamelijk geschrokken en ze kwamen naar ons toe. Maar er gebeurde iets met hen, want ze begonnen met groot vertrouwen mantra’s enz. te zeggen. Vibraties stroomden overal. We waren zeer dicht bij de zee en ik hoorde de zee brullen, maar de mensen begrepen het niet, uitgezonderd deze zeven mensen, zij zeiden dat ons niets was overkomen ! We deden alles zeer goed. Ik denk dat dit het eerste mirakel was.

Kijk, het probleem met de menselijke geest op dit niveau of in deze tijd is dat zij te veel goeds van zichzelf denken en zichzelf zo belangrijk vinden : « Wij zijn fantastisch, wat valt er over onszelf te weten ? We kennen onszelf. »

Maar debasis van het zoeken is nederigheid. Als je van jezelf denkt dat je alles weet, kun je niet nederig worden en kun je niet zoeken. Zelfs als je zoekt, wens je niemands pad te volgen. Je zult zeggen dat je je eigen pad wil volgen, we doen wat we willen doen.

Ik heb voor veel mensen gestaan in verschillende landen die enkel naar mijn lezing kwamen luisteren en dat was het. Ze verlangden geen realisatie en degenen die hun realisatie wilden, kregen ze, maar het ging verloren. In zekere zin was dit een raar verhaal voor me, dat ik hen zelfrealisatie gaf. Ik verdien er geen geld mee, niets, ik reis alleen. Hoe komt het dat de mensen zich desondanks geen rekenschap geven van de waarde van zelfrealisatie ? Een vriendelijke man die zijn realisatie had gekregen in de eerste groep, zei : « We leven in een consumptiemaatschappij, en wat het ook moge zijn, enkel en alleen als u geld vraagt,  zullen ze het op prijs stellen en anders niet.  Laat hen voelen dat ze betaald hebben voor hun realisatie, aan de poort zou u iemand moeten hebben die inkom vraagt, anders willen ze het niet.» Ik zei : «Je kunt het niet verkopen, dat is bedrog, je kunt geen zelfrealisatie verkopen.» Hij antwoordde : « Dan zult u zien dat u niet veel succes zult hebben. »

Bij andere guru’s is het aanvaarden van geld het belangrijkste en ze zeggen zelfs : « Breng zoveel geld mee, het is de prijs. »

Zo bevredig je het ego en komen mensen in valsheid terecht. Deze valsheid begrijpen ze pas later als ze veel lijden door fysieke, mentale en andere problemen. Maar dan is het te laat.

De Sahasrara werd in geen enkel (heilig) boek beschreven. Nochtans werd erover gesproken in onze oude boeken, ook in Indië, maar niemand heeft het beschreven (behalve dat het duizend blaadjes heeft). Indien ze er iets over verteld hadden dan zou het voor mij eenvoudiger geweest zijn : « Kijk, het staat in het boek ! » Mensen zijn zo, het moet in één of ander boek geschreven zijn en alleen dat zullen ze aanvaarden. Het is een zeer moeilijke situatie, want niemand had collectieve realisatie gegeven. Niemand heeft er dus duidelijk over geschreven, uitgezonderd één of twee personen die de Kundalini beschreven. Maar ik kan niet zeggen dat het zo duidelijk was, omdat het allemaal poëzie was. De mensen zongen erover, maar begrepen het niet echt. Ik dacht na over wat er met de mensen zou gebeuren die verloren zijn in hun zoektocht, hoe ik hen zelfrealisatie zou geven.  Hun ervaringen waren zo verschrikkelijk, maar dat doet er niet toe, ik ging maar steeds door en werkte het uit. Natuurlijk kwam ik mensen tegen die gemeen en wreed waren en die het mij en de Sahaja yogi’s lastig maakten. Al deze dingen hadden mijn enthoesiasme moeten intomen, maar integendeel, ik begon mij af te vragen : Waarom zijn mensen zo ?

