“Destructive Power Of Shri Mahadeva,” Mahashivaratri Puja, Pune (India), 25 February 2001.

Vandaag zijn we hier om Mahashivaratri te vieren.

Het is een zeer groot privilege voor ons allemaal, Shri Mahadeva te kunnen begrijpen. Tenzij je je zelfrealisatie hebt, kun je niet begrijpen hoe de grootse persoonlijkheid, het karakter en de krachten van Shri Mahadeva zijn. Het is niet gemakkelijk de diepte van zijn grootsheid te bevatten en ook te bereiken, tenzij we nederig zijn. We moeten ontzettend nederig zijn om te reiken naar de lotusvoeten van Shri Mahadeva. Zoals je hebt gemerkt moet je zelfs de Sahasrara voorbij gaan om aan de lotusvoeten van deze grote persoonlijkheid te vertoeven. Hij staat boven ons gehele begripsvermogen. Maar hij bevindt zich in onze harten als de Spirit en hij wordt heel mooi weerspiegeld zodra je je realisatie krijgt. Maar toch moet je de krachten van Shri Mahadeva begrijpen. Het is niet zo heel gemakkelijk om deze belangrijke godheid in enkele woorden te beschrijven. Maar de eerste kracht die hij zelf heeft is dat hij een erg vergevensgezinde god is.

Hij vergeeft. Hij vergeeft zoveel van onze zonden, zoveel van onze destructieve gedragingen, en onze vreselijke hoofden die het iedereen moeilijk willen maken. Tot op een bepaalde hoogte! Want hij heeft ook de grootste vernietigingskracht. Zijn vernietiging komt zo onverwacht omdat hij over alle elementen heerst. Hij beheert alle elementen. Hij beheert Moeder Aarde en alle andere elementen. Hij beheert ze door hun wet van oorzaak en gevolg en hij kan alles vernietigen wat hij wil als hij iets als problematisch beschouwt. Ik moet je zeggen dat aardbevingen door hem worden gestuurd, niet door mij. Ik ben niet hier om te vernietigen.

Hij is degene die ziet wat er op deze aarde gebeurt, wat er met de mensen gebeurt. Ik zal je het voorbeeld geven van Gujurat: de mensen van Gujurat zijn eerst en vooral erg uit op geld. Ze maken zich zorgen om beurswaarden en zo meer, het gaat altijd om geld, geld en nog eens geld. Zelfs als ze in het buitenland wonen zijn ze nog extreem met geld bezig. Soms verbaast het me dat het onmogelijk is hen iets over Sahaja Yoga te vertellen en ze houden van kunstmatige dingen, zoals bepaalde guru’s en zo. Ik weet niet hoe ze zo zijn geworden. Hoe dan ook, in Gujurat is er een staat, Bhavnagar genaamd. De mensen van Bhavnagar kwamen en ze brachten zilveren slippers mee, paduka’s, om ze door mij te laten vibreren. Ik was verrast en uiteindelijk blij dat deze mensen daar aan dachten. Dus ze deden een puja en een havan in Bhavnagar en ook in Baroda.

Dit waren de twee plaatsen die niet getroffen werden, zelfs niet getroffen door de ‘bookambh’, de aardbeving. Kun je je dat voorstellen? En Surat, dat er heel dichtbij ligt, was compleet vernield. Er wonen wel Sahaja yogi’s, heel weinig, zij werden allemaal gespaard en hun huizen bewogen zelfs niet. Het gaat dus tussen de bescherming van jullie Moeder en de toorn van God Almachtig. Dit moet je heel goed beseffen, dat hij alle elementen in zijn macht heeft. Ik ging naar Frankrijk en bepaalde mensen in Frankrijk probeerden het mij moeilijk te maken. De hele media stortte zich op mij. Op de televisie en overal zeiden ze allerlei dingen over mij. Ik wist dat dit ergens toe zou leiden, en plotseling ontstond er vanuit de zee, ik weet niet hoe ik het moet noemen, een grote storm; plotseling, niemand wist hoe het kwam.

