Shri Mataji Nirmala Devi

Guru Puja

Lago di Braies, Italië

23 juli 1989

Engelse transcriptie: verified
Nederlands: eindversie 31/08/2015

Vandaag hebben we een beetje meer tijd moeten besteden dan anders om tot het stadium te komen waar we echt de Guru konden vereren. Als we onze Guru vereren, moeten we weten dat we eigenlijk proberen het guruprincipe in ons te doen ontwaken. Je bent hier niet alleen om je Guru te vereren. Je kunt haar vele malen vereren, en misschien zullen de vibraties stromen; misschien raak je ervan vervuld en voel je je verheven, gevoed. Maar deze voeding moet in onszelf worden gehandhaafd. Herinner je dus altijd, telkens je enig principe buiten jezelf vereert, dat je eigenlijk probeert jouw eigen principe in jezelf te vereren.

Zoals je weet ligt in ons, in ons allemaal, het principe van de guru. Het is heel interessant om te zien hoe het guruprincipe mooi rond de Nabhi chakra gelegen is. We zien nooit chakra’s die verbonden zijn met het guruprincipe. Je ziet de Nabhi, en daar omheen bevindt zich de bhavasagara¹. Nu kan deze bhavasagara, die de oceaan van illusie is, niet zelf de Guru zijn. Er liggen dus verborgen chakra’s in deze bhavasagara in ons, die ontwaakt moeten worden en in het licht moeten worden gebracht, zodat ze zich manifesteren. Je ziet dus dat de grenzen van dit principe worden gelegd door de beweging van de Swadishthan chakra.

De Swadishthan is de chakra die je eerst en vooral de creativiteit geeft. Iemand die een guru is, moet van nature creatief zijn. Als je geen creatief iemand bent, kun je geen guru worden. Als je bijvoorbeeld wordt geconfronteerd met volgelingen waarmee je moet communiceren, dan moet je woorden met goddelijke magie creëren, om indruk te maken op de volgelingen of de mensen die zich aangetrokken voelen tot jullie als guru en om hen te tonen dat jij veel meer goddelijke magie hebt dan zij.

Als je een heel alledaags iemand bent, heel gewoon, en je kunt niet eens een mooi vers of een mooie zin creëren, of iets humoristisch, of een grap, of een mooi schilderij, of een mooi tapijt of een mooi huis – als het je ontbreekt aan creativiteit, dan zul je ook tekortschieten in je guruprincipe; want een guru moet uit doodgewone mensen iets buitengewoons creëren. Hij moet in staat zijn een nieuwe persoonlijkheid te creëren uit een oude persoonlijkheid, die aan het aftakelen is. Het eerste principe dat je binnen in jezelf moet begrijpen, is dus dat je in staat zou moeten zijn een nieuwe persoonlijkheid in iemand te creëren.

Hoe doen we dit nu? Natuurlijk heb je krachten om de Kundalini te laten opstijgen, je hebt krachten om mensen te genezen en je hebt krachten om in grote of kleine bewoordingen te spreken. Maar als je ondanks dat alles geen nieuwe persoonlijkheid kunt creëren uit de personen met wie je te maken hebt, dan ben je geen guru. En deze nieuwe persoonlijkheid moet een speciale persoonlijkheid zijn, met een zeer unieke combinatie van mededogen en dynamisme. Het is dus belangrijk dat je in je creativiteit de energie van mededogen gebruikt. Je kunt mensen alleen vormen met behulp van mededogen, nooit door woede, nooit door onderdrukking, nooit door te koop te lopen met je krachten van meesterschap. Het is belangrijk dat je de situatie en de persoonlijkheid met de grootste zorg behandelt, dat je alle respect, alle zorg en alle liefde betoont aan de persoon aan wie je realisatie geeft. Enkel indruk maken met het feit dat je een grote guru bent, zal alleen een soort angst voor jou doen ontstaan en na een tijd willen de mensen je gezicht niet meer zien.