Toen realiseerde ik mij één ding en dat is dat we geen realisatie kunnen geven aan de hele wereld. Dit is het laatste oordeel, dit is de tijd dat de mensen zelf moeten beslissen wat het belangrijkste is. Ze moeten zichzelf kennen en begrijpen wat ze doen. Het is niet  het grote aantal dat ons zal helpen, maar echt overtuigde yogi’s. Veel mensen waren genezen van menige ziekten, maar de meesten onder hen liepen verloren. Verslaafden aan drugs, alcohol, tabak stopten ermee. Ik heb nooit gezegd dat je iets moet opgeven. Als de Kundalini opstijgt, geven zij dat automatisch op. Daardoor werden de mensen zo zuiver, zo mooi en begonnen van het leven te genieten. Maar niemand wou hen geloven. Wanneer ze op stap gingen en met de mensen praatten, werd van hen gezegd dat ze gek waren. Ze konden niet begrijpen hoe ze het drinken of roken hadden opgegeven. Ik ondervond dat veel mensen een lichtzinnig amusement zochten, ze genoten van amusement dat met de Spirit niets te maken heeft. Natuurlijk werkte het geleidelijk aan  uit, maar in deze Kaliyuga kunnen we niet verwachten dat er miljarden mensen Sahaja Yoga zullen beoefenen, alhoewel dit mijn en jullie wens is en we hen zelfrealisatie willen geven, waardoor zoveel goede dingen kunnen gebeuren. Eerst en vooral ga je fysiek verbeteren, veel mensen genazen. Christus genas er maar éénentwintig, ik weet niet hoeveel duizenden er genazen in Sahaja Yoga.

Mensen hebben een ander groot probleem ; ze lezen alle soorten boeken en ze hebben geen juist idee van wat ze zoeken. Wat er ook in die boeken staat, proberen ze te volgen. Ik bedoel : ze zijn zo wispelturig, ze schakelen van het één naar het ander over . Hun vooruitgang in Sahaja Yoga is zeer moeizaam want als je een pad bewandelt en je pendelt van het één naar het ander, dan kun je achteruitgaan. Maar ze vinden dat daarin hun vrijheid ligt.

Eigenlijk heb je zonder realisatie geen enkele vrijheid. Vrijheid bestaat er in dat je weet wie je bent, je weet wat je aankunt. In die vrijheid ben je degene die al de zegeningen zou moeten krijgen. Als de zegeningen er niet zijn, dan ben je niet vrij. Dan is er ergens in je eigen leven iets verkeerd.

Eens jullie je realisatie hebben gekregen, worden jullie absoluut vrije mensen. Vrij betekent dat je geleid wordt door je Spirit. Zoals je weet, is de Spirit de weerspiegeling van het Goddelijke, van God Almachtig. Als iedereen dezelfde weerspiegeling heeft en ontwaakt is, dan weet je wat goed en slecht is, wat constructief en destructief is door dat (spirituele) bewustzijn. Het is niet één of ander soort valse tevredenheid, maar je zult de realiteit voelen en dat is het wat moet gebeuren.

Het eerste wat in Sahaja Yoga moet gebeuren is dat je de ervaring voelt van de Spanda, de koele bries in je vingertoppen. Zonder deze ervaring moet je het niet geloven. In je zenuwen is een nieuwe dimensie ontstaan, je kunt het systeem voelen dat je voordien niet kende. Het sympathisch zenuwstelsel was er maar je wist niet hoe het werkte. Wat je over jezelf wist, was erg pover, maar na je zelfrealisatie werd ineens het ganse systeem verlicht. Opeens begin je het nieuwe in jezelf te voelen. Nochtans moet je je ego nog af en toe bestrijden,  je moet over je onwetendheid heenkomen, want realisatie geeft je absolute kennis. Het kan niet betwist worden. Het teken wordt Ekmeva Satya genoemd (de enige waarheid) en als je deze kennis krijgt, kun je er ook mee werken. Je kunt weten wanneer iets juist is of niet. Dit is iets dat jullie allemaal overkomen is en jullie ervaren allen deze vibraties waarmee je iets kunt aanvoelen. Er kunnen bijvoorbeeld enkele ontevredenen zijn bij Sahaja Yoga, maar je kunt door vibraties voelen wie deze mensen zijn. Wat doen ze ? Door vibraties kun je uitmaken of deze mensen al die realiteit bereikt hebben of niet. Je kunt uitmaken hoever deze mensen staan, die je proberen tegen te houden of die proberen je iets anders te vertellen. Je kunt het te weten komen via je vingertoppen.

