Er werd heel spontaan besloten dat we de Devi[1] Puja in Engeland moesten houden. En dit is ook echt de plaats waar de Devi Puja zou moeten plaatsvinden, want het is de verblijfplaats van Sadashiva, waar de Adi Shakti vereerd zou moeten worden.

Vandaag moeten we begrijpen waarom we Devi Puja doen. Wat is de reden achter deze Devi Puja? Wat hebben wij eraan? Welke inhoud worden we verondersteld te bereiken in onszelf?

Eerst en vooral is de Kundalini de Devi. Zij is de reflectie van de Adi Shakti[2]. Als je dus de Devi vereert dan vereer je in de eerste plaats ook je eigen Kundalini, door haar verdienste te erkennen, dat ze jou realisatie heeft gegeven. Dit is een veel dieper inzicht dan mensen normaal gezien hebben in de Devi Puja, want zij zijn geen gerealiseerde zielen. Hun Kundalini is niet ontwaakt. Als zij dus normaal Devi Puja doen, is dit met het doel (zelf)realisatie te krijgen; zodat de Devi tevreden zou zijn – prasanna – en hen (zelf)realisatie zou geven, of ze het geluk zouden hebben iemand tegen te komen die hen realisatie zou geven.

Maar jullie bevinden je nu op een ander niveau. Het is dus meer een dankbetuiging aan je eigen Kundalini en aan de Adi Shakti; om te verheerlijken dat alles wat op zo’n wonderbare manier gebeurde, te danken is aan de Kundalini in jou, die door de Adi Shakti gereflecteerd werd. Maar je moet weten dat het belangrijkste niet alleen is dat we gerealiseerde zielen zijn, en ook niet alleen dat we vibraties kunnen voelen, en evenmin dat we anderen (zelf)realisatie kunnen geven. Wat is het dan wel? Dit is zeer belangrijk: het zijn onze innerlijke capaciteiten. De hoofdzaak is wat we binnenin ons hebben. Dit zijn allemaal uitingen van wat we in ons hebben. Als iemand bijvoorbeeld vrijgevig is, weet dan dat hij een rijk man is, anders kon hij niet vrijgevig zijn. We moeten dus kijken naar onze innerlijke inhoud. En als we naar de inhoud beginnen te kijken, waar vinden we dan nog werkelijke inhoud in de natuur? We zien de oceaan, en je ziet dat de oceaan vol water is. Hij neemt zoveel water in zich op van overal, en vervolgens staat hij toe dat de zon hem verhit en regen voortbrengt. Maar de oceaan bevindt zich op het laagste niveau; hij ligt op het laagste niveau, van waaruit hij al het water van overal in zich opneemt.

Zo moet ook een Sahaja yogi weten dat we, om meer inhoud te verwerven, uiterlijk niet op een hoger niveau hoeven te staan. In de Bijbel wordt gezegd: “Je moet zachtmoedig zijn” maar ik denk dat dit aan de mensen niet (goed) werd uitgelegd. Enkel sterke mensen kunnen zachtmoedig zijn, zelfzekere mensen kunnen zachtmoedig zijn, alleen zij die in essentie rijk zijn, kunnen zachtmoedig zijn; niet de mensen die onzeker zijn. Want als ze onzeker zijn, hoe kunnen ze dan zachtmoedig zijn? En ook niet de mensen die wij als zogenaamd rijk beschouwen, want in hun rijkdom zijn zij niet vrijgevig, ze zijn niet voldaan, ze zijn niet menslievend, dus zijn ze ook niet rijk. Het zijn nog steeds hebzuchtige bedelaars.

