Hintli Yogilere Mektup, İngiltere, 1 Mayıs 1977. Sevgili Sahaja Yogilerim: Kutsamalarım hepiniz için, Binlerce insanın Aydınlanma aldığı Muskwadi Köyü’nde (Rahuri) yeni bir Merkezin faaliyete geçtiği haberi Bana iletildi. Bu başarı, oradaki “işçiler” kendilerini sadece muhteşem bir sevgi bağıyla örüp bağladıkları için elde edildi. Asla herhangi bir konuda, hiç kimseye şikâyette bulunmaya çalışmazlar, bunun yerine bir kişinin hata olarak tanımlanabilecek bir şey yapması durumunda, onlar buna önem vermeyerek, görmezden gelirler. Bu açık fikirlik, kişinin kendisinde bir mutluluk duygusu yaratma yeteneğine sahiptir ve bu, başkalarının endişeleri üzerinde bir mıknatıs görevi görür. Bu açık fikirlilik insan bedeninin niteliğidir ve Kundalini’nin uyanışıyla çoğalır. Bu, onun Tanrısallığının tezahürüdür. Ancak, sadece “yapay” ortamlar içinde kalanlar,  bu mutluluğun tadını çıkaramazlar. Kundalininiz uyandı ve beynin tepe noktasını (Brahmrandhra) deldi  ama yine de kalbin de bir  ‘uyanmış’ hissetmesi gerekiyor. Bir kişinin kalbi taş gibiyse ve kimseye sevgi yağdıramıyorsa, başkalarıyla konuşurken hoş olmayan bir dil kullanıyor ve kendisinin gerçekten özel biri olduğunu özellikle vurguluyorsa,  o zaman bu kişi, bir Sahaja Yogi olmaya uygun değildir. Elbette ki, kimi insanların doğası böyledir. Çoğu zaman, bazılarınızın diğerlerini itmeye çalıştığını, öfkeyle kaşlarını çattığını ve benzeri şeyler gözlemledim. Birisi küçük çocuklara karşı sert bir şekilde konuştuğunda, o zaman Ben kalbime bir bıçak saplandığını hissederim. Söyleyin bana, Sahaja Yoga’da sevgi dolu duyguların sergilenmesi gerekmez mi? Aynı Annenin çocukları olan insanlar, çoğu zaman gerçekte kendi Annelerinin çocukları olduklarının farkına varamazlar. Bu gerçek  tarafınızca çok iyi bilinmektedir. O halde neden bir başkasının sizden daha üstün ya da daha aşağı olduğu hissine kapılasınız ki? Kusursuz musunuz ve siz böyle Read More …