Shri Krishna Puja – Beslis spontaan – Cabella, Italië – 20 Augustus 2000

Vandaag zijn wij hier samengekomen om Shri Krishna in ons te vereren. Zoals je wel weet, waren jullie allen zoekers voor je bij Sahaja Yoga kwamen. Je ging naar verschillende plaatsen, je las een hele hoop boeken en sommigen liepen verloren. Terwijl je aan het zoeken was, besefte je misschien niet wat je aan het zoeken was. Wat je zocht was : jezelf kennen. In alle religies wordt gezegd : Ken jezelf. Het is algemeen, ze zeggen het allemaal.

Het is iets dat in álle religies terugkomt: Ken jezelf. Want zonder zelfkennis zal je ook God niet kennen, zal je geen spiritualiteit vinden. De eerste stap was dus jezelf leren kennen. Maar mensen haalden allerhande streken met je uit, leerden je andere dingen en in feite probeerden ze je te lijmen en je te bedriegen. Dat is nu allemaal gedaan. Je komt naar Sahaja Yoga en je krijgt je zelfrealisatie.

Wat is het doel van zelfrealisatie? Dat is God of de Godin leren kennen. Dat is het doel van zelfrealisatie. Maar wat zou er moeten gebeuren met je ná de zelfrealisatie? Velen onder jullie hebben alle interesse verloren voor zulke nonsens als drugs en dat soort dingen. Je hebt alle interesse verloren voor het lezen van nutteloze boeken. Je hebt alle interesse verloren voor andere gewoonten zoals drinken en zo. Maar dat volstaat niet. Dat volstaat niet. Dat kan ook op een andere wijze gebeuren.

Wat zou moeten gebeuren als je God kent, is beseffen waarom God wil dat je hem kent. En dat is omdat hij zijn reflectie wil zien in jullie. Hij wil zijn reflectie in jullie zien. Hij wil zijn reflectie zien in jullie en dat is ook zo voor de Godin. Zij heeft je zelfrealisatie gegeven omdat zij haar reflectie wil zien in jullie. Voor dié reflectie moet je je dus voorbereiden, die reflectie die zoveel zuiverder, mooier, liefdevol, medevoelend en bovenal vol wijsheid is. Dat is dus het punt dat je moet bereiken, daar waar je begrijpt dat je wijsheid moet bezitten. Als je geen wijsheid bezit, ben je niet gerealiseerd. Shri Krishna wil dat je op zijn niveau een wezenlijk onderdeel wordt van de Virata. Of van de Viratangana, wat hetzelfde is. Je moet een wezenlijk onderdeel worden van de Virata. Niet omdat jullie gerealiseerde zielen zijn en omdat je denkt dat je helemaal in orde bent en dat je niets hoeft te doen. Na je zelfrealisatie moet je de reflectie zien die in jou zou moeten zijn, van het licht van zulke wezens als Shri Krishna. Shri Krishna werd in erg moeilijke omstandigheden geboren, zoals je weet. Hij werd naar Gokul gebracht, waar hij opgevoed werd door Yeshoda. Daar werd hij zo speels. Jullie moeten dus speels zijn. Je moet pret en vreugde creëren. Hij zei niet dat je als een oude wijze ergens in de Himalaya’s moet gaan zitten. Je moet met kinderen omgaan, met hen praten, met hen spelen, plezier maken. Tezelfdertijd vernietigde hij de negatieve krachten die op hen inwerkten. Doorheen zijn speelsheid, als een kind deed hij dit.

Hoe ontwikkeld hij al was als kind kan je merken doordat hij de Putana* doodde en ook twee verschrikkelijke rakshasa’s. Tegelijkertijd speelde hij met de Gopi’s en hij plaagde hen, viel hen lastig en hield hen voor de gek. Waarom? Omdat hij wilde dat ze vrolijk zouden zijn. Hij organiseerde alle mogelijke soorten vieringen. Op een keer viel er een zware regenbui en hij lichtte de hele berg op met zijn vingertoppen. De mensen begrepen het niet. Dat is onmogelijk, dat is een mirakel!

Hij stond daar gewoon, zonder enige aanmatiging, met één vinger onder de berg. Hij deed dit om al de jongens te beschermen die samen met hem speelden. Hij doodde Kalya, de grote slang in het water. Dit verschrikkelijke creatuur vergiftigde het water, waardoor vele mensen omkwamen. Hij had geen tijd nodig. Hij sprong in dat vreselijke water van de Yamuna en redde al deze mensen door Kalya te doden. De vrouwen van deze grote slangen vroegen hem om hen te vergeven en hij vergaf hen.