Twee schepen waren volledig gezonken, en de reddingswerkers die erheen gingen kregen kanker. De storm nam enorm toe in sterkte, en alle kerken verloren hun daken. Alle kerken en zoveel huizen van priesters werden vernield en de storm trok verder tot aan de plaats waar ik een heel groot kasteel had gekocht. En daar stopte hij; hij stopte precies op de rand. Ik moet je zeggen dat ik daar niets mee te maken heb, maar dit is wat híj doet. Hij is dan wel heel vergevensgezind en ongelofelijk vriendelijk en hemels, maar je moet je bewust blijven van zijn krachten. Ik zou zeggen dat al deze krachten worden ingezet om mijn werk te beschermen. Het gaat te ver en dat gebeurt om mensen te laten zien dat ze het werk van spiritualiteit niet mogen tegenwerken. Het moet wel ware spiritualiteit zijn. Niet een of andere valse guru die wat hocus pocus verkoopt of vergezochte theorieën verkondigt.

Maar als je ware spiritualiteit bezit zal de bescherming altijd aanwezig zijn en dan zal Shiva heel verrukt zijn. Het is een ongelofelijke gelukzaligheid. En wat hij je geeft is zelfs nog mooier dan je maar kunt bedenken. Hij is uitermate vergevensgezind. Ik zou zeggen dat hij de bron is van deze vergiffenis. Als je vergiffenis in je hart hebt, dan verblijft hij hij in je hart. Zo niet dan zul je geleidelijk aan heel gecompliceerde ziektes beginnen te ontwikkelen. Zo heb je als je vergevensgezind bent, een heel stevig kloppend hart. Niemand kan dan je hart raken. Je kunt geen hartaanval krijgen.

Maar als je van alles verdraagt en daaronder lijdt, als je veel zaken als jouw eigen verdienste beschouwt, als je verkeerde dingen doet en God vergeet, dan ontwikkel je ook een heel zwak hart. Enerzijds ontwikkel je een hart dat verschrikkelijk agressief is, en kan worden zoals dat van Hitler. Als je onder elk mogelijk voorwendsel anderen begint te kwellen dan wordt je hart hard, waardoor je een zeer zware hartaanval kunt krijgen met alle gevolgen van dien. Dat is onvermijdelijk. Maar als je veel te tolerant bent en allerlei nonsens verdraagt en te volgzaam bent, dan ben je iemand die angstig is. Als je angstig bent, als je dingen uit angst doet, dan kun je een ander soort hartkwaal krijgen die we angina noemen. Het bloed stroomt dan minder en op de lange duur ontwikkel je een soort schuldgevoel en leid je een heel middelmatig leven. Deze tweede toestand is ook duidelijk zichtbaar bij mensen die van zichzelf vinden dat ze heel verdraagzaam zijn. Ik zeg dat verdraagzaamheid goed is, op basis van spiritualiteit; maar niet uit angst, omdat je ergens bang voor bent. Als je een Sahaja yogi bent dan is het je zaak niet om waar dan ook bang voor te zijn.

In India zijn mensen bang van alles. Als ze een eekhoorn zien zijn ze al bang. Als ze een hagedis zien is het ermee gedaan! Ik bedoel, ze zijn bang van alles. Indiase vrouwen zijn zelfs doodsbang van kakkerlakken! Zo’n aard is gewoon belachelijk. Want het maakt van jou iemand die heel vatbaar is voor angina. Waar zou je bang voor moeten zijn? Als je een Sahaja yogi of yogini bent, dan zou je nergens bang voor moeten zijn. Ze zijn bang van ratten en al dat soort onzin en ze scheppen er mee op en praten erover.

Hier wordt het hart alsmaar zwakker en zwakker van. Ik moet ook zeggen dat de Indiase mannen daar verantwoordelijk voor zijn. Want zij behandelen hun vrouwen als waren ze aanhangsels, of een soort bijkomstigheid; ik weet niet wat ze denken dat ze zijn. Hun gedrag is zo slecht, ongelofelijk! Vooral in Noord-India heb ik gezien dat vrouwen geen maatschappelijke positie hebben. De vrouw wordt mee naar huis genomen en in huis opgesloten, alsof ze een of andere dienstmeid is. Ze moet steeds haar gezicht bedekken en ze mag nergens heen gaan zonder toestemming. Het is vreselijk! Sommige mensen zeggen dat dit mosliminvloeden zijn, of wat dan ook. Maar als je in het eeuwige leven gelooft, in het spirituele leven, dan zou je niet onder invloed mogen staan van zulke zinloze wreedheid.