‘Kyama’ waar Mohammed Sahib over sprak, gaat daar over. Op een dag kwam een man van de TV, iemand van de staf, en hij begon me heel eigenaardige vragen te stellen die niets te betekenen hadden.  Hij heette Abbas. Ik zei : « Abbas Hiyam, je verspilt jouw en mijn tijd. Wil je de vragen stellen waar het om gaat ? » Hij zei : « Ik ben tegen alle fundamentalisme. » – “ Maar ik ben geen fundamentalist.” –  « Hoe weet u of ik dat ben of niet ? » Toen antwoordde hij : « Dat is wat ik probeer uit te vissen. » « Goed, » zei ik, « steek je handen naar mij uit. Mohammed Sahib heeft gezegd dat je handen zullen spreken en je verstomd zult staan als de tijd van ‘kyama’ aangebroken is. » Ogenblikkelijk voelde hij de koele bries in zijn handen. Hij zei : « Wat overkomt mij ? » Ik antwoordde : «Dat is het, het heeft geen zin erover te redetwisten, erover te praten of het te onderzoeken. Zie gewoon voor jezelf, ondervind het. » Hij was zeer versteld en hij publiceerde niet wat hij met me besprak.

Wat ik wil zeggen is, dat als mensen de waarheid bereiken en beseffen dat dit de waarheid is, niets dit kan veranderen eens ze het bereikt hebben. In het leven van alle grote mensen kan je zien dat ze denken : dit is de waarheid. Niet enkel door te geloven, maar door ervaring. Als ze via hun centrale zenuwstelsel de waarheid kunnen voelen, dan is het onmogelijk hen te veranderen. Als je een zaadje een boom ziet worden, kun je de boom niet in een zaadje veranderen, je kunt de boom niet terug zaad maken. Op zijn beurt kan de boom meer zaad voortbrengen.

Op dezelfde manier verloopt het eens je je zelfrealisatie hebt en je één geworden bent met het Goddelijke, dan is er geen sprake van dat je terugvalt  en luistert naar je ego. Het is zeer merkwaardig dat je deze eigenschap krijgt, deze vaardigheid en bekwaamheid, en dat je het dan niet gebruikt. Natuurlijk moet je eerst groeien en daarvoor moet je mediteren. Als je mediteert wordt je hele wezen verlicht en het wordt zo mooi dat je dit niet wil veranderen, je wil er voor altijd van genieten. Maar je wil het natuurlijk ook aan anderen doorgeven, net als wanneer je op straat iemand ziet die honger heeft en jij hebt eten, dan wil je die persoon eten geven. Zo zie je in deze wereld mensen die als gek zoeken en alle soorten dingen doen en je wil het hen vertellen. Ze kunnen het al dan niet geloven, ze kunnen in zekere zin proberen je te negeren of je uit te dagen.

Maar jij weet definitief dat je op het rechte pad bent, jij hebt de juiste bewustzijnstoestand, die de Sahajatoestand is. In het Sanskriet wordt het ‘sahajavastha’ genoemd. In sahajavastha reageer je niet. Je neemt enkel waar en je waardeert het. Zie je, ik zag dit moois, een beeld van de sahasrara ; alle chakra’s over elkaar geschoven en van daarboven een zeer goed beeld. Eender wie anders zou zeggen : « Deze kleurencombinatie is niet goed. Waarom hebben ze dit niet gebruikt, waarom gebruiken ze niets anders ? » Zo gaat dat : fouten zoeken bij anderen! Dit zoeken naar fouten komt in feite van het brein dat nog niet verlicht is. Je kunt je in niets verheugen omdat je de hele tijd reageert. Als iemand iets vriendelijks zegt, reageer je; als iemand iets slechts zegt, dan zal je natuurlijk ook reageren, zeker weten ! Wij moeten inzien dat wij niet vrij zijn om te reageren. Wij zijn niet zo vulgair dat we (altijd) reageren. We staan op een hoog voetstuk.