Je moet dus kijken naar onze innerlijke inhoud. Wat is onze inhoud? Jullie houden van mij, ik hou van jullie, en dat is heel mooi. Maar als je van mij houdt dan moet je weten dat er zekere kwaliteiten zijn die erg gewaardeerd worden in een Sahaja yogi. In feite raken mensen zelfs na Sahaja Yoga nog de weg kwijt. Ze denken dat ze boven alles staan, dat het uitstekend met hen gaat, en dan worden ze plots overboord gegooid. Als we dus zeggen dat we zachtmoedig moeten zijn dan gaat het over de inhoud, om nederigheid als inhoud. Probeer dit dus, probeer nederig te zijn ten opzichte van anderen. Je zult van jezelf gaan houden. Je zult genieten van deze innerlijke kwaliteit: “Kijk, ik ben nederiger dan een ander.”

En waar we verder nog inhoud in kunnen vinden dat zijn de hoge bergen, want ze zijn zo hoog en zij zijn de enigen die de wolken kunnen vangen. Er bestaat zo’n mooi verband tussen de nederigheid van de oceaan en de hoogte van de berg. Zo zou een Sahaja yogi moeten zijn. Hij bevindt zich op zo’n grote hoogte omdat er zoveel inhoud is in die oceaan, deze inhoud is dan zo mooi geworden als de wolken en bereikt zijn hoogte, zijn Kailasha[3], waar Shiva verblijft. Het geeft dus zoveel vreugde. Natuurlijk, zoals jullie mij daar hebben geschilderd – het is waar dat ik mij ooit in die situatie bevond. En ook vandaag bevind ik mij absoluut nog in die situatie, op een heel subtiele manier, want er is zoveel negativiteit en ik moet dit op allerlei soorten niveaus uitwerken. Er bestaat geen excuus voor een mens om een duivel te zijn, geen excuus, en al zeker niet voor een Sahaja yogi. Maar toch, vanaf het moment dat ik je mijn zoon genoemd heb, mijn kind, is er iets van zegening, die loopt als een lang touw. Maar over dat lange touw hoef je je geen zorgen te maken. Je hoeft enkel maar zorg te dragen voor jouw eigen kwaliteit, voor je eigen innerlijke capaciteit om te absorberen.

Kijk nu eens naar de oceaan, hoe hij is. Alles er omheen komt in de oceaan terecht, alles. En dan doet de zon – we kunnen het de Spirit[4] noemen – hem verdampen. Dat is enkel mogelijk in de oceaan. Zij kan de rivieren niet in dezelfde mate laten verdampen, want de oceaan is zo wijds en zo diep, hij is onuitputtelijk. En dan komt daar de zuiverste materie uit voort, die het hart kan beroeren. Want de harten van Sahaja yogi’s bevinden zich op een zeer hoog niveau, waar Shiva verblijft. Niemand kan daar komen, behalve de zuiverheid, en enkel als je die grootsheid hebt, die diepte, die nederigheid, en de maryada’s[5]. Zoals je weet gaat de oceaan nooit buiten zijn eigen maryada’s, en als je aan één kant druk uitoefent, dan deint hij uit aan de andere kant, maar hij gaat nooit buiten zijn grenzen. Als de Stille Oceaan zelfs maar vijftig meter dieper was geweest, dan was dat een probleem. Dus zowel in zijn diepte, in zijn hoogte, als in zijn reikwijdte heeft hij zijn eigen maryada’s. Maar binnen die maryada’s voelt hij dat hij één is met de natuur, één met Moeder. Hij verstoort Moeder Aarde niet, hij ligt mooi ingebed in het lichaam van Moeder Aarde.

De natuur is gebonden aan het Goddelijke. Het Goddelijke zorgt voor de natuur. Zo werkt alles mooi uit en jij hebt de vrijheid. En na Sahaja Yoga heb je zelfs een nog grotere vrijheid, de absolute vrijheid, omdat je niet gebonden kunt worden aan iets dat nutteloos is, dat zondig of laag is. Je staat erboven als een berg. En zo kunnen er overal waar er een combinatie is van een berg en een oceaan, schepen komen. Diepe mensen kunnen enkel naar oevers komen waar er diepgang is. Zo bereik jij jouw diepte, tussen je Hart en je Bhavasagara[6], dat prachtige gebied waar mensen naar je toe kunnen komen en gewoon weten dat dit iets groots is; iedereen weet het.