Al deze feiten tonen ons een kind van zes – zeven jaar dat al deze grote daden verrichtte zonder te beseffen wat hij deed. Je zou kunnen zeggen dat hij er niet bij nadacht, maar hij deed het omdat hij besefte dat hij Shri Krishna was. Je moet er dus eerst en vooral bewust van zijn dat je gerealiseerd bent. Jullie zijn geen gewone mensen die zich op de gewone manier gedragen. Jullie zijn speciaal, speciaal gecreëerd om de kwaliteiten van God Almachtig te reflecteren.

Er wordt niet verwacht dat je Kalya doodt. Jullie zijn voortdurend beschermd, niemand kan jullie kwaad doen, niemand kan jullie doden, er wordt voor jullie gezorgd omdat jullie Sahaja yogi’s zijn. Je moet goed begrijpen wat de houding zou moeten zijn van een Sahaja yogi in verband met het nemen van beslissingen. Het moet een spontane beslissing zijn. Je hoeft niet te zoeken, dit te doen, daarheen te gaan, iets uit te vissen, je beslissing moet spontaan zijn, even spontaan als Shri Krishna’s beslissing om in de rivier te springen. Zo moeten ook jullie beslissingen spontaan zijn, voor alles. Stel dat je een tapijt wil kopen, dan ga je de winkel binnen en je moet onmiddellijk weten welk tapijt je wil kopen. Bij al wat je doet, zou je op een spontane, directe wijze moeten beslissen. Maar ik merk dat jullie manier van doen totaal verschillend is. Je gaat van winkel naar winkel, je maakt een lijst, schrijft al de maten op, dan ga je naar huis en je zegt dat je morgen zult beslissen.

Zo gedraagt een Sahaja yogi zich niet. Een Sahaja yogi moet absoluut spontaan beslissingen nemen. Zó moet het zijn. Stel dat iemand aan het verdrinken is. De eerste impuls is die persoon te redden. Hoe doe je dat? Door in het water te springen, want je bent beschermd. Er kan je niets overkomen. Spring dus in het water en red die persoon. Minimaal zou je houding zo moeten zijn. Het zou je temperament moeten zijn dat je zeer spontaan een beslissing neemt. Al dit denken en al dat beslissingsgedoe met een grote conferentie is niet nodig. Ook in het dagelijks leven moet je je zo gedragen. Ook in het politieke leven, in het economische leven en in elk ander soort leven dat je moet leiden, moet je zeer spontaan zijn.

 

Putana: een rakshasi, die door Kamsa (de oom van Krishna) naar Krishna gestuurd werd om hem te doden door hem de borst (met giftige melk) te geven, maar Krishna doodde haar door haar helemaal op te zuigen.

Hoe word je spontaan? Welke kwaliteit heb je? Over welk wapen beschik je om kennis te vergaren? Om welke beslissing te nemen? Weet je, je hebt de vibraties. Je voelt de vibraties. En je weet wat vibraties zijn. Je weet wat de vibraties je vertellen, wat ze je overbrengen en welke boodschap ze je geven. Ze spreken tot je. Door middel van je vibraties zou je binnen een seconde moeten weten wat je moet doen.

Iemand zei me bijvoorbeeld: “Moeder, toen ik naar Cabella kwam, voelde ik buitengewoon sterke vibraties.” Dat is een feit, maar hoevelen onder jullie voelen dat zó? Omdat je gevoeligheid nog niet volledig ontwikkeld is. Je moet gevoelig zijn voor vibraties. Als je naar iemand kijkt, als je naast iemand zit, zelfs als je iemand een hand geeft, zou je moeten weten wat voor vibraties die persoon heeft. Als je dit soort van gevoeligheid ontwikkelt, zal je zeker spontane beslissingen nemen.

Jullie weten dat ik daar zeer goed in ben. Ik kocht dit Cabella in vijf minuten, echt in vijf minuten. Toen ik hier aankwam, zeiden ze: “U kunt niet naar boven gaan met die grote wagen.” En de burgemeester zei: “Kom maar, ik breng u naar boven in mijn auto.” Ik reed dus mee naar boven in die wagen. Het was helemaal vervallen, een totale puinhoop. Het zag er uit als een spookhuis. En iedereen zei: “Moeder, wat een plaats! Dit kunt u niet kopen.” Ik zei tegen de burgemeester: “Ik koop het.” – “Wanneer ?” – “Vandaag. Nu.”

Hij was verwonderd. Ik zei: “Hoe regel ik dit?” Hij zei: “Dat is in Italië heel eenvoudig.