En daarom vind ik dat in India de emancipatie van de vrouwen echt nodig is. Ze zijn heel goed, verdraagzaam en lief, maar ze ontwikkelen alle zware ziektes en alle mentale ziektes, omdat ze hun eigen waarde niet kennen, ze kennen geen zelfrespect. Aan dit onderwerp heb ik al lange lezingen gewijd. Waarom zouden mannen zich zo gedragen? Ik denk dat ons land minstens voor zeventig procent uit vrouwen bestaat, dus wordt de energie van zeventig procent van de mensen in Noord-India verspild. Ik weet niet wat ze van zichzelf denken. En dan worden ze gestraft. Al dit soort landen kunnen nooit goed gedijen, want vrouwen zijn de Lakshmi’s. Maar dan moeten ze ook Lakshmi’s zijn, ze moeten zich gedragen als Lakshmi’s. Maar sommigen komen zo op dat het schokkend is.

Hoe kunnen ze vrouwen zijn? Ze zien eruit als duivels. Zo’n onevenwicht in de maatschappij wordt ook weer door Shri Mahadeva bestraft. Hij is heel vriendelijk en hij zorgt voor de mensen die onder zulke toestanden lijden. En hij probeert de mensen te straffen die anderen laten lijden. Een eigenschap van hem is dat hij helpt door agressieve mensen ten gronde te richten. Hij spreekt niet over Kundalini en ook niet over zelfrealisatie, maar hij straft ze gewoon, op zo’n vreselijke manier dat het schokkend is. En soms brengt hij mensen ook verlichting. Ik heb veel vrouwen gezien die zo leven en zo zwaar lijden. Ze sterven lang voor hun tijd.

Je moet dit allemaal in het juiste perspectief zien. Hij is er om te beschermen, uiteraard, maar meer nog om te vernietigen. Hij beschermt alle diersoorten, alle vogels; de hele natuur beschermt hij. Hij is het die alle vreugde brengt, alle vreugde van spiritualiteit. Maar probeer je agressief te worden, dan is hij het ook die zal vernietigen. Soms laat hij de teugels wat vieren, waardoor mensen denken dat ze goed bezig zijn en zelfvoldaan worden. In het Westen daarentegen zie ik dat de vrouwen eerder de mannen domineren dan andersom. Echt verbazingwekkend. Ik weet niet hoe ze de situatie zo naar hun hand hebben gezet, maar ze overheersen voortdurend en de mannen worden onder de duim gehouden. Ik weet niet hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen, maar ze doen het!

Ze zijn niet nederig, ze hebben niet lief en keer op keer scheiden ze van hun mannen. Ze hebben niet lief. Ze weten niet wat liefde is. Maar ik merkte ook dat in India de mannen niet begrijpen wat liefde is. Zij weten niet hoe ze moeten houden van hun vrouwen, die hun levenspartners zijn. Ze begrijpen niet hoe ze hen moeten respecteren. Dat veroorzaakt grote toorn, en die toorn zal hen treffen op zoveel vlakken; door verschrikkelijke ziektes tecreëren en het ene probleem na het andere te doen ontstaan voor zulke mannen. En ook de maatschappij is verantwoordelijk voor allerlei daden tegen nederige mensen. In beide opzichten moet je begrijpen dat als je agressief bent je voor het derde oog van Shri Mahadeva komt. Het maakt niet uit tegenover wie; of je nu agressief bent tegen je personeel of tegen je ondergeschikten of tegen je kinderen deze woedende God kijkt altijd toe, en niemand kan uit de ban raken van zijn vernietiging.