 Onze taak is te genieten, genieten van alles en dat genieten is de zegening van het Goddelijke. Je kan zelfs genieten van tumult en foltering.Je geniet van alles als je inziet dat niets je Spirit, het echte licht, kan raken. Hoe je ook mag lijden, of wat je ook stoort, dit stille licht van de Spirit maakt je absoluut, perfect vreugdevol en je geeft die vreugde door aan anderen. Je plant niet hoe je vreugde kunt geven. Het geeft automatisch vreugde, het gaat vanzelf, zonder moeite, sahaja, omdat je in die sahajatoestand verkeert. Je ziet de dingen gewoon, je voelt het spel, de verschillende stijlen, de verschillende types, je kijkt alleen toe en je haalt er de vreugde uit.

Het is niet belangrijk te kijken op de manier van: ‘Ik vind dit wel leuk, en dat.’ Neen ! Dat ‘ik-vind-dit-leuk-gedoe’ is niets anders dan ego. Dit houdt jullie weg van de vreugde die reëel, echt is. Alles in deze wereld is storend als je het vanuit een andere hoek bekijkt; vanuit sahaja sthiti voel je die storingen, zorgen, niet.  Maar dat hogere niveau zou in jullie ingebouwd moeten zijn.

Enkele dagen geleden had ik een bijeenkomst met ambtenaren. Ik zei hen dat ik wist dat het loon minder was. Je denkt misschien dat de anderen veel meer betaald worden, dat ze meer faciliteiten hebben, maar er is één manier waarop je echt vreugde beleeft aan je werk : als je van je land houdt ‘deshbhakti’ is geen enkele opoffering te groot. Je wil alles geven en je gaat dwars door alle mogelijke soorten teneerdrukkende situaties zonder ook maar iets te voelen. Tezelfdertijd worden je gevoelens zeer diep.

Je bent bijvoorbeeld op reis en opeens wordt er iemand zeer ziek. Je kunt met je vibraties voelen dat de persoon ziek is en onmiddellijk gaan je sympathie en liefde naar deze persoon. Je probeert hem te helpen en zo mogelijk te genezen, zomaar. Je hele wezen wordt als een oceaan die alle rivieren en alle mogelijke waterige toestanden absorbeert, wat er ook in het abdomen zit, het neemt al wat er is weg. Het doet geen pijn. Het stoort niemand. Het is als iemand overweldigen met liefde. Hij toont zijn macht niet, hij bekommert zich niet over zijn eigen belang. Als iemand je iets verwijt, goed, het verwijt maakt deel uit van wat er is.

Zulke mensen die de sahajavastha bereikt hebben, creëren de grootste kunst, muziek, zij hebben de hoogste gedachten en dat is waarom zij overleven. Zeer veel mensen maken kunst waar niemand naar om kijkt. Maar wat gerealiseerdemensen creëren, heeft eeuwige waarde. Ze verblijven in de oceaan van eeuwigheid, van zuiverheid waar de gedachte om iemand pijn te doen of te kwellen niet opduikt. Zo’n bescherming is er voor hen, zij kunnen niet gekwetst worden, want tenslotte zijn zij het Konkinkrijk Gods binnen gegaan. Wie zou jullie kunnen kwetsen of kwellen ? Onder de Sahaja yogi’s heb ik zoveel succes gezien. Ze zijn zeer vrijgevig en ze begrijpen de dingen goed. Ik hoef geen voordrachten te geven over ‘doe dit niet en doe dat niet’, neen, niet nodig !

Degenen die nog niet volgroeid zijn in Sahaja Yoga, moeten trachten te groeien. Indien ze storen moet je je geen zorgen maken over hen, je moet medelijden hebben omdat ze geen maturiteit hebben.