U betaalt één derde van de prijs en dan kunt u er gaan wonen en als u vindt dat er iets fout is met deze plaats, kunt u de verkoop annuleren, maar dan krijgt u uw geld niet terug. Maar als iemand anders het aan u verkoopt en ‘nee’ zegt, dan moet hij dubbel betalen.” Ik zei: “Dat is een zeer goede overeenkomst. Ik koop het. Ik zei u dat ik het zou kopen en ik koop dus.” Iedereen was verwonderd over wat Moeder deed, maar de beslissing werd genomen door de vibraties. De vibraties van de plaats deden mij besluiten om te kopen. Ze namen me mee naar, ik denk, zeven kastelen en ik zei: “Neen.” Enkel door de buitenkant ; ze waren verwonderd dat ik niet binnenging. Ik zei: “Vraag hen eens wat hier was.” Ze antwoordden : “Een nonnenklooster.”- Ik zei : “zie je.”

Dat soort van spontane beslissingen zou je moeten ontwikkelen. Je zal er verbaasd over zijn hoe je in zo’n korte tijd zulke grote dingen kunt verwezenlijken. Maar dat betekent niet dat jullie dit allemaal op deze wijze moeten doen. Eerst en vooral moet je die vibratorische gevoeligheid hebben. Als je die vibratorische gevoeligheid bezit, ben je volwassen in Sahaja Yoga. Die volwassenheid moet je bereiken. Je kan niet zomaar zeggen : Oké, ik ben gerealiseerd en nu kan ik dit dus doen. Eerst moet je die gevoeligheid ontwikkelen. Hoe weet je dat? Je neemt bijvoorbeeld een spontane beslissing en je ondervindt dat het niet klopt ; het is allemaal nonsens. Dat is mogelijk. Maar je kunt het voor jezelf uitmaken: als je spontane beslissingen verkeerd uitvallen, als ze fout zijn, als er vergissingen zijn, als ze je economisch of politiek of op een andere manier schade berokkenen, dan geeft dat een degelijk oordeel over je waardesysteem, over hoever je in Sahaja Yoga geraakt bent, hoever je je zelfrealisatie ontwikkeld hebt. Waar sta je? Op die manier kan je jezelf testen. Je hoeft geen angst te hebben voor vergissingen en niet gecharmeerd te geraken door succes, omdat jullie zelfgerealiseerde zielen zijn. Als je gevoelig bent, zal je onmiddellijk weten wat er aan de hand is. Je zal natuurlijk niet hetzelfde hebben als ik, maar je zou het moeten proberen.

Ik heb mensen gekend die zeiden : “O Moeder, hij is zo’n goeie man. U zou hem moeten ontmoeten, hij is zo’n lieve man. Hij is zo behulpzaam, en dit zal gebeuren en dat zal gebeuren.” Ik zei: “Oké, toon mij een foto.” Ik zei: “Sorry, maar ik wil hem niet ontmoeten.” Je kunt dat niet begrijpen. “Zo’n belangrijk man. Morgen is hij misschien minister.” – “Ik wil hem niet ontmoeten.” En de volgende dag vind je een uitgebreid artikel over hem in de krant dat hij een slecht mens is. Je moet dus je ervaringen en je kennis over wat je spontaan beslist hebt, controleren. En toch zou ik zeggen dat je spontaan moet beslissen. Denk niet na over hoe je het moet doen, over wat je moet doen. Het heeft een verstrekkende invloed op je bewustzijn dat je inziet wat juist en wat verkeerd is. Ik weet niet hoe velen van jullie het huis gezien hebben dat ik gebouwd heb.

Een andere kwaliteit van Shri Krishna is dat hij uitermate creatief was. Als kind haalde hij al deze dingen, deze kwajongensstreken uit. Toen hij volwassen was, werd hij koning van Dwarika, van dit gebied. Hij kleedde zich als koning; tenslotte wás hij koning. Als kind droeg hij gewoonlijk een stukje pauwenveer, maar toen hij koning werd, droeg hij die dingen. Hij zat op de troon en sprak tot de mensen als een koning. Al die waardigheid had hij en hij was uitermate kreatief, hij bouwde een prachtig kasteel in goud, een paleis zou je kunnen zeggen, in Dwarika. Kun je dat geloven ? En het was helemaal omringd met water.