Maar hij geeft ons ook de grote hoogtes van de Himalaya, hij maakt mensen ongelofelijk mooi en edel en hij wil dat mensen van elkaar houden. Er zou zuivere liefde moeten bestaan tussen mensen onderling. En hij zorgt ook dat je je heel subtiel gedraagt tegenover andere mensen, dat je heel lief bent voor anderen. Als je die kwaliteit niet hebt, dan ben je op de verkeerde weg. Maar het grootste voorrecht is dat hij je hoogte geeft en diepte. Als je hem eert, dan ontwikkel je zulke hoogtes dat je de hele wereld als getuige bekijkt. Hij ziet de hele wereld als een ‘sakshi-swarupa’, als een getuige. En hij is de kennis, hij is de zuivere kennis. Je mag dan je realisatie krijgen, goed, en misschien voel je de koele bries in je handen, alles goed en wel, maar bezit je de kennis? Ik moet jullie vertellen waar welke vinger voor staat, welke hand waarvoor staat, wat vibraties zijn, dat moet ik jullie vertellen.

Hij ís die kennis, hij is de zuivere kennis, de volmaakte kennis, van het allerhoogste niveau. Hij is dus de bron van alle kennis. Mensen die niet nederig zijn kunnen die kennis niet verkrijgen. Mensen die arrogant zijn en die anderen niet zorgzaam, lief en zacht behandelen, worden niet door hem gezegend. Zij kunnen niets bereiken in het leven. Wat moeten wij bereiken? Geen status, geen rijkdom, geen van al deze uiterlijke waarden; maar je moet een liefhebbend hart bereiken! Een hart waarmee je kunt liefhebben. Als Shiva in je hart is, dan zul je houden van iedereen, op een prachtige manier. Je zult er geen eigenaardige ideeën over liefde op na houden.

Gewoon zuivere liefde; zuivere liefde voor àlle mensen. Met die zegening zal al je ruwheid verdwijnen. Als je bijvoorbeeld maar een klein beetje macht hebt, dan begin je dat al te misbruiken. Kijk naar Shiva: hij heeft zoveel krachten; zou hij daar misbruik van maken dan zou er geen grassprietje meer zijn op deze aarde. Je weet hoe zondig en zelfzuchtig je nog bent. Maar toch geeft hij je nog een kans: “Laat ons eens zien, misschien zullen ze wel verbeteren.” En hij is heel vrijgevig, enorm vrijgevig. Hij is vergevensgezind, maar ook ongelofelijk vrijgevig. Stel nu dat er mensen zijn die in de woestijn leven en dat het heel goede mensen zijn die lijden onder het leven in de woestijn, dan zal hij oases voor hen creëren, want hij controleert Moeder Aarde. Hij kan alles doen om hen gelukkig te maken, als ze spiritueel zijn en als ze hem eren. Maar mensen zijn zo dom dat ze blijven vechten, zelfs in naam van God.

In het Zuiden hebben we zo twee soorten mensen: de ene groep vereert Shiva en de andere groep vereert Vishnu. Kun je je dat voorstellen? Vishnu vereerde zelf Shiva! Niemand is hoger en niemand is lager. Dat is zo belangrijk. Alles is zo belangrijk. Maar zij maakten hier ruzie om, of ze Shiva moesten vereren of Vishnu, maar geen van hen was dichtbij de werkelijkheid. Ze kenden de werkelijkheid niet eens, al wat ze deden was vechten en nog eens vechten. Shiva vindt al degenen die oorlog voeren in de naam van God, en hij raakt ze met zijn drietand. Je moet niet vechten in de naam van God; je moet liefde en begrip hebben.

Dit vechten in Gods naam is dus de grootste onzin. En dat niet alleen, het is ook ontzettend gevaarlijk. Alle mensen die dit doen zullen vernietigd worden. Het is zelfdestructief. Zulke mensen zullen volledig vernietigd worden. Je moet dus begrijpen dat je in de naam van God moet liefhebben. Je moet anderen begrijpen. Je hoeft geen nonsens te tolereren, dat is iets anders; maar je moet van mensen houden en je liefde verspreiden. En geleidelijk aan kan deze liefde zich over de hele wereld verspreiden, en dan zal ik mijn visie in vervulling zien gaan. Maar als er wordt gevochten, als er haat is en allerlei vormen van agressie, al deze dingen gaan tegen Shiva in, en deze mensen zullen vernietigd worden.

