Shri Adi Guru Puja. Cabella Ligure (Italy), July 28th, 1991. Dit is een gangbaar gebruik, vooral in India, het eren van je meester, en de meester moet de absolute controle hebben over zijn leerlingen. Het meesterprincipe is uitermate strikt, en deze striktheid was er de oorzaak van dat veel mensen niet konden voldoen aan de idealen van een leerling. In vroeger tijden moest de guru een absolute autoriteit zijn, en het was ook de guru die bepaalde welke leerlingen hij accepteerde. Vervolgens moest je grondige ‘tapasya’ ondergaan, zware beproevingen, om zelfs maar een leerling te mogen worden. En deze ontberingen vormden de enige grond waarop de guru oordeelde. Guru’s leefden toen altijd in het oerwoud, en ze selecteerden zelf hun leerlingen; ontzettend weinig, echt ontzettend weinig, en zij moesten om eten gaan bedelen in de naburige dorpen, en eigenhandig eten koken voor hun guru en hun guru voeden. Maar dit soort guru business bestaat niet in Sahaja Yoga. Eigenlijk moeten we begrijpen dat het verschil tussen de kenmerken van het vroegere en het huidige meesterschap erin bestaat dat toen slechts zeer weinigen de kans kregen om een guru te worden, zéér weinigen. En deze enkelingen werden geselecteerd uit een grote groep mensen, waardoor ze het gevoel hadden dat ze echt heel uitzonderlijk waren; want zij waren geselecteerd, uitverkoren, dus alles wat ze zouden moeten ondergaan was meer dan welkom. Met deze gedachte werden ze leerlingen. Maar Sahaja Yoga werkt heel anders. Ik zou zeggen dat het precies andersom gaat. Eerst Read More …