Mektup, 1 Şubat 1991 (Location Unknown)

Sevgili Yogi’m, Pek çok Sahaja Yogi, Uma Vasudev’in makalesini okuduktan sonra üzüldü/incindi ve Ben de pek çok mektup aldım. Belki siz de birkaç mektup alırsınız, o yüzden birileri size kızabilir diye yazıyorum, her ne kadar bir şeyin Bana faydası olabileceğini düşünsem de, bu yüzden dikkatim bu yazıya yöneldi. Ayaklarıma dokunan insanlardan nasıl kaçtığımı bilirsiniz. Neden Sahaji olmayan Yogilerin ayaklarıma dokunmasına izin veriyorsunuz? İtiraf ediyorum ki bazı insanlar ayaklarıma dokunarak aydınlanmalarını yaşıyorlar ama onların çoğu bir baş belası. Egoist insanlardan uzak duruyorum çünkü böyle insanlar ayağıma gelmiyor. Aksi takdirde bu ayaklara ne olacağını kim bilebilir? Zavallı ayaklar yanabilirdi. Bu makaleyi okuduktan sonra halk ayaklarıma dokunmayı bırakırsa Umaji’ye  minnettar olacağım. Ancak O kendisinin akıllı/zeki, başkalarının ise korkak olduğunu düşünmemelidir. Umaji herkesin arzularını biliyor mu? Bu dünyada herkes eşittir ama aynı olamaz. Herkesin aydınlanmasını almaya ve bu ışıkta gelişmeye hakkı vardır. Sahaja Yogiler kendi deneyimlerine dayanarak bu ışığın kaynağının Ben olduğuma inanıyorlar o halde bu konuya yabancı olan Umaji; dalkavuk diyerek onlara hakaret etmemelidir. Her muhabir/gazeteci herkes hakkında kendisi her şeyi söyleyebileceğini hisseder. Evet, Benim hakkımda her şeyi söyleyebilir ama tüm Sahaja Yogi topluluğu hakkında yazmak uygunsuzdur. Beni tanıması gerekirdi ama bu zor. Bu yüzden böyle insanlara meydan okumanın faydasız olduğunu söylüyorum. Marathi gazetelerinin muhabirleri derin ve olgundur. Onların bilime dair bilgileri, gerçekliğin kıyılarına dokunabilir. Maharashtra azizlerin ülkesidir ve eğitimli insanların çoğu da Dharmiktir. Ama bunu söylersem, Maharashtra’da doğduğum için insanlar Benim dar görüşlü olduğumu düşünebilirler. Guru Nanak ve Kabir’in ona ‘Surati’ adını vermesine rağmen Kuzey Hindistan’da hiç kimse kundalini’yi bilmiyor. Kabira’nın bu Read More …