De allerbelangrijkste eigenschap van het guruprincipe is dus dat je moet creëren. Veel mensen krijgen hun zelfrealisatie, goed, ze krijgen hun zelfrealisatie en misschien verblijven ze daarna wel in ashrams, ze komen naar puja’s, ze luisteren naar muziek, misschien dansen ze, ze lachen, ze zijn collectief, maar toch is hun guruprincipe nog niet ontwaakt, want dat zal pas gebeuren als ze veel, véél meer Sahaja yogi’s hebben gecreëerd. De visie van een guru zou dus moeten zijn: “Hoeveel Sahaja yogi’s zal ik creëren? Hoe zal ik deze creativiteit gebruiken om meer Sahaja yogi’s te creëren?”

Hoewel de basis of de essentie van de Swadishthan chakra het gevoel voor esthetiek is, is de kracht en de energie van de Swadishthan chakra de aandacht. Als je een onstabiele aandacht hebt, als je aandacht de ene minuut hier is en de andere daar, als je een aandacht hebt waarmee je alleen kritiek uit op anderen, zonder je eigen fouten te zien, als je een aandacht hebt waarmee je mensen toont dat je een lichtzinnig, onzinnig iemand bent, dan gaat je guruprincipe verloren. De inspanningen van Sahaja Yoga gaan verloren en jouw taak als guru eveneens.

Het absolute minimum is dat de aandacht zuiver moet zijn. Maar een zuivere aandacht heeft niets te maken met hardvochtigheid, het heeft niets te maken met ascetisme, en het betekent niet dat je je ogen moet controleren zoals met de oogkleppen van een paard, maar in alle vrijheid moet je aandacht gefocust zijn. Waaraan besteden we de meeste aandacht? Als we eerlijk zijn dan kunnen we nagaan dat op menselijk vlak onze aandacht uitgaat naar onze kinderen, naar onze vrouwen, naar onze mannen, naar onze familie; naar de relaties die met liefde te maken hebben. Als je aandacht dus vervuld is van mededogen en liefde voor iemand anders, dan pas kun je de realisatie van anderen uitwerken. Als je de realisatie van anderen wilt uitwerken dan moet er een intense liefde zijn voor die andere. Als je die intensiteit niet hebt, dan beweeg je gewoon je handen en je brengt de Kundalini omhoog omdat je Moeder je krachten heeft gegeven en dat is het. Die intensiteit van liefde kan je enkel succes bezorgen met je zuivere aandacht; en ik denk dat alleen de zuivere aandacht kan liefhebben. Onzuivere aandacht kan niet liefhebben, want alle onzuivere aandacht is op zichzelf gericht; ik-gericht. Niet ‘zelf’ in de zin van ‘spiritueel-gericht’. Maar het idee dat spiritualiteit liefde is schijnt volledig nieuw te zijn voor veel mensen. Ze denken dat spiritualiteit betekent dat iemand zo droog is als een bonenstaak en niemand kan erbij in de buurt komen, niemand kan communiceren met zo iemand, omdat hij ‘te zuiver’ is. Als de zeep je lichaam niet kan reinigen, wat heeft het dan voor nut zeep te hebben? Als de zeep bang is om bij je in de buurt te komen, kun je het beter geen zeep noemen.

We komen dus tot het punt, als de creativiteit ons streefdoel is, lakshya, dat we de aandacht moeten zuiveren, en zij moet gezuiverd worden met liefde, met mededogen. En als diezelfde aandacht vervuld is van liefde en mededogen, dan geeft ze je dynamisme, ze geeft je kracht, je krijgt een onvermoeibare gedrevenheid. En de vreugde van jouw reflectie te zien in iemand anders is ongelofelijk mooi. Het is niet in woorden te beschrijven. Als je iemand zelfrealisatie geeft, tracht je eigenlijk jouw beeld in die persoon te zien; alsof je uit een doodgewoon stuk glas een prachtige spiegel vervaardigt en dan wil je erin kijken. Dit is hoe je creëert, je creëert je eigen reflecties en door de reiniging van de reflectoren, besef je op een bepaald moment, dat zonder creativiteit deze Guru Puja geen enkele zin heeft voor jou. Als je maar gewoon voor jezelf leeft, voor je familie, voor je man, of gewoon voor een ashram, dan heb je je helemaal niet ontplooid; je hebt geen enkele plicht vervuld tegenover je Guru.

