Devi Puja, “Özsaygının Özü”. İstanbul (Türkiye), 27 Mayıs 1989 İslam dünyasına giriş olabilecek yerler olan Türkiye veya Tunus’a gitmeyi her zaman arzu etmekteydim çünkü yeniden dirilecekleri onlara vaat edilmişti ve bu yeniden diriliş gerçekleşmelidir. Ben bunun için girişimde bulunmalı ve Muhammed Sahib tarafından vaat edilen yeniden dirilişlerini onlara vermeliyim; demek istediğim şu ki, Benim görevim bu ve bu sadece görevde değil, yeniden dirilişlerini onlara anlatmaya ve ve onları korumaya mecburum. Şüphesiz bunu hak ediyorlar. Tüm dinler ne zaman komik bir tarzda başarılı olmaya başladılar, söylemeliyim ki, herkes ayrı ayrı en iyi olanın kendilerinin olduğunu, seçilmiş olduklarını, en yüksek olan olduklarını ve en büyük olduklarını düşünüyorlar, kendi kendilerine inanarak, aşağıya, aşağıya ve aşağıya doğru gitmeye başladılar. Bunun sebebi birbirlerine karşı hiç saygılarının olmaması ve orada saygı yok çünkü onların kendilerine saygıları yok. Eğer kendinize saygı duyarsanız, başkalarına da saygı duyarsınız ama kendinize saygınız yoksa, başkalarına da saygı gösteremezsiz ve abartılı şekilde “Ben buyum, ben şuyum, ben şöyleyim” dersiniz – her dinde, o zaman egonuz çalışır ve ego sizi kendisini bilmeyen birisi yapar. Eğer kişinin kendisine saygısı varsa, o kişi hiçbir zaman kendini göstermeyecek, hiçbir zaman öne çıkmaya çalışmayacaktır. Hiçbir zaman gösteriş yapmaya çalışmayacaktır, böyle bir insan tam tersine acayip bir şey, keyfi bir şey, şatafatlı bir şey yapmak konusunda tereddüt eder çünkü bu saçma ve aptalcadır. Öyleyse aptalca birşey yapmak egonun göstergesidir, ego sizi kesinlikle aptallaştırır ve en sonunda bir ahmak haline gelirsiniz. Yani kişinin kendisine olan saygısı gelişmeli ve Sahaja Yogiler olarak sizler kendinize saygı göstermelisiniz. Biz Sahaja Yogileriz, öyleyse Read More …