De intellectuelen in India, die getraind zijn door westerlingen, zeiden dat zoiets niet mogelijk is : “Er is niets in het water. Dat is onmogelijk. Het is gewoon een verhaal, een mythe.” Maar een aantal mensen geloofden het wel en begonnen te graven. Zij ontdekten dat er een zeer groot paleis gestaan had en zij vonden ook een beetje goud, maar niet alles. En ze waren verbaasd dat hij zo’n groot, zo’n enorm paleis gebouwd had. Het was onder water verdwenen, maar het was er. Alle incarnaties waren zeer creatief. Als je niet creatief bent, wat is dan het nut van zelfrealisatie? Wat is het meest creatieve dat je kunt doen en zelfs heel gemakkelijk? Dat is anderen transformeren tot Sahaja yogi’s. Dat is het gemakkelijkste en geeft ook het meeste vreugde, namelijk hen de zegeningen van God overbrengen. Dat is waar ze al eeuwen naar zoeken. Je beseft niet wat voor troost, wat een zegen je hen daardoor verschaft. Jullie zijn gerealiseerd. Je hebt je zelfrealisatie erg gemakkelijk verkregen. Jullie zeggen nu dat het een ‘oosters nirwana’ is. Sahaja Yoga is een ‘oosters nirwana’. Dat is ook zo. Maar je begrijpt de waarde niet van wat je zo gemakkelijk en zo direct kon verkrijgen.

Van India wordt altijd gezegd dat het zijn vrijheid zo gemakkelijk verkregen heeft, maar zo eenvoudig was het niet. Daarom waarderen ze het ook niet. Want het is waar, dat als je iets gemakkelijk verkrijgt, zonder er moeite voor te doen, dat je het niet waardeert. Je denkt dat het zo moet. Maar besef je wel hoe mensen geleden hebben om zelfrealisatie te verkrijgen? Ze gingen naar de Himalaya’s, stonden op één been, soms op hun hoofd, gedurende maanden, en nog bereikten ze hun zelfrealisatie niet. Ik hoorde vertellen dat sommigen gedurende achtentwintig jaar in één kamer leefden. Waarom leefden ze zo? Ze dachten dat ze hun zelfrealisatie konden verwerven als ze zich afzonderden van andere mensen, als ze negatieve toestanden konden vermijden, maar zij geraakten nooit gerealiseerd. Je moet dus begrijpen dat het iets heel kostbaars is, iets heel groots, ook al heb je het zo gemakkelijk verkregen. Het is dus niet zo eenvoudig om je zelfrealisatie te verkrijgen. Je leest er over, maar misschien wisten ze zelf niet hoe ze gerealiseerd werden. Misschien wisten ze niets over de Kundalini, maar ze bereikten het, misschien door hun guru of door hun inspanningen.

Hoeveel moest Buddha niet lijden voor hij zijn realisatie bereikte! Denk aan hem, hoe hij zijn realisatie verkreeg en beef je dan als je merkt hoe hij ten slotte sterft van honger en armoede. Maar met jullie gebeurt er niets. Je verkreeg het zonder moeilijkheden, op een zeer zachte wijze. Jullie allemaal. Je hoeft niets te betalen, je hoeft er helemaal niets voor te doen, maar dat betekent niet dat je er geen waarde moet aan hechten. Zoals een zaadje dat in de moederaarde gelegd wordt, automatisch ontluikt en leven geeft aan alles. Het groeit – kan uitgroeien – tot een struik en dan tot een boom, maar je moet het water geven. Een tuinman – iemand – moet er voor zorgen.

Júllie moeten dat doen. De eerste voedingsstof die je moet toedienen, is medevoelen en liefde. Heb je dat medevoelen en die liefde? Houd je van mensen? Vandaag zei me iemand – en ik was er werkelijk door gechoqueerd: ”Ik hou niet van kinderen.” Ik vroeg : “Hou je niet van kinderen?“ – “Nee, ik hou van andere kinderen, niet van mijn eigen kinderen.” Stel je voor! Hoe kan je zoiets doen ? Hoe kan je zoiets zeggen : dat je niet van je eigen kinderen houdt !

Niemand zou ooit mogen zeggen: “Ik hou daar niet van.” Of: “Ik hou daar van.” Dat zijn anti – mantra’s. Heel gewoon: “ Ik hou daarvan.” Wie ben je wel? “Ik hou niet van dit tapijt. Ik hou daar niet van dat zilveren voorwerp.” Wie ben je? Kan je zoiets maken? Een dergelijke beslissing uiten lijkt erg spontaan, maar dat is niet zo. Het komt voort uit je conditioneringen. Je gaat er van uit dat je recht hebt te zeggen : “Ik hou daar niet van. Ik wil dat niet.” Maar wie ben je wel? Als je de Spirit bent, zal je deze woorden nooit gebruiken omdat je iemand zou kunnen kwetsen. Je zal nooit iets zeggen dat anderen zou kunnen kwetsen. Je zal nooit iets doen dat voor anderen gevaarlijk is. Wat je zegt, zal zeer liefdevol en medevoelend zijn en vrede brengend. Je zal naar anderen vreugde uitstralen. De kracht van de Spirit geeft anderen vreugde. Als je een zwaarmoedig persoon, een knorrig persoon bent, dan ben je niet gerealiseerd. Je moet in staat zijn om vreugde te geven en liefde en medevoelen en dat moet spontaan kunnen.