Vandaag gebeurt er iets groots. Ik voel het, ik heb gedurende 30 jaar rondgereisd, overal naartoe en  ik heb jullie met zovelen samengebracht. Er zijn zoveel Sahaja yogi’s over de hele wereld. Jullie zijn maar een klein gedeelte. Het werd beschreven en is voorspeld dat dit zou gebeuren, dat zoveel mensen zelfrealisatie zouden krijgen. Het was natuurlijk ongelooflijk ! Je merkt, zoals nu, hoe zoet het gevoel is dat we allemaal één zijn, er is geen geredetwist, we vechten niet, er zijn geen slechte gedachten en niemand houdt van vulgaire dingen. Je wil iets doen dat aangenaam is en dat begrip uitstraalt. Ik heb mensen dichters zien worden en mooie poëzie weten schrijven. Ik heb mensen sprekers zien worden of heel goede organisatoren.  Eén ding dat zeer belangrijk blijft, is nederigheid. Ik heb het in het begin gezegd en ik zeg het weer dat jullie nederigheid mensen zal aantrekken. Je moet nederig zijn.

Denk niet dat je speciaal of belangrijk bent, want dan ben je geen deel meer van het geheel. Als mijn ene hand denkt dat ze belangrijk is, dan is dat dom. Hoe kan één hand belangrijk zijn ? Je hebt beide handen nodig, je hebt beide benen nodig, alles is nodig. Hoe kan één deel belangrijker zijn. Als je tijdens je reis in Sahaja Yoga zo begint te denken dan ben je niet in de ‘sahajavastha’. Mijn taak bestaat erin jullie in die mooie arena van Sahaja te brengen, waar je absoluut één zult zijn met jezelf, één met de natuur, één met alle mensen rondom je, met je eigen land en met andere landen, met de hele atmosfeer. De Brahmand (het universum) wordt een deel van je en jij bent er niet van gescheiden. Dan gaat het echoën. Je kunt de ‘naad’ roepen. De echo’s van jullie wezen, van jullie leven kunnen gemakkelijk waargenomen worden, niet op het materiële maar op het spirituele vlak, dat het hoogste is. Overal in alle landen zijn er mensen van die kwaliteit geweest, en hun herinnering leeft voort tot op heden.

Op dezelfde manier zijn jullie de vertegenwoordigers van groot inzicht in de realiteit via jullie reacties of in jullie werk. Op gelijk welke manier kun je het doen. Het enige dat we nu moeten doen, is beslissen aan hoeveel mensen we zelfrealisatie zullen geven. Wat kunnen we doen om mensen te realiseren ? Wat moeten we doen ? Dat is het enige. Als je verder gaat met je volledige emancipatie, zul je erover verwonderd zijn dat het net is als een grote berg beklimmen. Als je de top bereikt, kun je alles heel goed zien en voel je je zeer tevreden. Dat klimmen moeten sommigen onder jullie nog doen. Maar het is goed, het is geen probleem, je kunt het ! Je moet respect hebben voor jezelf, hou van jezelf en begrijp dat je de top van de berg moet bereiken. Eens je de top bereikt hebt, zul je weten dat je er bent en dan stort je al je liefde, al je genegenheid uit en alles dat van de berg vloeit. Als leven die betekenis voor je heeft, is dat de hoogste vorm van leven. Vergeet alle andere mensen, politici en andere zogezegde vooraanstaanden, vergeet hen. Je bent veel groter dan zij, want jij bent reeds geslepen als een diamant door je Sahaja –  levenswijze die  zeer veel vrede geeft. Het geeft je vreugde, het geeft je vrede, het geeft je zoveel capaciteiten dat je ze niet kunt tellen, zoals de duizend bloemblaadjes van je Sahasrara die verlicht zijn.