Natuurlijk, eens je je op dit principe toelegt, ontwikkel je zoveel kwaliteiten in jezelf. De eerste die je ontwikkelt is wijsheid, omdat je beseft waar je in de fout gaat, waarom iets niet werkt, waarom er een probleem is, waarom je creativiteit niet werkt. Het wordt vanzelfsprekend, overduidelijk voor je en je begint te leren; en dan groeit er wijsheid in je en begrijp je het. Wijsheid betekent dat je je fouten inziet en ze rechtzet en hierdoor ontwikkel je het evenwicht en het begripsvermogen om met een andere persoonlijkheid om te gaan. Ik vertel altijd het verhaal van een auto, dat er een gaspedaal is en ook een rem. Je moet ze eerst allebei gebruiken zonder te begrijpen waarom, dan ben je nog geen guru, je bent zelfs nog geen bestuurder. Zodra je het weet, rij je automatisch; dan ben je een bestuurder, maar de meester zit nog steeds achteraan. Nu moet je dus de meester worden en als je de meester wordt, kun je het voertuig onder controle houden en kun je de bestuurder zien en ook het gaspedaal en de rem. En dan kun je het heel gemakkelijk beheersen.

Dit guruprincipe is dus begrensd, en blijft zijn grenzen alsmaar verruimen zoals de horizon. Naarmate je meer creativiteit ontwikkelt, zul je ook meer mensen creëren. En de belangrijkste plaats hiervoor is de Nabhi: het centrum dat als een as is waarrond de volledige beweging gebeurt. Zoals je weet krijg je de Nabhi chakra van je moeder, om te beginnen. Een guru moet dus een ‘moeder’ zijn, hij moet de kwaliteiten van een moeder hebben; niet de moderne moeders, maar in de ware betekenis van het woord. Dat betekent dat een guru van haar kinderen moet houden, en de kracht en de moed moet bezitten om haar kinderen te corrigeren. En de diepste wens zou moeten zijn de kinderen richting te geven, hen te begeleiden en hen te helpen te groeien. De eerste voeding krijgen we dus zelfs wanneer we nog in de buik van de moeder zitten, via de moeder; daarom ben jij dus de moeder. Of je nu een man bent of een vrouw, je kwaliteiten zijn die van een moeder. En wat je ook denkt of doet, het heeft allemaal invloed op het kind. Hoe je je gedraagt, hoe je spreekt, hoe je leeft, alles laat zijn sporen achter in de ontwikkeling van het kind. Hetzelfde geldt voor een Sahaja yogi die realisatie probeert te geven: als hij een hypocriet is, als hij niet correct is, als hij zijn eigen Guru niet respecteert, dan gedragen de kinderen zich op dezelfde manier en zullen ze veel sneller verkeerde dingen gaan doen, de verkeerde dingen nemen ze eerst over.

Je moet dus volmaakt zijn in je gedrag ten opzichte van je eigen Guru: je moet je eigen Guru door en door respecteren. Volledige overgave aan je eigen Guru is belangrijk, dan zullen ze zien hoe jij je eigen Guru hebt behandeld en zo zullen zij jou ook behandelen. Als je je Guru niet met dit respect behandelt, met dat inzicht, met die overgave, verwacht dan niet van je kinderen of van de mensen die je begeleidt, dat zij jou zullen respecteren.

Dit guruprincipe in ons moet dus zijn als dat van een grote wijze of een grote profeet, die boven de normale gewone mensen staat en de zaken vanuit een juist perspectief ziet, en die een juist inzicht van dit volledige perspectief dat hij ziet, doorgeeft aan zijn volgelingen en hen geen verdraaide of verkeerde ideeën geeft. Nu kun je zeggen: “Moeder, hoe kunnen we liefde uiten en hen ook de waarheid zeggen?” Jij moet zorg dragen voor hun welzijn, hitha². Jij moet zorg dragen voor het welzijn van je volgeling. Het kan zo lijken dat hij niet waardeert wat je hem vertelt – vandaag. Maar er zal een dag komen waarop hij zal denken: “Godzijdank wees een guru je terecht en bracht hij je weer op het rechte pad.” Als de volgeling niet als doel heeft spiritueel te groeien, als hij er alleen is om één of andere reden, dan is het beter zo’n volgelingen niet te hebben. Niet iemand te hebben die niet komt voor zijn eigen spirituele evolutie, maar voor andere voordelen die totaal van geen nut zijn.