In India, in Maharashtra, wordt een verhaal verteld over een heilige man. De mensen droegen water mee in een vaatje, dat ‘kavad’ wordt genoemd en ze droegen dat de hele weg naar Gujrat naar een tempel van Shri Krishna. Dat werd aangezien als een grote overgave aan Shri Krishna. Ook die heilige man droeg water mee in zo’n vaatje, die ‘kavad’. Hij droeg het de hele weg vanuit zijn dorp in Maharashtra. En toen hij de tempel bereikte, zag hij aan de voet van de tempel een ezel die dorst had. Hij had kunnen sterven van dorst. En dus gaf hij het water aan die ezel. En de mensen zeiden: “Je bracht dit water vele mijlen ver, vele dagen lang om het over de Godheid van deze tempel uit te gieten en nu geef je het aan deze ezel!” Hij zei: “Jullie begrijpen het niet. God is naar beneden gekomen om dit water te drinken.”

Kijk naar zijn houding. Iemand die gerealiseerd is, zou dit soort van grootmoedig medevoelen moeten hebben. Als je niet grootmoedig bent, als je gierig bent, als je altijd met je geld bezig bent, altijd sparen, dan ben je geen volgroeide Sahaja yogi, helemaal niet. Los daarvan, zal dit geld je nooit geluk bezorgen. Gierigheid is tegen de Spirit. De Spirit is uiterst vrijgevig, uiterst vrijgevig. De Spirit ‘spaart’ niets, bedriegt de mensen niet, of steelt niet, dat is onmogelijk, want de Spirit is niet hebzuchtig. Er is geen hebzucht meer. Iemand die gerealiseerd is, kan niet hebzuchtig zijn. Hij is uiterst vrijgevig. Ik ken heel wat mensen die zeer vrijgevig zijn en die de problemen van anderen begrijpen. Een Sahaja yogi die bezig is met zijn eigen problemen, is helemaal geen Sahaja yogi. Hij is er om de problemen van anderen op te lossen en niet die van hemzelf. Hij zal niet voortdurend bezig zijn met zijn eigen ‘probleem’. ‘Probleem’ is een nieuw woord dat in de moderne tijd ontstaan is. Daarvoor gebruikten ze het woord ‘probleem’ niet. Alleen voor geometrie gebruiken we dit woord. Maar nu zeggen ze voortdurend : “Geen probleem.” Ze hebben allemaal een probleem. Het zijn probleemgevallen! Wat je moet begrijpen is dat je je problemen niet aan anderen mag doorgeven. Je moet niets vragen : “Wil je dit voor mij doen? Wil je dat voor mij doen?” Ik vind het verwonderlijk dat mensen van anderen proberen te profiteren. Sommige mensen gaan graag naar andere landen. Ze vragen je: “Bel me asjeblief eens op. Ik zou graag naar jouw land komen.” En een grootmoedige Sahaja yogi zal dan zeggen: “Oké kom maar af.” Wie hier een fout maakt, is degene die de vraag stelt. Je moet helemaal niets vragen, want je bent ‘volledig’. Je bent niet enkel tevreden, maar ‘volledig’. Niemand kan je iets ‘geven’.

Al deze ideeën verdwijnen als je volledig bent.

Toen ik vandaag naar hier toe kwam, zag ik vele sterren. Ik zei: “Zo gauw de maan opkomt, zullen ze allemaal verdwijnen.” Zo gaat het ook als je ‘volledig’ bent, dan verwacht je niet dat iemand iets voor je doet. Integendeel, je probeert uit te vissen wat je zelf voor anderen kunt doen. Je wordt in zekere zin die andere, omdat je zijn probleem overneemt. Je springt er in. Dit is een zeer interessante ‘weg’ die je zou moeten ontwikkelen. Dat zou met jullie allen moeten gebeuren, omdat jullie gerealiseerd zijn. Je ontwikkelt een persoonlijkheid die voor anderen leeft, niet voor zichzelf.