Alleen God weet wat je hiermee allemaal kunt bereiken. Dit is zo’n ernorm gebied, de duizend bloemblaadjes. Van hieruit hebben de mensen alle wetenschappelijke kennis gekregen, de kennis van alle grote uitvindingen. Zo moet je dus je eigen zelfrespect uitbouwen. Zelfrespect is verschillend van  zichzelf belangrijk vinden. Jullie moeten zelfrespect hebben, hiermee zou je nederig moeten worden. Je wordt zeer liefdevol, want je bent bekwaam om liefde te geven, het wordt je niet opgelegd. Ik ga ermee akkoord dat de wolken opstijgen uit de oceaan en dat ze regen geven en zo, maar dat is de levenscyclus. Ze zijn er zich niet bewust van, ze denken niet dat ze met iets groots bezig zijn omdat ze zich binnen de cyclus bevinden. Jullie staan buiten deze cyclus en toch doen jullie het werk zonder zelfingenomen te zijn. Jullie doen het omdat jullie het moeten doen

(Jullie volgen) een andere cyclus, niet de natuurlijke, maar een andere bewustzijnscyclus, waar je bewust bent van wat je doet. Tezelfdertijd ben je zeer nederig en liefdevol. Je bent zeer lief, je roept niet, je slaat niemand, je zegt niets kwetsends en je kan de moeilijkste mensen aan. Als iemand grappig(vulgair) probeert te zijn, kun je altijd de Kundalini doen opstijgen en tevreden zijn. Als je discreet de Kundalini doet oprijzen, dan stopt die andere persoon. Als hij dat niet doet, vergeet het dan maar. Vergeet het, het is een moeilijk persoon, een keikop. Wat kun je eraan doen ? Je kunt geen liefde doen vloeien en waardigheid en deze kwaliteiten naar een persoon met een hart als steen. Vergeet het, het is jouw taak niet.

 Ik zou willen vragen dat jullie er eerst zouden op toezien dat jullie nederig zijn. Jullie moeten zeer nederig zijn, dat is jullie sieraad, jullie schoonheid. Jullie hebben de liefde die zuiver is, zonder lust of hebzucht. Jullie houden van anderen omdat jullie in liefde vertoeven en ten tweede zijn jullie gezegend met vrede. Je bent volkomen in vrede met jezelf en je zult verbaasd vaststellen dat samen met die vrede wijsheid je deel wordt. Men zal naar je opkijken als naar de meest wijze man of vrouw omdat je in vrede leeft met jezelf. Enkel vanuit vrede kan je de waarheid ontdekken, je kunt elke oplossing vinden die je maar wil. Je wordt een wijs en gevoelig persoon, veel groter dan anderen, je bent niet zoals gewone mensen.

Je bezit vreugde, vreugde kan niet in woorden worden uitgedrukt, maar vreugde zoals ik het jullie menige keren heb verteld, dat is het. Het is geen geluk of ongeluk, het is gewoon vreugde. Je geniet alleen maar. Je geniet van alles, je geniet van elk gezelschap, elk incident, elke gebeurtenis, alles wat er in je leven gebeurt. Je weet hoe te genieten, enkel vreugde heeft zo een grote capaciteit. Met mijn schoonzoon en dochter ging Ik eens een historische plaats bezoeken. We moesten ongeveer drie uur klimmen. Natuurlijk werden we moe. Er was een kleine rustplaats aangelegd in marmer. Terwijl we uitrustten, vroegen ze : « Waarom zijn we in godsnaam naar hier gekomen ? (grommelend) » . Ineens was er een spatje vreugde. Opeens zag ik de uitgehakte beelden van olifanten. Dus zei ik : “Zien jullie die olifanten ? De staart van elke olifant is verschillend.” Ze zeiden : « Mamma, hoe kun je de staarten van olifanten zien, we zijn zo moe » Ik zei : « Jullie kunnen ze ook zien. »