Je hebt gezien dat ik eruit zie als elke andere vrouw. Ik weet het niet, misschien vinden jullie dat ik anders ben, maar normaal gezien… Maar hoeveel mensen komen er naar mijn programma’s? En hoe komen ze in mijn programma’s terecht? Denk daar eens over na. In Colombia, waar niemand zelfs nog maar ooit mijn naam had gehoord, kwamen er duizenden; ik bedoel, dat is toch verbazend! De mensen hadden zelfs geen plaats om te zitten. Of in Rusland, waar er geen sprake van is dat ze mijn naam kennen – er zijn geen boeken over gepubliceerd, niets.

Je zou kunnen zeggen: “Moeder, u manipuleert dit vanuit het collectieve onbewuste.” Dat doe ik niet, maar toch werkt het zo, volgens mij. Als de Sahaja yogi’s dus die inhoud in zich hebben, dan zal in het collectieve onbewuste het Goddelijke handelen, absoluut. Als iemand bijvoorbeeld advertenties plaatst en zo, dan komen mensen inderdaad. Omdat hij geld aanneemt, denken ze dat ze deze man kunnen kopen. Maar er is geen geld mee gemoeid, er worden geen zaken gedaan, niets; jullie zijn gewoon heel normale mensen, net als zij – dus hoe zit dat dan? Dan wordt het allemaal door het Goddelijke geregeld, nietwaar? Het Goddelijke regelt het dus.

Maar als de Sahaja yogi’s op een bepaalde plaats waardeloos zijn, dan zal het niet werken, zelfs als ik er ben. Als het halfslachtige mensen zijn dan werkt het niet. Ik wil je in het geheel niet ontmoedigen, maar ik wil je zeggen dat je de inhoud in jezelf moet ontwikkelen, en een rotsvast vertrouwen in jezelf. Dat is het meest kostbare bezit van een Sahaja yogi. En wat is deze oceaan? Het is liefde, liefde en niets dan liefde. Het spreekt niet, het doet niet veel, er hoeft niets te gebeuren, want het werkt gewoon spontaan. Hoe minder je doet, hoe beter. Hoe meer je probeert te doen – ‘ik zal dit doen, dat beïnvloeden’ – nee, ontwikkel gewoon de inhoud in jezelf. En stel je voor hoeveel geluk jullie allemaal hebben, hoeveel zorg jullie gekregen hebben, zoals niemand voordien. Zij moesten naar het oerwoud gaan, ze moesten de toorn van hun guru’s verduren, zonder iemand om hen te beschermen. En ze hadden nooit de Adi Shakti om te vereren.

Jullie hebben dus nu de Adi Shakti bij je, wiens kracht het gehele Goddelijke omvat. Je bevindt je dus in zo’n bevoorrechte positie! Maar eerst moet je dat beseffen. Als we dus zeggen dat we inhoud moeten hebben, dan moet het vat ook sterk genoeg zijn, anders zal het breken. En deze sterkte is dat je weet dat je volledig beschermd bent. Niemand kan je kwaad doen. Ze zullen het wel proberen; dat moet nu eenmaal gebeuren, hoe kun je anders testen of je volmaakt veilig bent of niet? Er moet dus iemand zijn die trucs met je probeert uit te halen, gewoon zodat jij kunt zien hoe je slaagt in de test. Zonder er ook maar iets voor te doen zul je versteld staan hoe alles zal uitklaren. En je zult niet eens weten hoe alles werd uitgeklaard en zich heeft opgelost.