Nu komt soms de vraag op: “Hoe hou je van iemand?” Dit is een heel vreemde vraag, waaruit blijkt dat we niet weten hoe we van mensen moeten houden. We kunnen van onze spullen houden, van onze nutteloze spullen, we kunnen houden van een mooi landschap, omdat het ons vreugde geeft, we kunnen houden van een goed restaurant omdat je er lekker kunt eten; of iets van zeer minderwaardige aard. Maar liefde omwille van de liefde is dit: als je werkelijk liefhebt omwille van de liefde, dan probeer je die liefde te planten in iemand anders, waardoor je die ander zo lief maakt als je zelf bent.

Het hele systeem verandert dus zodra je begrijpt dat we al onze vooruitgang, al onze liefde, al onze bewegingen, ons hele gedrag en ons volledige begripsvermogen op liefde moeten baseren. Anders is je guruprincipe uiterst zwak en zul je al gauw merken dat je buiten de oevers van Sahaja Yoga staat.

Iedereen die gehecht is of bevooroordeeld en conditioneringen heeft, kan geen guru worden; hij kan het niet. Want zelfs al zou hij het worden, zogenaamd, dan zouden al deze kenmerken gereflecteerd worden in die persoon. Of als hij heel veel ego heeft en vol is van zichzelf, en denkt: “Ik ben een grote guru”, dan zou dat ego ook tot uiting komen. Veronderstel dat zo’n guru teveel praat, dan zie je dat de volgeling hetzelfde gedrag vertoont. Als hij een stil type is, dan zie je dat de volgeling dat overneemt. We komen dus tot het besluit dat we eerst ons eigen guruprincipe moeten ontwikkelen. Als we dat niet kunnen ontwikkelen, heeft een Guru Puja geen zin, want het zou slechts tijdelijk zijn; het zal je niet veel helpen tenzij je werkelijk besluit zorg te zullen dragen voor je guruprincipe, het te ontwikkelen en te vestigen.

Als je me vandaag dus vereert als de Guru moet je beseffen dat de lengte van mijn toespraak, de hoeveelheid zegeningen die ik je schenk, of wat dan ook, geen enkel verschil zullen maken, tenzij we werkelijk ons eigen guruprincipe ontwikkelen, en de diepte. Want een guru maakt dat zijn volgeling de bhavasagara oversteekt. Hij is als de boot die zijn volgelingen meeneemt en de oversteek maakt, met liefde en de juiste sturing. Dit moet het geval zijn met jullie allemaal. Jullie zijn namelijk allemaal gerealiseerde zielen, en zoals ik jullie al zei zijn jullie allemaal engelen. Maar als je je guruprincipe niet ontwikkelt, je weet dat er engelen gevallen zijn en voor eeuwig verloren. Wees dus voorzichtig: het is gemakkelijk een engel te zijn, maar moeilijk het te blijven. Het is moeilijk om goden en godinnen te zijn, maar gemakkelijk om het te blijven.

Jullie zijn hier nu allemaal en ik ben heel blij te zien dat jullie gekomen zijn om mij als jullie Guru te vereren. En ik zou verwachten dat mijn kinderen op mijn beeld lijken, dat mijn beeld zo zou zijn dat mijn kinderen die eenheid met mijn beeld zouden voelen, en dat ik een trotse Moeder zou zijn van zovele kinderen die van zoveel verschillende landen gekomen zijn.

Moge God jullie allemaal zegenen.

Nu er hier zoveel mensen zijn en zoveel kinderen kunnen we alle kinderen laten komen om mijn voeten te wassen en daarna zullen we een paar meisjes nodig hebben die tussen zestien jaar en eenentwintig jaar zijn, zullen we zeggen. En verder enkele vrouwen omwille van de verering van de Shakti, de Godin. Zonder de Shakti kan er niets tot stand worden gebracht. Laat dus eerst de kinderen naar voren komen, om de voeten te wassen.

En ik hoop dat de wereldleiders hier ook zullen zijn. Zij vertegenwoordigen nu het beeld van guru’s. Daarom moeten de leiders iets bijzonders zijn. Je bent geen leider als je een oppervlakkig, aards iemand bent.

Waar zijn nu de muzikanten? Waar zijn de muzikanten? Goed. Jullie moeten nu dus eerst de Atharva Sheersha zeggen, en daarna moet je de Ganesha Stuthi zingen, of misschien iets anders voor Ganesha dat jullie kennen.