Wat moet ik met ze aanvangen? Wat kan ik nog doen als ze toch vernietigd worden? Als het heel geldgerichte, materialistische mensen zijn dan houden ze van niemand; ze houden alleen van anderen om hun geld. Al deze mensen zullen vernietigd worden, zonder twijfel. Je moet niet alleen nederig zijn, maar ook enorm liefhebbend. Om Shiva’s zegeningen te krijgen moet je enorm liefhebbend zijn. Zulke mensen hoeven dan niet al te slim of doordacht te zijn, waarschijnlijk zijn ze gewoon heel onschuldig – dat kan niet anders. Want als je van iemand houdt, dan wil je die persoon helpen. Ik heb daar zelf ook onder geleden; ik heb mensen geprobeerd te helpen die me achteraf bedrogen. Maar wat dan nog?

Dat ligt nu eenmaal in hun aard, en ze zullen vernietigd worden, wat kan ik daaraan doen? Ik heb hen niet gevraagd mij te bedriegen, maar toch bedrogen ze me, ik weet niet waarom. Ook al was ik nog zo vriendelijk en goed voor hen, toch bedrogen ze me. Als ze dan door de destructie worden getroffen, wat kan ik daar dan aan doen? Ik wil niet dat wie dan ook vernietigd wordt, want ik hou van deze creatie van mij, en ik kan ze op geen enkele manier beschermen als ze destructief zijn. Want er is een andere grote kracht die hen kan vernietigen. Soms voel ik me echt machteloos en weet ik niet hoe dit te uiten. Maar als Sahaja yogi’s moet je weten dat je met behulp van Shiva’s liefde en zijn zegeningen uitermate liefhebbend en ongelofelijk vrijgevig kunt worden, en ook ontzettend lief en onschuldig als kinderen. Je moet onschuldig zijn. Je hoeft niet sluw of doordacht te zijn, want het zal je verbazen hoe je onschuld beschermd zal worden.

Als je onschuldig bent dan hoef je je geen zorgen te maken, want er is een kracht – het derde oog van Shiva – die voor je zorgt. Waar je ook gaat, hij is altijd bij je. Dat betekent niet dat je dom wordt. Het betekent ook niet dat je dan niet meer praktisch bent. De praktische kant wordt volledig overgenomen door de kracht van Shiva. Zijn begeleiding, zijn liefde en zijn vriendelijkheid zul je zien bij elke stap in het leven. Maar wees eerst en vooral voorzichtig! Ben je agressief? Val je anderen lastig? Zeg je harde woorden tegen anderen?

Of ben je nederig? Ben je tactvol? En als je vriendelijk bent, dan is hij heel tevreden. In de natuur is zijn wil wet. En de dieren zijn zo systematisch; ze leven in begrip voor elkaar. Als je bijvoorbeeld naar de jungle gaat en het is er muisstil, zelfs de vogels hoor je niet fluiten, weet dan dat er ergens een tijger in de buurt zit. Want hij is de koning. Ze weten dat ze hem moeten gehoorzamen, en dat ze een bepaald protocol moeten naleven als de koning in de buurt is. Ze weten automatisch wat het protocol is ten opzichte van de koning. Niemand zal zelfs maar bewegen als hij er is.

En hij zit er in al zijn verhevenheid. In een week, of misschien in vijftien dagen, zal hij maar één dier doden, want hij moet nu eenmaal eten. Dan doodt hij maar één dier, en hij en zijn familie eten er het eerst van. Hij wacht even tot het bloed weggevloeid is en dan komt de hele familie eten. Vervolgens laat hij het lichaam achter. Daarna komen in volgorde één voor één allerlei dieren die de resten als ‘prasad’ nemen. De laatsten die het dier oppeuzelen zijn de raven. Wat een discipline en wat een inzicht in het juiste protocol! Het verbaast me hoe de dieren door Shiva beheerst worden. Je hoort nooit dat er dieren staken, of dat er een rebelse groepering van dieren is.