Die kracht is er dus. De vraag is dan hoe deze kracht in een Sahaja yogi gevestigd wordt. Hier zou ik zeggen dat het de shraddha[7] is. Shraddha is geen blind geloof. Na Sahaja Yoga, na de realisatie weet je alles. Je hebt mijn foto’s gezien, je hebt gezien hoe Sahaja Yoga werkt, je hebt gezien hoe je de Kundalini van mensen kunt laten opstijgen, je kunt de vibraties voelen en je kunt anderen voelen, je kunt anderen genezen. Al deze kracht ligt binnenin jou. Maar je bewust te zijn van die kracht, zonder ego, is jouw sterkte. En als je krachtig bent dan heb je geen ego, want waar zou dat voor nodig zijn? Ego is er alleen als je geen kracht hebt, omdat je er maar meer, en meer en meer van wilt. Maar als je er helemaal bent, dan is er geen ego. Je moet je eerst vergewissen van deze kracht, te weten komen of je krachtig bent of niet, dit moet je eerst te weten komen. Als ik bijvoorbeeld op een stoel ga zitten dan kan ik nagaan: “Staat hij stevig, of wankelt hij? O, hij staat stevig, ik kan erop zitten.”

Sommige Sahaja yogi’s bevinden zich nog steeds aan de zijlijn. Soms is er een grote kloof tussen enkelen die grote hoogten bereikt hebben en anderen die aan de zijlijn staan. Dit zijn allemaal negatieve krachten die lang geleden werden gedood. Slechts één Shakti[8] was voldoende om hen te doden: Kali Shakti, of Durga Shakti, er zijn er zoveel. Je hebt Mahalakshmi Shakti, je hebt Saraswati Shakti, je hebt alle twaalf de godheden die voor jou aan het werk zijn.

Dit te realiseren wil zeggen dat je het volste vertrouwen moet hebben in jezelf. Als je nog aan jezelf twijfelt dan is dat een menselijke eigenschap. Ik bedoel, een hond weet dat hij een hond is. Hij twijfelt niet of hij een hond is of een kat, toch? Of een tijger weet dat hij een tijger is, en hij weet welke kwaliteiten hij heeft. Alleen mensen hebben, behalve nog andere dwaze neigingen, de eigenschap aan zichzelf te twijfelen. En deze eigenschap van twijfel heeft van hen lafaards gemaakt.

In Sahaja Yoga zou je geen twijfels over jezelf mogen hebben. “Maar ik doe dit nog, Moeder, ik doe dit nog steeds, hoe kan ik dan…?” Hou er dan mee op! Ik bedoel, hoe kan ik nu jouw probleem oplossen als je de aap op je rug wilt blijven dragen? En ik draag nog steeds de aap die op jouw rug zit. Zorg dan dat je van die aap af komt, klaar! Het is zo eenvoudig! Ik bedoel, volgens mijn eenvoudige logica is dit het antwoord. Waarom wil je de aap blijven dragen en me dan komen vertellen: “Moeder, ik draag een aap”? Dat zie ik! Haal hem van je hoofd! Haal hem van je rug! Het is heel eenvoudig, je bent een Sahaja yogi.

En dit heb ik ontdekt over de Russen: zij droegen eigenlijk geen apen, verbazend genoeg. Ik denk dat er daar helemaal geen apen zijn. Geen enkele! Geen privéproblemen, geen publieke problemen en geen andere problemen; niets, niets, ze discussiëren nergens over. Ze hadden kunnen zeggen: “Onze regering is zo…”, niets, totaal niets. Ze hadden overal genoeg van, dat moet wel. Het zijn zeer belezen mensen, zeer hoogopgeleid, met belangrijke beroepen, maar ontzettend nederig en heel openhartig; ze wilden gewoon hun realisatie, meer niet. Ze zeiden: “U bent hier gekomen voor onze bevrijding.” Ze raakten zelfs mijn sari niet zomaar aan. Zelfs de plaats waar ik had gelopen raakten ze niet aan, stel je voor. Wie had hen over vibraties verteld? Ik had hen nooit gezegd dat ik de Adi Shakti ben. Hoe hebben ze mij herkend? Ze ontwikkelden die kracht in zichzelf, die shraddha. En ze spraken nooit over God in dat land. Ze hebben wel enkele idiote mensen die kerken en dergelijke hebben opgericht, en islamitische organisaties, maar de meesten onder hen zijn zo sterk, en hun inhoud wordt vanzelf duidelijk. Stel je voor, elke keer dat we daar een programma hebben, zelfs nu met de vervolgcursus, zijn er minstens duizend mensen. In Engeland kunnen we er zelfs geen duizend krijgen voor de Devi Puja. En ze komen van duizenden kilometers ver, uit Siberië en zo. En ze hebben zelf een zaal geboekt, want je moet daar voor de zalen betalen. De Sahaja yogi’s nemen dus geen geld aan, maar ze betalen wel voor de zaal.