Je zal er verwonderd over zijn dat je overal kunt leven, dat je overal kunt slapen, je eet wat je krijgt, je hoeft niet noodzakelijk voedsel, welk voedsel je ook krijgt is oké, omdat je zo tevreden bent. Integendeel, je zal graag voor anderen koken, hen eten geven, en nog veel meer. Je zal doen wat je ook maar kunt doen. Maar er zijn ook mensen die zich enkel om hun eigen problemen bekommeren. Dat zijn geen Sahaja yogi’s. Hoe kan de Spirit problemen hebben? Hoe zou dat kunnen? Begrijp dat je nu de Spirit bent en dat je dus boven alles staat. Je creativiteit gaat dus ook naar andere dimensies uit. Natuurlijk geef je mensen realisatie, je creëert kunst. Jullie kennen Babamama. Hij was niet goed in literatuur, hij kende geen talen, maar hij was goed in wiskunde, omdat mijn moeder een wiskundige was, maar van talen kende hij niets. Ik schreef gewoonlijk zijn opstellen, zo slecht was hij daarin. Maar na zijn realisatie schreef hij prachtige gedichten. Ongelooflijk! Niemand kon geloven dat deze Baba daartoe in staat was, omdat hij geen enkele taal goed beheerste. Ik schreef zijn opstellen, zoals ik jullie al zei. Ongelooflijk hoe hij begon Urdu-poëzie te schrijven, Marathi-poëzie, Hindi-poëzie. Eén van mijn broers vroeg hem: “Hoe kom je ertoe Urdu-poëzie te schrijven.” Hij zei : “Shri Mataji zegt het mij.” Op alles antwoordde hij: “Mataji zegt het mij .”

De creativiteit die je in je meedraagt, is zoals bloemen en je bent er zelf verbaasd over hoe die creativiteit ontstaan is. Stel je voor: een wiskundige die plots dichter wordt! Onmogelijk! Jullie hebben deze capaciteiten. Jullie hebben allen de capaciteit om zéér creatief te worden en je moét creatief zijn! Op alle mogelijke manieren. Ik ben zeer creatief. Ik ben altijd iets aan het uitwerken en dat lukt altijd. Ik ben ook niet zo geïnteresseerd in allerhande andere dingen zoals de meeste mensen. Ze willen perse door iedereen geëerd worden, ze willen in de krant komen. Niet geïnteresseerd! Je creëert om te creëren, omwille van het creëren zelf en je geniet ervan. Je wordt erg soepel en begrijpend met al wat de mensen zeggen, oké, laat hen praten. Ze kunnen vijandig zijn of je onder druk zetten. Je beseft niet dat ze je onder druk zetten.

Soms zeg ik: “Shri Mataji”, en dan vergeet ik dat ze over mij praten. Op een of andere manier sta je daar boven. Je begrijpt niet waarom mensen zich zo gedragen, waarom hun gedrag zo raar is. Zelfs als ze bij Sahaja Yoga komen, hebben ze een sterke wens om leiders te worden, of ze willen grote organisatoren zijn in Sahaja Yoga, of héél bekend zijn in Sahaja Yoga. Ze streven naar internationale roem als een groot Sahaja yogi. Maar ze denken er niet over na of ze wel echt creatief zijn : ”Wat heb ik voortgebracht? “ Dit komt zoveel voor, dat ze van andere verwachten dat ze hen loven, dat ze hen in het zonnetje zetten.

Waarom? Als je de Spirit bent, weet iedereen dat. Waarom moet dat extra belicht worden ? Wat is daaraan om mee te pochen? Wat is er om mee naar voor te komen Zelfs al zit je aan de grond, je weet dat er licht is. Je moet dus uit je duisternis te voorschijn komen, omdat je zelf het licht bent en je dat licht verspreidt. Als je in de duisternis blijft, wat voor licht zou je dan kunnen verspreiden? Je Spirit kan dus geen problemen hebben. Hij kent geen angst, maar bovenal bezit hij wijsheid, enorm veel wijsheid. En die wijsheid is het kenteken voor een zeer hoge persoonlijkheid. Dit is een evolutie. Ik zei jullie al vroeger dat je door deze transformatie een andere natuur verkrijgt en dat moet je laten merken.

Jullie zijn zoals andere mensen. Wat was Christus? Hij was de zoon van een schrijnwerker. Hij kreeg geen extra opleiding, maar wat deed hij? Hij was de Spirit. Hij weerspiegelde God binnen in hem. Daarom werd hij gekruisigd. Maar in Sahaja Yoga hoeft niemand zich te laten kruisigen. Dat soort van test hoeven jullie niet te ondergaan. Maar je moet wel je waardesysteem controleren door introspectie. Je moet jezelf afvragen: “Mijnheer Sahaja yogi, hoe gaat het ermee? Doe jij ook mee met al die zaken waar niet-gerealiseerde mensen zich mee bezighouden?” Probeer dat te weten te komen, want de groei van Sahaja Yoga komt tot uiting in jullie gedrag, in jullie stijl, op jullie gezicht. Je kan bij zo iemand geen rimpels waarnemen. Hij heeft geen zorgen. Als je je geen zorgen maakt, krijg je geen rimpels. Zo iemand wordt niet kwaad. Integendeel, hij lacht met alles. Op een keer in Zwitserland in een kerk wou een dame mij slaan met een bijbel en ik begon te lachen en zei: “Wat een idee ! Mij slaan met een bijbel!” Zij schrok zo van het feit dat ik lachte en dat ik zei: “Kijk hoe dom, deze vrouw die mij met een bijbel wil slaan! “ Ik bedoel: een steen zou ik begrijpen, of iets anders, maar de bijbel zal mij nooit raken. Al deze dingen gebeurden in jullie tegenwoordigheid en je weet het.