Het is de vreugde die je gedachten afleidt van onzin. Je moet je gedachten op iets anders zetten, je bezig houden met iets dat vreugde geeft. Stel je iemand voor die zeer vervelend is. Wat gebeurt er dan ? Je ziet de humor in het feit dat iemand je verveelt. Wat je hieruit leert is : verveel niemand ! Deze vreugde heeft dus de capaciteit om je te leren de essentie van de vreugde in alles te zien. Als het een negatieve persoon is, O.K., je geniet nog steeds omdat je ziet hoe slecht het is. Ook als het een goede vriend is, kun je dat uiteraard altijd zien. Maar je loopt niet voortdurend te kritiseren. Dat kritisch gedoe verlaat je geest. Wat gebeurt, is dat je gedachten meteen overschakelen van iets dat belachelijk is, naar iets dat interessant is in hetzelfde object. Je geeft dus geen kritiek en je voelt er je ook niet slecht bij. Het gebeurt soms dat mensen verbaasd zijn over de wijze waarop ik zulke mensen verdraag. Ik verdraag ze niet ! Ik schenk geen aandacht aan wat die persoon ook moge doen. Als je zo’n karakter hebt – wat je een vaste karaktertrek kunt noemen – ben je absoluut in die Turya-toestand, waarover Kabir gezegd heeft : « Jab mast hue phir kya bolen. »

Als ik in deze staat van vreugde ben, waarom zou ik dan iets moeten zeggen ? Het is een temperament dat je moet begrijpen en respecteren. Het zit in je, respecteer het ! Vergelijk het niet met anderen, anderen zijn niet van jullie niveau. Je probeert enkel te genieten, voel je nooit hoger of grootser. Wat je zou moeten voelen, is dankbaarheid dat je niet hoeft mee te doen met al deze gekke gedachten en manieren van leven waarin je steeds maar kritiek uitoefent. Dat is niet goed. ‘Dat vind ik maar niets ! ‘ Wie ben je wel ? Je kent jezelf niet. Wanneer je zegt : « Dat heb ik niet graag », dan ken je jezelf niet. Waarom zeg je : « Ik vind dit niet leuk. » Ik heb mensen gekend met zeer weinig kennis die juist zeer kritisch waren over anderen. Waarom ? Ik ken de reden niet. Misschien denken ze zeer veel goeds van zichzelf. Als je absolute kennis hebt, word je zeer nederig, nederig en zacht, lief en vriendelijk.

Vandaag is een belangrijke dag, ook voor mij. Ik wist niet dat ik zo lang zou leven om deze mooie wereld te zien. Achteraf bekeken en naar andere maatstaven was het een hard leven. Maar wat mij het meeste vreugde geeft, is Sahaja yogi’s te creëren en naar hen te luisteren of met hen te praten. Ze zijn zo zacht en lief en vol respect ! Dit alles heeft me zeer veel geholpen en ik wil jullie hiervoor danken. Met jullie steun, met jullie hulp, met jullie begrip kan ik het verwezenlijken. Als ik het alleen had gekund, zou ik nooit om jullie hulp gevraagd hebben. Jullie zijn net als mijn handen, net als mijn ogen en ik heb jullie hard nodig. Zonder jullie kan ik het niet. Het werkt via kanalen. Waartoe dient het Adi Shakti  of iets anders te zijn als je geen kanalen hebt? Hoe wil je het kanaliseren? Als er elektrische energie is, heeft het kanalen nodig. Anders blijft het statisch. Zo heb ik altijd gevoeld dat ik steeds meer kanalen nodig heb. Als het uitwerkte, was ik altijd zeer zeer blij. Daarom wil ik jullie opnieuw heel erg danken voor deze dag en ik zegen jullie vanuit mijn hart, nu jullie de verantwoordelijkheid overnemen. Jullie zijn Sahaja yogi’s en jullie hebben ook verantwoordelijkheid in het doorgeven van zelfrealisatie aan anderen. Hou het niet voor jezelf. Het moet aan anderen doorgegeven worden, je kunt het uitleggen, je kunt met hen praten, je kunt hen heel goed begrijpen. Tracht hen te begrijpen en praat met hen. Jullie moeten aan anderen realisatie geven, anders zul je je niet volledig voelen. Om je volledig te voelen, moet je dit doen !

Moge God jullie zegenen !