Maar de middelmatigheid om aan de zijlijn te blijven, het niet uit te werken en het jezelf gemakkelijk te maken, is niet gepast in Sahaja Yoga. Wij moeten geen demonen verslaan. Het is niet nodig naar de oorlog te gaan of als soldaten te vechten zoals ze met de Devi vochten, niets daarvan. Je hoeft alleen de negativiteit in jezelf te elimineren, de lethargie in jezelf, maar werk het uit. We zeggen mantra’s en we kennen de krachten van mantra’s, maar je moet zorgen dat ze in ontwaakte staat blijven. En daarvoor heb ik je al honderd keer gezegd dat je moet mediteren. Niet mediteren zoals: “Oké, het is zoals wat golf gaan spelen.” Niet op die manier, het is een ernstige zaak, je vereert de Adi Shakti! Met dat volmaakte inzicht en die toewijding moet je het doen; niet als iets mechanisch, het is geen spel. Het is heel subtiel en speciaal. We kunnen het met geen enkele handeling vergelijken, maar het is een heel diep gevoel. Geen enkel ander gevoel gaat zo diep, en met dat gevoel moet je mediteren. En dan zie je de resultaten. Veel mensen zeggen: “Ik heb dit gedaan, Moeder, ik heb dat gedaan, ik heb nog steeds dit…” – omdat je nog niet diep genoeg bent. Het gaat niet om hoeveel je bidt, het gaat niet om hoeveel woorden je gebruikt om te bidden, maar het gaat om hoe diep je de voeten van het Goddelijke hebt geraakt; dàt is belangrijk.

Vandaag moeten we dus inzien dat de Devi haar zwaard gebruikt om ons hart te doorboren, zodat alle negativiteit wegvlucht, en dan wil ze daar de lotus planten waarin Shiva zich kan vestigen. Ze wil alle lelijkheid vanbinnen wegnemen. Het is als een operatie, maar zo delicaat en zo mooi uitgevoerd dat je het zelfs nooit hebt gevoeld.

Laatst gaf iemand me een boek waarin de vibraties spanda werden genoemd, ‘pulsatie’, en dat klopt zeker, in het Sanskriet wordt het anahata genoemd, dat wil zeggen ‘zonder percussie’. Maar toen ik dat boek las zei ik: “Het is alsof je in cirkels draait, op en neer, over ‘dit betekent’ naar ‘dat betekent’.” Hoe kan iemand dit boek ooit begrijpen, het is verschrikkelijk! En dat terwijl ik over al deze dingen en nog veel meer heb gesproken, en ze het zo gemakkelijk te weten kunnen komen. Als je dat boek leest dan heb je na twee pagina’s al hoofdpijn, ik zeg het je. Maar de manier waarop de volledige kennis van Sahaja Yoga zo mooi tot jullie is gekomen is heel opmerkelijk, dat zeg ik je. Als je de mantra’s leest dan zullen ze je verklaringen geven die naar mijn gevoel soms niets met de werkelijkheid te maken hebben. En zelfs als ze waar zijn, blijven ze zo omslachtig, zo ingewikkeld.