Negatieve krachten bestaan. Zij zullen trachten je te raken. Ze zullen je lichamelijk letsel toebrengen, ze zullen je op mentaal vlak schade berokkenen, ze kunnen je op emotioneel vlak schade berokkenen, maar als je daar boven staat, kan niemand je schade berokkenen. Tenminste, je zult de schade niet voelen. Je trekt het je niet aan. Maar wat heb je voortgebracht? Vandaag kwamen enkele mannen en dames naar mij toe voor een echtscheiding. Nadat ze in Sahaja Yoga getrouwd zijn, willen ze scheiden, stel je voor! Ik was echt gechoqueerd over de idee dat “mijn echtgenoot is zoals mijn broer.” Ik zei: “Werkelijk?” Allerhande domme ideeën duiken op in hun hoofd. Er is geen licht van de Spirit in hen aanwezig. Als het licht van de Spirit in je schijnt, is je begripsvermogen helemaal verschillend. Je maakt je geen zorgen over jezelf, je maakt je enkel zorgen over anderen. Je probeert oplossing te vinden. Je probeert hen te helpen. Dat is niet moeilijk. Voor het licht is het niet moeilijk om te branden . Eens dat het verlicht is, schijnt het.

Het is moeilijk voor licht om niet te schijnen, maar voor mensen. Ik begrijp het niet, zelfs na hun realisatie, nadat ze jaren aan hun groei hebben gewerkt, zijn ze nog altijd zo dom dat ze de waarde van hun zelfrealisatie niet begrijpen. Je kan de Spirit niet doden, hij kan niet zomaar uitdoven. Dit licht kan doven, maar het licht van de Spirit dooft niet. Maar wat is de olie die hem doet branden? Dat is je medevoelen. Het is de liefde, het begaan zijn met anderen. Sommige mensen zijn erg dominerend en lastig. Zorg voor hen ! Besef dat ze niet zijn zoals jullie, ze zijn niet volledig, ze hebben problemen. Zorg dus voor hen. Maar in plaats daarvan denk je: Waarom zou ik voor hem moeten zorgen? Zorgt hij voor mij? Dat is het einde!

Dit soort reflectie, of beter reactie, is niet die van de Spirit. De reacties van iemand die spiritueel is, zijn zeer zéér verschillend . Je kan dat zien in het leven van Shri Krishna. Hij had een vriend die zeer arm was en die Shri Krishna wenste te ontmoeten. Zijn vrouw gaf hem wat rijst, ‘gepofte rijst’ noemen jullie het. ”Neem dit mee voor je vriend, je moet iets meenemen voor je vriend.” Hij was een beetje schuw. Hij ging naar Shri Krishna, die zich in zijn paleis bevond. De wachters aan de poort zeiden: “Nee, je kan hem niet zien.” Hij zei: “Goed, zeg hem dat Sudhama er is.” Hij zat op de troon en discussieerde over iets. Ze zeiden: “Sudhama wil je zien.” Hij snelde naar buiten, liep naar de poort en omhelsde hem. Hij omhelsde hem opnieuw en opnieuw. Hij zei: “Waarom sta je hiér?” Hij nam hem mee en deed hem plaats nemen op de troon, waarop hij zou moeten zitten en hij zei aan zijn vrouw: “Kom alsjeblief zijn voeten wassen.” En dan brachten ze kleren en andere zaken, hij nam een bad en hij liet hem in zíjn bed slapen. Bemerk je de liefde van Shri Krishna? Sudhama had vuile voeten, ze waren helemaal geschramd en Shri Krishna liet er zalf op aanbrengen om ze weer in orde te maken. Hij deed al wat mogelijk was om deze schrammen te genezen. En hij vroeg hem om in zijn bed te slapen en hij vroeg de dames om hem koelte toe te waaien opdat hij het niet te warm zou hebben. Bemerk het medevoelen van Shri Krishna. Hij toonde het zo mooi. Zijn wij ook zo medevoelend? Het was niet nodig dat hij dit allemaal deed. Het was geen drama, maar vanuit zijn hart nam hij een spontaan besluit. Toen hij hoorde dat Sudhama er was, liep hij naar hem toe omdat hij zo blij was dat zijn oude vriend hem kwam opzoeken.