Je hoort nooit dat dieren dingen stelen. Stel je nu eens voor: wij stammen van de dierenwereld af en we zijn nog erger dan hen! Hoe zullen we ooit evolueren als we al onze idiote ideeën in stand houden en als we maar blijven ruziën? Ze grijpen het kleinste excuus aan om te ruziën, en zo beginnen ze te vechten. Dieren vechten ook wel eens onder elkaar, maar nooit collectief. Ze doen het nooit op een collectieve manier, zoals wij het hier doen; bij de kleinste provocatie vormen we groepen en beginnen we te vechten. Zij vormen wel groepen, maar ze vechten niet. Wat is er zo bijzonder tussen hen? Alles wordt zo goed begrepen door dieren; waarom zouden wij ook niet de natuurwetten begrijpen? Het is Mahadeva die zorgt dat alle natuurwetten gehoorzaamd worden.

Zelfs Moeder Aarde, de hemel, alles staat onder leiding van hem. Hij regelt de mooiste en leukste dingen voor ons. Door het veranderen van de seizoenen creëert hij die prachtige bloemen; hij creëert al wat verzachtend is, alles wat vreugde brengt en mooi is, en hij draagt er zorg voor. Hij laat ons zien wat de natuur ons gegeven heeft en probeert ons te behagen, ons blij te maken en te vermaken als een onschuldig kind. Maar in onze arrogantie hebben wij commentaar, op alles! Je ziet een tapijt en zegt: “Ik vind dat niet mooi.” Vooral in het Westen is het normaal om te zeggen dat je ergens niet van houdt. Wie ben jij om ergens wel of niet van te houden? Wat denk je wel niet van jezelf? Het wordt heel normaal gevonden dat ze schaamteloos zeggen: “Ik vindt dit niet mooi, ik hou daar wel van.” Het is onbegrijpelijk! Zulke mensen, ik weet niet waar ze zullen eindigen of wat er van hen zal worden.

In plaats van iets te appreciëren en overal van te genieten, waarom hebben ze overal kritiek en commentaar op? Reageren gebeurt meer in het Westen, moet ik zeggen, in India veel minder. Maar volgens mij komt het door de culturele verschillen dat mensen zoiets zeggen. Als iemand hier zulke dingen zegt dan denkt iedereen dat hij gek is, of dat er iets mis is met hem waardoor hij zo spreekt. Het is belangrijk hoe je je liefde uit, en hoe je over je liefde spreekt. Begin met je vrouw, eerst en vooral, en dan kun je dit uitbreiden naar je kinderen en naar andere mensen. En soms zijn we zo stom dat we van de hele wereld kunnen houden, behalve van onze vrouw! Dat is echt typisch. In India is dit maar al te waar, maar ook in het Westen heb ik gemerkt dat mannen alleen van hun vrouwen houden uit angst – misschien angst om te scheiden, ik weet het niet. In liefde mag er geen angst bestaan.

In liefde moet er enkel vrijheid zijn. Zonder de minste angst of agressie geniet je van die zuivere liefde. En dat ontbreekt er vandaag de dag in de mensen. Wanneer de dag aanbreekt waarop mensen de schoonheid van liefde begrijpen, dan zullen er uit de hemel bloemen op ons neerdalen; het zou een gedenkwaardige dag worden, waarop Mahadeva zijn derde oog zal kunnen sluiten en er vrede in zijn hart zal zijn. Dat is mijn visie. Het is de toekomst voor jullie; te zien hoe je vreedzaam met anderen kunt spreken, hoe lief je van anderen kunt houden en hoeveel je anderen kunt geven. Stel dat je bijvoorbeeld iets moet geven en op de markt het goedkoopste, lelijkste ding koopt om aan iemand cadeau te geven. Zo zou het niet mogen zijn. Of je nu iets groots of iets kleins koopt, koop het uit liefde. Laat dat voorwerp je liefde uitspreken, laat het de ander vertellen over je liefde; niet over je geld of over hoeveel je hebt uitgegeven.