Ik zou zeggen dat Adi Shankaracharya[9] dit begreep, en dat hij daarom van het idee afzag verhandelingen te schrijven en zei: “Laten we, om het eenvoudig te houden, enkel de Moeder eren.” Klaar. “Als je de Moeder vereert, dan is alles in orde.” Maar dat is niet zo. Ik merk dat dat niet zo is, het is makkelijk. Want zie je, mensen zijn grote deskundigen in eerbetoon en nog eens eerbetoon, soms zijn ze net radio’s. Er gaat niets het hart in. Maar je moet die diepte ontwikkelen. In Sahaja Yoga werken we via ons hart, niet via onze hersenen. Je moet dat hart ontwikkelen en er de grootsheid van anderen in verwelkomen.

Nu kunnen mensen heel gemakkelijk zien wat er mis is met anderen, maar ze willen niet zien wat er mis is met henzelf. Terwijl elke intelligente man dat kan zien, daar hoeft hij zijn realisatie nog niet voor te hebben gehad. Maar een wijze persoon ziet wat er mis is met hemzelf, en hij heeft vertrouwen. Hij heeft vertrouwen in zichzelf, omdat hij wijs is. Hij twijfelt niet, want hij weet dat hij wijs is. Hij weet wat er mis is met hem en wat er moet gebeuren.

Het werk van de Godin is vandaag de dag dus van een heel andere orde, zoals je duidelijk kunt zien. Natuurlijk is de symbolische waarde hetzelfde gebleven, maar het is nu heel subtiel, erg subtiel geworden. De eerste taak is de negativiteit te vernietigen die aan het werk is, zoals je weet. Hoe meer licht er binnenkomt, hoe meer de onwetendheid zal verdwijnen. Naarmate het licht zich verspreidt, zal de duisternis verdwijnen. Maar jullie zijn de lichten. Jullie moeten de lichten ontsteken en je moet ook zorg dragen voor je eigen licht, en dat licht moet je eeuwigdurend maken. Dit is één werk dat jullie doen. Het is het prachtige werk van de Godin dat je doet, het licht verspreiden en mensen verlichten.

De negativiteit die zich om je heen bevindt is niet zo gevaarlijk als wat er in jou schuilt. Vandaag is het subtieler geworden, de negativiteit is subtieler geworden. Ze is in je wezen geslopen, en wees op je hoede, want ze kan je plots doen struikelen. Zelfs als je maar één voet niet goed neerzet tijdens het klimmen, kun je vallen. Je moet dus alert zijn, zonder gespannen te zijn. Je moet alert zijn zonder gespannen te zijn. En je alertheid zal groeien. Als het licht vanbinnen begint te schijnen, begin je het te zien. Dan zie je onmiddellijk: “O, dat is het! Zo zit het met mij, zo en zo, dat is het!” En dan zul je weten hoe het te corrigeren en hoe het recht te zetten. En dan zul je daar onmiddellijk aan beginnen. Zoals je ook een mooie sari die vuil geworden is onmiddellijk zult schoonmaken. Op die manier moeten we uiterst alert zijn, daksha is het juiste woord ervoor.

Voordien was dit ook het werk van de Godin. De Godin bracht verlichting, en de Godin was ook alert in jouw plaats. Ze zat klaar als een tijgerin voor haar kinderen. Zij baden, deden puja, deden homa’s of havans[10], en de Godin zat daar en beschermde hen tegen alle negativiteit die op hen af kwam. Ze doodde alle rakshasa’s[11] die hen aanvielen. Maar dat stadium is nu voorbij. Nu is zij binnen in je gekomen, dus nu moet jij jouw eigen negativiteit doden. En je bent even machtig als je Moeder geworden.

