1970-0101 Hazret Nizamettin Hakkında Konuşma Evliya Muhammed Nizamettin (1238 – 3 Nisan 1325) aynı zamanda Hazreti Nizamuddin veya Mahbub-e-Ilahi (Allahın Sevdiği)olarak da bilinir. Hintli bir Sünni Müslüman olan bilgin, Chishti Tarikatı’nın Sufi azizi ve Hint Yarımadası’ndaki en ünlü Sufilerinden birisidir. Chishti, sufi akımının en bilinen dört kolundan, yani Chishti, Kadiri, Suhrawardi and Nakşibendi birisidir.Selefleri, Hindistan alt kıtasındaki Chishti manevi silsilesinin ustaları Fariduddin Ganjshakar, Kutbeddin Bahtiyar Kaki ve Moinuddin Chishti’dir. [Not – konuşma, 1995-03-15 Princess Nun Bangkok ile söyleşi isimli kasetten alınmıştır] Hazreti Nizamuddin’in (ismi Dinin düzeni anlamına gelir) ulusun toprağına gömülmüş, büyük bir nebi ve (sufi) mutasavvıftı ve tüm şiirlerinde çok sembolik şeyler kullanmıştır ve o seviyedeki kimseler, herhangi bir dinin diğerlerinden ayrı tutulduğunu düşünmezler. Muhammed Sahib bile hiçbir zaman sadece ve sadece İslam’dan bahsetmemiştir. O kendisinden önce gelen  insanların hepsinden bahsetmiştir. İbrahim gibi, sonra Musa’dan bahsetmiştir, sonra İsa’dan ve Annesinden, özellikle de Kuran’da bundan bahsetmiştir. O asla “Ben ayrı bir şeyim diye bahsetmemiştir, asla kendisini ayrı tutmamıştır. Onlar asla ayrı, bağlantısız  olamazlar çünkü tüm bu büyük insanların, insanların kurtuluşunu hazırlamak üzere bu dünyaya geldiklerini bilirler, bu nedenle ihtisasları Hazret Nizamettin ile aynıdır. Ben evlenmeden çok önce buraya geldiğimde, ona çiçekten bir chadar (Mezarın üzerine örtülen örtü) hazırlayan ilk kişi bendim ve babam da büyük bir ruhtu. O, Bana onun Hazreti Nizamettin olduğunu ve onun müridi olan (Amir) Kusro’nun da, Hintçe şiirler yazan büyük bir şair olduğunu söyledi. Kendisi çok büyük bir şair olarak kabul görür ve bu güzel şarkıyı (Chhaap Tilak Sab Chheeni) yazan da odur, şimdi, sembolik olarak Read More …