Toen hij daarna naar Hastinapur ging, naar Duryodhana, de oudste zoon van de Kaurava’s, vroeg hij hem: “Waarom kom je niet in mijn paleis wonen? “Hij antwoordde: “Ik zal komen, maar ik zal eten bij Vidhur.” Vidhur was de zoon van een meid. Dat is wat ze deden. Vidhur was een arme man, ik weet niet welk voedsel hij hem gegeven heeft, maar Duryodhana zou hem rijkelijk voedsel gegeven hebben. Voor dit soort mensen doet de smaak en de kwaliteit van het voedsel er niet toe. Dat is liefde, respect voor Vidhur die een gerealiseerde ziel was. Je moet andere Sahaja yogi’s respecteren. Als een Sahaja yogi iemand respecteert omdat hij macht uitoefent, begrijp ik dat niet. De Spirit staat boven alles en als een Sahaja yogi dat niet respecteert, is er iets mis met hem. Hij zou moeten begrijpen dat iemand die spiritueel is, hoger staat dan al deze mensen met hun grote namen.

Deze liefde komt tot uiting in het leven van iedereen: al de heiligen, al de incarnaties, iedereen bezat deze liefde die boven alles ging. Zonder iets te verwachten, zij deden het niet om iets terug te verwachten van de anderen. Het gaat om een persoonlijkheid die werkelijk Gods liefde weerspiegelt. Deze reflectie zou van jullie moeten uitgaan. Jullie zijn Sahaja yogi’s, maar dat betekent niet dat jullie meer zijn dan anderen. Maar jullie zijn verschillend. Jullie staan op een hoger niveau. Jullie voelen je niet beter, daarom zijn jullie verschillend. Jullie zijn nederig, daarom zijn jullie verschillend. Jullie zijn zo vreugdevol, zo vredig, daarom zijn jullie nederig.

Ik zou jullie zoveel zaken kunnen vertellen over het leven van Shri Krishna die aantonen dat hij Yogeshwara was. Hij was de Heer van de Yoga omdat hij de Virata was, maar hij toonde zijn volledige vorm enkel aan Arjuna, aan niemand anders omdat niemand was zoals Arjuna. Arjuna kreeg schrik toen hij Krishna zag. Shri Krishna leefde als een koeherder in Gokul en hij pochte nooit met zijn krachten. De krachten die in hem aanwezig waren, kwamen spontaan tot uiting als wijsheid en onderscheidingsvermogen, totaal onderscheidingsvermogen. Als dat er niet is, gaat het niet om goddelijke kracht, maar om een satanische kracht. Als je enkel vriendelijk bent tegen iemand anders, omdat die ook vriendelijk is tegenover jou, ben je er niet. Wij hadden in India mensen die ‘avadhuta’s’ genoemd werden, gerealiseerde mensen die zich uit de maatschappij hadden teruggetrokken, weg van de massa’s en die ergens in een klein plaatsje woonden, of een grot of zoiets. Verborgen voor de mensen, omdat ze dachten dat niemand hen zou begrijpen. Waarom dan tegen hen spreken? Zij waren helemaal alleen. Hier één, daar één. Wat konden ze doen? Zij waren niet zoals jullie, met zoveel Sahaja yogi’s samen. Jullie hebben zoveel vrienden en zoveel anderen bij jullie. Zij waren eenzame mensen omdat ze zich uit de maatschappij terugtrokken. Zij wilden geen mensen slaan, want als ze iets probeerden te doen, werden ze gekruisigd.

Maar jullie hebben een hele gemeenschap, jullie hebben een prachtige verlichte gemeenschap van zeer goede vrienden, van zeer goede spirituele mensen. Als je met dat allemaal nog niet creatief bent, wat zal ik zeggen. Jullie moeten creatief zijn : kunst, muziek, poëzie, literatuur, schrijven, wat dan ook, maar je moet creatief zijn.

Maar bovenal moet je Sahaja yogi’s creëren. Dat is het belangrijkste doel dat je moet bereiken. Dat is het belangrijkste dat je moet doen.Overal Sahaja yogi’s ! Ik kan naar plaatsen gaan, programma’s geven, maar jullie moeten door je voorbeeld aantonen dat dit iets groots is : hoe je die toestand bereikt hebt. “Wij zouden ook die staat moeten bereiken”. Jullie zullen dus degenen zijn die hen inspireren, jullie doen navolgen en het leven van een Sahaja yogi doen leiden. In feite zijn jullie mahayogi’s als jullie ‘compleet’ worden, en dat is wat je moet worden. Niets is belangrijker dan een mahayogi te worden. Je Spirit brengt vreugde, vrede en zegeningen aan iedereen.

Moge God jullie zegenen.