Tegenwoordig is het heel gebruikelijk, zelfs in India, dat mensen proberen te tonen hoeveel ze waard zijn in wat ze dragen en hoe ze zich kleden. Waarvoor? Ik heb zulke mensen gekend, heel veel van hen, en als ze sterven dan zijn er nog geen vier mensen die hun lijkkist willen dragen. En dat terwijl ze tijdens hun leven zo vol waren van zichzelf. Je zou dus in die tijd moeten zien hoeveel mensen er zijn die van zo iemand houden en om hem geven. Misschien komt het door zijn opvoeding, misschien heeft hij nooit liefde gekend; je zou zoveel redenen kunnen bedenken. Maar voor een Sahaja yogi is het belangrijk te leren dat liefde je leven is, dat liefde spiritualiteit is, en dat liefde is iets te doen zonder verwachtingen. Ik weet dat sommige mensen heel behulpzaam zijn tegenover arme mensen. Maar op de achtergrond draait het om macht en denken ze: “O, wij zijn zo belangrijk; we doen dit en dat…” Ze doen het dus enkel omwille van hun machtsgevoel, niet uit liefde. Als je dus werkt, wees er dan zeker van dat het enkel is om je Spirit te verrijken en om je liefde te uiten; dat het je daar om te doen is, niet om persoonlijk voordeel of een zekere status.

Als je dat soort onthechte liefde hebt, ‘virakta’ noemen ze het, dan hoeft niemand je daarvoor te benoemen. Je hebt het en je geniet ervan! Het is jammer dat ik in het Engels moet spreken, want misschien verstaan sommigen geen Engels. Maar Engels overheerst tegenwoordig, wat doe je eraan? Je moet mensen wel dwingen om Engels te spreken. Ik kan niet zomaar in een andere taal gaan spreken. Maar eigenlijk zou je de taal van liefde moeten spreken. Als je naar dieren kijkt – naar een paard of een hond; al deze dieren begrijpen je liefde. Ze zijn graag bij je, ze uiten hun liefde en ze zijn zo lief. En dit leren wij nu van hen, denk ik.

Anders weet ik echt niet hoe ik ze de waarde van liefde moet doen inzien. Het doet er niet toe waar de mensen allemaal kritiek op hebben: dat we niet praktisch zijn, dat we nog niet veel geld hebben verdiend, of invloed, wat dan ook; dat is van geen belang. Want zo zijn er veel op de markt te vinden. Maar wij zijn anders. Wij zijn de juwelen van de mensheid, en zo moeten we zijn: stralend, terwijl we alle verkeerde dingen uit ons systeem slijpen, zoals ook een diamant geslepen wordt om er op zijn best uit te zien. Als ik al een verlangen zou hebben is dit het enige: probeer de kwaliteiten van Shri Mahadeva na te volgen. Hoe edel hij is en hoe onthecht hij is; onthecht, totaal onthecht. Hij leeft tussen de botten, in zulke omstandigheden. Hij geeft er niet om waar hij is, waar hij mee leeft of wat hij heeft, niets. Zo onthecht is hij, en zo onthecht zouden wij ook moeten zijn.

En tezelfdertijd zouden we ook zo liefhebbend als hij moeten zijn, ongelofelijk liefhebbend. Zijn hart is zo vol liefde voor anderen, en hij draagt zoveel zorg voor anderen. Ik waarschuw jullie: ik weet dat jullie allemaal heel veel van mij houden, maar jullie moeten vooral ook van elkaar houden. Je zou een liefhebbend hart moeten hebben en voldoening moeten vinden in het houden van anderen. Als je dat kunt ontwikkelen dan zal je niveau stijgen en dan zal je diepte in Sahaja Yoga toenemen. Het is in orde, de Godin geeft je de ‘shraddha’, goed en wel, maar de diepte in ‘shraddha’, in het Sanskriet – of ook in Hindi en Marathi, dat weet ik niet, maar in Marathi noemen ze het ‘dyas’. Verdiep je gewoon in die liefde, drenk jezelf in die liefde en geniet van die liefde, dan wil je niets anders meer. Wat zou je nog verlangen? Je hebt alles al. Wat zou je dan nog willen?