Geen enkele negativiteit kan je raken. Je kunt dus realisatie geven, die kracht heb je zeer zeker, en je kunt je eigen gebreken duidelijker zien dan die van anderen. En je probeert ze te elimineren, want ze zijn niet goed, ze dragen niet bij tot je welzijn, ze dragen niet bij tot je spirituele groei. Niemand zal er wel bij varen. En op collectief niveau werkt het gewoon automatisch. Je hoeft je geen zorgen te maken. Het komt tot een hoogtepunt en die persoon zal verdwijnen; alsof iemand als een blinde in het wilde weg een klif op rent en er dan af springt. Je hoeft je daar niet teveel zorgen om te maken. Het werkt gewoon. Je hebt zelf gezien dat het zo heeft gewerkt.

Nu heb je nog een andere kwaliteit, en dat is het geloof dat de Godin via jou werkt. Zij leeft in jou, en jij hebt de krachten, die zijn in jou doorgedrongen, en je kunt er mensen mee troosten, je kunt ze genezen, je kunt hen vrede brengen en gelukzaligheid. Maar wat de Godin binnen in jou gedaan heeft, is dat ze je de gelukzaligheid gegeven heeft, je bent gelukzaligheid geworden. Als er bijvoorbeeld een koele airconditioner is, dan krijg je daar koelte van. Zo gaat het ook als je gelukzaligheid uitstraalt: dan geef je gelukzaligheid aan anderen. Maar als er geen gelukzaligheid in jezelf is, hoe kun je dan gelukzaligheid aan anderen geven? Een Sahaja yogi zou dus gelukzalig moeten zijn zoals de Godin.

Ze heeft namelijk heel extreme karaktertrekken: zoals je wel zult weten is ze verschrikkelijk wreed, ze kan enorm wreed zijn, maar ze kan ook ongelofelijk teder zijn – zoals de twee raga’s van gisteren. Ze kan vreselijk hardvochtig zijn, vreselijk hardvochtig, buiten alle menselijke maatstaven, en ze kan ook ontzettend mild zijn. Het hardvochtige gedeelte hoeven jullie niet te hebben. Het zal wel uit zichzelf werken. Dat deel is voorbehouden aan het Goddelijke. Hou je alleen bezig met het andere deel. Laat de hardvochtige kant maar over aan het Goddelijke. Uiteindelijk moet het Goddelijke toch iets van werk doen. Als jij alles doet, wat kan het Goddelijke dan nog doen? Het Goddelijke zal voor dat deel zorgen.

Jij moet gewoon zelf genieten zoals de Godin geniet: ze geniet van haar gelukzaligheid, ze geniet van haar vrede, ze geniet van alles: haar schepping, haar kinderen, hun liefde – ze geniet van alles. Zo zou jij ook moeten genieten. Je moet overal van op de hoogte zijn, je moet als de beste geïnformeerd zijn. En je hebt niets anders nodig dan gewoon te zeggen: “O goddelijke kracht, bescherm ons alstublieft.” Hoogstens! Zelfs als je er niet om vraagt komt alles in orde en wordt er voor je gezorgd. Het Goddelijke regisseert het hele toneel, zie je. Je ziet het niet, maar het is er steeds, onzichtbaar. En jij staat op het toneel, terwijl zij uitkijken waarop ze licht kunnen schijnen en waar, welk licht te gebruiken en wat er moet gebeuren, wat er veranderd moet worden. Zij regelen alles. En jij staat hier netjes. Jij hoeft al dat werk dus niet te doen. Hou jij je maar bezig met het acteerwerk en de dialogen. Dat is jouw taak. Laat hen maar hun werk doen, ze doen het uitstekend. Ze bevinden zich in de perfecte posities en het zijn experts.

Bepaalde dingen overlaten aan het Goddelijke is wat we overgave noemen. En als je tenminste dat kunt doen dan zullen de meeste van je zaken zo wonderbaarlijk uitwerken dat je versteld zult staan: “Moeder, hoe is dit kunnen uitwerken? We hadden nooit verwacht dat we dit voor elkaar zouden krijgen.” Er is een ontzaglijk grote kracht werkzaam: de kracht, de energie die de bron is van alle energieën, die dit grote universum heeft geschapen, die deze Moeder Aarde en de zon heeft geschapen, die jou heel delicaat heeft geschapen. Deze kracht is werkzaam. En die kracht zorgt voor jou en is zo trots op jou dat je nu het podium hebt betreden.