Zo is het ook met de verhevenheid van Shri Mahadeva. Hij is zo verheven dat hij onthecht is. Wat zou hij nog willen? Ik bedoel, niets is verhevener dan hij, niets is belangrijker dan hij. Wat zou hij dan nog willen? Hij wil niets. Daarom is hij onthecht. Deze onthechting zou je moeten ontwikkelen. Maar tezelfdertijd is hij ook de Heer van alle kunsten, van muziek en van ritme. Laatst zagen jullie die jongens ritme spelen.

Hij geeft ritme aan alles. We zijn ons niet eens bewust van hoe ritmisch ons leven is. Zo wordt een kind precies na negen maanden en zoveel dagen geboren. Wie bewaart dit ritme? En bepaalde bloemen bloeien precies op een zeker tijdstip, en in de natuur zijn er de verschillende seizoenen. Wie houdt het ritme daarvan in stand? Hij is degene die niets dan ritme is. En dat ritme wordt in stand gehouden; in de natuur, overal is er ritme. En een ritmisch persoon is iemand die een heel groot hart heeft. Een hart als een oceaan.

En dit ritme raakt onmiddellijk verstoord als je iemand tegenkomt die heel wreed en slecht is. Maar in een glad, mooi en vredig meer, waar geen rimpeltje in te zien is, is er enkel liefde. En op het moment waarop het ritme, het stille ritme van het hart verbroken wordt, dan neemt Shiva het over. Je zou dus een volmaakt gevoel voor het ritme van de tijd moeten hebben, voor het ritme van de natuur en voor al het andere. Mensen kennen zelfs de namen van de bloemen niet. Ze weten niet welke bloemen het zijn en wanneer ze beginnen te bloeien. Ze hebben geen idee van het ritme van hun leven. Het kan niemand ook maar iets schelen. Als je goed kijkt dan zie je dat er overal seizoenen zijn. Er is overal ritme, zoals zijn spel op de tabla of ‘pakwaj’, waarop hij de prachtige tonen van de verschillende seizoenen speelde.

En zo gedijt de natuur – ze komt op en trekt zich weer terug. Maar dit punt zien we niet. We zijn enkel bezig met onszelf. Als ik bijvoorbeeld vraag: “Hoe gaat het met je?” “Moeder, ik heb hoofdpijn, ik heb buikpijn, ik heb nog ergens anders last van”, al dit soort dingen. Maar een ander zou zeggen: “O, met mij gaat het goed.” “Wat is er dan aan de hand?” “Breng de wereld weer in orde, mama! Moeder, waarom brengt u de wereld niet in orde?” Zo iemand is bekommerd om anderen, niet om zichzelf. En in dat besef van wat je zou moeten doen om deze wereld weer gelukkig en mooi te maken, moet je er echt hard voor werken, zogenaamd; en terwijl je werkt denk je: “Is het niet onze taak om deze wereld mooi te maken? Is het niet onze taak om deze wereld ritmisch te maken, en te laten rijmen met de Spirit?” Het is onze taak. We moeten het doen! Niet alleen Sahaja Yoga voor jezelf gebruiken, maar voor anderen.

Dan ben je niet voortdurend bezorgd om jezelf, maar je bent bezorgd om anderen en om wat er gebeurt in de wereld. Dat is liefde! Die liefde is spontaan, en als ze werkt dan realiseert ze wonderen. Dus op deze mooie avond eren we deze grootse bron van onze spirituele groei. En ik hoop dat jullie zullen inzien hoe ver jullie staan met die kracht en hoezeer je gedrenkt bent in die kracht, in het ritme van Shiva, die je op zijn ritmische manier vibraties geeft. De vibraties stromen door onze levenswijze, en die levenswijze zou je volledig moeten overspoelen. Je zou moeten vragen of je ‘ik-besef’ daarin zou mogen opgaan. Ik zegen jullie. Dank jullie wel. Vandaag hebben we de Ganesha Puja – een kleine Ganesha Puja – daarna de Shiva Puja en dan de Devi Puja.

Moge God jullie zegenen.