Daarom bidden we vandaag tot de Godin: “Help ons de negativiteit in onszelf te bestrijden. Geef ons uw tijger om mee te vechten, geef ons uw leeuw om mee te vechten. Laat ons afrekenen met alle afschuwelijke beesten die in ons huizen, met de vreselijke kwellingen die in ons rondwaren, met de verschrikkelijke conditioneringen die we hebben.” Je moet hiervan verlost raken. Maar als je jezelf gadeslaat, zie je dat er nog steeds massa’s conditioneringen zijn, zoveel, zie je. Als je het zou zien – ze zijn verborgen achter flinterdunne sluiers waardoor je ze niet ziet, maar ze zijn er wel. Maar laat de tijger deze holen betreden en ze vinden. En geniet jij er maar van het paard te berijden, de leeuw te berijden en de tijger te berijden, als een Godin. Waarom niet? Kinderen krijgen immers al het erfgoed van de moeder, nietwaar? Nu is dit hele erfgoed dus voor jullie beschikbaar. Maar je moet het waardig zijn, in de zin dat je wéét dat je het waardig bent, meer niet. Je moet enkel maar weten dat je waardig bent en dat je het kunt.

Vandaag zijn we dus opnieuw hier om deze puja te doen, die eerst in Perth zou zijn geweest, maar er op één of andere manier niet door kon gaan. En het is een geluk voor jullie deze puja te kunnen meemaken. Het is iets van een zeer diepe aard, een heel subtiele aard. Het is zoals jullie bloed, want in deze zeven dagen wordt er gezegd dat de Godin steeds rood moet dragen omdat dit het bloed vertegenwoordigt. En de eerste kleur die je in de buik van je moeder ziet is rood. Dat is de veiligheid. Enerzijds is het een rode lap, anderzijds is het de veiligheid. Voor jou is het dus de veiligheid om je heen. En waar je ook gaat, het is er, je voelt het gewoon. Ik moet je zeggen dat je nu het Koninkrijk van God bent binnengegaan, daar is geen twijfel over mogelijk. Jullie zijn allemaal binnengegaan, en jullie hebben je zo mooi gevestigd.

Moge God jullie zegenen.

[1] Devi: de Godin

[2] Adi Shakti: ondersteunende, vrouwelijke, moederlijke oerkracht, scheppende kracht van het universum, die belichaamd wordt door Shri Mataji; primordiale (oorspronkelijke) kracht

[3] Kailash(a): berg in het Himalaya gebergte, beschouwd als de verblijfplaats van Shri Shiva, van waarop hij de schepping als getuige gadeslaat.

[4] Spirit: het Atma, het Zelf, de diepste (goddelijke) essentie van ons wezen, die zuivere liefde, vreugde en bewustzijn is

[5] maryada’s: begrenzing van het juiste (rechtschapen) gedrag, gedragscode

[6] Bhavasagara: ook wel ‘void’ of ‘leegte’ genoemd; de oceaan van het dagelijkse, wereldse bestaan of de oceaan van illusie. Einstein refereerde hiernaar als ‘relativiteit’.

[7] shraddha: volledig vertrouwen

[8] Shakti: primordiale (oorspronkelijke) kracht, ondersteunende, vrouwelijke, moederlijke oerkracht

[9] Adi Shankaracharya: Indiase heilige, filosoof en dichter (788-820); schreef de ‘Saundarya Lahiri’, waarvan elk couplet een mantra is ter ere van de Moeder.

[10] havan: ceremonie waarbij het vuurelement wordt aanroepen om alle negativiteit te verbranden

[11] rakshasa’s: demon, incarnatie of belichaming van negatieve of duivelse krachten